Hai,
Ik ben dus Dorien, geboren in Asse op 14 maart 1979. Jaja, bijna dertig dus...
Na de middelbare school ben ik op kot gegaan in Gent, heb mijn hart verloren aan deze stad en ben dus niet meer weggegaan.
Ik heb daar eerst drie jaar aan het conservatorium gestudeerd, het vierde jaar heb ik in Maasstricht gedaan en dan heb ik me halftijds in Gent ingeschreven voor het laatste jaar en deed ik intussen wat freelance werk, hoofdzakelijk in de opera van Luik en straattheater. Zo heb ik een tijdje meegespeeld in de Enige Echte Efteling Fanfare...
Wat werk betreft was dat wel de leukste periode in mijn leven. Helaas ben ik daarna nogal op de sukkel geraakt met mijn instrument. Hoe dat kwam weet ik eigenlijk nog steeds niet, maar iig, het ging niet meer dus heb ik alles moeten afzeggen waar ik mee bezig was en nam niks meer aan.
In die periode ging ook mijn toenmalige relatie niet goed meer en besloot ik terug alleen te gaan wonen. Alleen had ik dus geen werk en geen geld. Dus ging ik op zoek.Mijn eerste plan was meedoen aan het examen bij de brandweer, waar ik helaas de voorlaatste proef niet meer haalde. Dat een heleboel mannen het al eerder hadden moeten laten afweten was toen een magere troost.
Maar goed, er moest geld in het laadje komen dus ben ik begonnen als onthaalouder en kort nadien een huis gehuurd en weer alleen gaan wonen.
Na een aantal jaar alleen gewoond te hebben, waar ik erg van genoten heb toen, kwam ik de man van mijn leven opnieuw tegen. Hij wist dat al zo een tien jaar geleden toen we samen op het conservatorium zaten maar ik had blijkbaar wat meer tijd nodig. en dat moet ik nu soms nog horen...
Ik begon er steeds meer over na te denken en bleef maar met het beeld in mijn hoofd lopen van wij samen als een oud koppeltje op een bankje voor onze deur. (In het conservatorium zaten we ook geregeld samen op een bankje in de gang als we geen zin hadden in de les... )
Dus op een dag heb ik hem opgebeld om eens af te spreken en toen is alles nogal snel gegaan, wat veel mensen ons kwalijk namen toen. Hij brak met zijn vriendin, is bij mij ingetrokken en een maand later was ik zwanger van Fons.
Een dik half jaar later kwam mijn huisbaas vertellen dat hij het huis wou verkopen. De prijs die hij vroeg was te hoog voor ons maar we deden toch maar een lager bod en tot onze verbazing was hij akkoord.
Ik werkte dus vijf dagen in de week als onthaalouder en Hendrik had een zaak in de overpoort.
Om dat wat meer rendabel te maken zijn we daar beginnen verbouwen zodat er ook cantussen en zo konden gegeven worden. Het werd dus steeds drukker. Na de geboorte van ons Fonske heb ik de onthaalkindjes afgebouwd tot drie dagen in de week en hielp ik verder in de zaak. Fons heeft dus zowat zijn eerste stapjes gezet op de parking van de drankleverancier.
Toen Fons groter werd en een heel eigen willetje kreeg werd het steeds moeilijker om het werk te doen met hem erbij. Daarbij werd het voor mij met mijn intussen dikke buik van Elodie ook te zwaar dus kwam al het werk de laatste tijd op mijn lief zijn schouders terecht. Sorry!
Nu ja, eind april gaat Fons naar school en dan kan Elodie mee in de draagzak alles gaan klaarzetten in de zaal.
Verder hou ik van een beetje in de tuin prutsen, oude spulletjes op te knappen, kringloopwinkels af te zoeken, in het stad kuieren, met mijn lief in bed series kijken, gewoon samen een beetje met de auto gaan rondrijden (dat deden we tien jaar geleden al :p) en samen lekker eten te maken en op te eten natuurlijk.
Om je vraag te beantwoorden, Poppejans, momenteel speel ik dus niet echt meer in een band. Buiten af en toe ergens een beetje gaan helpen als ze een bas te kort komen, en dan namen we Fons gewoon mee, en zat hij soms tussen ons in of kwam een vriend mee die dan ff met hem bezig was. Heel serieus is dat niet, dus dat kon wel.
Hendrik speelt wel nog in een brassband en is momenteel ook bezig om een nieuwe band hier in Gent op te richten. Hij wil erg graag dat ik ook mee speel en ik weet eigenlijk nog niet of ik dat wel zo leuk vind... Enerzijds mis ik het en wil ik wel graag terug op hoger niveau spelen, anderzijds twijfel ik of ik het leuk genoeg ga vinden om de kinderen elders achter te laten. Ik denk dat ik er spijt van ga hebben als ik het niet doe want eigenlijk mis ik het nog steeds erg en moet soms al janken als ik een operauitvoering zie op tv, dus geven we het een kans, denk ik...
Ik wacht nog even op antwoord om het stokje door te geven.
aanvulling:
Mijn vraag aan
Icicle. Je werkt grotendeels thuis denk ik. De foto's bewerken, contact met klanten, alles netjes afleveren... Vind je het niet moeilijk om je werk te doen met de kinderen erbij? Ik vroeg me soms wel eens af of Fons niet beter rustig in de opvang zou zitten waar men echt met hem bezig kon zijn ipv telkens door ons meegesleurd te worden en we soms alle moeite moeten doen om hem bezig te houden en intussen ons werk af te krijgen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Lois op 24-02-2009 09:54:38 ]