Het OUD Estafette Topic deel 8

quote:

Op dinsdag 19 mei 2009 22:16 schreef MamsX het volgende:
you must be shitting me. ik ben al vanaf heel jongs af aan migraine klant.
En in die periode heb ik mijn aller aller aller ergste aanval gehad, en in die dagen begon de pijn.
Ik vind het zo apart, het is gewoon onduidelijk wat het is, en ik geef dan meerdere dingen aan die ik denk dat het ook kunnen zijn, maar dan krijg ik de reacties, je bent zo jong dat zal het niet zijn, of neeejoh dat is het ook niet etc.

Heb je msn? Voeg me dan even toe, kunnen we er even een keertje over door kletsen....

Ik heb Estrys gevraagd en bereid gevonden om het stokje van mij over te nemen. Mijn vraag voor haar is:

quote:

Je bent "nog" maar een jaar actief op Fok! Hoe en waarom ben je gaan Fok!ken? En had je daar bepaalde verwachtingen bij? Zo ja, zijn die uitgekomen?

_{als aanvulling op mijn verhaal nog: mijn ouders zijn nog steeds getrouwd, over 2 weken alweer 36 jaar!!}

Nou ik zal er eens voor gaan zitten, tijdens mijn lunchpauze

Mooi verhaal Diaan!

Het valt me trouwens wel op dat in dit topic maar ook in het algemeen al een best veel jonge mensen gescheiden zijn want 'de vonk was weg' 'het ging niet meer' 'we groeiden uit elkaar'.

Maar is het idee van trouwen niet trouw? Ik kijk er nog altijd weer raar tegenaan.

edit: domme fout

[ Bericht 4% gewijzigd door freecell op 20-05-2009 13:02:12 ]

Ook weer een bijzonder verhaal. Wel leuk om zo wat meer te leren over mede-users.

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 12:36 schreef freecell het volgende:

Maar is het idee van trouwen niet trouw? Ik kijk er nog altijd weer raar tegenaan.

Ja, je hebt wel gelijk, als ik in mijn eigen geval spreek had ik best bij hem kunnen blijven. Wij zijn gaan trouwen omdat onze vriendschap uitliep op meer en ik zwanger raakte. Ik weet nog dat ik dacht toen ik 'ja' zei: 'help'. Diep van binnen wist ik wel dat het niet goed zat. Ik hield niet echt van hem zoals je van een geliefde houdt, meer van een goede vriend. Maar ik was jong, wanhopig, depressief en zwanger.

Als ik bij hem was gebleven was ik nu ws. nog steeds heel ongelukkig geweest. En ik denk dat ik ook een heel onaardige moeder was geweest... als ik niet lekker in mijn vel zit dan merken de kinderen dat ook aan mij. Ik vind het onzin dat mensen bij elkaar blijven omdat ze ooit zo eens hebben besloten. Waarom je leven vergooien terwijl je er nog zoveel moois van kan maken? Alleen omdat de omstandigheden toen zo waren dat je dacht dat trouwen de beste keus was?

Ik ben gelukkig met mijn vriend, maar ik geloof niet meer in eeuwige liefde. Ik ben van plan voor altijd bij hem te blijven, maar ik kan niet in de toekomst kijken.

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 12:45 schreef Tan het volgende:
Ook weer een bijzonder verhaal. Wel leuk om zo wat meer te leren over mede-users.
[..]

Ja, je hebt wel gelijk, als ik in mijn eigen geval spreek had ik best bij hem kunnen blijven. Wij zijn gaan trouwen omdat onze vriendschap uitliep op meer en ik zwanger raakte. Ik weet nog dat ik dacht toen ik 'ja' zei: 'help'. Diep van binnen wist ik wel dat het niet goed zat. Ik hield niet echt van hem zoals je van een geliefde houdt, meer van een goede vriend. Maar ik was jong, wanhopig, depressief en zwanger.

Als ik bij hem was gebleven was ik nu ws. nog steeds heel ongelukkig geweest. En ik denk dat ik ook een heel onaardige moeder was geweest... als ik niet lekker in mijn vel zit dan merken de kinderen dat ook aan mij. Ik vind het onzin dat mensen bij elkaar blijven omdat ze ooit zo eens hebben besloten. Waarom je leven vergooien terwijl je er nog zoveel moois van kan maken? Alleen omdat de omstandigheden toen zo waren dat je dacht dat trouwen de beste keus was?

Ik ben gelukkig met mijn vriend, maar ik geloof niet meer in eeuwige liefde. Ik ben van plan voor altijd bij hem te blijven, maar ik kan niet in de toekomst kijken.

In dit geval gaat het al mis in de aanloop inderdaad.
Maar ik denk dat je niet moet trouwens als je niet kan beloven altijd bij hem te blijven. Want dat beloof je dan in principe wel

Diaan, mooi verhaal!
Ben benieuwd naar Estrys, ook die ken ik niet zo goed.

_{freecell, waar zie jij een verhaal van Tico staan}

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 12:54 schreef innepin het volgende:
Diaan, mooi verhaal!
Ben benieuwd naar Estrys, ook die ken ik niet zo goed.

_{freecell, waar zie jij een verhaal van Tico staan}

Nergens, ik ben een muts (ik las tussen mijn reactie en het verhaal hier nog een reactie van Tico ergens anders)
Aangepast!

Niet hier hoor... Deze staat niet eens in mn AT... (nu wel)

Nu ben ik wel benieuwd waar het over ging.

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 13:06 schreef Ticootje het volgende:
Niet hier hoor... Deze staat niet eens in mn AT... (nu wel)

Nu ben ik wel benieuwd waar het over ging.

Nee, andere post
En ik had tico getikt ipv diaan

Freecell, je hebt helemaal gelijk hoor. Je trouwt om voor altijd bij diegene te blijven en dat was ook zeker de bedoeling. Echter, in "mijn" geval was mijn man (nu ex) niet meer de man die hij was toen wij trouwden, hij was door bepaalde dingen die gebeurd zijn heel erg veranderd en ik ook denk ik. Het ging gewoon niet meer goed en in ieder geval ik was heel erg ongelukkig, en al zeker een hele tijd. We hebben nog wel therapie geprobeerd, maar tevergeefs. Het was erg duidelijk dat het gewoon niet meer ging en ik vond mezelf veel te jong om ongelukkig te blijven en koos toen voor mezelf en Twan. Ik heb nooit spijt gehad van deze beslissing. Ik ben nu stukken gelukkiger en ik het het gevoel dat hij nu ook gelukkiger is. _{hij heeft een vriendin en naast Twan nog 2 kinderen} We doen en beslissen dingen samen voor Twan en proberen het zo goed mogelijk voor Twan te regelen.

Er zijn dus gewoon omstandigheden waardoor dingen anders gaan dan gedacht...

quote:

Als ik bij hem was gebleven was ik nu ws. nog steeds heel ongelukkig geweest. En ik denk dat ik ook een heel onaardige moeder was geweest... als ik niet lekker in mijn vel zit dan merken de kinderen dat ook aan mij. Ik vind het onzin dat mensen bij elkaar blijven omdat ze ooit zo eens hebben besloten. Waarom je leven vergooien terwijl je er nog zoveel moois van kan maken? Alleen omdat de omstandigheden toen zo waren dat je dacht dat trouwen de beste keus was?

Hier ben ik het dus helemaal mee eens.

_{en natuurlijk staan niet alle ins and outs in mn verhaal... maar zit er meer achter dan dat het misschien lijkt}

Mijn naam is dus Estrys en in het dagelijks leven heet ik Jessie. Ruim 28 jaar geleden in 1980 ben ik geboren in het prachtige Brabantse land. In zo'n dorp waar mensen al dood en begraven zijn als ze een griepje hebben. Ik heb een drie jaar oudere zus en een lieve vader en moeder.

Ik ben geboren op 25 september, iets wat grote gevolgen heeft gehad voor mijn schoolcarrière. In die tijd (oow nou klink ik echt oud! ) werd namelijk nog standaard de 1-oktobergrens gehanteerd. Dus zo geschiedde het dat ik op drie jarige leeftijd naar de kleuterschool ging en mijn vriendinnetje die 6 dagen jonger was nog een heel jaar thuis bleef. Soms mochten kinderen dan een jaar langer ‘kleuteren’ maar dat was voor mij niet aan de orde aangezien de ontwikkeling gewoon prima was. In groep 3 en 4 begonnen de problemen. Vooral met rekenen kon ik absoluut niet mee komen. In taal was ik altijd heel goed. Volgens mijn moeder klaagde ik in die tijd al veel over hoofdpijn, ik was zes of zeven. Mijn moeder heeft dan ook altijd gevraagd of ik kon blijven zitten want ze had al door dat het kwam omdat ik niet mee kon komen met het niveau van de andere kinderen maar omdat alleen mijn niveau van rekenen erg laag was en de rest wel gewoon goed was wilde de schoolleiding mij niet een klas over laten doen. Ik moest altijd erg mijn best doen en nog lukte het niet om aansluiting te vinden op bepaalde gebieden. Toen ik negen was zat ik in groep 6 en gingen we verhuizen, na de herfstvakantie ging ik naar groep 5. Toen ging het allemaal veel beter, minder hoofdpijn en minder stress. Overigens is het denk ik een van de redenen dat ik de lat voor mezelf altijd heel erg hoog leg (of zoals mijn man altijd zegt: gooit ze die lat weer in een baan om de aarde) en dat ik last heb van faalangst.

Ik kreeg een MAVO-HAVO advies, met een hele dikke streep onder MAVO. Maar mijn zus zat inmiddels op de HAVO en wat zij deed moest ik ook (heb je die lat weer). Dus ik moest en zou HAVO gaan doen. In 4 havo besloten mijn ouders om weer te gaan verhuizen. Tegen alle adviezen in wilde ik perse naar een andere school zodat ik in mijn nieuwe omgeving mensen zou leren kennen. Eindexamen heb ik dus op een school in Oss gedaan. Een gouden greep zo bleek later want daar heb ik mijn man leren kennen. Je kent dat wel met een hele groep van school naar de discotheek. Inmiddels is mijn eindexamen elf jaar geleden en zijn wij nog steeds samen.

Na de HAVO ging ik journalistiek doen in Tilburg. Op zich een hele leuke tijd gehad maar ik ben er totaal het type niet voor, althans dat was ik toen niet. Nu tien jaar later zou ik het beter kunnen denk ik. Schrijven is nog altijd iets wat ik heel graag doe. Na 1,5 jaar overgestapt op communicatie in Eindhoven. Daar heb ik het geweldig naar mijn zin gehad maar ik vond het wel een beetje een truttenopleiding (sorry oud medestudenten). Heel veel Oilily sjaaltjes, dat soort dingen. Studiereis naar Zuid-Afrika, stages en uiteindelijke mijn diploma in 2004. 2004 was geen goed jaar op de arbeidsmarkt, zeker zonder werkervaring. Ik ging werken bij een meubelfabrikant op de binnendienst, geweldige tijd gehad. Weinig gewerkt, veel gelachen. In 2006 kreeg ik een baan als communicatiemedewerker. Nou heb ik een beetje een haat-liefde verhouding met mijn werk en de organisatie maar ik heb fijne collega’s en veel vrijheid in mijn werk dus niet verkeerd op zich.

Op 13-3-7 (ja je bent een nerd of je bent het niet) getrouwd. En in januari 2008 dachten we waarom ook niet en in mei (1 mei 2008 om 6:30 in de ochtend, in Italië) waren daar de twee streepjes. En dan zit je daar met zijn tweeen naast elkaar naar een staafje te kijken. Mijn man vond het niet overtuigend dat vage streepje dus twee dagen later een zwangerschapstest gehaald in Italië (tenminste ik denk dat het een zwangerschapstest was) en die streepjes waren overtuigender. De zwangerschap verliep voorspoedig. Op 5 januari om 23 uur braken de vliezen en daar zit je dan met zijn tweeën naast elkaar met je neus boven een potje met vruchtwater. Een uur later begonnen de weeën en 3 uur en 21 minuten later was daar Seb. Ik heb een uur lang naar het plafond liggen staren omdat ik totaal in shock was van de snelle bevalling. Maar na een dag was het al alsof hij nooit is weggeweest. Ons pindaatje. Ik moet er wel erg aan wennen maar dat hebben alle nieuwe moeders wel. Het weer gaan werken valt me zwaar, een ritme vinden en motivatie vinden lukt me nog niet zo goed. Maar ik ga er aan werken dus dat komt allemaal best wel goed.


Nou de vraag van Diaan:
Je bent "nog" maar een jaar actief op Fok! Hoe en waarom ben je gaan Fok!ken? En had je daar bepaalde verwachtingen bij? Zo ja,zijn die uitgekomen?

Wel een grappige vraag want nou moet ik wel uit de kast komen Ik heb in het verleden wel eens wat gepost op OUD onder de nick die ik eigenlijk altijd op internet gebruik: Struzzo. En ik hem net even gekeken en ik heb me geregistreerd op Fok in april 2002. Ik las al mee toen ‘OUD’ nog een topic was.
Hoe ik ben gaan Fokken? Ik heb werkelijk geen idee. Manlief is een echte computerfreak. Gamen, internet en hij is softwareontwikkelaar. Maar goed hij is dus een tweaker. Volgens mij heeft hij mij eens op Fok gewezen (zo van: heb jij ook wat te doen ) Het OUD forum leest een beetje als een soap, er zijn echt heel veel lurkers volgens mij. Ik vond niet dat ik veel te posten had zonder kinderen of een concrete kinderwens. Toen ik een jaar geleden zwanger werd ben ik onder een andere naam gaan posten omdat er misschien wel bekenden mij onder mijn oude nick zouden herkennen. Een kloon dus eigenlijk maar ik was te lui om het te veranderen. Ik had van de meeste mensen al zoveel gelezen tijdens het lurken dat ik het idee had iedereen al te kennen. En met een meet is dat heel gek, bijvoorbeeld om Maria en Storm te zien. Alsof je bekende Nederlanders ontmoet of zo, je kent ze van verhalen en foto’s maar niet in het echt. Ik vind Fok heerlijk ontspannend en ik kan echt genieten van discussies en verhalen van andere moeders. En ik geniet er nog meer van nu ik zelf ook moeder ben.

Beetje een lang verhaal geworden. Ik zal vanavond eens kijken aan wie ik het stokje door ga geven.

Oh Estrys, wat een impact heeft zo'n vroege kleuterperiode toch he...
Ik ben ook zó voor lang kleuteren indien nodig en /of gewenst. maar ja, regels van hogerhand.
Ik moest wel erg lachen om je bekende Nederlander vergelijking!

Tan en Bar, jullie verhalen heb ik inmiddels ook gelezen. Tnx voor het vertellen.

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 14:05 schreef Moonah het volgende:
Oh Estrys, wat een impact heeft zo'n vroege kleuterperiode toch he...

Ja echt een grote impact. En dan werden ze boos op mijn moeder want hoe kun je nou als moeder zijnde willen dat je kind blijft zitten. Terwijl ik thuis altijd hoofdpijn had en helemaal niet happy was.

Hihi Maria en Storm de bekende Nederlanders.
Leuk verhaal, Estrys. Waarom ben je zo'n nerd eigenlijk? Communicatie en journalistiek, man ontmoet op school, het is geen standaard nerdverhaal zeg maar

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 14:36 schreef innepin het volgende:
Hihi Maria en Storm de bekende Nederlanders.
Leuk verhaal, Estrys. Waarom ben je zo'n nerd eigenlijk? Communicatie en journalistiek, man ontmoet op school, het is geen standaard nerdverhaal zeg maar

Dat ben IK ook niet kwam met die datum. Ik wilde alleen die jurk dus kon de datum me niet zoveel schelen

mooi verhaal estrys

Noem mij maar dom, maar ik snap de betekenis van die datum dan niet.

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 14:58 schreef _Ingrid_ het volgende:
Noem mij maar dom, maar ik snap de betekenis van die datum dan niet.

google maar op 1337 Ingrid

Leuk om te lezen Estrys!

En van Diaan ook.
_{En over relaties... ik ben heel bli dat men (zowel mannen als vrouwen) in deze tijd niet meer per se hoeven te blijven zitten in een relatie die niet meer werkt. Natuurlijk ga je nooit trouwen met het idee ooit weer eens te gaan scheiden, maar wat niet gaat gaat niet, en daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Mensen zijn tegenwoordig veel meer bezig met ontwikkelen terwijl ze daar 50 jaar geleden vaak al klaar mee waren rond hun 20e-25e. Mensen die 20+ jaar 'bij de zaak' kom je nu nauwelijks meer tegen bijvoorbeeld. Overigens wil ik daarmee niet zeggen dat mensen niet hun hele leven bij elkaar zouden moeten of kunnen blijven hoor. Als het goed gaat, waarom niet?}

[ Bericht 12% gewijzigd door BE op 20-05-2009 16:10:02 ]

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 14:59 schreef Estrys het volgende:

[..]

google maar op 1337 Ingrid

Nu snap ik het.
Mooi verhaal trouwens en Diaan ook!

zow, weer bijgelezen
wat een mooie verhalen weer

tvp, ik loop vreselijk achter, terwijl ik het zo'n mooi topic vind!

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 12:36 schreef freecell het volgende:
Mooi verhaal Diaan!

Het valt me trouwens wel op dat in dit topic maar ook in het algemeen al een best veel jonge mensen gescheiden zijn want 'de vonk was weg' 'het ging niet meer' 'we groeiden uit elkaar'.

Maar is het idee van trouwen niet trouw? Ik kijk er nog altijd weer raar tegenaan.

edit: domme fout

Hier ook al vroeg getrouwd en ook weer snel gescheiden. Achteraf denk ik ook dat wij nooit hadden moeten trouwen. Maar ja das makkelijk gezegd. Tis gewoon zo dat een kind ons beiden had verandert. Mijn ex misschien iets meer dan mij Maar de keus om bij hem weg te gaan en alleen met Mikael verder te gaan was de beste ooit. Helemaal omdat ik vlak daarna tegen kwam

quote:

Op woensdag 20 mei 2009 12:36 schreef freecell het volgende:
Mooi verhaal Diaan!

Het valt me trouwens wel op dat in dit topic maar ook in het algemeen al een best veel jonge mensen gescheiden zijn want 'de vonk was weg' 'het ging niet meer' 'we groeiden uit elkaar'.

Maar is het idee van trouwen niet trouw? Ik kijk er nog altijd weer raar tegenaan.

edit: domme fout

Ik vind de redenen die je hier noemt alledrie hele legitieme redenen om de relatie te verbreken.
Als je je leven met iemand deelt (en dan bedoel ik niet de rest van je leven, maar het leven dat je leidt op een bepaald moment) dan moet je daar toch beiden gelukkig mee zijn? En als dat niet meer zo is, en dat komt ook niet meer terug, is het dan niet verstandiger om ermee te stoppen?

Ik ben zelf ook getrouwd geweest en ik ben blij dat ik de mogelijkheid had om het te verbreken. Ik zou een heel ongelukkig mens geweest zijn nu als ik had moeten blijven. Wat ik wel geleerd heb, is dat ik de belofte om de rest van je leven bij iemand te blijven een hele verkeerde vind. Ik vind dat je geen beloftes moet doen als je niet heel zeker bent dat de kans echt vreselijk groot is dat je die belofte kunt houden. Beloven om de rest van je leven bij iemand te blijven is zo onoverzichtelijk lang, dat het geen reeele belofte is, imo.