Hoi, nu dan mijn verhaal… Ik laat de ellende er een beetje uit hoor… Natuurlijk heb ik ook foute vriendjes gehad en ik heb ook een nare tijd gehad met angstaanvallen, maar dat vind ik helemaal niet belangrijk genoeg om te noemen in mijn verhaal.
Ik ben Britt, 25 jaar, geboren in Leidschendam en opgegroeid in Zoetermeer. Ik heb mijn hele jeugd in het oude dorp gewoond, eerst op een flat daarna een straat verderop in een woonhuis, waar mijn ouders nu nog steeds wonen. Ik ging als kleine meid naar de montessori basisschool, die op 3 minuten loopafstand van ons was. Helaas ging die school verhuizen en kwam er een vrije school voor terug. Wij gingen toen naar een andere school, Jenaplanonderwijs.
Je leest inderdaad wij, daar bedoel ik mijn broertje en mezelf mee. Mijn broertje is 2,5 jaar jonger en woont nu nog bij mijn ouders, hij doet de politieopleiding.
Goed terug naar mijn verhaal. In groep 8 kreeg ik een MAVO/HAVO advies en ik ging naar het Oranje Nassau College, locatie parkdreef. Eigenlijk wilde ik nooit naar deze school, maar het was de enige school die de eerste 2 jaar jenaplanonderwijs aanbood. Ik had altijd enorm veel vriendinnen om me heen, tot ik wisselde van school. In 4 Havo bleef ik zitten, dat was niet zo heel raar, en de rest van de Havo heb ik afgemaakt op het Erasmus College, Dalton onderwijs. Daar ergens tussenin heb ik ook nog geprobeerd om naar het MBO te gaan om te gaan leren en werken. Dat leek mij veel leuker dan alleen school, alleen ik werd nergens aangenomen omdat ik nog veel te jong was. Wat ook wel leuk is, is dat ik op veel verschillende soorten onderwijs heb gezeten. Ik heb wel een duidelijke voorkeur en dat is Dalton onderwijs.
Na de middelbare school ging ik naar de Technische Hogeschool in Rijswijk. Daar heb ik in 5 jaar mijn opleiding Technische informatica afgerond, ik was 11 weken zwanger toen ik mijn diploma in ontvangst mocht nemen.
Ik ben afgestudeerd bij TNO defensie en veiligheid en daar werk ik u nog steeds. Ik werk op de ICT afdeling waar ik gewoon lekker m’n ding doe. Ik hou ervan om mezelf te blijven uitdagen. Ik leer heel makkelijk en ik vind het ook echt leuk om dingen te leren. Nu ben ik weer bezig met een certificering halen. Tegenwoordig ben ik ook in opleiding als contactpersoon bij de VBN.
Mijn eerste serieuze vriendje kreeg ik op de middelbare school. Dat was wel een jongen van mijn eigen leeftijd. Toen ik een jaar of 18 was, ging ik nog met mijn ouders mee op vakantie en ontmoette ik een hele leuke man. Hij was Canadees en 8 jaar ouder. Natuurlijk werd het verder niets, de afstand Canada – Nederland is erg groot, en op je 18e zo’n afstand relatie… Dat ging niet werken. Heel af en toe heb ik nog wel contact met hem. Maar toen al ging mijn voorkeur duidelijk uit naar een oudere man.
Toen ik bezig was met mijn opleiding informatica ontmoette ik Michel.
[Soapverhaal]Ik had toendertijd een vriendje, zijn moeder was de vriendin van Michel[/soapverhaal]
Vanaf het begin heb ik hem altijd erg leuk gevonden. Maar in het begin niet meer dan dat. Hij had op dat moment een relatie (hij was toen ook al niet meer samen met de moeder van Priscilla) en ik ook. Na een jaar om elkaar heen draaien was hij degene die een eerste stap zette. (Heel netjes trouwens, gewoon 1 kus) Uiteindelijk duurde het vanaf de eerste stap naar dat we samenwoonden bijna een jaar. De breuk met zijn ex was erg naar, zij nam het hem behoorlijk kwalijk.
We zijn wel meteen gaan samenwonen, meer omdat we geen andere keus hadden. Ik had ervoor gekozen om niet langer in het huisje te blijven waar ik met mijn ex woonde en zijn ex wilde in het andere huis blijven.
We zijn getrouwd op 06-06-06. Dat vonden we gewoon een leuke datum. Ons huwelijk is later tijdens de eredienst van onze kerk bevestigd. (dat is gebruikelijk)
Priscilla gaf na een half jaar aan dat ze bij ons wilde wonen. Ondertussen woont ze nu alweer 3 jaar bij ons. (Ik ga hier niet heel veel uitweiden over Priscil, het wordt dan ook haar verhaal, en dat zet ik liever niet online)
Om zwanger te worden van Jennifer hebben we zeker 1,5 bij het IVF-centrum gelopen in Voorburg. Uiteindelijk na 7 terugplaatspogingen bleef er eindelijk 1 plakken en dat resultaat is nu bijna 1,5 jaar oud en stapt heerlijk door de huiskamer rond: “mamamamamamamama”.
----hier de vraag----
We hebben allebei te maken met een man die een stuk meer "bagage" met zich meebrengt dan de gemiddelde vriendjes van iemand van onze leeftijd - levende bagage zelfs - maar volgens mij gaan we er allebei op een heel andere manier mee om. Hoe heb je voor jezelf een positie gecreëerd ten opzichte van Priscilla? Zie je jezelf als een stiefmoeder, hoe ga je met haar om, vertel jij haar ook wat ze wel en niet mag, bijvoorbeeld? En hoe bevalt deze rol je?
Priscilla was 10 toen ze bij ons kwam wonen. Dat ze uiteindelijk de keuze maakte om bij ons te wonen heeft ook te maken gehad met hoe ik met haar om ging/ga. Ook toen ze 1x in de 2 weken bij ons kwam liet ik haar duidelijk merken dat ze gewoon welkom was, dat we het fijn vonden dat ze er weer was. (Wat uiteraard niet betekende dat alles mocht en alles kon)
Omdat Priscilla echt duidelijk voor ons koos (en niet te maken had met iemand die opeens bij haar kwam wonen) heeft ze mij vanaf het begin geaccepteerd. Wij hebben nog nooit een nare aanvaring gehad. En er zijn echt wel momenten geweest dat ze had kunnen zeggen “waar bemoei jij je mee??”.
Ik ben echt een (stief)moeder voor Priscil. Zij is voor mij minstens zo belangrijk als Jennifer. Soms maak ik me zelf meer zorgen om haar dan om de kleine, maar dat komt misschien door de leeftijd en dat ik allerlei gevaren zie.. Daarbij komt inderdaad ook dat ik haar ook wel eens moet vertellen dat ze iets niet mag, of dat ik degene ben die een straf oplegt. Hoe reageert ze dan? Zoals iedere puber zou doen denk ik. “De blik”.
Deze rol als moeder van zowel Priscil als Jen bevalt mij prima. Dat Priscil bij ons woont zie ik ook niet als belemmering, ook niet toen Jen er nog niet was.
We hebben gewoon een heel leuk gezin zo. Soms een beetje raar, maar altijd gezellig.
---Er is eigenlijk nog zoveel meer, maar dan wordt het verhaal gewoon te lang----
I am unconditionally and irrevocably in love with him.I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.