Het grote 'rammelaars-topic', deel 21

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 20:08 schreef Burdie het volgende:
doe mij zo'n vriend . Nu maar hopen dat het jullie is gegeven .

Ja, dat is eigenlijk ook wel de reden waarom ik niet heel erg enthousiast ben. Ik vind het superleuk (al heb ik uiteraard angsten en twijfels, maar dat zal iedereen hebben!), maar het is toch nog een beetje een ver van mijn bed-show. En aangezien ik niet weet of het dat lange tijd zal blijven of misschien wel altijd, probeer ik het vooralsnog allemaal maar nuchter te bekijken! Ik weet alleen al wel hoe de kinderkamer ingericht moet worden En uiteraard heb ik ook al een lijstje met namen

Wel balen dat jouw vriend nog niet mee wil werken! Dat lijkt me heel erg. Als de situatie gewoon niet geschikt is voor kinderen, dan is het niet leuk. Maar als je partner gewoon nog niet wil, lijkt het me nog moeilijker. De mijne is heel erg enthousiast. Die heeft laten we zeggen de mannelijke versie van rammelende eierstokken. Klapperende teelballen????

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 20:19 schreef Mula het volgende:
Wel balen dat jouw vriend nog niet mee wil werken! Dat lijkt me heel erg. Als de situatie gewoon niet geschikt is voor kinderen, dan is het niet leuk. Maar als je partner gewoon nog niet wil, lijkt het me nog moeilijker.

Nouja, dat is hier niet helemaal het geval hoor . Ik wil er ivm zijn privacy ook niet al te veel op in gaan, maar het is om verschillende redenen beter dat we nog minstens een jaartje wachten .

Ik moest net ineens denken aan het kerstfeest van het bedrijf van m'n vriend. Partners mochten mee, dus ik werd aan iedereen voorgesteld. Zo ook aan een nieuwe collega, met wiens partner ik al snel in een leuk gesprek raakte. Ze vertelde dat ze zwanger was (was ook wel te zien ) en dat ze bijna met verlof ging enzo. Nu ben ik echt verzot op babies, en vind het super interessant en leuk om over zwangerschappen te praten, en ja: dat kan óók als je het nog niet zelf hebt meegemaakt.

Anyways, midden in het leuke gesprek kwam er een andere collega binnen met zijn vrouw. Die dame riep: "hee, ik zie dat ik niet de enige ben die vanavond geen alcohol gaat drinken" wijzend op haar, eveneens zwangere, buik.

Goed, ineens werd het een "Hoe gaat dit nou bij jou? Heb jij dat ook?"- gesprek, waarbij je als niet-zwangere en nooit-zwanger-geweest-zijnde niets meer mee te praten hebt .
Einde van het leuke gesprek. Au. .

Sorry Leonieke, zoals jij ter zelfbescherming niet in bepaalde topics in OUD leest heb ik dat een tijdje met dit topic gedaan. Ik wens jullie het beste en hoop dat het snel lukt.

Burdie, ik ken je verhaal niet helemaal maar als ik het goed begrijp wil je vriend nog niet?
Lastige situatie! Weet je wel op wat voor termijn je moet gaan denken?
Hier was dat eigenlijk precies hetzelfde. Wij hebben al een kindje dus bij ons gaat het om een tweede. Maar buiten dit topic praat ik daar met niemand over.
Nu mijn zus een kindje heeft gekregen wordt dat alleen maar lastiger. Ook vanuit mijn familie steeds opmerkingen als: Ja, ik zie wel dat je er graag nog een wil. Begint het niet te kriebelen? Wanneer komt er een tweede?
Ik snap dat mensen dat soort opmerkingen maken omdat ze nieuwsgierig zijn en dat maakt me ook helemaal niet uit. Iedereen mag me dat vragen, maar blijkbaar moet dat dan elke keer als je op visite komt weer gevraagd worden, dat vind ik wel vervelend.

Hier eindelijk eens goed nieuw.
Een jaar geleden hebben mijn vriend en ik een serieus gesprek gehad over nog een kindje. Toen was het zo van: de komende 2 jaar zal er geen kindje komen en ik moest volgens hem meer op een termijn van 4, 5 of misschien wel 6 jaar denken.
Nu afgelopen week hebben we weer een gesprek erover gehad omdat ik had aangegeven dat dat voor mij te onzeker was en niet concreet genoeg. Dat ik voor mijn gevoel echt niet langer wil wachten dan 2 jaar. En tot mijn verbazing zei hij: dat weet ik en dat wil ik ook niet.
We hebben afgesproken de komende paar maanden eerst aan wat andere dingen te werken en te kijken naar de toekomst, maar dat we dan volgens hem over een paar maanden wel zouden kunnen gaan voor een tweede.
Nu ik het hier zo neerzet, komt het voor mijn gevoel wel erg dichtbij. Of we er echt over een paar maanden voor gaan dat is nog maar de vraag, ook vanuit mijn kant. Maar het voelt in ieder geval een stuk fijner dan die 4 jaar en meer. En fijn om zekerheid te hebben dat hij vanuit zichzelf ook wel écht wil.

Oh wat fijn Appelsap!
Ik word er helemaal blij van. Het duurt nog wel even, maar gewoon het idee dat je nu idd een klein beetje iets concreters hebt en ook te weten dat hij eigenlijk wel een beetje hetzelfde idee heeft als jij is natuurlijk heel fijn.

Appelsap

quote:

Op donderdag 8 januari 2009 15:29 schreef appelsap het volgende:
Burdie, ik ken je verhaal niet helemaal maar als ik het goed begrijp wil je vriend nog niet?
Lastige situatie! Weet je wel op wat voor termijn je moet gaan denken?

Nah, nee hoor, dat is het niet zozeer, meer dat mijn vriend wat realistischer is dan ik .
Ik ben namelijk langdurig ziek geweest en wil me eerst weer wat fitter voelen en wat kilootjes verliezen voor ik aan zoiets begin . En soms ben ik wel blij dat we nog geen kleine hebben, als we weer eens onverantwoord laat thuis komen uit de kroeg, of als ik mijn broers/zussen zich in bochten zie wringen ivm oppas enzo . Maar het rammelt wel, en dat is wel eens lastig.
Qua termijn... ik denk een jaar of twee, drie? Ik weet het echt niet. Zodra we eraan toe zijn .

Wat fijn appelsap dat het nu allemaal wat concreter wordt!

quote:

Op donderdag 8 januari 2009 16:07 schreef Mula het volgende:
Wat fijn appelsap dat het nu allemaal wat concreter wordt!

Edit; oeps, beetje te snel gedrukt!

Ik krijg nooit vragen over kinderen. Iedereen weet dat ik kinderen leuk vind, maar de situatie was er gewoon helemaal niet naar. Voor de buitenwereld is het niet zo duidelijk dat de situatie nu wel veranderd is, dus mocht ik komend jaar zwanger worden dan zullen mensen erg verbaasd zijn. Ik heb al bedacht dat ik echt de reactie van mijn ouders op dat evt goede nieuws moet filmen. Zal wel erg komisch zijn!

Dankje, ik word er zelf ook helemaal blij van.

Burdie, ik snap het. Toch af en toe lastig om dan realistisch te moeten zijn.
Nog wat kilo's kwijt staat hier ook op het lijstje.

Mula, dat lijkt me toch ook wel leuk als je mensen ermee kunt verrassen!

Appelsap, ik ben alleen wel een beetje bang dat de 1e reactie van mijn ouders niet helemaal positief is. Ze willen wel kleinkinderen, maar ooit, als ik groot ben. Ze hebben een beetje moeite om in te zien dat ik bijna 30 ben, prima voor mezelf kan zorgen en hen niet voor alles nodig heb. De situatie qua werk en opleiding (iets waar voornamelijk mijn vader veel waarde aan hecht) is nog niet perfect (maar komt een kind ooit echt goed uit??) en ik denk dat vooral mijn vader daar direct (enigszins negatief) op gaat reageren. Maar ik ben er wel van overtuigd dat het uiteindelijk gewoon goed gaat komen en dat ze heel blij zijn hoor!

Mula: welkom

Appelsap: je hoeft je nergens voor te excuseren, hoor Maar wat fijn om zo'n nieuws te lezen! Zo goooeeedd!!

En Burdie: zodra we eraan toe zijn, kan misschien vlugger komen dan je nu verwacht

tvp ik rammel er af en toe ook flink op los

Ik begin me echt af te vragen hoe lang ik hier in dit topic zal rondhangen. Nu ik het "wereldkundig" heb gemaakt (hiervoor wist eigenlijk alleen mijn vriend het), lijkt het wel of ik nog veel meer rammel. Ik heb voor mezelf de datum al verschoven van juni naar april. Geef me nog een week en we beginnen morgen!

ha ha mula, dat is bekend hoor, eerst was het bij ons april, toen mijn verjaardag en toen 1 januari. uiteindelijk werd het 1 december......en nog steeds niet ongesteld maar ook niet zwanger. raaaar lichaam!

Becky, heb je niet gewoon te vroeg getest? Of is je cyclus gewoon nog niet goed op gang gekomen na de anti-conceptie?

Ik ben echt lijstjes aan het make met "voor" en "tegen" mbt nu beginnen. Ik lig dubbel van het lachen om mezelf. Ik voel me nu al een muts. Grote probleem is dat er eerst nog verhuisd moet worden en als we nu zouden beginnen, zou in theorie de kans bestaan dat ik zwanger zou zijn tijdens het verhuizen. En dat lijkt me niet handig. Maar aan de andere kant: verhuishulp is zo geregeld...

Mula, lastig met je ouders maar ze zullen vast blij voor je zijn, al is dat misschien niet de eerste reactie.
Uiteindelijk moet je toch zelf kiezen waar je voor wil gaan.
Zwanger tijdens het verhuizen lijkt me niet echt een groot probleem hoor! Komt vaak genoeg voor en dat komt allemaal goed.
Welke kant van je lijstje is groter?

Ik heb het lijstje-maken maar opgegeven. Voor elk tegen-argument heb ik het perfecte voor-argument, nl. IK WIL!


Dat werkt dus niet. Gewoon maar even afwachten en kijken hoe lang ik het trek...

Zo grappig toch dat je voor jezelf altijd wel een voor-argument vindt Had ik ook hoor Alleen was mijn man soms net iets nuchterder dan ik.
Maar persoonlijk zie ik jou april niet halen, hoor, Mula

En dat verhuizen? Ah, je zou niet de eerste zwangere vrouw zijn die verhuist. Dan doe je het toch gewoon iets rustiger aan?

Verhuizen als je zwanger bent is ideaal, hoef je lekker zelf niet te sjouwen

Ah, dan ben ik niet alleen in mijn wens
Ik had namelijk gehoopt om zwanger te zijn tijdens de bouw/verhuis (uiteraard niet alleen om de reden die volgt, maar voornamelijk om het feit dat het zou gelukt zijn ) zodat ik niet te veel moest helpen met de zware dingen Het is me helaas niet gelukt en dus mocht ik met verhuisdozen sleuren, laminaatpakken naar boven brengen, poetsen, ... Kzou zeggen: volgende keer beter, maar ik ben natuurlijk niet van plan om te wachten met zwanger zijn tot we eventueel misschien ooit wel nog eens zouden verhuizen

Haha nee, erop wachten zou ik niet doen nee... maar voor de mensen die een voor en tegen lijstje aan het maken zijn, kan verhuizen dus lekker op het voor lijstje haha!
En Leonieke, ik wist niet dat jullie al verhuist waren! Goed zeg!
(wij gaan zelf eind van de maand verhuizen )

Spannend tessie
We zitten idd eindelijk in ons huis (persoonlijk zou ik het niet omschrijven als "al" ) en het is zalig Er staan nog een hoop dozen onuitgepakt, maar ik zweer plechtig dat op het moment dat ik een positieve test in mijn handen heb ik als de bliksem die kamer begin leeg te maken _{(nu heb ik er eerlijk gezegd gewoon geen zin in )}

Toen ik mijn eigen post teruglas, vond ik dat ´al´ eigenlijk ook een beetje misplaatst, maar goed, je snapt vast wel wat ik bedoel
Kan me voorstellen dat je nu nog niet zo´n zin hebt om die kamer leeg te maken. Ik blijf gewoon duimen dat je snel echt een rede hebt om hem leeg te maken en dan opnineuw in te richten.

Hey, dat niet niet hoeven sjouwen is eigenlijk best een goede! Tessie, ik gooi verhuizen op de voor-kant van het lijstje! Ik zat me meer zorgen te maken over het verven. Ik ben nogal een pietje precies daarmee en wil het gewoon netjes hebben (aka: ik wil het gewoon zelf doen!), maar.... het is een nieuwbouwhuis waar volgens mij kunstofdeuren inzitten die niet geverfd hoeven te worden. En muren latexen mag toch als je zwanger bent??

Ik ga zooooooooo april niet halen! Naast verhuizen is er alleen nog afmaken studie (evt heel erg misselijk zijn bij schrijven scriptie dus) en een concert waar ik in april graag heen wil (en vooraan wil staan tussen de duwende en trekkende mensen). Ik vind voor beide nog wel tegenargumenten!

Leoniek, ik heb je blog gezien en je huis ziet er echt mooi uit! Fijn dat jullie eindelijk verhuisd zijn! En inderdaad nu maar hopen dat je snel aan het werk moet/mag in die extra kamer!

Tuurlijk snap ik wat je bedoelt, tessie Ik kon het gewoon niet laten om het te zeggen (slecht vel hé? )

Thx voor het compliment, Mula
Btw, bij een nieuwbouwhuis hebben ze ons het advies gegeven om het een jaar te laten uitdrogen (na de pleisterwerken dus) vooraleer we iets zouden schilderen of behangen. Misschien ben je tegen dan al bevallen