Zwanger.... en dan gaat het mis #6

Flugel, ik was destijds ook zo 'streng' voor mezelf. Maar he, je hebt ook gewoon recht op verdriet! Laat dat gewoon een beetje toe...stapje voor stapje zul je echt merken dat het beter gaat. En dat je dan onverwachts weer even in een kuiltje stapt. Het kost even tijd en ja, je hebt dan misschien lichamelijk niet zoveel last meer, maar die hormonen doen hun werk ook nog even hoor en dat heeft invloed op je humeur, allemaal heel normaal.
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen: pas goed op jezelf, doe rustig aan en het komt goed, echt! Maar geef het even tijd...

flugeltje, je mag best nog een aantal dagen (en langer als je dat nodig hebt!) lief zijn voor jezelf, hoor. Het is niet zo dat je nu het achter de rug is, je rug maar moet rechten en verder moet gaan! Je mag net zoveel tijd nemen als je nodig hebt, het is namelijk niet niets. Je hebt een groot en oprecht verdriet en eigenlijk zit je nog in de rouwperiode na het afscheid van jullie vlinderkind en dromen met betrekking tot de toekomst. Het is helemaal niet raar als je daar nog wat meer tijd voor hebt.

lieve Flugel
wat Mefke en MissSly zeggen, ben ik het mee eens... je hoeft niet meteen weer helemaal druk verder te gaan met je leven, je mag je verdriet hebben! Maar ik herken je gevoel over fysieke en emotionele pijn wel.
Ik wilde bij mijn miskraam geen paracetamol, want die pijn zou het enige zijn dat ik van mijn kindje toen zou voelen... mijn man snapte dat gevoel niet goed en begreep niet dat ik met buikpijn wilde zitten. hij snapte het gevoel erachter ook niet goed. (dit is niet een vergelijking van hoe Martijn het zou opnemen hoor, zo was het gewoon bij mij...)

Dank allemaal, dat hart onder de riem had ik gisteren echt nodig. Vandaag ging het alweer stukken beter. Heb inmiddels ook besloten dat ik deze week gewoon nog thuis blijf. Ze schijnen me te kunnen missen op het werk en ik voel gewoon dat het beter voor me is om nog even rustig aan te doen. Anderhalve week bij een miskraam in week 11 lijkt me ook niet overdreven veel wat dat betreft. Iedereen is erg begripvol en je komt er nu eigenlijk pas achter hoe vaak het wel niet voorkomt! Zoveel mensen die hetzelfde verdriet kennen, een verdriet waar eigenlijk maar verdomd weinig over gesproken wordt. Een taboe wil ik het niet direct noemen, maar het blijft een no-go onderwerp in het dagelijks leven.

Het bloedverlies was even weg, maar inmiddels is dat weer terug. Flink cervixslijm, met bloed erin. Verder heb ik een wat 'beurs' gevoel van onderen. Komt dat bekend voor? Ik kan er ook niets over vinden via google. Aangezien zowel de gyn als de verloskundige inmiddels al afscheid van me hebben genomen kan ik voor mijn gevoel niet zomaar even bellen om te vragen of het erbij hoort. Het voelt alsof de onderkant eruit 'valt' ofzo als ik opsta of ga zitten. Ja dat klinkt maf, maar ik weet ook even niet hoe ik het anders moet omschrijven Het verminderd overigens wel als ik er tegenin pers, dus het heeft wel degelijk met m'n baarmoeder vandoen. Hopelijk is het morgen weg, want vervelend is het wel.

Ik heb voor de broodnodige controle een heus opschrijfboekje gekregen van Martijn. Met een rolletje plakband zodat ik m'n ovulatietestjes enzo erin kan plakken. Dat was natuurlijk precies wat ik nodig had. Wat is het toch fijn als iemand je zo goed kent. (én zoveel van je houdt dat ie meegaat in je 'rare' gewoonten )

Ik weet dat het goedkomt, dat ik echt nog wel een keertje moeder ga worden. Ik weet ook dat het angstig gaat worden, dat ik waarschijnlijk nooit onbezorgd zwanger ga zijn. Dat dit verdriet nog even blijft is ook een zekerheid, ik moet mezelf toestaan dit verdriet te hebben. Accepteren dat dit een plekje nodig heeft voor ik verder kan. Voor nu dus nog even rust en verdriet, maar alles sal reg kom!

quote:

Ik weet dat het goedkomt, dat ik echt nog wel een keertje moeder ga worden. Ik weet ook dat het angstig gaat worden, dat ik waarschijnlijk nooit onbezorgd zwanger ga zijn.

Tuurlijk komt het goed en tuurlijk is het dan spannend, maar probeer jezelf toe te staan soms - al is het maar even- onbezorgd te zijn. Ja, die eerste weken zijn spannend en ja, ik was een neuroot. Maar, hopelijk laat je lichaam en je gevoel je niet in de steek. Tot nu toe geniet ik van alle dagen en weken, juist omdat ik ergens voel dat het goed is. En dan te bedenken dat ik absoluut niet geloofde in zoiets als een voorgevoel.
En spreek met je verloskundige af dat je volgende keer extra echo's wilt ter controle, het heeft mij echt door de onzekere periode geholpen.

En nog even over dat verborgen verdriet. Gek he, hoeveel mensen het meegemaakt hebben en het er dus nooit over hebben. Ik ben er ook niet zo open over geweest de eerste tijd, daarna wel en dan krijg je soms heel verbaasde en soms heel onverwachte reacties.

Tot slot: Flugel, je redt het wel, volg je gevoel!

quote:

Op dinsdag 21 april 2009 21:16 schreef flugeltje het volgende:
Het bloedverlies was even weg, maar inmiddels is dat weer terug. Flink cervixslijm, met bloed erin. Verder heb ik een wat 'beurs' gevoel van onderen. Komt dat bekend voor? Ik kan er ook niets over vinden via google. Aangezien zowel de gyn als de verloskundige inmiddels al afscheid van me hebben genomen kan ik voor mijn gevoel niet zomaar even bellen om te vragen of het erbij hoort. Het voelt alsof de onderkant eruit 'valt' ofzo als ik opsta of ga zitten. Ja dat klinkt maf, maar ik weet ook even niet hoe ik het anders moet omschrijven Het verminderd overigens wel als ik er tegenin pers, dus het heeft wel degelijk met m'n baarmoeder vandoen. Hopelijk is het morgen weg, want vervelend is het wel.

Ik herken dat wel van vlak na de miskraam. Bij mij duurde het niet zo lang, na een dag was het over. Maar kan me voorstellen dat dat bij een ieder anders is. Mijn ervaring is, dat als ik nog vragen had, ik de gyn altijd kon bellen. Ook na mijn laatste controle had ik nog een vraag en dat vond ze helemaal niet erg hoor. Dus als het aanhoudt, zou ik zeker bellen, al is het maar voor de geruststelling.

quote:

Ik heb voor de broodnodige controle een heus opschrijfboekje gekregen van Martijn. Met een rolletje plakband zodat ik m'n ovulatietestjes enzo erin kan plakken. Dat was natuurlijk precies wat ik nodig had. Wat is het toch fijn als iemand je zo goed kent. (én zoveel van je houdt dat ie meegaat in je 'rare' gewoonten )

quote:

Ik weet ook dat het angstig gaat worden, dat ik waarschijnlijk nooit onbezorgd zwanger ga zijn.

Dat heb ik ook idd., maar hoop toch, net als ik bij bijv. Mefke nu merk, dat je toch op een gegeven moment een bepaald goed gevoel krijgt, een soort rust en vertrouwen dat je er toch van kan gaan genieten. Die hoop heb ik in ieder geval heel erg, al ben ik er ook wel een beetje bang voor.

Maar 2010 wordt gewoon een heel mooi jaar

Flugel, dat gevoel wat je onderin hebt zou best je baarmoeder kunnen zijn die weer terug krimpt naar het normale formaat. Ik zou als de pijn aanhoudt toch even contact opnemen met de verloskundige.

quote:

Op dinsdag 21 april 2009 22:36 schreef Faja-Lobi het volgende:
Flugel, dat gevoel wat je onderin hebt zou best je baarmoeder kunnen zijn die weer terug krimpt naar het normale formaat. Ik zou als de pijn aanhoudt toch even contact opnemen met de verloskundige.

Of je bekkenbodemspier.
Probeer in dat geval zo min mogelijk te staan, dan wordt het gevoel erger en duurt het wrs langer.
Lekker veel zitten (op harde stoelen, geeft het meeste steun)

Tsja, voor de emotionele pijn kan ik je alleenmaar heel veel sterkte wensen. Ik heb gelukkig geen ervaring op dat gebied.
Je klinkt iig heel sterk!

wat Faja Lobi zegt, dat dacht ik ook al.
Meestal vind een vk het echt niet erg als je nog even belt als je vragen hebt, het is niet erg. dit heb je nog nooit meegemaakt, dus als je wat wil weten, gewoon je vragen stellen!
fijn dat het weer wat beter gaat, maar neem je tijd op de dagen dat het even wat minder gaat...

Voor de afsluiting hier...

Vanochtend was m'n zwangerschapstest eindelijk negatief. Het heeft bijna 2 weken gekost om alle HCG uit m'n lichaam te krijgen. Dan is het nu wachten op het opstarten van m'n cyclus.

Het gaat eigenlijk nog steeds best goed met me. Ik heb ook wel momenten dat het even minder gaat of dat het flink slikken is. Zoals toen ik de OP in Z&G zag, ik zou al lang niet meer onderaan gehangen hebben. Ook toen ik op m'n werk was en een aantal meiden van de club van tien voorbij zag komen. De club van tien is een groep meiden hier op de afdeling die allemaal zwanger zijn. Ik liep met eentje ook vrij gelijk op. Dat was wel even moeilijk. Het blijft overigens wel de club van tien, want er is weer een zwangere bijgekomen. Ik zit vlakbij de toiletten, dan zie je alles 83 keer per dag voorbij waggelen Het meest moeilijke was overigens om twee van die meiden richting rookhok te zien verdwijnen... Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen een zwangerschap. Maar het is vrij zuur dat ik alles gelaten heb (stoppen met roken, geen druppel drinken, alle lijstjes in acht genomen) en alles gedaan heb wat ik moest doen en dat het dan juist bij mij misgaat terwijl zij stug doorpaffen... Verder moet iedereen natuurlijk zelf weten wat ze doen, het is alleen een beetje zuur...

Als ik heel eerlijk ben heb ik ook last van jaloezie Ik gun het echt iedereen, maar ik zou ook zo graag willen. Het is dus jaloezie en geen afgunst. (groot verschil ) Het zal wel over gaan gok ik, vaak met je neus op de feiten gedrukt worden is nu eenmaal niet het meest makkelijke

Ik heb erg veel zin in de vakantie over vijf weken, ben om de gedachten te verzettten flink aan het bijlezen over Rhodos en routes aan het bedenken. Aangezien m'n cyclus vanaf nu weer op gang moet gaan komen en ik als het goed is eind net voor de vakantie gemenstrueert heb zit ik waarschijnlijk tijdens de vakantie weer in een vruchtbare periode. Dát zou nog eens mooi zijn

Ik wil iedereen hier nogmaals zo enorm bedanken voor alle lieve woorden en goede raad. Ik kan niet uitdrukken hoe dankbaar ik ben. Het heeft me zo geholpen. De eerste dagen heb ik buiten Martijn en hier op FOK! echt met niemand gesproken, kon het niet face-to-face. Jullie hebben me er echt doorheen getrokken.

En nu gaan we de blik weer naar de toekomst wenden! Het verdriet zal moeten slijten en er zal altijd een leeg plekje blijven. Boven het begrafenisplekje in onze tuin hebben we een 'gebroken hartje' gezet. Het is een mooi plekje geworden waar ik af en toe de tijd neem om even te gaan zitten en mijmeren. Het is goed zo, ik kan weer verder...

...

Sterkte Flugeltje. En geniet van je vakantie. Heerlijk, naar Griekenland.

quote:

Op woensdag 29 april 2009 11:23 schreef flugeltje het volgende:

Het gaat eigenlijk nog steeds best goed met me. Ik heb ook wel momenten dat het even minder gaat of dat het flink slikken is. Zoals toen ik de OP in Z&G zag, ik zou al lang niet meer onderaan gehangen hebben. Ook toen ik op m'n werk was en een aantal meiden van de club van tien voorbij zag komen. De club van tien is een groep meiden hier op de afdeling die allemaal zwanger zijn. Ik liep met eentje ook vrij gelijk op. Dat was wel even moeilijk. Het blijft overigens wel de club van tien, want er is weer een zwangere bijgekomen. Ik zit vlakbij de toiletten, dan zie je alles 83 keer per dag voorbij waggelen Het meest moeilijke was overigens om twee van die meiden richting rookhok te zien verdwijnen... Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen een zwangerschap. Maar het is vrij zuur dat ik alles gelaten heb (stoppen met roken, geen druppel drinken, alle lijstjes in acht genomen) en alles gedaan heb wat ik moest doen en dat het dan juist bij mij misgaat terwijl zij stug doorpaffen... Verder moet iedereen natuurlijk zelf weten wat ze doen, het is alleen een beetje zuur...

Als ik heel eerlijk ben heb ik ook last van jaloezie Ik gun het echt iedereen, maar ik zou ook zo graag willen. Het is dus jaloezie en geen afgunst. (groot verschil ) Het zal wel over gaan gok ik, vaak met je neus op de feiten gedrukt worden is nu eenmaal niet het meest makkelijke

Lieve Flugel,
Ik snap je gevoel bij die rookmeiden hoor, ik had dat gevoel zelf ook. ik rookte niet meer, ik had een hoop opgezocht over eten, en alcohol, ja, leuk voor na de periode met borstvoeding... en dan ging het niet goed, terwijl ik ook mensen dronken zag worden en flink roken tijdens de zwangerschap. dat is zeker heel zuur. Ik kon er ook goed boos om worden...
en de jaloezie, die gaat niet echt helemaal over. Ja, het slijt qua gevoel, maar (zoals ik het ervaar) helemaal kwijtraken gebeurt niet... zeker als ik iemand weer zwanger zie, en vooral als iemand pas begonnen is met proberen... ik gun het ze en ben blij voor ze, maar van binnen doet het ook zeer...
ik wens je heel veel plezier op je vakantie over 5 weken, maar tegen die tijd wens ik je dat vast nog wel een keertje...
Ik ben blij om te zien dat het weer stukken beter met je gaat, en dat je je verdriet een plekje kunt geven. Ook het plekje in de tuin helpt daarbij wel mee denk ik.
Groetjes en een knuffel van mij.

Sterkte lieve Flugel..

Flugel
Enneh... 3 keer is scheepsrecht he. Het zou wel heel mooi zijn idd.

Gewoon even

Flugel...wie weet komen jullie wel met zijn drietjes terug van vakantie...zo hebben Juup© en ik het ook gedaan... Je bent een moedige meid Ontspan en geniet van de vakantie, je hebt het dubbel en dwars verdiend

Ik schop het topic maar weer vast omhoog

Na de miskraam 1 menstruatie gehad en daarna meteen weer zwanger, maar de reden dat ik hier post lijkt me duidelijk...

Weer fout dus, iets meer dan 5 weken dit keer. Heb nu twee keer bloedverlies gehad, maar zeker niet voldoende om het 'volledig' te laten zijn. Het zal wel afwachten worden of het komt en anders weer rondje ziekenhuis. De LH en zwangerschapstest gisteren waren beiden lichter dan de dag ervoor. Vandaag een LH test die weer lichter is dan die van gisteren. Een zwangerschapstest bewaar ik voor vanmiddag, dan is mijn urine altijd geconcentreerder dan 's ochtends (ja ik ben een raar type )

Het wachten is nu dus op het loskomen, hoop niet dat het lang gaat duren allemaal.

Flugel

Flugel ik vind dit echt zo naar voor jou
Wanneer zal je contact opnemen met het ziekenhuis of de gyn?

quote:

Op zondag 21 juni 2009 09:14 schreef leonieke het volgende:
Flugel ik vind dit echt zo naar voor jou
Wanneer zal je contact opnemen met het ziekenhuis of de gyn?

Had afgelopen donderdag met de verloskundige afgesproken dat ze maandag sowieso zou bellen. Ik heb besloten daar op te wachten. We kunnen toch niets op dit moment. Afwachten is het devies. Ik hoop maandag met haar af te kunnen spreken dat ze me verwijst naar de gyn. De miskraam is zeker niet volledig, dus ik moet nog 'schoon' van binnen. Toen ik donderdag aangaf dat ik bij een eventueel 'mis zijn' wel onderzoek wilde deed ze daar vrij achteloos over. ("o, maar er wordt bijna nooit iets gevonden hoor...") Tja, dat is dan maar zo, maar voor mijn gevoel vind ik dat het inmiddels wel gerechtvaardigd is als er even iemand goed naar me kijkt.

Maandag weet ik dus meer.

Flugel... wat afschuwelijk! afwachten dan maar weer... het is niet eerlijk...

maar een onderzoek als het weer mis is, is niet meer dan normaal als het niet je eerste miskraam is. daar was mijn vk vrij stellig over. en inderdaad zei ze ook dat het vaak zo is dat er niks gevonden wordt, maar als het niet de eerste keer is, zou het best kunnen dat ze het wel kunnen vinden.
als je gecurretteerd wordt (waarmee ik niet wil zeggen dat het echt helemaal mis is hoor, eerst maandag maar even afwachten) wordt (in ieder geval in mijn ziekenhuis) de vrucht sowieso onderzocht, of je nu voor de eerste keer een miskraam hebt, of voor de zoveelste keer...

Ik hoop dat je toch nog gerust gesteld kan worden, zo niet, wens ik je heel veel kracht voor de komende periode.


m'n pm-box staat altijd open als je even prive wil kletsen.

Fluugs

Flugel, nee he... ik vind het heel erg voor je. Sterkte.

Flugeltje wat erg. Veel sterkte.