Oke, bedankt voor die antwoorden.quote:Op donderdag 4 december 2008 09:55 schreef Haushofer het volgende:
Nee, dus als de ontsnappingsnelheid de lichtsnelheid is, wil dat alleen maar zeggen dat je met de lichtsnelheid moet gaan om te ontsnappen. En dat kan niet, dus blijft alles, inclusief het licht, ingevangen.
Aha, over oplossingen gesproken: nog iets opmerkelijkelijks met zwarten gaten en de Fibonacci nummers misschien?quote:Op zondag 7 december 2008 17:51 schreef Haushofer het volgende:
Volgens de klassieke theorieën eindigt materie in de singulariteit, en er kan eigenlijk weinig over gezegd worden of het zwarte gat ook "vol kan raken". Er is ook niet bekend wat er met die materie gebeurt.
Er zijn wel theorieën over "witte gaten", het tegenovergestelde van zwarte gaten. De zwaartekrachtsvergelijkingen van Einstein zijn tijdssymmetrisch, en je verwacht dus naast zwarte gaten als oplossing ook "witte gaten". Deze oplossingen komen tevoorschijn als je wiskundige tierelantijnen uitvoert op die oplossingen, en wat je dan krijgt zijn 2 ruimte-tijden die er wiskundig ( topologisch) hetzelfde uitzien. Een mogelijkheid is dan dat deze 2 regio's zijn verbonden met een zogenaamd "wormgat". Die wormgaten zijn heel instabiel, maar worden strikt genomen niet verboden door de algemene relativiteitstheorie.
Echter, die witte gaten hebben nogal aparte beginvoorwaarden nodig en daarom stellen veel fysici dat ze waarschijnlijk niet bestaan. Dat is ook het lastige aan die Einsteinvergelijkingen: wiskundige oplossingen hoeven nog niet fysische oplossingen te zijn, en 2 op het eerste oogpunt verschillende oplossingen kunnen via symmetrieën toch hetzelfde zijn.
Ja, een zwart gat kun je aantrekken met behulp van een andere massa.quote:Op maandag 8 december 2008 14:43 schreef RTB het volgende:
Paar kleine vraagjes:
Reizen zwarte gaten in verhouding tot andere objecten of reizen andere objecten in verhouding tot zwarte gaten, of geen van beiden ? En dan bedoel ik meer op interplanetaire schaal, als in, zou er op een gegeven moment een zwart gat door ons zonnestelsel kunnen reizen?
Nee, eindig veel materie.quote:Als vervolgvraag op de eerste vraag, een zwart gat bestaat/(bestond?) uit materie, oneindig veel materie.
Ja, een zwart gat kan zich verplaatsen door de ruimte-tijd. Als volume van een zwart gat wordt altijd het volume genomen dat begrensd wordt door de waarnemershorizon.quote:Zou een zwart gat te verplaatsen zijn? Of heeft het "invallen" van de materie als gevolg dat het zich "verankert" in die specifieke plek? Ik las net ergens dat het gezien wordt als "oneindig dichtheid maar geen volume", en ik neem aan dat je uberhaupt een volume van iets nodig hebt om het te kunnen verplaatsen. Dus ik neem aan dat dit niet mogelijk is?
Ja, een energieuitbarsting in de vorm van fotonen wordt gewoon opgeslokt door het zwarte gat. Hierdoor zal de waarnemershorizon groter worden.quote:Hoe reageert een zwart gat (de singulariteit van een zwart gat) op een grote ontlading van energie? Redelijk klein zwart gat, een zon die supernova gaat een eindje verder maar waarvan de supernova dus wel het zwarte gat raakt, misschien qua afstand van de explosie er helemaal overheen gaat. Wordt dat gewoon opgeslokt?
quote:Op woensdag 10 december 2008 16:45 schreef Parafernalia het volgende:
http://www.nu.nl/wetensch(...)te-gat-geleverd.html
* Parafernalia feliciteert Haushofer
Als je een zwart gat heb wat een vacuum-oplossing is van de vergelijkingen ( dus er is geen materie aanwezig binnen de waarnemershorizon ) dan zal die antimaterie niet met materie kunnen reageren en dus eindigt de antimaterie in de singulariteit.quote:Op maandag 15 december 2008 14:42 schreef KlappernootatWork het volgende:
wat gebeurt er als er onverhoopt antimaterie in een zwart gat terecht komt?
Vanaf nu bedrijf je échte wetenschap.quote:
Hier raak ik even in de war...quote:Op maandag 15 december 2008 16:19 schreef Haushofer het volgende:
[..]
[..]
Als je een zwart gat heb wat een vacuum-oplossing is van de vergelijkingen ( dus er is geen materie aanwezig binnen de waarnemershorizon ) dan zal die antimaterie niet met materie kunnen reageren en dus eindigt de antimaterie in de singulariteit.
Als je met "spiegeling in de behouden grootheden" zaken als "isospin, baryongetal, elektrische lading" en dergelijke bedoelt wel. Waarvan raak je in de war dan?quote:Op dinsdag 16 december 2008 11:27 schreef helldeskr het volgende:
[..]
Hier raak ik even in de war...
Anti-materie is toch feitenlijk hetzelfde als " echte " materie alleen met een spiegeling in de behouden grootheden ?
quote:Op dinsdag 9 september 2008 15:55 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Nou, een zwart gat "slurpt geen ruimte op", een zwart gat is een bijzondere geometrie van ruimte-tijd. Dat is iets waar je diep over kunt nadenken. Alles speelt zich af in de ruimte-tijd, en de zwaartekracht is de enige 'kracht' die dat toneel ook daadwerkelijk vervormt; de rest van de krachten ( die beschreven worden door het standaardmodel )zijn slechts toeschouwers op die ruimte-tijd.
[..]
Om even op je vraag in te gaan ( ): die twee zwarte gaten zullen zich met elkaar verenigen tot 1 nieuw zwart gat. Hoe dat exact gaat weet ik niet, maar wat wel vrij zeker is is dat de totale waarnemershorizon in dit proces weer alleen maar groter kan worden. Dus als A1 het oppervlak van de waarnemershorizon is van zwart gat nummero 1, en A2 die van nummero twee, dan geldt dat
Anieuw zwart gat > A1 + A2
( Er hoort eigenlijk een groter/gelijk teken, maar die kan ik niet vinden ) Je kunt dit soort situaties simuleren, maar daar heb je vaak behoorlijk krachtige computers voor nodig. Een paar Playstation 3's aanmekaar gekoppeld is geen overbodige luxe
De moeilijkheid zit em vooral hierin: Als ik in het Newtoniaanse geval 2 oplossingen voor het zwaartekrachtsveld heb, dan kan ik ze optellen en dan heb ik altijd gegarandeerd weer een nieuwe oplossing. Dus als ik 2 massa's heb, en ik wil het resulterende zwaartekrachtsveld in een punt weten, tel ik gewoon de 2 zwaartekrachtsvelden bij elkaar op. Dit geldt ook voor elektrische velden. De vergelijkingen die dit beschrijven zijn lineair.
Helaas, dat geldt niet meer voor de Einsteinvergelijkingen. Dit zijn zogenaamde niet-lineaire vergelijkingen, en dat maakt het zoeken naar oplossingen nogal een naar werkje. Je kunt deze moeilijkheid ook fysisch begrijpen: het zwaartekrachtsveld interacteert met zichzelf!
Als ik massa of energie heb, dan vervormt dat de ruimte-tijd. Deze geometrie noemen we een zwaartekrachtsveld. Maar dit veld bezit zelf ook energie. Dus dat zal de ruimte-tijd ook weer krommen. Zo krijg je zelf-interacties. Als je het in termen van gravitonen bekijkt is dit idee helemaal duidelijk ( maar nogmaals: dat is niet wat de algemene relativiteitstheorie doet! ): een graviton bezit energie, en dus zullen gravitonen onderling interacteren. Dit effect zie je ook bij de sterke kernkracht.
Twee botsende zwarte gaten zullen voor een flinke hoeveelheid zwaartekrachtsgolven zorgen. Deze golven komen ook van bijvoorbeeld de zon, maar het is hier dus de ruimte-tijd zelf die golft, niet een golfje in die ruimte-tijd! Da's nogal een subtiel verschil. Deze golven zijn echter absurd zwak, en als we ze zouden detecteren zou dat het sterkste staaltje fysisch experimenteren zijn van de afgelopen eeuwen, in mijn ogen
quote:Op vrijdag 18 september 2009 16:58 schreef Handschoen het volgende:
En wat wil je hiermee zeggen... ? Alleen een topic kick?
Wat als ik er een kilo zand in gooi, dan verdwijnt het zand in het niets toch ?quote:Op zondag 7 september 2008 14:25 schreef Haushofer het volgende:
Zwarte gaten voor dummies
..
Misverstanden
Vaak voorkomende misverstanden over zwarte gaten:Een zwart gat bestaat niet uit antimaterie of iets dergelijks
zou goed kunnen.quote:Een zwart gat trekt dus fotonen aan omdat fotonen energie hebben, ook al hebben ze geen rustmassa!
singulariteit kan best een beheersbaar verschijnsel in de zin van beschrijfbaar binnen restricties, zijn.quote:Voorbij de waarnemershorizon kunnen we nog prima beschrijven wat er gebeurt met een invallend deeltje; alleen de singulariteit "in het midden" zorgt voor problemen
Dus toch een eindige grootte wbt massa ? ondanks oneindige dichtheid ? d.w.z er zijn speciale singulariteitseigenschappen gevonden ?quote:Een zwart gat heeft niet "oneindig veel massa", maar is het gevolg van een singulariteit wat een "oneindige dichtheid" heeft.
Kan het zijn dat het uiteinde van een zwart gat een ster blijkt te zijn elders in het universum ?quote:Het zwaartekrachtsveld is zo sterk door de grote dichtheid, niet door de grote massa! Een zwart gat kan bijvoorbeeld al gevormd worden met de massa van de aarde. Als je deze massa in 1 punt zou stoppen, zou je een zwart gat ter grootte van een knikker krijgen. De grootte wordt dan bepaald door de ligging van de waarnemershorizon.
Als ik buiten het zwart gat sta, zie ik dat het zand de waarnemershorizon nooit voorbij zal gaan. Als ik met het zand meereis, zie ik dat het zand gewoon de waarnemershorizon voorbij gaat en ik met het zand op de singulariteit afsteven. Bij de singulariteit houdt de baan van mij, en de baan van het zand in de ruimtetijd simpelweg op. Wat er daarna gebeurt weten we niet.quote:Op zondag 20 september 2009 01:06 schreef Bankfurt het volgende:
[..]
Wat als ik er een kilo zand in gooi, dan verdwijnt het zand in het niets toch ?
[..]
Hoe dan?quote:singulariteit kan best een beheersbaar verschijnsel in de zin van beschrijfbaar binnen restricties, zijn.
[..]
Speciale singulariteitseigenschappen? Wat zijn dat?quote:Dus toch een eindige grootte wbt massa ? ondanks oneindige dichtheid ? d.w.z er zijn speciale singulariteitseigenschappen gevonden ?
[..]
"Het uiteinde"? Welk uiteinde?quote:Kan het zijn dat het uiteinde van een zwart gat een ster blijkt te zijn elders in het universum ?
Zou het mogelijk zijn dat deze materie fuseert tot zwarte materie (want daar is ook een hoop om te doen) in de kern van de singulariteit en het overschot door middel van de "jets" met zwarte materie deeltjes tesamen weggeblazen worden uit het zwart gat? Dit zou de "ophoping" van zwarte materie kunnen verklaren..quote:Op zondag 20 september 2009 11:45 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Als ik buiten het zwart gat sta, zie ik dat het zand de waarnemershorizon nooit voorbij zal gaan. Als ik met het zand meereis, zie ik dat het zand gewoon de waarnemershorizon voorbij gaat en ik met het zand op de singulariteit afsteven. Bij de singulariteit houdt de baan van mij, en de baan van het zand in de ruimtetijd simpelweg op. Wat er daarna gebeurt weten we niet.
[..]
Hoe dan?
[..]
Speciale singulariteitseigenschappen? Wat zijn dat?
Het probleem is dat we het hier over punten hebben, 0-dimensionale objecten. Dat levert problemen op, want die hebben maat 0. Dat betekent dat als ik dichtheden wil uitrekenen ik formeel gezien Dirac delta distributies krijgt. Dit zie je bv ook al in de klassieke elektrodynamica als je het over puntladingen hebt.
[..]
"Het uiteinde"? Welk uiteinde?
Wat je wel hebt zijn wormgaten. Wormgaten zijn ruwweg het resultaat van het volgende: Stel, ik heb een zwart gat als oplossing van m'n Einsteinvergelijkingen. Zo'n instorting is echter niet symmetrisch in de tijd. Dat verbaast je omdat de Einsteinvergelijkingen zelf wel tijdsymmetrisch zijn. Dus "breidt je je coordinatenstelsel uit", zodanig dat je dit proces ook kunt beschrijven. Zo'n object noemt men ook wel een wit gat. Het bijzondere is dat dit proces, wat men ook wel een "analytische extentie van je coordinatensysteem" noemt, nog 2 andere regio's geeft die topologisch aan elkaar gelijk zijn en verbonden lijken te zijn via iets wat men een wormgat noemt.
Als je echter wat beter naar dit object kijkt, blijkt het echter uiterst instabiel te zijn, maar dit is ongeveer het enige wat ik kan bedenken bij je vraag.
Hawkingstraling toch? Of is dat idee al weer achterhaald?quote:Op maandag 21 september 2009 11:55 schreef Haushofer het volgende:
Ik zie niet helemaal in hoe dat zou werken; sowieso kan materie als het eenmaal langs de waarnemershorizon is gekomen niet meer uit het zwarte gat komen. Die jets doen dit dan ook niet; die worden volgens mij (maar dit is niet echt m'n expertise) door accretieschijven rondom het zwarte gat gevormd.
quote:Hawkingstraling wordt in het algemeen verklaard met virtuele deeltjes. Door kwantumvacuümfluctuaties ontstaan paren van virtuele deeltjes (deeltjes met hun antideeltjes) nabij de waarnemingshorizon van het zwarte gat. Het kan zijn dat een van beide deeltjes in het gat valt, en daarbij voldoende energie opdoet om het paar reëel (niet-virtueel) te maken. Als dan het andere deeltje aan de zwaartekracht van het zwarte gat weet te ontsnappen, lijkt het van buiten af gezien, alsof het deeltje door het zwarte gat is uitgezonden. Dat deeltje neemt dan een deel van de energie van het deeltjespaar met zich mee.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |