Zwanger.... en dan gaat het mis #6

Flugel

flugeltje

quote:

Op donderdag 16 april 2009 18:37 schreef flugeltje het volgende:
Ik ben de vruchtzak net verloren. Begon rond vijf uur flinkere krampen te krijgen. Eerst werd het bloed meer en even later voelde ik iets groots naar buiten 'floepen' in de wc 'plonsen' en was de pijn direct weg. Dit 'iets' bleek een volledig intacte vruchtzak te zijn. We hebben 'm maar even in een bakje gedaan omdat we doorspoelen ook weer niet echt kies vonden. Al met al heb ik nu een paar uurtjes kramp achter de rug met een piek van nog geen tien minuten. Het is goed te houden, alleen de krampen voorafgaand aan de geboorte van de vruchtzak waren zeer pijnlijk.

Nu maar hopen dat ik ook nog goed schoonbloed, dan hoef ik die curretage in ieder geval niet meer te doorstaan. Het voelt goed dat ik dit nu zelf gedaan heb. Zometeen even bellen met het ziekenhuis of we het vruchtje morgen mee moeten nemen. Anders gaan we het zo begraven in onze tuin.

Ik hoop voor je dat curretage niet nodig is! Wat vreselijk verdrietig

Wat doe je het allemaal dapper zo Flugeltje.

We hebben het ziekenhuis niet meer gebeld, ze hebben er ook niet om gevraagd en we waren er al uit dat onderzoek geen zin heeft nog. We hebben ons vlinderkind samen met een bloem van onze magnolia in de tuin begraven. Ik vond nog een hele mooie kei, die heb ik op het 'grafje' gelegd. Ga er van het weekend een mooie vlinder op schilderen. Gewoon omdat het goed voelt om dat te doen. Het was een kort doch intiem moment voor Tijn en mij om definitief afscheid te nemen van deze zwangerschap en het feit te accepteren dat we dit jaar in ieder geval geen ouders meer zullen worden.

Ik hoop nog steeds dat ik morgen 'schoon' blijk te zijn. Nét na de vruchtzak ben ik ook iets verloren waarvan ik vrij zeker ben dat het de placenta is. Daarna is het bloeden overgegaan in een flinke menstruatie. Mocht ik echter toch aan de curretage moeten vind ik dat nu iets minder erg. Ik heb de vrucht er zelf uitgekregen en daar ging het me om. Puur gevoelsmatig wilde ik het zelf ook afmaken... Ik heb het allemaal gedaan zoals ik het wilde, het is goed zo....

Nogmaals iedereen bedankt voor het meeleven, dat doet zo goed. Het schrijven hier werkt therapeutisch wat dat betreft.

Wat mooi dat je jullie vlinderkind samen een mooi plekje in de tuin hebt kunnen geven.
Fijn dat het voor je gevoel goed is zoals het gaat. Ik hoop dat je morgen schoon bent, dat de rest je bespaard blijft

Wat fijn dat je het zo goed voelt voor jullie en dat het op jullie manier zo gedaan is in de tuin.

Fijn dat het op deze manier is gegaan Flugeltje. Sterkte jullie

Martijn en Flugel Ik vind het fijn dat hier schrijven therapeutisch werkt, ik vind het heel bijzonder om dit zo met jullie mee te maken.

Flugeltje ik lees het allemaal nu pas, maar desondanks een welgemeende voor jou en Martijn en dat jullie vlinderkindje een mooi plekje mag vinden bij de Magnolia.

Flugel, fijn dat het al met al dus meeviel. Alleen al het feit dat je het op jouw manier doet, vind ik kei-goed van je. Je komt er wel!

Flugel
Fijn dat het vruchtzakje vanzelf losgekomen is. Hopelijk ben je ook schoon en is een curretage niet nodig.

Flugel en Martijn

Flugeltje en Martijn Fijn dat het toch "vanzelf" is gegaan en dat jullie je kindje een mooi plekje hebben kunnen geven. Hopelijk ben je nu helemaal schoon.

Flugeltje en Martijn... fijn dat het toch nog zo is afgelopen... Heel veel sterkte

Flugel en Martijn, ik hoop dat alles goed blijkt in het ziekenhuis en een curretage niet nodig is.

Nou het is vannacht allemaal goed gegaan. Aan het begin van de nacht nog wat fors bloedverlies, maar inmiddels is er slechts een zeer milde menstruatie van over. Ben op het ziekenhuis geweest en daar bleek dat ik alles inderdaad verloren ben. De slijmlaag was nog iets van een halve cm dik, maar dat zie je ook bij mensen net voor ze moeten menstrueren. Niets bijzonders dus, ik hoef zolang ik geen klachten heb dan ook niet terug te komen.

We hoeven overigens niet te wachten met proberen zwanger te worden. Het zou handiger zijn om één menstruatie af te wachten, maar het enige doel daarvan is dat je beter de duur van een eventuele zwangerschap kunt uitrekenen.

het voelt zo enorm goed dat ik het op m'n eigen manier heb gedaan. Hoewel de gyn eergisteren nog erg cynisch was over de cytotec merkte ik vandaag dat ie toch wel bewondering had voor de manier waarop ik dit aangepakt had. Ook Martijn was erg blij dat ik m'n zin heb doorgedreven wat dat betreft.

Ben alleen nog even bezig met de vraag hoe nu verder. Thuis kan ik mezelf nu prima handhaven, maar ik weet niet of ik al toe ben aan de vragen op m'n werk en er met anderen buiten m'n familie over praten. Is drie dagen rust na een miskraam voldoende? Ik twijfel dus of ik maandag weer meteen moet gaan werken. Ik laat het ook maar gewoon van m'n gevoel afhangen, dat heeft de afgelopen dagen prima gewerkt in ieder geval. En verder gaan we vol goede moed verder om dan maar in 2010 ouders te worden, we kunnen zwanger worden. Dat is inmiddels 2 keer bewezen. Het zal angstig worden als het lukt, erg angstig.... Maar we gaan er voor, samen zijn we erg sterk hebben we de afgelopen week ontdekt...

flugel, ik heb bewondering voor je hoe je dit alles ondergaat, en wil weer jou en martijn alle goeds wensen

en ben blij dat alles toch goed is verlopen voor je, op deze manier.

Flugel, wat fijn te lezen dat alles ok is! Jouw beschrijving komt erg overeen met hoe ik me voelde en hoe het bij mij gelopen is. Fijn ook dat je soort van 'waardering' kreeg van de gyn en wie weet zullen ze er soepeler mee worden om de keuze van cytotec te bieden aan vrouwen in deze situatie.

En inderdaad, je kunt het beste naar je gevoel te luisteren wat betreft werk. Ik had wel mijn leidinggevende gevraagd iedereen in te lichten over wat er gebeurd was, zodat ik niet allemaal vragen zou krijgen waarom ik er niet was geweest de afgelopen week. Ze lieten me gelukkig zelf met het 'uitgebreide' verhaal komen wanneer ik er aan toe was. Ik ben van donderdag t/m woensdag weg gebleven en dat was voor mij voldoende maar had ik toch wel echt nodig. Maar dat is bij iedereen anders natuurlijk.

Flugel, super om te lezen hoe sterk je bent, het laat me denken dat ik ook wel zo sterk had willen zijn toen het mij gebeurde (alleen wat eerder in de zwangerschap... ik had nog geen kloppend hartje gezien) lieve Flugel, respect voor je manier van doen!

Dank voor het respect mijsje, maar voor mezelf is het gewoon een manier van omgang. Ik heb respect voor iedereen die het op z'n eigen manier doet. Niet alleen degenen die sterk zijn. (die zijn namelijk ook heel hard voor zichzelf en dat pakt ook niet altijd goed uit )

Het bloedverlies is inmiddels minimaal, ik verwacht dat het over een paar dagen wel over is. Daarna komt m'n cyclus hopelijk weer snel op gang. Ik ben in vlagen nog erg verdrietig, maar verder gaat het wel goed met me. Zolang ik binnen m'n eigen huis ben dan. Ik heb besloten maandag nog niet te gaan werken en nog even een dag of 2 rust te nemen. Dan ga ik donderdag wel weer werken. Een week nemen als rouwperiode lijkt me niet te veel.

Ik wil bij deze nogmaals iedereen enorm bedanken voor alle steun Het waren zo veel reacties dat het niet te doen is om iedereen persoonlijk te bedanken. Maar dat zou ik eigenlijk wel het liefste doen. Uit het diepst van m'n hart, bedankt allemaal. Het heeft écht geholpen dat er zoveel mensen met me meeleefden en hun ervaringen wilden delen.

Fluugs.........

Flugeltje, in stilte las ik je berichtjes van de afgelopen dagen, wat enorm heftig zeg.

Wat bijzonder dat jullie zelf jullie vlinderkindje begraven hebben

_{(ik was even bang Poppejans... ik zag een post van jou in dit topic... ik dacht; nee toch? Niet jij ook?)}

Gisteren een ontzettende klotedag gehad. Was zaterdag met Martijn naar de verjaardag van Tilburg geweest en dat ging eigenlijk wel goed. Niet dat ik nou overliep van vreugde, maar we hebben een redelijk leuke avond gehad. Kwam er gisteren achter dat het me wel heel veel energie had gekost om mezelf groot te houden. Heb bijna de hele dag lopen huilen, kwam gewoon niet uit de spiraal gebroken

Sinds het opstaan vanochtend nog niet gehuild, voel me iets sterker dan gisteren, maar nog fragiel genoeg om niet te weten wat ik vandaag moet doen. De strijk lijkt zo triviaal, het voelt alsof ik nu iedere dag een soort van statement moet maken om mijn verdriet begrijpelijk te houden. Te voorkomen dat de wereld gewoon doorgaat en mensen vinden dat het 'maar over moet zijn'.

Fysiek gaat het goed. Ik vloei nog steeds, maar op een opleving gisteren na, lijkt het op een milde menstruatie. Kramp enzo heb ik niet echt meer gehad. Ik zou bijna 'jammer' willen zeggen. Met fysieke pijn is makkelijker om te gaan dan emotionele. Fysieke pijn is aantoonbaar en aanwijsbaar. Fysieke pijn kun je vatten. Emotionele pijn is een soort van sluipmoordenaar. Onverwacht slaat het ineens weer toe en dat kost enorm veel energie.

Vooralsnog ben ik dus nog niet m'n vrolijke en opgeruimde zelf geworden. Ik moet dit de tijd geven, stapje voor stapje op naar de toekomst...