Het OUD Estafette Topic deel 7

Wat leuk om allemaal bij te lezen
Ik vónd jullie al leuk en het wordt alleen maar leuker!

Zo, ik heb nagenoeg alle verhalen gelezen en ben dus up to date
Ik wil Knorretje even een groot compliment geven mbt haar openhartigheid. Ik weet uit het FOK! verleden dat openhartigheid idd niet altijd even gewaardeerd werd of zelf gebruikt werd om jou aan te vallen en af te zeiken, dus vanuit die kennis vind ik het enorm sterk dat jij toch zo'n openhartig verhaal gepost hebt.
Tevens vind ik het leuk om op die manier de mens achter de naam Knorretje te zien. Ook vind ik het leuk om te zien dat Danny (dat is logisch) ook gewoon mens en vader is ipv die ogenschijnlijk harde en volgens sommige vaak vervelende meneer met zijn nick in een rode kleur op FOK!

Mooie verhalen weer allemaal!

Goed geschreven hoor Ingrid!

Ben benieuwd naar Freecell

quote:

Op vrijdag 24 april 2009 23:55 schreef _Ingrid_ het volgende:


Ik geef het stokje door aan Freecell. Met de vraag, hoe bevalt het moeder zijn? Is het wat je had verwacht, wat valt er mee en wat tegen?

Daar gaatie dan!

Freecell.. In het dagelijks leven uiteraard een andere naam Alleen die is net iets te google-baar voor bepaalde mensen. Je mag best weten hoe ik heet, maar dan moet je pmmen, haha.

Opgegroeid in een heel erg gezellig gezin in het Noorden des lands met 5 grote broers en een grote zus. Heerlijke jeugd gehad thuis, op school iets minder.
Een nare puberteit gehad. Kernwoorden: depressie, automutilatie, opnames, gedoe, gedoe en nog meer gedoe.

Een flinke tijd daarna in mijn studietijd TARAraboemdijee tegen het lijf gelopen (letterlijk, de eerste dag dat hij me kende struikelde hij over de bovenste trede van de trap en greep me, om niet te vallen, stevig beet bij de twee meest uitstekende onderdelen zeg maar ) ondanks dat toch vrij vlot wat met elkaar gekregen . 4 jaar later getrouwd en nu dus een baby ook nog Inmiddels ben ik ook al weer een hele tijd klaar met mijn SPH en nu gastouder.

Tot mijn grote verbazing gaat eigenlijk nu alles heel goed en fijn, want ik heb lang gedacht dat ik nooit meer écht gelukkig zou zijn. Natuurlijk zijn er nog wel wat onvolmaaktheden, maar in grote lijnen ben ik erg gelukkig!
TARA is een verschrikkelijk leuke man en vader. We hebben samen al heel veel meegemaakt en we gaan alleen maar meer van elkaar houden. Ik moet niet teveel nadenken over doemscenario's als kwijtraken enzo, want dan ga ik echt huilen

Ik verbrand elke zomer wel een paar keer verschrikkelijk met mijn witte huid met sproeten, ben de hele zomer rood-wit-rood-wit-rood-wit en aan het einde van de zomer gebroken wit.
Ik ben gek op God en ook gek op onze kerk, al kost dat laatste ook wel weer veel tijd aangezien we beheerders (kosters) zijn van het gebouw.

In het dagelijks leven ben ik gastouder van 2 toffe knulletjes (11 en 16 maanden) die er soms tegelijk en soms om de beurt zijn. Ik kan dus lekker thuis blijven om mama te zijn en vind dat wel prettig. Al kan ik ook dagen hebben dat ik enigszins jaloers ben op uit-huis-werkende mama's.
Gelukkig hangen er per dag nogal wat mensen rond in mijn huis, vrijwel elke dag krijg ik wel 2 of 3 mensen even op de thee of te eten. Erg gezellig en het maakt dat ik me niet ga vervelen in huis.

Mijn broers en zus zijn inmiddels allemaal getrouwd en hebben allemaal kinderen, zodat ik inmiddels 18 (en een half) keer tante ben. De oudste is bijna 17 en kwam vandaag even langs na haar bijbaan om hier te eten, dat soort dingen zijn zo leuk!

De vraag:
hoe bevalt het moeder zijn? Is het wat je had verwacht, wat valt er mee en wat tegen?

Allereerst snap ik nu veel meer van mijn eigen moeder! Ik begrijp ineens dat zij niet altijd mijn mama geweest is, dat ik al de 7e!! baby was en dat ze het dus ook druk had en last had van hormonen en dergelijke. Ik heb dat als kind nooit gemerkt en als ik nu naar haar leven kijk vindt ik haar zo verschrikkelijk tof! En ik vond haar al tof

Verder vind ik het moeder zijn heel erg leuk.
Het valt mij mee hoe makkelijk sommige dingen gaan. Zo had ik verwacht dat de relatie tussen TARA en mij door zwangerschap en baby en dat soort grote veranderingen wel een klein tikje zou krijgen, maar dat is eigenlijk niet gebeurd. Verder verbaast het me ook hoe makkelijk het is om een balans te vinden tussen het zorgen voor je eigen kind en het zorgen voor 2 andere kinderen die niet je eigen zijn.
Ook het zwanger zijn zelf vond ik leuk, ondanks 8 maanden misselijk (tot en met bevalling). De bevalling zelf vond ik één van de bijzonderste dagen van mijn leven. Een uur na de bevalling heb ik gezegd: zo wil ik er nog wel 5! (alleen dan zit ik met 6 kinderen, das dan weer wat veel ) Dus dat (be)viel ook mee!


Wat mij tegenvalt is het áltijd beschikbaar moeten zijn. Ik wist dit in theorie wel, maar had nooit beseft hoe groot de impact daarvan zou zijn. TARA kan wel een gedeelte overnemen, maar de borstvoeding niet echt . Het lijkt mij soms heerlijk om samen spontaan uit eten te gaan of iets dergelijks, maar dat werkt gewoon echt niet meer. Wel plannen we nu af en toe dat soort dingen gewoon een weekje van tevoren met een avondoppas en dat scheelt al een heleboel, daar kan ik dan ook echt van genieten.

Ook zijn hormonale veranderingen niet goed voor mijn stabiliteit en ik ben een stuk labieler dan ik vroeger was. Dat vind ik vooral lullig voor TARA al zegt hij er geen last van te hebben (hoog tijd dat ik weer een cyclus krijg, dan wordt het vast weer wat normaler)

Zoiets?

Ik weet aan wie ik het stokje wil geven, maar dat moet ik haar nog even vragen, dus volgt

[ Bericht 0% gewijzigd door freecell op 25-04-2009 21:05:07 ]

Ingrid, zeker wel wat nieuwe dingen gelezen hoor.

Freecell, leuk ook om te lezen.

Freecell leuk om te lezen. Wauw een gezin met 7 kinderen, lijkt me erg gezellig maar als ouder zijnde ook behoorlijk hectisch.

Ingrid, ook jij bedankt voor je openharige verhaal. Fijn dat het nu beter gaat met Tyler en dat hij weer thuis is. Ach en de schuldsanering, nu even op een houtje bijten, straks schulden vrij.

Whoei, het was weer heel wat om alles bij te lezen! Maar echt superleuk en knap geschreven weer

Freecell, wat een mooi openhartig verhaal. Zo te lezen heb je het niet makkelijk gehad, maar echt tof dat het nu zo goed gaat! En Leander is ook zo'n heerlijk ventje vind ik

Freecell

Ik heb weer 'even' bijgelezen en heb dat met veel plezier, interesse, bewondering en soms herkenning gedaan!

Ik ben ook weer bij. Het waren weer een paar uurtjes prettig lezen. Lief zijn jullie!

Freecell mooi en openhartig!

O wat loop ik achter zeg!
Ik moet er nog een heleboel lezen zag ik ineens.

En het stokje gaat naar....
Davina!
En ik zou je haar willen vragen hoe ze het vindt om mama te zijn van een dreumes, dus wat is er leuk aan Eli en wanneer wil je hem achter het behang plakken...

Ingrid en freecell, bedankt mooie verhalen.
wat leuk dat jullie ook koster zijn freecell

quote:

Op zondag 26 april 2009 13:36 schreef Belana het volgende:
Ingrid en freecell, bedankt mooie verhalen.
wat leuk dat jullie ook koster zijn freecell

Tof wel Jij ook?
Alleen het lijkt wat raar te zijn om op je 24e koster te zijn ipv als 60 plusser Mensen kijken zo raar als ik het zeg.

nee, ik heb niks met wat voor kerk dan ook maar een vriendin van mij (een vijftiger ) is ook koster, zij heeft daar echt een baan aan, maar zij hebben veel verhuur
Ik vind het wel een bijzondere baan, het lijkt me een mooi iets, mooi samen gaan, mooi aanvullen, hoe zeg je dat, als je zoveel met God en je kerk hebt

_{ben overigens wel wat je noemt "spiritueel" geinteresseerd}

Wij hebben een team, anders was het wel een baan inderdaad. Het gebouw wordt zo'n 6 dagen per week gebruikt voor van alles en we hebben een team van 6 beheerders die wij dus her en der inroosteren om het gebouw te openen, te sluiten, koffie te zetten enz. En we gaan ook vaak zelf

Dank je wel voor het stokje, freeceel

Ik ga er vanavond even aan zitten.

Iets later op de avond dan gedacht, maar hierbij mijn verhaal.

Ik ben Davinia, Ik ben bijna 27 jaar geleden geboren in Amsterdam, alwaar ik tot mijn 18e heb gewoond. Op de joods basisschool gezeten, daarna joodse middelbare school, naar de joodse tennisclub en op voetbal met de halve klas, op zaterdagmiddag naar de joodse jeugdvereniging, en ga zo maar verder. Oftewel, zeer beschermd opgevoed. Los daarvan een top jeugd gehad, geen bijzonderheden, heel liefdevol, ben ontzettend verwend, binnen de grenzen die mijn ouders mij stelden. Ik mocht alles hebben wat ik wilde, als ik het maar wilde vanuit mezelf, niet omdat het andere kindje het ook had (en natuurlijk als de financiën e.e.a. toeliet).

Na de middelbare school VWO ben ik in 2000 aan de Technische Universiteit Delft gaan studeren. Chemische techologie. Wattes? Nou, denk aan Shell, DSM, Organon, grote fabrieken, hoe dat allemaal werkt en is opgebouwd van binnen. Dat dus. Ik wist ook niet wat het was tot het eind van het eerste jaar. Ik wist niet wat ik wilde doen, en ik had deze studie zien staan in een folder van een andere studie en de studieadviseur was wel aardig, dus dat was mijn zeer gefundeerde mening om een van de meest technische studies in Delft te gaan doen :’) Ach, als het niet gaat, dan kan ik altijd stoppen voor 1 feb, en is er nog geen man overboord. Het was leuk (verhouding man-vrouw was redelijk scheef, dus heel veel mannen ) en ik haalde mijn vakken, dus ben er maar mee doorgegaan.
Ik heb een aantal studentenverenigingen geprobeerd, werd niets, en omdat ik tijd over had en erg geïnteresseerd ben in de mens en hoe groepen werken en omdat ik niet tegen bloed / prikken kan, ben ik in mijn derde studiejaar Psychologie aan de Universiteit Leiden in deeltijd erbij gaan doen. Loopt nog steeds en komt me zwaar de strot uit, maar ik ben bijna klaar met mijn bachelor…
Eind 2004 ben ik getrouwd met PhysicsRules. Dat was een erg mooie dag, maar ook wel dubbel, omdat drie maanden daarvoor longkanker bij mijn moeder was vastgesteld. Redelijk snel daarna werd duidelijk dat ze er dood aan zou gaan. Nou, dan weet je ook waar je aan toe bent, nietwaar? Het burgerlijk huwelijk is toen een stuk vooruit geschoven zodat dat nog voor de behandeling zou vallen, maar het synagogaal huwelijk moest en zou op dezelfde datum blijven omdat mijn moeder daar van alles voor had geregeld. Dus tijdens ons huwelijk zat ze precies drie weken in behandeling (bestraling) en ik heb een hele mooie foto van haar waarbij je precies nog een stukje pen ziet van het kruis waar ze haar bestraalden. Vind ik wel mooi.
Uiteindelijk is ze in juli 2005 overleden.
In dat jaar ben ik ook afgestudeerd, maar daar was mijn moeder niet meer bij.

Tsja, en dan moet je gaan werken. Voor mijn gevoel had ik alle belangrijke zaken besproken met mijn moeder, maar we zouden het “volgende week” wel over werk hebben… En dan moet je “helemaal zelf” gaan kiezen wat je wilt. Eerst nog een jaar op de faculteit rondgehangen met de mogelijkheid voor een promotieplek, maar daar werd ik uiteindelijk toch niet helemaal warm van, en heb ik me op de arbeidsmarkt gestort. Eerst 2 jaar bij een middelgroot bedrijf gewerkt, vooral gericht op organisatie-advies. Ik had het helemaal gehad met Delft en technische dingen en dat soort zaken, en ging vol voor de psychologische kanten van het werk. Wel, het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu werk ik bij een groot bedrijf waar ik druk bezig ben met kwantitatieve data-analyse, veel nerd-achtiger dan dit krijg je ze niet.

Nu ga ik verder even het lijstje af uit de OP:
Mijn hobby’s:
Mijn hobby’s verschillen nogal eens. Ik heb tijden lang gestijldanst (met iamredleader), heb een tijdje gezwommen, ik heb tijden dat ik boeken achter elkaar lees, en dan weer een hele tijd niet. Mijn leesstijl is erg divers: ik heb bijna de hele collectie van James Patterson, maar ook alle shopaholic boeken staan erin, Harry Potter in 2 talen (met dank aan PR), en ook echte literatuurboeken. We hebben thuis alle dvd’s en films van Star Trek (PR had ze gekocht, maar ik heb ze inmiddels ook allemaal gezien, m.u.v. TOS), de hele Charmed serie, medium, Heroes, jag, ook erg divers, dus. Ik vind het ook leuk om naar de film te gaan, en dan vooral chickflicks die heel, heel, heel erg slecht zijn. Ik was laatst naar “he’s just not that into you”, dat is het juiste niveau, zeg maar.

Wat vind ik de beste film aller tijden? Het eerste wat in me opkomt is Shawshank redemption, of Schindlers list. Een beetje de klassiekers, dus.

Waarvoor kan je me ’s nachts wakker maken?
Nergens voor. Mijn nachtrust is me heilig. Lekker saai, maar ik kan er niets anders van maken.

Leukste uitspraak:
Kan ik zo gauw niet bedenken. Een kind van kennissen van ons die heeft wel hele leuke uitspraken steeds, maar die wil ik liever niet quoten zo op internet.

En dan over naar de vraag van Freecell:
“hoe vind je het om mama te zijn van een dreumes, dus wat is er leuk aan Eli en wanneer wil je hem achter het behang plakken...”
Het was misschien opgevallen dat Eli nog helemaal niet in het verhaal stond, die heb ik bewaard tot hier. Kan ik mooi alles in een keer doen.
Eind augustus 2007 werd Eli geboren. Zo vervelend als ik de zwangerschap heb ervaren, zo “prettig” was de bevalling. Doe mij maar nog wat ontsluitingsweeën als er dan een paar maanden van de zwangerschap afgaat!
Ik heb het eerste jaar niet ervaren als een tropenjaar. Het was heel heftig, dat wel. Het eerste wat ik zei toen Eli was geboren was “Wat hebben we NOU gedaan?!?!?” Er lag ineens een echt kind daar op het bed. Dat was toch wel erg bizar. Een kind!! Zo’n grijs, opgefrommeld ding! De eerste dag vond ik hem ook echt eng en lelijk. Die grijze handjes en dat bloed overal. Bah! Maar toen de kraamverzorgster het bloed uit zijn haar had gekamd, was hij een stuk toonbaarder
En dan wordt hij steeds groter en groei jij ook mee als moeder met zijn ontwikkeling en nukken, en ik geniet er echt van.
Inmiddels is meneer een heuse dreumes. Het loopt, het kwekt (praten wil ik niet echt noemen), het eet, het poept, gaat soms op de grond liggen als iets hem niet zint (terug van weggeweest), maar meestal is hij gewoon lief aan het spelen. Met zijn “oootooo”s. Het liefst ook alleen. Als je er bij gaat zitten, mag je ook wel spelen, maar verder word je grotendeels genegeerd. Nou, prima. Dan ga ik op de bank zitten mijn boekje lezen, of Ouders van Nu of duf zappen.
Dus ja, ik vind het helemaal geweldig om moeder te zijn van een dreumes, heerlijke leeftijd dit! Hij kan meestal duidelijk aangeven wat hij wil (wijzen en HIEHIEHIE roepen is best effectief heeft hij iets te goed door…) en hij is gewoon heel lief. Hij pakt nooit iets af van andere kinderen, ook niet als hij het eigenlijk wil hebben, maar als hij iets vastheeft wat hij graag wil houden, dan krijg je het ook niet uit zijn handen gegrist. Waarschijnlijk gewoon zijn karakter. Nou, best. Ik ben allang blij dat hij zo leuk kan spelen. Eli doet gewoon zijn eigen ding. Ik denk dat dat een rode draad wordt in zijn leven.
Ik vind het ook ontzettend leuk om nu al echt het karakter te kunnen zien. Zo klein en toch al zo groot. Zo groot, maar toch nog zo klein. Prachtig, die tegenstelling.

Wanneer kan ik hem achter het behang plakken? Nou eigenlijk bijna nooit. Maar op een dag als vandaag wel. Hij heeft erg pijn aan zijn tanden, en wordt daar erg chagrijnig van. Nou, ik dan dus ook. Vervelend dat je pijn aan je tanden hebt, maar dan hoef je niet continue te zeuren om een mandarijn en als je dan een mandarijn krijgt, die dan op de grond gooien omdat je hem eigenlijk toch niet wilde! Wel, dat dus.
Ander voorbeeld: We hebben sinds kort een paar spijlen uit zijn bedje gehaald, dus het middagslaapje wilde nogal eens uitmonden in gewoon lekker spelen op de kamer en niet in bed willen liggen. Op die momenten had ik ook wel graag een paar handboeien gehad om hem aan het bed vast te ketenen.
Maar verder geniet ik vooral van zijn ontwikkeling.

Dat was mijn stuk, ik wil graag het stokje doorgeven aan Ynske, met de volgende vraag:
"Welke meerwaarde heeft het posten op Fok! voor jou?"
Daarbij had ik als extra opmerking gezet dat ik dan wel hoopte dat haar beweegredenen waarom ze is gaan fotograferen in de rest van het stukje zou staan.

ADDENDUM:
1. Eli is trouwens vernoemd naar mijn moeder. Haar tweede naam was Elisabeth. Als Eli een meisje was geweest, was haar tweede naam Elisabeth geweest.
2. Mijn vader is alwewer ruim een jaar hetrouwd met een mevrouw wier man een jaar of 8 geleden is overleden. Leuk detail is dat zij op dezelfde dag jarig is als ik. Dat schept toch een band.
Zij is erg aardig, heel lief voor Eli, en past goed bij mijn vader, dus ik vind het helemaal prima voor ze. Kunnen ze samen mooi een nieuwe start maken.
Op hun huwelijk was Eli mooier dan de bruid we hadden namelijk een baby tuxedo uit engeland gekocht! kind van 7 mnd strak in pak met strikje en band wel lullig dat hij leuker was dan de bruid, maar ach
Grap van de eeuw is wel dat mijn vader nu een hondje heeft! Heeft hij bij ons vroeger bloedig huisdieren uit huis kunnen houden, moet hij er nu toch aan geloven

[ Bericht 9% gewijzigd door DaviniaHR op 27-04-2009 11:13:03 ]

Davina, tof verhaal! ook heel openhartig! Gaaf om te lezen!

Freecell ! Bijzonder dat jullie koster zijn ! Maar wat mooi Welke kerk als ik vragen mag (Ja, ik ben ook gek op God en Jezus, ik ga naar een PKN kerk maar ook wel naar een Evangelische gemeente (vooral vanwege het samen Praisen)

Davina : prachtig verhaal. Een Synagonaal huwelijk : je bent de Joods ? (en zo ja heeft dat invloed op je leven ?)

quote:

Op maandag 27 april 2009 07:51 schreef Stout het volgende:
Freecell ! Bijzonder dat jullie koster zijn ! Maar wat mooi Welke kerk als ik vragen mag (Ja, ik ben ook gek op God en Jezus, ik ga naar een PKN kerk maar ook wel naar een Evangelische gemeente (vooral vanwege het samen Praisen)

Davina : prachtig verhaal. Een Synagonaal huwelijk : je bent de Joods ? (en zo ja heeft dat invloed op je leven ?)

Ook evenagelisch. Hier. ongelofelijk leuke gemeente. Draak van een monumentaal gebouw.