Ik vond het gisteren al bijna niet om aan te zien maar vanavond werd ik helemaal onpasselijk van de weemakende valse kerstsfeer die met man en macht door de strot werd geduwd. Er blijken opeens allemaal diepgelovige mensen te werken bij Veronica. "Eonica, The Young God", die kant gaat het op. Helemaal meedeinen op de hernieuwde belangstelling voor Jezus en zijn Vrienden die me daar, zeg maar, voor in die tijd dan, moet je rekenen, een best wel okee Godsdienstje hebben neergezet. Alle credits voor My Man Jezus, echt wel.
Het werd ook prachtig uitgelegd vanavond. Kwik, Kwek en Kwak vertelden samen over de kerststal. Net als bij biljarten en snooker is het verplicht dit soort verhalen met omfloerste stem te vertellen. Lichte verbazing. Gingen mensen in die tijd ook al in ondertrouw? Dan moet ook het begrip vrijgezellenfeest al hebben bestaan in die tijd. Met 17 discipelen, allen voor de gein een geslacht lam op het hoofd gebonden, of zogenaamd lollig de hele avond de vrijgezel met de tien geboden laten slepen, een kroegentocht maken in Betlehem. Het gebeurde toen al. En daarna met zijn allen naar de hostie-bar. Gelachen!!!
Bart had het oprecht zwaar in deze ambiance. James Dean, verkeerd getypecast en terecht gekomen in een kostschoolfilm van Mickey Rooney. Maakte wat er van te maken viel. Misschien, of eigenlijk zeker, had het beter geweest om botweg te weigeren het pak aan te trekken en om niet naar de verlammende Christelijke Marsmuziek voor de deur te luisteren. Het had iets consequenter gekund, maar je bent geneigd Bart veel te vergeven in dit gezelschap.
Wat een gelul aan de tafel. Voor de honderdste keer de constatering dat kerstmis misbruikt wordt om veel te eten. Geen goede zaak. Want andere mensen hebben honger. Kan iemand mij uitleggen wat er decadenter is dan voor 250.000 gulden
100 dagen in een studio te gaan zitten en jezelf dan heel belangrijk gaan vinden. Als er ooit een pijnlijk voorbeeld is geweest van de verwording van de kerstgedachte dan was het wel vanavond in het huis. Hebzucht en verlangen naar roem hand in hand met een mooie Kerstgedachte. Het kan allemaal.
Volgende week zal blijken wat de werkelijke bedoeling van deze gezegende sfeer in het huis was. Grolsch brengt volgende week zijn Nazareth bier op de markt. "Nazareth, spijkerhard bier!" Koning der Joden is een handige eenhapscracker en Herodus is de nieuwe wijn in het assortiment van Albert Heyn die verkocht wordt met een houten staf, geinig woonidee, die, na een tikje op de kurk, de fles water op magische wijze verandert in een goedkope Zuid-Afrikaanse wijn. Op het etiket: "Herodus is nie terug van wegewees nie. Deze brute wildwijn werd nie trap nie met blo voe nie door God nie. Welwil wijn smaak goed nie met roombrie."
Heel fijn was ook de publieke steniging van de ongelovige Bart in de dagboekkamer. Dat was een laffe verbale zwerfkei op Barts slaap, die opmerking over willen winnen. Ik geloofde Bart wel. Die heeft echt niets met kerst en had gedaan wat in hem zat. Zoekt even de luwte op en moet dan een discussie aangaan met een 1e jaars LOI-cursist "discussieren om het discussieren." Ik vond het niet echt van niveau, de opmerkingen. Geen partij voor Bart en mooi gereageerd.
De vrouwenstem in de dagboekkamer was me voor vanavond, met een gedicht. Een onvervalste haiku. Heel intens en tegelijkertijd zo alledaags, dit gedicht.
Piepschuim smelt
Niet
In regen of
Zon
Denk daar maar eens over na!
Dan nog iets. De cliffhanger joeg mij vrees aan. Mis ik iets? Wat is er mis met een maten aaier. Stelt een Stugge Fries die best wel moeite heeft met een stukje Hollandse sensibiliteit, zeg maar hand op huid, wang op bosrt, zich eens best wel kwetsbaar op en wil hij door zijn maten te aaien een klein stukje beleving van zijn kant naar de anderen toe laten zien en dan is het weer niet goed.
Hoe dat gaat aflopen?
Tot morgen, Nico Dijkshoorn