Nu ja, je ziet toch zelf ook wel dat een enkeling nu en dan gevaarlijk naar het nonsensicale overhelt. Ik noem een Scrutinizer, die zich – geheel onnozel en argeloos als hij is, daarover hoeven we verder niet uit te weiden – nogal eens door zijn eigen kinderlijke, onschuldige enthousiasme laat meevoeren naar de peilloze (of: pylloze) diepten van de volmaakte onzin en lolbroek- dan wel grapjurkerij. Alles met de beste bedoelingen, dat spreekt – wij nemen het hem niet echt kwalijk. Maar neem dan ook een wyccie, eertijds een veelbelovende, jonge raad-ster aan het firmament, die er de jongste tijd maar wat graag de kantjes van af lijkt te lopen. Of het student Apropos, bij voorbeeld, die zich recentelijk in volledig stilzwijgen lijkt te hullen (om maar niet op een foutje betrapt te kunnen worden, denk ik weleens). Nee, op de inzet van deze of gene rader is heus wat aan te merken, helaas.
Ik zou daarom niet graag zien, dat een Gellius zich mettertijd ook in dat gezelschap gaat begeven.