De dag begon vandaag vroeg, gezien onze gezamenlijke jetlag. We zijn rond zes uur opgestaan, hebben een douche genomen en zijn toen in onze auto gestapt. Deze auto:
Uiterst comfortabel vehikel.
Het was heerlijk rustig op de weg (maar eigenlijk is het dat bijna altijd hier) en we reden de opkomende zon tegemoet. Onderweg kwamen we langs de
Nacogdoches Trade Days (vlooienmarkt) en daar hebben we een rondje gelopen. Brian heeft een Texas-petje gekocht met een longhorn-logo erop.
De omgeving is schitterend. Heel veel groen, heel veel bomen en veel mooie huizen (van die typisch Texaanse houten huizen met een grote porch
). Maar ook een hoop verpaupering, veel trailer homes, totaal vervallen huizen, tuinen vol met junk... En, iets waar ik me over blijf verbazen, veel, héél veel kerken. Soms om de paar honderd meter een kerk, soms twee kerken tegenover elkaar, elk aan een kant van de weg, doorgaans van concurrerende merken christendom.
In het East Texas Oil Museum zijn mijn vader en ik vier jaar geleden al eens geweest en dat was zo leuk, dat we Brian er graag mee naartoe wilden nemen. Het museum vertelt het verhaal van
boom town Kilgore, dat na de vondst van 's werelds grootste olieveld, in vierentwintig uur van 800 naar 8.000 bewoners ging. Het leukste aan het museum is dat ze een straat uit die tijd hebben nagebouwd, inclusief onder andere een totaal modderige weg en een kar getrokken door opgezette muilezels. Ook erg leuk is de zogenaamde 'elevator ride to the center of the earth'. Je stapt in een lift en twee poppen vertellen je het geologische verhaal achter de olie. De lift lijkt echt naar beneden te gaan doordat voor een raampje een wiel draait met 'gesteentelagen'. Ook schudt de lift af en toe nogal. Erg grappig gedaan. In het museum werken met name oudere vrijwilligers, die erg enthousiast zijn.
Enkele foto's genomen in het museum:
Brian in de nagebouwde boom town straat (met op de achtergrond de muilezels):
Nog een stukje van de nagebouwde straat:
En een nagebouwde kapperszaak:
Wat een beetje vaag was, was dat een stelletje maffe christenen een soort faith healing o.i.d. aan het uitvoeren waren bij het beeld van de stichter van het museum, inclusief handopleggingen en op de grond liggende mensen.
Ik kreeg wat last van plaatsvervangende schaamte bij het zien van zulk debiel gedrag in een museum. Maar ja, ook dat is een gevalletje 'only in America'.
Na het museum was het tijd voor lunch. We zijn gestopt bij één van de vele eettentjes die je hier langs de weg ziet en hebben daar genoten van heerlijke taco's en enchilada's. Stukken beter dan Taco Bell of één van de andere talrijke fastfoodketens hier.
Op de terugweg hebben we een toeristische route genomen (GPS-navigatie FTW!) met veel glooiende heuvels en prachtige landelijke huizen. Je ziet hier vooral veel vleesvee, o.a. Limousin en Angus. Nog geen Texas Longhorn Cattle gespot, maar wel o.a. twee herten en aardig wat doodgereden beestjes (vooral wasberen). Bij het museum huppelde een eekhoorntje rond.
Toen we tegen de avond in Livingston aankwamen, hebben we een restaurant opgezocht. Eerst zouden we naar de 'Catfish King' gaan, maar dat bleek een enorme, ongezellige vreettent waar je bovendien moest wachten voordat je kon eten. Dus toen zijn we verder gereden naar 'Shrimp Boat Manny's', waar we catfish (barbeel), garnalen en rivierkreeftjes hebben gegeten. Helaas blijkt het hier een gewoonte te zijn om bijna alles in de frituur te mikken, maar het was desondanks wel lekker. Wel te veel, ondanks de 'kleine' porties. De bediening was wel top. Als het om klantvriendelijkheid gaat, kunnen ze in Nederland nog wel wat leren van de Amerikanen.
Wat ons verder nog opviel, was dat mensen hier verschrikkelijk slecht gekleed zijn in het algemeen. En natuurlijk dat er heel veel (hele) dikke mensen zijn. Bij Wal-Mart bieden ze een soort scootmobiel-winkelwagentjes voor gehandicapte klanten. Deze worden echter voornamelijk gebruikt door mensen die zo dik zijn dat ze nauwelijks meer normaal kunnen lopen.
We zijn nu weer in het hotel en relaxen nog eventjes voordat we lekker op tijd gaan slapen. Morgen een dagje Houston. We zijn er nog niet over uit of we naar NASA gaan. De Lonely Planet-gids is vrij negatief over het Johnson Space Center; ze vinden het veel te duur en toeristisch. Lange rijen, veel te duur eten, relatief weinig dingen die echt de moeite waard zijn. Nog maar even nadenken of we dat wel of niet willen dus.
[ Bericht 0% gewijzigd door Isegrim op 19-10-2008 12:14:27 ]