Sjef van Oekel adoratietopic

quote:

Op vrijdag 17 oktober 2008 20:57 schreef remlof het volgende:
Ja dat op zich best tragisch... Maar hij had wel lol geloof ik.

Sjef van Oekel (There's a lull in my life)

quote:

Biografie: Dolf Brouwers (1912 - 1997)

Hij wordt op 31 augustus 1912 in Utrecht geboren als Adolphus Brouwers, met als roepnaam Dolf. Op twaalfjarige leeftijd begint hij als krullenjongen bij een timmerman in Scheveningen. Wanneer hij veertien is komt hij in het kappersvak terecht en werkt van acht uur ’s morgens tot tien uur in de avond. Beroemdste klant: prins Hendrik. Wanneer de directeur van theater Scala in Den Haag, terwijl hij door Dolf wordt geknipt, hem vraagt om in het operettekoor te komen, aarzelt hij geen moment. Voor vijftien gulden per week zingt en danst hij bij het gezelschap en ontmoet er zijn vrouw Greet. Na de Tweede Wereldoorlog pakt hij zijn oude beroep weer op en wordt kapper in een bejaardentehuis. Volgen daarna nog baantjes als reisleider en schilder in Madurodam. In zijn nadagen als artiest 1972 krijgt hij de rol van Sjefke van Oekel, eigenaar van een Belgische friteskraam in de “Fred Hachéshow”. Het type Sjef van Oekel wordt razend populair en al snel krijgt hij eigen shows. Dolf maakt talloze platen die hoog op de hitparade komen zoals ‘Vette Jus’. Dolf gaat op de schnabbeltoer en zijn laatste werk is dat als parlementair medewerker voor de VARA-radio. Wanneer zijn vrouw Greet ziek wordt stopt hij met optreden en wijdt hij zich aan de verzorging van zijn vrouw tot haar dood in 1995. Brouwers zelf overlijdt op 23 september 1997 in zijn huis in Den Haag.

Omroeploopbaan
1972-1977
Ook al voelt hij zich mislukt als zanger, toch komt Dolf Brouwers wekelijks in de Haagse Artiestenclub, waar vooral oudere kunstenaars over vroeger praten. Daar is moppentapper Harry Touw de voorzitter van en deze werkt samen met Wim van der Linden, Gied Jaspers en Wim T. Schippers aan de ‘Fred Hachéshow’ waarin Harry furore maakt als Fred Haché. Wanneer er wordt gezocht naar een dikke Belgische fritesbakker, denkt Harry dat Dolf Brouwers wel een kans maakt. In de tweede “Fred Hachéshow” is hij Sjef van Oekel wiens friteskraam in het Belgische Reet is afgebrand doordat de vlam in de pan schiet. Dolf krijgt meerdere rollen: als playbackende travestiet in bloemetjesjurk, als de nogal op Hitler lijkende Duitse militair die een lied van Schubert zingt, als friet etende manager van Miss België en als Belgische Minister van Cultuur, vooral omdat het Vlaams spreken hem goed af gaat. Wanneer de van huis uit drummer IJf Blokker een eigen televisieserie krijgt als Barend Servet in “Barend is weer bezig” wordt de rol van Dolf als Sjef van Oekel groter. Badend in het zweet en in keurige smoking houdt hij een inleiding voor een volle zaal. Omdat hij geen teksten kan onthouden leest hij alles van papier en dan horen we voor het eerst de uitdrukkingen, die door Wim T. Schippers zijn bedacht: ‘reeds, pardon reeds, als het ware, dat ben ik dus en waar heb dat nou voor nodig!’. De figuur Van Oekel is een doorslaand succes. In december 1973 is er de geruchtmakende kerstshow “Waar heb dat nou voor nodig?” waarin hij ‘Vette jus’ en ‘Juliana, onze vorstin’ zingt. Brouwers maakt zich ook sterk voor een radiozender met uitsluitend klassieke muziek: Hilversum 4. Het volgende seizoen is er “Van Oekel’s Discohoek” waarin Sjef hinderlijk en met veel kabaal rondloopt tussen artiesten die hun plaatjes komen promoten. Zangers en zangeressen kunnen hun gage halen bij boekhouder Evert van der Pik, die achter een tafeltje zit en de artiesten het honorarium cash overhandigt. Platenmaatschappijen zijn eerst huiverig, maar gaan – net als de artiesten – overstag wanneer men op hoge kijkcijfers kan rekenen. Opnieuw is er een voor die tijd schokkende kerstshow met “Van Oekel’s Discohoek”, die eindigt met een scène waarin Sjef moet overgeven in zijn fietstassen. Toppop-presentator Ad Visser overhandigt in “Van Oekel blikt terug” aan Dolf de trofee voor ‘De populairste man van het jaar’, uitgeroepen door de lezers van het blad Muziek Expres. Samen met Barend Servet trekt Sjef van Oekel het land door met een soort drive-in show. In het radioprogramma “Proeflokaal” vertelt Brouwers over de afgelopen vijf jaar als Sjef van Oekel.

1978-1997
Het jaar 1978 begint voor Dolf goed, want hij speelt de hoofdrol in de tiendelige televisieserie “Het is weer zo laat”, ook wel ‘Waldolala’ genoemd naar de gelijknamige nachtclub waarvan hij de eigenaar is: Waldo van Dungen. Het meisjestrio LUV’ heeft daarin de eerste grote hit met ‘U Owe Me’(welkom in Waldolala). Andere televisieprogramma’s ontdekken dat het leuk is om Dolf te brengen. Zo komt hij in “Sonja’s Goed Nieuws Show” waarin hem wordt voorgehouden, dat hij hoog op de lijst van irritantste Nederlanders staat. Dit belet Dolf niet om luidkeels uit te barsten in het lied ‘Eens zal de Betuwe in bloei weer staan’. Opnieuw slaat Wim T. Schippers in 1981 toe met een nieuwe twaalfdelige serie “De lachende scheerkwast” waarin Dolf een belangrijk aandeel heeft. In 1984 is er de zesdelige serie “Op zoek naar Jolanda” met Brouwers slechts als bijfiguur. Vervolgens is hij wekelijks actief als parlementair medewerker in het VARA-middagprogramma “Paviljoen Drie” van Felix Meurders op Radio 3. Ook andere televisieprogramma’s nodigen hem regelmatig als gast uit. In “Mid Lotto Live” zingt Dolf een lied met Vanessa en veinst geen belangstelling te hebben voor haar borsten. Ook doet hij mee in een aflevering van “Kinderen voor Kinderen” Brouwers zingt het lied ‘Sneu’, omgeven door een groot kinderkoor. In 1989 komt het tot een verwijdering tussen Sjef van Oekel en zijn geestelijke vader Wim T. Schippers. In het programma “Kassa!” legt Dolf uit, dat hij boos is. Hij krijgt namelijk geen vergoeding voor de stripboeken die over Van Oekel verschijnen. Ook heeft hij bezwaar tegen het feit dat de stripfiguur vloekt en vunzige taal bezigt. De stripboeken (met tekeningen van Theo van den Boogaard) zijn een groot succes en worden vertaald in het Duits, Deens en Frans. De rechter beslist in 1991, dat Van Oekel niet langer mag worden afgebeeld in ‘obscene of pornografische scènes’. Brouwers eist 550.000 gulden. Nog voordat de zaak in hoger beroep dient, bereiken Schippers en Brouwers een financiële schikking. Langzaam maar zeker wordt het stil rondom Dolf Brouwers. In het Journaal van 24 september 1997 meldt Pia Dijkstra, dat Dolf Brouwers die dag op 85-jarige leeftijd is overleden. “NOVA” laat Jack Spijkerman en Clous van Mechelen (Jantje Vos) aan het woord over Brouwers. “Netwerk” brengt ook een in memoriam en we zien hoe Dolf Brouwers in 1995 van burgemeester Deetman de Gouden Speld van de stad Den Haag krijgt.

Discografie | Singles

Ga nooit weg zonder te groeten (1973).
Vette jus (1973).
Juliana, onze vorstin (1973).
Gehaakte beddesprei (1975).
Nooit meer terug naar die rotschool – met Herman Brood (1979).
Oei, oei, dat was lekker! (1979).
Oh, wat is het toch fijn, om gelukkig te zijn (1985).
Al die rotzooi in de Rijn (1988).
Discografie | LP’s

Waar moet dat heen? (1973).
Waar heb dat nou voor nodig? (1973).
Van Oekel (live) At Paradiso (1975).
Van Oekel en de Verloren Zaak (1980).
Voor en na: Sjef van Oekel Greatest Hits (1984).
Prijzen en onderscheidingen

Populairste man van het jaar (1974).
Gouden speld stad Den Haag (1995)