OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vervolg van Depressief door de hormonen, deel 7
De laatste posts
De laatste posts
quote:Op donderdag 19 februari 2009 10:06 schreef miss_sly het volgende:
Dat klinkt in ieder geval zeker als een belangrijk punt richting schaap. Hij wil natuurlijk alles goed doen, maar kan me heel goed voorstellen dat dat ook wel eens te zwaar wordt. Maar vond je het dan, juist omdat je je al niet goed voelde, niet nog extra...afgewezen, terecht gewezen, aangevallen, als hij dan een keer zei dat het even te veel was?
quote:Op donderdag 19 februari 2009 10:33 schreef Kersjes het volgende:
Miss-Sly, ik heb ook extra vitamine B geslikt. Merkte niet zoveel verschil en ben er dus mee gestopt toen het op was.
Laatst bij de vk heb ik een folder meegenomen over massage tijdens de zwangerschap. Dat zou ook een positieve invloed hebben en (eventuele) pre-natale depressies kunnen verminderen. Ik zit er aan te denken dat binnenkort maar eens te proberen.
Ik weet hoe rot het is je niet (meer) happy te voelen tijdens de zwangerschap, hoe moeilijk het is erover te praten (hey, jij bent al verder dan ik wat dat betreft!). De schuldgevoelens met aan de andere kant juist het totale gebrek aan gevoel (hoezo dubbel?), de huilerigheid, de enorme hoeveelheid energie die het vreet...
Hopelijk kom je hier (al dan niet met hulp) nog uit en zul je toch nog vele roze momenten kennen de komende maanden
Oh ja, ik had geluk: bij mij was alle negativiteit de vorige keer bijna gelijk na de bevalling weer verdwenen. Samen met (vrijwel) alle andere kwalen die me al die maanden zo hadden gedwarsboomd!
quote:Op donderdag 19 februari 2009 13:08 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat vond ik vreselijk moeilijk! En ik kan me ook nog heel goed een situatie herinneren die volledig uit de hand is gelopen omdat het zo hard aankwam dat hij even stoom ging afblazen bij een vriend. Maar toch, met mijn ratio wist ik dat hij dat ook nodig had. En nogmaals, door die afspraak (en de ervaring dat hij zich daar dus ook aan hield, hoe moeilijk voor mij ook) was de situatie voor hem draaglijker en voor mij eigenlijk ook, omdat ik me minder belemmerd voelde om om steun te vragen. Gelukkig had (heb!) ik ook nog een zus bij wie ik letterlijk dag en nacht terecht kan.
Kersjes, je hebt nu iig de weg naar dit topic weten te vinden. Wellicht kun je er je verhaal kwijt als je die behoefte voelt.
Zo ook Maffe.
Lieve dames, sterkte.
maffemuts en kersjes, ik hoop dat jullie ook posten als jullie dat willen/durven/kunnen.quote:Op donderdag 19 februari 2009 13:16 schreef YPPY het volgende:
Dat naar schaap toe, zoiets heb ik natuurlijk ook en dat vind ik zo moeilijk. Voel me zo schuldig als iets niet ging/gaat of als ik ineens, zonder oorzaak, mezelf kwijt ben. Meestal legde ik het na afloop van een bui uit, als ik het weer iets helderder zag. Nu weet hij wel dat mijn hersens anders zijn, maar toch is het niet te begrijpen denk ik. En misschien daarom juist zo moeilijk.
Knap dat jullie die afspraak hebben gemaakt Moonah, weet niet of ik dat zou kunnen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Moonah, nog even iets vragen: je schrijft dat rationeel wel wist dat het voor je vriend nodig was ergens anders stoom af te blazen, maar als je dan zo'n bui hebt/had, wint de ratio dan van je gevoel? Inmiddels kan ik de ratio steeds sterker maken, maar twee jaar geleden lukte me dat niet en ben benieuwd hoe anderen dat doen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yppeke, even voor de duidelijkheid, die afspraak stamt uit een andere relatie. Met J hoef ik dergelijke dingen niet af te spreken, die zorgt zelf wel dat zijn (keuze)vrijheid niet wordt beperkt. 
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik heb niet meer zo vaak nare 'buien'. En ik heb nog steeds therapie, dus ik leer telkens bij. Ratio en gevoel kunnen naast elkaar bestaan. Soms wint de ratio, soms geef ik toe aan het gevoel. Maar dan zak ik niet meer zo diep en kan na een poosje weer goed relativeren.quote:Op donderdag 19 februari 2009 13:24 schreef YPPY het volgende:
Moonah, nog even iets vragen: je schrijft dat rationeel wel wist dat het voor je vriend nodig was ergens anders stoom af te blazen, maar als je dan zo'n bui hebt/had, wint de ratio dan van je gevoel? Inmiddels kan ik de ratio steeds sterker maken, maar twee jaar geleden lukte me dat niet en ben benieuwd hoe anderen dat doen.
En anders helpt een telefoontje naar mijn
zus .
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik hoop ook dat maffe en Kersjes hier neerzetten wat hun bezighoudt. Omdat ik toevallig het topic een schop gegeven heb, wil dat niet zeggen dat ik als enige mijn verhaal kwijt wil of horen hoe het anderen vergaat of vergaan is. Wellicht kunnen we elkaar helpen.
Ik zei gisteren nog tegen schaap dat ik zondag (lunch met vriendengroep) gewoon blij ga zeggen dat het goed met me gaat als iemand ernaar vraagt. Ergens vindt hij dat begrijpelijk, van de andere kant zei hij: je houdt het dan zelf ook weer stil en zo blijft het een taboe. Als straks vriendinnen uit die groep ook zwanger worden, zou het toch fijn zijn als ze iig weten dat zoiets ook bestaat. En dat ze daar dan dus toch over kunnen praten.
En ja, daar heeft hij wel gelijk in, maar toch...ik weet het nog niet, hoor.
Dat van die afspraak vind ik iig wel goed klinken, dus ik ga dat zeker met schaap bespreken. Ik kan op zich mijn ratio wel herkennen, ik kan het alleen onmogelijk uitspreken op dat moment. Maar misschien kan ik toch (mezelf) leren om dat dan iig achteraf wel te doen.
Ik had normaalgesproken ook een zus bij wie ik terecht kon, maar die is zelf zwanger, erg hormonaal (dat is ze altijd als ze zwanger is) en bovendien zit ze zelf niet lekker in haar vel door de hele toestand met de nekplooimeting, de punctie en het feit dat het weer een jongetje is. Bovendien is ze boos op mij, omdat ik haar teleurstelling over een derde jongetje oprecht niet kon begrijpen en dat ook gezegd heb. Dus nee, daar kan ik niet echt terecht, helaas.
Ik zei gisteren nog tegen schaap dat ik zondag (lunch met vriendengroep) gewoon blij ga zeggen dat het goed met me gaat als iemand ernaar vraagt. Ergens vindt hij dat begrijpelijk, van de andere kant zei hij: je houdt het dan zelf ook weer stil en zo blijft het een taboe. Als straks vriendinnen uit die groep ook zwanger worden, zou het toch fijn zijn als ze iig weten dat zoiets ook bestaat. En dat ze daar dan dus toch over kunnen praten.
En ja, daar heeft hij wel gelijk in, maar toch...ik weet het nog niet, hoor.
Dat van die afspraak vind ik iig wel goed klinken, dus ik ga dat zeker met schaap bespreken. Ik kan op zich mijn ratio wel herkennen, ik kan het alleen onmogelijk uitspreken op dat moment. Maar misschien kan ik toch (mezelf) leren om dat dan iig achteraf wel te doen.
Ik had normaalgesproken ook een zus bij wie ik terecht kon, maar die is zelf zwanger, erg hormonaal (dat is ze altijd als ze zwanger is) en bovendien zit ze zelf niet lekker in haar vel door de hele toestand met de nekplooimeting, de punctie en het feit dat het weer een jongetje is. Bovendien is ze boos op mij, omdat ik haar teleurstelling over een derde jongetje oprecht niet kon begrijpen en dat ook gezegd heb. Dus nee, daar kan ik niet echt terecht, helaas.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss_sly, misschien kan je zondag zeggen dat je niet zo lekker in je vel zit, zonder daar verder al te veel op in te gaan. Ligt je een tipje van de sluier op en hoef je ook niet mooi weer te gaan zitten spelen.
Ik weet niet hoe close die vrienden zijn, daar hangt het natuurlijk ook van af... doe vooral wat voor jou ok is.
Ik weet niet hoe close die vrienden zijn, daar hangt het natuurlijk ook van af... doe vooral wat voor jou ok is.
Mama van 2 lieve meiden :)
Dan snap ik het weer moonah. Ik vond het zo niet passen bij de J. die ik heb gezien. 
Ben ook zo blij dat ik steeds leer van de psycholoog. Die buien heb ik nog regelmatig, maar ze duren steeds korter. Super dat je zo'n zus hebt Moonah!
miss_sly, die twijfel snap ik wel. Het is goed als het taboe weg is, maar om daar zelf over te beginnen is lastig. Wel vond ik het opvallend dat juist als ik er zelf over begon, ik veel ervaringen hoorde van anderen over depressies. Het duurde wel lang voordat ik erover durfde te praten, eigenlijk pas toen ik voor mezelf duidelijkheid had.
Ben ook zo blij dat ik steeds leer van de psycholoog. Die buien heb ik nog regelmatig, maar ze duren steeds korter. Super dat je zo'n zus hebt Moonah!
miss_sly, die twijfel snap ik wel. Het is goed als het taboe weg is, maar om daar zelf over te beginnen is lastig. Wel vond ik het opvallend dat juist als ik er zelf over begon, ik veel ervaringen hoorde van anderen over depressies. Het duurde wel lang voordat ik erover durfde te praten, eigenlijk pas toen ik voor mezelf duidelijkheid had.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Nou goed dan, wou beleefd zijn enzo
Sinds de zwangerschap van Rachel zo tegen t eind kamp ik zelf al met een depressie met een mooi labeltje werd er Prenatale depressie opgeplakt en zou wel over gaan na de bevalling, weken verstreken, het werd er niet bepaald beter op.
Niet dat ik mn dochter iets aan wilde doen ofzo hoor ! totaal niet zelfs.
Maar gewoon t gevoel dat je alles fout doet, het waardeloos zijn gevoel. Dat werd nog eens versterkt doordat mn dochtertje ook nog eens totaal pappa gericht is waardoor je af en toe t gevoel krijgt van zou mij iets overkomen dan zou ze me niet eens missen...
Huisarts weet ook niet wat ie er verder mee aan moest en kreeg n slootje vitamine en chemicaliën om er door heen te komen.
Hiervan werd ikzelf geheel afgevlakt en ook dat straalde onbedoeld door naar mn dochtertje.
Dit was dus niet wat ik wilde en ging weer terug, vele psychologe praatjes en hormoonpreparaten zijn de revu gepasseerd.
Vorig jaar werd het dan iets beter door de zwangerschap van Yoeri, ondanks de angst en onrust voelde ik me sinds lange tijd behoorlijk goed. Na december ging het weer bergafwaards en heb nu onderhand het gevoel ergens in een bodemloze put te zitten. Nog steeds zal ik mn schatje niets aandoen, zover kan ik nog wel relativeren, maar mezelf intreseerd met totaal 0,0 en cijver mezelf zogoed als helemaal weg, like someone cares.
Psychologe heeft ook geen flauw idee wat ze nog voor me kan betekenen aangezien ik momenteel niet meer medicatie of wijzigingen daarin mag hebben.
Dit is "slechts" n samenvatting van wat er in mij omgaat het hele verhaal zou ik zo n topic vol over kunnen schrijven maar het geeft n klein beeld wie maffe nu werkelijk is.
Maffe
Sinds de zwangerschap van Rachel zo tegen t eind kamp ik zelf al met een depressie met een mooi labeltje werd er Prenatale depressie opgeplakt en zou wel over gaan na de bevalling, weken verstreken, het werd er niet bepaald beter op.
Niet dat ik mn dochter iets aan wilde doen ofzo hoor ! totaal niet zelfs.
Maar gewoon t gevoel dat je alles fout doet, het waardeloos zijn gevoel. Dat werd nog eens versterkt doordat mn dochtertje ook nog eens totaal pappa gericht is waardoor je af en toe t gevoel krijgt van zou mij iets overkomen dan zou ze me niet eens missen...
Huisarts weet ook niet wat ie er verder mee aan moest en kreeg n slootje vitamine en chemicaliën om er door heen te komen.
Hiervan werd ikzelf geheel afgevlakt en ook dat straalde onbedoeld door naar mn dochtertje.
Dit was dus niet wat ik wilde en ging weer terug, vele psychologe praatjes en hormoonpreparaten zijn de revu gepasseerd.
Vorig jaar werd het dan iets beter door de zwangerschap van Yoeri, ondanks de angst en onrust voelde ik me sinds lange tijd behoorlijk goed. Na december ging het weer bergafwaards en heb nu onderhand het gevoel ergens in een bodemloze put te zitten. Nog steeds zal ik mn schatje niets aandoen, zover kan ik nog wel relativeren, maar mezelf intreseerd met totaal 0,0 en cijver mezelf zogoed als helemaal weg, like someone cares.
Psychologe heeft ook geen flauw idee wat ze nog voor me kan betekenen aangezien ik momenteel niet meer medicatie of wijzigingen daarin mag hebben.
Dit is "slechts" n samenvatting van wat er in mij omgaat het hele verhaal zou ik zo n topic vol over kunnen schrijven maar het geeft n klein beeld wie maffe nu werkelijk is.
Maffe
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Jeetje MM. Dat is geen fijn gevoel wat je daar omschrijft. Dat 'niet'-gevoel. Jezelf zo ver in de put hebben zitten dat nog HA nog psych. iets voor je kan betekenen vind ik erg. Het feit dat je zegt dat jij niet meer om jezelf geeft, vind ik een hele heftige uitspraak. En die raakt me eigenlijk het meest. Want ookal zul je Rachel nooit iets aan doen - iets wat jou wrs. ook staande houdt - dat is hetgene waar iets aan moet veranderen. Heb je van nature een lage dunk van jezelf of is dat echt iets sinds je PD?
Hoe dan ook, ik hoop dat je door alles wat van je af te schrijven en misschien wel wat tips en trucs te krijgen, jij weer JIJ wordt en dat die put die nu nog bodemloos lijkt een bodem krijgt waardoor je weer grip krijgt.
Hoe dan ook, ik hoop dat je door alles wat van je af te schrijven en misschien wel wat tips en trucs te krijgen, jij weer JIJ wordt en dat die put die nu nog bodemloos lijkt een bodem krijgt waardoor je weer grip krijgt.
Jeetje Maffemuts... ik weet niet goed wat ik kan zeggen eigenlijk, behalve dan
miss_sly, kan je niet evt. kijken of jij na 3 dagen naar Engeland kan gaan? Zie je Schaap weliswaar alleen 's avonds, maar toch. Kan je mss overdag gaan shoppen ofzo?
miss_sly, kan je niet evt. kijken of jij na 3 dagen naar Engeland kan gaan? Zie je Schaap weliswaar alleen 's avonds, maar toch. Kan je mss overdag gaan shoppen ofzo?
***
Dat is mij ook nog ff door t hoofd geschoten toen ik las dat schaap naar Engeland moest (vergeten te posten), maar misschien is dat wel een optie voor je...quote:Op donderdag 19 februari 2009 19:47 schreef Brighteyes het volgende:
miss_sly, kan je niet evt. kijken of jij na 3 dagen naar Engeland kan gaan? Zie je Schaap weliswaar alleen 's avonds, maar toch. Kan je mss overdag gaan shoppen ofzo?
Maffe, gewoon maar een
omdat ik verder even geen woorden heb.
Mama van 2 lieve meiden :)
Het is ook wel iets wat door mijn hoofd geschoten is, maar ik vind het eigenlijk zooo raar. Ik ben toch een grote meid?? maar goed, de andere optie is dat ik een paar dagen bij mijn moeder ga logeren ofzo, zodat ik iig niet in mijn eentje zit hier. Nog geen antwoord, dus nog geen idee of het 3 of 5 dagen wordt.
Ik heb wel besloten wat rustiger aan te gaan doen. Ik heb een contract van 36 uur, maar ik werk er altijd 40. Op die manier bouw ik extra vakantiedagen op. Lekker natuurlijk, maar vakantiedagen heb ik nog wel voldoende en mijn rust nu is me ook wat waard. Ik heb me dus voorgenomen om op mijn werk te zeggen dat ik vanaf maart iedere week een halve dag vrij neem. Toch een beetje meer rust.
Ik heb wel besloten wat rustiger aan te gaan doen. Ik heb een contract van 36 uur, maar ik werk er altijd 40. Op die manier bouw ik extra vakantiedagen op. Lekker natuurlijk, maar vakantiedagen heb ik nog wel voldoende en mijn rust nu is me ook wat waard. Ik heb me dus voorgenomen om op mijn werk te zeggen dat ik vanaf maart iedere week een halve dag vrij neem. Toch een beetje meer rust.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
maffe, wat vind ik het rot dat je je zo voelt. En dan behalve je zo voelen ook nog het grote verdriet om Yoeri. Gewoon maar even een dikkequote:Op donderdag 19 februari 2009 15:31 schreef maffemuts het volgende:
Nou goed dan, wou beleefd zijn enzo
Sinds de zwangerschap van Rachel zo tegen t eind kamp ik zelf al met een depressie met een mooi labeltje werd er Prenatale depressie opgeplakt en zou wel over gaan na de bevalling, weken verstreken, het werd er niet bepaald beter op.
Niet dat ik mn dochter iets aan wilde doen ofzo hoor ! totaal niet zelfs.
Maar gewoon t gevoel dat je alles fout doet, het waardeloos zijn gevoel. Dat werd nog eens versterkt doordat mn dochtertje ook nog eens totaal pappa gericht is waardoor je af en toe t gevoel krijgt van zou mij iets overkomen dan zou ze me niet eens missen...
Huisarts weet ook niet wat ie er verder mee aan moest en kreeg n slootje vitamine en chemicaliën om er door heen te komen.
Hiervan werd ikzelf geheel afgevlakt en ook dat straalde onbedoeld door naar mn dochtertje.
Dit was dus niet wat ik wilde en ging weer terug, vele psychologe praatjes en hormoonpreparaten zijn de revu gepasseerd.
Vorig jaar werd het dan iets beter door de zwangerschap van Yoeri, ondanks de angst en onrust voelde ik me sinds lange tijd behoorlijk goed. Na december ging het weer bergafwaards en heb nu onderhand het gevoel ergens in een bodemloze put te zitten. Nog steeds zal ik mn schatje niets aandoen, zover kan ik nog wel relativeren, maar mezelf intreseerd met totaal 0,0 en cijver mezelf zogoed als helemaal weg, like someone cares.
Psychologe heeft ook geen flauw idee wat ze nog voor me kan betekenen aangezien ik momenteel niet meer medicatie of wijzigingen daarin mag hebben.
Dit is "slechts" n samenvatting van wat er in mij omgaat het hele verhaal zou ik zo n topic vol over kunnen schrijven maar het geeft n klein beeld wie maffe nu werkelijk is.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nou, Maffe..... 
Joh, wat naar zeg. En natuurlijk is er gewoon plek voor je hier!
Ik heb het al vaak gepromoot, maar heb je je al eens georienteerd op haptotherapie? Dat zou best wel eens wat voor je kunnen zijn.
Joh, wat naar zeg. En natuurlijk is er gewoon plek voor je hier!Ik heb het al vaak gepromoot, maar heb je je al eens georienteerd op haptotherapie? Dat zou best wel eens wat voor je kunnen zijn.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Miss_sly, dat klinkt als een goed voornemen mbt werk! Lijkt me niet onverstandig.
En misschien is bij je moeder logeren ook een goede optie, tijdens schaaps reis.
Je bent een grote meid, maar ook grote meiden hebben het soms nodig om niet in hun uppie te zitten en dat mag. Dat heet zorgen voor jezelf
En misschien is bij je moeder logeren ook een goede optie, tijdens schaaps reis.
Je bent een grote meid, maar ook grote meiden hebben het soms nodig om niet in hun uppie te zitten en dat mag. Dat heet zorgen voor jezelf
Mama van 2 lieve meiden :)
Nijna, je hebt gelijk. Ik moet zorgen voor mezelf nu even in een iets ander licht gaan zien. En misschien lijkt het kinderachtig om uitlogeren te gaan, maar ik weet hoe ik me die week dat schaap in Seattle zat gevoeld heb, en dat ga ik echt niet nog een keer doen. Dus dan maar lekker naar moeders en me een beetje laten verwennen
Verder wil ik ook even zeggen dat ik zo blij ben dat ik ben gaan posten. Jullie reacties hier, maar ook via pm, ze doen me zo goed. Ik ben niet gek, ik ben niet raar, ik ben niet de enige. Het verandert feitelijk niets, maar toch een heleboel. Ik hoop ook dat maffe en Kersjes en misschien nog wel meer die wel lezen maar niet posten er ook iets aan hebben.
Verder wil ik ook even zeggen dat ik zo blij ben dat ik ben gaan posten. Jullie reacties hier, maar ook via pm, ze doen me zo goed. Ik ben niet gek, ik ben niet raar, ik ben niet de enige. Het verandert feitelijk niets, maar toch een heleboel. Ik hoop ook dat maffe en Kersjes en misschien nog wel meer die wel lezen maar niet posten er ook iets aan hebben.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Maffe,
Miss, goed voornemen m.b.t. je werk.
Miss, goed voornemen m.b.t. je werk.
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Vandaag is geen goede dag. Op de fiets naar mijn werk zat ik al te huilen, om niets. De tranen zitten nog steeds hoog, maar om ze tegen te houden, ben ik maar onaardig en ongeduldig tegen mijn collega's. Vanmiddag op kraamvisite bij een collega met de hele groep en vanavond naar de 9maandebeurs, als schaap op tijd terug is uit Brussel.
Net op de wc keek ik in de spiegel, mooie ronde buik, mijn hand erop...mooi plaatje, denk je dan. Tot je het gezicht erboven ziet. Het is niet meer dat stralend blije gezicht van mijn eerste buikfoto.
Net op de wc keek ik in de spiegel, mooie ronde buik, mijn hand erop...mooi plaatje, denk je dan. Tot je het gezicht erboven ziet. Het is niet meer dat stralend blije gezicht van mijn eerste buikfoto.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ohhh Miss. Die laatste zin. Ik hoop dat je snel met de juiste hulp dat gezicht weer in de spiegel zult zien.
En goed dat je naar je moeder gaat. Lief zijn voor jezelf.... heel belangrijk!
En goed dat je naar je moeder gaat. Lief zijn voor jezelf.... heel belangrijk!
Een verdrieitig gezicht is net zo waar en in die zin 'mooi' als een blij gezicht Miss Sly .
Zelf heb ik een ernstig slaapprobleem gehad tijdens de zwangerschap (twee uur slapen per nacht, tot bezoek slaap- en waakcentrum aan toe), en kon ik wel huilen als ik mijn vermoeide gezicht op 'mooie' foto's zag. Maar nu probeer ik te denken "zo was het, en dat kan en kon ik niet verhullen, en dus is het goed en ook 'mooi'". Misschien is dat geen vergelijking, omdat ik me niet ongelukkig voelde, maar toch... misschien kun je het zo proberen te zien.
In ieder geval een hele dikke kus . Je zwangerschap is niet minder waard door hoe je je voelt nu. En jij ook niet.
.Zelf heb ik een ernstig slaapprobleem gehad tijdens de zwangerschap (twee uur slapen per nacht, tot bezoek slaap- en waakcentrum aan toe), en kon ik wel huilen als ik mijn vermoeide gezicht op 'mooie' foto's zag. Maar nu probeer ik te denken "zo was het, en dat kan en kon ik niet verhullen, en dus is het goed en ook 'mooi'". Misschien is dat geen vergelijking, omdat ik me niet ongelukkig voelde, maar toch... misschien kun je het zo proberen te zien.
In ieder geval een hele dikke kus
. Je zwangerschap is niet minder waard door hoe je je voelt nu. En jij ook niet.
Mijn moeder belde net. Niet heel erg slim, op mijn werk, maar ik geloof dat ze toch nog niet helemaal door had hoe het met me gaat, ook al had ik wel al wat verteld.
Volgende week vrijdag hebben wij een pretecho, en ik had gevraagd aan mijn moeder of ze mee wilde. Niet alleen omdat ik dat leuk vind, maar ook omdat ze al eens had gevraagd of ze een keer mee mocht als dat ging. Nou blijkt de oudste van mijn zusje, mijn petekind Jens, volgende week voorjaarsvakantie te hebben. En nu wilden ze wat leuks met hem gaan doen, en wel naar het kindertheater Kikker. En dat is op vrijdagmiddag...
Nu belde ze dus om te vragen of ik het heel erg vond als ze ons zou afzeggen en daarheen zouden gaan. En normaalgesproken zou ik dat wel jammer vinden, maar ook begrijpen. Nu vind ik het echt heel erg moeilijk te verkroppen en heel moeilijk om te zeggen: "tuurlijk joh, ga maar lekker daarheen. 17 april hebben we nog een echo en dangaan jullie immers ook mee."
Het is niet alleen dat ik ze graag bij de echo heb, maar ik zou ze ook graag weer even willen zien. Mijn moeder zei dat we dan toch in het weekend af kunnen spreken, en dat kan ook, maar toch…
Ik heb gezegd dat ik er nog even over wilde denken en met schaap over hebben. Ben ik nu echt te overgevoelig aan het doen?
Volgende week vrijdag hebben wij een pretecho, en ik had gevraagd aan mijn moeder of ze mee wilde. Niet alleen omdat ik dat leuk vind, maar ook omdat ze al eens had gevraagd of ze een keer mee mocht als dat ging. Nou blijkt de oudste van mijn zusje, mijn petekind Jens, volgende week voorjaarsvakantie te hebben. En nu wilden ze wat leuks met hem gaan doen, en wel naar het kindertheater Kikker. En dat is op vrijdagmiddag...
Nu belde ze dus om te vragen of ik het heel erg vond als ze ons zou afzeggen en daarheen zouden gaan. En normaalgesproken zou ik dat wel jammer vinden, maar ook begrijpen. Nu vind ik het echt heel erg moeilijk te verkroppen en heel moeilijk om te zeggen: "tuurlijk joh, ga maar lekker daarheen. 17 april hebben we nog een echo en dangaan jullie immers ook mee."
Het is niet alleen dat ik ze graag bij de echo heb, maar ik zou ze ook graag weer even willen zien. Mijn moeder zei dat we dan toch in het weekend af kunnen spreken, en dat kan ook, maar toch…
Ik heb gezegd dat ik er nog even over wilde denken en met schaap over hebben. Ben ik nu echt te overgevoelig aan het doen?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
MIss... Ja en nee. Je verwoord het namelijk goed. Ze beseft blijkbaar niet hoe het nu 'echt' met je gaat. Dus ik zou vanavond in alle rust met d'r bellen. Zeggen wat je nu ook zegt. Je snapt dat ze wat met Jens wil gaan doen op die vrijdag, maar dat je het ook erg fijn zou vinden om haar voor die tijd nog te zien als ze niet mee gaat naar de pretecho en ook bendrukken dat je het dan wel heel erg op prijs zou stellen als ze echt meegaat naar die van 17 april.
Goed dat je post maffemuts. En dat je zo eerlijk durft te zijn als het zo slecht gaat. Misschien kan een andere psycholoog wat meer? Ik heb veel geleerd over het omgaan met gevoelens. Ze gaan dan niet weg, maar ik kan ze beter een plekje geven en zie steeds beter hoe mijn gedachtepatronen werken.
Wie zei dat ook al weer? Dat je eerst helemaal onder in de put moet zitten om er uit te kunnen klimmen? En ook al val je dan alsnog weer omlaag, het licht komt steeds dichterbij. Volhouden! 'Later' weet je waarvoor je het hebt gedaan.
miss_sly, ik denk dat het kinderachtiger is om jezelf die vijf dagen groot te houden en gek te worden in je eentje dan hulp te zoeken bij je moeder. Hulp zoeken en accepteren is moeilijker dan in jezelf blijven zitten.
Wat mij opvalt is dat mensen niet zien hoe het is. Je verhaal klinkt zo bekend, dat ik het uit gemak toch maar vergelijk met mezelf als ik vertelde dat het niet lekker ging, huisarts, psycholoog, medicijnen dan kreeg ik wel wat reactie. Tot ik vertel dat ik, ondanks wachtlijst binnen 2 dagen bij de psychiater zat, dat het een keuze is tussen of mama of broertje/zusje voor Anna. Dan pas komt er een echte reactie. Dat het echt niet goed ging. Terwijl anderen, die zoiets herkenden veel alerter waren en meteen reageerden. Voor een buitenstaander, die het niet kent, is het verschrikkelijk moeilijk om in te schatten hoe het gaat. En soms is dat niet erg. Als mensen verder van je af staan, als je het er niet met ze over wilt hebben.
De mensen waarvan je dan wilt dat ze het weten, daar moet je dan juist heel eerlijk en duidelijk tegen zijn. Niet jezelf indekken 'voel me niet zo lekker, baal wel eens, had een slechte dag', maar eerlijk zijn. Hoe het voelt en hoe het is.
Wie zei dat ook al weer? Dat je eerst helemaal onder in de put moet zitten om er uit te kunnen klimmen? En ook al val je dan alsnog weer omlaag, het licht komt steeds dichterbij. Volhouden! 'Later' weet je waarvoor je het hebt gedaan.
miss_sly, ik denk dat het kinderachtiger is om jezelf die vijf dagen groot te houden en gek te worden in je eentje dan hulp te zoeken bij je moeder. Hulp zoeken en accepteren is moeilijker dan in jezelf blijven zitten.
Wat mij opvalt is dat mensen niet zien hoe het is. Je verhaal klinkt zo bekend, dat ik het uit gemak toch maar vergelijk met mezelf
als ik vertelde dat het niet lekker ging, huisarts, psycholoog, medicijnen dan kreeg ik wel wat reactie. Tot ik vertel dat ik, ondanks wachtlijst binnen 2 dagen bij de psychiater zat, dat het een keuze is tussen of mama of broertje/zusje voor Anna. Dan pas komt er een echte reactie. Dat het echt niet goed ging. Terwijl anderen, die zoiets herkenden veel alerter waren en meteen reageerden. Voor een buitenstaander, die het niet kent, is het verschrikkelijk moeilijk om in te schatten hoe het gaat. En soms is dat niet erg. Als mensen verder van je af staan, als je het er niet met ze over wilt hebben.De mensen waarvan je dan wilt dat ze het weten, daar moet je dan juist heel eerlijk en duidelijk tegen zijn. Niet jezelf indekken 'voel me niet zo lekker, baal wel eens, had een slechte dag', maar eerlijk zijn. Hoe het voelt en hoe het is.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik heb inmiddels 4 versleten 2 er van zitten thuis met een BO 
Ik heb ook het stuk door gelezen over Haptonomie, als ik hier aan beginnen wil zal de therapeut/ therapeute toch n zeer hoge kennis en bevoegdheid moeten hebben om mij te mogen behandelen ivm ziekte. Maar kan altijd informeren natuurlijk.
@Yppy, Je komt op een gegeven moment op een punt dat je weet dat je het alleen niet red, en dat je alle adviezen wil horen om te kijken of er iets tussen zit waar je wat aan hebt. De stap omdat op een forum te doen is iets minder groot dan het reallife vind ik persoonlijk.
Ondanks dat ik op alle hulp kan rekenen van mijn schoonfamilie als t nodig is, blijf ik net n dreumes.. Zelf Doen! Ondanks dat je weet dat het niet gaat.. klinkt dubbel maar vast wel herkenbaar.
t liefste zou ik n hele lange winterslaap houden.. vluchten voor t probleem, zal niet helpen dus doe ik t niet maar soms...
Ik heb ook het stuk door gelezen over Haptonomie, als ik hier aan beginnen wil zal de therapeut/ therapeute toch n zeer hoge kennis en bevoegdheid moeten hebben om mij te mogen behandelen ivm ziekte. Maar kan altijd informeren natuurlijk.
@Yppy, Je komt op een gegeven moment op een punt dat je weet dat je het alleen niet red, en dat je alle adviezen wil horen om te kijken of er iets tussen zit waar je wat aan hebt. De stap omdat op een forum te doen is iets minder groot dan het reallife vind ik persoonlijk.
Ondanks dat ik op alle hulp kan rekenen van mijn schoonfamilie als t nodig is, blijf ik net n dreumes.. Zelf Doen! Ondanks dat je weet dat het niet gaat.. klinkt dubbel maar vast wel herkenbaar.
t liefste zou ik n hele lange winterslaap houden.. vluchten voor t probleem, zal niet helpen dus doe ik t niet maar soms...
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Dat was Moonahquote:Op vrijdag 20 februari 2009 13:40 schreef YPPY het volgende:
Goed dat je post maffemuts. En dat je zo eerlijk durft te zijn als het zo slecht gaat. Misschien kan een andere psycholoog wat meer? Ik heb veel geleerd over het omgaan met gevoelens. Ze gaan dan niet weg, maar ik kan ze beter een plekje geven en zie steeds beter hoe mijn gedachtepatronen werken.
Wie zei dat ook al weer? Dat je eerst helemaal onder in de put moet zitten om er uit te kunnen klimmen? En ook al val je dan alsnog weer omlaag, het licht komt steeds dichterbij. Volhouden! 'Later' weet je waarvoor je het hebt gedaan.
miss_sly, ik denk dat het kinderachtiger is om jezelf die vijf dagen groot te houden en gek te worden in je eentje dan hulp te zoeken bij je moeder. Hulp zoeken en accepteren is moeilijker dan in jezelf blijven zitten.
Wat mij opvalt is dat mensen niet zien hoe het is. Je verhaal klinkt zo bekend, dat ik het uit gemak toch maar vergelijk met mezelf
De mensen waarvan je dan wilt dat ze het weten, daar moet je dan juist heel eerlijk en duidelijk tegen zijn. Niet jezelf indekken 'voel me niet zo lekker, baal wel eens, had een slechte dag', maar eerlijk zijn. Hoe het voelt en hoe het is.
Mijn moeder belde me vanochtend zelf terug. Ze wilde het hele gesprek van gisteren terugdraaien. Ze had erover gedacht en ze vond ten eerste dat ze niet bij mij neer mocht leggen wat ze zou doen, en ten tweede had ze de afspraak met mij nou eenmaal al lang geleden gemaakt. Met Jens deden ze al veel en zouden ze dan deze voorjaarsvakantie wel iets anders doen, maar volgende week vrijdag zijn ze gewoon bij de echo en maken we er een fijne dag van.
En de manager van schaap vond hete prima als hij aan zou geven max drie dagen naar Engeland te willen en dan overig werk, rapportjes maken enzo, thuis te doen. Misschien is de klant daar niet blij mee, maar dan gaat er waarschijnlijk een ander.
So far, so good, dus.
Gisteravond zijn we naar de negenmaandenbeurs geweest. Ik weet niet of dat nu wel een heel goed idee was, achteraf. Ik vond het wel leuk, maar ook erg confronterend. Al bij binnenkomst zag ik al die mooi zwangere buiken, keek ik naar die vrouwen die nu speciaal zijn omdat ze zwanger zijn. Waarom kan ik dat bij mezelf niet zo zien, en wel bij anderen?
Bovendien voelde ik me nogal verloren en onbekwaam; hoe haalde ik het in mijn hoofd te denken dat ik voor een kind kan zorgen? Ik weet niets...ik kan een luier verschonen en een flesje geven, maar volgens mij kan ik niet eens een flesje maken. Geen idee hoe dat moet en hoeveel. Kinderwagens, lodgers, pakjes, flessen...wat moet je allemaal hebben, hoe werkt het allemaal? Ik vond het ineens erg beangstigend.
Gelukkig is schaap heel reeel en raakt hij niet ook nog eens in paniek, wat een aanstaande vader net zo gemakkelijk zou kunnen gebeuren, natuurlijk.
En de manager van schaap vond hete prima als hij aan zou geven max drie dagen naar Engeland te willen en dan overig werk, rapportjes maken enzo, thuis te doen. Misschien is de klant daar niet blij mee, maar dan gaat er waarschijnlijk een ander.
So far, so good, dus.
Gisteravond zijn we naar de negenmaandenbeurs geweest. Ik weet niet of dat nu wel een heel goed idee was, achteraf. Ik vond het wel leuk, maar ook erg confronterend. Al bij binnenkomst zag ik al die mooi zwangere buiken, keek ik naar die vrouwen die nu speciaal zijn omdat ze zwanger zijn. Waarom kan ik dat bij mezelf niet zo zien, en wel bij anderen?
Bovendien voelde ik me nogal verloren en onbekwaam; hoe haalde ik het in mijn hoofd te denken dat ik voor een kind kan zorgen? Ik weet niets...ik kan een luier verschonen en een flesje geven, maar volgens mij kan ik niet eens een flesje maken. Geen idee hoe dat moet en hoeveel. Kinderwagens, lodgers, pakjes, flessen...wat moet je allemaal hebben, hoe werkt het allemaal? Ik vond het ineens erg beangstigend.
Gelukkig is schaap heel reeel en raakt hij niet ook nog eens in paniek, wat een aanstaande vader net zo gemakkelijk zou kunnen gebeuren, natuurlijk.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Fijn Sly dat je moeder erop is teruggekomen. En ook goed dat je man 'maar' drie dagen weg hoeft.
Qua onzekerheid, het is net als met autorijden hoor. Dat leer je pas écht als je zelf een auto hebt.
Ben je nog een beetje 'open' geweest naar je vriendinnen toe?
Qua onzekerheid, het is net als met autorijden hoor. Dat leer je pas écht als je zelf een auto hebt.
Ben je nog een beetje 'open' geweest naar je vriendinnen toe?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Sly, wat fijn dat je moeder erop terug is gekomen en toch meegaat .
Ik denk dat het helemaal niet raar is die onzekerheid, dat hebben veel zwangeren en als je je toch al niet lekker in je vel voelt dan kan ik me goed voorstellen dat het je nog net ff wat meer laat twijfelen.
Het is wel wat moonah zegt, net als met autorijden.
.Ik denk dat het helemaal niet raar is die onzekerheid, dat hebben veel zwangeren en als je je toch al niet lekker in je vel voelt dan kan ik me goed voorstellen dat het je nog net ff wat meer laat twijfelen.
Het is wel wat moonah zegt, net als met autorijden.
Mama van 2 lieve meiden :)
Miss sly don't panic
http://www.kindjeopkomst.nl/html/zwanger/babyuitzet_001.htm is wat je ongeveer nodig hebt voor je uitzet.
sommige dingen heb je misschien al. je kan altijd overleggen met je kraamzorgbureau
Je kraamhulp legt je de 1e week alles zogoed mogelijk uit, heb je vragen kun je ze altijd stellen, net als aan de verloskundige/gyn maar ook natuurlijk aan je moeder, vriendinnen met kindjes en natuurlijk aan ons hier op het forum
Probeer voor nu n klein beetje tot rust te komen het wordt nog hectisch genoeg voor je. (misschien leuk idee om met je moeder te gaan shoppen als je daar bent ? )
Liefs Maffe
http://www.kindjeopkomst.nl/html/zwanger/babyuitzet_001.htm is wat je ongeveer nodig hebt voor je uitzet.
sommige dingen heb je misschien al. je kan altijd overleggen met je kraamzorgbureau
Je kraamhulp legt je de 1e week alles zogoed mogelijk uit, heb je vragen kun je ze altijd stellen, net als aan de verloskundige/gyn maar ook natuurlijk aan je moeder, vriendinnen met kindjes en natuurlijk aan ons hier op het forum
Probeer voor nu n klein beetje tot rust te komen het wordt nog hectisch genoeg voor je. (misschien leuk idee om met je moeder te gaan shoppen als je daar bent ? )
Liefs Maffe
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Gisteravond zouden we met mijn zusje en haar vrouw naar Dominee Gremdaat gaan, weken geleden al afgesproken. Ik zag er enorm tegenop, gezien onze meer dan stroeve verstandhouding de laatste tijd. Wat e-mails over en weer eraan voorafgegaan maakten dat we het gelukkig weer bijgelegd hebben. Wat een opluchting.
Moonah, die vriendinnen zie ik strakjes. Ik vind het nog steeds moeilijk om te bepalen hoe ik het straks ga doen. Zowel het eerlijk zijn over mijn eigen gevoelens, als ook ten opzichte van andere aanwezigen. Er zal bijvoorbeeld een stel bij zijn dat afgelopen dinsdag de zwangerschap heeft moeten laten afbreken bij twaalf weken, omdat het kindje afwijkingen vertoonde die niet met het leven verenigbaar waren. En ik weet niet o het dan wel zo'n goed idee is om te gaan vertellen dat ik weliswaar zwanger, maar niet erg blij ben. Lijkt me redelijk ongevoelig, eigenlijk. Dus ik bekijk het wel even, maar zal in ieder geval ook niet ongelofelijk blij gaan zitten doen, dat gaat me dan weer een stap te ver.
Moonah, die vriendinnen zie ik strakjes. Ik vind het nog steeds moeilijk om te bepalen hoe ik het straks ga doen. Zowel het eerlijk zijn over mijn eigen gevoelens, als ook ten opzichte van andere aanwezigen. Er zal bijvoorbeeld een stel bij zijn dat afgelopen dinsdag de zwangerschap heeft moeten laten afbreken bij twaalf weken, omdat het kindje afwijkingen vertoonde die niet met het leven verenigbaar waren. En ik weet niet o het dan wel zo'n goed idee is om te gaan vertellen dat ik weliswaar zwanger, maar niet erg blij ben. Lijkt me redelijk ongevoelig, eigenlijk. Dus ik bekijk het wel even, maar zal in ieder geval ook niet ongelofelijk blij gaan zitten doen, dat gaat me dan weer een stap te ver.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat fijn dat je zus en jij het hebben bijgelegd. Misschien kun je nu ook weer bij haar terecht met je gevoelens?
Diie afspraak met je vriendinnen lijkt me moeilijk voor je nu je niet helemaal kunt en wilt zijn over je gevoelens. Ik hoop dat het je lukt een middenweg te vinden waarbij je je eigen gevoel niet al te zeer hoeft weg te drukken. En ik hoop dat je je niet schuldig voelt dat je niet over-the-moon-gelukkig bent zoals het plaatje voorschrijft.
Diie afspraak met je vriendinnen lijkt me moeilijk voor je nu je niet helemaal kunt en wilt zijn over je gevoelens. Ik hoop dat het je lukt een middenweg te vinden waarbij je je eigen gevoel niet al te zeer hoeft weg te drukken. En ik hoop dat je je niet schuldig voelt dat je niet over-the-moon-gelukkig bent zoals het plaatje voorschrijft.
Oef, dat met je vriendinnen lijkt me een lastige. Doet me een beetje denken aan het gebeuren met je zus. Dat je zeg maar net even op een punt bent dat je het mss niet kan of wilt begrijpen.
Dit soort gevoelens zijn zo taboe dat ik me kan voorstellen dat sommige meiden (absoluut onterecht, maar wel begrijpelijk) denken 'mens, wat zeur je nou, zij heeft net haar zwangerschap af moeten laten breken'. Ik weet dus ook niet of ik het er nu over zou hebben of dat ik nog even zou wachten, of mss 1 of 2 meiden in vertrouwen nemen maar het daar even bij laten.
Wel fijn dat het nu met je zus bijgelegd is!
Oh, ik probeer trouwens niet te zeggen dat jouw gevoelens over het verhaal van je zus onterecht zijn hoor, dat is een iets andere situatie. Het ging me meer om de parallel dat het eea. door een bepaalde gebeurtenis even in een ander daglicht staat.
[ Bericht 8% gewijzigd door BE op 22-02-2009 12:59:18 ]
Dit soort gevoelens zijn zo taboe dat ik me kan voorstellen dat sommige meiden (absoluut onterecht, maar wel begrijpelijk) denken 'mens, wat zeur je nou, zij heeft net haar zwangerschap af moeten laten breken'. Ik weet dus ook niet of ik het er nu over zou hebben of dat ik nog even zou wachten, of mss 1 of 2 meiden in vertrouwen nemen maar het daar even bij laten.
Wel fijn dat het nu met je zus bijgelegd is!
Oh, ik probeer trouwens niet te zeggen dat jouw gevoelens over het verhaal van je zus onterecht zijn hoor, dat is een iets andere situatie. Het ging me meer om de parallel dat het eea. door een bepaalde gebeurtenis even in een ander daglicht staat.
[ Bericht 8% gewijzigd door BE op 22-02-2009 12:59:18 ]
***
Miss, ik weet niet of je dit nog leest, maar in prinipe zou je nu niets hoeven te zeggen, toch? maar je hoeft ook geen poppenkast te gaan spelen. als ze iets opvalt aan je, zullen ze ernaar vragen, zo niet, dan niet, dan komt het op een later moment wel, toch?
anders zou je ook kunnen zeggen dat jij je niet goed voelt, maar uit respect voor andere vriendin er nu even niet op door wil gaan.
sterkte iig!
heb je eigenlijk al professionele hulp gezocht/gevonden?
en het is helemaal niet vreemd dat je je niet goed voelt. je hele zelfbeeld verandert, EN je bent hormonaal, das een zware combi. geef het ruimte en hopelijk vind je jezelf snel weer terug!
anders zou je ook kunnen zeggen dat jij je niet goed voelt, maar uit respect voor andere vriendin er nu even niet op door wil gaan.
sterkte iig!
heb je eigenlijk al professionele hulp gezocht/gevonden?
en het is helemaal niet vreemd dat je je niet goed voelt. je hele zelfbeeld verandert, EN je bent hormonaal, das een zware combi. geef het ruimte en hopelijk vind je jezelf snel weer terug!
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Dat is ook zo maffemuts. Hier is het vaak makkelijker iets te zeggen dan irl. Ik zak nu weer terug (zonder medicijnen), maar als mensen er naar vragen, durf ik ook nog niet eerlijk te zijn.
Dat zelf doen wilde ik ook altijd. Ben toch volwassen? Woonde vanaf met 17e op mezelf, alles goed geregeld, waarom kon ik dit dan niet? Gewoon vrolijk worden? Gewoon normaal doen? Ben echt boos geweest omdat ik het niet kon. En dan krijg je adviezen om een rondje te gaan lopen of te sporten. Of je hoort dat iedereen weleens een paar nachten slecht slaapt. Een winterslaap is dan zelfs te kort.
Je zegt nu dat je niet vlucht voor het probleem, maar eigenlijk doe je dat toch wel een beetje? Door het weg te stoppen, door 'gewoon' door te gaan?
Dat is fijn miss_sly, dat je moeder terugbelde en dat schaap maar even weg hoeft. Met het babygebeuren hielp het mij heel erg dat je veel met logisch nadenken en kennis op kunt vangen. Dan heb je het gevoel niet nodig. Voor het gevoel had ik J.
In een groep zou ik het niet snel vertellen. Eerder aan een paar losse mensen tegelijk. Omdat het best heftig is en ze je toch aan gaan zitten kijken. Ik vond het makkelijker het te vertellen toen ik bij de psychiater was geweest en een diagnose had. Anderen heb ik gemaild.
Dat is lekker veilig en ik kon er later makkelijk op terugkomen omdat ze het al wisten.
Dat zelf doen wilde ik ook altijd. Ben toch volwassen? Woonde vanaf met 17e op mezelf, alles goed geregeld, waarom kon ik dit dan niet? Gewoon vrolijk worden? Gewoon normaal doen? Ben echt boos geweest omdat ik het niet kon. En dan krijg je adviezen om een rondje te gaan lopen of te sporten. Of je hoort dat iedereen weleens een paar nachten slecht slaapt. Een winterslaap is dan zelfs te kort.
Je zegt nu dat je niet vlucht voor het probleem, maar eigenlijk doe je dat toch wel een beetje? Door het weg te stoppen, door 'gewoon' door te gaan?Dat is fijn miss_sly, dat je moeder terugbelde en dat schaap maar even weg hoeft. Met het babygebeuren hielp het mij heel erg dat je veel met logisch nadenken en kennis op kunt vangen. Dan heb je het gevoel niet nodig. Voor het gevoel had ik J.
In een groep zou ik het niet snel vertellen. Eerder aan een paar losse mensen tegelijk. Omdat het best heftig is en ze je toch aan gaan zitten kijken. Ik vond het makkelijker het te vertellen toen ik bij de psychiater was geweest en een diagnose had. Anderen heb ik gemaild.
Dat is lekker veilig en ik kon er later makkelijk op terugkomen omdat ze het al wisten.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik heb het gisteren een beetje aan de oppervlakte gehouden, maar heb ook niet gedaan alsof ik op een roze wolk zat. Ik heb gewoon gezegd dat het zwanger zijn anders is dan ik had gehoopt/gedacht en dat ik graag 20 weken vooruit zou willen kunnen spoelen, zodat het kindje er (bijna) is en het zwanger zijn over is. Voor nu vond ik dat inderdaad voldoende.
Hetzelfde heb ik ook bij de schoonfamilie laten vallen, zodat die ook een beetje weten hoe en wat.
Verder gaan we maar gewoon weer verder. Vrijdag de echo en geslachtbepaling, en ergens hoop ik toch nog dat het dan anders gaat voelen. Dat het verschil maakt als ik aan dit kindje al met geslacht en naam kan denken, dat ik dingetjes kan kopen. Misschien dan ook blij worden van het stapeltje kleine rompertjes en doekjes die op de kast in de slaapkamer ligt. Ik vind het schattig, maar ik kan het niet plaatsen bij mij en een kindje van mezelf, zoiets.
Hetzelfde heb ik ook bij de schoonfamilie laten vallen, zodat die ook een beetje weten hoe en wat.
Verder gaan we maar gewoon weer verder. Vrijdag de echo en geslachtbepaling, en ergens hoop ik toch nog dat het dan anders gaat voelen. Dat het verschil maakt als ik aan dit kindje al met geslacht en naam kan denken, dat ik dingetjes kan kopen. Misschien dan ook blij worden van het stapeltje kleine rompertjes en doekjes die op de kast in de slaapkamer ligt. Ik vind het schattig, maar ik kan het niet plaatsen bij mij en een kindje van mezelf, zoiets.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Yppy ik bedoelde met het vluchten juist meer de winterslaap "doen alsof er niets aan de hand is" Maar het is gewoon doodvermoeiend om altijd maar tegen jezelf te vechten, tenminste zo ervaar ik dit persoonlijk. Daardoor houd je weinig energie over om echt te kunnen genieten van de kleine dingen, wil niet zeggen dat ik er niet van geniet als de kleine weer eens loopt te rommelen met haar danoontje en zich zelf en haar stoeltje er ondersmeert, of als ze helemaal dubbel ligt om bv de teletubbies. Lief gaat iig vandaag met zijn baas praten over tijdelijk minder uren (ouderschapsverlof) zodat ik meer tijd heb om hier doorheen te komen.
Verder is gebleken afgelopen weekend dat ik hier op Fok! minder mezelf kan zijn dan ik dacht nadat eea me heerlijk is uitgemeten elders... bedankt hiervoor persoon in kwestie!
Miss_sly je hebt de eerste stap gezet richting de mensen om je heen, wat ongelooflijk goed van je !!
Zet m op meis, je kunt het. Stapje voor stapje, tree voor tree uit die donkere put.
Ik hoop ook voor je dat na de geslachtsbepaling je weer wat treden omhoog schiet en je tijd kan besteden aan frummeltjes kopen voor je kindje en daar ook van kan genieten. een hele dikke voor jou.
Verder is gebleken afgelopen weekend dat ik hier op Fok! minder mezelf kan zijn dan ik dacht nadat eea me heerlijk is uitgemeten elders... bedankt hiervoor persoon in kwestie!
Miss_sly je hebt de eerste stap gezet richting de mensen om je heen, wat ongelooflijk goed van je !!
Zet m op meis, je kunt het. Stapje voor stapje, tree voor tree uit die donkere put.
Ik hoop ook voor je dat na de geslachtsbepaling je weer wat treden omhoog schiet en je tijd kan besteden aan frummeltjes kopen voor je kindje en daar ook van kan genieten. een hele dikke
voor jou.
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
maffe, bedoel je nou dat je IRL wordt aangesproken/afgerekend op wat je hier op Fok schrijft? Dat vind ik zooo laag! Zeker omdat je niets schrijft wat schandalig is, alleen maar heel erg verdrietig.
Fijn dat je lief ouderschapsverlof wil opnemen zodat je wat meer tijd voor jezelf krijgt. Ik merk ook dat dat hard nodig is. Afgelopen weekend was, door omstandigheden, eigenlijk te druk voor me. Ik slaap dan nog slechter en voel me nu echt een dweil.
dikke ook voor jou.
Fijn dat je lief ouderschapsverlof wil opnemen zodat je wat meer tijd voor jezelf krijgt. Ik merk ook dat dat hard nodig is. Afgelopen weekend was, door omstandigheden, eigenlijk te druk voor me. Ik slaap dan nog slechter en voel me nu echt een dweil.
dikke
ook voor jou.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Inderdaad ik ben IRL behoorlijk afgerekend op iets wat ik hier in [oud] gepost heb. ik moest me niet zo aanstellen en ik was/ben een labiele moeder die niet goed voor haar dochter zorgt...
en dat was nog het mildste van wat er gezegd is.
Het lullige hierin is dat de persoon in kwestie ( nee ik ga geen namen noemen, k wil me zeer zeker niet tot het nieveau van desbetreffende verlagen ) zoveel "medeleven" getoond heeft afgelopen 2 jaar, ik er altijd voor hem en zijn vriendin ben geweest toen hun zwangerschap fout afliep en me dan zo behandelen!?! k heb er maar 1 woord voor en dat is "Sterf!?!"
Lief heeft om 11 uur het gesprek <duim duim duim>
en dat was nog het mildste van wat er gezegd is.
Het lullige hierin is dat de persoon in kwestie ( nee ik ga geen namen noemen, k wil me zeer zeker niet tot het nieveau van desbetreffende verlagen ) zoveel "medeleven" getoond heeft afgelopen 2 jaar, ik er altijd voor hem en zijn vriendin ben geweest toen hun zwangerschap fout afliep en me dan zo behandelen!?! k heb er maar 1 woord voor en dat is "Sterf!?!"
Lief heeft om 11 uur het gesprek <duim duim duim>
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
ow maffe, wat ontzettend naar dat dat dan zo gaat. Geen woorden voor. Nou ja, behalve einde deze meneer, dat is duidelijk.
Je bent geen aanstelster en volgens mij een ontzettend lieve zorgzame moeder. Goed voor jezelf zorgen en juist uiten wat je voelt, dan kun je ook misschien weer een gelukkige moeder worden
Je bent geen aanstelster en volgens mij een ontzettend lieve zorgzame moeder. Goed voor jezelf zorgen en juist uiten wat je voelt, dan kun je ook misschien weer een gelukkige moeder worden
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik zag dat ik hier nog niet op had gereageerd. Ik proef uit je reactie dat je sceptisch bent. Ben je bang dat er geen hulp voor je is? Ik kan je zeggen, ik kwam van heel diep, en mij heeft het iig wél geholpen. Niet dat ik na 3x helemaal hieperdepiep was, maar élke keer had ik weer iets 'geleerd', een eyeopener.quote:Op vrijdag 20 februari 2009 14:02 schreef maffemuts het volgende:
Ik heb ook het stuk door gelezen over Haptonomie, als ik hier aan beginnen wil zal de therapeut/ therapeute toch n zeer hoge kennis en bevoegdheid moeten hebben om mij te mogen behandelen ivm ziekte. Maar kan altijd informeren natuurlijk.
En wat rot dat je IRL zo wordt aangevallen zeg.
Sly, knap dat je de schijn niet hebt opgehouden.
Overigens Yp, die 'uitspraak' van mij was ietsje genuanceerder.
Soms ga je zo diep dat je de bodem vande put bereikt. Maar dan heb je iig vaste grond onder je voeten om je op af te zetten, op weg naar boven.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, daar kreeg ik even helemal kippenvel van...quote:Op maandag 23 februari 2009 11:16 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik zag dat ik hier nog niet op had gereageerd. Ik proef uit je reactie dat je sceptisch bent. Ben je bang dat er geen hulp voor je is? Ik kan je zeggen, ik kwam van heel diep, en mij heeft het iig wél geholpen. Niet dat ik na 3x helemaal hieperdepiep was, maar élke keer had ik weer iets 'geleerd', een eyeopener.
En wat rot dat je IRL zo wordt aangevallen zeg.
Sly, knap dat je de schijn niet hebt opgehouden.
Overigens Yp, die 'uitspraak' van mij was ietsje genuanceerder.
Soms ga je zo diep dat je de bodem vande put bereikt. Maar dan heb je iig vaste grond onder je voeten om je op af te zetten, op weg naar boven.
maffe, hopelijk weerhoudt deze persoon je er niet van om hier e.e.a. van je af te blijven schrijven en anderszins mee te posten.
Dikke
aan iedereen die het nodig heeft!
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Hoe gaat het nu met je, Miss_sly? De afgelopen dagen?
Ik hoop echt met je mee dat het na vrijdag misschien allemaal wat echter voelt en meer als van jou.
Ik hoop echt met je mee dat het na vrijdag misschien allemaal wat echter voelt en meer als van jou.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Hoe gaat het? Het waren geen hele donkere dagen. Ik weet niet of het gedeeltelijk ook kwam omdat ik ziek thuis was anderhalve dag en dat toch ook veel druk weghaalt. Of het vooruitzicht van vrijdag, iig waren het redelijke dagen, zonder te diepe dalen. Voornamelijk geslapen, eigenlijk.
Ik was nog even bij de bakker, en hetzelfde meisje als altijd hielp me daar. Ze vroeg naar mijn ontstoken oog (zag er niet uit) en ik vertelde dat ik dat al de hele zwangerschap heb: mijn weerstand is echt nul, dus als er iemand in mijn buurt snottert of verkouden is, krijg ik het ook en slaat het meteen op mijn oog. Zij vertelde dat ze ook zwanger was, maar, zei ze, nog maar heel pril hoor, pas 9 weken. En hoewel ik wel weet da tik met bijna 18 weken niet meer pril zwanger ben, voelt het nog wel zo. Mijn gevoel en de werkelijkheid lopen gewoon niet op een lijn.
Morgen nog een dagje werken en dan vrijdag vrij, afspraak bij de gyn en de echo met mijn ouders. Ik hoop toch wel dat het verschil gaat maken, weten wie er in mijn buik zit.
thanks for asking
Ik was nog even bij de bakker, en hetzelfde meisje als altijd hielp me daar. Ze vroeg naar mijn ontstoken oog (zag er niet uit) en ik vertelde dat ik dat al de hele zwangerschap heb: mijn weerstand is echt nul, dus als er iemand in mijn buurt snottert of verkouden is, krijg ik het ook en slaat het meteen op mijn oog. Zij vertelde dat ze ook zwanger was, maar, zei ze, nog maar heel pril hoor, pas 9 weken. En hoewel ik wel weet da tik met bijna 18 weken niet meer pril zwanger ben, voelt het nog wel zo. Mijn gevoel en de werkelijkheid lopen gewoon niet op een lijn.
Morgen nog een dagje werken en dan vrijdag vrij, afspraak bij de gyn en de echo met mijn ouders. Ik hoop toch wel dat het verschil gaat maken, weten wie er in mijn buik zit.
thanks for asking
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss_Sly ik weet zeker dat er in jou buik een onwijs lief klein mensje zit net als dat jij bent
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
maffe
Ik had net een mooi momentje
Ik was naar het toilet en al weken vermijd ik in de spiegel te kijken zonder volledig weer alles bedekt te hebben. De spiegel hangt hier op mijn werk gewoon echt heel verkeerd, want je bent er constant in te zien, behalve als je op het toilet zit. En nu, zonder erbij na te denken, keek ik toch in de psiegel, met alleen nog maar mijn hemdje over mijn buik. En ineens, zomaar, zag ik daar toch een bolletje dat ik wel mooi vond
Ik had net een mooi momentje
Ik was naar het toilet en al weken vermijd ik in de spiegel te kijken zonder volledig weer alles bedekt te hebben. De spiegel hangt hier op mijn werk gewoon echt heel verkeerd, want je bent er constant in te zien, behalve als je op het toilet zit. En nu, zonder erbij na te denken, keek ik toch in de psiegel, met alleen nog maar mijn hemdje over mijn buik. En ineens, zomaar, zag ik daar toch een bolletje dat ik wel mooi vond
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Fijn miss_sly!
Dan heb voorlopig jij niet gewoon een roze wolk, maar een normale, soms wat grijze wolk, met zo af en toe een roze randje.
Dan heb voorlopig jij niet gewoon een roze wolk, maar een normale, soms wat grijze wolk, met zo af en toe een roze randje.
***
Inderdaad, BE, en ik ben heel blij met mijn roze randjes
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Sly, mooi, zo'n moment. Fijn dat je het zo bewust meemaakte.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Sly, wat fijn dat je zo'n momentje gehad hebt. Vrijdag gaat er een klein mensje naar je zwaaien op de echo, dat is in elk geval een mooi moment denk ik.
Dat tegen jezelf vechten is ook ontzettend vermoeiend maffemuts. Ik vind dat echt het moeilijkste van alles. Nog steeds als het weer slechter gaat. Alles is makkelijker dan die strijd met jezelf en hoe je je voelt.
Wat stom dan anderen zo reageren op je posts hier.
Het is ook wel lastig. Het is fijn je verhaal te kunnen vertellen, maar het is altijd opletten dat het openbaar is. Ik post vaak met vertraging. Zodat ik eventuele negatieve reacties (waar ik gewoon best kans op heb gezien ervaringen in het verleden) kan handelen. En regelmatig post ik niet wat ik wel zou willen posten.
Is het gelukt met het ouderschapsverlof?
Dat was het idd Moonah! Dat je die bodem dan hebt om je af te kunnen zetten. Ik heb er vaak aan gedacht. Hoe diep kun je zinken en hoe kom je dan ooit weer boven?
miss_sly, wat heerlijk dat je zo'n mooi moment hebt gehad, en helemaal dat je het zo bewust hebt meegemaakt. Schrijf het op, bookmark het en lees het als je je slecht voelt. Die momenten zijn zo kostbaar.
Wat stom dan anderen zo reageren op je posts hier.
Het is ook wel lastig. Het is fijn je verhaal te kunnen vertellen, maar het is altijd opletten dat het openbaar is. Ik post vaak met vertraging. Zodat ik eventuele negatieve reacties (waar ik gewoon best kans op heb gezien ervaringen in het verleden) kan handelen. En regelmatig post ik niet wat ik wel zou willen posten.Is het gelukt met het ouderschapsverlof?
Dat was het idd Moonah! Dat je die bodem dan hebt om je af te kunnen zetten. Ik heb er vaak aan gedacht. Hoe diep kun je zinken en hoe kom je dan ooit weer boven?
miss_sly, wat heerlijk dat je zo'n mooi moment hebt gehad, en helemaal dat je het zo bewust hebt meegemaakt. Schrijf het op, bookmark het en lees het als je je slecht voelt. Die momenten zijn zo kostbaar.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Miss sly, als ik het goed begrijp hebben jullie morgen de echo? Ik hoop dat je ervan kan genieten, dat kleintje is echt van jou, een lieve mooie! Ik vind jullie mam fijn klinken.
Nouja, ik denk aan je!
Nouja, ik denk aan je!
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Miss_Sly heel veel plezier bij je echo vandaag en ik hoop echt dat het je helpt, en dat je toch kan gaan genieten van dat wondertje!
Dikke
voor hen die t nodig hebbenTis gelukt ja met de ouderschapsverlof. verder situatie onveranderd.. "komtwelgoedschatje"
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Fijn dat het gelukt is met het ouderschapsverlof, maffe. Ik hoop dat het je wat rust en ruimte geeft en je je wat beter gaat voelen
Met mij gaat het wel wat beter. Ik ben erg bezig geweest met loslaten. Loslaten van alles waar ik me druk om maak wat ik toch niet kan veranderen: de onzekerheid mbt mijn werk, de drukte op mijn werk, het gedoe met mijn zusje, het niet meer op een roze wolk zitten. Ik heb al grotendeels geaccepteerd dat die dingen zijn zoals ze zijn, en dat het niet in mijn handen ligt om ze te veranderen. Dat mijn zwangerschap niet louter fijn en roze is, maar meer grijs.
Vrijdag heeft wel enorm geholpen aan dit acceptatieproces. Het zien van ons meisje en dat alles goed is met haar, het delen van haar naam en het weten op wie we wachten, hebben me echt heel erg goed gedaan. Schaap zei dat hij het zo fijn had gevonden me vrijdag weer eens blij en lachend te zien. En mij maakte het blij om te zien hoe gelukkig en enthousiast hij is over zijn aanstaande dochter en de mooie naam.
Kortom, ik ben denk ik op de goede weg. Niet de weg terug naar een roze wolk, dat verwacht ik ook helemaal niet. Ik hoop dat er zo nu en dan een roze randje aan mijn zwangerschap zit, mooie kleine momentjes om te koesteren en later op terug te kijken.
Met mij gaat het wel wat beter. Ik ben erg bezig geweest met loslaten. Loslaten van alles waar ik me druk om maak wat ik toch niet kan veranderen: de onzekerheid mbt mijn werk, de drukte op mijn werk, het gedoe met mijn zusje, het niet meer op een roze wolk zitten. Ik heb al grotendeels geaccepteerd dat die dingen zijn zoals ze zijn, en dat het niet in mijn handen ligt om ze te veranderen. Dat mijn zwangerschap niet louter fijn en roze is, maar meer grijs.
Vrijdag heeft wel enorm geholpen aan dit acceptatieproces. Het zien van ons meisje en dat alles goed is met haar, het delen van haar naam en het weten op wie we wachten, hebben me echt heel erg goed gedaan. Schaap zei dat hij het zo fijn had gevonden me vrijdag weer eens blij en lachend te zien. En mij maakte het blij om te zien hoe gelukkig en enthousiast hij is over zijn aanstaande dochter en de mooie naam.
Kortom, ik ben denk ik op de goede weg. Niet de weg terug naar een roze wolk, dat verwacht ik ook helemaal niet. Ik hoop dat er zo nu en dan een roze randje aan mijn zwangerschap zit, mooie kleine momentjes om te koesteren en later op terug te kijken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss, ik blijf je een enorm sterke vrouw vinden!
Hopelijk kan je vast blijven houden aan het roze randje zodat het steeds meer roze wordt. En als het bij een roze randje blijft, is het ook goed.
En de naam in je sig is idd een hele mooie naam
maffe, nogmaals een hele dikke
Ik weet verder niets te zeggen, sorry.
Hopelijk kan je vast blijven houden aan het roze randje zodat het steeds meer roze wordt. En als het bij een roze randje blijft, is het ook goed.
En de naam in je sig is idd een hele mooie naam
maffe, nogmaals een hele dikke
Ik weet verder niets te zeggen, sorry.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Goed opgemerkt, Davinia
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mooi miss-sly, dat je probeert het te laten gaan en je toch kan genieten van de kleine roze randjes.
En de naam vind ik mooi
En de naam vind ik mooi
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Geeft het ouderschapsverlof je een ander gevoel maffemuts? Denk je dat het genoeg is om vooruit te gaan, al is het een klein stapje?
Wat fijn dat je een roze randje hebt miss_sly. Krijgt 'de rest' nu ook een roze gloed, of blijft dat grijs? Ik vind het echt super dat die echo je zo goed heeft gedaan, maar ik vraag me ook af of je het daar op gaat redden.
Wat fijn dat je een roze randje hebt miss_sly.
Krijgt 'de rest' nu ook een roze gloed, of blijft dat grijs? Ik vind het echt super dat die echo je zo goed heeft gedaan, maar ik vraag me ook af of je het daar op gaat redden.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
YPPY, ik denk ook niet dat ik het daarop ga redden, hoor.
Wel denk ik dat het erg belangrijk is dat ik heb losgelaten dat het roze zou moeten zijn, dat ik constant blij zou moeten zijn, dat ik me constant fijn zwanger moet voelen. Dat is niet zo, dus dat verwacht ik ook niet meer. Ik verwacht ook geen roze randen, maar ik hoop dat ze er zo nu en dan zijn. Zijn ze er niet, kan ik daar ook mee leven. Misschien op momenten niet, maar daar kom ik vast met hulp van schaap, mijn moeder en FOK doorheen.
Vrijdag had alles wel een roze gloed, maar ik had al snel door hoe fragiel dat was, omdat het heel korte gesprek met mijn zusje me zoveel harder raakte dan ik had verwacht.
Wel denk ik dat het erg belangrijk is dat ik heb losgelaten dat het roze zou moeten zijn, dat ik constant blij zou moeten zijn, dat ik me constant fijn zwanger moet voelen. Dat is niet zo, dus dat verwacht ik ook niet meer. Ik verwacht ook geen roze randen, maar ik hoop dat ze er zo nu en dan zijn. Zijn ze er niet, kan ik daar ook mee leven. Misschien op momenten niet, maar daar kom ik vast met hulp van schaap, mijn moeder en FOK doorheen.
Vrijdag had alles wel een roze gloed, maar ik had al snel door hoe fragiel dat was, omdat het heel korte gesprek met mijn zusje me zoveel harder raakte dan ik had verwacht.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat is wel supergoed, dat je ziet hoe het is en dat het anders is dan je zou willen dat het was. Raakt je zusje je vaker zo? Juist als het iemand is die dicht bij je staat, is dat nog eens extra lastig. Schaap klinkt erg lief en begrijpend zoals je schrijft, dat is fijn.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik vind het fijn dat je, hoe dun het randje ook is, toch nog een beetje roze ziet Slytje, en ik vind de naam echt prachtig!!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Mijn zusje kan me wel erg raken, maar zo erg als nu is het nooit eerder geweest. Maar goed we waren nooit eerder samen zwanger, en we hadden nooit eerder tegelijk zulke moeilijke gevoelens.
Ik begrijp van mijn zusje dat ze zelfs tegen een burn out aanzit, dus die heeft ook wel even genoeg aan zichzelf. En op zich heb ik daar ook alle begrip voor, maar we zitten zo totaal anders in elkaar, dat mijn begrip neit voldoende is voor haar. En voor mij is het niet voldoende dat ze niet mee kan leven. Dat het minder zou zijn, zou ik me kunnen indenken, maar dit is voor mij dan weer te weinig. Zoals gezegd, dat komt door de grote verschillen tussen ons. Toen zij zwanger was van haar eerste en ik nog dacht nooit moeder te worden, was ik natuurlijk verdrietig voor mezelf, maar erg blij voor haar. En ik heb erg mijn best gedaan om mijn verdriet niet haar zwangerschap te laten overschaduwen. En ergens, diep van binnen, zou ik nu van haar ook zoiets verwachten. En dat kan niet, want we zijn te verschillend.
Ik moet dat nu accepteren en verder gaan met mezelf. Ikzelf, schaap en ons kindje staan nu voorop. Daar ligt mijn voornaamste zorg.
Ik begrijp van mijn zusje dat ze zelfs tegen een burn out aanzit, dus die heeft ook wel even genoeg aan zichzelf. En op zich heb ik daar ook alle begrip voor, maar we zitten zo totaal anders in elkaar, dat mijn begrip neit voldoende is voor haar. En voor mij is het niet voldoende dat ze niet mee kan leven. Dat het minder zou zijn, zou ik me kunnen indenken, maar dit is voor mij dan weer te weinig. Zoals gezegd, dat komt door de grote verschillen tussen ons. Toen zij zwanger was van haar eerste en ik nog dacht nooit moeder te worden, was ik natuurlijk verdrietig voor mezelf, maar erg blij voor haar. En ik heb erg mijn best gedaan om mijn verdriet niet haar zwangerschap te laten overschaduwen. En ergens, diep van binnen, zou ik nu van haar ook zoiets verwachten. En dat kan niet, want we zijn te verschillend.
Ik moet dat nu accepteren en verder gaan met mezelf. Ikzelf, schaap en ons kindje staan nu voorop. Daar ligt mijn voornaamste zorg.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Knap Sly, dat je al eea hebt kunnen accepteren. Fijn ook dat het je lucht geeft. Succes met het accepteren van je zus zoals ze is.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik kan daar nu natuurlijk weinig over zeggen, daarvoor zal het eerst even een poosje moeten lopen denk ik persoonlijk, het idee en opzet klinkt in iedergeval goed.quote:Op maandag 2 maart 2009 19:36 schreef YPPY het volgende:
Geeft het ouderschapsverlof je een ander gevoel maffemuts? Denk je dat het genoeg is om vooruit te gaan, al is het een klein stapje?
Wat fijn dat je een roze randje hebt miss_sly.
Miss_sly je doet t goed hoor
stapje voor stapje en proberen te genieten van elke kleine stap 
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Het gaat hier op zich wel aardig. Dat wil zeggen: het is nog wel grijs, maar niet zo donkergrijs tot zwart en dat is toch een verbetering. Het zonnetje dat zo nu en dan toch waterig en wel tevoorschijn komt, doet ook echt goed. En de gedachte aan Senna in mijn buik maakt het zwanger zijn ook draaglijker.
Ik vind het alleen zo naar voor schaap. Hij is zelf zo blij, en hij zou mij ook zo graag zo blij blijven zien als vorige week vrijdag. Ik vind het zo naar dat ik hem dan moet teleurstellen als hij vraagt hoe het gaat, maar ik wil ook wel eerlijk blijven, juist tegen hem. Hij begrijpt het ook wel, neemt me niets kwalijk, maar toch...leuk is het niet.
Ik vind het alleen zo naar voor schaap. Hij is zelf zo blij, en hij zou mij ook zo graag zo blij blijven zien als vorige week vrijdag. Ik vind het zo naar dat ik hem dan moet teleurstellen als hij vraagt hoe het gaat, maar ik wil ook wel eerlijk blijven, juist tegen hem. Hij begrijpt het ook wel, neemt me niets kwalijk, maar toch...leuk is het niet.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
To much info, niet relevant blijkbaar
[ Bericht 72% gewijzigd door Leah op 05-03-2009 23:54:47 ]
[ Bericht 72% gewijzigd door Leah op 05-03-2009 23:54:47 ]
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Sly, het is ook jammer dat je niet gezelliger en 'genietender' kunt zijn. Zowel voor jou als voor je man.
Maar goed, het is geen keuze die je nu maakt he? Dat weet je man ook. En hij zal 'blij' zijn dat je eerlijk tegen hem bent, ipv toneel spelen en je groot houden.
Niet schuldig voelen hoor!!! (Al hoort dat wel weer bij de symptomen... ).
Maar goed, het is geen keuze die je nu maakt he? Dat weet je man ook. En hij zal 'blij' zijn dat je eerlijk tegen hem bent, ipv toneel spelen en je groot houden.
Niet schuldig voelen hoor!!! (Al hoort dat wel weer bij de symptomen...
).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Miss Sly, ik vind het fijn om te lezen dat de wolk iets minder grijs is en dat er af en toe een waterig zonnetje te voorschijn komt.
Goed dat je eerlijk bent tegen schaap, hij zou liever willen dat je je beter voelt, maar dat je eerlijk bent is denk ik nog belangrijker.
Goed dat je eerlijk bent tegen schaap, hij zou liever willen dat je je beter voelt, maar dat je eerlijk bent is denk ik nog belangrijker
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Moeilijk is dat he, miss_sly, het gevoel dat je schaap dan teleurstelt. Zo wil ik ook niet steeds tegen mijn vriend zeggen hoe rot ik me voel maar dat is niet te doen. Dat past niet in onze relatie, in hoe wij met elkaar omgaan. Volgens mij geldt dat ook voor jullie. Moonah, zegt eigenlijk precies wat ik bedoel (wijze vrouw ).
Ik ben wel blij dat het grijs wat minder grijs. Ik wens je vooral toe dat je los kunt laten hoe het zou moeten zijn, hoe je je zou moeten voelen. En veel roze randjes.
).Ik ben wel blij dat het grijs wat minder grijs. Ik wens je vooral toe dat je los kunt laten hoe het zou moeten zijn, hoe je je zou moeten voelen. En veel roze randjes.
Leah, ik vond het wel relevant wat je schreef. En vooral ook hoopgevend, zoals je zelf ook aangaf!
Miss Sly, goed dat het iets minder zwart voelt, maar ik gun je wel meer, verdikkie!
Voor mij is dat gevoel naar je lief ook heel herkenbaar, want ik ben ook -nog altijd- vaak mat en 'achter matglas'. Heel naar, genieten lukt maar sporadisch en vaak ben ik verstopt achter een grijze laag. Dat ervaar ik soms juist vooral in het contact met hem en dan vind ik het ook rot dat ik geen vrolijkere vrouw ben die meer geniet. Moelijk, he? Ik hoop echt dat het vanaf nu bergopwaarts gaat met je gevoel en probeer je alsjeblieft niet schuldig te voelen!
Miss Sly, goed dat het iets minder zwart voelt, maar ik gun je wel meer, verdikkie!
Voor mij is dat gevoel naar je lief ook heel herkenbaar, want ik ben ook -nog altijd- vaak mat en 'achter matglas'. Heel naar, genieten lukt maar sporadisch en vaak ben ik verstopt achter een grijze laag. Dat ervaar ik soms juist vooral in het contact met hem en dan vind ik het ook rot dat ik geen vrolijkere vrouw ben die meer geniet. Moelijk, he? Ik hoop echt dat het vanaf nu bergopwaarts gaat met je gevoel en probeer je alsjeblieft niet schuldig te voelen!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Kleine stapjes. En een meisje met een hele mooie naam in je buik Sly. Goed dat je eerlijk blijft tegen schaap. En sterkte met de relatie tussen jou en je zus.
Voor de rest een dikke
Voor de rest een dikke
Leah, ik had het al gelezen maar nog niet gereageerd. Jammer dat je het hebt weggehaald, want ik vond het zeer relevant. Niet alleen vanwege jouw ervaring dat het meteen na de geboorte over was, maar ook omdat het zo goed doet te weten dat je niet gek bent, dat het vaker gebeurt.
Schuldig, tja dat heb ik toch wel een beetje. Ik probeer me natuurlijk voor te houden dat het niet terecht is en niet hoeft, maar het voelt toch niet goed om niet vrolijk, blij en gelukkig te zijn naar schaap en naar onze dochter.
Schuldig, tja dat heb ik toch wel een beetje. Ik probeer me natuurlijk voor te houden dat het niet terecht is en niet hoeft, maar het voelt toch niet goed om niet vrolijk, blij en gelukkig te zijn naar schaap en naar onze dochter.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
*maffe eens is met Sugar en miss_sly*
K vond m zelfs zo relevant dat je juist alles met de post zei
Ennuh daarbij het is jouw ervaring, en daarom
Maffe er niet op gereageerd had omdat maffe niet wist wat er op te zeggen want het stond er al
K vond m zelfs zo relevant dat je juist alles met de post zei
Ennuh daarbij het is jouw ervaring, en daarom
Maffe er niet op gereageerd had omdat maffe niet wist wat er op te zeggen want het stond er al
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Ik snap eigenlijk niet zo goed waar jij uit opmaakte dat je post niet relevant zou zijn Leah.
Ik vond hem zeker waardevol. Jammer dat je hem hebt weggehaald.
Ik vond hem zeker waardevol. Jammer dat je hem hebt weggehaald.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Nou ja, ik dacht achteraf dat het misschien een beetje te belerend was, ofzo.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ow nee hoor Leah, echt niet. Tenminste, zo kwam het op mij niet over.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Schuldig voelen, onnodig, maar toch kan ik het niet tegenhouden. Vooral naar Senna toe, eigenlijk. Is het slecht voor haar dat ik me niet superhappy voel? Is ze daarom minder actief? Tenminste, als ik een aantal meiden hoor dat net zo voor of zelfs minder ver is, voelen ze hun baby al regelmatig, weten ze al of het een actief kind is. Ik voel niets. Tenminste, ik denk een keer of 2 wat gevoeld te hebben wat lijkt op de plopjes waar 'men' het over heeft, maar daar houdt het bij op. Gelukkig bevestigd de Angelsounds (stiekem toch eentje gekocht, kon nog inet zonder) telkens weer dat het hartje nog goed klopt.
En dan de beslissingen, zoiets simpels als een kinderwagen. Ik heb er nog net geen slapeloze nachten van, maar de gedachte dat we de verkeerde kinderwagen zullen bestellen en dat niet goed is voor haar, laat me maar niet los. Alsof er zoiets bestaat als een verkeerde kinderwagen. En het is niet dat je geen andere kunt kopen bij nader inzien als de eerste niet goed is.
En dan de beslissingen, zoiets simpels als een kinderwagen. Ik heb er nog net geen slapeloze nachten van, maar de gedachte dat we de verkeerde kinderwagen zullen bestellen en dat niet goed is voor haar, laat me maar niet los. Alsof er zoiets bestaat als een verkeerde kinderwagen. En het is niet dat je geen andere kunt kopen bij nader inzien als de eerste niet goed is.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Op een bepaalde manier herken ik het wel. Ik heb tijdens mijn zwangerschap een ernstig slaapprobleem gehad, en ik was ook bang dat ik mijn dochter daarmee zou beïnvloeden op de een of andere manier. En nog denk ik wel eens: "zou het daarom zo'n rappe zijn?". Maar tegelijkertijd weet ik dat ik zelf ook zo'n vlugge was, dus dat het naar alle waarschijnlijkheid gewoon genetisch bepaald is 
. Verder slaapt ze als een roosje (ze heeft ook altijd volgens de maatstaven geslapen) en ikzelf trouwens ook, sinds de geboorte 
.
En dat van de beste kinderwagen willen kopen enzo herken ik ook
. Het beste en het mooiste en het coolste en het tofste. Ik kreeg van mijn ouders de wandelwagen via marktplaats, en ik heb het de hele zwangerschap een poepkleur gevonden . Toen mijn dochter er was deed het er ineens allemaal niet meer toe. Was het praktisch? Dan was het goed . Nu zou ik de wandelwagen voor geen goud willen ruilen of nou ja ? 
, gewoon omdat hij al elf maanden goed dienst doet en omdat ik hem van mijn ouders heb gekregen.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt, hoewel de situatie anders was is het toch wel een soort van herkenning . Ik zou je zo graag geruststellen .
Oh, en de hele zwangerschap was ik 'dolgelukkig' dat ik zwanger mocht zijn en een kindje zou krijgen. Achteraf kan ik misschien beter zeggen 'rationeel dolgelukkig', want echt lekker voelde ik me niet met al dat slechte slapen. Toen Stella geboren was, VOELDE ik me ook echt dolgelukkig. Ik sliep weer, en heb zeker drie maanden op een rose wolk rondgedabberd. Bij deze wil ik maar zeggen: "die rose wolk kan ook na de geboorte nog komen ".
. Verder slaapt ze als een roosje (ze heeft ook altijd volgens de maatstaven geslapen) en ikzelf trouwens ook, sinds de geboorte .En dat van de beste kinderwagen willen kopen enzo herken ik ook
. Het beste en het mooiste en het coolste en het tofste. Ik kreeg van mijn ouders de wandelwagen via marktplaats, en ik heb het de hele zwangerschap een poepkleur gevonden . Toen mijn dochter er was deed het er ineens allemaal niet meer toe. Was het praktisch? Dan was het goed . Nu zou ik de wandelwagen voor geen goud willen ruilen of nou ja ? , gewoon omdat hij al elf maanden goed dienst doet en omdat ik hem van mijn ouders heb gekregen.Ik weet niet of je hier wat aan hebt, hoewel de situatie anders was is het toch wel een soort van herkenning
. Ik zou je zo graag geruststellen .Oh, en de hele zwangerschap was ik 'dolgelukkig' dat ik zwanger mocht zijn en een kindje zou krijgen. Achteraf kan ik misschien beter zeggen 'rationeel dolgelukkig', want echt lekker voelde ik me niet met al dat slechte slapen. Toen Stella geboren was, VOELDE ik me ook echt dolgelukkig. Ik sliep weer, en heb zeker drie maanden op een rose wolk rondgedabberd. Bij deze wil ik maar zeggen: "die rose wolk kan ook na de geboorte nog komen
".
Miss_sly
Over dat voelen vergeet niet dat het je eerste kindje is dan duurt het gewoon allemaal wat langer.
Over dat voelen vergeet niet dat het je eerste kindje
is dan duurt het gewoon allemaal wat langer.
miss_sly.Je maakt je keuzes met de goede bedoelingen. Er is geen foute keuze als het gaat om kinderwagens/bedjes/kamertjes. Je hebt het beste voor met Senna en dat is goed, echt waar!
Je onzekerheid is volgens mij doordat je je niet lekker voelt nog eens uitvergroot, want op zich is de onzekerheid niet raar ofzo...
Ik voel de kleine wel inmiddels, maar het is de 2e, ik weet van de vorige keer wat ik voelen "moet", het komt bij jou vast ook gauw
Mama van 2 lieve meiden :)
Guus, dat herken ik: rationeel dolgelukkig. Ik WEET gewoon dat ik blij ben dat we een kindje krijgen in juli. Dat is ook echt zo, daarover is geen twijfel mogelijk. Mijn moeder vroeg nog of ik bang was, voor de bevalling of de veranderingen, maar dat ben ik niet. Ik voel me gewoon niet zoals ik weet dat ik me eigenlijk diep van binnen voel. Het komt niet bij elkaar. Het past niet.
Onzekerheid is zeker niet raar bij je eerste, lijkt me. Ik weet niet of mijn onzekerheid uitvergroot is, waarschijnlijk wel. Ik lees of hoor tenminste van niemand anders iets over deze onzekerheden.
En dat voelen...ik hou mezelf ook maar voor dat het is omdat het mijn eerste kindje is, maar toch...zoals ik me voel kan iet goed zijn, toch? Dat moet toch wel zijn weerslag hebben?
Onzekerheid is zeker niet raar bij je eerste, lijkt me. Ik weet niet of mijn onzekerheid uitvergroot is, waarschijnlijk wel. Ik lees of hoor tenminste van niemand anders iets over deze onzekerheden.
En dat voelen...ik hou mezelf ook maar voor dat het is omdat het mijn eerste kindje is, maar toch...zoals ik me voel kan iet goed zijn, toch? Dat moet toch wel zijn weerslag hebben?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Volgens mij bedoelde ze met voelen, letterlijk je dochter voelen bewegen .
En nee, je ellendig voelen is natuurlijk niet goed. Alleen al omdat het niet fijn is voor jou. Gelukkig weet je dat je blij bent. Misschien lukt het je omdat weten belangrijker te maken? Dan hoef je je misschien ook minder schuldig te voelen. Natuurlijk ben je blij met dat kleine mensje daar in je buik. Ook al voel je je zo vervelend.
En JULI , dat is al best wel snel .
. En nee, je ellendig voelen is natuurlijk niet goed. Alleen al omdat het niet fijn is voor jou. Gelukkig weet je dat je blij bent. Misschien lukt het je omdat weten belangrijker te maken? Dan hoef je je misschien ook minder schuldig te voelen. Natuurlijk ben je blij met dat kleine mensje daar in je buik. Ook al voel je je zo vervelend.
En JULI , dat is al best wel snel
.
Zal ik je dan vertellen dat ik tijdens mijn zwangerschap nachten wakker gelegen heb met de gedachte 'Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen! Hoe heb ik het in mijn hoofd kunnen halen dat ik een kindje kan verzorgen, opvoeden en steunen. Dat kan ik toch helemaal niet!!!' Dat ik regelmatig paniekaanvallen heb gehad waarbij ik er volledig van overtuigd was dat het never nooit iets zou kunnen worden met mij als moeder... En weet je, volgens mij doe ik het niet eens zo slecht. Als je naar Isa kijkt, dan is ze heus goed verzorgd en netjes opgevoed, tot nu toequote:
Guus, dat herken ik: rationeel dolgelukkig. Ik WEET gewoon dat ik blij ben dat we een kindje krijgen in juli. Dat is ook echt zo, daarover is geen twijfel mogelijk. Mijn moeder vroeg nog of ik bang was, voor de bevalling of de veranderingen, maar dat ben ik niet. Ik voel me gewoon niet zoals ik weet dat ik me eigenlijk diep van binnen voel. Het komt niet bij elkaar. Het past niet.
Onzekerheid is zeker niet raar bij je eerste, lijkt me. Ik weet niet of mijn onzekerheid uitvergroot is, waarschijnlijk wel. Ik lees of hoor tenminste van niemand anders iets over deze onzekerheden.
En dat voelen...ik hou mezelf ook maar voor dat het is omdat het mijn eerste kindje is, maar toch...zoals ik me voel kan iet goed zijn, toch? Dat moet toch wel zijn weerslag hebben?
Dus je bent echt niet de enige, heus niet
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Bedoel je met onzekerheden dat gepieker over de aanschaf van welke spullen? Of bedoel je, zoals Sjeen schrijft, met onzekerheden de zorgen over of je wel een moeder kunt zijn?
Ik kan werkelijk over alles piekeren, zo bang ben ik dat ik het niet goed doe, wil, aanschaf, denk, voel. De onzekerheden over of ik een goede moeder ga zijn, worden nu nog erg overschaduwd door alles wat nu direct speelt, zoals de kinderwagen en alle andere dingen die we moeten aanschaffen en regelen. En dat zijn vaak de meest simpele dingen, of dingen waar je juist eigenlijk plezier aan zou moeten beleven.
Wat betreft het voelen: ik ben bang dat ik Senna niet voel, omdat ze niet actief genoeg is, omdat ik me niet goed voel. Dat ik zo een slechte invloed op haar heb...
Wat betreft het voelen: ik ben bang dat ik Senna niet voel, omdat ze niet actief genoeg is, omdat ik me niet goed voel. Dat ik zo een slechte invloed op haar heb...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss_sly bij ons is de 2e op komst, maar ik heb ook nog regelmatig dat ik denk: gaat het allemaal wel lukken? Kan ik het wel met 2? Is het eigenlijk wel leuk voor Linde? Kan ik wel van een 2e kindje net zoveel houden? etc etc. Volgens mij zijn dit soort gedachtes vrij normaal hoor als je zwanger bent door de hormonen en doordat je moeier bent enzo. Ik probeer me er verder maar gewoon niet te druk om te maken
En probeer je ook niet te druk te maken over alles wat je nog moet aanschaffen. Als er maar een wiegje en kleertjes staan, dan komt het helemaal goed. Die kinderwagen, babybadje, box, speeltjes, nagelknippertjes enz kan je desnoods nog (online) aanschaffen als de baby er al is. Het is niet praktisch om het zo te doen, maar als het niet anders is... Misschien dat het wat meer rust geeft om het zo te zien?
En probeer je ook niet te druk te maken over alles wat je nog moet aanschaffen. Als er maar een wiegje en kleertjes staan, dan komt het helemaal goed. Die kinderwagen, babybadje, box, speeltjes, nagelknippertjes enz kan je desnoods nog (online) aanschaffen als de baby er al is. Het is niet praktisch om het zo te doen, maar als het niet anders is... Misschien dat het wat meer rust geeft om het zo te zien?
Zou dat nu niet ook nog extra druk opleveren? Het feit dat je gelukkig en blij 'hoort' te zijn? En misschien helemaal omdat jullie zolang op Senna gewacht hebben? Dat er min of meer verwacht wordt (ook door jezelf) dat je over the top zou moeten zijn?quote:
Ik kan werkelijk over alles piekeren, zo bang ben ik dat ik het niet goed doe, wil, aanschaf, denk, voel. De onzekerheden over of ik een goede moeder ga zijn, worden nu nog erg overschaduwd door alles wat nu direct speelt, zoals de kinderwagen en alle andere dingen die we moeten aanschaffen en regelen. En dat zijn vaak de meest simpele dingen, of dingen waar je juist eigenlijk plezier aan zou moeten beleven.
Wat betreft het voelen: ik ben bang dat ik Senna niet voel, omdat ze niet actief genoeg is, omdat ik me niet goed voel. Dat ik zo een slechte invloed op haar heb...
Het lijkt me zo ontzettend moeilijk om te schipperen met die gevoelens... Maar je weet diep van binnen (dat geef je zelf aan) dat je er heus blij mee bent, het spat er alleen niet vanaf.
En wat voelen betreft, ik vermoed eerder dat ze lekker de ruimte heeft daarbinnen en dat je daarom nog niet zoveel voelt
Ik hoop dat je straks net zo'n beurse ribben hebt als ik gehad heb! En dat is echt heel lief bedoeld!
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik kon ook zo piekeren over wat waar vandaan halen, waar neerzetten, welke kleur, hoe, wat, waar, wanneer en waarom... Eerlijk gezegd geniet ik er altijd pas van als alles geregeld is en eenmaal op z'n plekje staat. .
En wat Sjeen schrijft bedoel ik ook, denk ik. Dat je weet dat je er blij mee bent, is voorlopig genoeg. Je voelt je verder niet lekker, punt. Maar dat is misschien veel te makkelijk gezegd. Kon je maar je gedachten op een lager pitje zetten, maar waarschijnlijk raast het nu juist als een gek daarbinnen in dat koppie van jou.
.En wat Sjeen schrijft bedoel ik ook, denk ik. Dat je weet dat je er blij mee bent, is voorlopig genoeg. Je voelt je verder niet lekker, punt. Maar dat is misschien veel te makkelijk gezegd. Kon je maar je gedachten op een lager pitje zetten, maar waarschijnlijk raast het nu juist als een gek daarbinnen in dat koppie van jou.
Megalurker meldt zich toch maar eens...quote:Op maandag 9 maart 2009 09:52 schreef miss_sly het volgende:
Guus, dat herken ik: rationeel dolgelukkig. Ik WEET gewoon dat ik blij ben dat we een kindje krijgen in juli. Dat is ook echt zo, daarover is geen twijfel mogelijk. Mijn moeder vroeg nog of ik bang was, voor de bevalling of de veranderingen, maar dat ben ik niet. Ik voel me gewoon niet zoals ik weet dat ik me eigenlijk diep van binnen voel. Het komt niet bij elkaar. Het past niet.
Onzekerheid is zeker niet raar bij je eerste, lijkt me. Ik weet niet of mijn onzekerheid uitvergroot is, waarschijnlijk wel. Ik lees of hoor tenminste van niemand anders iets over deze onzekerheden.
En dat voelen...ik hou mezelf ook maar voor dat het is omdat het mijn eerste kindje is, maar toch...zoals ik me voel kan iet goed zijn, toch? Dat moet toch wel zijn weerslag hebben?
Miss Sly, ik vind het zo rot voor je dat je je zo voelt, maar ergens is het ook zo herkenbaar. Ik denk dat mijn 1e zwangerschap de alleronzekerste periode in mijn leven was. Kan ik dit wel, wil ik dit wel, kan onze relatie dit aan, wat als mijn kind mij niet leuk vindt, wat als ik mijn kind niet leuk vindt, is dit pijntje normaal of juist niet, ben ik niet te afstandelijk tov de zwangerschap, is het wel goed voor het kindje om veel tweedehands spulletjes te krijgen (want: die prijzen
), is het wel goed om alles nieuw te krijgen, moet ik nu naar moeder, schoonzus, vk, of Ouders van Nu luisteren mbt adviezen, is het wel eerlijk voor het kindje dat ik geen zin heb in een pufclub, etc....'t Probleem is, je hebt niets om op terug te vallen voor ervaringen. Dit is een allereerste keer, en hoe goed iedereen je het kan vertellen, je weet pas echt hoe het is als het echt zo is, als je kindje er is.
Nu ben ik voor de tweede keer zwanger, zijn er nog steeds onzekerheden, want nu gooien we ons leuke leven met Eva weer op de kop voor een tweede die misschien wel helemaal niet zo leuk is als Eva (want dat kan gewoon niet) en misschien kunnen we het niet aan, en misschien ben ik wel een leuke moeder voor 1 kind, maar voor 2 kinderen een haaibaai... Het verschil is nu dat ik wel beter verstandelijk kan redeneren dat ik me de 1e keer ook zo voelde en kijk eens hoe leuk ik het ben gaan vinden (wel geleidelijk, ik moest er echt ingroeien)
Het zijn rothormonen, een hoop onervarenheid en ook een hoop verwachtingen en ervaringen van anderen die maken dat je werkelijk niet meer weet soms wie je zelf bent en wat je zelf denkt.
Maar 't komt heus wel terug en JE BENT NIET GEK!
Nou ja, ik wilde er niet een verhaal over mezelf van maken, maar juist omdat je zegt dat je zo weinig leest van onzekerheid bij anderen: hier heb je dr één
, onzeker tot de met, en normaalgesproken weet ik allemaal best goed wat ik wil en waar ik naartoe wil...
Ach lieve Miss Sly toch!
Denk je niet dat als een buikkindje kan voelen of je je gelukkig of ongelukkig voelt Senna juist ook kan voelen dat het niet om háár is dat je je minder lekker voelt? Dat je ondanks die vervelende gevoelens heel veel van haar houdt nu en in de toekomst.
And for what it's worth: ik voelde Ronja ook pas heel laat maar uiteindelijk heeft ze me toch aardig blauw weten te trappen
Denk je niet dat als een buikkindje kan voelen of je je gelukkig of ongelukkig voelt Senna juist ook kan voelen dat het niet om háár is dat je je minder lekker voelt? Dat je ondanks die vervelende gevoelens heel veel van haar houdt nu en in de toekomst.
And for what it's worth: ik voelde Ronja ook pas heel laat maar uiteindelijk heeft ze me toch aardig blauw weten te trappen
Zo mooi gezegd. Beter is het niet te verwoorden. Kinderen - ook in je buik - voelen je aan. Maar weten inderdaad ook dat het niet door hun komt. Echt, daar ben ik zooooo van overtuigd als ik naar die twee van mij kijk. Want stormen kan ik als de beste en toch ondanks mijn verschrikkelijke buien, weten ze dat ik van ze hou en dat zij niet de oorzaak zijn van mijn geraas. Een hele dikkequote:Op maandag 9 maart 2009 15:13 schreef owlet het volgende:
Ach lieve Miss Sly toch!
Denk je niet dat als een buikkindje kan voelen of je je gelukkig of ongelukkig voelt Senna juist ook kan voelen dat het niet om háár is dat je je minder lekker voelt? Dat je ondanks die vervelende gevoelens heel veel van haar houdt nu en in de toekomst.
And for what it's worth: ik voelde Ronja ook pas heel laat maar uiteindelijk heeft ze me toch aardig blauw weten te trappen
voor jou Sly, omdat Senna het nog niet kan doen.....
Miss-sly, ik denk regelmatig aan je en aan hoe het voelde. Veel sterkte!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
lieve meiden, wat ben ik toch blij met dit topic. Bedankt voor jullie woorden, of ze nou gewoon een korte opmerking of een duidelijk herkenningsverhaal zijn, het doet me goed
En owlet, je hebt gelijk, zo moet ik ook proberen te denken.
En owlet, je hebt gelijk, zo moet ik ook proberen te denken.
En huilebalk als ik tegenwoordig ben, moest ik van alles huilen, maar vooral hiervan...maar dit was dan toch van een beetje blijdschap. Het idee dat ik over een aantal maanden mijn eigen meisje in mijn armen kan houden en kan knuffelen.quote:
[..]
Een hele dikke
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ohw Miss_sly dat huilebalkerigheid gaat niet meer weg 
Op dat gebiedt ken ik mezelf niet meer van voor de zwangerschap emo-
eerste klas is geworden.
Op dat gebiedt ken ik mezelf niet meer van voor de zwangerschap emo-
eerste klas is geworden.
En toen was er gisteravond een mailtje van mijn zusje. Ze heeft er zoveel moeite mee dat wij ons kind (zo verwijst ze naar onze dochter, niet een keer als dochter) Senna willen noemen, dat ze ons vraagt dat niet te doen, uit respect voor haar gevoel. Ze zegt ook dat de kans weliswaar klein is, maar dat het niet volledig uitgesloten is dat er ooit nog een vierde komt en als dat een meisje is, noemt ze haar sowieso Senna, ongeacht wat wij doen.
Ik heb het gisteravond en vannacht om- en omgedraaid in mijn hoofd, maar er is geen goede oplossing. Er zijn maar twee opties en beiden wil ik ze niet.
Ik weet ook niet of het de hormonen en de burn out zijn die mijn zusje zo laten zijn. Ik weet alleen dat mijn zwangerschap bij mijn zusje nog niets goeds of leuks naar boven heeft gehaald. Dat doet me erg veel verdriet, maar ik kan me ook voorstellen dat ze het moeilijjk heeft. Maar hoever moet ik dan gaan, voor haar?
Toen we het enkele weken geleden over de naam hadden, en ik vroeg naar hun naam toen de oudste geboren werd, kwam ze met Lois, niet Senna. Toen ik over Senna begon, zei ze dat haar partner dat niet zo'n leuke naam vond, dus dat die daarom afgevallen was. Nu is dat kennelijk allemaal veranderd, omdat ik een dochter krijg?
Ik vind het echt zo erg allemaal, dat ik me al heb betrapt op de vraag waarom ik zo nodig zwanger wilde worden en waarom ik een dochter krijg. Terwijl ik blij ben en wil zijn met mijn dochter, maar dat durf ik niet, dat voelt niet goed...
Ik weet het niet meer...
Ik heb het gisteravond en vannacht om- en omgedraaid in mijn hoofd, maar er is geen goede oplossing. Er zijn maar twee opties en beiden wil ik ze niet.
Ik weet ook niet of het de hormonen en de burn out zijn die mijn zusje zo laten zijn. Ik weet alleen dat mijn zwangerschap bij mijn zusje nog niets goeds of leuks naar boven heeft gehaald. Dat doet me erg veel verdriet, maar ik kan me ook voorstellen dat ze het moeilijjk heeft. Maar hoever moet ik dan gaan, voor haar?
Toen we het enkele weken geleden over de naam hadden, en ik vroeg naar hun naam toen de oudste geboren werd, kwam ze met Lois, niet Senna. Toen ik over Senna begon, zei ze dat haar partner dat niet zo'n leuke naam vond, dus dat die daarom afgevallen was. Nu is dat kennelijk allemaal veranderd, omdat ik een dochter krijg?
Ik vind het echt zo erg allemaal, dat ik me al heb betrapt op de vraag waarom ik zo nodig zwanger wilde worden en waarom ik een dochter krijg. Terwijl ik blij ben en wil zijn met mijn dochter, maar dat durf ik niet, dat voelt niet goed...
Ik weet het niet meer...
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Lieve Miss_Sly
Als jij je mooie meisje (want dat wordt het op zeker :p ) Senna wilt noemen is dat jullie keuze. Dat jouw zusje dat niet kan waarderen, so be it, jammer voor haar.
Buitendat zijn er meer hondjes die Fikkie heten, moeten die dan ook allemaal een andere naam? nee toch!
En meerdere Senna's in een familie kan best hoor, kinderachtig van je zusje.
Laat je niet gek maken en hou vol, en hoe moeilijk het ook is probeer vooral te genieten van alle kleine dingen, al is het maar omdat Senna de hik heeft.
Miss_Sly je bent gewoon n te lief en onzeker emo Terwijl je t gewoon super doet!
Als jij je mooie meisje (want dat wordt het op zeker :p ) Senna wilt noemen is dat jullie keuze. Dat jouw zusje dat niet kan waarderen, so be it, jammer voor haar.
Buitendat zijn er meer hondjes die Fikkie heten, moeten die dan ook allemaal een andere naam? nee toch!
En meerdere Senna's in een familie kan best hoor, kinderachtig van je zusje.
Laat je niet gek maken en hou vol, en hoe moeilijk het ook is probeer vooral te genieten van alle kleine dingen, al is het maar omdat Senna de hik heeft.
Miss_Sly je bent gewoon n te lief en onzeker emo
Terwijl je t gewoon super doet!
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
miss_sly, lieve meid, ik heb makkelijk lullen vanaf hier, maar alsjeblieft, negeer dit verhaal van je zusje...
Ik vind dit zo ontzettend vals en oneerlijk! Het zal best dat zij het er moeilijk mee heeft, maar hallo hé... zeker als jij schrijft dat Lois bovenaan stond en niet Senna is het toch gewoon klaar?
Jij hebt die naam toch niet 'gepikt' van haar. Het is toch gewoon toeval?
Ik vind het al heel wat dat jij haar om haar mening hebt gevraagd trouwens. En dan nu terugkomen op wat ze eerder zei.
Tsjonge... ik vind het heel moeilijk hoor. Ik snap idd ook wel dat zij het moeilijk heeft, maar ik vind dat ze nu onnodig moeilijk en kwetsend doet naar jou toe...
Dit heb je niet verdiend en kan je er zeker niet bij gebruiken. En al helemaal niet als je er zulke rare dingen van gaat denken!
[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 10-03-2009 09:05:28 ]
Ik vind dit zo ontzettend vals en oneerlijk!
Het zal best dat zij het er moeilijk mee heeft, maar hallo hé... zeker als jij schrijft dat Lois bovenaan stond en niet Senna is het toch gewoon klaar?Jij hebt die naam toch niet 'gepikt' van haar. Het is toch gewoon toeval?
Ik vind het al heel wat dat jij haar om haar mening hebt gevraagd trouwens. En dan nu terugkomen op wat ze eerder zei.
Tsjonge... ik vind het heel moeilijk hoor. Ik snap idd ook wel dat zij het moeilijk heeft, maar ik vind dat ze nu onnodig moeilijk en kwetsend doet naar jou toe...
Dit heb je niet verdiend en kan je er zeker niet bij gebruiken. En al helemaal niet als je er zulke rare dingen van gaat denken!
[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 10-03-2009 09:05:28 ]
***
Wat vind ik het jammer om te lezen dat je zus zo reageert Miss_sly
Als jullie je goed voelen bij de naam Senna moet je dat echt gewoon doen los van wat je zus er van vindt. Op den duur is dat een keus die zij zelf maakt om hun misschien ooit "vierde" zo te noemen, er bestaat altijd de kans dat dat ook een jongetje kan zijn.
liefst zou ik je zus ff flink door mekaar willen rammelen
Als jullie je goed voelen bij de naam Senna
moet je dat echt gewoon doen los van wat je zus er van vindt. Op den duur is dat een keus die zij zelf maakt om hun misschien ooit "vierde" zo te noemen, er bestaat altijd de kans dat dat ook een jongetje kan zijn.liefst zou ik je zus ff flink door mekaar willen rammelen
Miss_Sly, ik sluit me aan bij de dames hierboven, ik zou het om je zus niet veranderen. Jullie hebben die naam gekozen. En ik vind het eerlijk gezegd nogal egoïstisch van haar om jou te vragen een andere naam te kiezen, want stel dat er bij hen een vierde komt en stel dat het een meid is...
Misschien komt er niet eens een vierde of is het een jongen en daarvoor zou jij dan de naam die je in gedachten hebt laten schieten? Ik zou het niet doen hoor...
Kan je het hier met schaap over hebben?
Kies voor jezelf hoor, je hebt het al lastig zat zonder haar nukken erbij... jullie doen het goed, schaap en jij
Misschien komt er niet eens een vierde of is het een jongen en daarvoor zou jij dan de naam die je in gedachten hebt laten schieten? Ik zou het niet doen hoor...
Kan je het hier met schaap over hebben?
Kies voor jezelf hoor, je hebt het al lastig zat zonder haar nukken erbij... jullie doen het goed, schaap en jij
Mama van 2 lieve meiden :)
Je zusje is volgens mij jaloers. Op jullie, dat jullie een kindje krijgen, een MEISJE. En dat je haar dus ook nog Senna kunt noemen. Lieve Miss-Sly, ze heet toch eigenlijk ook al Senna . Je zusje zal zelf met haar jaloezie om moeten leren gaan en weer het geluk moeten vinden in haar eigen leven.
Zelf had ik de naam Stella al jaren op mijn lijstje staan, maar nooit op de eerste plek, omdat het een nogal overdreven alliteratie vormt met mijn achternaam. Met 7 maanden heb ik pas durven kiezen voor de naam, maar eigenlijk heeft ze stiekem al die tijd al zo geheten. Vlak daarna kwam ik erachter dat Sugar's Storm Stella zou hebben geheten als hij een meisje was geweest. (Sugar is een goede vriendin van me). Dat vond ik echt heel heftig, alsof het daardoor toch minder mijn naam was, alsof ik hem alsnog gejat had
, zo voelde het. (Overigens vond Sugar het alleen maar leuk hoor , althans dat zegt ze )...
Maar ik ben zo blij dat ik mijn gevoel heb durven volgen en mijn dochter genoemd heb zoals ik haar het allerliefste wilde noemen .
. Je zusje zal zelf met haar jaloezie om moeten leren gaan en weer het geluk moeten vinden in haar eigen leven.Zelf had ik de naam Stella al jaren op mijn lijstje staan, maar nooit op de eerste plek, omdat het een nogal overdreven alliteratie vormt met mijn achternaam. Met 7 maanden heb ik pas durven kiezen voor de naam, maar eigenlijk heeft ze stiekem al die tijd al zo geheten. Vlak daarna kwam ik erachter dat Sugar's Storm Stella zou hebben geheten als hij een meisje was geweest. (Sugar is een goede vriendin van me). Dat vond ik echt heel heftig, alsof het daardoor toch minder mijn naam was, alsof ik hem alsnog gejat had
, zo voelde het. (Overigens vond Sugar het alleen maar leuk hoor , althans dat zegt ze )...Maar ik ben zo blij dat ik mijn gevoel heb durven volgen en mijn dochter genoemd heb zoals ik haar het allerliefste wilde noemen
.
miss_sly, wat ontzettend verdrietig dat je zus zo ingewikkeld tegen je doet.
pff, weet ff niet wat te zeggen... het verdriet om de onbegrip van je zus spat van je post af.
dan hou ik het maar bij een dikke virtuele voor jou en je mooie, lieve dochter (en schaap natuurlijk)
pff, weet ff niet wat te zeggen... het verdriet om de onbegrip van je zus spat van je post af.
dan hou ik het maar bij een dikke virtuele voor jou en je mooie, lieve dochter (en schaap natuurlijk)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Mijn eerste gevoel, naar mezelf, schaap en onze dochter, zegt me ook dat ik bij Senna moet blijven. Het voelt gewoon niet goed om haar willekeurig welke andere naam te geven. Wat guus al zegt: ze heet gewoon al zo.
Van de andere kant druist het ook wel tegen mijn gevoel in om mijn zusje daarmee verdriet te doen. Ik zou zo graag zien dat mijn zusje straks met haar nichtje een leuke band kan hebben, en dat maak ik op deze manier misschien wel veel moeilijker. Van de andere kant vraag ik me ook wel af of ik he op een of andere manier goed kan doen. Want, tenzij de echomeneer zich ernstig heeft vergist, krijg ik een dochter. Dat is neit iets wat ik gezocht heb of bewust gedaan; ook wij moeten het doen met wat de natuur ons geeft. En we zijn ontzettend blij met wat we gaan krijgen, maar met een jongetje niet minder blij geweest.
Schaap vindt ook dat we bij deze naam oeten blijven, maar vindt het ook een lastige situatie.
Van de andere kant druist het ook wel tegen mijn gevoel in om mijn zusje daarmee verdriet te doen. Ik zou zo graag zien dat mijn zusje straks met haar nichtje een leuke band kan hebben, en dat maak ik op deze manier misschien wel veel moeilijker. Van de andere kant vraag ik me ook wel af of ik he op een of andere manier goed kan doen. Want, tenzij de echomeneer zich ernstig heeft vergist, krijg ik een dochter. Dat is neit iets wat ik gezocht heb of bewust gedaan; ook wij moeten het doen met wat de natuur ons geeft. En we zijn ontzettend blij met wat we gaan krijgen, maar met een jongetje niet minder blij geweest.
Schaap vindt ook dat we bij deze naam oeten blijven, maar vindt het ook een lastige situatie.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
zie mijn editje in je postquote:Op dinsdag 10 maart 2009 11:25 schreef miss_sly het volgende:
Mijn eerste gevoel, naar mezelf, schaap en onze dochter, zegt me ook dat ik bij Senna moet blijven. Het voelt gewoon niet goed om haar willekeurig welke andere naam te geven. Wat guus al zegt: ze heet gewoon al zo.
Van de andere kant druist het ook wel tegen mijn gevoel in om mijn zusje daarmee verdriet te doen. Ik zou zo graag zien dat mijn zusje straks met haar nichtje een leuke band kan hebben, en dat maak ik ZIJ op deze manier misschien wel veel moeilijker. Van de andere kant vraag ik me ook wel af of ik he op een of andere manier goed kan doen. Want, tenzij de echomeneer zich ernstig heeft vergist, krijg ik een dochter. Dat is neit iets wat ik gezocht heb of bewust gedaan; ook wij moeten het doen met wat de natuur ons geeft. En we zijn ontzettend blij met wat we gaan krijgen, maar met een jongetje niet minder blij geweest.
Schaap vindt ook dat we bij deze naam moeten blijven, maar vindt het ook een lastige situatie.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
oi miss sly, wat een vreselijke situatie. ik weet niet precies wat er met jouw zusje aan de hand is, maar ik heb iig het idee dat ze niet eerlijk is op dit moment, niet redelijk.
Misschien kun je haar dat zeggen of mailen, dat zij jou nu juist kwetst, want dat doet ze in mijn ogen.
Ik zou niet de naam van je meisje veranderen, ze heet gewoon al Senna, dat stond al vast en je zusje heeft er geen claim op, op wat voor manier dan ook.
Ik praat natuurlijk makkelijk vanaf hier, maar jeetje, ik vind dit echt zo oneerlijk.
veel sterkte, ik hoop dat jullie eruit komen
Misschien kun je haar dat zeggen of mailen, dat zij jou nu juist kwetst, want dat doet ze in mijn ogen.
Ik zou niet de naam van je meisje veranderen, ze heet gewoon al Senna, dat stond al vast en je zusje heeft er geen claim op, op wat voor manier dan ook.
Ik praat natuurlijk makkelijk vanaf hier, maar jeetje, ik vind dit echt zo oneerlijk.
veel sterkte, ik hoop dat jullie eruit komen
stormy waters...
sailin'
sailin'
beter kan ik het niet zeggen.quote:
Sly, volg je gevoel. En dan bedoel ik dat voor Senna en jou en Schaap en niet dat bij je zus. Want ik denk dat haar gevoel erg vertroebeld wordt door een wens voor een meisje en een burn-out waar ze middenin zit.
Och lieve Miss_sly, wat moeilijk!
Ik denk dat het heel goed is om je gevoel te volgen (en dat van schaap!). Dat doe je zo te lezen nu ook, al is het nog voorzichtig.
Misschien kun je, over een tijdje, je gedachten en gevoel hierover op papier zetten en dat aan je zus geven. Dan kan zij, op haar moment, in alle rust, jouw gewik en geweeg hierover lezen en kun jij in elk geval alle (gevoelige) kanten belichten. Dat geeft misschien voor haar ook aan dat het geen zwart-witte keuze is voor jullie en dat jullie haar gevoel echt wél willen respecteren, maar geeft ook de ruimte jouw gevoel echt te kunnen delen.
Ik denk dat het heel goed is om je gevoel te volgen (en dat van schaap!). Dat doe je zo te lezen nu ook, al is het nog voorzichtig.
Misschien kun je, over een tijdje, je gedachten en gevoel hierover op papier zetten en dat aan je zus geven. Dan kan zij, op haar moment, in alle rust, jouw gewik en geweeg hierover lezen en kun jij in elk geval alle (gevoelige) kanten belichten. Dat geeft misschien voor haar ook aan dat het geen zwart-witte keuze is voor jullie en dat jullie haar gevoel echt wél willen respecteren, maar geeft ook de ruimte jouw gevoel echt te kunnen delen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat een moeilijke situatie zit je in miss_sly, Senna is je dochter. Ik zou dus ook niet een andere naam gaan zoeken.
Want mocht het ooit zo zijn dat ... en dan moet t ook nog een meiske zijn, dat zijn te veel als/dannen.
Daarbij, voor tzelfde geld kiest ze dan een andere naam, en heb jij je meiske geen Senna genoemd omwille van je zusje. Nee, ik zou het niet doen. En ik denk, dat als je zusje terug denkt later aan hoe moeilijk ze het jou gemaakt heeft, ze daar spijt van zal hebben.
wat hier nog sluimert is t idee dat t niet uitmaakt welke naam je gekozen zou hebben, maar dat ze bij allen zo gereageerd zou hebben
Want mocht het ooit zo zijn dat ... en dan moet t ook nog een meiske zijn, dat zijn te veel als/dannen.
Daarbij, voor tzelfde geld kiest ze dan een andere naam, en heb jij je meiske geen Senna genoemd omwille van je zusje. Nee, ik zou het niet doen. En ik denk, dat als je zusje terug denkt later aan hoe moeilijk ze het jou gemaakt heeft, ze daar spijt van zal hebben.
wat hier nog sluimert is t idee dat t niet uitmaakt welke naam je gekozen zou hebben, maar dat ze bij allen zo gereageerd zou hebben
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
Je zus moet echt is gaan nadenken, jij zegt mooi ik wil haar geen verdriet doen. Geloof dat je zus aardig haar best doet om jou heel veel verdriet te bezorgen.
Snap je zus gewoon niet zij heeft kinderen hoe kan zij je dit mooie wonder dan ontzeggen. In plaats van zoveel negatieviteit naar jou toe te spuwen.
Lees hier pure afgunst van het feit dat jij een mooie dame op de wereld gaat zetten, je zus zou eens rekening met jou mogen houden ipv andersom. Miss_sly zet vooral jezelf, schaap en Senna op 1 en laat je zus voorlopig voor wat het is. Makkelijk gezegt dan gedaan weet ik maar bescherm jezelf en Senna tegen dit soort onterechte onrust.
Snap je zus gewoon niet zij heeft kinderen hoe kan zij je dit mooie wonder dan ontzeggen. In plaats van zoveel negatieviteit naar jou toe te spuwen.
Lees hier pure afgunst van het feit dat jij een mooie dame
op de wereld gaat zetten, je zus zou eens rekening met jou mogen houden ipv andersom. Miss_sly zet vooral jezelf, schaap en Senna op 1 en laat je zus voorlopig voor wat het is. Makkelijk gezegt dan gedaan weet ik maar bescherm jezelf en Senna tegen dit soort onterechte onrust.
Miss-sly, volgens mij is je zus gewoon erg jaloers. En dat leeft ze nu toevallig uit op de naam. Ga daar aub niet in mee. Voor je het weet gaat ze zeggen dat je geen knalroze bugaboo mag kopen omdat dat haar gevoel kwetst. Ik hoop heel erg voor jullie beiden dat als zij haar zoon in handen heeft, het hele jongen/meisje gedoe over zal zijn.
Lieve miss_sly, ik vind dat je heel netjes gehandeld hebt door met je zus te overleggen over de naam. Dat zij er nu op terugkomt vind ik echt niet meer kunnen. Senna is nu eenmaal Senna. Pffff, het lijkt me een heel moeilijk situatie en ik heb dan ook geen oplossingen voor je. Maar ik heb zo'n gevoel dat als je de naam zou aanpassen er straks wel weer iets anders is waardoor de verhouding met je zus nog steeds niet goed komt.
Jammer dat dit zo'n schaduw op je zwangerschap werpt. Misschien moet je haar dat eens luid en duidelijk laten weten? Sterkte
Jammer dat dit zo'n schaduw op je zwangerschap werpt. Misschien moet je haar dat eens luid en duidelijk laten weten? Sterkte
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Heel veel goede raad is er al gegeven maar ik wil nog 1 ding kwijt:
Jij wilt je zusje geen verdriet doen maar zo te zien houdt ze bijzonder weinig rekening met jouw gevoel. Dat ze jou nu veel verdriet doet ziet ze blijkbaar niet.
Ik snap je zorgen, ik snap de verscheurdheid, maar in dit geval zit je zusje er gewoon naast.
Probeer het een beetje naast je neer te leggen, redelijkheid is niet mogelijk op dit moment bij je zusje denk ik.
Sterkte!
Jij wilt je zusje geen verdriet doen maar zo te zien houdt ze bijzonder weinig rekening met jouw gevoel. Dat ze jou nu veel verdriet doet ziet ze blijkbaar niet.
Ik snap je zorgen, ik snap de verscheurdheid, maar in dit geval zit je zusje er gewoon naast.
Probeer het een beetje naast je neer te leggen, redelijkheid is niet mogelijk op dit moment bij je zusje denk ik.
Sterkte!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Dat gevoel heb ik eerlijk gezegd ook een beetje.quote:Op dinsdag 10 maart 2009 11:47 schreef snoopy het volgende:
Maar ik heb zo'n gevoel dat als je de naam zou aanpassen er straks wel weer iets anders is
Jij doet zo je best om mee te leven met je zus... maar je krijgt weinig/geen medeleven terug...
Sterkte en gewoon een dikke knuffel
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik sluit me helemaal bij alle dames aan, ook bij de laatste opmerking van Lois! Jij hoeft niet alleen rekening te houden met haar, zij zou dat ook moeten doen met jou. Dat hoort over en weer te gaan.
Lieve miss_sly, blijf alsjeblieft bij je gevoel. Je hebt zo hard geknokt voor Senna , en doet dat nu nog, in deze emotioneel gezien heel niet makkelijke zwangerschap, daar moet je aandacht en energie naartoe gaan. Niet naar je zus die alleen in haar eigen wereldje lijkt te leven.
O, ik vind het zo rot voor je!
Lieve miss_sly, blijf alsjeblieft bij je gevoel. Je hebt zo hard geknokt voor Senna
, en doet dat nu nog, in deze emotioneel gezien heel niet makkelijke zwangerschap, daar moet je aandacht en energie naartoe gaan. Niet naar je zus die alleen in haar eigen wereldje lijkt te leven.O, ik vind het zo rot voor je!
Lieve Miss Sly. Wat een vreselijke rotsituatie. Echt heel, heel moeilijk. Ik vind het heel erg lief dat je vantevoren met je zus overleg pleegde over de naam Senna. En nu heet je dochter zo, zij IS Senna. Als de naam verandert nog zul je dat (denk ik) nog lang in je achterhoofd houden. (.".., Maar eigenlijk heette ze Senna." )
En daarbij, toen jouw zus kinderen kreeg, heb jij ooit zulke dingen van haar verwacht? Als je je zus zo niet herkent, die jaloezie, wat ze allemaal zegt.... Ga er voorlopig vanuit dat het de zwangerschap is of een burn out. Als ze straks haar 3e in de armen heeft kan alles nog helemaal omdraaien. Ik hoop dat het lukt het nog zo te zien. Zo moeilijk en jammer en verdrietig dit!!
En daarbij, toen jouw zus kinderen kreeg, heb jij ooit zulke dingen van haar verwacht? Als je je zus zo niet herkent, die jaloezie, wat ze allemaal zegt.... Ga er voorlopig vanuit dat het de zwangerschap is of een burn out. Als ze straks haar 3e in de armen heeft kan alles nog helemaal omdraaien. Ik hoop dat het lukt het nog zo te zien. Zo moeilijk en jammer en verdrietig dit!!
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Even een dikke voor Miss_sly!
Wat een lage streek van je zus!
Je dochter heet Senna of je zus het nou leuk vind of niet.
Niet te geloven hoe een eigen familielid je zo veel pijn kan doen.
Je zou toch juist verwachten van iemand met kinderen dat ze weten hoe bijzonder het is of het nou een jongen of meisje is.
Kin omhoog en buik vooruit
voor Miss_sly!Wat een lage streek van je zus!
Je dochter heet Senna of je zus het nou leuk vind of niet.
Niet te geloven hoe een eigen familielid je zo veel pijn kan doen.
Je zou toch juist verwachten van iemand met kinderen dat ze weten hoe bijzonder het is of het nou een jongen of meisje is.
Kin omhoog en buik vooruit
Eigenlijk is alles wat ik wilde zeggen al geschreven.
Ik ga je even pm-en.
Ik ga je even pm-en.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
miss_sly, ik word erg verdrietig als ik lees over de houding van je zusje. Ik heb altijd met bewondering gekeken hoe jij een trotse enthousiaste tante bent voor haar zoontjes, hoewel dat ook niet altijd even makkelijk geweest moet zijn voor je. Jouw Senna verdient een lieve, enthousiaste tante die blij is met haar komst. Ik hoop dat je zusje ook tot dat inzicht komt, en liefst een beetje snel.
Miss-Sly, neem het je zusje ook niet te kwalijk dat ze zich niet zo goed in jou inleeft. Als ze inderdaad tegen een burn-out aanzit, dan kan ze dat waarschijnlijk momenteel echt niet.quote:Op dinsdag 10 maart 2009 11:49 schreef Lois het volgende:
Heel veel goede raad is er al gegeven maar ik wil nog 1 ding kwijt:
Jij wilt je zusje geen verdriet doen maar zo te zien houdt ze bijzonder weinig rekening met jouw gevoel. Dat ze jou nu veel verdriet doet ziet ze blijkbaar niet.
Ik snap je zorgen, ik snap de verscheurdheid, maar in dit geval zit je zusje er gewoon naast.
Probeer het een beetje naast je neer te leggen, redelijkheid is niet mogelijk op dit moment bij je zusje denk ik.
Sterkte!
Mijn man heeft tegen een burn-out aangezeten en kon zich toen ook vrijwel niet invoelen in een ander, hij wist niet eens hoe zijn eigen gevoelens waren, laat staan die van een ander. Gelukkig is hij hier redelijk van herstelt, ik heb me best een poos eenzaam gevoeld toen.
Ik wil met wat ik schreef niet zeggen dat je daarom maar met je zusje mee moet gaan (integendeel), maar dat het wel een poos kan duren voordat ze begrip op zal kunnen brengen voor jouw gevoelens en keuzes.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Grijs, ik weet het, en dat maakt het ook juist zo moeilijk. Ik denk, en hoop, dat mijn zusje zo niet zou doen als ze wel goed in haar vel zou zitten. Alleen komt het zo verdomd ongelegen, omdat ik zelf ook niet lekker in mijn vel zit. Ik heb er echt moeite mee om dit te handelen, weet niet goed hoe te reageren.
En ja, ik wil rekening houden met haar gevoel, maar wellicht doordat ze zich nu zo slecht voelt, vraagt ze wel te veel, denk ik. En als ik dat dan weer denk of tik, vind ik dat ook weer egoistisch van mezelf.
En ik mis mijn neefjes. Ik heb ze al bijna 2 maanden niet gezien. Mijn zusje zei de laatste keer dat we elkaar spraken en het weer goed leek te zijn, dat mijn neefjes mij ook missen. En ik kan er zo weinig aan doen. Ik kan nu toch niet 'gezellig' bij ze op bezoek? Ik zou ze zo graag weer even zien, maar dat zal nog wel een tijdje gaan duren, vrees ik.
[ Bericht 25% gewijzigd door miss_sly op 10-03-2009 23:25:40 ]
En ja, ik wil rekening houden met haar gevoel, maar wellicht doordat ze zich nu zo slecht voelt, vraagt ze wel te veel, denk ik. En als ik dat dan weer denk of tik, vind ik dat ook weer egoistisch van mezelf.
En ik mis mijn neefjes. Ik heb ze al bijna 2 maanden niet gezien. Mijn zusje zei de laatste keer dat we elkaar spraken en het weer goed leek te zijn, dat mijn neefjes mij ook missen. En ik kan er zo weinig aan doen. Ik kan nu toch niet 'gezellig' bij ze op bezoek? Ik zou ze zo graag weer even zien, maar dat zal nog wel een tijdje gaan duren, vrees ik.
[ Bericht 25% gewijzigd door miss_sly op 10-03-2009 23:25:40 ]
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vind de opmerking van grijs een hele zinvolle. Hoe vervelend en triest ook, je zus zal vást niet zo handelen om jou/jullie expres te kwetsen.
Kun je niet een dagje weg met je neefjes, dierentuin ofzo? En het vooraf rustig en zonder verwijten met je zus bespreken?
Kun je niet een dagje weg met je neefjes, dierentuin ofzo? En het vooraf rustig en zonder verwijten met je zus bespreken?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vind het zo erg voor je Miss_sly, dat je zus geen rekening met jouw gevoelens kan houden. Ik denk ook dat wat Cattie zegt waar is, dat ze als het niet om de naam gaat, ze wel gaat dwarsliggen over de kleur van de kinderwagen om maar iets te noemen. Dit is háár probleem, haar onverwerkte verdriet, en ik vind het heel erg dat ze jou opzadelt met die negatieve gevoelens. Jij draagt een meisje in je buik dat de prachtige naam Senna mag dragen. Houd daaraan vast, het ís al Senna, geen andere naam zou goed genoeg zijn voor je dochter!
Ik denk ook dat wat Cattie zegt waar is, dat ze als het niet om de naam gaat, ze wel gaat dwarsliggen over de kleur van de kinderwagen om maar iets te noemen. Dit is háár probleem, haar onverwerkte verdriet, en ik vind het heel erg dat ze jou opzadelt met die negatieve gevoelens. Jij draagt een meisje in je buik dat de prachtige naam Senna mag dragen. Houd daaraan vast, het ís al Senna, geen andere naam zou goed genoeg zijn voor je dochter!
Miss_Sly, heel veel sterkte en een dikke knuffel voor jou!
Ik zit momenteel zelf overspannen en depressief thuis. Niet door de hormonen, ik ben niet zwanger, maar ik herken wel heel veel in wat je schrijft.
Ik hoop dat je snel weer een zonnetje door de donkere wolken ziet heen breken; juist in je zwangerschap lijkt een depressie me zó erg, omdat het zo'n mooie tijd zou moeten zijn.
Verder weet ik niet goed wat ik moet schrijven, alleen dat ik met je meeleef en dat je de naam Senna gewoon moet houden.
Ik zit momenteel zelf overspannen en depressief thuis. Niet door de hormonen, ik ben niet zwanger, maar ik herken wel heel veel in wat je schrijft.
Ik hoop dat je snel weer een zonnetje door de donkere wolken ziet heen breken; juist in je zwangerschap lijkt een depressie me zó erg, omdat het zo'n mooie tijd zou moeten zijn.
Verder weet ik niet goed wat ik moet schrijven, alleen dat ik met je meeleef en dat je de naam Senna gewoon moet houden
.
I'm gonna love you 'til the heavens stop the rain
I'm gonna love you 'til the stars fall from the sky
For you and I
I'm gonna love you 'til the stars fall from the sky
For you and I
Ik had je topic gezien, MaLo. Sterkte!
Iedereen bedankt voor de berichtjes, ook achter de schermen.
Ik heb het even laten rusten hier, en vooral over nagedacht. Zoals door sommigen ook gezegd: we kunnen de naam niet meer veranderen. Ze heet al Senna, zo hoort ze al bij ons.
Ook de post van Grijs vond ik erg fijn. Misschien moet ik daar meer aan denken nu, dat ze het echt heel moeilijk heeft.
Ik heb uiteindelijjk vanavond, ook via de mail, laten weten dat we besloten hebben bij Senna te blijven. Ik heb ook gezegd dat ik hoop dat we er in een later staduim over kunnen praten, maar dat ik begrijp dat ze het momenteel te moeilijk heeft om ook aan anderen en hun gevoelens te denken.
Ik hoop van harte dat ze na de bevalling, als ze haar jongste zoon in haar armen kan sluiten, een groot stuk van zichzelf en het geluk binnen haar gezin terugvindt. Tot die tijd vrees ik dat er niet veel zal veranderen, en dat zal ik moeten respecteren.
Iedereen bedankt voor de berichtjes, ook achter de schermen.
Ik heb het even laten rusten hier, en vooral over nagedacht. Zoals door sommigen ook gezegd: we kunnen de naam niet meer veranderen. Ze heet al Senna, zo hoort ze al bij ons.
Ook de post van Grijs vond ik erg fijn. Misschien moet ik daar meer aan denken nu, dat ze het echt heel moeilijk heeft.
Ik heb uiteindelijjk vanavond, ook via de mail, laten weten dat we besloten hebben bij Senna te blijven. Ik heb ook gezegd dat ik hoop dat we er in een later staduim over kunnen praten, maar dat ik begrijp dat ze het momenteel te moeilijk heeft om ook aan anderen en hun gevoelens te denken.
Ik hoop van harte dat ze na de bevalling, als ze haar jongste zoon in haar armen kan sluiten, een groot stuk van zichzelf en het geluk binnen haar gezin terugvindt. Tot die tijd vrees ik dat er niet veel zal veranderen, en dat zal ik moeten respecteren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss_Sly, het lijkt me heel goed dat je zo snel duidelijkheid hebt gegeven naar je zus. Ik hoop dat ze het een beetje zal accepteren, waarschijnlijk niet nu, maar hopelijk wel later.
Ik hoop dat je dit nu een beetje achter je kunt laten, hoe rottig ook.
Ik hoop dat je dit nu een beetje achter je kunt laten, hoe rottig ook.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
miss_sly, ik las 't net pas allemaal, wat een rottoestand zeg. succes ermee. zo te lezen is je zus echt niet in staat tot redelijk nadenken momenteel, want wat een onmogelijke dingen weet ze van je te vragen. echt hartstikke jammer dat dat juist in deze bijzondere periode zo moet gaan... 
succes ermee. zo te lezen is je zus echt niet in staat tot redelijk nadenken momenteel, want wat een onmogelijke dingen weet ze van je te vragen. echt hartstikke jammer dat dat juist in deze bijzondere periode zo moet gaan...
Het was al met al een heftige week, met als hoogtepunt (of dieptepunt, maar net hoe je het bekijkt) een gesprek zaterdagavond bij mijn ouders met mijn zusje en schoonzusje. Het was geen erg fijn gesprek, ook het gedeelte dat niet over de naam ging. Ik denk wel da tmijn zusje nog slechter in haar vel zit dan ik op het moment, dus probeer ik maar begrip op te brengen voor haar.
Dat begrip verdween wel even volkomen toen ze me ervan beschuldigde het gesprek over de naam te verdraaien, erover te liegen en dat allemaal omdat ik mijn zin wil hebben. Toen werd ik echt razend, want dat is gewoonweg niet zo. Als dat zo was geweest, had ik het er toch helemaal niet met haar over gehad? Als het me koud liet wat zij denkt en voelt, dan had ik niets gezegd of gevraagd en gewoon aangekondigd dat we onze dochter Senna noemen.
Ze vindt dat het voor ons maar gemakkelijk is om toch van naam te veranderen, en dat we dat moeten doen, omdat zij hier heel lang, misschien wel levenslang, verdriet van zal hebben...
Uiteindelijk is er wel wat duidelijk geworden hierover: mijn zusje heeft in stilte (met niemand dus over gesproken) 3 zwangerschappen gehoopt dat het een dochter zou zijn. Nooit geventileerd, maar kennelijk wordt dat deze derde en zeer waarschijnlijk laatste zwangerschap te veel en dat komt er nu allemaal uit.
En, ook dat voor het eerst gehoord, ze dacht 3 zwangerschappen aan de naam Senna.
Tja, dat is ook heel verdrietig, dat snap ik wel. Maar ik kan nu niet meer terug, zo voelt het. Ze heet Senna, zo voelt het, zo delen we het met iedereen...dat kunnen we niet meer veranderen.
Verdergaat het zijn gangetje. Vrijdag gaan we op vakantie en daar heb ik wel erg veel zin in. Ik merk dat rust en vrije tijd me goed doen, dus ik ga ook na de vakantie proberen iedere week een middag of dag vrij in te plannen. Dat wordt ook gemakkelijker met al die nationale feestdagen. Ik heb goede momenten, en slechte, en verder kabbelt het voort.
Dat begrip verdween wel even volkomen toen ze me ervan beschuldigde het gesprek over de naam te verdraaien, erover te liegen en dat allemaal omdat ik mijn zin wil hebben. Toen werd ik echt razend, want dat is gewoonweg niet zo. Als dat zo was geweest, had ik het er toch helemaal niet met haar over gehad? Als het me koud liet wat zij denkt en voelt, dan had ik niets gezegd of gevraagd en gewoon aangekondigd dat we onze dochter Senna noemen.
Ze vindt dat het voor ons maar gemakkelijk is om toch van naam te veranderen, en dat we dat moeten doen, omdat zij hier heel lang, misschien wel levenslang, verdriet van zal hebben...
Uiteindelijk is er wel wat duidelijk geworden hierover: mijn zusje heeft in stilte (met niemand dus over gesproken) 3 zwangerschappen gehoopt dat het een dochter zou zijn. Nooit geventileerd, maar kennelijk wordt dat deze derde en zeer waarschijnlijk laatste zwangerschap te veel en dat komt er nu allemaal uit.
En, ook dat voor het eerst gehoord, ze dacht 3 zwangerschappen aan de naam Senna.
Tja, dat is ook heel verdrietig, dat snap ik wel. Maar ik kan nu niet meer terug, zo voelt het. Ze heet Senna, zo voelt het, zo delen we het met iedereen...dat kunnen we niet meer veranderen.
Verdergaat het zijn gangetje. Vrijdag gaan we op vakantie en daar heb ik wel erg veel zin in. Ik merk dat rust en vrije tijd me goed doen, dus ik ga ook na de vakantie proberen iedere week een middag of dag vrij in te plannen. Dat wordt ook gemakkelijker met al die nationale feestdagen. Ik heb goede momenten, en slechte, en verder kabbelt het voort.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat heftig allemaal... Weet je, heel cru gezien vind ik eigenlijk dat je zusje blij zou moeten zijn dat de naam Senna toch nog aan een mooi meisje gegeven gaat worden. Dat dan weliswaar niet haar eigen kindje is, maar zo super dichtbij staat dat ze er van zou moeten kunnen genieten... Erg jammer dat er zo'n ontzettende grijze sluier over alles ligt, door de hele situatie. Kan me goed voorstellen dat er op een bepaald moment een einde komt aan je vermogen je in te leven in de moeilijkheden van anderen. Vind het zo sneu, als ik iemand aan onbezorgde heerlijke zwangerschap gegund had, was jij het wel!
Sterkte!
Sterkte!
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Miss-Sly, even over je onzekerheden. Ik wil al de hele tijd vertellen dat ik in mijn zwangerschap echt ontzettend onzeker was. Het verlamde me letterlijk, ik kwam helemaal niet op stoom met dingen aanschaffen, of kleertjes wassen of ook maar iets te doen. Ik voelde me vreselijk schuldig hierover, want ik wilde immers al zo lang een kind en het had zo lang geduurd voor ik eindelijk zwanger was. Ik heb 9 maanden stijf gestaan van angst en onzekerheid. Achteraf is het zonde van mijn tijd geweest, maar dat wist ik toen natuurlijk niet. Althans, ik deed het niet expres natuurlijk, maar zonde was het wel
En dan alles wat er verder nog speelt: ik kan alleen maar denken dat ik je het zo anders had gegund allemaal. Ik vind het gewoon zo naar voor je. En ergens zo oneerlijk. Heel veel sterkte nog en probeer de mooie momenten te koesteren!
En dan alles wat er verder nog speelt: ik kan alleen maar denken dat ik je het zo anders had gegund allemaal. Ik vind het gewoon zo naar voor je. En ergens zo oneerlijk. Heel veel sterkte nog en probeer de mooie momenten te koesteren!
Variety is the spice of life
Maar waarom had ze het dan tegen jou over Lois? Dat snap ik echt niet hoorquote:Op maandag 16 maart 2009 10:07 schreef miss_sly het volgende:
En, ook dat voor het eerst gehoord, ze dacht 3 zwangerschappen aan de naam Senna.
Nou ja, ik blijf haar hele houding heel erg verdrietig vinden. Voor jou, voor haarzelf natuurlijk, maar ook voor je ouders. Ik hoop dat ze na de geboorte van haar kindje bij zal draaien.
Precies mijn gedachte!quote:Op maandag 16 maart 2009 10:35 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Maar waarom had ze het dan tegen jou over Lois? Dat snap ik echt niet hoor
Nou ja, ik blijf haar hele houding heel erg verdrietig vinden. Voor jou, voor haarzelf natuurlijk, maar ook voor je ouders. Ik hoop dat ze na de geboorte van haar kindje bij zal draaien.
Verder nogmaals een
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Volgens haar heeft ze gezegd dat zij Lois vroeger mooi vond, maar aangezien mijn schoonzusje dat niet mooi vond, hebben ze samen Senna gekozen. Dat is niet zoals ik het gehoord/begrepen heb, maar dat gelooft ze dus niet en daarover zit ik volgens haar glashard te liegen.
Het voelt alsof we de naam van haar gestolen/afgenomen hebben, want anders zouden we nooit op die naam gekomen zijn...wat dus niet waar is, want we kennen in onze omgeving (ver genoeg weg) ook een Senna en hier op fok was het ook al een gebruikte naam.
nebelung, dat klinkt heel herkenbaar, dat verlamd zijn. Ik kan ook maar niet beslissen iets te kopen of wat ik wil met het kamertje bijvoorbeeld. Kleuren, uitvoeringen, hoe, wat waar, alles is te moeilijk om te beslissen. Gelukkig helpt schaap me daar wel bij!
Het voelt alsof we de naam van haar gestolen/afgenomen hebben, want anders zouden we nooit op die naam gekomen zijn...wat dus niet waar is, want we kennen in onze omgeving (ver genoeg weg) ook een Senna en hier op fok was het ook al een gebruikte naam.
nebelung, dat klinkt heel herkenbaar, dat verlamd zijn. Ik kan ook maar niet beslissen iets te kopen of wat ik wil met het kamertje bijvoorbeeld. Kleuren, uitvoeringen, hoe, wat waar, alles is te moeilijk om te beslissen. Gelukkig helpt schaap me daar wel bij!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss_Sly toch *knuf*
Kan me voorstellen dat het niet makkelijk voor je geweest is en zal zijn!
Maar ook ik denk dat je zusje hoe moeilijk het voor haar ook is zich er bij neer moet gaan leggen dat jij die naam gekozen hebt. En dat ze het dus beter kan gaan koesteren ipv haar kont tegen de kribbe te gooien, daar lost zij nu niets mee op en maakt ze het voor jou ook niet makkelijker op.
Jij geeft aan dat je begrip hebt voor haar, dat is onwijs goed van je, maar het kan en mag niet van een kant komen, dat vreet energie van jou die jij beter aan Senna in je buik kan geven en aan jezelf om je roze randje te behouden.
Ook denk ik persoonlijk dat je zusje proffesionele hulp nodig heeft om haar "verdriet" te bespreken. Jij kunt en mag nu even niet daar zijn om ook haar problemen te absorberen!
Nou dat was mijn relaas wel weer denk ik, tis niet zo hard bedoeld als het er staat natuurlijk komt wss omdat ik jou "beter" ken dan je zusje en jou zo graag een onbezorgde zwangerschap op een roze omlijnd wolkje toewens
Kan me voorstellen dat het niet makkelijk voor je geweest is en zal zijn!
Maar ook ik denk dat je zusje hoe moeilijk het voor haar ook is zich er bij neer moet gaan leggen dat jij die naam gekozen hebt. En dat ze het dus beter kan gaan koesteren ipv haar kont tegen de kribbe te gooien, daar lost zij nu niets mee op en maakt ze het voor jou ook niet makkelijker op.
Jij geeft aan dat je begrip hebt voor haar, dat is onwijs goed van je, maar het kan en mag niet van een kant komen, dat vreet energie van jou die jij beter aan Senna in je buik kan geven en aan jezelf om je roze randje te behouden.
Ook denk ik persoonlijk dat je zusje proffesionele hulp nodig heeft om haar "verdriet" te bespreken. Jij kunt en mag nu even niet daar zijn om ook haar problemen te absorberen!
Nou dat was mijn relaas wel weer denk ik, tis niet zo hard bedoeld als het er staat natuurlijk komt wss omdat ik jou "beter" ken dan je zusje en jou zo graag een onbezorgde zwangerschap op een roze omlijnd wolkje toewens
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Ik krijg zo langzamerhand gewoon het idee dat je naar je zusje toe op het moment helemaal niets meer goed zult kunnen doen, puur vanwege het feit dat jij een meisje krijgt en zij niet... Doe jezelf een plezier en ga geen concessies doen waarvan je weet dat je er zelf je hele leven spijt van zult hebben.
Gewoon een dikke knuf, je verdient dat roze randje zo hard
Gewoon een dikke knuf, je verdient dat roze randje zo hard
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik denk ook dat het contact met mijn zusje iig tot na haar bevalling op een erg laag pitje komt te staan. Voor ons allebei beter, denk ik.
Het fijne van zaterdagavond was wel dat we, toen mijn zusje en schoonzusje vertrokken waren, nog even met mijn ouders hebben gepraat. Ik heb toen ook voor het eerst rustig en duidelijk uit kunnen leggen hoe deze zwangerschap voor mij voelt, hoe ik het ervaar, en dat was erg fijn. Ik geloof dat mijn moeder wel door had dat het niet lekker liep, maar echt heel duidelijk was ik nog niet geweest. Voelt goed dat ze dat nu wel weet.
Ow ja, en voorzichtig durf ik te gaan geloven dat ik Senna echt gevoeld heb. Het is hetzelfde wat ik al vaker heb gevoeld, maar het gebeurt nu vaker en ook vaker kort op elkaar en ik voel het duidelijker. Ik vind het alleen zo vreemd, dat ik het niet kan geloven: ik zou mijn kindje in mijn buik voelen!
Het fijne van zaterdagavond was wel dat we, toen mijn zusje en schoonzusje vertrokken waren, nog even met mijn ouders hebben gepraat. Ik heb toen ook voor het eerst rustig en duidelijk uit kunnen leggen hoe deze zwangerschap voor mij voelt, hoe ik het ervaar, en dat was erg fijn. Ik geloof dat mijn moeder wel door had dat het niet lekker liep, maar echt heel duidelijk was ik nog niet geweest. Voelt goed dat ze dat nu wel weet.
Ow ja, en voorzichtig durf ik te gaan geloven dat ik Senna echt gevoeld heb. Het is hetzelfde wat ik al vaker heb gevoeld, maar het gebeurt nu vaker en ook vaker kort op elkaar en ik voel het duidelijker. Ik vind het alleen zo vreemd, dat ik het niet kan geloven: ik zou mijn kindje in mijn buik voelen!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik kan het me nauwelijks voorstellen dat je juist dat verkeerd begrepen zou hebben omdat het daar juist over ging... maar ja, goed, wat sommige mensen al zeiden, goed kun je voorlopig toch niet meer doen... hoe staat de partner van jouw zusje hierin? Kan die niet op een bepaalde manier bemiddelen/ tot steun zijn? Ik vind de beslissing om afstand te nemen een hele wijze!quote:Op maandag 16 maart 2009 10:47 schreef miss_sly het volgende:
Volgens haar heeft ze gezegd dat zij Lois vroeger mooi vond, maar aangezien mijn schoonzusje dat niet mooi vond, hebben ze samen Senna gekozen. Dat is niet zoals ik het gehoord/begrepen heb, maar dat gelooft ze dus niet en daarover zit ik volgens haar glashard te liegen.
Superquote:Op maandag 16 maart 2009 11:05 schreef miss_sly het volgende:
Ow ja, en voorzichtig durf ik te gaan geloven dat ik Senna echt gevoeld heb. Het is hetzelfde wat ik al vaker heb gevoeld, maar het gebeurt nu vaker en ook vaker kort op elkaar en ik voel het duidelijker. Ik vind het alleen zo vreemd, dat ik het niet kan geloven: ik zou mijn kindje in mijn buik voelen!
. Dat zijn de kleine geluksmomentjes die je zo goed kunt gebruiken!
I'm gonna love you 'til the heavens stop the rain
I'm gonna love you 'til the stars fall from the sky
For you and I
I'm gonna love you 'til the stars fall from the sky
For you and I
dat vraag ik me ook af.quote:Op maandag 16 maart 2009 11:17 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Ik kan het me nauwelijks voorstellen dat je juist dat verkeerd begrepen zou hebben omdat het daar juist over ging... maar ja, goed, wat sommige mensen al zeiden, goed kun je voorlopig toch niet meer doen... hoe staat de partner van jouw zusje hierin? Kan die niet op een bepaalde manier bemiddelen/ tot steun zijn? Ik vind de beslissing om afstand te nemen een hele wijze!
lijkt me voor haar ook niet fijn om haar partner zo labiel te zien.
heel verstandig om het contact te beperken als het jou alleen maar onrustig maakt.
en wat wil je zus nou? doorgaan tot ze een keer een meisje krijgt?
ik vind het knap van je dat je zo lang je best doet om de verstandhouding te verbeteren. ik had al veel eerder afgehaakt.
Lieve Miss_sly, wat fijn dat je Senna-schopjes hebt gevoeld . Ze is vast heel hard aan het trainen om het nog duidelijker te laten voelen.
Verdrietige situatie met je zus. Ik sluit me bij de anderen aan, denk aan jezelf hoor!
. Ze is vast heel hard aan het trainen om het nog duidelijker te laten voelen.Verdrietige situatie met je zus. Ik sluit me bij de anderen aan, denk aan jezelf hoor!
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik kan het niet beter zeggenquote:Op maandag 16 maart 2009 13:34 schreef Nijna het volgende:
Lieve Miss_sly, wat fijn dat je Senna-schopjes hebt gevoeld
Verdrietige situatie met je zus. Ik sluit me bij de anderen aan, denk aan jezelf hoor!
Enne MM, hoe is het met jou?
En met alle andere vechters?
Chacama lief dat je het vraagtquote:Op maandag 16 maart 2009 20:55 schreef chacama het volgende:
[..]
Ik kan het niet beter zeggen
Enne MM, hoe is het met jou?
En met alle andere vechters?
Allereerst korte uitleg van mijn "nieuwe naam"
Zoals ik al eerder in een van deze deeltjes liet vallen vind iemand het leuk om dingen die ik hier met jullie deel tegen mij te gebruiken buiten Fok! om ( in het echte leven dus). Aangezien deze persoon mijn account maffe in de gaten houd via mijn postgeschiedenis heb ik besloten om binnen Oud voorlopig dit account te gebruiken voor dingen die anderen in mijn ogen even niets aangaan en dat ik toch gewoon mijn verhaal kan doen!
Zo dat was de uitleg
Hoe gaat het verder met maffe, sja ups en downs om eerlijk te zijn, ik doe mijn best samen met
om alles op een rijtje te krijgen en verder te kunnen gaan met ons leventje en daarbij ook het verleden een plekje kunnen geven. maar het valt niet mee. We hebben ook besloten om rond de zomer of ietsje later, weer zwanger te proberen worden. Ergens kan het me niet snel genoeg gaan, andere zijde maakt het me weer bang, doodsbang om eerlijk te zijn. Terwijl ik het dolgraag wil hoor! We zien wel hoe alles gaat lopen tzt. Eerst nu en weer lekker in mijn velletje zitten.
Miss_sly hoe gaat het inmiddels met jou?
En met alle andere lieverds in dit topic ?
Dikke
en knuf voor hen die het nodig hebben!
Ja ik ben het, geen twijfel mogelijk, twijfel je dan toch? stuur me maar een private message ;)
Ben je niet bang dat deze persoon achter je kloon komt?
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Zolang deze binnen [OUD] blijft nietquote:Op woensdag 18 maart 2009 15:37 schreef Ticootje het volgende:
Ben je niet bang dat deze persoon achter je kloon komt?
persoon/personen in kwestie doen alleen maar volgen via posthistory en verder niet. blijft verder wel lullig mja. het is niet anders. Maffe gebruik ik verder ook gewoon nog hoor alleen niet voor "gevoelige" dingen zoals in dit topic, engeltjes topic en echt prive prive informatie. daar en alleen puur daarvoor is deze
Ja ik ben het, geen twijfel mogelijk, twijfel je dan toch? stuur me maar een private message ;)
Goed om te lezen dat het ietsje beter gaat en je al echt in de toekomst durft te kijken. En wel fijn dat je ondanks dat het niet als MM is, toch nog kan posten en je 'troubles' kunt delen.
Sly, hoe is het? Meer rust in je hoofd omtrent je zus? En heb je nog roze randjes gezien?
Sly, hoe is het? Meer rust in je hoofd omtrent je zus? En heb je nog roze randjes gezien?
Lieve muts... als die persoon op de posthistorie klikt, dan zien ze dit topic toch ook weer actief. En als ze dat dan gaan lezen, denk je niet dat ook zij slim genoeg zijn om te denken 'goh... het lijkt toch wel heel veel op elkaar, en ze hebben het nog over hetzelfde ook...'
Ik gun je je kloon en je postplezier hoor, maar volgens mij denk je er net iets te simpel over. Of ik moet mensen in het algemeen overschatten, kan natuurlijk.
Wel balen dat het nodig is om een kloon te gebruiken, dat zeker.
Ik gun je je kloon en je postplezier hoor, maar volgens mij denk je er net iets te simpel over. Of ik moet mensen in het algemeen overschatten, kan natuurlijk.
Wel balen dat het nodig is om een kloon te gebruiken, dat zeker.
***
Ja, ik dacht dat ook, BE.
Maar het topic komt dan in de postgeschiedenis van haar eigen account (mm) niet omhoog, zag ik, als er door een andere account in is gepost. Dat maakt wel verschil.
Maar het topic komt dan in de postgeschiedenis van haar eigen account (mm) niet omhoog, zag ik, als er door een andere account in is gepost. Dat maakt wel verschil.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ja ok, maar het wordt wel rood toch? Nou ja goed, laten we hopen dat ze niet verder kijken dan hun neus lang is dan.
***
Ja, da's waar!
Maar ik hoop mee dat het zo werkt.
Maar ik hoop mee dat het zo werkt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Jeetje.. ik lees het gedoe rond de naam Senna nu pas, maar kan me er zo vanaf de zijlijn behoorlijk boos om maken!
Ik heb twee jongens en zeg eerlijk dat ik ook heel graag een meisjesnaam had willen geven, maar 'helaas' (De échte naam heb ik nooit verteld, wel een andere meisjesnaam van het lijstje, dus ik begrijp het 'Lois' verhaal wel. De meisjesnaam ís het gewoon helemaal voor ons en mocht ik hem nog ooit mogen geven, dan wil ik dat het een totale verrassing is.)
Mijn zusje zou heel graag zwanger worden, maar helaas lukt dat niet zo goed. Ik probeer me nu voor te stellen wat ik zou voelen als zij nu zwanger bleek te zijn van een meisje en haar 'onze' naam zou willen geven. Ik zou denk ik stijl achterover slaan van het toeval! Maar jeetje.. ik gún haar zo graag een kindje, daar kan ik dan toch niet boos over worden!? Mijn zusje zou een dochter krijgen! Iets wat ik zelf graag zou willen, dat gun ik haar van harte! En die naam.. tja, een naam is geen bezit.. Dat zou voor ons gewoon 'pech' zijn.
Ik heb twee jongens en zeg eerlijk dat ik ook heel graag een meisjesnaam had willen geven, maar 'helaas'
(De échte naam heb ik nooit verteld, wel een andere meisjesnaam van het lijstje, dus ik begrijp het 'Lois' verhaal wel. De meisjesnaam ís het gewoon helemaal voor ons en mocht ik hem nog ooit mogen geven, dan wil ik dat het een totale verrassing is.)Mijn zusje zou heel graag zwanger worden, maar helaas lukt dat niet zo goed. Ik probeer me nu voor te stellen wat ik zou voelen als zij nu zwanger bleek te zijn van een meisje en haar 'onze' naam zou willen geven. Ik zou denk ik stijl achterover slaan van het toeval! Maar jeetje.. ik gún haar zo graag een kindje, daar kan ik dan toch niet boos over worden!? Mijn zusje zou een dochter krijgen! Iets wat ik zelf graag zou willen, dat gun ik haar van harte! En die naam.. tja, een naam is geen bezit.. Dat zou voor ons gewoon 'pech' zijn.
MM fijn dat je er weer bent, jammer dat het zo moet. Ik hoop ook dat ze je niet alsnog ontdekken.
Helpt het ouderschapsverlof van je man een beetje om het voor jou wat lichter te maken? Is het al ingegaan, trouwens?
spannend inderdaad, het vooruitzicht om weer voor een zwangerschap te gaan. Ik hoop zo dat het dan snel lukt en ook goed gaat
Hier gaat alles zijn gangetje. Vandaag vrij en morgen op vakantie. Dat voelt goed, het vooruitzicht van niets moeten, lekker kunnen relaxen, zon en warmte.
Het accepteren van geen roze wolk, het loslaten van mijn zusje, het feit dat ik weet da tik terug kan komen op mijn werk na mijn verlof en het uitkiezen van de kinderwagen hoe een onbenullig ding groot kan worden als je niet goed in je vel zit brengen rust. Verder is schaap heel lief en houden we onze agenda een beetje rustig, zodat er voldoende tijd en ruimte is om niets te moeten naast alles wat wel moet.
Roze randje was natuurlijk het voelen van Senna. Hoewel ik haar sinds zondagavond niet meer zo vaak en duidelijk achter elkaar heb gevoeld, heb ik nog wel een paar keer hetzelfde gevoeld. Ik denk dus wel dat ik het goed voel.
Ik merk ook weer een duidelijke verandering in de hormonen, op een ander gebied nu. Ik wordt zachter, milder, minder fel. Bevalt me wel, eigenlijk.
Helpt het ouderschapsverlof van je man een beetje om het voor jou wat lichter te maken? Is het al ingegaan, trouwens?
spannend inderdaad, het vooruitzicht om weer voor een zwangerschap te gaan. Ik hoop zo dat het dan snel lukt en ook goed gaat
Hier gaat alles zijn gangetje. Vandaag vrij en morgen op vakantie. Dat voelt goed, het vooruitzicht van niets moeten, lekker kunnen relaxen, zon en warmte.
Het accepteren van geen roze wolk, het loslaten van mijn zusje, het feit dat ik weet da tik terug kan komen op mijn werk na mijn verlof en het uitkiezen van de kinderwagen hoe een onbenullig ding groot kan worden als je niet goed in je vel zit brengen rust. Verder is schaap heel lief en houden we onze agenda een beetje rustig, zodat er voldoende tijd en ruimte is om niets te moeten naast alles wat wel moet.
Roze randje was natuurlijk het voelen van Senna. Hoewel ik haar sinds zondagavond niet meer zo vaak en duidelijk achter elkaar heb gevoeld, heb ik nog wel een paar keer hetzelfde gevoeld. Ik denk dus wel dat ik het goed voel.
Ik merk ook weer een duidelijke verandering in de hormonen, op een ander gebied nu. Ik wordt zachter, milder, minder fel. Bevalt me wel, eigenlijk.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Fijn dat je wat dingen los kunt laten nu, miss_sly, en dat je Senna hebt gevoeld. Een heel fijne vakantie gewenst!
De vakantie was heerlijjk, precies wat ik nodig had, zo blijkt.
Het was sowieso fijn om eindelijk weer eens te kunnen genieten van zon en warmte. Jeetje, wat is het tijd voor lente en mooi weer. Wat ziet de wereld er toch beter uit als de zon schijnt.
Daarnaast was het heerlijk om niets te moeten, geen verplichtingen te hebben, alle nare dingen even achter je te kunnen laten en alleen maar te relaxen. In het begin was dat ook wat lastig, lezen ging ook niet direct goed, maar na een dag of twee zat ik er helemaal in.
Sinds afgelopen zondag had ik Senna al erg vaak gevoeld, dat was al geweldig Maar dinsdag voelde ik haar zo goed, dat ik ook maar eens even mijn buik ging bekijken. En jawel, hij bewoog Zo fantastisch, dat, geen woorden voor. 's Avonds op de kamer nog eens rustig voor gaan liggen en schaap er naast gezet om ook naar mijn buik te staren en ook hij kon het zien en een dag later ook voelen
Ook voor het eerst heb ik deze week ervarern hoe veel mensen je als zwangere vrouw toch bijzonder vinden. Apart, maar ook erg fijn, vond ik. Een wildvreemde Britse oude heer die in de eetzaal tegen me begon te praten over mijn zwangere buik, in het vliegtuig een meisje met een dochter van 7 maanden, al het (voornamelijk mannelijk) personeel van het hotel bleef maar vragen naar ons 'prinsesje'. En dat had ook wel zijn weerslag, moet ik zeggen, hoe oppervlakkig dat misschien ook klinkt.
Al deze dingen samen zorgden er ook voor dat realiteit en besef bij elkaar gekomen zijn: ik ben ruim 22 weken zwanger en ik ga een dochter krijgen. Er groeit echt waar een kindje in mijn buik en ze is zoo ontzettend welkom.
Het is niet dat ik nu wel op die roze wolk zit, maar dat had ik al geaccepteerd. Wel is het echt minder grijs. Ik weet niet hoe lang ik dat kan vasthouden als de gewone dagelijkse gang van zaken zich weer aandient, maar ik heb goede hoop dat ik me niet meer heel naar ga voelen. En zo wel, dan heb ik deze mooi week toch maar gehad en we tellen toch echt nu af naar de 40 weken, naar het eind van de zwangerschap en het verwelkomen van ons meisje, Senna.
Het was sowieso fijn om eindelijk weer eens te kunnen genieten van zon en warmte. Jeetje, wat is het tijd voor lente en mooi weer. Wat ziet de wereld er toch beter uit als de zon schijnt.
Daarnaast was het heerlijk om niets te moeten, geen verplichtingen te hebben, alle nare dingen even achter je te kunnen laten en alleen maar te relaxen. In het begin was dat ook wat lastig, lezen ging ook niet direct goed, maar na een dag of twee zat ik er helemaal in.
Sinds afgelopen zondag had ik Senna al erg vaak gevoeld, dat was al geweldig
Maar dinsdag voelde ik haar zo goed, dat ik ook maar eens even mijn buik ging bekijken. En jawel, hij bewoog Zo fantastisch, dat, geen woorden voor. 's Avonds op de kamer nog eens rustig voor gaan liggen en schaap er naast gezet om ook naar mijn buik te staren en ook hij kon het zien en een dag later ook voelen Ook voor het eerst heb ik deze week ervarern hoe veel mensen je als zwangere vrouw toch bijzonder vinden. Apart, maar ook erg fijn, vond ik. Een wildvreemde Britse oude heer die in de eetzaal tegen me begon te praten over mijn zwangere buik, in het vliegtuig een meisje met een dochter van 7 maanden, al het (voornamelijk mannelijk) personeel van het hotel bleef maar vragen naar ons 'prinsesje'. En dat had ook wel zijn weerslag, moet ik zeggen, hoe oppervlakkig dat misschien ook klinkt.
Al deze dingen samen zorgden er ook voor dat realiteit en besef bij elkaar gekomen zijn: ik ben ruim 22 weken zwanger en ik ga een dochter krijgen. Er groeit echt waar een kindje in mijn buik en ze is zoo ontzettend welkom.
Het is niet dat ik nu wel op die roze wolk zit, maar dat had ik al geaccepteerd. Wel is het echt minder grijs. Ik weet niet hoe lang ik dat kan vasthouden als de gewone dagelijkse gang van zaken zich weer aandient, maar ik heb goede hoop dat ik me niet meer heel naar ga voelen. En zo wel, dan heb ik deze mooi week toch maar gehad en we tellen toch echt nu af naar de 40 weken, naar het eind van de zwangerschap en het verwelkomen van ons meisje, Senna.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
ach wat lekker miss sly! en je klinkt niet oppervlakkig, ik vond dat ook altijd leuk, die aandacht, het is toch ook bijzonder om zwanger te zijn! ik hoop dat je het positieve gevoel lang bij je kunt houden en dat de wereld minder grijs blijft!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat fijn miss_sly, dat de vakantie je goed heeft gedaan. Dat is goed om aan terug te kunnen denken. Minder grijs is goed.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
minder grijs Dat is erg fijn om te lezen. En over de helft van je zwangerschap... dus nu echt aftellen. Probeer het goede gevoel vast te houden, maar maak je niet boos als dat een keertje niet lukt. Dikke Yppy, hoe is het nu met jou?
Slecht, zoek de bodem van de put om me af te kunnen zetten zeg maar.quote:
Maandag naar de psycholoog gelukkig. Mijn verhaal hoort hier niet meer zo, ik ben tenslotte 'beter' geweest. Het is nu niet de pnd meer denk ik, maar ik ben het zelf. "Getikt" zei ik al tijdens een teamoverleg op m'n werk.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
In dat geval hier nog eenquote:Op zaterdag 28 maart 2009 15:48 schreef YPPY het volgende:
[..]
Slecht, zoek de bodem van de put om me af te kunnen zetten zeg maar.
Maandag naar de psycholoog gelukkig. Mijn verhaal hoort hier niet meer zo, ik ben tenslotte 'beter' geweest. Het is nu niet de pnd meer denk ik, maar ik ben het zelf. "Getikt" zei ik al tijdens een teamoverleg op m'n werk.
en de rest via PM (als je wilt)
Je klinkt goed miss Sly, en ik denk eerlijk gezegd dat er maar weinig vrouwen dag in dag uit op een roze wolk zitten. Minder grijs klinkt al een heel stuk beter als een paar weken terug
Yp! Hier schrik ik van
Yp! Hier schrik ik van
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Getver YPPY wat rot nou weer. Getikt zou niet erg zijn als je je er maar fijn bij voelde
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Meen je dat nou Lois? Heb er al vaker iets over geschreven, alleen niet zo duidelijk. Maar er werd ook niet zozeer naar gevraagd en het is niet is wat mensen willen weten. Irl ook niet. Ik ga binnenkort naar de psycholoog en de psychiater en dan ga ik om medicijnen vragen (weet het nu zeker moonah) en dan voel ik me vast snel weer goed.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Oh lieve Ypsel, wat ben ik blij dat je om medicatie vraagt. Ik had het je gegund hoor, dat het je zonder zou lukken! Maar wat niet gaat gaat niet. En calvinistisch doorploeteren want 'ikke wil het zelluf zonder doen' is nergens voor nodig, zelfs zonde van je tijd en je leven.
Oh, en jammer dat je jezelf omlaag haalt met de term 'getikt'.
Sly, fijn.
Oh, en jammer dat je jezelf omlaag haalt met de term 'getikt'.
Sly, fijn.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
yppy, dan toch nog even hier. Vind het jammer om te lezen dat het je niet is gelukt om zonder de medicijnen het te redden, maar vind het wel super goed van je dat je het beseft en dat je de stap naar de psych. (weer) neemt om jezelf weer goed te laten voelen. Ik hoop dat je nu medicijnen kunt krijgen waarbij je wel lekkerder kunt functioneren, kan me nog van je bv-periode herrineren dat die medicijnen je erg moe maakte, maar je geen andere kon gebruiken ivm Anna.
yppy toch... wat balen dat 't niet goed genoeg gaat zonder medicijnen. maar je hebt 't een serieuze kans gegeven, meer kun je nu toch ook niet doe!. juist heel dapper en verstandig om nu te besluiten dat dit niet de weg is. sterkte, en succes met het vinden van wat (en hoeveel daarvan) voor jou het best werkt.
wat balen dat 't niet goed genoeg gaat zonder medicijnen. maar je hebt 't een serieuze kans gegeven, meer kun je nu toch ook niet doe!. juist heel dapper en verstandig om nu te besluiten dat dit niet de weg is. sterkte, en succes met het vinden van wat (en hoeveel daarvan) voor jou het best werkt.
Ow Yppy, wat vervelend om te horen. Ik hoop dat je je met de medicijnen snel beter voelt. De stap lijkt me best groot, maar eigenlijjk is het niet terecht. Als mensen een of andere lichamelijke kwaal hebben, vindt iedereen medicijnen gerechtvaardigd. Bij een niet-fysieke kwaal is dat toch niet anders?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
yppy, wat rot dat het zo slecht gaat! ik ben het met anderen eens, dat als je het met medicijnen wel zou redden je dat gewoon moet doen. god knows you've tried! wat niet gaat, gaat niet.
sterkte meid!
sterkte meid!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Precies dat! Een diabeet krijgt insuline, iemand met een hoge bloeddruk krijgt daar ook pilletjes voor en jij hebt gewoon ad nodig. Dat hoort blijkbaar gewoon bij jou. Niet zo streng zijn voor jezelf hoor Yppy!quote:
Ow Yppy, wat vervelend om te horen. Ik hoop dat je je met de medicijnen snel beter voelt. De stap lijkt me best groot, maar eigenlijjk is het niet terecht. Als mensen een of andere lichamelijke kwaal hebben, vindt iedereen medicijnen gerechtvaardigd. Bij een niet-fysieke kwaal is dat toch niet anders?
***
In feite is dit ook een fysieke kwaalquote:Op zondag 29 maart 2009 10:29 schreef miss_sly het volgende:
Ow Yppy, wat vervelend om te horen. Ik hoop dat je je met de medicijnen snel beter voelt. De stap lijkt me best groot, maar eigenlijjk is het niet terecht. Als mensen een of andere lichamelijke kwaal hebben, vindt iedereen medicijnen gerechtvaardigd. Bij een niet-fysieke kwaal is dat toch niet anders?
maar je hebt helemaal gelijk met wat je zegt. Ik hoop dat het met die medicijnen weer beter met je gaat YPPY.
dat wilde ik ook zeggen. het kan net zo'n lichamelijk oorzaak hebben als andere kwalen.quote:Op zondag 29 maart 2009 16:46 schreef Spuuglokje het volgende:
In feite is dit ook een fysieke kwaal
Jaja, lieve dames, dat weet ik ook. En jullie snappen ook best wat ik bedoelde, lijkt me
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Yp ik had er geen idee van. Ik vond het afbouwen van de medicijnen echt een stap voorwaarts, maar ik begrijp nu dat het zonder medicijnen niet gaat. Dat is jammer! Je bent niet gelijk getikt hoor, je hebt gewoon nog wat hulp nodig.
Ik functioneer ook wel zonder dat hulpstofje, maar met de AD is mijn leven veel makkelijker en kan ik alles veel beter aan. Eva krijgt melatonine om goed te kunnen slapen, ik krijg AD om te kunnen functioneren zonder angst. Zo simpel is het, zoals mijn huisarts laatst al zei "sommige mensen missen echt een stofje, en dat stofje is er in pilvorm, dan ga je toch niet worstelen?"
Zo is het voor jou natuurlijk ook. Het is jammer dat het zonder niet gaat, maar je hebt het in ieder geval geprobeerd toch? Dat is al razend knap gezien de bijwerkingen waarmee afbouwen gepaard gaat.
Ik functioneer ook wel zonder dat hulpstofje, maar met de AD is mijn leven veel makkelijker en kan ik alles veel beter aan. Eva krijgt melatonine om goed te kunnen slapen, ik krijg AD om te kunnen functioneren zonder angst. Zo simpel is het, zoals mijn huisarts laatst al zei "sommige mensen missen echt een stofje, en dat stofje is er in pilvorm, dan ga je toch niet worstelen?"
Zo is het voor jou natuurlijk ook. Het is jammer dat het zonder niet gaat, maar je hebt het in ieder geval geprobeerd toch? Dat is al razend knap gezien de bijwerkingen waarmee afbouwen gepaard gaat.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Dat zou ik ook tegen een ander zeggen, dat medicijnen niet erg zijn. Maar toch voelt het niet zo. Anders neem ik ook niet snel medicijnen oid. En nu is het nog moeilijker.
'Vroeger' was ik ook zo, als ik mijn dagboeken teruglees, herken ik het, al is het nu heftiger. Waarom kon het toen wel zonder? Waarom ging het toen wel? Waarom blijft mijn irl omgeving vaak reageren alsof een keertje uitslapen genoeg is om 'beter' te worden? Krijgt Anna dit ook? Wat gaat het voor invloed hebben op mij als opvoeder en moeder? Komt het echt door mezelf of kan ik alsnog 'iets anders' de schuld geven?
Vooral wat het voor Anna kan betekenen vind ik een grote vraag. Ik had zo de hoop dat ik 'gewoon' normaal zou zijn als ze naar school zou gaan. Maar misschien ben ik dat dan ook wel, al is het dan met medicijnen.
Maar toch voelt het niet zo. Anders neem ik ook niet snel medicijnen oid. En nu is het nog moeilijker. 'Vroeger' was ik ook zo, als ik mijn dagboeken teruglees, herken ik het, al is het nu heftiger. Waarom kon het toen wel zonder? Waarom ging het toen wel? Waarom blijft mijn irl omgeving vaak reageren alsof een keertje uitslapen genoeg is om 'beter' te worden? Krijgt Anna dit ook? Wat gaat het voor invloed hebben op mij als opvoeder en moeder? Komt het echt door mezelf of kan ik alsnog 'iets anders' de schuld geven?
Vooral wat het voor Anna kan betekenen vind ik een grote vraag. Ik had zo de hoop dat ik 'gewoon' normaal zou zijn als ze naar school zou gaan. Maar misschien ben ik dat dan ook wel, al is het dan met medicijnen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Het voelt als falen he? Tenminste zo voelt het bij mij. Ik had dit vroeger toch ook niet? Waarom gaat het nu dan niet gewoon over? Als je het maar graag genoeg wilt gaat het wel over, zei iemand laatst tegen me. Weet je wel wat ik er allemaal voor gedaan heb? Weet die persoon wel hoe graag ik dit wil? Kon ik het maar over wensen, als het een kwestie van wilskracht was denk je dan ook niet dat ik het inmiddels zonder AD zou kunnen? Oke ik heb geen ruggegraat mbt dieten, maar dat is heel iets anders als dit hoor. En volgens mij doe ik er al alles aan, ik ga op tijd naar bed, let op mezelf, en nog heb ik dat stofje nodig. Hoe graag ik het ook anders zou willen zien, niet in de laatste plaats zodat ik weer een kleinere kledingmaat aan zou kunnen, zonder durf ik niet aan.
De invloed op Anna lijkt me erger zonder medicijnen als met denk ik, tenminste dat is het in mijn geval wel. Ik ben opgegroeid met een moeder met angsten, en heb daar echt wel het nodige van mee gekregen. Dat wilde ik mijn kinderen niet aandoen, dus daarom elke dag mijn "happypil" en volgens mij krijgen ze dan het beste voorbeeld wat ik ze kan geven.
De invloed op Anna lijkt me erger zonder medicijnen als met denk ik, tenminste dat is het in mijn geval wel. Ik ben opgegroeid met een moeder met angsten, en heb daar echt wel het nodige van mee gekregen. Dat wilde ik mijn kinderen niet aandoen, dus daarom elke dag mijn "happypil" en volgens mij krijgen ze dan het beste voorbeeld wat ik ze kan geven.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
YPPY, ik weet weinig van depressies af, maar ik wil even kwijt dat ik je een hele goede, betrokken moeder voor Anna vind! En je bent normaal.
Lois zegt alles al.
Yppy, het is geen falen, het is juist goed dat je het beste wil voor jezelf en je kind en je gezin!
En of Anna er last van gaat krijgen, weet je niet, dat zal moeten blijken. Zoals een collega dat noemt "de teerling is geworpen." je hebt er geen invloed meer op of Anna genetisch belast is met de gevoeligheid voor stemmingsstoornissen, dus waarom zou je er nog zorgen over maken? (Ik weet, makkelijker gezegd dan gedaan, maar mss heb je er toch wat steun aan.)
jij doet nu alles wat je kunt, en dat is top!
En de officiële term is "somatisch" ipv fyisek
Yppy, het is geen falen, het is juist goed dat je het beste wil voor jezelf en je kind en je gezin!
En of Anna er last van gaat krijgen, weet je niet, dat zal moeten blijken. Zoals een collega dat noemt "de teerling is geworpen." je hebt er geen invloed meer op of Anna genetisch belast is met de gevoeligheid voor stemmingsstoornissen, dus waarom zou je er nog zorgen over maken? (Ik weet, makkelijker gezegd dan gedaan, maar mss heb je er toch wat steun aan.)
jij doet nu alles wat je kunt, en dat is top!
En de officiële term is "somatisch" ipv fyisek
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Lois, goed gezegd.
Ik heb vaak wel het idee dat het meer algemeen geaccepteerd is als je een medicijn nodig hebt omdat je diabetes hebt, dan wanneer je angstig/depressief bent...
Eigenlijk jammer...
Sommige mensen doen het nou eenmaal een stuk beter als ze wel elke dag zo'n happypil nemen...
Ik moet wel bekennen dat ik het ook liever zonder doe hoor... ben nu toch weer aan het proberen af te bouwen....
Yppy
Ik heb vaak wel het idee dat het meer algemeen geaccepteerd is als je een medicijn nodig hebt omdat je diabetes hebt, dan wanneer je angstig/depressief bent...
Eigenlijk jammer...
Sommige mensen doen het nou eenmaal een stuk beter als ze wel elke dag zo'n happypil nemen...
Ik moet wel bekennen dat ik het ook liever zonder doe hoor... ben nu toch weer aan het proberen af te bouwen...
.Yppy
Mama van 2 lieve meiden :)
Lieve mensen,
depressie is een ziekte. En net als sommige andere (somatische) ziektes lukt het de een wel om zonder medicijnen beter te worden, de ander heeft een tijdje medicijnen nodig en de derde heeft de rest van zijn leven medicijnen nodig (onderhoudsmedicatie).
Niks om je voor te schamen. Zo is het nou eenmaal (zie ook diabetes voorbeeld van BE).
Ik vind jullie allemaal stuk voor stuk ontzettend moedig en ik heb dan ook ontzettend veel respect voor jullie hoe jullie toch 'gewoon' doorgaan.
Hou vol dames! Jullie komen er wel!
depressie is een ziekte. En net als sommige andere (somatische) ziektes lukt het de een wel om zonder medicijnen beter te worden, de ander heeft een tijdje medicijnen nodig en de derde heeft de rest van zijn leven medicijnen nodig (onderhoudsmedicatie).
Niks om je voor te schamen. Zo is het nou eenmaal (zie ook diabetes voorbeeld van BE).
Ik vind jullie allemaal stuk voor stuk ontzettend moedig en ik heb dan ook ontzettend veel respect voor jullie hoe jullie toch 'gewoon' doorgaan.
Hou vol dames! Jullie komen er wel!
Miss Sly, wat fijn dat jullie vakantie je zo goed heeft laten voelen. Dat jullie meisje welkom is is overduidelijk, ik vind het zo jammer voor je dat de weg ernaartoe zo hobbelig is. Al over de helft, nog even en dan is Senna er echt!
Yppy, ik wist ook niet dat je bodem bereikt was. Heel veel succes bij het klimmen omhoog. Jullie lezen als een heel fijn gezin, en Anna voelt dat vast ook zo. Dikke kus.
Yppy, ik wist ook niet dat je bodem bereikt was. Heel veel succes bij het klimmen omhoog. Jullie lezen als een heel fijn gezin, en Anna voelt dat vast ook zo. Dikke kus.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Hoe gaat het bij jou met afbouwen Nijna?
Sorry dat ik niet zo snel reageer op de lieve reacties. Ben vorige week bij de psycholoog geweest en dan moet ik even goed bedenken hoe het was en wat ik ga posten.
Dat gevoel van falen is het idd Lois. Zeker door de buitenwereld. Nee, het zijn geen ontwenningsverschijnselen, nee het is niet tijdelijk, ja ik kom genoeg buiten, ja ik doe 'leuke dingen'. Wat dat betreft ben ik heel blij dat ik irl vriendinnen en kennissen heb die het snappen.
En wat je schrijft over het voorbeeld zijn voor Anna, dat speelt voor mij ook sterk. Ik wil niet dat ze denkt dat het normaal is ineens te gaan huilen of overstuur te gaan raken over niks. Of het vluchten naar buiten als het niet gaat. Dat is niet normaal, ik wil niet dat ze dat leert.
Vorige week dus bij de psycholoog. Die schrok behoorlijk dat het zo slecht ging. Daar schrok ik weer van, dat ze dat niet verwacht had. Wel denkt ze dat het goed van de medicijnen kan komen.
Heel fijn vond ik dat ze uitlegde hoe zij ziet of het iets is dat je zelf op kunt lossen, zonder medicijnen of wanneer dat niet kan. Ergens bleef ik denken/hopen dat mijn gedrag anders kon, of mijn gedachten en dat het daardoor 'goed' zou worden. Ze legde echter uit dat mijn gedrag goed is en ook hoe ik daarover denk. En daardoor ziet ze juist dat het hormonaal is. Ook dat de psychiater de optie van andere medicijnen open liet (normaal is hij daar niet zo makkelijk over), zei veel.
Morgen naar de psychiater, dan ga ik de medicijnen bespreken.
Verder was ik in het ziekenhuis voor een sterilisatie. Dat was heel heftig. J. was gelukkig mee. Uitleggen waarom ik het niet nog een keer kan, was zo moeilijk. Ik heb een prachtige dochter, zo'n leuk kind, echt een schatje. En toch kan ik het niet nog eens. Dat voelt zo tegenstrijdig. Gelukkig stonden er tissues op tafel.
Een beslissing is niet genomen. Het gaat in het overleg met alle artsen en over twee weken word ik teruggebeld. Heb ook duidelijk aangegeven dat ik niet kan om elke 5 (oid) jaar terug te moeten voor een spiraaltje en dan weer ermee geconfronteerd te worden. Dit heeft wel weer veel te maken met het moederschap, dus toch wel ontopic.
[ Bericht 0% gewijzigd door YPPY op 05-04-2009 21:59:49 (giga spelfout) ]
Sorry dat ik niet zo snel reageer op de lieve reacties.
Ben vorige week bij de psycholoog geweest en dan moet ik even goed bedenken hoe het was en wat ik ga posten.Dat gevoel van falen is het idd Lois. Zeker door de buitenwereld. Nee, het zijn geen ontwenningsverschijnselen, nee het is niet tijdelijk, ja ik kom genoeg buiten, ja ik doe 'leuke dingen'. Wat dat betreft ben ik heel blij dat ik irl vriendinnen en kennissen heb die het snappen.
En wat je schrijft over het voorbeeld zijn voor Anna, dat speelt voor mij ook sterk. Ik wil niet dat ze denkt dat het normaal is ineens te gaan huilen of overstuur te gaan raken over niks. Of het vluchten naar buiten als het niet gaat. Dat is niet normaal, ik wil niet dat ze dat leert.
Vorige week dus bij de psycholoog. Die schrok behoorlijk dat het zo slecht ging. Daar schrok ik weer van, dat ze dat niet verwacht had. Wel denkt ze dat het goed van de medicijnen kan komen.
Heel fijn vond ik dat ze uitlegde hoe zij ziet of het iets is dat je zelf op kunt lossen, zonder medicijnen of wanneer dat niet kan. Ergens bleef ik denken/hopen dat mijn gedrag anders kon, of mijn gedachten en dat het daardoor 'goed' zou worden. Ze legde echter uit dat mijn gedrag goed is en ook hoe ik daarover denk. En daardoor ziet ze juist dat het hormonaal is. Ook dat de psychiater de optie van andere medicijnen open liet (normaal is hij daar niet zo makkelijk over), zei veel.
Morgen naar de psychiater, dan ga ik de medicijnen bespreken.
Verder was ik in het ziekenhuis voor een sterilisatie. Dat was heel heftig. J. was gelukkig mee. Uitleggen waarom ik het niet nog een keer kan, was zo moeilijk. Ik heb een prachtige dochter, zo'n leuk kind, echt een schatje. En toch kan ik het niet nog eens. Dat voelt zo tegenstrijdig. Gelukkig stonden er tissues op tafel.
Een beslissing is niet genomen. Het gaat in het overleg met alle artsen en over twee weken word ik teruggebeld. Heb ook duidelijk aangegeven dat ik niet kan om elke 5 (oid) jaar terug te moeten voor een spiraaltje en dan weer ermee geconfronteerd te worden. Dit heeft wel weer veel te maken met het moederschap, dus toch wel ontopic.
[ Bericht 0% gewijzigd door YPPY op 05-04-2009 21:59:49 (giga spelfout) ]
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Heftig Yppy, succes morgen bij de psychiater. Het klinkt wel of je een goede hebt aan die psycholoog.
Hier gaat het eigenlijk best ok, ik ben heel langzaam aan het afbouwen, aangezien we nog een vrij hectische tijd voor de boeg hebben waarschijnlijk (verhuizing liefst op korte termijn enzo). Ik ben gauw van de stress in dat soort tijden.
Maaaaar, ik heb vorige week gewoon 2 dikke overwinningen behaald, niet helemaal ontopic, maar ze zorgen wel voor een positief gevoel (tandarts, gaatje vullen was paar jaar terug drama en ging nu gewoon soepel! en ik heb voor het eerst alleen geslapen zonder van mezelf de halve nacht wakker te hoeven blijven en op te letten en te waken).
Ik hou het in de gaten, ben wel gauw in tranen, maar of dat nou hormonaal is of dat het komt door het afbouwen weet ik niet zo goed. Daar kan ik niet de vinger op leggen. Maar met de huisarts afgesproken dat als ik het idee heb dat het minder gaat, ik weer terug kom. En sowieso af en toe even kom vertellen hoe het gaat.
Hier gaat het eigenlijk best ok, ik ben heel langzaam aan het afbouwen, aangezien we nog een vrij hectische tijd voor de boeg hebben waarschijnlijk (verhuizing liefst op korte termijn enzo). Ik ben gauw van de stress in dat soort tijden.
Maaaaar, ik heb vorige week gewoon 2 dikke overwinningen behaald, niet helemaal ontopic, maar ze zorgen wel voor een positief gevoel (tandarts, gaatje vullen was paar jaar terug drama en ging nu gewoon soepel! en ik heb voor het eerst alleen geslapen zonder van mezelf de halve nacht wakker te hoeven blijven en op te letten en te waken).
Ik hou het in de gaten, ben wel gauw in tranen, maar of dat nou hormonaal is of dat het komt door het afbouwen weet ik niet zo goed. Daar kan ik niet de vinger op leggen. Maar met de huisarts afgesproken dat als ik het idee heb dat het minder gaat, ik weer terug kom. En sowieso af en toe even kom vertellen hoe het gaat.
Mama van 2 lieve meiden :)
Succes Nijna, met afbouwen. En gefeliciteerd met je overwinningen!
Ypsel, vrouwke toch.
Ypsel, vrouwke toch.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Het is niet erg. Ik ben al bij de psycholoog geweest en in het ziekenhuis. Dat is goed. Ik heb zelfs gezegd dat ik best een half jaar of jaar wil wachten, als ik maar zekerheid krijg dat het mag. Ik weet ook dat de huisarts hier ok is, dus ik ga proberen of ik daar in de praktijk kan. En morgen naar de psychiater, en hij heeft al gezegd dat er gesproken kan worden over andere medicijnen. En dan voel ik me als het een beetje meezit over een maand al weer beter. ( 
)
O, en de psycholoog wil de therapie over een tijdje af gaan sluiten, maar denk dat ik wel in een groep pas die er elke week is. Daar kan ik vast over nadenken.
Ik ben al bij de psycholoog geweest en in het ziekenhuis. Dat is goed. Ik heb zelfs gezegd dat ik best een half jaar of jaar wil wachten, als ik maar zekerheid krijg dat het mag. Ik weet ook dat de huisarts hier ok is, dus ik ga proberen of ik daar in de praktijk kan. En morgen naar de psychiater, en hij heeft al gezegd dat er gesproken kan worden over andere medicijnen. En dan voel ik me als het een beetje meezit over een maand al weer beter. ( )O, en de psycholoog wil de therapie over een tijdje af gaan sluiten, maar denk dat ik wel in een groep pas die er elke week is. Daar kan ik vast over nadenken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Yp, ik schrok ook wel van je berichten, rot dat het zo slecht gaat. Ik vind je gezette stappen heel dapper en goed klinken. Knap! Ik hoop echt voor je dat medicijnen je snel weer wat in balans brengen. Heel veel sterkte!
Ik zit ook in een erg slechte periode en hoop snel net zulke goede stappen te (durven) zetten. Het begin is er en het is -ook om de redenen die jij noemt, voor het voorbeeld naar je kind toe-hartstikke nodig dat ik hieruit kom.
Ik zit ook in een erg slechte periode en hoop snel net zulke goede stappen te (durven) zetten. Het begin is er en het is -ook om de redenen die jij noemt, voor het voorbeeld naar je kind toe-hartstikke nodig dat ik hieruit kom.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
YPPY, goed dat je de nodige stappen hebt gezet en al gesprekken hebt gehad.
Voel je je er echt al wat beter bij dat je dit gedaan hebt? Ik hoop dat het helpt en je je gauw beter voelt
Sugar, wat rot dat het met jou ook niet zo goed gaat. Ik hoop dat je snel de stappen durft zetten, want je kan het
Voel je je er echt al wat beter bij dat je dit gedaan hebt? Ik hoop dat het helpt en je je gauw beter voelt
Sugar, wat rot dat het met jou ook niet zo goed gaat. Ik hoop dat je snel de stappen durft zetten, want je kan het
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Sugar Op zo'n moment zijn kinderen zo fijn, al stimulans en reden om door te gaan en te doen wat goed is.
Het is idd goed voor me om te weten dat ik iets doe miss_sly. Ook al weet ik bijvoorbeeld dat de essure pas over een (half) jaar mag, het idee dat ik wel de actie heb ondernomen is heel goed voor me. Dat is niet afwacht, maar probeer wat ik kan om hieruit te komen en een goed voorbeeld te zijn.
De psychiater was vanmiddag erg makkelijk en heeft meteen andere medicijnen uitgeschreven. Vanavond maar beginnen en dan zien wat het brengt. Slechter kan het niet worden, dat is een goed vooruitzicht.
Op zo'n moment zijn kinderen zo fijn, al stimulans en reden om door te gaan en te doen wat goed is.Het is idd goed voor me om te weten dat ik iets doe miss_sly. Ook al weet ik bijvoorbeeld dat de essure pas over een (half) jaar mag, het idee dat ik wel de actie heb ondernomen is heel goed voor me. Dat is niet afwacht, maar probeer wat ik kan om hieruit te komen en een goed voorbeeld te zijn.
De psychiater was vanmiddag erg makkelijk en heeft meteen andere medicijnen uitgeschreven. Vanavond maar beginnen en dan zien wat het brengt. Slechter kan het niet worden, dat is een goed vooruitzicht.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Je klinkt in elk geval postitief Yppy
En Sugar, met die twee prachtige kinderen heb je de grootste stimulans die je maar kunt bedenken. Dat het je gaat lukken.... zeker... jij bent een kei van een meid (en moeder)
En Sugar, met die twee prachtige kinderen heb je de grootste stimulans die je maar kunt bedenken. Dat het je gaat lukken.... zeker... jij bent een kei van een meid (en moeder)
Je klinkt iig heel 'strijdvaardig' Yppy. Dat klinkt sterker en negatiever dan ik het bedoel hoor, maar ik bedoel dat je heel vastberaden lijkt om hier hoe dan ook uit te komen.
Sugar, sterkte jij ook.
Denk je erover om weer medicijnen te gaan slikken?
Sugar, sterkte jij ook.
Denk je erover om weer medicijnen te gaan slikken?
***
Bedankt voor alle sterktewensen.
Het gaat al een tijdje slecht eigenlijk (vanaf half-eind januari, denk ik) en ik heb wel aan medicatie gedacht en het is ook niet helemaal uit mijn hoofd. Nu richt ik me eerst en vooral maar op (weer) haptotherapie. Daar ben ik toen ik net in die ppd zat aan begonnen en mee gestopt omdat ik psychotherapie ging volgen. Twee therapieën voelde toen als te veel. Inmiddels kom ik tot de conclusie dat psychotherapie te zeer een beroep doet op mijn hoofd en dat kan ik al zo moeilijk uitschakelen. Ik sta zo slecht in contact met mijn gevoel en dááraan zou ik juist moeten werken. Dat lukt dus niet in deze therapie, ik kom er niet bij. Gelukkig werkte hapto toen juist erg confronterend, ik werd elke keer hard (maar goed) geconfronteerd met mijn gevoel van angst en onzekerheid. Toen gebeurde er echt wat met me. Ik weet dus dat ik via die weg bij de moeilijke dingen kom en -hoewel ik het eng vind- heb ik juist ook erg de behoefte om van al die narigheid af te komen. Dit weekend heb ik gemaild voor een afspraak en vanmiddag belde ze terug. Ik kan er begin mei terecht. Dat voelt fijn en goed.
Het gaat al een tijdje slecht eigenlijk (vanaf half-eind januari, denk ik) en ik heb wel aan medicatie gedacht en het is ook niet helemaal uit mijn hoofd. Nu richt ik me eerst en vooral maar op (weer) haptotherapie. Daar ben ik toen ik net in die ppd zat aan begonnen en mee gestopt omdat ik psychotherapie ging volgen. Twee therapieën voelde toen als te veel. Inmiddels kom ik tot de conclusie dat psychotherapie te zeer een beroep doet op mijn hoofd en dat kan ik al zo moeilijk uitschakelen. Ik sta zo slecht in contact met mijn gevoel en dááraan zou ik juist moeten werken. Dat lukt dus niet in deze therapie, ik kom er niet bij. Gelukkig werkte hapto toen juist erg confronterend, ik werd elke keer hard (maar goed) geconfronteerd met mijn gevoel van angst en onzekerheid. Toen gebeurde er echt wat met me. Ik weet dus dat ik via die weg bij de moeilijke dingen kom en -hoewel ik het eng vind- heb ik juist ook erg de behoefte om van al die narigheid af te komen. Dit weekend heb ik gemaild voor een afspraak en vanmiddag belde ze terug. Ik kan er begin mei terecht. Dat voelt fijn en goed.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ypsel, sterkte met de bijwerkingen, hopelijk slaat het spul vlot aan.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vind jullie allebei dapper Iedereen kan zeggen dat je deze dingen gewoon "even" moet doen maar het is toch een harde dobber om tegenover jezelf te moeten toegeven dat je het niet red alleen.
Heel knap dames, dat jullie de moed hebben om de strijd naar beter worden weer aan te gaan.
Iedereen kan zeggen dat je deze dingen gewoon "even" moet doen maar het is toch een harde dobber om tegenover jezelf te moeten toegeven dat je het niet red alleen.Heel knap dames, dat jullie de moed hebben om de strijd naar beter worden weer aan te gaan.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Yppy, je klinkt positief. Knap vind ik om zo vol goede moed vooruit te durven kijken.
Sugar, je dip in januari merkte ik, maar ik dacht dat het juist weer wat beter ging. Echt klote dat dat dus niet zo is. Heel veel succes bij het beginnen aan de therapie. Ik hoop je snel weer 's te zien, dan kan ik tenminste ook echt tegen je zeggen wat ik wil.
En, misschien niet helemaal de bedoeling hier, maar ook petje af voor J. en S. als partner van valt het volgens mij ook niet eltijd mee. Gelukkig zijn jullie wel hun mooiste en liefste en om heel veel van te houden, dus lukt het hen vast ook. Nouja, dat moest ik 's gezegd hebben.
Sugar, je dip in januari merkte ik, maar ik dacht dat het juist weer wat beter ging. Echt klote dat dat dus niet zo is. Heel veel succes bij het beginnen aan de therapie. Ik hoop je snel weer 's te zien, dan kan ik tenminste ook echt tegen je zeggen wat ik wil.
En, misschien niet helemaal de bedoeling hier, maar ook petje af voor J. en S. als partner van valt het volgens mij ook niet eltijd mee. Gelukkig zijn jullie wel hun mooiste en liefste en om heel veel van te houden, dus lukt het hen vast ook. Nouja, dat moest ik 's gezegd hebben.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Lishe, terecht hoor, dat je ook aan de partners denkt. Het is ook echt zwaar voor S soms, klopt.
Miss sly, hoe is het nu? En YPPY, valt het mee met de bijwerkingen en hoe gaat het nu met je?
Miss sly, hoe is het nu? En YPPY, valt het mee met de bijwerkingen en hoe gaat het nu met je?
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Met mij gaat het momenteel echt heel goed, lief dat je ernaar vraagt Sugar!
Ik loop eigenlijk voor controle bij de gyn, uit eigen keus omdat we ook via het IVF-centrum bezig waren. Het voelde vertrouwd en de gyn raadde het ons ook aan bij de eerste controle. Nu moest ik nog wel een vk regelen voor de kraambed controle, want de gyn komt het ziekenhuis niet uit natuurlijk om me thuis te controleren in de kraamweek. Afgelopen dinsdag ben ik daar geweest, en sindsdien voel ik me zo goed. OK, pas twee dagen, maar zo goed als nu heb ik me de hele zwangerschap nog niet gevoeld.
Bij de vk ging het over zwanger zijn, over genieten, over hoe bijzonder het allemaal is. Zo heel anders dan het klinische in het ziekenhuis. Ik ben ervan overtuigd dat ik bij de vk, als ik daar op controle was geweest toen ik me zo ontzettend rot voelde, wel daarover gesproken zou hebben!
Ik besef wel dat het pas 2 dagen is, hoor, en dat het niet waarschijnlijk is dat ik me zo de resterende 15 weken ga voelen, maar dat hoeft ook niet. Ik voel me lichter, gelukkiger en zelfs 2 dagen echt roze
Met mijn zusje ging het ook beter, hoorde ik vorige week. Haar grootste angst, weer een te vroege geboorte, is nu in ieder geval uit de weg, want ze is vandaag 37 weken!
En Lishe, wat je zegt oer de partners is zo waar. Voor schaap is het redelijk beperkt gebleven tot nu toe, gelukkig, maar dat vond ik ook al erg naar. Ik vond het ook zoo jammer dat hij er dinsdag niet was om mijn goede stemming helemaal mee te maken. Gelukkig komt hij vanavond weer thuis en ik voel me nog steeds goed, dus krijgt hij het wel mee.
YPPY, ik vroeg me ook af hoe het nu met je gaat!
En maffe?
Ik loop eigenlijk voor controle bij de gyn, uit eigen keus omdat we ook via het IVF-centrum bezig waren. Het voelde vertrouwd en de gyn raadde het ons ook aan bij de eerste controle. Nu moest ik nog wel een vk regelen voor de kraambed controle, want de gyn komt het ziekenhuis niet uit natuurlijk om me thuis te controleren in de kraamweek. Afgelopen dinsdag ben ik daar geweest, en sindsdien voel ik me zo goed. OK, pas twee dagen, maar zo goed als nu heb ik me de hele zwangerschap nog niet gevoeld.
Bij de vk ging het over zwanger zijn, over genieten, over hoe bijzonder het allemaal is. Zo heel anders dan het klinische in het ziekenhuis. Ik ben ervan overtuigd dat ik bij de vk, als ik daar op controle was geweest toen ik me zo ontzettend rot voelde, wel daarover gesproken zou hebben!
Ik besef wel dat het pas 2 dagen is, hoor, en dat het niet waarschijnlijk is dat ik me zo de resterende 15 weken ga voelen, maar dat hoeft ook niet. Ik voel me lichter, gelukkiger en zelfs 2 dagen echt roze
Met mijn zusje ging het ook beter, hoorde ik vorige week. Haar grootste angst, weer een te vroege geboorte, is nu in ieder geval uit de weg, want ze is vandaag 37 weken!
En Lishe, wat je zegt oer de partners is zo waar. Voor schaap is het redelijk beperkt gebleven tot nu toe, gelukkig, maar dat vond ik ook al erg naar. Ik vond het ook zoo jammer dat hij er dinsdag niet was om mijn goede stemming helemaal mee te maken. Gelukkig komt hij vanavond weer thuis en ik voel me nog steeds goed, dus krijgt hij het wel mee.
YPPY, ik vroeg me ook af hoe het nu met je gaat!
En maffe?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Yppy en Sugar, toevallig lurk ik hier even, en ik wil jullie even een hart onder de riem steken. Sterkte, hopelijk ziet de wereld er snel wat zonniger uit voor jullie.
Sterkte, hopelijk ziet de wereld er snel wat zonniger uit voor jullie.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Daar heb je gelijk in Lishe, ik denk dat het verschrikkelijk is voor J. heb ook heel vaak gezegd dat hij maar een ander moet zoeken, die wel normaal is.
Wat heerlijk miss_sly, dat je een paar goede dagen hebt gehad. stiekem ben ik jaloers, maar dat zeg ik niet
Dank je Phaidra. Vooral omdat je normaal lurkt. Ik denk daar wel eens aan, al die mensen die hier vast meelezen waarvan ik het niet weet. Je stelt je dan best kwetsbaar op. Dan vraag ik me af waarom ik het allemaal hier post. Maar ik vertel niet meer dan wat anderen irl te horen krijgen wanneer ze erom vragen. En ik hoop dat anderen, die hier niet kunnen/durven/willen posten er steun uit kunnen halen. Of herkenning, of moed om zelf door te gaan.
Nu anderhalve week medicijnen. En de bijwerkingen zijn er volop, de 2e dag al. Vooral heel misselijk, maar raar misselijk. En een droge mond. Wil de hele dag wel drinken. Het is nu wel iets minder dan in het begin. De dosis moet nog verdubbeld. Dat had ik al mogen doen, maar ik wacht een paar dagen tot deze bijwerkingen grotendeels weg zijn. Ik weet nu wat me te wachten staat.
Afgelopen dinsdag ben ik gebeld over de sterilisatie. Ze doen het voorlopig niet. Eerst overleg met de huisarts en de psychiater. De eerste is tegen (ik hoop dat ze hem wel vertellen dat er niet in me gesneden wordt) en de tweede weet amper wie ik ben. Moet eerst het dossier erbij zoeken. Ik heb gezegd dat ze de psycholoog beter kunnen bellen, die weet er meer van. Dit was een grote tegenvaller. Had zo gehoopt dat het goed zou zijn, nu of over een half jaar. Dan had ik dat voor mezelf af kunnen sluiten. Heb van frustratie een pak schuimkransjes op. Misselijk was ik toch al. Maar zoals J. al zei: "je bent tenminste niet overstuur geworden."
Ik vind dat zo vreemd. Er is regelmatig iets op het nieuws over depressies of over ouders die nu goed voor hun kinderen kunnen zorgen. Nu gaat het goed en kan ik het. Maar ik weet heel goed dat ik het niet twee keer kan, daar ben ik zo duidelijk in en dan toch moet het zo moeilijk zijn. Terwijl ik juist zo'n risicogeval ben. En dan zeg ik dat ik niet meer kan, en dan is dat zo'n probleem.
[ Bericht 0% gewijzigd door YPPY op 16-04-2009 20:09:11 ]
Wat heerlijk miss_sly, dat je een paar goede dagen hebt gehad.
stiekem ben ik jaloers, maar dat zeg ik niet Dank je Phaidra. Vooral omdat je normaal lurkt. Ik denk daar wel eens aan, al die mensen die hier vast meelezen waarvan ik het niet weet. Je stelt je dan best kwetsbaar op. Dan vraag ik me af waarom ik het allemaal hier post. Maar ik vertel niet meer dan wat anderen irl te horen krijgen wanneer ze erom vragen. En ik hoop dat anderen, die hier niet kunnen/durven/willen posten er steun uit kunnen halen. Of herkenning, of moed om zelf door te gaan.
Nu anderhalve week medicijnen. En de bijwerkingen zijn er volop, de 2e dag al. Vooral heel misselijk, maar raar misselijk. En een droge mond. Wil de hele dag wel drinken. Het is nu wel iets minder dan in het begin. De dosis moet nog verdubbeld. Dat had ik al mogen doen, maar ik wacht een paar dagen tot deze bijwerkingen grotendeels weg zijn. Ik weet nu wat me te wachten staat.
Afgelopen dinsdag ben ik gebeld over de sterilisatie. Ze doen het voorlopig niet. Eerst overleg met de huisarts
en de psychiater. De eerste is tegen (ik hoop dat ze hem wel vertellen dat er niet in me gesneden wordt) en de tweede weet amper wie ik ben. Moet eerst het dossier erbij zoeken. Ik heb gezegd dat ze de psycholoog beter kunnen bellen, die weet er meer van. Dit was een grote tegenvaller. Had zo gehoopt dat het goed zou zijn, nu of over een half jaar. Dan had ik dat voor mezelf af kunnen sluiten. Heb van frustratie een pak schuimkransjes op. Misselijk was ik toch al. Maar zoals J. al zei: "je bent tenminste niet overstuur geworden." Ik vind dat zo vreemd. Er is regelmatig iets op het nieuws over depressies of over ouders die nu goed voor hun kinderen kunnen zorgen. Nu gaat het goed en kan ik het. Maar ik weet heel goed dat ik het niet twee keer kan, daar ben ik zo duidelijk in en dan toch moet het zo moeilijk zijn. Terwijl ik juist zo'n risicogeval ben. En dan zeg ik dat ik niet meer kan, en dan is dat zo'n probleem.
[ Bericht 0% gewijzigd door YPPY op 16-04-2009 20:09:11 ]
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Jaaaa, Miss-Sly, wat superfijn voor je .
En Yppy, ik kan me voorstellen dat je daar gefrustreerd van raakt, van al die mensen die blijkbaar wat te zeggen over zulk een grote en persoonlijke zaak. Misschien denken ze dat ze je tegen jezelf, of eigenlijk tegen je depressie moeten beschermen ofzo. Dat je 'nog zo jong' bent en straks wellicht uit je depressie komt en dan het dan misschien toch nog een keertje aan zou willen gaan? Zoiets? Ik hoop dat je ze kunt duidelijk maken inderdaad dat het een weloverwogen beslissing is en heus niet één die vanuit een soort wanhoops- of angstgevoel voortkomt.
Moeilijk om de juiste woorden te vinden.
.En Yppy, ik kan me voorstellen dat je daar gefrustreerd van raakt, van al die mensen die blijkbaar wat te zeggen over zulk een grote en persoonlijke zaak.
Misschien denken ze dat ze je tegen jezelf, of eigenlijk tegen je depressie moeten beschermen ofzo. Dat je 'nog zo jong' bent en straks wellicht uit je depressie komt en dan het dan misschien toch nog een keertje aan zou willen gaan? Zoiets? Ik hoop dat je ze kunt duidelijk maken inderdaad dat het een weloverwogen beslissing is en heus niet één die vanuit een soort wanhoops- of angstgevoel voortkomt. Moeilijk om de juiste woorden te vinden.
Ik snap je post wel Guuzewuus en dat mag je best zeggen.
Deze 'beslissing' heb ik genomen juist toen het goed met me ging (de hoge dosis medicijnen). Toen wist ik pas hoe slecht het was geweest en daardoor kon ik inzien dat ik echt heel ziek was. Anders had ik gedacht dat het normaal was. Het risico op herhaling is heel groot. Echt heel groot. En dan gaat het alleen maar erger zijn. Zoals ik me nu voel (in een dip dus) kan het me haast niks schelen, boeit het me weinig. Terwijl ik juist als het goed gaat, me realiseer dat het slecht is voor mezelf, voor J, voor een baby en vooral voor Anna, die haar moeder dan zo meemaakt. Met de psycholoog heb ik dit al heel wat keren besproken, ik hoop dat zij het duidelijk uit kan leggen.
Deze 'beslissing' heb ik genomen juist toen het goed met me ging (de hoge dosis medicijnen). Toen wist ik pas hoe slecht het was geweest en daardoor kon ik inzien dat ik echt heel ziek was. Anders had ik gedacht dat het normaal was. Het risico op herhaling is heel groot. Echt heel groot. En dan gaat het alleen maar erger zijn. Zoals ik me nu voel (in een dip dus) kan het me haast niks schelen, boeit het me weinig. Terwijl ik juist als het goed gaat, me realiseer dat het slecht is voor mezelf, voor J, voor een baby en vooral voor Anna, die haar moeder dan zo meemaakt. Met de psycholoog heb ik dit al heel wat keren besproken, ik hoop dat zij het duidelijk uit kan leggen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat ontzettend naar dat dat proves zo moeizaam verloopt, YPPY. Kan me voorstellen dat het je zou verlichten als je iig zou weten dat je over een overzienbare tijd die sterilisatie kunt krijgen. Als ik je zo lees, klinkt het me zo duideiljk, helder, overdacht en logisch in de oren, dat ik me gewoonweg niet kan voorstellen dat de arts(en) er anders over denken.
Vervelend dat de bijwerkingen zo naar zijn van de medicatie. Merk je wel al verschil, voel je je wel al beter?
Vervelend dat de bijwerkingen zo naar zijn van de medicatie. Merk je wel al verschil, voel je je wel al beter?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik weet zeker dat veel anderen, die niet posten, het net zo dapper vinden dat je zo open over je ziekte kan zijn als de mensen die dat wel expliciet zeggen. En dat je anderen kan helpen.quote:Op donderdag 16 april 2009 19:56 schreef YPPY het volgende:
Dank je Phaidra. Vooral omdat je normaal lurkt. Ik denk daar wel eens aan, al die mensen die hier vast meelezen waarvan ik het niet weet. Je stelt je dan best kwetsbaar op. Dan vraag ik me af waarom ik het allemaal hier post. Maar ik vertel niet meer dan wat anderen irl te horen krijgen wanneer ze erom vragen. En ik hoop dat anderen, die hier niet kunnen/durven/willen posten er steun uit kunnen halen. Of herkenning, of moed om zelf door te gaan.
Ik vind het vaak lastig om in dit soort situaties te posten juist omdát het zo persoonlijk is. Ik ben verder geen bekende in OUD en posten voelt dan een beetje als me met iemand bemoeien die ik niet ken. En vaak omschrijven anderen al (soms zelfs beter) wat ik ook denk. Maar jou en Sugar 'ken' ik ook al een beetje uit de slank-topics, dus vind ik dat toch anders. Fijn dat het jou toch steun geeft!
Wel raar hoor, dat de artsen (nog) geen sterilisatie willen doen. Zeker als je ze uitgebreid hebt geïnformeerd over je situatie. Dan krijg je toch het gevoel dat je niet serieus genomen wordt! Dat jij je door de ingreep, of iig het uitzicht op een ingreep, je beter kan richten op je herstel vinden ze blijkbaar minder belangrijk dan een kinderwens die zij je menen op te moeten leggen. Ik hoop voor je dat ze toch nog op andere gedachten gebracht kunnen worden.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
quote:Op donderdag 16 april 2009 20:14 schreef YPPY het volgende:
Ik snap je post wel Guuzewuus en dat mag je best zeggen.
Deze 'beslissing' heb ik genomen juist toen het goed met me ging (de hoge dosis medicijnen). Toen wist ik pas hoe slecht het was geweest en daardoor kon ik inzien dat ik echt heel ziek was. Anders had ik gedacht dat het normaal was. Het risico op herhaling is heel groot. Echt heel groot. En dan gaat het alleen maar erger zijn. Zoals ik me nu voel (in een dip dus) kan het me haast niks schelen, boeit het me weinig. Terwijl ik juist als het goed gaat, me realiseer dat het slecht is voor mezelf, voor J, voor een baby en vooral voor Anna, die haar moeder dan zo meemaakt. Met de psycholoog heb ik dit al heel wat keren besproken, ik hoop dat zij het duidelijk uit kan leggen.
Dat hoop ik ook echt Yppy
. En ik twijfel ook helemaal niet aan wat je zegt of beslist hoor. Je klinkt juist heel dapper en eerlijk in wat je allemaal denkt en voelt. Inderdaad juist heel doordacht en het beste willend.
YPPY, ik vind ook dat je heel duidelijk bent met je verhaal.
Hopelijk gaat het snel zoals je zelf wil
Hopelijk gaat het snel zoals je zelf wil
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Yppy je bent,voor ons in ieder geval, heel erg duidelijk maar mogelijk wil de dokter gewoon nog wat meer overtuigd worden. Stapje voor stapje, het is erg jammer dat het niet gelijk een positief bericht is maar het is ook niet gelijk afwijzend gelukkig.
Gaan ze nu ook contact opnemen met de psycholoog?
Droge mond is een klote bijwerking, ik hoop dat je dat redelijk snel kwijt raakt. Zo niet, denk goed om je gebit!
1 van de oorzaken van mijn gebitsproblemen is dus de droge mond die ik van de seroxat krijg.
Gaan ze nu ook contact opnemen met de psycholoog?
Droge mond is een klote bijwerking, ik hoop dat je dat redelijk snel kwijt raakt. Zo niet, denk goed om je gebit!
1 van de oorzaken van mijn gebitsproblemen is dus de droge mond die ik van de seroxat krijg.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Het voelt nu wel beter miss_sly, het lijkt of ik iets meer kan hebben, maar het is een heel dun draadje en het kan goed zijn dat de hoop dat het beter wordt me dat extraatje geeft. Maar de hoop is er wel, en dat is ook heel fijn. En ik voel me stoer dat ik toch deze beslissing heb genomen weer aan de medicijnen te gaan.
Bemoeienis van een vreemde kan soms juist goed zijn Phaidra. Ik vind dat vaak wel fijn, je krijgt weer wat anders te horen waar je over na kunt denken.
Voor de artsen zal het ook wel moeilijk zijn. Hier kan ik het rustig uitleggen. Als ik emotioneel word, dan neem ik even pauze en schrijf daarna verder. In het ziekenhuis twee weken terug zat ik al te huilen toen ik vertelde dat ik het niet nog een keer wil. Veel verder kwam ik niet. Misschien moet ik ze maar een linkje van hier mailen, dan is het vast duidelijker. Als het goed is, bellen ze de psycholoog. Haar heb ik het vaker uitgelegd.
Goed dat je het zegt Lois, ik zal er extra opletten, het wordt al wel minder.
Bemoeienis van een vreemde kan soms juist goed zijn Phaidra. Ik vind dat vaak wel fijn, je krijgt weer wat anders te horen waar je over na kunt denken.
Voor de artsen zal het ook wel moeilijk zijn. Hier kan ik het rustig uitleggen. Als ik emotioneel word, dan neem ik even pauze en schrijf daarna verder. In het ziekenhuis twee weken terug zat ik al te huilen toen ik vertelde dat ik het niet nog een keer wil. Veel verder kwam ik niet.
Misschien moet ik ze maar een linkje van hier mailen, dan is het vast duidelijker. Als het goed is, bellen ze de psycholoog. Haar heb ik het vaker uitgelegd.Goed dat je het zegt Lois, ik zal er extra opletten, het wordt al wel minder.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Slybeeb, wat fijn te lezen dat je iig al twee roze-wolk-dagen hebt gehad!
Ypsel, vrouwke toch. Sterkte met de bijwerkingn, even doorbijten. welllicht kun je de verhogingen in kleinere stapjes doen? Heb ik ook gedaan.
En de sterilisatie, ik snap de artsen eerlijk gezegd ook wel hoor. Hoe lullig het voor jou nu ook is, ze hebben natuurlijk niet voor niets dat protocol. Maar dat weet jij ook wel.
Hopelijk verloopt eea snel zoals jij graag zou willen.
En even een voor mevrouw Suiker.
Ypsel, vrouwke toch. Sterkte met de bijwerkingn, even doorbijten. welllicht kun je de verhogingen in kleinere stapjes doen? Heb ik ook gedaan.
En de sterilisatie, ik snap de artsen eerlijk gezegd ook wel hoor. Hoe lullig het voor jou nu ook is, ze hebben natuurlijk niet voor niets dat protocol. Maar dat weet jij ook wel.
Hopelijk verloopt eea snel zoals jij graag zou willen.
En even een
voor mevrouw Suiker.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
MIss_sly, heel heel heel erg fijn dat het *nu* zoveel beter voelt!
YPPY, dat lijkt me inderdaad een flinke tegenvaller voor je, maar gelukkig kan het toch nog (snel!) goedkomen met die medewerking en het begrip van artsen. Ik hoop het voor je en blijf het dapper vinden hoe je juist die beslissing zo kunt maken en erachter kunt blijven staan. Ook nu je er eigenlijk minder stellig over bent, vanuit het slechte gevoel nu.
Ik duim dat de noodzaak die het voor jullie heeft, goed wordt opegpikt en serieus genomen wordt.
Én ik duim dat je vlug baat hebt bij de medicatie.
Phaidra en Moonah: dankjulliewel. Lief.
YPPY, dat lijkt me inderdaad een flinke tegenvaller voor je, maar gelukkig kan het toch nog (snel!) goedkomen met die medewerking en het begrip van artsen. Ik hoop het voor je en blijf het dapper vinden hoe je juist die beslissing zo kunt maken en erachter kunt blijven staan. Ook nu je er eigenlijk minder stellig over bent, vanuit het slechte gevoel nu.
Ik duim dat de noodzaak die het voor jullie heeft, goed wordt opegpikt en serieus genomen wordt.
Én ik duim dat je vlug baat hebt bij de medicatie.
Phaidra en Moonah: dankjulliewel. Lief.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
miss sly, wat fijn dat je je zomaar zo goed voelde (ik hoop nog steeds) dat een bezoek aan de vk die invloed kan hebben zeg!
yppy, ik vind het zo vreemd dat je die beslissing niet zelf mag nemen...het is toch jouw keuze...
ik hoop dat het ze alsnog duidelijk wordt...
yppy, ik vind het zo vreemd dat je die beslissing niet zelf mag nemen...het is toch jouw keuze...
ik hoop dat het ze alsnog duidelijk wordt...
stormy waters...
sailin'
sailin'
Nou ja, dit dus... Tot zover 'baas in eigen buik'quote:Op vrijdag 17 april 2009 06:54 schreef Belana het volgende:
yppy, ik vind het zo vreemd dat je die beslissing niet zelf mag nemen...het is toch jouw keuze...
ik hoop dat het ze alsnog duidelijk wordt...
Dames, een hele dikke
Er was hier al eerder een moeder die graag een sterilisatie wou maar niet kreeg. Ik heb me daar toen al zo enorm over opgewonden (Angel geloof ik, met haar zoon Damian).
Nu wind ik me weer op. Yppy
En Sugar, ook veel sterkte gewenst in je eeuwigdurende strijd. En andere moeders die het om wat voor een reden ook moeilijk hebben. Ik denk aan jullie.
Nu wind ik me weer op. Yppy
En Sugar, ook veel sterkte gewenst in je eeuwigdurende strijd. En andere moeders die het om wat voor een reden ook moeilijk hebben. Ik denk aan jullie.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dankjewel, Livelink.
YPPY, in de Viva van deze week staat een artikel over iemand die op haar 26e een sterilisatie heeft laten doen. Na jaren weggestuurd te zijn door artsen die het weigerden, werd ze geholpen bij CASA (Centra voor Anticonceptie, Seksualiteit en Abortus, de voormalige Rutgersstichting). Misschien heb je er iets aan? Ik hoop gewoon dat je snel een begripvolle arts treft.
YPPY, in de Viva van deze week staat een artikel over iemand die op haar 26e een sterilisatie heeft laten doen. Na jaren weggestuurd te zijn door artsen die het weigerden, werd ze geholpen bij CASA (Centra voor Anticonceptie, Seksualiteit en Abortus, de voormalige Rutgersstichting). Misschien heb je er iets aan? Ik hoop gewoon dat je snel een begripvolle arts treft.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
De artsen hebben op zich gelijk Moonah, dat ze het niet zomaar willen doen. Alleen vind ik dat moeilijk als het om mezelf gaat en dat het zo lang duurt. Ik weet nog steeds niks. Dat wachten is frustrerend.
Hoe gaat het nu miss_sly? Je klinkt in z&g positiever.
Bedankt voor de tip Sugar. Ik heb de viva vorige week gekocht, maar alles gelezen behalve dat stukje. Het Casa had ik wel gevonden. De reistijd is iets verder, maar de verzekering vergoed het daar wel. Dat is dus wel een optie. Toch hoop ik dat het 'gewoon' kan en dat ik niet weer iets 'speciaals moet'. Dat mijn verhaal goed is zoals het is.
Ook met deze medicijnen flinke bijwerkingen, maar ik begin wel voorzichtig te denken dat het beter gaat. Ik kan weer meer hebben, heb meer geduld. Ook meer energie om iets te doen. Dat is goed. Nu hopen dat het zo blijft. De dosis moet nog verdubbeld worden.
Hoe gaat het nu miss_sly? Je klinkt in z&g positiever.
Bedankt voor de tip Sugar. Ik heb de viva vorige week gekocht, maar alles gelezen behalve dat stukje.
Het Casa had ik wel gevonden. De reistijd is iets verder, maar de verzekering vergoed het daar wel. Dat is dus wel een optie. Toch hoop ik dat het 'gewoon' kan en dat ik niet weer iets 'speciaals moet'. Dat mijn verhaal goed is zoals het is.Ook met deze medicijnen flinke bijwerkingen, maar ik begin wel voorzichtig te denken dat het beter gaat. Ik kan weer meer hebben, heb meer geduld. Ook meer energie om iets te doen. Dat is goed. Nu hopen dat het zo blijft. De dosis moet nog verdubbeld worden.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ja, als het je zelf betreft is het natuurlijk veel lastiger.quote:Op dinsdag 28 april 2009 19:51 schreef YPPY het volgende:
Alleen vind ik dat moeilijk als het om mezelf gaat en dat het zo lang duurt.
Fijn. ben blij voor je. Sterkte met de bijwerkingen.quote:Ook met deze medicijnen flinke bijwerkingen, maar ik begin wel voorzichtig te denken dat het beter gaat. Ik kan weer meer hebben, heb meer geduld. Ook meer energie om iets te doen. Dat is goed. Nu hopen dat het zo blijft. De dosis moet nog verdubbeld worden.
Ik was van de week een dosis vergeten. Manman, wat voelde ik me beroerd.
Idioot, hoeveel effect zo'n ding heeft...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Bizar he, dat je het zo goed merkt als je het vergeet. Dan weet je weer even goed dat het veel doet.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Vervelend van de bijwerkingen Yppy, kon je deze weken maar even overslaan Ik kan rustig een dag vergeten maar moet dat geen 2 dagen achter elkaar doen, dan merk ik ineens dat mijn schouders weer ergens bij mijn oren komen te zitten
Ik kan rustig een dag vergeten maar moet dat geen 2 dagen achter elkaar doen, dan merk ik ineens dat mijn schouders weer ergens bij mijn oren komen te zitten
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Hmm, na weer een nacht niet slapen.. toch maar hier.
Ik heb geen last van depressie maar wel van angst.
Sorry, ik heb geen puf om op iedereen te reageren nu, maar ik wil jullie allemaal sterkte wensen
Het verhaal is een beetje warrig misschien, ik ben niet helemaal helder.
Ik heb al zolang ik mij kan herinneren last van faalangst. Op de basisschool uitte zich dit in "niet kunnen" rekenen waardoor ik op speciaal middelbaar onderwijs terecht kwam. Hier ben ik een jaar vreselijk gepest waardoor ik heel erg onzeker werd en sociale angst ontwikkeld heb. Maar ik haalde hele hoge cijfers en ben doorgestroomd naar de tweede klas MAVO/HAVO van normaal onderwijs. Na de HAVO ben ik VWO gaan doen en daar bloeide ik op, kreeg vriendinnen. Op de middelbare school uitte de faalangst zich in perfectionisme, veel te lang over proefwerken doen en ze niet afkrijgen, maar ik haalde wel goede cijfers.
Na het VWO ben ik biologie gaan studeren, de eerste jaren waren fantastisch! Mensen met dezelfde interesses als ik, zo fijn! Maar toen moest ik voor mijn afstudeervakken stages gaan lopen en verslagen schrijven. Ik kreeg het gevoel dat de hele universitaire wereld kon zien hoe slecht ik wel niet presteerde, hoe slecht ik wel niet kon schrijven, ze zouden het aan iedereen doorvertellen! Terwijl ik niet eens slecht presteerde, ja, ik deed te lang over de afstudeervakken omdat ik het mezelf zo moeilijk maakte Na mijn eerste afstudeervak raakte ik in een diepe put, heb anderhalf jaar overspannen en depressief thuis gezeten, ik durfde niets meer, niet eens de huisarts bellen. Ik had toendertijd al jaren psychologische hulp voor mijn onzekerheid maar nu zocht ik ook specifieke hulp voor faalangst, zowel in groepsverband als individueel. Jammer genoeg werkte dit niet voldoende, ik kan heel goed beredeneren dat mijn gedachten en gevoelens onrealistisch zijn maar mijn gevoel gelooft mij niet. Tijdens mijn tweede afstudeervak trof ik een begeleidster die zich niet goed in anderen in kon leven. Bij haar ontwikkelde ik paniekaanvallen wanneer ze op mij lette of ik iets wel goed deed (ze was erg goed in op de vingers kijken) en wanneer ik kritiek kreeg. Ik besloot dat ik nog een derde afstudeervak wilde doen, om te leren niet zo heftig te reageren op situaties waarin er op me gelet word en wanneer ik kritiek krijg. Ook besloot ik Paroxetine te slikken. Dit hielp redelijk, alhoewel ook andere emoties afzwakten. Mijn afstudeervak ging beter dan het tweede afstudeervak en ik had geen last meer van paniekaanvallen, maar de onzekerheid en overgevoeligheid bleef. Wat wel heel fijn was, was dat ik niet meer wakker lag van dingen.
In januari ben ik begonnen met mijn eerste baan, het is een baan onder mijn niveau als analist op een onderwerp wat ik eigenlijk niet zo leuk vind (omdat ik weer denk dat ik op mijn niveau toch niets kan vinden, wie wil mij nou..). Maar het gaat heel slecht. Het is een baan bij de overheid en er moet voldaan worden aan allemaal eisen voordat iemand bevoegd is tot het zelfstandig uitvoeren van testen. De testen zijn makkelijk en zeer recht-toe-recht-aan, maar ik haal mijn bevoegdheden maar niet. Het labhoofd vertrouwt mij niet. De uitkomsten van de testen waren altijd goed maar ik heb een aantal keer tijdens de uitvoering fouten gemaakt die ik wel direct opgelost heb. Wanneer ik alleen werk of samenwerk met iemand die vertrouwen heeft in dat ik het kan dan voer ik alles perfect uit. Maar wanneer personen die duidelijk hebben laten blijken antipathie tegen mij en geen vertrouwen in mij te hebben op mijn uitvoering letten dan ga ik totaal de mist in en maak domme fouten, kan niet meer denken. Het begin van paniekaanvallen...
Ik ben nu 13 weken zwanger en heb versneld af moeten bouwen met Paroxetine, en de zwangerschapshormonen zullen ook wel meespelen. Helaas kan het labhoofd zich niet inleven en roept dreigende dingen als: "als ze dit hadden geweten hadden ze je nooit aangenomen", "waarom ben je zwanger geworden", "dit is een zeer ernstige zaak", etc. Dit weet ik zelf ook allemaal wel, ik lig er 's nachts wakker van, heb hartkloppingen, kan helemaal niet genieten van mijn zwangerschap.
Gelukkig was mijn teamleidster positiever en zocht het juist in de oplossingen. Het labhoofd wil mij nu echter helemaal niets meer laten doen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik maak me enorm zorgen over ons kindje, over niet al te lange tijd zijn de receptoren aangelegd die stresshormonen opvangen, en stresshormonen van de moeder hebben invloed op de ontwikkeling van het kind. Ik wil niet dat mijn kind later ook last van angsten krijgt door mij
Nou ja, dat was het...
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinkly op 30-04-2009 07:00:26 ]
Ik heb geen last van depressie maar wel van angst.
Sorry, ik heb geen puf om op iedereen te reageren nu, maar ik wil jullie allemaal sterkte wensen
Het verhaal is een beetje warrig misschien, ik ben niet helemaal helder.
Ik heb al zolang ik mij kan herinneren last van faalangst. Op de basisschool uitte zich dit in "niet kunnen" rekenen waardoor ik op speciaal middelbaar onderwijs terecht kwam. Hier ben ik een jaar vreselijk gepest waardoor ik heel erg onzeker werd en sociale angst ontwikkeld heb. Maar ik haalde hele hoge cijfers en ben doorgestroomd naar de tweede klas MAVO/HAVO van normaal onderwijs. Na de HAVO ben ik VWO gaan doen en daar bloeide ik op, kreeg vriendinnen. Op de middelbare school uitte de faalangst zich in perfectionisme, veel te lang over proefwerken doen en ze niet afkrijgen, maar ik haalde wel goede cijfers.
Na het VWO ben ik biologie gaan studeren, de eerste jaren waren fantastisch! Mensen met dezelfde interesses als ik, zo fijn! Maar toen moest ik voor mijn afstudeervakken stages gaan lopen en verslagen schrijven. Ik kreeg het gevoel dat de hele universitaire wereld kon zien hoe slecht ik wel niet presteerde, hoe slecht ik wel niet kon schrijven, ze zouden het aan iedereen doorvertellen! Terwijl ik niet eens slecht presteerde, ja, ik deed te lang over de afstudeervakken omdat ik het mezelf zo moeilijk maakte
Na mijn eerste afstudeervak raakte ik in een diepe put, heb anderhalf jaar overspannen en depressief thuis gezeten, ik durfde niets meer, niet eens de huisarts bellen. Ik had toendertijd al jaren psychologische hulp voor mijn onzekerheid maar nu zocht ik ook specifieke hulp voor faalangst, zowel in groepsverband als individueel. Jammer genoeg werkte dit niet voldoende, ik kan heel goed beredeneren dat mijn gedachten en gevoelens onrealistisch zijn maar mijn gevoel gelooft mij niet. Tijdens mijn tweede afstudeervak trof ik een begeleidster die zich niet goed in anderen in kon leven. Bij haar ontwikkelde ik paniekaanvallen wanneer ze op mij lette of ik iets wel goed deed (ze was erg goed in op de vingers kijken) en wanneer ik kritiek kreeg. Ik besloot dat ik nog een derde afstudeervak wilde doen, om te leren niet zo heftig te reageren op situaties waarin er op me gelet word en wanneer ik kritiek krijg. Ook besloot ik Paroxetine te slikken. Dit hielp redelijk, alhoewel ook andere emoties afzwakten. Mijn afstudeervak ging beter dan het tweede afstudeervak en ik had geen last meer van paniekaanvallen, maar de onzekerheid en overgevoeligheid bleef. Wat wel heel fijn was, was dat ik niet meer wakker lag van dingen.In januari ben ik begonnen met mijn eerste baan, het is een baan onder mijn niveau als analist op een onderwerp wat ik eigenlijk niet zo leuk vind (omdat ik weer denk dat ik op mijn niveau toch niets kan vinden, wie wil mij nou..). Maar het gaat heel slecht. Het is een baan bij de overheid en er moet voldaan worden aan allemaal eisen voordat iemand bevoegd is tot het zelfstandig uitvoeren van testen. De testen zijn makkelijk en zeer recht-toe-recht-aan, maar ik haal mijn bevoegdheden maar niet. Het labhoofd vertrouwt mij niet. De uitkomsten van de testen waren altijd goed maar ik heb een aantal keer tijdens de uitvoering fouten gemaakt die ik wel direct opgelost heb. Wanneer ik alleen werk of samenwerk met iemand die vertrouwen heeft in dat ik het kan dan voer ik alles perfect uit. Maar wanneer personen die duidelijk hebben laten blijken antipathie tegen mij en geen vertrouwen in mij te hebben op mijn uitvoering letten dan ga ik totaal de mist in en maak domme fouten, kan niet meer denken. Het begin van paniekaanvallen...
Ik ben nu 13 weken zwanger en heb versneld af moeten bouwen met Paroxetine, en de zwangerschapshormonen zullen ook wel meespelen. Helaas kan het labhoofd zich niet inleven en roept dreigende dingen als: "als ze dit hadden geweten hadden ze je nooit aangenomen", "waarom ben je zwanger geworden", "dit is een zeer ernstige zaak", etc. Dit weet ik zelf ook allemaal wel, ik lig er 's nachts wakker van, heb hartkloppingen, kan helemaal niet genieten van mijn zwangerschap.
Gelukkig was mijn teamleidster positiever en zocht het juist in de oplossingen. Het labhoofd wil mij nu echter helemaal niets meer laten doen.
Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik maak me enorm zorgen over ons kindje, over niet al te lange tijd zijn de receptoren aangelegd die stresshormonen opvangen, en stresshormonen van de moeder hebben invloed op de ontwikkeling van het kind. Ik wil niet dat mijn kind later ook last van angsten krijgt door mij
Nou ja, dat was het...
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinkly op 30-04-2009 07:00:26 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly
Goed dat je het opschrijft, het klinkt ook als een moeilijke tijd. Zeker omdat het je op het werk ook letterlijk niet makkelijk wordt gemaakt door je labhoofdzwans.
Ik zou als ik jou was in elk geval bij de verloskundige aankaarten dat je veel stress en angst ervaart, gevoed door de negatieve druk op je werk. Misschien kan er iets geregeld worden op je werk of misschien kun je zelf hulp krijgen die je wat meer laat ontspannen. Zeker als er slapeloze nachten van komen en je paniekerig bent, lijkt het me voor jouzelf en voor je kindje goed om die hulp te gaan zoeken. Maar dus ook echt voor jouzélf, he?
Veel sterkte.
Goed dat je het opschrijft, het klinkt ook als een moeilijke tijd. Zeker omdat het je op het werk ook letterlijk niet makkelijk wordt gemaakt door je labhoofdzwans.
Ik zou als ik jou was in elk geval bij de verloskundige aankaarten dat je veel stress en angst ervaart, gevoed door de negatieve druk op je werk. Misschien kan er iets geregeld worden op je werk of misschien kun je zelf hulp krijgen die je wat meer laat ontspannen. Zeker als er slapeloze nachten van komen en je paniekerig bent, lijkt het me voor jouzelf en voor je kindje goed om die hulp te gaan zoeken. Maar dus ook echt voor jouzélf, he?
Veel sterkte.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Twinky, dit klinkt te heftig om alleen aan te kunnen. Zorg inderdaad dat je je zorgen bespreekt met je VK. Wellicht dat er toch een middel is dat je tijdens de zwangerschap kunt slikken. Liever kiezen tussen twee kwaade (stress van jou naar de baby vs. medicijnen naar de baby), dan jezelf de grond in helpen en je baby daarin meenemen. Heel, heel veel sterkte
Bedankt voor de antwoorden allemaal
Ik had er inderdaad nog niet over nagedacht dat ik dit ook met de verloskundige zou kunnen bespreken, goede tip, toevallig heb ik maandag een afspraak. Ik heb ook een afspraak gemaakt voor een intakegesprek bij de psycholoog.
Hopelijk kan ik het de komende weken toch beter van me af zetten en me ontspannen, want ik zou me ook heel schuldig voelen als ik medicijnen zou gebruiken.. en ik zou na de geboorte zo graag borstvoeding willen geven
Ik had er inderdaad nog niet over nagedacht dat ik dit ook met de verloskundige zou kunnen bespreken, goede tip, toevallig heb ik maandag een afspraak. Ik heb ook een afspraak gemaakt voor een intakegesprek bij de psycholoog.
Hopelijk kan ik het de komende weken toch beter van me af zetten en me ontspannen, want ik zou me ook heel schuldig voelen als ik medicijnen zou gebruiken.. en ik zou na de geboorte zo graag borstvoeding willen geven
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly, misschien toch goed om te kijken of er eventueel medicatie is waarmee je wel bv zou kunnen geven... Want volgens mij bestaat het wel...
Ze hebben in Amsterdam de poppoli waar ze veel verstand hebben van medicatie icm zwangerschap en bv. Misschien kan je daar wat mee.
Wees niet te streng voor jezelf... "ik zou me heel schuldig voelen als ik medicijnen zou gebruiken...", want ik denk dat je het jezelf daar niet makkelijker mee maakt...
Ik heb bij mn eerste zwangerschap en nu ook, ook medicatie geslikt... ben nu wel aan het proberen heel rustig af te bouwen. Omdat ik eigenlijk het liefst tegen het eind van de zwangerschap niks meer slik ook ivm bv (ik slik fluoxetine). Maar als het niet lukt, dan lukt het niet... een mama die lekker in haar vel zit is ook belangrijk.
Wat ik wil zeggen... sluit niet gelijk alle deuren, kijk of je ergens misschien een middenweg in kan vinden, sterkte en heel goed dat je een afspraak hebt voor intake bij de psycholoog
Ze hebben in Amsterdam de poppoli waar ze veel verstand hebben van medicatie icm zwangerschap en bv. Misschien kan je daar wat mee.
Wees niet te streng voor jezelf... "ik zou me heel schuldig voelen als ik medicijnen zou gebruiken...", want ik denk dat je het jezelf daar niet makkelijker mee maakt...
Ik heb bij mn eerste zwangerschap en nu ook, ook medicatie geslikt... ben nu wel aan het proberen heel rustig af te bouwen. Omdat ik eigenlijk het liefst tegen het eind van de zwangerschap niks meer slik ook ivm bv (ik slik fluoxetine). Maar als het niet lukt, dan lukt het niet... een mama die lekker in haar vel zit is ook belangrijk.
Wat ik wil zeggen... sluit niet gelijk alle deuren, kijk of je ergens misschien een middenweg in kan vinden, sterkte en heel goed dat je een afspraak hebt voor intake bij de psycholoog
Mama van 2 lieve meiden :)
Twinkly, heel veel sterkte.
Misschien heb je nog iets aan dit topic? Zwanger worden en antidepressiva
Misschien heb je nog iets aan dit topic? Zwanger worden en antidepressiva
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Nijna heel erg bedankt voor die link, ik kende de Poppoli nog niet, wat ontzettend fijn dat dat bestaat (ik word er gewoon emo van zo fijn). Hopelijk kunnen ook mensen uit Gelderland daar terecht. Maandag zal ik de optie om daar naar toe te worden verwezen aan de verloskundige voorleggen.
Ik zal dat andere topic ook eens doorlezen Lois, dankjewel
[ Bericht 39% gewijzigd door Twinkly op 01-05-2009 16:10:55 ]
Heb je ook helemaal gelijk inquote:Op vrijdag 1 mei 2009 09:28 schreef Nijna het volgende:Maar als het niet lukt, dan lukt het niet... een mama die lekker in haar vel zit is ook belangrijk.
Wat ik wil zeggen... sluit niet gelijk alle deuren, kijk of je ergens misschien een middenweg in kan vinden,
Ik zal dat andere topic ook eens doorlezen Lois, dankjewel
[ Bericht 39% gewijzigd door Twinkly op 01-05-2009 16:10:55 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Vandaag gesprek gehad met het adjuncthoofd en het labhoofd (de vrouw waar ik niet mee op kan schieten) en ze willen me kwijt. Ze willen dus helemaal geen moeite voor me doen, laten me gewoon vallen. Nadat ik open ben geweest tegen het labhoofd over de faalangst zijn er nog maar 4 werkdagen verstreken, openheid heeft dus geen goed gedaan. Heel naief van mij, maar ik vind het heel erg dat mensen anderen zo kunnen behandelen. Iedereen is anders...heeft andere kwaliteiten. Ik weet ook gewoon dat ik dit werk kan, maar ik moet wel de ruimte krijgen het te laten zien. Nu wordt mijn werk gewoon genegeerd (letterlijk, het labhoofd wilde mijn werk niet eens bekijken).
Het adjuncthoofd is van mening dat ze dit had moeten weten toen ze mij aannam, zodat ze me niet had aangenomen. Maar onder controle van medicijnen is er niets aan de hand, net als iemand met depressie, die zegt toch ook niet bij een sollicitatie dat hij depressief zou zijn als hij geen medicijnen zou gebruiken.
Het is volgens mij en familie ook zo'n situatie waarin iedereen zenuwachtig en gestrest zou raken, als je vanaf het begin af aan niet serieus genomen wordt en duidelijk wordt gemaakt dat je niet gewenst bent. Ik weet niet of ik het al verteld had maar het labhoofd is ook nog eens stikjaloers op mijn zwangerschap omdat ze zelf onvruchtbaar is. En dit laat ze erg goed merken door hele gemene opmerkingen. Ook heeft ze vanaf het begin af aan al aangegeven dat mensen met een WO opleiding slechter presteren dan mensen met een HBO of MBO opleiding, dus ze ging er ook al van uit. De vrouw die tegenover het labhoofd zit en erg goed met haar overweg kan heeft mij vanaf het begin af aan niet aangekeken en negeerde me wanneer ik haar wat vroeg. Dus ik denk echt dat er meer aan de hand is dan alleen faalangst bij mij.
Ze willen nu dat ik een andere baan zoek, via Start. Maar ik ben zwanger, wat ook al echt wel te zien is. Eind september moet ik uiterlijk met verlof. Wie neemt mij nou aan, en via een uitzendburo ben ik de baan ook zo weer kwijt. En ze hadden het over de w.w. in gaan, maar ik heb het uitgezocht, daar heb ik nog geen recht op omdat ik er nog geen half jaar werk en dan zou ik nog maar recht hebben op drie maanden. Ze proberen me dus uit en op een zo makkelijke manier kwijt te raken. Mijn contract loopt officieel af op 31 december.
Mijn inkomsten, ook al werk ik maar 16 uur, zijn erg belangrijk, zonder dat hebben we iedere maand een flink tekort. Als ik maar tot het eind van mijn verlof inkomsten heb.
Morgen heb ik een afspraak met een psycholoog, gelukkig is er een gaatje gevallen door ziekte want de wachtlijst is 6-8 weken. Ik denk eerlijk gezegd dat wanneer dit allemaal achter de rug is medicijnen niet eens nodig zijn. De stress komt echt van het werk en hoe ik behandeld word en minder van binnenuit.
[ Bericht 7% gewijzigd door Twinkly op 12-05-2009 08:07:45 ]
Het adjuncthoofd is van mening dat ze dit had moeten weten toen ze mij aannam, zodat ze me niet had aangenomen. Maar onder controle van medicijnen is er niets aan de hand, net als iemand met depressie, die zegt toch ook niet bij een sollicitatie dat hij depressief zou zijn als hij geen medicijnen zou gebruiken.
Het is volgens mij en familie ook zo'n situatie waarin iedereen zenuwachtig en gestrest zou raken, als je vanaf het begin af aan niet serieus genomen wordt en duidelijk wordt gemaakt dat je niet gewenst bent. Ik weet niet of ik het al verteld had maar het labhoofd is ook nog eens stikjaloers op mijn zwangerschap omdat ze zelf onvruchtbaar is. En dit laat ze erg goed merken door hele gemene opmerkingen. Ook heeft ze vanaf het begin af aan al aangegeven dat mensen met een WO opleiding slechter presteren dan mensen met een HBO of MBO opleiding, dus ze ging er ook al van uit. De vrouw die tegenover het labhoofd zit en erg goed met haar overweg kan heeft mij vanaf het begin af aan niet aangekeken en negeerde me wanneer ik haar wat vroeg. Dus ik denk echt dat er meer aan de hand is dan alleen faalangst bij mij.
Ze willen nu dat ik een andere baan zoek, via Start. Maar ik ben zwanger, wat ook al echt wel te zien is. Eind september moet ik uiterlijk met verlof. Wie neemt mij nou aan, en via een uitzendburo ben ik de baan ook zo weer kwijt. En ze hadden het over de w.w. in gaan, maar ik heb het uitgezocht, daar heb ik nog geen recht op omdat ik er nog geen half jaar werk en dan zou ik nog maar recht hebben op drie maanden. Ze proberen me dus uit en op een zo makkelijke manier kwijt te raken. Mijn contract loopt officieel af op 31 december.
Mijn inkomsten, ook al werk ik maar 16 uur, zijn erg belangrijk, zonder dat hebben we iedere maand een flink tekort. Als ik maar tot het eind van mijn verlof inkomsten heb.
Morgen heb ik een afspraak met een psycholoog, gelukkig is er een gaatje gevallen door ziekte want de wachtlijst is 6-8 weken. Ik denk eerlijk gezegd dat wanneer dit allemaal achter de rug is medicijnen niet eens nodig zijn. De stress komt echt van het werk en hoe ik behandeld word en minder van binnenuit.
[ Bericht 7% gewijzigd door Twinkly op 12-05-2009 08:07:45 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly, ik wens je veel sterkte.
[ Bericht 89% gewijzigd door livelink op 13-05-2009 19:40:23 ]
[ Bericht 89% gewijzigd door livelink op 13-05-2009 19:40:23 ]
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Twinkly wat een nare situatie. Het zal zeker niet gemakkelijk zijn om dan door te blijven werken. Ik zou echter toch ook naar het advies van psycholoog of huisarts luisteren, ipv naar familie. Hun mening is natuurlijk ook nog gekleurd door hun band met jou.
Veel sterkte!
Veel sterkte!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik zou idd niet op het advies van familie af gaan, die hebben allemaal makkelijk praten.
Het zal niet fijn zijn, maar zolang jij elke dag gewoon naar je werk gaat en je werk doet kunnen ze jou tot 16 december iig niks maken. In de tussentijd kan je gewoon solliciteren naar iets anders natuurlijk. Het zal niet supermakkelijk zijn, maar dat je zwanger bent hoeft niet per sé te betekenen dat je geen werk kan vinden.
Ga in gesprek met de psych en ga op zijn advies af. Als hij zegt dat je beter even niet meer kan werken heb je tenminste iets om mee aan te komen bij de bedrijfsarts.
En als ze jou echt weg willen hebben zullen zij daar de stappen voor moeten ondernemen, zelf niks doen.
Zij zijn in principe verplicht om jou het hele jaar nog te laten werken en te betalen tenzij ze aan kunnen tonen dat jij bijv. werk weigert oid.
Het zal niet fijn zijn, maar zolang jij elke dag gewoon naar je werk gaat en je werk doet kunnen ze jou tot 16 december iig niks maken. In de tussentijd kan je gewoon solliciteren naar iets anders natuurlijk. Het zal niet supermakkelijk zijn, maar dat je zwanger bent hoeft niet per sé te betekenen dat je geen werk kan vinden.
Ga in gesprek met de psych en ga op zijn advies af. Als hij zegt dat je beter even niet meer kan werken heb je tenminste iets om mee aan te komen bij de bedrijfsarts.
En als ze jou echt weg willen hebben zullen zij daar de stappen voor moeten ondernemen, zelf niks doen.
Zij zijn in principe verplicht om jou het hele jaar nog te laten werken en te betalen tenzij ze aan kunnen tonen dat jij bijv. werk weigert oid.
***
Twinkly, heel vervelend dat hun houding zo is tegenover je. Daar zou ik ook flink over in zitten, hoor.
De adviezen van de anderen vind ik inderdaad ook slim: praten met een psycholoog en proberen te bekijken wat voor jou én voor je werk haalbaar is nu.
Sowieso: praat er eens goed over, want dit zijn nare dingen en uit je post (en het tijdstip) maak ik op dat het je nu gewoon echt heel erg hoog zit (begrijpelijk ook!). Sterkte hiermee!
De adviezen van de anderen vind ik inderdaad ook slim: praten met een psycholoog en proberen te bekijken wat voor jou én voor je werk haalbaar is nu.
Sowieso: praat er eens goed over, want dit zijn nare dingen en uit je post (en het tijdstip) maak ik op dat het je nu gewoon echt heel erg hoog zit (begrijpelijk ook!). Sterkte hiermee!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Twinkly, ik zou willen dat ik je kon helpen, maar het enige wat ik kan doen is je een virtuele knuffel geven
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
ik werk voor een uitzendbureau.
nadeel is dat ik nergens voor vast kom.
voordeel is dat als ik op een vervelende werkplek kom, ik ook zo weer vertrokken ben.
en ik doe enorm veel ervaring op op verschillende werkplekken.
ik zou voor voorlopig echt niets anders meer willen. ik heb het meer naar mijn zin dan toen ik nog op een werkplek voor vast zat.
(en dat had ik van mezelf echt niet verwacht. ik dacht er hetzelfde over als jij, maar ik vind het heerlijk zoals het nu gaat, wie weet geldt dat in de toekomst ook voor jou)
nadeel is dat ik nergens voor vast kom.
voordeel is dat als ik op een vervelende werkplek kom, ik ook zo weer vertrokken ben.
en ik doe enorm veel ervaring op op verschillende werkplekken.
ik zou voor voorlopig echt niets anders meer willen. ik heb het meer naar mijn zin dan toen ik nog op een werkplek voor vast zat.
(en dat had ik van mezelf echt niet verwacht. ik dacht er hetzelfde over als jij, maar ik vind het heerlijk zoals het nu gaat, wie weet geldt dat in de toekomst ook voor jou)
Dankjewel voor jullie lieve en nuttige berichtjes, ze helpen mij heel goed want ik weet echt niets van dit soort dingen af. Het zit me inderdaad heel hoog, ik slaap niet meer.Ladywbr ik ben op zich niet tegen werken via het uitzendburo maar als ik daar nu voor zou kiezen zou ik tijdens mijn zwangerschapsverlof minstens 16 weken geen inkomen hebben. En dat is best wel een groot probleem. We proberen op dit moment zo zuinig mogelijk te leven zodat we kunnen sparen voor wanneer ik eventueel geen inkomen meer heb.
Zometeen heb ik een afspraak met mijn huisarts en vanmiddag met een psycholoog, hopelijk kunnen zij mij advies geven.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly Wat een vervelende dingen, zo tijdens je zwangerschap. Ik kan me voorstellen dat alles dan nog extra zwaar lijkt. Niet dat ik vind dat je je aanstelt, het lijkt me juist dat een zwangerschap en depressie een van de naarste combinaties is. Hopelijk kunnen je huisarts, psycholoog en verloskundige helpen. Sterkte
Wat een vervelende dingen, zo tijdens je zwangerschap. Ik kan me voorstellen dat alles dan nog extra zwaar lijkt. Niet dat ik vind dat je je aanstelt, het lijkt me juist dat een zwangerschap en depressie een van de naarste combinaties is. Hopelijk kunnen je huisarts, psycholoog en verloskundige helpen. Sterkte
Ik ben net terug van de huisarts, die adviseerde naar de arbo-arts te gaan. Aan de stress kon hij nu niets doen.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly, wat een rotsituatie op je werk zeg... bah!
Hopelijk kunnen psycholoog, arbo-arts, vk je wat helpen met advies enzo. Hoe rot de situatie op je werk ook is, ik zou het geloof ik nog wel even aanhouden, dan heb je tenminste iets en van daaruit verder zoeken. Ik hoop heel erg dat er iets fijns (met fijne collega's!!!) op je pad komt
Hopelijk kunnen psycholoog, arbo-arts, vk je wat helpen met advies enzo. Hoe rot de situatie op je werk ook is, ik zou het geloof ik nog wel even aanhouden, dan heb je tenminste iets en van daaruit verder zoeken. Ik hoop heel erg dat er iets fijns (met fijne collega's!!!) op je pad komt
Mama van 2 lieve meiden :)
ik heb het ook niet over nu twinkly, ik bedoel straks, als je geen baan meer zou hebben. (had ik dan verkeerd begrepen dat ze je contract niet verlengen? )quote:Op dinsdag 12 mei 2009 09:33 schreef Twinkly het volgende:
Ladywbr ik ben op zich niet tegen werken via het uitzendburo maar als ik daar nu voor zou kiezen zou ik tijdens mijn zwangerschapsverlof minstens 16 weken geen inkomen hebben. En dat is best wel een groot probleem. We proberen op dit moment zo zuinig mogelijk te leven zodat we kunnen sparen voor wanneer ik eventueel geen inkomen meer heb.
Zometeen heb ik een afspraak met mijn huisarts en vanmiddag met een psycholoog, hopelijk kunnen zij mij advies geven.
nee natuurlijk moet je nu niet stoppen met werken, dat is niet handig. maar denk ook goed om jezelf.
Twinkly, volgens mij heb je als uitzendkracht wel recht op een zwangerschapsuitkering hoor. o.a. op werksite.nl staat wel wat info daarover. of even googelen op ' uitzendkracht zwangerschapsverlof' misschien heb je er wat aan.
Even een oud topic omhoog want ik vind Yppy zo stil. Yppy hoe gaat het met je? (als je deze vraag tenminste wilt beantwoorden hoor, zo niet dan haal ik mijn vraag weg )
)
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
En ik ben ook benieuwd hoe het met Twinkly gaat.
En eventuele anderen die nog in dit topic horen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Twinkly, ik wou ook nog even toevoegen dat je ook met werken via het uizendbureau wel recht hebt op een zwangerschapsverlof-uitkering!
Ik heb tijdens mijn beide zwangerschappen via een uitzendbureau gewerkt en bij beide kreeg ik in mijn verlof een uitkering via het UWV.
Ik heb tijdens mijn beide zwangerschappen via een uitzendbureau gewerkt en bij beide kreeg ik in mijn verlof een uitkering via het UWV.
Hoe is het met Twinkly?
En moet jou Sugar? Ben je nu 'beter?'
Wat lief dat je aan me denkt en naar me vraagt Lois.
Lichamelijk voel ik me beroerd. Hooikoorts ik heb (daardoor) geen lichamelijke energie en ben regelmatig duizelig van de honger (nee hoor, ik eet genoeg, maar dat komt door de medicijnen )
Geestelijk gaat het best wel goed. Ik heb al een paar weken geen echte 'buien' gehad. Ik ben heel neutraal. Niet heel blij of heel vrolijk, maar ook niet ontzettend verdrietig. Het afgezwakte waar je vaker over hoort. Ik vind het wel fijn, het geeft me veel rust.
Het verbaast me regelmatig hoeveel geduld ik heb met Anna, zeker als ik een hele dag met haar alleen ben. Dat ik veel kan hebben en geduldig blijf en niet snel geirriteerd raak.
Ik ben nu voor de laatste keer bij de psycholoog geweest. Ergens is dat moeilijk, ze heeft me zo ontzettend goed geholpen, maar het geeft me ook kracht, dat ze nog eens heeft gezegd dat ze vindt dat ik het goed doe, door opmerkingen die ze maakt over mij als moeder, partner, dochter en werknemer. Soms denk ik dat ik 'er' ben, maar door iets kleins loop ik ineens weer over een draadje. Ben ik wel een goede moeder? Zorg ik goed voor Anna? Hoe kan ik het beter doen? Maar dat komt steeds minder vaak voor. En de draad waar ik overheen loop wordt korter en steeds breder. Ik merk zo goed dat ik op de goede weg ben en dat het me gaat lukken voor ze het huis uit is.
En moet jou Sugar? Ben je nu 'beter?'
Wat lief dat je aan me denkt en naar me vraagt Lois.
Lichamelijk voel ik me beroerd. Hooikoorts ik heb (daardoor) geen lichamelijke energie en ben regelmatig duizelig van de honger (nee hoor, ik eet genoeg, maar dat komt door de medicijnen
)Geestelijk gaat het best wel goed. Ik heb al een paar weken geen echte 'buien' gehad. Ik ben heel neutraal. Niet heel blij of heel vrolijk, maar ook niet ontzettend verdrietig. Het afgezwakte waar je vaker over hoort. Ik vind het wel fijn, het geeft me veel rust.
Het verbaast me regelmatig hoeveel geduld ik heb met Anna, zeker als ik een hele dag met haar alleen ben. Dat ik veel kan hebben en geduldig blijf en niet snel geirriteerd raak.
Ik ben nu voor de laatste keer bij de psycholoog geweest. Ergens is dat moeilijk, ze heeft me zo ontzettend goed geholpen, maar het geeft me ook kracht, dat ze nog eens heeft gezegd dat ze vindt dat ik het goed doe, door opmerkingen die ze maakt over mij als moeder, partner, dochter en werknemer. Soms denk ik dat ik 'er' ben, maar door iets kleins loop ik ineens weer over een draadje. Ben ik wel een goede moeder? Zorg ik goed voor Anna? Hoe kan ik het beter doen? Maar dat komt steeds minder vaak voor. En de draad waar ik overheen loop wordt korter en steeds breder. Ik merk zo goed dat ik op de goede weg ben en dat het me gaat lukken voor ze het huis uit is.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wel erg toevallig om dit te gaan spammen en een topic vol depressievelingen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Goed om te lezen, YPPY.
Vooral dat je jezelf verrast met hoe rustig en geduldig je nu met Anna kunt omgaan. Lijkt me erg fijn bewijs dat het echt veel beter gaat. Goed gedaan! En je psycholoog zegt zulke dingen ook zeker niet voor niets, dus je bént gewoon een goede moeder.
En over mijzelf? Ik ben misschien niet helemaal 'beter', maar toch vind ik zeker niet dat ik nog depressief genoemd kan worden. Gelukkig niet, want dat woord hoort voor mij bij een vreselijk zwarte tijd, de tijd dat ik er niet meer wilde zijn en dat het me ook niets kon schelen als mijn naasten wat zou overkomen. Dat is echt geweest. Godzijdank.
De moeilijkere dagen zijn er soms nog, maar heel vergelijkbaar met wat jij schrijft over het draadje. Steeds wat minder allesomvattend dus, die slechte gevoelens en slechte tijden.
Vooral dat je jezelf verrast met hoe rustig en geduldig je nu met Anna kunt omgaan. Lijkt me erg fijn bewijs dat het echt veel beter gaat. Goed gedaan! En je psycholoog zegt zulke dingen ook zeker niet voor niets, dus je bént gewoon een goede moeder.
En over mijzelf? Ik ben misschien niet helemaal 'beter', maar toch vind ik zeker niet dat ik nog depressief genoemd kan worden. Gelukkig niet, want dat woord hoort voor mij bij een vreselijk zwarte tijd, de tijd dat ik er niet meer wilde zijn en dat het me ook niets kon schelen als mijn naasten wat zou overkomen. Dat is echt geweest. Godzijdank.
De moeilijkere dagen zijn er soms nog, maar heel vergelijkbaar met wat jij schrijft over het draadje. Steeds wat minder allesomvattend dus, die slechte gevoelens en slechte tijden.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
YPPY, fijn dat het goed gaat en de medicijnen aanslaan. Het lijkt me een heel vreemde sensatie, kan me er niet zoveel bij voorstellen hoe dat voelt, wat je beschrijft. Natuurijk gaat het lukken! En als ze het huis uit gaat, neemt ze hele goede herinneringen aan haar moeder mee!
Sugar, van jouw kant gelukkig ook dus betere berichten.
voor alle meiden hier, of ze nu wat posten of niet.
Dat van dat draadje klinkt hier ook wel bekend, hoewel ik niet pretendeer te weten hoe het is om me te voelen zoals jullie je voelen/hebben gevoeld. Ik heb deze zwangerschap niet als heel prettig ervaren en heb met heel veel moeite een soort van evenwicht kunnen vinden en bewaren. Afgelopen weken, als dan eea toch anders gaat, er ineens andere zorgen bijkomen, er veranderingen zijn, dan merk ik dat dat evenwicht maar heel erg wankel is. Het grijs werd ineens toch weer donkerder en er zaten zelfs wat zwarte dagen bij. Ik wil echter niet deze laatste weken nog weer door die zwarte tunnel, dus ik ben weer hard bezig om dat evenwicht, hoe wankel ook, te herstellen. Ik hou me er maar aan vast dat het hormonaal is en ik hoop van harte dat het na de bevalling verdwijnt.
Sugar, van jouw kant gelukkig ook dus betere berichten.
voor alle meiden hier, of ze nu wat posten of niet.Dat van dat draadje klinkt hier ook wel bekend, hoewel ik niet pretendeer te weten hoe het is om me te voelen zoals jullie je voelen/hebben gevoeld. Ik heb deze zwangerschap niet als heel prettig ervaren en heb met heel veel moeite een soort van evenwicht kunnen vinden en bewaren. Afgelopen weken, als dan eea toch anders gaat, er ineens andere zorgen bijkomen, er veranderingen zijn, dan merk ik dat dat evenwicht maar heel erg wankel is. Het grijs werd ineens toch weer donkerder en er zaten zelfs wat zwarte dagen bij. Ik wil echter niet deze laatste weken nog weer door die zwarte tunnel, dus ik ben weer hard bezig om dat evenwicht, hoe wankel ook, te herstellen. Ik hou me er maar aan vast dat het hormonaal is en ik hoop van harte dat het na de bevalling verdwijnt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nou Sly.....
Zó jammer dat die langgewenste zwangerschap zo rottig voor je verloopt.
Ik hoop van harte (en hard!) met je mee dat het met de bevalling helemaal anders wordt.
Zó jammer dat die langgewenste zwangerschap zo rottig voor je verloopt.
Ik hoop van harte (en hard!) met je mee dat het met de bevalling helemaal anders wordt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Sugar, ik vind het goed om te lezen dat het echte depressieve weg is. En het draadje zal nog wel even blijven. Ik vind het draadje niet meer zo erg nu ik weet hoe slecht het ook kan zijn. Het is altijd minder erg dan toen (behalve de tijd zonder medicijnen, dat was zwart gat). Jij was toch een beetje degene waardoor ik ook hier durfde gaan posten, dus het is super dat een 'voorbeeld' dan ook zo vooruit is gegaan.
miss_sly, ik vind het juist wel goed dat je jouw verhaal hier neerzet. Wat jij voelt en meemaakt hoort niet bij een standaard zwangerschap en daarom hoort het hier. Of het nu officieel is of niet, het zware en donkere gevoel heb je wel. Je bent nu bijna aan het einde, hoe is het nu?
Gisteren was het afsluitende gesprek bij de psychiater. Ook een grens, nu moet ik naar de huisarts voor medicijnen. Volgende week kennismaken daar (meteen maar een nieuwe huisarts geregeld, ik ga echt niet met die oude praten over mijn gevoel). Anna gaat mee, kan hij/zij (duo huisarts) meteen zien waar het over gaat. Bij deze dus mijn 'officiele' einde hier in dit topic. Ik val weer onder de reguliere hulpverlening, de medicijnen zijn goed nu (ga zeker door tot 2010) en ik ben helemaal Anna's mama.
Bedankt voor alle reacties hier, het heeft me zo ontzettend geholpen om ervaringen van anderen te lezen en begrip te krijgen voor wat er aan de hand was. Ik hoop andersom ook dat mijn verhaal anderen helpt. Herkenning biedt waardoor je zelf naar de huisarts stapt, of moed, omdat het ook weer beter kan gaan, al is het soms een lange weg. Of diegenen hier dat nu wel of niet in het openbaar posten. ( )
miss_sly, ik vind het juist wel goed dat je jouw verhaal hier neerzet. Wat jij voelt en meemaakt hoort niet bij een standaard zwangerschap en daarom hoort het hier. Of het nu officieel is of niet, het zware en donkere gevoel heb je wel. Je bent nu bijna aan het einde, hoe is het nu?
Gisteren was het afsluitende gesprek bij de psychiater. Ook een grens, nu moet ik naar de huisarts voor medicijnen. Volgende week kennismaken daar (meteen maar een nieuwe huisarts geregeld, ik ga echt niet met die oude praten over mijn gevoel). Anna gaat mee, kan hij/zij (duo huisarts) meteen zien waar het over gaat. Bij deze dus mijn 'officiele' einde hier in dit topic. Ik val weer onder de reguliere hulpverlening, de medicijnen zijn goed nu (ga zeker door tot 2010) en ik ben helemaal Anna's mama.
Bedankt voor alle reacties hier, het heeft me zo ontzettend geholpen om ervaringen van anderen te lezen en begrip te krijgen voor wat er aan de hand was. Ik hoop andersom ook dat mijn verhaal anderen helpt. Herkenning biedt waardoor je zelf naar de huisarts stapt, of moed, omdat het ook weer beter kan gaan, al is het soms een lange weg. Of diegenen hier dat nu wel of niet in het openbaar posten. (
)
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
YPPY, ik heb zo'n bewondering voor je doortastende aanpak! en ook voor je openheid hierover hier. succes met het vervolg, ik ben blij om te lezen dat het in elk geval redelijk gaat nu. ik hoop dat dat nog wat beter zal worden.
miss_sly, ik hoop ook heel hard met je mee dat die sombere gevoelens over zullen zijn na de zwangerschap. wat hormonen toch teweeg kunnen brengen he... sterkte met deze laatste loodjes in elk geval!
miss_sly, ik hoop ook heel hard met je mee dat die sombere gevoelens over zullen zijn na de zwangerschap. wat hormonen toch teweeg kunnen brengen he... sterkte met deze laatste loodjes in elk geval!
Fijn, YPPY. In elk geval fijn dat het nu zo ver 'stabiel' is, dat je deze stap weer kunt zetten.
En helemaal Anna's mama, yeah, dat ben je als bovenste beste!
En helemaal Anna's mama, yeah, dat ben je als bovenste beste!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik lees nu je update pas Yppy. Fijn om te lezen dat het echt weer beter met je gaat en dat je een manier gevonden hebt om het een plekje te geven in je leven zeg maar.
Nog even over dat 'officiele einde in dit topic'. Ben ik niet met je eens hoor.
Ik bedoel, niet dat je hier per se MOET posten hoor, maar voor de andere dames, dit topic is niet alleen bedoeld voor mensen met een officiele diagnose van een (PP)depressie.
Het is ooit gestart door iemand die vreselijk worstelde met de gevoelens die los kwamen tijdens en na de zwangerschap en zonder dat iemand aan de medicijnen of in therapie gaat kan dat allemaal hier in dit topic.
Volgens mij is dat wel duidelijk, maar het schoot me nog even te binnen.
Nog even over dat 'officiele einde in dit topic'. Ben ik niet met je eens hoor.
Ik bedoel, niet dat je hier per se MOET posten hoor, maar voor de andere dames, dit topic is niet alleen bedoeld voor mensen met een officiele diagnose van een (PP)depressie.
Het is ooit gestart door iemand die vreselijk worstelde met de gevoelens die los kwamen tijdens en na de zwangerschap en zonder dat iemand aan de medicijnen of in therapie gaat kan dat allemaal hier in dit topic.
Volgens mij is dat wel duidelijk, maar het schoot me nog even te binnen.
***
Wat 'grappig' dat je dat schrijft bix, ik vind mezelf juist niet doortastend. Zo heb ik maanden gewacht tot ik mezelf/ons in heb laten schrijven bij de nieuwe huisarts en lag er een half jaar lang een kaart van de tandarts voor ik vorige week een afspraak maakte. Ik moet ook nog naar p&o, ook zoiets waar ik te lang mee wacht.
Soms twijfel ik wel over die openheid, of ik niet te veel vertel. Van de andere kant vertel ik ook heel veel (veel meer) niet en houd ik het hier bij mezelf, zonder de invloed van anderen op mij erbij te betrekken. En ik laat alles wel bezinken voordat ik het post, zodat ik niet impulsief iets schrijf waar ik later spijt van krijg. En die openheid mis ik juist bij anderen, als ikzelf vertel wat er is gebeurd, gaan anderen ook meer vertellen en ervaringen delen. En dan blijkt het veel minder raar en gek te zijn wat mij is overkomen dan ik lang dacht. Daar doe ik het ook wel voor, dat anderen lezen dat ze niet de enigen zijn.
Een hele tijd terug is dat besproken BE, in het feedback topic, dat het hier echt samen moest hangen met de zwangerschap/bevalling en dat het anders in r&p thuis hoort. Was een flinke discussie. Bij mezelf kan ik nu niet zeggen dat het (direct) nog met de zwangerschap/bevalling samenhangt. Ik vrees dat het iets is waar ik mee moet leren leven en wat altijd bij mij blijft horen. Dat komt dan volgens de discussie toen in r&p terecht.
Soms twijfel ik wel over die openheid, of ik niet te veel vertel. Van de andere kant vertel ik ook heel veel (veel meer) niet en houd ik het hier bij mezelf, zonder de invloed van anderen op mij erbij te betrekken. En ik laat alles wel bezinken voordat ik het post, zodat ik niet impulsief iets schrijf waar ik later spijt van krijg. En die openheid mis ik juist bij anderen, als ikzelf vertel wat er is gebeurd, gaan anderen ook meer vertellen en ervaringen delen. En dan blijkt het veel minder raar en gek te zijn wat mij is overkomen dan ik lang dacht. Daar doe ik het ook wel voor, dat anderen lezen dat ze niet de enigen zijn.
Een hele tijd terug is dat besproken BE, in het feedback topic, dat het hier echt samen moest hangen met de zwangerschap/bevalling en dat het anders in r&p thuis hoort. Was een flinke discussie. Bij mezelf kan ik nu niet zeggen dat het (direct) nog met de zwangerschap/bevalling samenhangt. Ik vrees dat het iets is waar ik mee moet leren leven en wat altijd bij mij blijft horen. Dat komt dan volgens de discussie toen in r&p terecht.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Het mag.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat fijn YP!!! Dat zal vast een stuk rust geven al vind ik het belachelijk dat het zo lang heeft moeten duren, maar een uiteindelijk ja is beter dan helemaal geen ja, zullen we maar denken...
al vind ik het belachelijk dat het zo lang heeft moeten duren, maar een uiteindelijk ja is beter dan helemaal geen ja, zullen we maar denken...
Oh wta fijn Yppy, hopenlijk geeft het je nog een extra stukje rust
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ow Yp! Terecht en goed
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Oeh, heel fijn, YPPY. Terecht inderdaad ook!
En natuurlijk altijd en eeuwig ook dubbel, lijkt me. Maar ik ben blij dat je gevoel en jullie besluit serieus is genomen nu.
En natuurlijk altijd en eeuwig ook dubbel, lijkt me. Maar ik ben blij dat je gevoel en jullie besluit serieus is genomen nu.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Bedankt, jullie zijn lief.
Het is wel dubbel, maar toch ook zo fijn. En de datum is zo mooi symbolisch, op 1 januari 2010 kan ik niet zwanger meer worden, kan me hetzelfde niet nog eens overkomen en kan ik lekker doorgaan met een mama voor Anna te zijn. En kan ik naar eerlijkheid zeggen dat een tweede niet gaat, als ik er weer vragen over krijg.
Het is wel dubbel, maar toch ook zo fijn. En de datum is zo mooi symbolisch, op 1 januari 2010 kan ik niet zwanger meer worden, kan me hetzelfde niet nog eens overkomen en kan ik lekker doorgaan met een mama voor Anna te zijn. En kan ik naar eerlijkheid zeggen dat een tweede niet gaat, als ik er weer vragen over krijg.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat fijn YPPY, dat de kogel door de kerk is!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Ik denk dat mijn vraag hier wel op z'n plek is:
Weet iemand misschien of je meer kans hebt op een Postpartumdepressie als je eerder een depressieve episode hebt gehad? Of is het niet vergelijkbaar aangezien het (voor zover ik weet) ook veel met hormonen te maken heeft?
Ik ben helaas een paar maanden geleden voor het eerst depressief geworden. Intussen gaat het goed, maar de schrik zit er behoorlijk in. Het lijkt me afschuwelijk om het nog eens mee te maken, zeker in een tijd die juist zo bijzonder "moet" zijn - de geboorte van een kind. Maar een kinderwens is er toch wel heel sterk. Uiteraard wordt dat pas werk in uitvoering als ik een tijd echt stabiel ben, maar toch.
En zijn er mensen die antidepressiva hebben geslikt tijdens de zwangerschap of juist vanwege de zwangerschap gestopt zijn? Hoe heb je dat ervaren?
Iemand ervaring, kennis of tips hierover?
Weet iemand misschien of je meer kans hebt op een Postpartumdepressie als je eerder een depressieve episode hebt gehad? Of is het niet vergelijkbaar aangezien het (voor zover ik weet) ook veel met hormonen te maken heeft?
Ik ben helaas een paar maanden geleden voor het eerst depressief geworden. Intussen gaat het goed, maar de schrik zit er behoorlijk in. Het lijkt me afschuwelijk om het nog eens mee te maken, zeker in een tijd die juist zo bijzonder "moet" zijn - de geboorte van een kind. Maar een kinderwens is er toch wel heel sterk. Uiteraard wordt dat pas werk in uitvoering als ik een tijd echt stabiel ben, maar toch.
En zijn er mensen die antidepressiva hebben geslikt tijdens de zwangerschap of juist vanwege de zwangerschap gestopt zijn? Hoe heb je dat ervaren?
Iemand ervaring, kennis of tips hierover?
Bij mij was het omgekeerd, ik begon met een PPD. De psychiater zei dat ik nu mijn hele leven meer kans hem om weer depressief te worden, maar of dat door de PPD zelf komt of door het feit dat ik nog niet 'beter' ben, weet ik niet. Of wil ik misschien niet weten. Het hangt wel met elkaar samen.
Ik heb er heel bewust voor gekozen om me te laten steriliseren, zodat het me niet nog eens gebeurt. Zeker ook voor de dochter die ik nu al heb. Voor haar wil ik niet nog eens ziek worden. Toen ze baby was, heeft ze er niet onder geleden (dat dacht ik toen, maar ik weet nu dat het niet het geval was), vooral omdat ik wel goed doorging met 'zorg door' en door mijn man.
Bij een eerste ligt de situatie wel heel anders dan bij een tweede denk ik. Er is dan geen groter kind dat kan beseffen dat er iets niet goed is, dat mama zich niet goed voelt. Al het beetje energie dat je dan hebt is dan voor de baby. En als je weet dat het mis kan gaan, dan ben je er zoveel sneller bij, kun je meteen hulp inroepen.
Het is geen antwoord op je vragen, maar ik wilde het toch posten.
Het hangt wel met elkaar samen. Ik heb er heel bewust voor gekozen om me te laten steriliseren, zodat het me niet nog eens gebeurt. Zeker ook voor de dochter die ik nu al heb. Voor haar wil ik niet nog eens ziek worden. Toen ze baby was, heeft ze er niet onder geleden (dat dacht ik toen, maar ik weet nu dat het niet het geval was), vooral omdat ik wel goed doorging met 'zorg door' en door mijn man.
Bij een eerste ligt de situatie wel heel anders dan bij een tweede denk ik. Er is dan geen groter kind dat kan beseffen dat er iets niet goed is, dat mama zich niet goed voelt. Al het beetje energie dat je dan hebt is dan voor de baby. En als je weet dat het mis kan gaan, dan ben je er zoveel sneller bij, kun je meteen hulp inroepen.
Het is geen antwoord op je vragen, maar ik wilde het toch posten.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
AncientSound, ik ben gestopt met AD omdat ik zwanger wilde worden. Ik had ook al lang therapie en die heb ik vlak voor mijn zwangerschap afgesloten. Toen ik bevallen was bleek al vrij snel dat het mis ging, maar ik stak mijn kop in het zand. Na 6 maanden kon ik er niet meer onderuit en ben ik opnieuw met AD en therapie gestart. Achteraf gezien zou het verstandig geweest zijn als ik de therapie niet had onderbroken, maar ja, ik was 'klaar' op dat moment.
Wat ik hiermee wil zeggen, laat je niet weerhouden door je angst op een PPD, maar hou heel goed de vinger aan de pols, evt samen met een deskundige zodat je op tijd doorhebt wanneer het de verkeerde kant opgaat.
Wat ik hiermee wil zeggen, laat je niet weerhouden door je angst op een PPD, maar hou heel goed de vinger aan de pols, evt samen met een deskundige zodat je op tijd doorhebt wanneer het de verkeerde kant opgaat.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat fijn dat jullie al zo snel reageren! Goed om jullie ervaringen te lezen. Het gaat bij iedereen natuurlijk wel anders dus in die zin is het gewoon afwachten en op tijd inspringen... maar toch.
Goed om jullie ervaringen te lezen. Het gaat bij iedereen natuurlijk wel anders dus in die zin is het gewoon afwachten en op tijd inspringen... maar toch.
Mensen met een psychiatrisch verleden en erfelijke aanleg voor depressie hebben wel meer kans op een PPD, schijnt.
Bron
Bron
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Ik denk dat erkennen dat die kans er is, zorgen dat je omgeving dat weet en jou daarop aan kan spreken en hulp accepteren het enige is wat je dan kun doen. Ik vind het al goed dat je hier zo mee bezig bent.quote:Op vrijdag 11 september 2009 23:17 schreef AncientSound het volgende:
Wat fijn dat jullie al zo snel reageren!
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ancient sound, in sommige ziekenhuizen begeleiden ze al vrouwen tijdens de zwangerschap:
quote:Zwangerschap en geboorte soms eerder moeilijk dan blijde gebeurtenis
GGZ inGeest bundelt deskundigheid
24 augustus 2009
Ongeveer twee op de tien vrouwen krijgt tijdens de zwangerschap of na de bevalling een psychiatrische aandoening, zoals een depressieve stoornis, paniekstoornis, een postpartum psychose of een postnatale depressie.
GGZ inGeest heeft de deskundigheid in de begeleiding en behandeling van psychiatrische aandoeningen rondom zwangerschap en geboorte gebundeld in een polikliniek voor zwangeren en kraamvrouwen. De polikliniek op de locatie Spaarnepoort in Hoofddorp gaat op 1 september van start. Daarnaast is samenwerking gezocht met het Spaarne Ziekenhuis, Jeugdriagg Noord Holland Zuid en Amstelring.
Zwangeren en kraamvrouwen hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van een psychiatrische aandoening. Dit komt door grote lichamelijke, psychologische en sociale veranderingen tijdens de zwangerschap, de bevalling en de kraamperiode én de stress die daarvan het gevolg is.
Veelal worden psychiatrische aandoeningen tijdens de zwangerschap niet erkend. De oorzaak van klachten als slapeloosheid, verandering van eetlust en/of gewicht, gebrek aan energie, hoofdpijn, hartkloppingen en vermoeidheid wordt vaker gezocht bij de zwangerschap dan bij een mogelijke psychiatrische aandoening. Na de bevalling worden psychiatrische klachten vaak onvoldoende herkend of ten onrechte gezien als normaal. Terwijl dergelijke klachten de interactie tussen moeder en kind kunnen bemoeilijken.
Polikliniek
Vrouwen die tijdens de zwangerschap of na de bevalling overmatig last hebben van angst- of depressieve klachten of een psychose krijgen, kunnen terecht bij de nieuwe polikliniek voor zwangeren en kraamvrouwen van GGZ inGeest.
Ook vrouwen die na een eerdere zwangerschap een psychiatrische aandoening hadden waarvoor behandeling nodig was, kunnen er terecht voor deskundige begeleiding en advisering gericht op het voorkomen van terugval. In beide gevallen is een verwijzing van de huisarts, specialist of andere behandelaar nodig.
Samenwerking
In de hulpverlening wordt nauw samengewerkt met MamaKits en een afdeling voor intensieve thuiszorg, beiden onderdeel van GGZ inGeest.
Mama Kits biedt laagdrempelige hulp voor milde psychische klachten. Er kunnen maximaal drie gesprekken worden gevoerd en een verwijzing is niet nodig. De afdeling voor intensieve thuiszorg biedt begeleiding aan huis bijvoorbeeld ter ondersteuning en advisering in de verzorging van de baby en ter bevordering van de moeder-kind bindng.
Ook met externe instellingen wordt nauw samengewerkt. Zoals met het Spaarne Ziekenhuis op het gebied van kindergeneeskunde en gynaecologie. De Jeugdriagg Noord Holland Zuid kan begeleiding bieden bij het ontwikkelen van een optimale moeder-kind binding en Amstelring kan op de middellange en langere duur ondersteuning in de thuissituatie bieden, met als doel zo zelfstandig mogelijk te functioneren.
bron: Persbericht
Lekker douchen!
Ik heb na Sara een depressie gehad. Ik was bang dat het na Merel weer zou gebeuren. In de zwangerschap werd daar al extra op gelet (bij de controles, en ik kreeg op voorhand al extra kraamuren).
Op het einde van de zwangerschap van Merel zat ik niet meer lekker in m'n vel, ik was tegen die tijd bijna in paniek bij het idee dat ik niet meer terugkon.
Toen ze echter geboren was, was het meteen goed. Dit keer is het echt super gegaan.
Wat ik bij mezelf merk is dat het heel erg hormoon gerelateerd is. Bij Sara ging het al iets beter toen ik stopte met de BV. Bij Merel wou ik juist graag lang BV geven, maar ben ik op dag 2 gestopt omdat ik merkte dat ik weer teruggleed.
Ik weet niet of anderen dit herkennen?
Op het einde van de zwangerschap van Merel zat ik niet meer lekker in m'n vel, ik was tegen die tijd bijna in paniek bij het idee dat ik niet meer terugkon.
Toen ze echter geboren was, was het meteen goed. Dit keer is het echt super gegaan.
Wat ik bij mezelf merk is dat het heel erg hormoon gerelateerd is. Bij Sara ging het al iets beter toen ik stopte met de BV. Bij Merel wou ik juist graag lang BV geven, maar ben ik op dag 2 gestopt omdat ik merkte dat ik weer teruggleed.
Ik weet niet of anderen dit herkennen?
Ik heb nooit eerder last gehad van depressieve gevoelens of iets wat daarop lijkt. Ik was altijd blij, het leven was mooi. Tijdens de zwangerschap rond week 14 verdween dat. Had het nooit verwacht en had er best moeite mee om het te onderkennen en mee om te leren gaan. Wel dus bedacht op een ppd, maar na de bevalling was het bij mij helemaal weg, alles. Het was dus echt een hormonale kwestie bij mij.
Misschien heb je wel een wat grotere kans, maar inderdaad alleen al het feit dat je er op bedacht bent en dus op tijd aan de bel kunt trekken, is al een goed ding.
Misschien heb je wel een wat grotere kans, maar inderdaad alleen al het feit dat je er op bedacht bent en dus op tijd aan de bel kunt trekken, is al een goed ding.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Toch wel bemoedigende berichten zijn dat!
Gek is dat, dat je jezelf zo kwijt kunt zijn onder invloed van hormonen en hersenstofjes, maar dat het óók gewoon weer bijtrekt (gelukkig!)... Ik voel me nu gelukkig zo goed dat ik er allemaal niet zo tegenop zie, zeker nu ik toch wel veel "succesverhalen"' hoor. Maar ik zal er toch altijd wel rekening mee moeten houden dat het terug kan komen, met name bij ingrijpende gebeurtenissen. Maar goed, gelukkig is er altijd hulp en zo.
Gek is dat, dat je jezelf zo kwijt kunt zijn onder invloed van hormonen en hersenstofjes, maar dat het óók gewoon weer bijtrekt (gelukkig!)... Ik voel me nu gelukkig zo goed dat ik er allemaal niet zo tegenop zie, zeker nu ik toch wel veel "succesverhalen"' hoor. Maar ik zal er toch altijd wel rekening mee moeten houden dat het terug kan komen, met name bij ingrijpende gebeurtenissen. Maar goed, gelukkig is er altijd hulp en zo.
Ik geef maar eens een schopje omhoog, gaat niet zo lekker.
Laatst al bij de huisarts geweest en toen wat opties gekregen en afspraak om nog een keer langs te komen, toen net een wat betere dag dus ik zat weer gezellig. Nieuwe afspraak voor het nieuwe jaar gemaakt, maar vanmorgen gebeld of ik niet eerder kan, want ik denk dat we toch maar wat moeten gaan doen nu. Mag volgende week, moest even een momentje zoeken dat ik kinders even thuis kan laten. Ik vermoed dat ik toch gewoon beter functioneer met medicatie... dit was al de 3e stoppoging geloof ik.
De vermoeidheid op het moment werkt in elk geval niet mee, misschien die hormonen die nog niet weer op hun plek gevallen zijn ook wel en ik denk ook, gewoon hoe ik ben .
Laatst al bij de huisarts geweest en toen wat opties gekregen en afspraak om nog een keer langs te komen, toen net een wat betere dag dus ik zat weer gezellig
. Nieuwe afspraak voor het nieuwe jaar gemaakt, maar vanmorgen gebeld of ik niet eerder kan, want ik denk dat we toch maar wat moeten gaan doen nu. Mag volgende week, moest even een momentje zoeken dat ik kinders even thuis kan laten. Ik vermoed dat ik toch gewoon beter functioneer met medicatie... dit was al de 3e stoppoging geloof ik. De vermoeidheid op het moment werkt in elk geval niet mee, misschien die hormonen die nog niet weer op hun plek gevallen zijn ook wel en ik denk ook, gewoon hoe ik ben
.
Mama van 2 lieve meiden :)
He Nijn, wat jammer toch. Wel goed dat je al bij de huisarts bent geweest en nu ook weer snel gaat. Als je met medicatie nou toch een fijnere, blijere moeder bent, dan is dat natuurlijk jammer voor je dat dat zo is, maar niet verkeerd om dat dan ook te gebruiken, toch?
Dikke
Dikke
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nijna, medicijnen zijn niet erg als ze maken dat je je beter voelt (hahahaha, hoor wie het zegt, echt, ik heb zelfs al in mijn hoofd zitten dat het ms voor altijd is).
Ik vind het echt heel erg superstoer dat je hebt gebeld om eerder te gaan, echt! Dat is zo erg, toegeven dat het niet goed gaat.
Ik vind het echt heel erg superstoer dat je hebt gebeld om eerder te gaan, echt! Dat is zo erg, toegeven dat het niet goed gaat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Wat jammer dat het weer niet zo goed gaat, Nijna. Goed dat je aan de bel trekt. Medicatie is natuurlijk ook niet alles, maar als dat voor jou werkt dan is dat alleen maar heel fijn. Als je maar van 't leven en je dochters kunt genieten, toch? Sterkte, en hopelijk ben je er snel weer bovenop
Dank jullie . Ik vind het niet erg hoor om weer aan de medicatie te gaan en dan maar misschien ook niet meer afbouwen... (* Nijna is een eigenwijze drol)
. Ik vind het niet erg hoor om weer aan de medicatie te gaan en dan maar misschien ook niet meer afbouwen... (* Nijna is een eigenwijze drol)
Mama van 2 lieve meiden :)
Of ga pas afbouwen over langere tijd. Over twee jaar ofzo, zodat je je eerst in kunt stellen op een langere periode medicijnen. Ik mag op z'n vroegst in januari af gaan bouwen, maar ik wacht ermee. Die nieuwe baan nu en alles stress en spanning erbij is niet handig. Misschien als Anna naar school gaat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hé Nijna, wat rot voor je dat het niet zo lekker gaat.
Goed dat je zo adequaat gehandeld hebt. Ik hoop van harte dat je je snel beter zult voelen met je medicatie en dat je heerlijk kunt gaan genieten van je twee meiskes. Sterkte.
Gisteren kwam het met een vriendin nog ter sprake, mijn PPD. Bah, wat voelde ik me afgrijselijk, onmachtig, waardeloos en beroerd. Zó onvoorstelbaar eigenlijk. Je bent eigenlijk een ander mens. Ik tenminste. Ik ben zó blij met mijn pillen. En tja, als het levenslang is, dan maar levenslang.
Goed dat je zo adequaat gehandeld hebt. Ik hoop van harte dat je je snel beter zult voelen met je medicatie en dat je heerlijk kunt gaan genieten van je twee meiskes.
Sterkte.Gisteren kwam het met een vriendin nog ter sprake, mijn PPD. Bah, wat voelde ik me afgrijselijk, onmachtig, waardeloos en beroerd. Zó onvoorstelbaar eigenlijk. Je bent eigenlijk een ander mens. Ik tenminste. Ik ben zó blij met mijn pillen. En tja, als het levenslang is, dan maar levenslang.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
't is wat ik al eens eerder gezegd heb: sommige mensen hebben gewoon medicijnen nodig. Een suikerpatiënt kan ook niet zonder insuline, mensen met een schildklierstoornis niet zonder thyrax en sommige mensen hebben AD nodig om goed te kunnen functioneren. Helemaal geen schande hoor...
voor alle dappere en moedige moeders hier
voor alle dappere en moedige moeders hier
