Het gedicht is geschreven door Paul van Loon:
Vampierblues
Vlak bij de oever van de Zilverrivier.
Waar de bomen in de wind zachtjes kreunen.
Daar zit Willem, een oude vampier.
Diep te zuchten en te steunen.
Zelfs een vampier heeft soms verdriet.
Ook al weten veel mensen dat niet.
Ja, een vampier heeft soms ook verdriet.
Maar de meeste mensen weten dat niet.
Heel lang geleden was Willem nog jong.
Dol op bloed en dol op het leven.
Zijn scherpe tanden en zijn giftige tong.
Liet iedereen gillen en beven.
Elke avond ging Willem op jacht.
Op zoek naar lekkere halzen, nekken en kelen.
Hij was de schrik van de donkere nacht.
Ja, hij kuste en beet er velen.
Maar toen was daar die tandarts uit Sprang.
Een man met moed en grote, sterke handen.
Hij had een glinsterende, zilveren tang.
Daarmee trok hij Willem zijn tanden.
Nu zit Willem droevig bij de rivier.
Zachtjes huilend, met zijn hoofd in zijn handen.
Want wat moet een oude, grijze vampier?
Wat moet hij zonder zijn tanden?
Nooit meer bijten, zucht hij, nooit meer op jacht.
Nooit meer mensen onverwachts bespringen.
Zonder tanden zit hij daar in de nacht.
Hij kan alleen nog maar radeloos zingen.
Ook een vampier heeft soms verdriet.
Ook al weten veel mensen dat niet.
Ja, een vampier heeft soms ook verdriet.
Maar de meeste mensen weten dat niet.
Nee nee, de meesten weten dat niet.
Oh nee, ze weten dat niet.
Overigens heb ik van de ouders van Marijke gehoord, dat zij een betere windkrachtbepaalster is dan meneer Beaufort. (nadere berichten zullen -op aanvraag- volgen)-
Groeten van opa.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |