Het irritante..
Ik ben zelf manager. Van mijn eigen manager verwacht ik toch echt dat hij weet wat netjes is, wat verwacht wordt. Als er een medewerker van mij ziek is, dan ben ik verplicht er achteraan te bellen, vragen hoe het gaat.
En als het lang gaat duren, regelmatig bellen, of op bezoek, een kaartje sturen, een fruitmand. Je weet wel, de dingen die gewoon horen. Ook uit interesse. En omdat het gewoon fatsoenlijk is.
Mijn manager is mijn manager geworden in januari. In januari werd ik ziek. Omdat mijn oude manager en mijn nieuwe er beide nog waren heb ik mijn oude manager gebeld toen ik wist dat ik ziek was. Hij vond dat prima en hij zou ook de nieuwe inlichtten. So far so good. Ook toen de nieuwe alles al in zijn eentje deed had ik nog steeds contact met mijn oude manager, hij is hier geweest, heeft me regelmatig gebeld, gemaild, etc.
Het is nu juli. Zeven maanden ben ik al thuis. In die tijd heeft mijn manager één keer wat van zich laten horen.
Na vijf maanden en drie weken. En hij zag er erg nerveus uit toen hij bij om de bank zat.
Hij wist niet eens dat men eerst dacht dat ik uitzaaiingen had en dat ik zo'n beetje half dood verklaard was.
Eigenlijk wist hij bijna niks. Hij zou regelmatig contact met me hebben nu beloofde hij.
En deze week was ik zo pissed dat ik hem zou bellen, is hij op vakantie.
Uiteraard is de bedrijfsarts ook op vakantie..
Mijn teleurstelling druipt er vanaf hč? Gelukkig heb ik wel collega's die regelmatig wat laten horen.
Voel ik me tenminste niet vergeten.
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.