Sabine speelt Geile Sjaan!

Eerst nog even fijn over gisterenavond. Mooie momenten. Bart die zich, zo was vanavond nog te zien, als een kind verheugd op een hernieuwde vermenging van vitale lichaamssappen met Sabine. Bart die niet weet dat zijn muze nu in het hele land cd's staat te signeren met de filmmuziek van de nieuwe onverstaanbare Nederlandse film van eigen bodem want helemaal hier gemaakt net zo goed als de Amerikanen, Kruimeltje. Heerlijke film wordt dat. Fijn veel slecht acterende kinderen met grote petten op een een zwarte veeg op de wang, want arm, in bordkartonnen straatjes. En Sabine speelt, precies zoals ze er gisteren uitzag, alleen dan met een zwart tandje er bij geschminkt het vroegwijze straatschoffinetje Geile Sjaan. Het stond haar erg goed, de pet, als je houdt van veel gezicht en paniekerige ogen.
Liet me gisteren nogal meeslepen door het optreden van Borsato, die ik onder normale omstandigheden graag een wereldreis in één van zijn 480 schipperstruien wens, als hij hier maar vandaan vaart. Maar na de second opinion vanavond viel het toch wat tegen. Wat was dat voor een krankzinnige gitarist met een stuk huishoudfolie om zijn gitaar heen? Die hele band er bij was al een aanfluiting van jewelste. De ziekte van het Net Doen Of We Live Spelen. Langslopende, toevallige voorbijganger krijgt een saxofoon in de handen gedrukt, wordt onder bedreiging in de kar gehesen en de opdracht luidt: "doe maar net alsof je klaarkomt en in het kleine gaatje blazen!"
Wat is dat voor een gelul! Heel Nederland weet dat dit niet live is en toch met gekwelde koppen in zo'n bak gaan staan. Hallo, mensen in medialand, wakker worden! We hebben al een jaar of 12 in de gaten dat de deelnemers van Lingo zich in de studio snel verkleden om daarna in een nieuwe trui net te doen alsof ze thuis hebben geslapen. "En Theo, nog geslapen na de pech van gisteren"? Besmuikt gelach van tribune. Zij weten wel beter! Mijn raad. Gewoon laten zien. Deelnemers gezellig in onderboekje door de studio. Dat schept een band, merken we nu bij BB.
Volgende keer dus echte livemuziek, ja! We willen, na jarenlang gezeik van onze oma, onze eigen Man Met De Zeis Bij Bliksem verhaal. Over twee weken, Van Dik Hout in de bakjes, met de nieuwe single: "Het is prima de luxe als je een okeeje vogel bent". Felle flits en van de gitarist worden alleen nog wat korte briketjes terug gevonden. Het is oké als je soms eens houtskool wordt.

Over vanavond.
Het heeft even geduurd voordat de bewoners het zelf in de gaten hadden. Ikzelf had het allang gezien aan het haar van Ruud. Er is looizuur in huis. Bart zag het tijdens het afwassen. Kan je wel ophouden, met looizuur. Over twee weken is dat hele huis weggevreten. Heeft zich via de mondholte van Maurice verspreidt. Leeft in perfecte symbiose met doe het zelvers, in 90% van de gevallen de dragers. Je moet knutselen, of je wilt of niet. Maurice zit al in de berustingfase. Hele treurige gevallen zijn er bekend. Mensen die 7 maal op een dag met het doe het zelf schuim om de mond uit Geinige Winkeltjes in Amsterdam moeten worden gedragen met voor duizenden guldens kraaltjes, lapjes etc. in een geborduurde tas. In het eindstadium vreet looizuur zich via de linkerlies naar De Kleine Kunstzinnige Bijhersenen en dan ben je niet meer te redden, zeg maar fase Bianca. Dan begin je van lieverlee schuttingen te verven en zeg je in ieder interview dat je een te bijzonder persoon was om nog langer tussen die middelmaat te blijven zitten Nu ik het er toch over heb, mag ik er voor een laatste keer op wijzen dat wij het hier over dezelfde Bianca hebben die wegkwijnend als een met zout bestrooide paranoïde naaktslak woest bijtend in de lakens gromde: "Ik ben heel aardig, ik ben heel aardig, maar dat wordt niet in beeld gebracht" Zelden zo'n mental breakdown op de televisie gezien en dan nu in ieder interview uitdragen dat ze het wel gezien had daar. Moge zij 17 keer 7 maal, in een brandend braambos en kauwende op haar eigen krentenmik, haar eigenste doeken tot in den oneindigheid moeten restaureren! Een leuke moderne vervloeking.
Schrok even toen Ruud inging op de schriftelijke vraag hoe het is om 100 dagen in het huis te zitten "Nou, moet je horen, Natasja, de man, potverdikke, die heeft, zeg maar van dat je af en toe als het ware een sponsachtig lichaam hebt en dat vult zich zeg maar met bloed dat niet meer weg kan. Dus zeg maar als jij op je knie valt, dat rode, maar dan met een enorme vaart in een sponsachtig lichaam en dat sponsje, ook wel met een moeilijk woord zwellichaam genoemd dat groeit als een gek in een huis, weet je, als je er niet uit kan, dat groeit als kool. Nu heb je vast wel eens deze week gehoord van een roe, maar er zijn ook heel andere woorden met roe. De, de de eenzaamheid is het ergst... enz. enz. "
Maar het viel mee. Ruud hield zich in.
Het scheerapparaat. Vreemd genoeg kan ik daar niet zo veel mee, met dit soort heftige emoties. Het zal wel. Overduidelijke impuls van Veronica en wat wordt er gehapt. Wat liet hij zich kennen, Willem.
Willem vind ik fenomenaal als hij gaat fluisteren. Een ongelofelijke transformatie. Griezelig gewoon. Als het hoofd gaat hangen, de col omhoog komt en hij opeens klinkt als een biechtend slachtlam dan weet je het wel. "Kijk daar, stil, kijk, kijk, kom snel, een fluisterende geschoren kameleon, daar zit ie, kijk dan, vlak naast dat vuur"
Wat hij vanavond zei daar kon ik me wel in vinden.Hij had het over zijn ex-vrouw, die ik tot mijn grote ergernis bij iedere scheet die over Willem wordt gelaten met een beeltenis van de bedrogene op haar tiet-shirt en een uitbundig spandoek boven haar hoofd houdend vooraan zie lopen als er ergens een rood lampje gaat branden. Starfuckertje.
Lang aan het woord geweest. Tot morgen

Nico Dijkshoorn