Genderdysforie Deel: 16

hoi, ja zoals ik al zei, waar die suicidecijfers precies op gebaseerd zijn weet ik ook niet, maar dat soort getallen doen wel vaker de ronde plus dat er dus nogal wat correctieoperaties nodig zijn, vlgs dr Niessen was de wachttijd na RLE ca 6-12 maanden op de SRS, is dus 18 maanden plus, recent nog 15 maanden en kan me niet voorstellen dat hij dat niet zou weten. Op een ander terrein werd Niessen ook al door Jos Megens gecorrigeerd, het gaat mij erom dat het mij een beetje te-goed-nieuws-show was, 98-99% zou qua operaties goed aflopen, die cijfers zou ik dus ook wel eens willen checken, en na hoeveel jaar na de SRS gemeten. Dus enige waarschuwende woorden zijn wel op zijn plaats lijkt me. Wat niet wegneemt dat wanneer je zeker van jezelf bent, in je RLE-fase geen noemenswaardige, onoplosbare problemen bent tegengekomen en lekker(der) in je vel steekt dan vroeger, dan moet je er voor gaan, en dan helemaal.

Ik ben dus iemand die niet als kleuter al wist dat ie ts was, heb wel van geboorte af een hormoonafwijking, waardoor minder testosteron en minder mannelijke eigenschappen, fysiek en qua karakter, plus nog zo wat... dat 1e heeft mij mijn hele leven bijv. in carriere tegengezeten, maar werkt nu natuurlijk enorm in mijn voordeel. En toch voorzichtig, was geen 25 meer toen ik de stap der stappen moest gaan nemen en niet toen ik me - voor advies - aanmeldde bij de VU in 2005. Heb zelf de diagnostische fase opgeschort omdat ik zelf wilde checken in hoeverre het eigenlijk haalbaar voor mij zou zijn om als vrouw door het leven te stappen. Had toen al enige jaren als tv een dubbelleven geleid en als vrouw naar buiten gaan vond ik heerlijk ! Ook met trein, tram, vliegtuig langs douane enz. In 2007 was de psych dus zover dat ze vroeg of ik het inmiddels zeker wist dat ik t wou en kon. En t antwoord was voor 99% en dat was haar niet genoeg. Ben toen één voor 'één mijn sociale contacten gaan informeren, met de discreetste begonnen, toen en femme zakelijke contacten tegemoet getreden, ben begonnen met eenmalige dus onbelangrijke zakelijke contacten en dat opgevoerd naar steeds oppervlakkiger kennissen/vrienden en belangrijker klanten. (zakelijke dienstverlening). De problemen die ik tegenkwam waren heel heel beperkt. Grootste probleemgeval eigenlijk mijn broer en schoonzus die er volstrekt niet mee om konden gaan, maar met hen ging ik ook al niet zoveel om, dus niet al te belangrijk meer in mijn leven. Op een gegeven moment wist iedereen die mij kende wel zo'n beetje dat ik als vrouw ging leven, weer aangemeld voor hervatting psych.gesprekken, en die kwam toen direct tot oordeel 'klaar voor RLE-fase, Die is dus nov.07 gestart, officieel, Voor mij parttime al v/a 2005 met toenemende intensiteit, vanaf juli 2007 fulltime. Wist dus al dat het overwegend een succes zou worden toen ik daar formeel aan begon. Wat overigens niet betekent dat ik zo knap en goodlooking ben dat ik niet herkenbaar ben als trans. Dat ben ik wel (ook door leeftijd misschien), maar zie er voor de meesten wel acceptabel uit denk ik, krijg af en toe wel eens opmerkingen, maar dan soms licht plagerig; jaar of 2-3 terug nog wel doodsbedreiigingen gehad van jawel... marocs.... maar die waren niet serieus te nemen. Woon redelijjk anoniem in een grote flat in een grote stad, marocvrij, en daar heb ik ook nergens last van. Als je in R'dam in een volkswijk woont, plus op de begane grond, of in een wat vervelender buurt in een andere grote stad in NL, en dat kan zelfs al Gouda zijn dus, dan kan je dat wel duur te staan komen. Ondertussen doe ik al jaren gewoon mijn boodschappen op de centrummarkt in Rotterdam, en kom ook in genoeg andere buurten. Pas nog een leuke shawl gekocht in een winkel in R'dam-Noord van een maroc die ook korans en allerlei religieuze artikelen verkoopt. Waren een hoop hoofddoekjes in de winkel aan het shoppen, werd er heel vriendelijk behandeld. M.a.w. het aantal agressieve marocs moet ook weer niet worden overdreven, het is een kleine groep, maar weten net zo veel media-aandacht te vangen als tegenhanger Geert W. , valt lekker in de media of zo, t publiek smult van weer een actie van jonge marocs, zijn het belgen bijv. dan komt t niet in de krant tenzij die kogels aan kleutertjes gaan uitdelen...
Het omgaan van M naar V heeft mijn zakelijk nauwelijks omzet gekost, en de familiesfeer niet zo heel veel omdat ik nou eenmaal niet zo veel meer met familie omging, met andere sociale contacten niet/nauwelijks effect en ben als vrouw een heel nieuw sociaal netwerk gestart. Al met al geef ik mijn RLE-een 8; en waarom dan geen 9,9 - dat is omdat ik zakelijk te weinig werk heb, er normaal zo parttime werk bij kon krijgen en dàt is plotseling wat moeilijker geworden. Zeker wanneer je als " V (transseksueel) " gaat solliciteren. Dat laatste doe ik dan ook niet meer, gewoon als "V" ook al ben ik pré-op. Omdat ik wel werk heb, en de druk voor extra werk en inkomsten dus ook weer niet zo hoog is, en er door recessie ook minder vacatures zijn, men vaak geen ouderen wil enz. enz. enz. solliciteer ik toch al heel weinig, maar stomtoevallig vandaag (oei, 02.43 uur.... dat was dus gisteren) wel gesoll., maar gewoon als vrouw dus - parttime baan. Overigens 6 weken geleden biijna een vette baan gehad, door puur toeval misgegaan. Maar onbekend maakt onbemind, als een mogelijke werkgever weet dat je trans bent, ben je bij voorbaat achtergesteld bij anderen, dat zie ik wel als een nadeel. Heeft me eerder opgebroken denk ik. Vandaar
8 ipv 9,9 .... Maar iha vind ik het heeeeeeeeerlijk zo dus, en ik hoop jullie ook. O ja , en het krijgen van een vaste relatiie is ook een stuk moeilijker, kan je hier op FOK ! ook uitgebreid vinden in allerlei draadjes . oa van ik geloof Patricia27 die overal nogal kritisch tegenover stond. Dat kan mensen ook opbreken denk ik. En dat kan iedereen opbreken als je ongewenst alleen bent natuurlijk, daar hoef je geen trans voor te zijn. Maar t wordt bedtiijd nu.;) ... XXX, Chantalle

tjemig wel weer lekker bezig geweest met zo'n lap tekst, misschien moet moderator tekst maar om het woord weghalen of zo, XXX Chantalle

o ja toch nog 1 opmerking, de oestrogenen kocht ik al een tijdje eerder, via het internet antitestosteron leek me wat linker (trombosegevaar) en dat durfde ik niet aan op eigen houtje. De eerste had aanvankelijk maar beperkte werkingen en alleen lollige, na de antitestosteron konden de oestrogenen de plaats van de testosteron pas goed innemen en kwamen de bekende effecten. De antitestosteron, androcur, heeft vlgs toelichting mogelijke bijwerkingen, zoals opvliegers, en ja hoor, ik vlieg wat af, heel wat slapeloze uren. Als je een vaste baan hebt en wel vroeg moet opstaan kan dat heel vervelend zijn.Mogelijke bijwerking is ook dat je emoties versterkt worden. En dat merk ik dus ook, heb geen huilbuien, ik heb al mijn tranen al in mijn jeugd verspeeld maar dat heeft nix met mijn ts-zijn te maken, maar merk wel dat wanneer ik problems heb, een pestbui heb, neerslachtig ben, dat allemaal heel erg versterkt word, sterker dan ik ooit in mijn leven heb gehad. Dat kan betekenen dat juist in deze hormoonfase (na de SRS kan je androcur weer worden teruggebracht) ts-en die toch al niet zo lekker in hun vel zitten echt depressief worden, alles niet meer zien zitten en er een eind aan maken. Ik denk dan ook dat psych. begeleiding ook in deze fase heel erg belangrijk is, alsmede het hebben van intimi die je echt kunnen en willen ondersteunen. Ik denk ook dat voor velen geldt dat een RLE-fase van 18 maanden echt niet te lang is, maar dat zal niet voor iedereen gelden. Gezien mijn eerdere zelf uitgesproken twijfels tav mijzelf mogelijkerwijs wel..... al sta je raar te kijken in zo'n VUzaal als je hoort dat de RLEfase 12 maanden duurt terwijl je net de verplichte 18 maanden hebt doorlopen.... nu ist mooi geweest, XXX

Kun je hormonen gewoon op internet kopen? Hoe vind je die dan?

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 00:45 schreef Joanne35 het volgende:
Dat heb ik ook niet gezegd

Ik vind het sociale en psychische deel van de transitie 100x belangrijker dan het fysieke deel.

Nee dat klopt, het is even omhoog scrollen en we het zien...

Maar eigenlijk heeft men ook geen "zicht op een oplossing".
Men heeft zich op, na de diagnose HRT + RLE en als alles goed gaat de SRS.
Had je geschreven dat men bv. hoop heeft, dan had ik denk ik ook niets gezegd.

In dit geval zijn cijfers van alleen post TS'en beter, de pre ops'en hopen dat het naar verloop
van tijd wel goed komt. Hierdoor is de kans erg groot dat je een iets positiever resultaat zou
krijgen en uiteindelijk is het in de meeste gevallen toch pre ops --->> post ops.

Neem aan dat je met "het fysieke deel" de privé zone tussen de benen bedoelt.
Maar goed het totale plaatje, dus laat ik het netjes zeggen door het leven moet als een "lelijk eendje".
En dat heeft natuurlijk ook invloed op je sociale leven wat dan weer
tot of extra psychische problemen kan leiden.

Voor sommigen is de oplossing, maar voor anderen het "probleem" in ruilen voor een ander probleem.

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 03:15 schreef wonderer het volgende:
Kun je hormonen gewoon op internet kopen? Hoe vind je die dan?

Als je op de goede plek woont, Nederland en de VS heel simpel,...
Maar Spaanse Douane onderschept het meeste,
dus versturen de meeste toko's het niet rechtstreeks naar bv Spanje.

Chanta: Je schrijft echt niet te veel hoor, ik vind het heel interessant om te lezen en ik heb ook de indruk dat je je transitie heel verstandig aangepakt hebt door het zo rustig aan te doen.

Ik had niet zozeer het gevoel dat het een goed-nieuws show was maar meer dat we een soort VU-propaganda te horen kregen. De VU heeft liever niet dat mensen uitwijken naar het buitenland, en ik vond het dan ook interessant om te zien dat Jos beweert dat niet-bedreigende correcties niet worden uitgevoerd bij de VU als je in het buitenland bent geopereerd terwijl die chirurg het tegendeel beweerde. Ook die opmerking van de chirurg dat hun technieken nu beter zijn dan die in Thailand moet je natuurlijk met een korrel zout nemen, elke chirurg zal zijn eigen technieken de beste vinden. Dan vind ik de ervaringen van andere transseksuelen veel belangrijker dan wat ze bij de VU allemaal beweren.

Wat betreft die moeite om relaties aan te gaan, die beslissing is makkelijk voor mij aangezien ik als man nooit in staat ben geweest om een relatie aan te gaan. Ergens rond mijn 20e heb ik de moed al opgegeven op dat gebied en me er op ingesteld dat ik altijd wel alleen zou blijven. In principe kan het dus alleen maar beter worden. Wel merk ik dat ik nu ik meer met mijn gevoelens in contact sta de behoefte aan een relatie weer begint te groeien, dus dit is wel een beetje een risicofactor, maar dan nog geldt dat ik gewoon als vrouw een relatie met een man wil dus ik heb wat dat betreft weinig keus.

Dat alleen oestrogenen slikken nauwelijks helpt verbaast me niets, ik heb begrepen dat het lichaam een evenwicht in stand houdt. Hoe het precies zat weet ik niet, maar je lichaam zal dan waarschijnlijk of meer testosteron aanmaken of oestrogenen omzetten in testosteron waardoor dit het effect verlaagd. Je moet dus echt anti-androgenen er bij nemen.

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 03:51 schreef Hexley het volgende:
Neem aan dat je met "het fysieke deel" de privé zone tussen de benen bedoelt.

Nee, ook de HRT en eventueel FFS

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 03:15 schreef wonderer het volgende:
Kun je hormonen gewoon op internet kopen? Hoe vind je die dan?

Je kan alles via het Internet kopen, maar de vraag is natuurlijk of het verstandig is. Er is een reden waarom hormonen officieel alleen op recept verkrijgbaar zijn in Nederland en zoals Chanta ook al opmerkte kan de effectiviteit ook tegenvallen als je zelf maar wat gaat proberen. Als je zelf aan de hormonen wil kan je beter je huisarts om hulp vragen (en eventueel van huisarts veranderen als je eigen huisarts niet mee wil werken).

Hmm, sorry, ik begin ook al van die lange verhalen te schrijven

Hmmm...

Hoewel het natuurlijk zinnig kan zijn om een blik te werpen op de levensloop van precedenten - het kan je immers meer inzicht geven in wat nog kan komen - lijkt het me veel belangrijker om voor jezelf een reeel beeld te hebben van je eigen toekomst. Ik vind het nogal idioot om cijfers over zelfmoord op mezelf te projecteren als ik zelf nooit aan zelfmoord denk.

Heel vroeger zijn er wel eens gedachten bij me opgekomen over zelfmoord en toen was ik vooral heel erg in de war en wist ik niet wie of wat ik nou was of wilde zijn. Het was voor mij het gebrek aan 'contact met mezelf' dat mij deprimeerde. Sinds ik in contact ben met mezelf, en dus weet wie ik ben, ben ik me eigenlijk alleen maar beter gaan voelen. En dat terwijl er op fysiek vlak toch nog maar weinig écht naar mijn zin is. Het enige dat nu wezenlijk veranderd is, is een verminderde baardgroei door lasertherapie en het lange haar dat ik heb laten groeien.

Daarnaast krijg ik momenteel vooral op mijn werk met nogal wat vraagtekens te maken, collega's die vinden dat ik toch wel heel erg vrouwelijk ben voor een man - zij weten het nu nog niet maar daar komt binnenkort verandering in - en de twijfelende blikken van mensen op straat of in de supermarkt die even niet weten wie of wat ze nou precies voor zich hebben. Dat is allemaal best te verdragen, zeker als ik het in contrast met het verleden stel. Toen was ik het namelijk die niet goed wist wie of wat ik nou precies voor me had.

Mijn 'reis' door mijn eigen psyche en het ondernemen van stappen richting transitie doen mij allebei goed. Het heeft me namelijk, naast inzicht in mezelf, in staat gesteld vrede te sluiten met wie ik ben, namelijk iemand die vrouwelijk denkt en voelt maar jammer genoeg geen congruent lichaam heeft. Kortom, een vrouw met een mannenlichaam.

Ik denk dat de fysieke veranderingen, zowel de externe als de interne vervrouwelijkingen, toch wel belangrijk zijn. Uiteraard schiet je met die veranderingen niet veel op als je niet gelukkig kunt zijn met wie je feitelijk bent. Met andere woorden, zonder de mentale verandering heeft de fysieke verandering weinig zin. Dat zal je denk ik niet dichterbij jezelf brengen.

De fysieke veranderingen zie ik niet als een oplossing van het probleem (het vrouw-zijn met een mannenlichaam). De oplossing van dat probleem is volgens mij niet echt mogeljk, dan had ik namelijk fysiek als vrouw geboren moeten zijn en dat zal niet gebeuren. De fysieke veranderingen die ik door ga maken, door middel van hormoontherapie en operaties, zie ik als een verbetering van de huidige situatie. Mijn lichaam wordt daar namelijk vrouwelijker van en zal daardoor beter overeenstemmen met mijn psyche dan zoals mijn lichaam nu is.

Om even terug te komen het onderwerp in kwestie, namelijk zelfmoord, Het beeindigen van je leven is natuurlijk geen oplossing, dat zal iedereen die psychisch goed in zijn of haar vel zit beamen. Ik denk dan ook dat genderdysforen met een goed introspectief inzicht daarin ook geen toevlucht zullen zoeken. Het zullen eerder degenen zijn die voorbij gaan aan de realiteit, namelijk dat je een incongruent lichaam hebt en dat je lichaam nooit helemaal congruent zal zijn als je doel is om 100% vrouw te worden. Als je er zo tegen aankijkt wordt je lichaam slechts minder incongruent.

Het is denk ik belangrijk om te beseffen dat je als MtF genderdysfoor dus nooit een vrouw zult worden zoals de vrouwen die met een congruent lichaam worden geboren. Je zult denk ik vrede moeten hebben met dit gegeven. Pas als je vrede hebt met het feit dat je iemand bent die fysieke verandering zoekt of heeft gezocht om aansluiting te vinden bij je psyche, zul je gelukkig kunnen leven als iemand die fysieke verandering zoekt of heeft gezocht om aansluiting te vinden bij je psyche.

Wat ik wil zeggen is dat je dit soort onderzoeken je niet onzeker moet laten maken over jezelf, dus denken: "Als 1 op de 3 transseksuelen zelfmoord pleegt, hoe zal het mij dan vergaan?". Zie ze liever als een reden om zorgvuldig met jezelf om te gaan. Ik denk dat voor genderdysfore mensen het allerbelangrijkst is om in contact te staan met jezelf, wie je bent. Het wordt immers niet voor niets een gender identiteits stoornis genoemt.


P.S. : Dit is overigens geen aanklacht tegen medeforum-gebruikers of mensen die hier anders tegen aan kijken hoor. Het is slechts mijn visie op het geheel en in mijn ogen heeft iedereen recht op zijn of haar eigen visie.

-XX- Nina

[ Bericht 0% gewijzigd door Nina2602 op 23-05-2009 15:25:01 ]

Ik zie een (eventuele) lichamelijke verandering toch vooral om te zorgen dat de buitenwereld je ziet zoals je bent. Dat ze je niet met mevrouw aanspreken als je een meneer bent en vice versa. Gewoon het aantal keer dat je geconfronteerd wordt met je "probleem" verminderen.

quote Nina : "Wat ik wil zeggen is dat je dit soort onderzoeken je niet onzeker moet laten maken over jezelf, dus denken: "Als 1 op de 3 transseksuelen zelfmoord pleegt, hoe zal het mij dan vergaan?". Zie ze liever als een reden om zorgvuldig met jezelf om te gaan. Ik denk dat voor genderdysfore mensen het allerbelangrijkst is om in contact te staan met jezelf, wie je bent. Het wordt immers niet voor niets een gender identiteits stoornis genoemt."
overigens ook daarvoor hele wijze woorden ook het advies hier is natuurlijk heel goed, en het hele issue is natuurlijk megabelangrijk, als het goed is worden eventuele problemen bij de gesprekken met de psycholoog tijdig getackeld, daar zijn dit soort gesprekken voor bedoeld. Zij die niet lekker in hun vel zitten, op de een of andere manier flinke problemen hebben (uitgezonderd natuurlijk het zitten in een verkeerd lichaam), mogen, zo heb ik begrepen, niet verder naar "de volgende ronde", ongeacht in welke fase ze zitten.
De enige reden die ik had in mijn stukje om het over die 1/3 te hebben was dat de VU-infoavond naar mijjn inzicht een véél te rooskleurig beeld schetste van o.a. de gedane SRS-en en daarmee van het afsluiiten van het veranderingstraject van de desbetreffende transen. Succes- of tevredenheidsgraad of zoiets van 98-99% daar ging het mij om. ik denk dat dat percentage meer bij TellSell-verkopers van de RTL thuishoort.
Wereldwijd staan de thaise chirurgen als de beste bekend, commentaren over dhr. Niessen: ik heb er nog niet veel gelezen, maar ze waren niet zo heel gunstig zeg maar, die over Bouman wel. Omdat het er niet zo veel waren misschien ook geen goede graadmeter nog, men levert ook liever commentaar als een ervaring slecht was, dan wanneer die goed was.
Hormonen via internet kopen, via medisch voorschrift altijd te verkiezen, dan krijg je het nog vergoed ook normaliter, er kunnen redenen zijn dat je toch buiten dat circuit nog wilt starten. Maar dan moet je wel goed weten waar je aan begint, van tevoren de mogelijke risico's goed inschatten, dat heb ik dus gedaan met als gevolg dat ik geen androcur en wel oestrogenen heb genomen. Oestrogenen hadden dus slechts een beperkt effect. Groter effect op mjin portemonnee overigens. Met googelen kan je er genoeg vinden, maar er zitten natuurlijk veel oplichters tussen. Je mag wel je creditcardgegevens e.d. doorgeven dus als je de verkeerde leverancier treft dan kan het goed fout gaan. Doorgaans gaat info over goede leveranciers van mond op mond, en zo kwam ik ook aan een goed adres, van iemand die wist dat ik al lang in dit proces zat en niet onverantwoord bezig was.. XXX, Chantallle

Ik heb gisteravond een beetje gelezen over hormonen, maar je kunt dus niet meer stoppen als je er genoeg van hebt

Het wordt hier volgens mij niet vergoed trouwens

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 17:46 schreef wonderer het volgende:
Ik zie een (eventuele) lichamelijke verandering toch vooral om te zorgen dat de buitenwereld je ziet zoals je bent. Dat ze je niet met mevrouw aanspreken als je een meneer bent en vice versa. Gewoon het aantal keer dat je geconfronteerd wordt met je "probleem" verminderen.

Uiteraard is dat ook een onderdeel van de motivatie om fysieke verandering te zoeken. Maar het is voor mij toch echt meerledig.

Het is mij er allereerst te doen om het feit dat ik geen zin heb om met een groot uithangbord met 'Transseksueel' boven mij hoofd rond te lopen. Dus een beetje wat jij hierboven zegt. Ik heb liever dat mensen mij eerst leren kennen en dat ik ze dan zelf kan vertellen dat ik genderdysfoor ben.

Daarnaast zou ik graag willen dat er ook een vrouwelijk gezicht naar me terugkijkt als ik in de spiegel kijk. Dat is voor mij toch ook best belangrijk. De door testosteron verknalde haarlijn schreeuwt nog steeds 'Man!' als ik mijn haar in een staart maar achter doe of als het op straat weer eens van zijn plaats waait.

En last but not least, ik zou graag willen dat mijn kleding beter past. Denk daarbij aan rokken, jurken en spijkerbroeken die toch wat losjes rond de heupen vallen of het kruis dat ondanks het tucken toch boller staat dan ik zou willen.

Om maar te zwijgen over badkleding. Ik heb in november een familie uitje bij CentreParcs en ik zit me al een paar maanden af te vragen wat ik dan toch in vredesnaam aan moet. Ik denk dat het maar een prothese tankini moet worden, aangevuld met een boardshort om het verbergen van de gehekelde edele delen wat makkelijker te maken. Maar ik zou het toch wel fijn vinden als ik op termijn een gewone bikini aan zou kunnen, zonder me zorgen hoeven te maken over het vertoon van en bobbel op de verkeerde plek en het verschuiven van bobbels op de juiste plek.

[ Bericht 0% gewijzigd door Nina2602 op 23-05-2009 20:24:01 ]

Ja... op zich herken ik het wel hoor. Ik zou ook best graag gewoon in een zwembroek met ontbloot bovenlijf willen rondlopen. Littekens of niet. Of een shirt aantrekken dat mooi plat zit.

Konden we maar gewoon van lichaam ruilen, dan zou al die ellende niet nodig zijn (hoewel je met mijn lichaam nog steeds last zou hebben passende kleren te vinden ).

Haha... mja dat zou wel makkelijk zijn. Jammer dat het niet zo werkt, dan zou het zelfs mogelijk zijn om kinderen te krijgen. Maar ja, it ain't gonna happen... Jammer maar waar.

Desondanks houdt ik wel van mezelf hoor.

quote:

Succes- of tevredenheidsgraad of zoiets van 98-99% daar ging het mij om. ik denk dat dat percentage meer bij TellSell-verkopers van de RTL thuishoort.

Volgens mij geeft het percentage van 1-2% het aantal spijtoptanten van het hele proces weer. Ik geloof dat het aantal mensen dat ontevreden is over de resultaten van de SRS wat hoger ligt, maar blijkbaar hebben die er nog steeds geen spijt van dat ze in transitie zijn gegaan.

Overigens ben ik net terug van een computerfeestje (iets uit mijn oude leven) waar ik gekleed als vrouw naar toe ben geweest om maar even in mijn oude vriendenkring met een knal uit de kast te komen. En het was helemaal geweldig, ik werd volkomen geaccepteerd. Ze zeiden dat ik nog nooit zo'n vrolijk uit mijn ogen had gekeken en nog nooit zo open was geweest, ze hebben gisteren meer over me geleerd dan in de 10 jaar dat ik de meesten van hen al ken. Maar wat me nog het meest geraakt heeft is dat een van mijn vrienden begon te huilen van ontroering omdat ik eindelijk mezelf had gevonden. Zo zie je maar dat mannen ook best emoties kunnen tonen.

Dus, hmm, ik voel me best wel goed op dit moment

Wat goed zeg Joanne en wat dapper!

Klinkt inderdaad heel mooi Gefeliciteerd

quote:

Op zondag 24 mei 2009 16:13 schreef Joanne35 het volgende:
Overigens ben ik net terug van een computerfeestje (iets uit mijn oude leven) waar ik gekleed als vrouw naar toe ben geweest om maar even in mijn oude vriendenkring met een knal uit de kast te komen.

Woei... Dat is heftig, zo zonder enige vorm van introductie. Daar heb je wel even wat lef voor nodig. Maar wat gaaf dat het zo goed gevallen is, dat zal wel lekker motiverend werken.

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 18:03 schreef Chanta het volgende:
De enige reden die ik had in mijn stukje om het over die 1/3 te hebben was dat de VU-infoavond naar mijjn inzicht een véél te rooskleurig beeld schetste van o.a. de gedane SRS-en en daarmee van het afsluiiten van het veranderingstraject van de desbetreffende transen. Succes- of tevredenheidsgraad of zoiets van 98-99% daar ging het mij om. ik denk dat dat percentage meer bij TellSell-verkopers van de RTL thuishoort.

* Hexley heeft oa. TellSell op het CVtje staan....

Maar voor een echt goed oordeel moet je wel toegang hebben tot het onderzoeksrapport hebben
en deze kunnen vergelijken met andere. Daarbij blijven er waarschijnlijk altijd vragen onbeantwoord.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2009 01:02 schreef Joanne35 het volgende:
In deze infomap van de Belgische genderstichting staat wel iets over suicide-pogingen bij post-op transseksuelen:
[..]

(Het ging hier om een onderzoek onder 35 transseksuele vrouwen en 27 transseksuele mannen die allemaal minimaal een jaar post-op waren)

In dit getal vier van de vijfendertig dus,...
Maar vijfendertig is een redelijk kleine groep dus hoe betrouwbaar is het?
Iets wat ik me afvraag is hoe oud waren ze bijvoorbeeld?

In Spanje heeft men een eigen versie van de SoC, het vertoont veel overeenkomsten met de SoC
maar het staat vol met verwijzingen naar andere onderzoeken. Op pagina twintig heeft men het over
de bijwerkingen / risico's van de HRT.

Men heeft het oa. over een onderzoek van ene Meyer uit 1986 er ontbreken een hoop details,
wat men wel meld is dat het onderzoek gedaan is onder negentig personen (dit getal is gemengd FtM + MtF).
Verdere getallen ontbreken, maar de risco's staan wel in twee tabellen: FtM en MtF. De laatste is
nog eens onderverdeeld in jongeren en ouderen, maar depressies staat alleen bij oudere MtF's.

Een andere onderzoek wat er ook in genoemd wordt is van Asscheman uit 1989,
de groep bestond uit 303 MtF's en 122 FtM's. Hier noemt men ook cijfers:
Vijfentwintig van de MtF's had last van depressies, volgens mij is dat 8,25% of zo...

De verschillen tussen de onderzoeken zijn aardig groot
en zonder verdere details is een echte conclusie naar mijn mening gewoon niet mogelijk.

quote:

Op zaterdag 23 mei 2009 18:21 schreef wonderer het volgende:
Het wordt hier volgens mij niet vergoed trouwens

HRC heeft wel daar een handige zoekmachine voor.
Tijd voor een nieuwe baan en veel succes met solliciteren...

o ja en nog even op bovenstaand reageren, o.a. op Nina, het is dus niet zo zoals boven ook gezegd dat een SRS voor iedereen al zijn/haar problemen oplost, er zijn ook mensen die andere problemen hadden en vaak ook houden, kunnen ook genderdysforie-gerelateerde problemen zijn die ziich vervolgens na SRS wel oplossen, maar er zijn er ook die andere problemen overhouden. En zoals boven ook al gesteld, het is maar voor heel weinigen zo dat ze na de SRS niet als trans herkenbaar zijn, in eerste of tweede instantie; ik ook niet trouwens, na 18 maanden RLE, maar vóór de SRS. Ze zijn er wel maar t zijn uitzonderingen. En zo is het ook zo dat hormonen bij voor zover ik weet iedereen geestelijke en lichamelijke veranderingen veroorzaken. Maar welke en in welke mate schijnt ook weer heel verschillend te zijn. Heb zelf een cup A bijv. en zou liever een B willen..... Maar cupje A ben ik èigenlijk ook al tevreden mee hoor, dus of ik daar nog een BVG operatie voor laat doen weet ik niet. Cupgrootte schijnt o.a. mede bepaald te zijn door erfelijke factoren: de cup van mamsie.. en de leeftijd van je HRT schijnt ook wel een belangrijke factor te zijn. Ik dus vrij laat. Maar als je te hoge verwachtingen van een HRT hebt dan kan het erg tegenvallen, zo groot zijn de veranderingen nou ook weer niet. In mijn geval begon het kalen van mijn koppie een maand of 3 voor start van de HRT. En dat kalen is echt gestopt, haargrens misschien ook een ietsje naar voren gekomen. Heb overigens een aardig taaie kop wat dat betreft, mijn vader was op zijn 26e al kaal, ik dus nog niet en op mijn 48e ook nog steeds geen grijze haren.... Iets zachtere huid , wat voller gezicht en wat bredere heupen gekregen, volgens het boekje Maar het schijnt per persoon te verschillen, en de verschillen zijn niet gigantisch groot.

>>> Volgens het boekje raak je door de androcur je libido, je sexzin kwijt ! Daar is door de endocrinoloog ook nog eens duidelijk op gewezen tijdens het laatste gesprek voor start van de HRT, dat je je libido kwijtraakt daar was geen twijfel over mogelijk. dit werd op de info-avond echter niet vermeld.....Ik ken inderdaad transjes die voorheen toch wel een beetje geile beestjes waren en nu totaal frigide... had mij ook kunnen overkomen, maar gelukkig ben ik hier een uitzondering in, nog nergens last van. Anderen schrijven dat het effect jaren later nog kan komen. Dus je loopt echt dat risico en dat moet je je goed realiseren. Als ik pas over 30 jaar frigide word heb ik er vrede mee.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 01:57 schreef Chanta het volgende:
>>> Volgens het boekje raak je door de androcur je libido, je sexzin kwijt ! Daar is door de endocrinoloog ook nog eens duidelijk op gewezen tijdens het laatste gesprek voor start van de HRT, dat je je libido kwijtraakt daar was geen twijfel over mogelijk. dit werd op de info-avond echter niet vermeld.....Ik ken inderdaad transjes die voorheen toch wel een beetje geile beestjes waren en nu totaal frigide... had mij ook kunnen overkomen, maar gelukkig ben ik hier een uitzondering in, nog nergens last van. Anderen schrijven dat het effect jaren later nog kan komen. Dus je loopt echt dat risico en dat moet je je goed realiseren. Als ik pas over 30 jaar frigide word heb ik er vrede mee.

Bij mij begon de zin in sex een jaar na mijn operatie. Ben in nov 2007 geopereerd, nov 2008 begonnen de hormonen op te spelen.

Deze aflevering van "je zal het maar hebben" al gezien? Leuk joch

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 02:49 schreef wonderer het volgende:
Deze aflevering van "je zal het maar hebben" al gezien? Leuk joch

Ligt het nou aan mij of is er tegenwoordig steeds meer positieve aandacht voor dit onderwerp in de media? Laatst al die goede uitzending van Sophie op 3 en nu dit. Misschien heb ik een vertekend beeld maar voor mijn gevoel gaat het de goede kant op in NL.

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 19:39 schreef Nina2602 het volgende:

[..]

Ligt het nou aan mij of is er tegenwoordig steeds meer positieve aandacht voor dit onderwerp in de media? Laatst al die goede uitzending van Sophie op 3 en nu dit. Misschien heb ik een vertekend beeld maar voor mijn gevoel gaat het de goede kant op in NL.

't Zijn allebei BNN programma's, toch? Ik denk dat die gewoon wat baanbrekender bezig zijn dan de rest. Het zou pas echt de goede kant op gaan als EO en SBS6 het onderwerp integer zouden behandelen

Maar goed, het is (veel) beter dan niks, natuurlijk