Ik ben weer in 't land
Afgelopen woensdag vertrokken naar Le Creusot (bij Chalon sur Saone). Ik was er mooi op tijd en het was er lekker warm, dus meteen nog een uurtje gefietst
.
De volgende dag een groot deel van het parkoers van de Bernard Thevenet verkend. Het was wat bewolkt, maar ik had geen regen onderweg. Het is daar best een mooi fietsgebied. Omdat het langs de route naar de Alpen ligt, misschien wat minder bekend bij nederlanders, maar het is een mooi golvend landschap met leuke dorpjes en kasteeltjes.
Vrijdag niet veel gedaan en zaterdag dus de Bernard Thevenet gereden. Voor de lange afstand waren ongeveer 150 man aan de start. Bernard Thevenet gaf het startschot (en deed zelf mee aan de korte afstand van 74 km. Ik stond helemaal voorin en tijdens de geneutraliseerde eerste 5 km zat ik op de bumper van de voorrijwagen
. Wel leuk, want die was zwart en mooi glimmend gepoetst, dus ik kon mezelf zien
.
Bij afloop van de neutralisatie zat ik voorin. Omdat het direct na een bocht was, meteen maar eens aangezet voor het idee. Had ik in ieder geval even op kop gereden
.
Daarna zat ik meestal rond de 5e-20e plek. Toen twee man demarreerden, zat ik heel even te denken mee te gaan, maar dat deed ik maar niet. Na 15 km reed er een groepje weg, en daarop reageerde ik wel, maar ik kon net niet aansluiten. Dit was kort voor de 1e langere klim, en mijn idee was met dat groepje mee te gaan, zodat ik gemakkelijker boven kon komen. Aangezien ik die boot miste maar in het peloton die klim bedwongen. Ik zakte wel wat uit, maar boven zat ik nog rond de 50e plek.
Daarna schoof ik weer naar voren. Ik wist dat vanaf ongeveer 50 km het parkoers lastiger werd, en het dan zaak was voorin te zitten en te blijven. Na 45 km was het "bonk", "psssssss", "godverdomme". Ik was over een steen gereden en had stootlek
. 'Grappig": dit was precies 200 meter voor het stuk wat ik twee dagen eerder met de fiets verkend had.
Daar ging dus mijn hoop op een goede klassering. Ik twijfelde even of ik wel door zou rijden, maar ik dacht ook `ik heb niet al dat eind gereden om ´m niet uit te rijden, dan maar een leuke tocht er van maken.`
Snel gewisseld, en toen ik klaar was kon ik aansluiten bij het peloton van de 118 km (die waren 5 min na ons gestart). Het kostte wel enige achtervolging om daar bij aan te sluiten, want ik sprong op de fiets toen de laatste voorbij was. De volgende langere klim ik nog net met de eerste groep hiervan boven gekomen (toen ik aansloot was het peloton nog een man of 70-80, op die klim waaiden er een stuk of 30 vanaf). Inmiddels hadden we ook weer één of twee groepjes van de lange afstand ingehaald
Bij de splitsing ging natuurlijk iedereen rechts, waar ik rechtdoor moest
. Een paar honderd meter voor me zag ik toch weer een groepje rijden. Daar kon ik bij aansluiten. Op de volgende klim zag ik nog wat mensen voor ons rijden. Daar ben ik naar toe gereden, maar bovenop was van dat groepje nog maar ééntje over. Met hem (in mijn wiel) ben ik naar de voet van de volgende klim gereden. Die begon vrij steil, op een lang recht stuk kon ik aan het einde daarvan (een meter of 500 voor me) nog net een groepje zien. Daar wilde ik naar toe. Halverwege het die steile rechte stuk keek ik om, en zag ik een meter of 300 achter de groep rijden waar ik eerder uit weg was gereden.
Precies bovenop sloot ik bij 4 man aan. Hierna kwamen voorlopig geen lange klimmen meer. De groep achter ons was uit zicht, en ik wist dus dat ik met deze mannen waarschijnlijk lang zou rond rijden. En dat was inderdaad zo. Op de klimmetjes moest ik wat inhouden om ze niet te lossen (het was nog een kilometer of 80, en dan kun je toch maar beter wat mensen bij je hebben, anders is het wel erg lang). Ik deed het meeste kopwerk, maar die anderen deden ook netjes hun deel.
Enig probleem was dat mijn tellertje al vanaf 70 km het niet meer deed. De batterij in de snelheidssensor zal leeg zijn (want cadans en hartslag werden wel weergegeven). Ik wist dus niet hoe ver het nog was.
Op een bepaald moment zag ik een bordje langs de kant "ravitaillement 10 km". Dat was voor de 3e ravitaillering, en die was op 19 km van de finish. Ergens had ik het idee dat hier iets niet klopte, want dit stuk had ik al gereden afgelopen donderdag en voor mijn gevoel was de ravitaillering nog veel verder weg.
Op de volgende klim (de laatste die ik nog met de fiets verkend had) zag ik halverwege dat ik 100 meter voorsprong had op mijn 3 metgezellen. Ik twijfelde even, maar besloot maar door te rijden. Na het bordje ravitaillering hadden we immers al weer een flink stuk gefietst, dus die zou dan niet ver meer moeten zijn.
Dat bleek enorm tegen te vallen, want die ravitaillering kwam er maar niet aan. En ik had 'm wel nodig, want zat zonder water en eten.
Uiteindelijk kwam ik er toch en tapte ik wat water en nam een banaantje mee. Mijn vroegere metgezellen waren al lang en breed uit het zicht (ik had toch een beetje angst om uiteindelijk toch weer door ze ingehaald te worden). Nu was het dus nog 19 km naar de finish, met nog een lange klim die eigenlijk vooral vals plat was. Daar boven was het nog een kilometer of 3 naar de finish. Nog effe lekker doorgetrapt en als 89e gefinished. Achteraf zag ik dat op het moment dat ik wegreed van mijn 3 metgezellen, het nog 35 km was. Als ik dat geweten had op dat moment, dan had ik het waarschijnlijk niet gedaan
[ Bericht 0% gewijzigd door Wombcat op 24-05-2009 13:23:26 ]