(Aanstaande) docenten. Deel XV

Ha, prachtig!

In de Volkskrant van vandaag een ingezonden brief van een afhaker, die de lerarenopleiding niet doorkwam vanwege het geneuzel. Zo jammer! Dan heb je zo'n groot lerarentekort en dan jaag je mensen die het voor de klas wellicht prima hadden kunnen doen, gewoon weg

Och, breek me de bek niet open over die lerarenopleidingen. Ik heb zelf drie keer op het punt gestaan om te stoppen met de opleiding. Omdat ik zo graag leraar wilde worden, heb ik toch maar steeds doorgezet. Nu ben ik daar natuurlijk hartstikke blij om, maar ik heb gezworen om nooit meer EEN voet over de drempel bij die lerarenopleiding te zetten. Dik zeven jaar verder en ik heb me er netjes aan gehouden

quote:

Op maandag 1 december 2008 21:08 schreef Razztwizzle het volgende:
Ik heb ook af en toe echt op m'n handen moeten zitten tijdens de opleiding.
Bijvoorbeeld, een gesprek tussen mij en m'n begeleider:

Razztwizzle: Ik had een rotles. Ik kreeg geen orde en de sfeer was echt vijandelijk.
Begeleider: Stel je nou eens voor hoe het zou voelen als het goed ging. Maakt dat positiviteit in je los?
Razztwizzle: Het gaat niet goed. Ik wil een plan maken. Wat nou positiviteit?
Begeleider: Ja maar, kinderen zijn energie. Zo'n klas is energie. Die wil ook ergens heen. Jij moet dat leiden!
Razztwizzle: Ja, zullen we nou praktisch eens wat dingen gaan bedenken ?
Begeleider: Je moet niet teveel meteen praktisch willen doen, zet het eerst in je gevoel eens recht.

Veel triestere begeleiding dan dat kan je niet krijgen

Geef die man een viagra-pil... dan heeft-ie z'n gevoel pas recht staan...

quote:

Op maandag 1 december 2008 21:12 schreef Razztwizzle het volgende:
"waarom ben ik vorig jaar niet voorbereid op 't echte werk "!

Dat noemen ze toch altijd "de praktijkshock". Tenminste, ik werd het laatste jaar daar zowat mee doodgesmeten. Want het eerste jaar in het "echte" wereldje, zou je ALLES vergeten wat je op de opleiding geleerd hebt, maar daarna "was er een kentering zichtbaar" en zou je dingen die je op de opleiding geleerd had gaan toepassen.

Ik heb alleen de dingen die mijn eigen gezonde verstand mij leerde toegepast volgens het "trial and error"-principe.

Ik zou willen dat ik op de opleiding meer had geleerd over klassenmanagement, begin van de les en dergelijke, behalve dan de observatieopdracht in je snuffelstage.

Ik heb niet echt het gevoel dat ik veel gehad heb aan de hele lerarenopleiding. Maar misschien dat ik uiteindelijk wel dingen ga gebruiken...

quote:

Op maandag 1 december 2008 21:37 schreef teigan het volgende:
Ik zou willen dat ik op de opleiding meer had geleerd over klassenmanagement, begin van de les en dergelijke, behalve dan de observatieopdracht in je snuffelstage.

Ik heb niet echt het gevoel dat ik veel gehad heb aan de hele lerarenopleiding. Maar misschien dat ik uiteindelijk wel dingen ga gebruiken...

Heel herkenbaar.
Ik had veel les van docenten die zelf amper les konden geven.

quote:

Op maandag 1 december 2008 21:38 schreef -J-D- het volgende:
Heel herkenbaar. Ik had veel les van docenten die zelf amper les konden geven.

Inderdaad. Ik had onderwijskunde, werd gegeven door twee docenten. Eentje stond voor de groep te orakelen, en de andere stond achterin, om iedereen rustig te houden, of om aan te sporen om toch maar op te letten. Heerlijk... ik vergeet ook nooit meer hoe iedereen 4 gekleurde kaartjes kreeg. Daarna kregen we een quiz over het VMBO, met steeds vier antwoordmogelijkheden. Dat was de enige les in 4 jaar lerarenopleiding dat ik wat over het VMBO hoorde...

Jaja; ik herken het. Ik zie het nu op de opleiding in Utrecht (eerste graad). Refelctie; kern, kernkwaliteiten, wat voelde jij, wat voelden de leerlingen, wat wilde jij, wat wilden de leerlingen...afijn. Aan de ene kant is het heel vaak enorm vaag; maar eerlijk is eerlijk, soms word ik ook aan het denken gezet. Lesbezoek gehad pas (vanuit Utrecht) en die begeleider wist me toch een aantal keren aan het denken te zetten maar koppelde wel meteen praktijk eraan: ...dus hoe zou je dat de volgende keer doen?...Daar had ik veel aan. Maar er zijn helaas ook veel bijeenkomsten waar het rendement naar mijn idee dicht het vriespunt raakt. Vandaag nog met enkele studenten over gehad; die deelden dezelfde mening. "Waarom gaan we eigenlijk nog? Wat leren we?"

Maar goed, in de praktijk leer ik ook erg veel, daarom ben ik blij met mijn tijdelijk baantje. Nog 3 weken en dan ga ik wisselen en mijn tweede (en tevens als het goed is laatste) stage lopen op een nieuwe school. Dat doet aan de ene kant vreselijk pijn (afscheid nemen van mijn klasjes) maar goed, helaas. Zeker nu de opvolging bekend is komt het dichterbij en dichterbij. Woensdag ga ik met 1 klas op 'schoolreis' naar Snowworld...nooit op de lange latten gestaan, dat wordt nog lachen...

Nog een leuke quote van een student vandaag in de gang: "ik heb veel onderwijs gehad in de bachelor en masterperiode. Maar het slechtste onderwijs had ik bij Onderwijskunde...die gasten kunnen echt niet lesgeven..."

.
Mijn vakdocenten zijn stuk voor stuk goede, inspirerende docenten die ook echt ervaring hebben in het middelbaar onderwijs. De persoon die ons leert lesgeven is helaas niet zo inspirerend en bekwaam...

quote:

Op maandag 1 december 2008 21:58 schreef Hippos het volgende:
Jaja; ik herken het. Ik zie het nu op de opleiding in Utrecht (eerste graad). Refelctie; kern, kernkwaliteiten, wat voelde jij, wat voelden de leerlingen, wat wilde jij, wat wilden de leerlingen....

Enige wat ik dan nog miste was: "Wat hebben de leerlingen opgelopen?"...

quote:

Op maandag 1 december 2008 21:42 schreef Razztwizzle het volgende:

[..]

"Ja, eigenlijk geef ik Russisch. Nee ik heb nooit fulltime aan grote klassen op de middelbare school lesgegeven. Alleen wat keuzevakkers in V5 en V6, klassen van vijf of zes kinderen, en Remedial Teaching Engels en Nederlands. Dus. En nu kom ik jou vertellen hoe je met een klas van 30 om moet gaan."

ik had zo'n man die met zijn handen in zijn zakken stond te vertellen dat je niet met je handen in je zakken voor de klas mocht staan.

En hij zat toen bij mijn les te mopperen omdat de leerlingen praten tijdens het opgaven maken... Dus schijnbaar mocht overleggen ook niet.

Dat soort mensen zijn ergens in de jaren '50 blijven hangen...

quote:

Op maandag 1 december 2008 21:08 schreef Razztwizzle het volgende:
Ik heb ook af en toe echt op m'n handen moeten zitten tijdens de opleiding.
Bijvoorbeeld, een gesprek tussen mij en m'n begeleider:

Razztwizzle: Ik had een rotles. Ik kreeg geen orde en de sfeer was echt vijandelijk.
Begeleider: Stel je nou eens voor hoe het zou voelen als het goed ging. Maakt dat positiviteit in je los?
Razztwizzle: Het gaat niet goed. Ik wil een plan maken. Wat nou positiviteit?
Begeleider: Ja maar, kinderen zijn energie. Zo'n klas is energie. Die wil ook ergens heen. Jij moet dat leiden!
Razztwizzle: Ja, zullen we nou praktisch eens wat dingen gaan bedenken ?
Begeleider: Je moet niet teveel meteen praktisch willen doen, zet het eerst in je gevoel eens recht.

Daar heb je dus écht geen flikker aan he.
Was dit soms ook een staaltje ILS uit Nijmegen?
"Ga even voelen wat de leerlingen voelen, dan kun je je beter inleven in hun psychologische zijn." "Dit maakt je vervolgens gereed om met ons bouwstenen model een fundament te leggen voor de psychologische aanpak die elke moderne academische docent competenties in moet verwerven" "Btw je moet 20 reflectieverslagen per week inleveren"

Ik heb zo'n SPD-training van de ILS gedaan. Daar werd gezegd dat je studenten vooral geen tips of aanwijzingen moet geven, maar dat ze het zelf allemaal maar moeten ontdekken. Leuk en aardig allemaal, maar juist de tips en handreikingen uit de directe praktijk zijn juist zo nuttig en belangrijk...

Geneuzel van de lerarenopleiding, herkenbaar

Het mooiste vond ik het college 'motiveren van leerlingen'. Ik zou willen dat ik er een foto van had: die onderwijskundige voorin in het lokaal, pratend tegen ons. En wij allemaal zo diep onderuitgezakt als maar kon, uit het raam starend, poppetjes tekenend en horlogekijkend. Wat een prachtig plaatje zou dat opleveren, die foto met daaronder de titel "het college 'motiveren van leerlingen'" en dat dan op het prikbord van het ILS

Zo, tijd voor een verhaaltje van mijn kant.
Een mentorleerling (1HTG) heeft PDD-NOS. Dat uit zich met name bij hem door de moeilijkheden in communicatie met klasgenoten. Hij plaatst afzeikers die niet gewaardeerd worden en begrijpt dan niet dat iedereen hem uitkotst.
Daarnaast heeft hij nogal last van driftbuien. De afgelopen 1.5 week heeft hij tot 3x toe een medeleerling bij de nek gegrepen en de luchtwegen aardig dicht gehouden. Een paar duidelijke gesprekken, straf en contact met thuis was het gevolg. Vandaag presteerde hij het echter om tegen een leerling te zeggen: "Ik steek morgen een mes in je rug". De hele klas over de rooie, waaronder "het slachtoffer" om het maar zo te zeggen.
Ik heb deze kwestie besproken met de coordinator van dat jaar en met de moeder. Morgen is de leerling niet welkom op school en wordt er met moeder, met de ambulant begeleider, met mij en met de leerlaagleider verder gesproken over vervolgstappen.
Deze jongen begint onderhand zo'n dossier op te bouwen dat een verblijf in het regulier onderwijs wel heel erg moeilijk is.
Naast deze voorvallen presteert hij ondermaats, kan hij niet zelfstandig aan het werk gaan, is dromerig en werkt heel slordig. Als je hem aan het werk zet, kan hij daar 10 sec later zo maar mee stoppen. Niet uit onwil maar uit onkunde qua concentratie. Zijn ingeleverd werk en het huiswerk is van een DIEP bedroevend niveau.
Dit wordt een lang verhaal.

Ja dat willen de ouders. Heel fijn. Trouwens, vaderlief is ook autistisch.
En die laatste opmerking van je herken ik voor 10000%