Nou, dan mag ik als eerste man wat roepen.
Volgens mij ben ik een van de minst anonieme personen op FOK of uberhaupt op internet maar ik zal trachten nog wat interessants te vinden. Hoewel, ik ben een enorme narcist dus als ik de kans krijg om legitiem over mezelf te lullen kan ik wel een paar a4tjes vullen
Ik ben dus Jeroen Swets en ondertussen al weer 38 jaar oud. Ik ben geboren en getogen in Capelle aan den IJssel. Na een (ongelijkwaardige) relatie van 11 jaar ben ik op FOK eind 2000 tegen Eloise aangelopen en ondertussen zijn we al weer bijna 7 jaar getrouwd.
Ik heb geleerd voor uurwerktechnicus en ben na het MBO 12 jaar lang aan het werk geweest als horloge/klokkenmaker. Hoewel dit een heel erg leuk ambachtelijk en relatief bijzonder werk is, verdiende ik er dusdanig weinig mee dat ik besloten heb het meer in de ICT kant te zoeken. En sinds december 2001 ben ik werkzaam bij Sitecom. Eerst als supportcoordinator tegenwoordig als R&D Manager en Technisch Product Manager. Dit houdt in dat ik eigenlijk volledig verantwoordelijk ben voor de technische productontwikkeling, sourcing, development van software, etc. Daardoor moet ik met enige regelmaat naar Taiwan en Hongkong en in de toekomst wellicht nog naar China en andere aziatische landen.
Daarnaast heb ik een heel bescheiden eenmanszaakje
xploïse. Hiervoor bouw ik database driven websites en is eigenlijk een wat uit de hand gelopen hobby.
Ik heb een boekenkast vol met populaire lectuur als Stephen King, Michael Crighton, Dan Brown, etc. Ik word heel gelukkig van het rondstruinen in een winkel als Donner of de Slegte. Ik lees meestal twee of meer boeken tegelijk, bijvoorbeeld beneden ben ik boek A bezig en op mijn nachtkastje ligt boek B en in Voorthuizen(zie verderop) ligt boek C. Naast lezen kijk ik graag films (in dezelfde populaire genres), speel ik computergames, uiteraard fokken en ik mag graag wandelen en fietsen waarbij ik het liefst niemand zou tegen komen. Want naarmate ik ouder wordt frustreert het me steeds meer dat het nergens in Nederland ooit helemaal stil is. Als je midden in het Speulderbos op de Veluwe loopt komt er nog een vliegtuig over.
Om die reden was de vakantie in IJsland echt een verademing. Zoek je rust, ga naar IJsland
. Maar ik mag ook graag stedentrips doen.
Ik word regelmatig 's nachts wakker gemaakt. Ik geloof niet dat ik in de afgelopen 5 jaar nog een nacht volledig door heb geslapen. Er is altijd wel 1 kind wakker. Ik weet nog dat ik het eerste jaar na de geboorte van Saskia werkelijk gebroken was 's morgens. Nu heb ik een soort staat van gevechtsmoeheid benaderd. Ik sta op, doe een papa ding, ga weer naar bed en val direct in een REM slaap.... En dat doet eloise dan nog veel vaker dan mij, want ja aan borstvoeding heb je weinig papadingen.
Ik ben ook de eigenaar van een recreatiewoning op die veluwe (Voorthuizen), en hoewel het ons erg goed bevalt (wandelen en fietsen) hebben we toch besloten het
te koop te zetten omdat onze financiele footprint momenteel toch een tikkie naar te groot gaat neigen met een onverwacht 3e kind extra en 2e inkomen minder.
Mijn grootste passie is mijn gezin. Eloise is mijn maatje en na mijn vorige relatie was het zo verademing om iemand te hebben die ook echt je steun en toeverlaat is. De afgelopen 8 jaar zijn letterlijk tropenjaren geweest met diverse verhuizingen, mijn vader met een aneurisma, het ziektebed van Eloise d'r vader, het overlijden van onze beide vaders, diverse ICSI behandelingen die niet altijd even succesvol verliepen en in 2 gevallen juist heel succesvol, een setje miskramen tussendoor, een volledig onverwachte zwangerschap, geswitch van banen om de verkeerde redenen en op de verkeerde momenten, een ontslag en uiteraard de geboorte van onze 3 kinderen. Altijd had ik de zekerheid dat ik een stabiele meedenkende partner achter me had om me bij te staan op de momenten dat ik het zelf niet meer zag en even zo goed geldt dat (hopelijk) voor haar ook
Ik ben een ontzettende familieman. Of eigenlijk ben ik een redelijke einzelgänger. Ik heb niet veel mensen nodig en heb werkelijk genoeg aan mijn gezin, de mensen die ik via mijn werk tegen kom en wat virtueel geneuzel. Eigenlijk ben ik ook niet erg sociaal. Ik ben heel erg slecht in smalltalk, geneuzel over weer komt niet geloofwaardig mijn strot uit en verder weet ik eigenlijk weinig te verzinnen om nu eens een gesprek te starten. Ik heb mateloze bewondering voor mensen die in staat zijn om met volkomen vreemden interessante gesprekken te voeren vanuit het niets. Virtueel kan je gewoon op een
topic inhaken als het je interessant lijkt
Hoe dan ook. Ik heb graag mijn gezin om me heen. Ik heb weinig behoefte aan stappen en verenigingsactiviteiten en dergelijke. Ik ben gek genoeg wel weer erg goed in netwerken, maar daar gebruik je natuurlijk ook meestal mensen voor die ja al kent OF die binnen een vast omlijnd interessegebied vallen.
Ow, mijn soms harde uitspraken komen voort uit een sterk rechtvaardigheid gevoel. Ik kan slecht tegen onrecht en zal daar altijd fel op in gaan. Ik heb daarnaast een nogal sterke drang tot overtuigen. Ik WIL dat mijn gesprekspartner het op mijn manier zal zien en zal daarvoor in mijn ogen relevante vergelijkingen en dergelijke roepen. Ook, of misschien zelfs voornamelijk, als die kwetsend kunnen zijn. Gewoon om te proberen mensen om een ander hoekje te laten denken. Jammer genoeg focussen veel mensen vaak meer op deze wellicht 'drammerige' stijl en vaak minder op de inhoud. Want ik ben zelf van mening dat ik toch wel vaak zinnige dingen roep
Ik zei toch dat ik uren over mezelf kon lullen.... Je was gewaarschuwd.
Dan over de vragen:
Ja, ik weet wel zeker dat ik dingen mis van mijn kinderen. Ik zou best minder willen werken en vaker tijd met hun doorbrengen. Maar als ik eerlijk ben. Ik denk dat ik een leukere vader ben als ik gewoon werk. Ik heb, zoals bekend mag zijn, een redelijk kort lontje. En hoewel ik er niet trots op ben merk ik dat ik vaker mijn geduld verlies met de kinderen als ik ze de hele dag om me heen heb.
En in de huidige samenstelling van werk en zorg vullen we elkaar ook perfect aan. Eloise is tegen de tijd dat ik thuis kom redelijk OP, maar dan stap ik er fris in. Ik heb dan veel meer geduld en exclusief tijd voor ze, letterlijk quality time, waardoor uiteindelijk het hele spul beter meewerkt en vrolijk naar bed gaat, waardoor ze weer makkelijker inslapen etc. Op die manier voorkomen we dat wat hier in huis bekend staat als 'de negatieve spiraal' (Kind voelt zich (onbewust) te kort gedaan, gooit kont tegen de krib, ouders doen kortaf, kind voelt zich nog meer te kort gedaan en voor je het weet loop je de hele dag te snauwen).
Wart ik verschrikkelijk vind is de reisjes naar het buitenland. Ik mis mijn kinderen enorm en ik voel me schuldig omdat Eloise met een enorme hoeveelheid zorgtaken zit als ik er niet ben. Normaal gesproken probeer ik ondanks het tijdverschil altijd op een vast tijd via Skype ff met de kinderen te babbelen, dat maakt het draagbaarder. Het mooie is wel dat de kinderen helemaal hyper zijn als ik weer thuis kom en je weer eens allemaal aan de lijve hebt ondervonden wat je mist.
Pffff. Ik geloof dat ik alles heb. Dan geef ik het stokje door aan
Lois. vooral omdat ik 'r bewonder om d'r geduld wat ik zelf zo node mis
. En ik zou van Lois graag willen weten hoe ze de toekomst zien van Eva. Welke pragmatische maatregelen hebben jullie bijvoorbeeld genomen of willen jullie in gang zetten om er voor te zorgen dat Eva goed verzorgd wordt als jullie dat zelf niet meer kunnen? Een erg persoonlijke vraag maar ik ben daar zo benieuwd naar.