Teveel nadenken - waarom?

Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Met mediteren zit je in de goede richting alleen het is eigenlijk alleen symptoombestrijding.

Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.

Verstand = instrument

Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeen konden overdragen op de volgende generatie.

Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen vh universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.

In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.

Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.

Het ego

Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.

Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.

Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beinvloed door wat anderen van ons denken.

Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.

De oplossing hiervoor, is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Tuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.

Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceert door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!

De observeerder

Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en wordt jij je ego.

Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geinteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, enz.

De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.

Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....

Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:

"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....

Wie zijn dan die ik en die zelf??? Wie is die ik die met zichzelf moet leven?? Zijn bovenstaande zinnen mischien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?

We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op zn minst te proberen.

De kracht van het nu

Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik mn hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsesieve denken? Het was verdomme mn eigen hoofd!! Ik heb mn hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op zn minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.

Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht vh nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.

Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die mn leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij mn tenen, eindigend in mn hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen ( ) aangezien ik nog nooit in mn leven een mentaal orgasme had gehad.

Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof mn hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich ahw "genesteld" had in mn hersenen.

Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet mn ego, hoewel mn ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met mn gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft mn ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat kutte gevoel vandaan komt: De identificatie met mn ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creeert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.

Flow

Ik kan tegenwoordig mn gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.

Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij ipv de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.

Succes

quote:

Op donderdag 1 januari 2009 13:51 schreef Countess het volgende:
Mijn verhaal.

Ik zit er net zo mee, al van kleins af aan is dit problematisch.
Het is ontzettend moeilijk om je op het hier en nu te richten zonder bijgedachten te hebben; ik kan mijn gedachten en zelfbewustzijn nauwelijks uitschakelen.
Ik vind het bovendien vermoeiend om altijd observator van mezelf te zijn. Af en toe lijd ik er heel erg onder.

Ik ben weleens bij een psycholoog geweest om mijn zelfbewustzijn te bespreken, maar het is jammer dat veel psychologen zich op de symptomen richten, en niet op het probleem zelf.
Omdat ik er zo onder geleden heb, had de psycholoog het over een depressie of dysthyme stoornis, terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik voel heel duidelijk dat als ik teveel over mezelf en het leven nadenk, dat ik dan wegzak in een gevoel van wanhoop, maar geen depressie.

Ik ben me er zo ontzettend van bewust wat wél de oorzaak is, maar helaas is het voor de huidige psychologie niet een tastbaar onderwerp.

De huidige (westerse) psychologie schiet idd heel erg te kort. Goed om te horen dat je je geen stoornis laat aanpraten

Misschien dat je de kracht vh nu eens moet gaan lezen? Ik wil daarbij zeggen dat ik dit topic niet heb geopend omdat ik wil dat mensen mijn ideeen klakkeloos overnemen. Ik hoop alleen dat mensen bijv. dat boek gaan lezen of een ander boek en op onderzoek uit gaan.

De fout die wij vaak maken in het westen is dat wij ons op ALLE gebieden verheven voelen. Onze levensstandaard is idd het hoogste in de wereld en onze wetenschappelijke ontdekkingen zijn wonderbaarlijk. Maar dat wil nog niet betekenen dat wij op het gebied vd psychologie ook beter zijn dan de rest vd wereld en dan heb ik het vooral over oosterse wijsheid.

In het boedhisme, taoisme, confucianisme enz. is zo ontzettend veel wijsheid te vinden.. Maar wij zijn vaak niet bereid hier goed naar te kijken omdat we eigenlijk gewoon best arrogant zijn geworden door al onze successen op andere gebieden.

En Countess, ik hoop dat je op een gegeven moment inziet dat het pas vermoeiend is om observator te zijn van jezelf wanneer je je identificeert met je gedachten. Geloof het of niet, maar hierdoor, door deze frustratie ben je dichter bij de doorbraak dan vele anderen. Ik weet dat het vaag klinkt: "de identificatie met je ego doorbreken en alleen de observator zijn" maar ik ben hier ook nog maar een aantal jaar mee bezig en in 1 topic op fok! kan ik niet goed genoeg duidelijk maken hoe dit moet. Mijn woorden zijn niet toereikend. Daarom is het lezen van de kracht vh nu een goede eerste stap.

quote:

Op donderdag 1 januari 2009 13:47 schreef Yi-Long het volgende:
Tja, ik heb ook het probleem dat ik 'teveel' en te 'diep' nadenk. Het lijkt steeds moeilijker te worden simpele beslissingen te nemen, omdat je teveel zaken gaat meewegen in je beslissing. Het werkt nogal verlammend moet ik zeggen, en het is irritant.

Ja dat probleem ken ik ook. Bij mij gaat het dan ook vooral over wat de beste beslissing is waar je het meest gelukkig van wordt. Mijn besluiteloosheid komt dan ook voort uit het feit dat ik eigenlijk heel goed weet dat geluk niet zo veel te maken heeft met het maken vd juiste beslissingen.

Hoe vaag en zweverig het ook klinkt: geluk is iets waar je ten alle tijde toegang tot hebt. Geluk is die staat van zijn, los van je gedachten. Je gedachten fragmenteren de wereld, wat heel handig kan zijn in sommige gevallen, maar het is niet iets wat je 24 uur per dag moet willen. Wanneer je jezelf afsnijdt van echte simpele ervaring dan zul je nooit echt geluk kennen. Wanneer je in het nu leeft, geniet je van het moment en ben je even 1 met de wereld. Nogmaals: dit is niet zweverig bedoeld, dit is iets wat je ECHT kunt ervaren.

quote:

Op donderdag 1 januari 2009 13:38 schreef AlexanderPato het volgende:
leuk stuk en iets waar ik ook al mn hele leven mee bezig ben. Toch vind ik die hele splitsing van je ego en de observeerder wat ver gaan. Ik ben blij dat het voor jou helpt, maar in mijn ogen ben je wie je bent. Je gedachten, je lichaam en je handelingen zijn één. Wat jij beschrijft als handelen als de observeerder is in mijn ogen niks meer dan zelf-controle.

Met zelf-controle bereik je idd heel veel en daar is ook niets mis mee. Maar je kunt die zelf dus ook "weghalen" en op die manier vol in het leven en ervaring te staan, ipv dat dat via een zelf moet lopen dat alles filtert aan de hand van een overtuigingssysteem.

quote:

Op donderdag 1 januari 2009 14:09 schreef Re het volgende:
De kracht van het nu....

verdient dat tegenwoordig niet zijn eigen topic onderhand?

Goed idee

quote:

Op donderdag 1 januari 2009 14:25 schreef Countess het volgende:
Ik vraag me trouwens altijd af of er mensen in de omgeving zijn die er net zoveel last van hebben als ik.
Want ik weet zeker dat ze het van mij ook niet zullen geloven dat ik met dit ´probleem´ rondloop.
Ik vraag me af of anderen net zo bij zichzelf nadenken als ik, en waarom de ene mens dit heeft en de ander niet.

Ik kan me niet anders dan voorstellen dat ´aanstellers´ wel degelijk een groot zelfbewustzijn hebben, omdat zij zich echt anders voordoen dan ze zijn.
Maar hoe mensen gelukkig worden door zichzelf anders voor te doen, dat begrijp ik totaal niet.

Er zijn ontzettend veel mensen die met dit probleem rondlopen. De kracht vh nu is niet voor niets een internationale bestseller die in vele talen is vertaald.

En waarom mensen gelukkiger worden door zichzelf anders voor te doen? Sociale druk. Een mens heeft nog altijd behoefte aan warmte, aan sociaal contact. Hoe meer je bent zoals anderen, hoe meer je erbij kunt horen en hoe meer "warmte" je krijgt. Dit is iets dat mensen vooral op jongere leeftijd meemaken maar ook als mensen ouder worden gebeurt dit nog op grote schaal.

Sommigen zien op een gegeven moment in dat je gelukkiger zult worden wanneer je je eigen hart volgt en doen dit vervolgens dan ook. Anderen zouden dit graag willen, maar durven niet uit hun comfortzone te stappen. Niets is enger dan uit je comfortzone stappen omdat we dan erg kwetsbaar zijn of ons in ieder geval erg kwetsbaar voelen. Helaas is het gewoon zo dat wanneer je wil veranderen je uit je comfort zone zult moeten stappen. Je zult je eerst slechter voelen dan voorheen en voor sommigen is dit de reden om weer terug te rennen naar die comfort zone. Anderen houden wel vol en maken wel "de oversteek" naar die nieuwe zone waar ze willen zijn en die na verloop van tijd uit zal groeien tot nieuwe comfortzone. Wanneer je dan terugkijkt op je oude comfortzone dan begrijp je vaak niet wat je bezielde

Belangrijk om te weten is dat wanneer je succesvol uit je oude comfortzone wil stappen je weet waar je heen wil natuurlijk. DAAROM is het lezen van boeken erg belangrijk en het contact zoeken met mensen dmv een forum bijv. erg belangrijk.

Kennis=macht!!

In dit geval is de kennis die je opdoet een soort van vuurtoren of wegwijzers die je op je weg helpen. Ze kunnen je niet in 1 keer naar die ene plek brengen. Dat zul je zelf moeten doen. Maar die door die wegwijzers (kennis) sta je niet machteloos en maak je een grotere kans om te veranderen en aan te komen op je bestemming.

quote:

Op donderdag 1 januari 2009 14:32 schreef Verluste het volgende:
Zijn en schijn zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden volgens Nietzsche. Ik denk, dat al wil je het leven ten volle leven, zoals de Romantici dat deden, dat je dan je observeerder moet vastlijmen aan je ego zodat er een abstracte symbiose ontstaat van 2 werelden waardoor je je gevoel (je zintuigen) immer verbonden houdt met je ego en de wereld om je heen. Dit kan destructief voor jezelf zijn, maar je lééft wel op zo'n unieke manier anders dan iedereen.

Wat ik verder wil zeggen met dit topic is dat je wanneer je de identificatie met je verstand doorbreekt je de macht weer terugpakt van je verstand en je ego.

Dit houdt in dat je ahw kunt gaan schakelen tussen beide werelden. Die van de observator en die van het ego. Ik ga nog vaak genoeg weer helemaal op in mijn ego, ook omdat ik dat mn hele leven al had gedaan. Dit vind ik ook niet altijd even erg, want wanneer het minder met me gaat en ik me afvraag wat er met me aan de hand is, dan word ik weer wakker geschud. Dan ben ik dus weer de observator van mijn ego. Dit is een proces dat zich nu al jaren afspeelt en hierdoor krijg ik ook een steeds beter inzicht in dit proces.

Wanneer je de volledige controle wil hebben over het schakelen tussen de twee werelden, moet je misschien wel een boedhistische monnik worden en de hele dag met niets anders bezig zijn.

Ook al is 100% controle voor de meesten van ons heel ver weg, dan nog is het goed dat we een beetje controle hebben. Op dit moment wordt 99,99% vd mensen voor de volledige 100% door hun ego beheerst. Ook al weten we maar 1% controle terug te winnen, dan is het ego in ieder geval zijn volledige controle kwijt.

En 1% wordt dan 2% enz. En wanneer we dan met zn allen een kritieke massa bereiken... Wie weet hoe mooi de wereld er dan uit zal zien De problemen die we nu kennen zijn niet op te lossen op het niveau vh ego, want het is het ego dat de problemen heeft veroorzaakt.

Het ego wordt voortgebracht door het verstand en dat is een overlevingsinstrument en veroorzaakt daarom eigenlijk automatisch competitie, onbegrip, hebzucht, machtsmisbruik enz.