Zwanger.... en dan gaat het mis #6

Die verhoogde vruchtbaarheid had dacht ik ook iets te maken met het feit dat de baarmoeder na een currettage helemaal schoon is van binnen en dat het nestelen dan beter/makkelijker zou gaan.
iig. Het lijkt mij een lastige overweging. Je wil nog even stilstaan bij deze zwangerschap, maar ik zou zelf geloof ik ook zsm weer door willen gaan...

Tis een beetje gek maar zoiets heb ik dus ook. Ik schaam me er wel voor dat ik er alweer aan denk. Deze zwangerschap was ongepland maar doordat dit gebeurt is weet ik dat ik gewoon heel graag een kindje wil. Niet om de plaats van dit kindje in te nemen. Ik moet in augustus weer terug naar het ziekenhuis en wil dan gelijk een recept voor de hoge dosering foliumzuur, en eigenlijk zodra het kan weer gaan beginnen. Die eerste 12 weken zullen bij een volgende zwangerschap wel extra spannend zijn, moet gelukkig door een gynaecoloog begeleid worden. Dat stelt iets gerust.

vrouwtje_theelepel, nogmaals heel veel sterkte gewenst!
je hoeft je er echt niet voor te schamen als je nadenkt over weer zwanger worden, hoor!
een evt volgende zwangerschap isniet ter vervanging van dit kindje, maar het verolmaken van een kinderwerns. is iets heel anders!

twentemeisje, ook een voor jou. hopelijk word je snel weer zwanger en blijft die wel plakken!

Ik kan het me levendig voorstellen v-t, daar moet je je niet voor schamen!

Ik heb trouwens te vroeg gejuicht... vanavond weer wat roze bloedverlies bij het afvegen. Shit... raar ook dat het twee dagen weg was. Kan toch op zo'n korte termijn nog geen menstruatie zijn?

En bedankt Brighteyes en DaviniaHR! Lief!

Duch, dat was zeker weer snel! Wel heel fijn dat je gauw weer wist dat je lichaam nog naar behoren functioneert!
Twente-meisje, wij hopen ook op plakker(s) maar we wachten het maar af. nu is in ieder geval de spanning er een beetje af. (ik wilde het heel graag nog aan m'n moeder vertellen, en dat is nu voorbij) misschien lukt het nu wel spontaan, misschien ook niet, maar ik voel wel dat ik er wel wat minder mee bezig ben...
Fijn dat de bloeding bij jou nu gestopt is. hmmm, balen hoor! (maar voor ongesteld is 2 weken na een currettage toch een beetje vroeg? Bij mij was het in ieder geval precies 29 dagen, zoals m'n cyclus... maar goed, ieder lichaam is anders...
Vrouwtje Theelepel, ik snap wel dat je er weer aan denkt, en niet als inruil of in plaats van, maar gewoon, je hebt nog een plekje over in je gezin, en een kindje is welkom. je hoeft je niet te schamen voor die gevoelens hoor, zeker niet omdat jullie nu een kindje verloren hebben. maar ook om dit soort gedachten en gevoelens prettig te hebben, heb je tijd nodig. het hoort bij een verwerkingsproces. het zal makkelijker worden. (al is het nooit zomaar makkelijk... het scherpe randje gaat er gewoon af...)

Vrouwtje Theelepel, ik snap het wel hoor dat je eraan denkt. Ook bij mij is het na iedere keer dat het misgaat weer het eerste waar ik aan denk. Het is wat Davinia zegt, geen vervanging, maar vervolmaking van je wens. Ik wens je heel veel sterkte toe nog de komende tijd.

twentemeisje, bij mij was het bij de 11-weken miskraam ook nog een paar weken onrustig qua bloedverlies. Kan wel even duren voor je daar helemaal vanaf bent.

Voor jullie allebei, neem zeker geen blad voor de mond. Wees open als je daar behoefte aan hebt. Ik heb gemerkt dat het erover praten zoveel reactie trekt van lotgenoten dat het mij heel veel rust heeft gegeven. (het lijkt soms wel of mensen opgelucht zijn er eindelijk over te kunnen praten, het laatste taboe ofzo) Ik ben niet de enige, er zijn zoveel anderen en die hebben vrijwel allemaal daarna gewoon gezonde kids gekregen. Dat heeft me nog wel het meeste rust gebracht. Hoe cru het ook klinkt, in de meeste gevallen is het gewoon een geval 'domme pech'. Hoe klote dat dan ook is...

Ik denk aan jullie

Ik ben toch telkens weer onder de indruk van zoveel medeleven en nuttige reacties op een forum waar je mensen niet eens in real life kent. Ontroerend! Dank!

dat gevoel deel ik met je Twentemeisje! dat vind ik ook van meiden die je alleen hier kent/spreekt, maar verder eigenlijk niet kent...

Dat ben ik helemaal met jullie eens. Dat iedereen zo met je mee leeft, terwijl ik helemaal niet zo opval binnen dit forum. Het heeft mij heel goed gedaan.

fijn om te horen dat het ook bij een ander zo werkt _{je viel mij al op door je naam... ik keek vroeger altijd naar vrouwtje theelepel op tv, en daardoor viel je me op...}

Gisteren gebeld door de gynaecoloog. Zoals verwacht is er niets uit het onderzoek van het weefsel gekomen, dus geen aanwijsbare reden voor de miskraam.

Hij heeft me nogmaals gezegd dat er geen enkele reden is om niet snel zwanger te mogen worden. Ik vroeg 'm namelijk of ie, ondanks dat het dus geen kwaad kan, toch wel een voorkeur zou hebben voor het eerst afwachten van de menstruatie. Maar dat was volgens hem echt niet nodig.

We hebben dus besloten om geen voorzorgsmaatregelen te nemen om en gewoon maar te zien wat er gebeurd. Ik ga niet temperaturen ofzo, na de menstruatie (als die komt ) ga ik mijn cyclus wel weer in de gaten houden. Maar dat heeft nu toch geen zin omdat ik totaal niet weet wanneer het eerste eitje de sprong zal wagen.

Sinds een paar dagen voel ik me echt stukken beter, hangt eigenlijk bijna 1-op-1 samen met het stoppen van het bloeden. Ik ben weer vrolijk, kan weer lachen en voel me niet meer tot in mijn tenen toe geïrriteerd. Dat is wel fijn, want ik word er een stuk rustiger van.

Hoe is het met jou vrouwtje theelepel? Trek je het een beetje?

[ Bericht 0% gewijzigd door twentemeisje op 24-07-2009 08:33:49 ]

Twentemeisje

Vrouwtje Theelepel, wat twentemeisje zegt. Trek je het nog? *knuffel*

Het gaat eigenlijk wel. Heb af en toe van die momenten als ik een mooi liedje hoor, of naar de echo op tafel kijk. Het ergst vind ik reacties van mensen als ah joh je bent nog jong, met andere woorden maak een nieuwe.
Hoelang hebben jullie bloedverlies gehad? Bij mij is het soms bijna niets en opeens voel ik het stromen. Heb ook nog steeds behoorlijk buikpijn. Er is me in het ziekenhuis niet verteld dat ik niet in bad mocht, dat heb ik al wel gedaan.
@ twentemeisje: Ik hoop voor jullie dat het snel raak is!
En voor mijsje en Flugeltje natuurlijk ook.

quote:

Op vrijdag 24 juli 2009 09:31 schreef vrouwtje-theelepel het volgende:
Het gaat eigenlijk wel. Heb af en toe van die momenten als ik een mooi liedje hoor, of naar de echo op tafel kijk. Het ergst vind ik reacties van mensen als ah joh je bent nog jong, met andere woorden maak een nieuwe.

Ow ja, die kennen we wel... Mensen bedoelen het vaak goed hoor, maar het is inderdaad vrij lomp. Ik neem het mensen overigens niet eens kwalijk, ze willen graag iets zeggen wat positief is. Dat het goed komt, maar ze gebruiken daar vaak de verkeerde voorbeelden bij En wat denk je van deze: Ja d'n dieje van d'n dieje van dén dieje was wel 6 keer zwanger voor het een keer goed ging. Ook erg geruststellend...

quote:

Hoelang hebben jullie bloedverlies gehad? Bij mij is het soms bijna niets en opeens voel ik het stromen. Heb ook nog steeds behoorlijk buikpijn. Er is me in het ziekenhuis niet verteld dat ik niet in bad mocht, dat heb ik al wel gedaan.

Volgens mij mag je niet in bad zolang je baarmoedermond nog niet gesloten is. (heeft geloof ik te maken met infectie en bacteriën) Het bloedverlies heeft bij mij iets van een week geduurd en kwam daarna nog in vlagen terug. Ik heb echter geen curretage gehad maar een medicinale abortus met cytotec.

quote:

@ twentemeisje: Ik hoop voor jullie dat het snel raak is!
En voor mijsje en Flugeltje natuurlijk ook.

Dank Ik ben er van overtuigd dat het voor ons allemaal goed gaat komen, vroeg of laat dan toch...

ja, vrouwtje theelepel, die ken ik inderdaad ook... ik kreeg van m'n schoonmoeder de "geruststellende" woorden: ach, bij mij heeft het 7 jaar geduurd voor ik mijn eerste kreeg... ik was niet zo aardig terug: ja dag, ik ga echt geen 7 jaar wachten, dan ben ik veel ouder dan jij als ik m'n eerste krijg... (ze kreeg mijn man toen ze 27 was, en ik was al 29 toen ik mijn miskraam kreeg...) maar ja, ik weet dat het goed bedoeld is, mensen weten inderdaad niet hoe ze moeten reageren. ze zeggen vaak wat ze zelf zouden willen horen in dat geval, maar houden er geen rekening mee of denken er niet aan dat het voor een ander wel eens anders zou kunnen zijn...

Fijn dat je je weer beter voelt twentemeisje!

ik hoop ook dat het bij ons allemaal goed komt. voor de een zal het vroeger zijn en voor de ander later, maar ik hoop op babies voor ons allemaal.

Babies willen we, heel veel babies!

Ik heb ook van de gynaecoloog te horen gekregen dat ik voor het stoppen van de bloeding niet in bad mocht en geen 'geslachtsverkeer' (wat een vreselijk woord) mocht hebben. Vanwege infectiegevaar inderdaad.

Ik heb twee weken lang bloed verloren, was als een normale, soms lichte, menstruatie.

Daarnaast prijs ik me gelukkig dat ik van niemand van die bagatelliserende reacties heb gehad.

voor u allen!

Zelf vind ik het bagataliseren eigenlijk niet eens zo heel erg

Het klinkt misschien stom, maar zolang mensen nog kunnen bagataliseren betekent het ook een beetje dat de situatie zeker niet hopeloos is... Zodra mensen het alleen nog maar héél erg vinden en er niets positiefs meer over kunnen zeggen (hoe cru dat soms ook is) betekent het meestal ook dat je op een punt bent waarop iedereen de hoop al heeft opgegeven...

Okay het is soms heel erg lomp, maar zoals gezegd ga ik er echt vanuit dat het uit een goed hart komt. Liever iets verkeerds zeggen dan je mond houden. (en die laatste mensen heb je helaas ook)

Dat ben ik eigenlijk ook wel met je eens flugeltje. Ik heb zelf MS en daar worden veel mensen redelijk stil van kan ik je zeggen. En dat vind ik vreselijk, want ik ben zelf heel positief. Ook zie je het aan mij niet, ik hobbel nog vrolijk rond.

Natuurlijk heb ik er last van, ik ben heel veel (erg) moe, duizelig en heb (zenuw)pijntjes, maar ik ben echt een mild geval tot nu toe. Maar sommige mensen zien direct een rolstoel (en dat hoeft helemaal niet!) of nog erger voor zich. Een vriendin van mij dacht zelfs dat ik jong dood zou gaan ...

Maar de open mond, de blik vol medelijden, en niets zeggen dat is inderdaad erger.

quote:

Op vrijdag 24 juli 2009 12:35 schreef twentemeisje het volgende:
Dat ben ik eigenlijk ook wel met je eens flugeltje. Ik heb zelf MS en daar worden veel mensen redelijk stil van kan ik je zeggen. En dat vind ik vreselijk, want ik ben zelf heel positief. Ook zie je het aan mij niet, ik hobbel nog vrolijk rond.

Natuurlijk heb ik er last van, ik ben heel veel (erg) moe, duizelig en heb (zenuw)pijntjes, maar ik ben echt een mild geval tot nu toe. Maar sommige mensen zien direct een rolstoel (en dat hoeft helemaal niet!) of nog erger voor zich. Een vriendin van mij dacht zelfs dat ik jong dood zou gaan ...

Maar de open mond, de blik vol medelijden, en niets zeggen dat is inderdaad erger.

Precies, dát dus.

Dat betekent overigens niet dat het geen pijn meer doet ofzo hoor. Het slijt enigzins, maar blijft gewoon gemeen aanwezig. Zo af en toe piekt het ineens naar de oppervlakte en dan ineens doet het weer even heel erg pijn. Zoals wanneer je een stukje in de krant leest dat iemand z'n kind finaal in geslagen heeft of iemand achteloos met zijn/haar kind of zwangerschap om ziet gaan. Of wanneer je, heel simpel, ineens een 20-weken vermelding in je agenda tegenkomt. auw

meiden hier ben ik het ook helemaal mee eens. dat niks zeggen is inderdaad nog erger, mits de zielige medelijdende ogen en de open mond...
maar goed, wat met mij gebeurd is en hoe ik me voel helemaal betrekken op een ander z'n ervaringen en gevoel... daarvan vond ik dat er tekort aan m'n gevoelens werd gedaan. ze zei bijna letterlijk dat ik weer op moest houden met zielig doen en gewoon door moest gaan, en dat er nog wel een kindje zou komen... ze nam me met m'n verdriet niet serieus... (voor m'n gevoel) (nu zegt ze er gelukkig niks meer over... is ook alweer een jaar geleden, maar ze heeft het nog wel lang aangehaald in gesprekken, en ik iedere keer maar weer dat ik het er niet over wilde hebben... )

en die vermeldingen Flugel, die had ik ook in m'n agenda. dan kwam er ook wel weer een traantje als ik die zag... bleef bij mij heel naar tot aan de bevallingsdatum aan toe...

_{btw Twentemeisje, ik had ergens gelezen dat zwanger zijn voor een lijf met MS heel goed is ivm de zwangerschapshormonen, is dat ook echt zo? weet je dat? (stond in zo'n damesblad, libelle geloof ik, maar ik weet niet in hoeverre het een broodje-aap-verhaal is...)}

quote:

Op vrijdag 24 juli 2009 12:50 schreef mijsje het volgende:
meiden hier ben ik het ook helemaal mee eens. dat niks zeggen is inderdaad nog erger, mits de zielige medelijdende ogen en de open mond...
maar goed, wat met mij gebeurd is en hoe ik me voel helemaal betrekken op een ander z'n ervaringen en gevoel... daarvan vond ik dat er tekort aan m'n gevoelens werd gedaan. ze zei bijna letterlijk dat ik weer op moest houden met zielig doen en gewoon door moest gaan, en dat er nog wel een kindje zou komen... ze nam me met m'n verdriet niet serieus... (voor m'n gevoel) (nu zegt ze er gelukkig niks meer over... is ook alweer een jaar geleden, maar ze heeft het nog wel lang aangehaald in gesprekken, en ik iedere keer maar weer dat ik het er niet over wilde hebben... )

en die vermeldingen Flugel, die had ik ook in m'n agenda. dan kwam er ook wel weer een traantje als ik die zag... bleef bij mij heel naar tot aan de bevallingsdatum aan toe...

Dat is een ander verhaal inderdaad mijsje... Maar dat heeft dan meer te maken met een verkeerde basishouding ivm gewoon niet weten wat je moet zeggen. Het is het verschil tussen lomp zijn en ongevoelig.... Die mensen heb je inderdaad ook, die gewoon niet wíllen begrijpen dat het heel erg pijn doet. Dan heb ik 10x liever die mensen die wél meeleven en dan precies het verkeerde zeggen.

quote:

Op vrijdag 24 juli 2009 12:50 schreef mijsje het volgende:
btw Twentemeisje, ik had ergens gelezen dat zwanger zijn voor een lijf met MS heel goed is ivm de zwangerschapshormonen, is dat ook echt zo? weet je dat? (stond in zo'n damesblad, libelle geloof ik, maar ik weet niet in hoeverre het een broodje-aap-verhaal is...)

Is geen broodje aap-verhaal mijsje . Ik heb me drie maanden super gevoeld, niet duizelig, geen pijntjes, geen tintelingen. En nu het over is komen die klachten allemaal weer terug helaas... Hopelijk ben ik snel weer klachtenvrij .

Flugel, daar ben ik het helemaal mee eens. met zulke mensen kun je inderdaad gewoon praten over hoe het wel voelt.

Dat is wel heel fijn dat dat dan helpt twentemeisje! wel bijzonder, de meeste vrouwen krijgen juist vervelende klachten, maar jij raakt ze juist kwijt! ik hoop dat je gauw weer inderdaad zonder klachten in de rondte mag lopen!

Ik heb in elk geval mijn eerste negatieve test te pakken . Zo stom, dat ik nu blij ben met een negatieve test... Maar dat staat bij mij wel symbool voor een nieuw begin.

was ik ook twentemeisje