MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Isis is een Amerikaanse blazersrockformatie uit de jaren 70 die baanbrekend werk heeft verricht voor vrouwen in de popmuziek. De band is vernoemd naar de Egyptische godin.
Isis wordt in 1972 opgericht door Carol MacDonald (zang/gitaar), Susan Ghezzi (gitaar) en Ginger Bianco (drums); alledrie maakten ze in de jaren 60 deel uit van het eveneens vrouwelijke Goldie & The Gingerbreads. De overige leden zijn Stella Bass (bas/zang), Jeanie Fineberg (tenorsax), Lauren Draper (trompet/zang), Lolly Bienenfeld (trombone/zang) en de uit Cuba afkomstige Nydia 'Liberty' Mata (percussie).
Isis is de vijfde vrouwenband die bij een major platenlabel (Buddah) tekent en brengt in 1974 het titelloze debuutalbum uit. Opvallend is het hoesontwerp waarvoor de dames in chrome-metallic bodypaint poseren; het gerucht gaat dat een bandlid ziek werd omdat ze zich niet wou laten afschminken.
Zowel voor- als tegenstanders vergelijken Isis met bands als Chicago, Blood Sweet & Tears en Earth Wind & Fire, maar ondanks alle positieve reacties blijft de grote doorbraak uit. Isis staat in het voorprogramma van o.a. Kiss, Aerosmith en de Beach Boys maar van een druk schema is geen sprake, vandaar dat MacDonald de rest aanmoedigt om ook ander werk aan te nemen.
In de aanloop naar het tweede album wordt de band uitgebreid met toetseniste Margo Lewis, Edith Dankowitz en June Millington, ex-zangeres van collega-vrouwenband Fanny. Susan Ghezzi en Lauren Draper maken plaats voor respectievelijk Renate Ferrer en Ellen Seiling.
Ain't No Backin' Up Now verschijnt in 1975 en is medegeproduceerd-/geschreven door Allen Toussaint; het album laat horen dat de muziek van Isis met de tijd meegroeit.
Het wordt wederom geen succes en de openlijk lesbische teksten van MacDonald vormen voor Buddah aanleiding om Isis op straat te zetten. De meeste bandleden (niet lesbisch) voelen zich gebrandmerkt en stappen op.
Carol MacDonald, Margo Lewis en aanvankelijk ook Ellen Seiling recruteren in 1976 Faith Fusillo (gitaar), Lynx (sax/gitaar) en de zussen Benita en Anne Lacattuta (respectievelijk bas en drums). Die laatste twee worden al snel vervangen door Barbara 'Abacate' Cobb en Vivian Stoll.
Het tot zesvrouwsformatie gereduceerde Isis tekent bij United Artists waarop in 1977 de derde plaat wordt uitgebracht. Breaking Through bevat laid back disco-invloeden en gastbijdragen van diverse ex-leden; maar ook ditmaal wordt de titel niet waargemaakt en een jaar later valt het doek voor de band die op http://itsaboutmusic.com/isis.html wordt omschreven als "the future of rock 'n roll: ignored".
In 2001 richten Carol MacDonald, Ginger Bianco en Lolly Bienenfeld een nieuwe Isis op waarmee ze in de omgeving van New York optreden totdat MacDonald door ziekte moet afhaken; ze overlijdt op 12 maart 2007, de dag waarop artiesten worden ingewijd in de Rock 'n Roll Hall Of Fame.
De meeste ex-Isis-leden zijn nog steeds actief in de muziek en houden er vaak meerdere projecten op na; bijna allemaal hebben ze wel een vrouwenband op hun schema staan.
http://myspace.com/isishornrock
Isis wordt in 1972 opgericht door Carol MacDonald (zang/gitaar), Susan Ghezzi (gitaar) en Ginger Bianco (drums); alledrie maakten ze in de jaren 60 deel uit van het eveneens vrouwelijke Goldie & The Gingerbreads. De overige leden zijn Stella Bass (bas/zang), Jeanie Fineberg (tenorsax), Lauren Draper (trompet/zang), Lolly Bienenfeld (trombone/zang) en de uit Cuba afkomstige Nydia 'Liberty' Mata (percussie).
Isis is de vijfde vrouwenband die bij een major platenlabel (Buddah) tekent en brengt in 1974 het titelloze debuutalbum uit. Opvallend is het hoesontwerp waarvoor de dames in chrome-metallic bodypaint poseren; het gerucht gaat dat een bandlid ziek werd omdat ze zich niet wou laten afschminken.
Zowel voor- als tegenstanders vergelijken Isis met bands als Chicago, Blood Sweet & Tears en Earth Wind & Fire, maar ondanks alle positieve reacties blijft de grote doorbraak uit. Isis staat in het voorprogramma van o.a. Kiss, Aerosmith en de Beach Boys maar van een druk schema is geen sprake, vandaar dat MacDonald de rest aanmoedigt om ook ander werk aan te nemen.
In de aanloop naar het tweede album wordt de band uitgebreid met toetseniste Margo Lewis, Edith Dankowitz en June Millington, ex-zangeres van collega-vrouwenband Fanny. Susan Ghezzi en Lauren Draper maken plaats voor respectievelijk Renate Ferrer en Ellen Seiling.
Ain't No Backin' Up Now verschijnt in 1975 en is medegeproduceerd-/geschreven door Allen Toussaint; het album laat horen dat de muziek van Isis met de tijd meegroeit.
Het wordt wederom geen succes en de openlijk lesbische teksten van MacDonald vormen voor Buddah aanleiding om Isis op straat te zetten. De meeste bandleden (niet lesbisch) voelen zich gebrandmerkt en stappen op.
Carol MacDonald, Margo Lewis en aanvankelijk ook Ellen Seiling recruteren in 1976 Faith Fusillo (gitaar), Lynx (sax/gitaar) en de zussen Benita en Anne Lacattuta (respectievelijk bas en drums). Die laatste twee worden al snel vervangen door Barbara 'Abacate' Cobb en Vivian Stoll.
Het tot zesvrouwsformatie gereduceerde Isis tekent bij United Artists waarop in 1977 de derde plaat wordt uitgebracht. Breaking Through bevat laid back disco-invloeden en gastbijdragen van diverse ex-leden; maar ook ditmaal wordt de titel niet waargemaakt en een jaar later valt het doek voor de band die op http://itsaboutmusic.com/isis.html wordt omschreven als "the future of rock 'n roll: ignored".
In 2001 richten Carol MacDonald, Ginger Bianco en Lolly Bienenfeld een nieuwe Isis op waarmee ze in de omgeving van New York optreden totdat MacDonald door ziekte moet afhaken; ze overlijdt op 12 maart 2007, de dag waarop artiesten worden ingewijd in de Rock 'n Roll Hall Of Fame.
De meeste ex-Isis-leden zijn nog steeds actief in de muziek en houden er vaak meerdere projecten op na; bijna allemaal hebben ze wel een vrouwenband op hun schema staan.
http://myspace.com/isishornrock
He ik dacht dat het over 100% ISIS ging. Deze Isis kende ik nog niet. Toch even checken. Die andere Isis ken ik wel en dat is een erg goeie band. Dit jaar gezien op Roadburn.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik heb de mp3-samples van hun drie albums beluisterd en het eerste kwam eruit als meesterwerk, Ain't No Backin' Up Now is een goede tweede. April Fool en Do The Football (zang: Stella Bass) zijn finest hours op een plat die het verdient om besproken te worden in de rubriek Vergeten Klassiekers.
Herstel, gelijkwaardig aan het debuut. Als ze wel waren doorgebroken dan hadden ze ongetwijfeld een paar van deze nummers geplaybackt in het programma van Mr. Visser. Het wordt tijd dat er van Isis een CD-box verschijnt.quote:Op dinsdag 18 november 2008 14:01 schreef J_TM het volgende:
Ain't No Backin' Up Now is een goede tweede.
[ Bericht 0% gewijzigd door J_TM op 02-04-2009 13:32:42 ]
Catalogusrecensie en Youtube-overzicht van de debuutalbumtracks staan op Vrouwenrockpioniers Isis; deel 2
Het is me niet gelukt om deze naar dit topic over te plaatsen.
Het is me niet gelukt om deze naar dit topic over te plaatsen.
Een ode aan singer-songwriter Lauro Nyro (1947-1997) van het afscheidsalbum Breaking Through. Gitariste/zangeres Faith Fusilo spreekt op Youtube van "een poging om een commerciele plaat te maken".
|
|
