vriend/vriendin in buitenland

quote:

Op zondag 17 mei 2009 22:29 schreef Lotusss het volgende:
Enkele uren geleden, een mailtje. I've been DUMPED.

Gedumpt worden via een email.... dat is slechts 1 stap beter dan dumpen via SMS.

Rot voor je. En dat ie dan niet het lef heeft om te bellen.... of het te doen voor ie weg ging.

quote:

Op zondag 17 mei 2009 23:02 schreef djayzz het volgende:

[..]

Owjee, dat klinkt wel een beetje eng idd. _{maar het zal wel meevallen denk ik toch?}
Afleiding is denk ik wel belangrijk ja... al weet ik niet precies hoe moeilijk het is om thuis achter te blijven (ik zat tijdens mijn relatie zelf in het buitenland, en daar had ik het te druk om haar echt heel erg te missen)...

Ik hoop dat het mee valt en ik probeer me ook vooral niet druk te maken voor het aan de orde is zeg maar haha

Vriendje is al vaker weg geweest (voor 2 weekjes telkens maar) en dan miste ik hem ook altijd enorm en als ie dan belde was ik helemaal door het dolle heen en zo haha en hij had altijd zoiets van jeetje het is 2 weken en ik heb het zo druk ik kan echt niet veel bellen en zo haha
Maar anyway hij vond het me altijd een mietje gelukkig moest ik nou voor 2 weken naar het buitenland en heeft hij ervaren hoe het is als de ander weg is en toen snapte hij het beter dus dat scheelt al wel

quote:

Op zondag 17 mei 2009 23:06 schreef liefie_ het volgende:

[..]

Ik hoop dat het mee valt en ik probeer me ook vooral niet druk te maken voor het aan de orde is zeg maar haha

Vriendje is al vaker weg geweest (voor 2 weekjes telkens maar) en dan miste ik hem ook altijd enorm en als ie dan belde was ik helemaal door het dolle heen en zo haha en hij had altijd zoiets van jeetje het is 2 weken en ik heb het zo druk ik kan echt niet veel bellen en zo haha
Maar anyway hij vond het me altijd een mietje gelukkig moest ik nou voor 2 weken naar het buitenland en heeft hij ervaren hoe het is als de ander weg is en toen snapte hij het beter dus dat scheelt al wel

Ok, dus hoe het voelt als iemand ver weg is weet je al.
Jij was toch naar Roemenië geweest? hoe heeft hij dat ervaren dan?

Succes iig!

quote:

Op zondag 17 mei 2009 23:09 schreef djayzz het volgende:

[..]

Ok, dus hoe het voelt als iemand ver weg is weet je al.
Jij was toch naar Roemenië geweest? hoe heeft hij dat ervaren dan?

Succes iig!

ja dat vond ie dus helemaal niks haha Dus dat is wel een goed iets
dat hij ook weet hoe het is als jij degene bent die achter blijft
(en andersom ook dat ik weet dat je door nieuwe dingen en indrukken wel eens vergeet om meteen terug te smsen dat soort dingen)

quote:

Op zondag 17 mei 2009 23:10 schreef liefie_ het volgende:

[..]

ja dat vond ie dus helemaal niks haha Dus dat is wel een goed iets
dat hij ook weet hoe het is als jij degene bent die achter blijft
(en andersom ook dat ik weet dat je door nieuwe dingen en indrukken wel eens vergeet om meteen terug te smsen dat soort dingen)

Ja, dat laatste is het rottigste. dat je zo druk bent dat je niet door hebt dat de ander je zo ontzettend mist.

quote:

Op zondag 17 mei 2009 22:29 schreef Lotusss het volgende:
Dinsdagavond hebben we urenlang met elkaar gechat. Geweldig gesprek gehad, ik heb verteld hoe ik me voelde, hij vertelde waarom hij geen contact had... nergens een woord van negativiteit. Gewoonweg super.

Ook zei hij dat hij in juni een hele avond en de volgende dag bij me kon zijn dus ik was helemaal in de 7e hemel en was ook aan het aftellen.

Maar...

Enkele uren geleden, een mailtje. I've been DUMPED.

Reden is dat hij toch met een bepaalde bindingsangst zit en dat hij nu alleen aan zijn werk wil denken en geen afleiding wil. Eerdere woorden en gebaren waren allemaal gemeend. Maar hij heeft vandaag pas gemerkt dat hij zichzelf (en mij) onbewust toch voor de gek heeft gehouden.

Voel me dus gigantisch kut, zeker omdat ik het écht totaal niet aan had zien komen. Kan eigenlijk niet boos op hem zijn omdat hij eerlijk heeft verteld wat er aan de hand is, maar ik ben zo verschrikkelijk verdrietig nu. Hij was de eerste persoon in 6 (!) jaar bij wie ik echte gevoelens had en bij wie ik willens en wetens het risico wilde nemen om mijn muur te laten zakken en mijzelf bloot te geven.

I heb gewed en ik heb verloren.

Gedumpt via mail....

Volgens mij heb je hem echt afgeschrikt door teveel over een relatie te praten ofzo.

quote:

Op maandag 18 mei 2009 00:12 schreef Xeanor het volgende:

[..]



Gedumpt via mail....

Volgens mij heb je hem echt afgeschrikt door teveel over een relatie te praten ofzo.

Ik zal niet op details ingaan, maar dat laatste is echt totaal niet zo. We waren het er gedurende die maanden allebei over eens dat een relatie opbouwen met 7000 km ertussen niet echt de beste basis is!

En ja, er zijn er blijkbaar meer die dumpen over de e-mail not done vinden. Maar ik moet zeggen (nu ik wat gekalmeerd ben) dat áls ik gedumpt moet worden, dat dit toch wel de beste manier was. Sowieso is het bij mij altijd zo dat bij heftige emoties mijn keel dicht gaat zitten waardoor ik letterlijk geen woord uit kan brengen. Dus bellen/skypen had niet echt gewerkt. MSN is dan ook weer zo dat je meteen moet reageren op wat de ander zegt waardoor je dingen gaat zeggen die het nog erger kunnen maken.

Wat er nu gebeurd is, is dat er vanavond wat e-mails over en weer zijn gegaan over het hoe en waarom, waarbij er in alle e-mails gewoon rationeel en met respect naar elkaar toe is gecommuniceerd. Hij is heel open en eerlijk geweest over het hoe en waarom, ik heb daar ook weer heel open en eerlijk op gereageerd en hoe stom het ook klinkt, dat geeft gewoon heel veel afsluiting.

Oké ik heb flink zitten janken maar ik ben echt totaal niet boos op hem. Hij heeft dus heel open en eerlijk gereageerd en daar kan ik hem alleen maar om prijzen. Er zijn er zat die dat niet doen en die nooit meer van zich laten horen.

We hebben zelfs nog afgesproken om elkaar alsnog in juni te zien als hij in NL is, maar nu alleen voor een etentje om even bij te praten en niet meer dan dat. Slotconclusie is dat we de gevoelens en leuke gesprekken als mooie herinneringen bewaren en dat we het nu gaan gooien op een (goede) vriendschap.

Als het zo zou moeten zijn dat we ooit weer bij elkaar komen, het zij zo. Zo niet, dan niet. Maar ik ga er niet op zitten wachten. Que sera, sera.

quote:

Op maandag 18 mei 2009 01:09 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Ik zal niet op details ingaan, maar dat laatste is echt totaal niet zo. We waren het er gedurende die maanden allebei over eens dat een relatie opbouwen met 7000 km ertussen niet echt de beste basis is!

En ja, er zijn er blijkbaar meer die dumpen over de e-mail not done vinden. Maar ik moet zeggen (nu ik wat gekalmeerd ben) dat áls ik gedumpt moet worden, dat dit toch wel de beste manier was. Sowieso is het bij mij altijd zo dat bij heftige emoties mijn keel dicht gaat zitten waardoor ik letterlijk geen woord uit kan brengen. Dus bellen/skypen had niet echt gewerkt. MSN is dan ook weer zo dat je meteen moet reageren op wat de ander zegt waardoor je dingen gaat zeggen die het nog erger kunnen maken.

Wat er nu gebeurd is, is dat er vanavond wat e-mails over en weer zijn gegaan over het hoe en waarom, waarbij er in alle e-mails gewoon rationeel en met respect naar elkaar toe is gecommuniceerd. Hij is heel open en eerlijk geweest over het hoe en waarom, ik heb daar ook weer heel open en eerlijk op gereageerd en hoe stom het ook klinkt, dat geeft gewoon heel veel afsluiting.

Oké ik heb flink zitten janken maar ik ben echt totaal niet boos op hem. Hij heeft dus heel open en eerlijk gereageerd en daar kan ik hem alleen maar om prijzen. Er zijn er zat die dat niet doen en die nooit meer van zich laten horen.

We hebben zelfs nog afgesproken om elkaar alsnog in juni te zien als hij in NL is, maar nu alleen voor een etentje om even bij te praten en niet meer dan dat. Slotconclusie is dat we de gevoelens en leuke gesprekken als mooie herinneringen bewaren en dat we het nu gaan gooien op een (goede) vriendschap.

Als het zo zou moeten zijn dat we ooit weer bij elkaar komen, het zij zo. Zo niet, dan niet. Maar ik ga er niet op zitten wachten. Que sera, sera.

Ik vind dat je er nog behoorlijk helder over na aan het denken bent. Toch wel frappant dat je voor zo'n denkwijze maar liefst, volgens jou, in 6 jaar voor slechts één iemand gevoelens hebt. Of kom je gewoon weinig mensen tegen?

Als je er allemaal een beetje boven staat en je emoties onder controle hebt, kan je je juist veel makkelijker binden met mensen vind ik.

quote:

Op maandag 18 mei 2009 01:16 schreef Xeanor het volgende:

[..]

Ik vind dat je er nog behoorlijk helder over na aan het denken bent. Toch wel frappant dat je voor zo'n denkwijze maar liefst, volgens jou, in 6 jaar voor slechts één iemand gevoelens hebt. Of kom je gewoon weinig mensen tegen?

Als je er allemaal een beetje boven staat en je emoties onder controle hebt, kan je je juist veel makkelijker binden met mensen vind ik.

Ik ben van nature echt súper rationeel. Qua emotie is er echter op mijn 18e iets gebeurd in mijn privéleven wat een ontzettende muur heeft opgebouwd bij mij. De laatste 2 jaar is deze pas langzaam afgebrokkeld (en kwam er een paar maanden terug dus een kerel langs die de rest dus even om-bulldozerde).

Werd ook vaak zat "ijskoningin" genoemd door mensen.

Rationeel zijn is een super eigenschap. Maar dat moet wel gecombineerd worden met een bepaalde dosis emotie. En dat laatste had ik dus voor kort te weinig.

Mijn vriendin is Thais. Nu woon ik al lange tijd in Thailand maar ooit zal ik ook weer terug naar NLD moeten.
Hoe het dan gaat weet ik niet, maar ik heb er gewoon alle hoop in Denk niet dat er veel gaat veranderen tussen ons en elkaar opzoeken zit er ook gewoon dik in.

Verder is ze niet het type bargirl die het enkel voor het geld doet, daar haar familie meer geld heeft en verdient dan ik atm (haar vader is eigenaar van een ziekenhuis) en ik daar ook wel eens wat van zie
Denk dat ik wat dat betreft veel geluk heb.

Ik verwacht niet al te grote problemen.

Omdat ik ook aan mijn pensioen moet denken.
Verder zal zuidoost azie altijd mijn vakantiegebied zijn en vooral Thailand dus
Kan toch overal wel terecht

quote:

Op maandag 18 mei 2009 07:05 schreef Flammie het volgende:
Mijn vriendin is Thais. Nu woon ik al lange tijd in Thailand maar ooit zal ik ook weer terug naar NLD moeten.
Hoe het dan gaat weet ik niet, maar ik heb er gewoon alle hoop in Denk niet dat er veel gaat veranderen tussen ons en elkaar opzoeken zit er ook gewoon dik in.

Verder is ze niet het type bargirl die het enkel voor het geld doet, daar haar familie meer geld heeft en verdient dan ik atm (haar vader is eigenaar van een ziekenhuis) en ik daar ook wel eens wat van zie
Denk dat ik wat dat betreft veel geluk heb.

Ik verwacht niet al te grote problemen.

Ik heb in Thailand een ongelooflijk lieve dame leren kennen, maar ik mocht echt alles betalen. Nu begrijp ik dat het daar wel zo'n beetje de gewoonte is, maar dit was belachelijk, en ik zou ook geld moeten sturen als ik weer in Nederland was, want zij en haar ouders hadden weinig geld. (woonde nog thuis)
Het leek allemaal echt heel erg oprecht, maar ze bleef maar om geld zeuren en met pijn in het hart heb ik het een paar dagen geleden afgekapt met haar. Ik merkte ook gewoon meer en meer dat ze absoluut niet Thailand uit wil. De liefde leek echt wel oprecht, maar mijn portemonee was blijkbaar belangrijker.


Anyway, inhakend op jouw post: stel dat je met haar zou willen gaan trouwen, moet je dan ook een bruidsschat betalen? Dat zou ik bij die meid wel moeten. En de hele bruiloft en de bijbehorende sierraden enzo waren uiteraard ook op mijn kosten.
Verder moet je immigratiekosten en de daar bij behorende regels e.d. ook niet onderschatten.
In een compleet naïef onmogelijk supergunstig scenario zou ik al 15 mille kwijt geweest zijn als ik met haar had willen trouwen, maar de werkelijke kosten lagen vrijwel zeker veel en veel hoger.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2009 00:27 schreef ToT het volgende:

Ik heb in Thailand een ongelooflijk lieve dame leren kennen, maar ik mocht echt alles betalen. Nu begrijp ik dat het daar wel zo'n beetje de gewoonte is, maar dit was belachelijk, en ik zou ook geld moeten sturen als ik weer in Nederland was, want zij en haar ouders hadden weinig geld. (woonde nog thuis)

Dan heb je waarschijnlijk een meid leren kennen uit het noord oosten lijkt mij Uden Thani etc. Daar zijn de mensen idd heel erg arm en is leven van een rijke buitenlander een must (Isaan). Dat deze meiden heel erg lief kunnen zijn dat staat buiten kijf, dat kunnen ze zeker maar het is JOUW geld en daar mag je idd rekenign mee houden. Ik vind dat je een goede beslissing genomen hebt.

Mijn vriendin heeft dit niet. Ja ik betaal voor vreten en dergelijke maar haar vader is eigenaar van een ziekenhuis en verdiend dus veel meer geld dan ik verdien. Verder is haar moeder ook niet heel erg arm. Het is dan ook niet uitzonderlijk dat ik vaker geld van haar moeder en vader krijg.

Maar niet om je lullig te laten voelen ofzo maar nogmaals; in het Noordoosten zijn ze echt arm Het kan best zijn dat ze op een moment oprecht van je hield (dat komt ook vaker voor en vooral als je niet zo een 60 jarige papzak bent, with all due respect). Je kunt verder heel veel meer begrijpen als je Thais spreekt. Ik spreek ondertussen vloeiend Thais (Schrijven en lezen ook en ben nu bezig met de Vietnamese taal te tacklen) en het kost me dus ook geen moeite om gesprekken op te vangen.

Mijn vriendin is overigens nog studente en zal dit jaar afstuderen voor haar Masters dus uiteindelijk komt het wel goed lijkt me zo Nee ik hoef geen geld naar haar ouders te sturen, die kunnen beter voor mij zorgen

quote:

Het leek allemaal echt heel erg oprecht, maar ze bleef maar om geld zeuren en met pijn in het hart heb ik het een paar dagen geleden afgekapt met haar. Ik merkte ook gewoon meer en meer dat ze absoluut niet Thailand uit wil. De liefde leek echt wel oprecht, maar mijn portemonee was blijkbaar belangrijker.

Hoe heb je haar leren kennen? Waar? Welke provincie? Als je dit liever niet kwijt wil kan dit in PM. Ik kan je best helpen wellicht ook al lijkt het erop dat het over en uit is

quote:

Anyway, inhakend op jouw post: stel dat je met haar zou willen gaan trouwen, moet je dan ook een bruidsschat betalen? Dat zou ik bij die meid wel moeten. En de hele bruiloft en de bijbehorende sierraden enzo waren uiteraard ook op mijn kosten.

Ja dat moet je Punt is dat je het bij goede gezinnen (non-Isaan) de dag erna gewoon terug krijgt van de ouders. Het is dan ook meer het gebaar. Bij armere gezinnen zal dat helaas niet het geval zijn. Verder betaal je volgens de tradities voor haar maagdelijkheid. Dat weten veel buitenlanders NIET. Daarom is het ook zo sneu om een bruidschat te spenderen aan een Isaan bargirl die echt 100% geen maagd meer is.

Lang verhaal kort: Ik krijg het geld gewoon terug dagje later

quote:

Verder moet je immigratiekosten en de daar bij behorende regels e.d. ook niet onderschatten.
In een compleet naïef onmogelijk supergunstig scenario zou ik al 15 mille kwijt geweest zijn als ik met haar had willen trouwen, maar de werkelijke kosten lagen vrijwel zeker veel en veel hoger.

Trouwen stelt geen kut voor en je hoeft geen Marriage VISA aan te vragen mocht je dit niet willen. Ik heb een aantal bekenden die hier getrouwd zijn en die waren echt niet zo veel kwijt als 15 mille
Ik kan wel wat informatie voor je inwinnen bij deze personen mocht je alsnog geinteresseerd zijn
het was 100% zeker geen big deal

Ik stuur wel ff een PM, en ja: ze woont in het Noord-Oosten!

Niet geheel onverwacht antwoord
Ik antwoord je PM wel

Mijn vriendin is van een redeljik onbekende provincie dichtbij bangkok

Check je inbox! Extreem lang lulverhaal! Ik voel me vet genaaid!

Anyway, echt arme troef daar in het noord-oosten. De wc is een met porselein afgewerkte gat in de grond die je met een pannetje water uit een groot vat doorspoelt, en met datzelfde pannetje douche je je ook naast die wc.
De keuken is een betonnen hok aan het huis, waarin ze op de grond de schubben van de vis halen waarna ze het beest doden, en ze koken op een houtvuurtje, en de afwas doen ze met regenwater.
Ik ben niet ziek geworden daar overigens!

Ik heb je al het een en ander teruggestuurd.
Bekijk het van de positieve kant; je bent een ervaring en levensles rijker
Niet iedereen kan zeggen dat ze een maand lang ofzo hebben moet schijten in een gat in de grond in arm-azie

De rest lees je maar in PM

Ow en PS geef me eens haar EMAIL over PM ofzo .. Kijken hoe ze doet
Weet je dat ook meteen

LOL

Ja nee ik ben absoluut heel wat ervaringen rijker hoor. Het was een heel bijzondere periode voor me, hoewel ik me er ook stierlijk heb zitten vervelen aangezien er daar in die omgeving niet veel te doen of te zien is.
Die mensen zijn sowieso wel heel erg bezorgd hoor: "Draag je schoenen gewoon in huis, straks trap je nog ergens in of stoot je je tenen!"
- "Bedankt, maar dat hoort niet hier in Thailand, dus doe ik dat ook niet!"
"Maar ga dan tenminste ook op een STOEL zitten in plaats van met ons op de grond. Het is niet goed voor je enkels om net als ons te zitten."
- "Tja als ik als enige op een stoel zit, ben ik echt een buitenstaander die jullie vanuit de hoogte zit te observeren. Ik ga gewoon lekker op de grond zitten net als jullie, en als mijn enkels pijn gaan doen, ga ik gewoon anders zitten."
"Maar ga dan gewoon met gestrekte benen zitten, dat maakt niet uit!"
- "Ja en dan wijs ik weer met mijn voeten naar jullie toe en da's een belediging. Nee ik zit wel best zo."
"Hier, we hebben hotdogs enzo voor je gehaald. Ons eten is niet goed voor je."
- "Erg lief, maar ik ben nog niet ziek geworden voor jullie eten en ik zit niet hier in Thailand om westers voedsel te eten. Jullie eten is echt geen probleem voor mij!"
(Behalve om 6 uur 's ochtends warme vis dat met kop en al in mootjes gehakt is en door de rijst heen geflikkerd is! _ Dat heb ik maar 1x gegeten! )

Kleine update:

Had hem toevallig donderdagmorgen gesproken. Uit zichzelf kwam hij ermee dat hij het nog wel fijn vond om langs te komen en dat zijn "uitmaak mail" niet was omdat hij me totaal niet leuk vindt maar omdat hij afstand wilde houden.

Tsja, gevalletje paniekreactie/noodrem dus.

Echt het hosanna gevoel zoals twee weken terug heb ik (gelukkig) niet meer...
We gingen even spreekwoordelijk 100 km/u toen hij ineens de noodrem aantrok. Ik wil best wel weer verder kijken, maar dan wel met max. 30 km/u. Dan komt het niet zo fucking hard aan als hij weer zou besluiten de noodrem (definitief) aan te trekken.

Ik zie het over een week of twee wel als hij voor het eerst in zes maanden weer in NL is en een avond bij me langskomt. Ik laat hem alle initiatief nemen hierin, hij mag alle beslissingen nemen. Is die klik er nog steeds en durft hij zich over zijn (bindings)angst heen te zetten, prima.

Zo niet, dan zou ik vrij makkelijk gewoon vrienden kunnen blijven en zelfs na een tijdje open kunnen staan voor een nieuw bijzonder persoon.

*UPDATE UPDATE UPDATE*

We hebben eindelijk de officiële tweede date gehad vandaag... hij is even een weekje in NL voor een cursus en kwam vanavond bij me langs. Ik ben heel erg nerveus geweest na die e-mail van hem en ik wist ook totaal niet hoe deze ontmoeting zou verlopen.

Hij stond vanavond dus EINDELIJK na 6 maanden voor mijn neus en de "klik" was er nog meer dan in december

Helaas heeft ons avondje maar 3 uur geduurd aangezien hij blijkbaar morgen toch geen vrije dag had en zich morgen zeer vroeg moet melden daar... maar het voelde op alle fronten zó ontzettend goed en vertrouwd dat ik nu nóg aan het na-hyperen ben.

Hij heeft zelfs zijn excuses aangeboden voor die e-mail en dat het gewoon angst was.. waarop ik zei dat hij dat helemaal niet hoefde omdat hij zich zo voelde op dat moment. We hebben toen geknuffeld (en meer ) en het voelde allemaal zó goed en vertrouwd dat het eigenlijk heel vreemd is...

Al die emoties... ik weet zelf niet echt wat ik ermee aanmoet...

Ik heb ook wel weer een mooi verhaaltje.

Sinds januari ben ik weer naar Nederland geremigreerd (voor korte duur, dat wel) vanuit Praag. In Praag kende ik een (oud-)collega sinds september 2007. Knappe, lieve meid. Maar had al jaren een vriendje. Desondanks heb ik destijds, eind 2007 een paar keer met haar gezoend. Maar anyway, daarna is er niets meer gebeurd en we zagen elkaar ook amper op werk (verschillende verdiepingen op het werk).

Nu was ik eind mei een weekje in Praag om diverse redenen. Aangezien ik iedereen wilde zien, maar daardoor wel een erg strak schema had, had ik met haar voor 1 uurtje afgesproken op de laatste avond dat ik in Praag zou zijn. Uiteraard was ze een kwartier te laat waardoor het behoorlijk kort werd. Maar lang genoeg om te ontdekken dat het sinds februari uit was met haar vriendje en bij het afscheid nemen heb ik het ook niet gelaten om haar weer te kussen.

Nu is er tijdens deze korte ontmoeting een echte vonk van beide kanten overgeslagen en ben ik van plan om in juli weer naar Praag te gaan (heb nog spullen liggen in Praag, dus genoeg excuses). Voor ons wordt dit dan een test om elkaar echt beter te leren kennen en om te zien of het echt iets serieus zal worden.

En ik hou van Praag, dus mocht het echt wat worden dan is daarheen terugverhuizen voor mij geen enkel probleem.

quote:

Op woensdag 10 juni 2009 00:56 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Leuk! Dan zal het als hij terug is vast allemaal wel goedkomen

Ik heb vandaag m'n vriend weer het vliegtuig in moeten laten stappen Ben van half mei tot eind mei bij hem geweest en dat was echt zooo ontzettend fijn en leuk en gezellig We waren nog nooit 2 weken echt samen geweest en het pakte zo goed uit Hij is net 2 nachtjes bij mij geweest (hij was een kleine week in NL voor werk) en nu zie ik hem ruim een maand niet meer.. Lijkt niet zo lang maar ik mis het kunnen knuffelen en vasthouden gewoon verschrikkelijk.. Laatste dagen voel ik me sowieso al slecht door vanalles thuis en dan ook nog je vriend zien weggaan en weten dat je hem een tijd niet meer kan zien.. Voelde me heel erg alleen toen ik weer thuis was. Ben blij als die 4/5 weken weer om zijn, tel nu de dagen al af.. M'n koffertje ligt zelfs alweer klaar om te vetrekken, dan lijkt het allemaal wat dichterbij

Da's natuurlijk ook klote...

Ik heb helaas na bijna 6 maanden slechts 3 uurtjes in real life van zijn aanwezigheid mogen genieten...

En helaas is het (volgens hem) dus niet mogelijk om hem tijdens zijn cursustijd of zelfs wellicht in augustus (vanwege drukte met zijn werk daar) nog te zien.

Nu gaat mijn onzekerheid etc. natuurlijk weer met me op de loop... en heb gisteravond nog een sms gestuurd naar hem dat ik heel graag een 3e date zou willen omdat het van mijn kant heel erg goed voelde, maar dat hij maar moet beslissen wanneer en waar aangezien ik hem niet wil afschrikken... en heb ook maar even gezegd dat ik véél onzekerder ben dan hij (want ik kwam véél zekerder over dan dat ik ben)...

Helaas nog geen reactie terug gehad dus daar word ik dan weer nóg onzekerder door. Laatste wat ik wil is weer zo'n angst/dumpmail van hem... Want ik weet wel 99,9% zeker dat die klik er bij hem ook was...

Pfff... verliefdheid... aaaaargh!