Toen lief van de week durfde te zeggen "als ze straks naar het KDV gaat" sprongen bij mij de tranen al in mijn ogen
haha.... terwijl ik echt gek van op mijn baan, ik heb er ook alle vertrouwen in dat ik er straks weer met plezier naar toe ga. Als het goed is gaat Jasja vanaf 3 november, ik moet ze morgen maar eens bellen hoe het staat met de beschikbaarheid want voorlopig is de status voor alle dagen (aangevraagd van ma t/m do) 'wachtlijst'. Ze staat bij 2 KDV's ingeschreven maar 1 heeft toch wel onze duidelijke voorkeur.
Over studies: in september ben ik begonnen met Nima Marketingcommunicatie B maar al die maanden veel te weinig aan gedaan (achtereenvolgens last van extreme vermoeidheid tijdens ICSI-poging, vermoeidheid tijdens zwangerschap en algehele zwangerschapsdementie) en dus ook geen examen gedaan in mei. Idee is nu om dat in januari te doen. Iedereen riep: dat gaat je niet lukken en ik begin zelf ook een beetje te twijfelen
. Vooralsnog komt er gewoon niks van en juist als ik net weer begonnen ben met werken lijkt het me ook lastig, dan ben je zo bezig een nieuw ritme te pakken. We moeten maar even zien, wil het op zich wel graag doen. Het kan ook weer in juni maar ben bang dat van uitstel afstel gaat komen, de stof (heb de afgelopen maanden wel alle bijeenkomsten gevolgd) zakt ook steeds verder weg,
O ja, de kwestie kindje wel/niet bij een ander: ik geloof dat ik voorlopig zo min mogelijk anderen een flesje laat geven. Mijn ouders en tante waren er vandaag en mijn tante heeft een fles gegeven en mijn vader in. Jasja heeft wel een beetje een gebruiksaanwijzing, je moet echt zorgen dat ze goed haar mond open heeft als de speen erin gaat, anders zit haar tong dubbel en drinkt ze niet goed. Ik hoorde bij allebei dat ze meer lucht meezoog dan normaal. weer niet zo goed hoe dat kwam. Het lukt mijn vader ook niet om haar goed te laten boeren. Nadat ze wegwaren allebei een paar uurtjes geslapen en daarna ging ik haar verschonen. Ineens heeft ze allemaal slijm in haar mond, is echt in ademnood en vergeet ook adem te halen, echt een beetje beangstigend. Met overeind houden, kloppen en nagel in haar voetje (tip die ik in het ziekenhuis krijg als ze ergens 'in blijven hangen') kwam het weer goed. Daarna aangekleed en vervolgens hoor ik persgeluiden gggrrr... even gewacht en dus weer verschoond en toe gebeurde hetzelfde. Zorgen dat mijn kind niet stikt leek me urgenter dan zorgen dat er geen poep overal terecht komt dus nadat ze weer rustig adem haalde zaten wel haar kleren + mijn kleren + aankleedkussen onder de poep maar goed...
Ik weet natuurlijk niet of ze dat slijm niet had gehad als ik zelf de fles had gegeven maar mijn gevoel zegt dat ik het beter even zelf kan doen.
Opa & oma zijn de komende weken op vakantie (hoewel met tranen in mijn moeders ogen bij het weggaan) dus het probleem lost zichzelf op, ik hoef ze het niet te verbieden want dan breek ik waarschijnlijk acuut hun hart.
Ik heb trouwens wel tegen mijn vader gezegd dat hij echt wat rustiger met haar moet doen, hij heeft haar op schoot en wisselt haar dan elke minuut van houding, trekt haar omhoog aan haar handjes, is vreselijk druk aan het praten.. ik geloof dat hij denkt dat ze 2 jaar is ipv nog geen 4 weken
.
Ik vind het lastig, ze vinden het helemaal fantastisch maar ik merk dat ik er echt als een kloek bij staan en bij veel dingen toch denk 'dat doe ik zelf anders'. Het is even zoeken naar de balans tussen er niets van zeggen omdat het niet slechter is wat zij doen, maar gewoon anders, en er wel wat van zeggen omdat het me gewoon echt niet bevalt.