Noddie en de nieuwe parkiet hebben inmiddels kennis gemaakt met elkaar.
Noddie was uit zijn kooi en de nieuwe zat in zijn kooi. Ze waren elkaar druk met hun snavels aan het verkennen en ze lijken elkaar wel leuk te vinden.
Ik wil ze morgen samen in één kooi zetten.
Ik had eergisteren trouwens zo ongeveer de schrik van mijn leven. Er was een kennis bij me langsgeweest met iemand die mijn slaapkamer gaat verbouwen die ik even mijn jongens had laten zien. Voordat ik wegging, checkte ik, zoals altijd, even of de kooi van Noddie en die van de nieuwe dicht waren En dat was het geval. Een paar uur later kom ik terug en ik loop eerst even naar de kooi van de nieuwe. Maar ik zag hem niet. Ik keek heel goed en ging zelfs nog even met mijn hand onder de houtsnippers om te zien of hij zich daaronder had verstopt. De kooi was dus leeg!
Het enige was nog dat ik de drinkbakjes eruit had gehaald omdat de nieuwe daar laatst in was gekomen en er niet meer uit kon. Maar goed, ik had de twee gaten die daardoor waren ontstaan afgedekt met een tijdschrift, dat tegen de bank aangezet en er vervolgens aan de andere kant twee zware boeken tegen aangezet om alles stevig op zijn plaats te houden. Ik had zelf nog even gekeken hoeveel ruimte hij nog had als hij vanuit de binnenkant van de kooi tegen het tijdschrift zou aanduwen, maar meer dan een centimeter ruimte was er niet.
Daarom dacht ik eerst nog dat iemand een grap had uitgehaald waarvoor alleen de dood een passende straf was. Maar goed, ik ben hem maar gaan zoeken. Op een trapje gaan staan en op de keukenkastjes gaan kijken. Op de grond gaan liggen om overal te kijken en heel voorzichtig de kussens van de bank gehaald om te zien of hij daartussen lag.
Ik hield intussen rekening met het ergste. Maar op een gegeven moment deed ik de gordijnen open en fladderde hij opeens de kamer in.
Ik had trouwens geluk, want door een stom toeval waren de gordijnen dicht.*
De nieuwe fladderde nog wel overal tegenaan dus ik hield mijn hard vast. Ik probeerde hem af en toe op mijn vinger te laten zitten. Maar zo supertam als hij is als hij zin zijn kooi is (blijft vanaf dag 1 al stil zitten als ik hem aai), zo bijdehand en brutaal is hij buiten de kooi. Uiteindelijk hem ik hem voorzichtig in zijn kooi gezet en was het avontuur voorbij.
Gister heb ik de nieuwe weer laten vliegen. Dat ging weer wat beter. Vanavond laat ik ze allebei tegelijk vliegen zodat ze elkaar voor het eerst buiten de kooi kunnen zien.
Wat een lang verhaal is dit geworden zeg.
* Die kennis van me vroeg of ik de deur van de woonkamer open wilde laten opdat hij de bel zou horen. Daarom deed ik de gordijnen dicht, want anders zitten mijn jongens op de tocht. Normaal gesproken doe ik de gordijnen altijd open als ik wegga maar nu dus niet.
[b]Op
dinsdag 28 februari 2012 10:19 schreef
TheGeneral:[/b]Eindelijk eens wat zinnige posts van Federer-fan O+ .
[b]Op
maandag 24 mei 2010 16:33 schreef tarantism:[/b]dit is het slechtste topic dat ik ooit heb gezien