n00b schopt migraine topic omhoog...
Heb al jaren migraine.
Geen idee waardoor. Heb al van alles geprobeerd en bijgehouden, qua mogelijke triggers (voedingsdagboeken, stressdagboeken, tijd-van-de-maand vergelijkingen...).
Dacht eerst dat het aan mijn ogen lag, dus bril aangeschaft (ene kant 0, andere kant +0,25 dus niet echt spectaculair, maar goed, je ogen zouden er moe van kunnen worden en daar kun je hoofdpijn van krijgen), slikte dozen vol ibuprofen, maar uiteindelijk bleek het migraine. Wat was ik blij toen ik mijn eerste Imigran slikte en een krap uurtje later de pijn letterlijk voelde verdwijnen...
Mijn aanvallen bleven echter terugkomen, meerdere keren per maand, en dan meestal 3 tot 5 dagen.
De bijverschijnselen (misselijkheid, niet scherp zien, verstopte neus, gevoeligheid voor licht, traag denken, net niet helemaal goede fijne motoriek (net naast je kopje grijpen als je dat op wilt pakken), moeilijk praten... Dat trok ik nog wel. Maar die pijn, die pijn... Hoe vaak ik niet heb verlangd om met mijn voorhoofd tegen de hoek van het stalen deurkozijn te rammen, om mijn schedel open te breken zodat die f*kking pijn maar weg zou gaan... Maar goed, daartegen hielpen die pillen dus.
Tot ik er minder gevoelig voor werd, en de migraines steeds vaker sterker bleken dan de pillen. Tijd voor een ander merk, volgens de huisarts.
Dit heeft zich een paar keer herhaald, ik heb alle varianten van triptanen gehad, en toen ik alles had gehad en mijn aanvallen niet verminderden, leek het mijn huisarts verstandig om me eens langs een neuroloog te sturen. Die schreef me betablokkers voor, en dat hielp. In zoverre, in plaats van dat ik over mijn gebruikelijke aanvalscyclus van 14 dagen 3 a 5 dagen een aanval van kracht 7 tot 10 had (duur en heftigheid varieerden), had ik constant, dus iedere dag, een net-wel-net-niet hoofdpijnachtig zeurgevoel, waarop je meestal net begint te twijfelen of je een pil zou innemen of dat het wel weg zou zakken. Een paar dagen is dat best te doen, zeker als je het vergelijkt met een echte aanval. Maar na een week of 2, 3, begint het toch vermoeiend te worden. Dit werkte dus ook niet.
Terug naar de neuroloog. Nieuwe poging: een medicijn waarvan ik de naam vergeten ben, maar dat in de basis een anti-epilecticum is, maar als bijwerking in lage doseringen tegen migraine kan werken. Helaas bleek ik daar niet goed tegen te kunnen: na 5 dagen begon ik toch wel erg onrustig en lichtgeraakt te worden, na een dag of 10 realiseerde ik me dat ik min of meer mezelf niet meer herkende, qua gemoedstoestand, en toen ik na krap twee weken als een hyperactieve agressieve stuiterbal op mijn werk door de gangen stampvoette (letterlijk!) en mijn uiterste best moest doen om niet om het minste of geringste in woede-aanvallen uit te barsten, ben ik er mee gestopt. (Ik was al drie dagen iedere ochtend een half uur zoet met het aanbieden van excuses aan collega's die ik de dag ervoor geschoffeerd had... Gezien mijn positie was dit echt niet te doen)
Toen werd het dus "Sja, dan kunnen we er niks aan doen... Leer er maar mee leven".
Ondertussen was ik wel weer begonnen met een nieuw rondje langs de triptanen, en gelukkig sloeg de Imigran nu wel weer aan. Maar helaas - en sneller dan de vorige keer - raakte ik ook daar weer aan gewend.
Een paar maanden geleden ging ik voor wat rare klachten (bij vlagen tintelende vingers waar ik al een paar weken last van had) naar de huisarts, die wel een vermoeden van een diagnose had (Carpaal Tunnel Syndroom), maar gezien wat dingen die niet in dat beeld pasten, en ter uitsluitsel van andere dingen, me langs de neuroloog stuurde om een zenuwbaantest te doen en een EEG te maken.
Tijdens de EEG moest ik zoals daar gebruikelijk is bij dat soort testen, ook expres hyperventileren, en ik had vrijwel gelijk last van mijn vingers, die weer begonnen te tintelen. En flink ook. Dit meldde ik na afloop van de test dus aan de assistent en die schreef dat braaf op.
Een half uur later kreeg ik de uitslag: Chronische hyperventilatie. Mijn klomp brak. Zou dat de aanleiding zijn? Nou ja, die tintels waren wel superduidelijk en superheftig toen ik in die stoel lag te hyperen, dus dat moest wel zo zijn, ik kon het niet ontkennen.
Toen realiseerde ik me dat ook hyperventilatie kan zorgen voor een onbalans in de zuurstof en kooldioxide huishouding in het bloed, en dat hersenen daarop kunnen reageren door zelf de bloedtoevoer te reguleren... Wat weer kan leiden tot... migraine!
Zou ik echt al meer dan 5 jaar voor niks hebben geleden onder die aanvallen? Immers, hyperventilatie, da's simpel op te lossen... Sjongejonge...
Mezelf voor mijn kop slaand vanwege de door pijn verloren dagen (en in zekere zin ook wel de daardoor gemiste "levensvreugde"- bah wat een woord, maar goed) toog ik naar de fysiotherapeut/haptonoom.
Daar loop ik nu een aantal weken.
Ik haal braaf diep adem, hij masseert wekelijks mijn rug- en nekspieren los, laat er allerlei electromagnetische pulsen op los... Maar mijn aanvallen worden alleen maar heftiger...
Kortom...
Nou, als dit geen uitgebreide TVP is, dan weet ik het niet meer!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---