4 jaar geleden werd er ergens in de omgeving van Enschede een klein roodbont gladhaartje geboren. Een lief, klein zeugje werd te licht bij haar mama weggehaald en geplaatst in de Intratuin in Enschede. Daar mocht ze wachten op een nieuwe baasje die haar lief en leuk zou vinden.....
Ik was degene die door die Intratuin liep en dat kleine meisje zitten zag. Op dat moment had ik geen huisdieren, ik mocht het absoluut niet van mijn ouders maar oei oei, dat kleine roodbontje was onweerstaanbaar..... Paul belde naar zijn vader, of hij een cavia mocht kopen en op zijn kamer mocht houden en jawel, het mocht!
Het kleine meisje, 230 gram, werd in een doosje gedaan.... we smokkelden haar mee de hotelkamer op, want we waren op vakantie, en daar zat ze dan...
Iwi was van begin af aan een klein pluisje en een schatje. Ze was heel blij toen ze 3 weken later haar vriendinnetje kreeg, Ibi (gestorven in december 2006).
Iwi is altijd de meest nieuwsgierige en brutale cavia van de groep. En vandaag is ze (vrije schatting, t kan een weekje schelen) 4 jaar geworden. 4 jaar waarin ze me niet alleen het caviavirus heeft gebracht, en veel liefde en vreugde, maar ook veel moeilijke momenten, waaronder een sterilisatie, twee blaasstenen en een hoop gedoe met koppelen. Iwi woont nu alweer anderhalf jaar bij Oger en dat gaat uitstekend. Na Iwi zijn er nog veel nieuwe caafjes bijgekomen maar samen met Ibi was en is zij mijn allergrootste lieveling ooit, ik moet er niet aan denken haar ooit te verliezen... Gelukkig is ze vandaag de dag ondanks alle eerdere ellende vrolijk en gezond, en ik hoop dat ze bij mij een oud lief kreng mag worden, zoals ze nu ook is
I had a signature once. It was awful.