Ik heb overigens voor een recent nummer van
FilmValley (nummer 55) minister Ronald Plasterk geïnterviewd over zijn passie voor West Wing. Voor de liefhebber hier het transcript:
quote:
Met Andere Ogen
Neem eens een deskundige mee naar de film
Minister Ronald Plasterk over The West Wing
Zelf maakt hij het politieke wereldje van zeer nabij mee, en ziet in Jed Bartlet de ideale leider. Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen Ronald Plasterk is fan van The West Wing, heeft alle afleveringen op zijn iPod staan en sleept zijn staf mee in zijn enthousiasme.
Ik hoorde dat The West Wing momenteel enorm populair is in Haagse kringen. Klopt dat?
‘Ik spreek inderdaad veel mensen die er naar kijken. Maar ook heb ik heel wat mensen om mij heen aangestoken, zoals mijn secretaris-generaal en mijn politiek assistent. Ik zit hier toch in een soort West Wing-achtige omgeving waarin hetzelfde teamgevoel heerst.’
Wanneer bent u in contact gekomen met The West Wing?
‘Dat was een paar maanden geleden toen ik sprak met Theodor Holman, columnist voor Het Parool. Ik vertelde hem dat ik graag naar 24 keek en hij zei me dat ik dan The West Wing maar eens moest proberen, die serie was veel beter. Ik heb toen de complete serie op dvd gekocht en heb inmiddels alle zeven seizoenen er doorheen gejaagd. Inmiddels ben ik weer opnieuw begonnen bij het eerste seizoen.’
Wat maakt The West Wing zo goed?
‘In de eerste plaats het script. De dialogen en snelle teksten van Aaron Sorkin vormen de basis. Maar ook omdat het goed geacteerd wordt, je gaat een beetje voor die mensen voelen, het komt dicht in de buurt dat je ook van die mensen gaat houden. In de zwakheid die ze allemaal hebben zijn het hele goede herkenbare personages. Zo’n jongen als Charlie die geschokt is dat hij zo snel bij de President terecht komt, of Josh die zichzelf belachelijk maakt. Zelfs Toby blijft in het laatste seizoen, waarin hij in de fout gaat, geloofwaardig. De serie is een visitekaartje voor eenieder die zich serieus inzet voor de publieke zaak.’
Wordt de wereld achter de politieke schermen accuraat weergegeven?
‘Uiteraard is het een geromantiseerd beeld en wordt er veel overdreven, maar niet heel veel. Het tempo en de hectiek die het kenmerk zijn van The West Wing, daar zit ik ook midden in. Ik had net nog een befaamde walk and talk toen ik naar mijn auto liep samen met mijn directeur-generaal hoger onderwijs. Twee minuten daarvoor had ik een gesprek met het NOS Journaal over topsalarissen en nu zit ik in de auto naar een werkbezoek te praten over The West Wing. Ik heb vijfentwintig jaar in de wetenschap gezeten en daar denk je in termijnen van jaren als je plannen maakt. In de politiek is dat uren en soms zelfs minuten.’
‘Maar ook inhoudelijk is de serie een goede weergave van de politieke realiteit, zelfs als je denkt aan het verschil tussen de Amerikaanse situatie en hier. Aan de ene kant het zoeken naar draagvlak met het parlement, of in het geval van The West Wing met het Congres, aan de andere kant rekening houdend met wat de pers en het publiek van het beleid vindt.’
Welke eigenschappen in President Bartlet spreken u aan?
‘President Jed Bartlet is de ideale leider, in alle opzichten. Hij heeft een warm hart voor de mensen, hij is veeleisend en kritisch, luistert altijd meer naar zichzelf dan naar anderen en houdt rekening met het politieke krachtenveld mar volgt zijn eigen diepste overtuiging. Die combinatie maakt dat hij een inspirerende leider is, je zou hopen dat je zo kunt zijn. De afzonderlijke eigenschappen die je tegenkomt in de politiek hebben in de serie een eigen personage gekregen. C.J. is de high achiever die wereldvreemd en nogal onhandig is, Josh is de cynische New Yorkse linkse intellectueel, Leo is de wijze, oude man. In werkelijkheid kom je die eigenschappen in verschillende mengvormen tegen, de complete Bartlet zie je nergens rondlopen.’
Wat heeft u als politicus opgestoken van The West Wing?
‘Het systeem is uiteraard anders, daar hebben ze een tweepartijenstelsel en de macht van de President is vele malen groter dan hier. De serie gaat vooral om de mensen rond de politieke leider heen: de voorlichter, de hoogste ambtenaar, de woordvoerder, de perschef. En binnen het Ministerie vervul ik de Bartlet-rol en ik herken wel dingen. Zo krijgt Josh in de serie na het heengaan van Leo McGarry een briefje met de letters WWLD: What would Leo do? Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik me afvraag: What would Bartlet do. Of meer concreter: What would Koos do, verwijzend naar mijn secretaris-generaal Koos van der Steenhoven.’
Zou er ooit een Nederlandse equivalent gemaakt kunnen worden? Zeg: Het Torentje?
‘Ik denk het wel, elke omgeving waar voldoende dingen gebeuren kan een boeiende serie opleveren. Ikzelf zou daar overigens geen rol in spelen, want ik zit op een Ministerie en in The West Wing komen ministers slechts af en toe langs, alsof het Witte Huis het hele land bestuurt.’
In het laatste seizoen wordt de presidentsverkiezingsstrijd uitgevochten tussen Santos en Vinick in een treffende gelijkenis met de huidige strijd tussen Obama en McCain. Heeft u nog een voorkeur voor de winnaar?
‘Laten we hopen dat de verkiezingen in het echt net zo aflopen als in de serie.’