Depressief vriendje

sorry ik kan je niet helpen, maar reacties als boven vind ik echt te ver gaan

edit:

standaard advies:

veel praten
vertrouwens persoon?
toch proberen psycholoog?

[ Bericht 33% gewijzigd door Re op 06-08-2008 08:19:24 ]

Iedereen is zo nu en dan wel een beetje down. En als dat te vaak gebeurt, kun je het gevoel krijgen dat je het wel gehad hebt met dit leven. Nou, denk in dat geval nog maar eens goed na. Je moet het niet opgeven, want weet je: iedereen heeft het wel eens moeilijk. Iedereen huilt wel eens, of heeft pijn. Dat overkomt ons allemaal wel eens.

Wie heeft er eigenlijk meer moeite mee jij of hij?

-edit- dit ook

[ Bericht 45% gewijzigd door Re op 06-08-2008 08:19:49 ]

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 00:38 schreef G.G. het volgende:

Ik vrees dat mijn huidige vriend depressief is.

Je huidige vriend die straks hopelijk je ex-vriend is, bedoel je?

Gewoon een goed gesprek voeren samen dus en hem erop wijzen dat het zo niet verder kan , anderzijds als je een moment niet lekker in je vel zit zeg je al snel dingen als "jij bent het enigste positieve in mijn leven" etc, zie het ook gewoon als een compliment ja toch?

Daarnaast niet meteen mekkeren over artsen en dat die maar opgenomen moet worden of behandeld wat je ook vind , dat versterkt de gevoelens van niet begrepen worden alleen maar.

Vraag je zelf ook eens af of je (met jouw leeftijd/prioriteiten verhouding) wel zin in een gecompliceerde relatie hebt, volgens mij hou je van reizen uitgaan leuke dingen doen etc en terrecht natuurlijk!

Als je het gevoel hebt dat je er geen zin meer in hebt stop dan gewoon , en blijf zeker niet uit medelijden of uit angst dat die zichzelf iets aandoet bij hem dan groeit je relatie namelijk scheef.

Blijven praten en jezelf afvragen of dit echt is wat je wilt , niet dat ik je adviseer om er mee te nokken
maar een partner met psychische klachten is tamelijk intensief , ik vind dat je in het kader van de relatie en als zorgzaamheid best bepaalde eisen kan stellen maja simpel zeggen van ja ga naar de huisarts is niet alles, geef hem (als je echt gek op hem bent) ook het idee dat die verder met alles bij je terrecht kan


Ik had het eerst anders verwoord maar kwam door een ervaring die ik zelf had sorry

[ Bericht 80% gewijzigd door fm07 op 06-08-2008 02:44:39 ]

ik denk dat je vriendje gewoon wat veel stress heeft en een wat laag zelfimago door het feit dat hij de druk van het presteren niet aan kan.
iemand met een echte depressie zal je dit niet maar zomaar zeggen, hoewel hij wel de kenmerken draagt van iemand die deze verschrikkelijke aandoening in zich heeft.
Echt depressieve mensen hebben zelfs geen zin om hun vriendinnetje te zien.
Dus, nog niet panikeren; maar je zal hem wel een beetje moeten sturen; jij bent het sterke geslacht hè

als TS integer is , vind ik dat er best wel een pak kansloze reacties zijn hier...
wens die klootjes dan ook 'n echte depressie toe

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 02:08 schreef misteriks het volgende:
ik denk dat je vriendje gewoon wat veel stress heeft en een wat laag zelfimago door het feit dat hij de druk van het presteren niet aan kan.
iemand met een echte depressie zal je dit niet maar zomaar zeggen, hoewel hij wel de kenmerken draagt van iemand die deze verschrikkelijke aandoening in zich heeft.
Echt depressieve mensen hebben zelfs geen zin om hun vriendinnetje te zien.
Dus, nog niet panikeren; maar je zal hem wel een beetje moeten sturen; jij bent het sterke geslacht hè

als TS integer is , vind ik dat er best wel een pak kansloze reacties zijn hier...
wens die klootjes dan ook 'n echte depressie toe

Denk is eerder een Burnout of vorm van overspannenheid ja.
Anderzijds is het niet ontzettend kil om tegen je partner te zeggen ga maar naar een huisarts hopelijk word je doorverwezen??
Trouwens wat je zegt van iemand die depressief is wil zijn vriendin of vriend niet zien is onzin, immers je hebt vaak een manische periode en een depressieve periode(beide met hun eigen gedragskenmerken)


Vind dat ze gewoon samen om de tafel moeten zitten , en kijken wat er gebeuren moet (mag best met een lichte drang als de situatie echt zo zorgwekkend is als TS schetst)maar dit werkt alleen als de relatie serieus genoeg is en je elkaar goed aanvoelt toch?Ik heb het gevoel dat TS dit als een tijdelijke relatie ziet (immers spreekt ze van "huidige vriend" met andere woorden dit is veranderlijk anders dicht je er niet zulke termen aan toe)


Trouwens waarom heb je het over het sterkere geslacht eigenlijk, dit is 2008 man en vrouw worden geacht gelijk te zijn ofzo???

ja, ok, dat "huidige" vriendje is idd wel wat wazig, maar wat wil je, waarschijnlijk is TS met moeite 20 jaar , en ja , dan spreek je nog in zo'n termen.
Met sterke geslacht dacht ik toch eerder aan het feit dat vrouwen in het algemeen emoties beter kunnen verwoorden en sommige gevoelens van haar vriendje misschien in een meer correct perspectief kan zetten.

en sowieso, man en vrouw gelijk ; maar het feit is dat ze nooit gelijk zullen zijn, beide sekse hebben hun sterke en mindere sterke kanten en naargelang de situatie zal er toch wel altijd eentje het voortouw moeten nemen

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 02:33 schreef misteriks het volgende:
ja, ok, dat "huidige" vriendje is idd wel wat wazig, maar wat wil je, waarschijnlijk is TS met moeite 20 jaar , en ja , dan spreek je nog in zo'n termen.
Met sterke geslacht dacht ik toch eerder aan het feit dat vrouwen in het algemeen emoties beter kunnen verwoorden en sommige gevoelens van haar vriendje misschien in een meer correct perspectief kan zetten.

en sowieso, man en vrouw gelijk ; maar het feit is dat ze nooit gelijk zullen zijn, beide sekse hebben hun sterke en mindere sterke kanten en naargelang de situatie zal er toch wel altijd eentje het voortouw moeten nemen

Je neigt er naar om lekker te gaan genieten zeker op die leeftijd, als ze echt intens van hem houdt kan ze hem misschien helpen maja is moeilijk met al die temptations

Heb trouwens bericht aangepast en genuanceert

Zo te lezen is depressief gelukkig een groot woord Iedereen is wel eens down, komt wel goed Zo niet dan merk je het snel genoeg. Waarom gaat zijn studie niet goed? Puur door het zelfvertrouwen? Heeft ie veel vrienden?

Waar uit dat depressieve zich in dan? Dit soort weinig-info-ops hebben we niet zo veel aan.

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 00:45 schreef B.E.D het volgende:
Iedereen is zo nu en dan wel een beetje down. En als dat te vaak gebeurt, kun je het gevoel krijgen dat je het wel gehad hebt met dit leven. Nou, denk in dat geval nog maar eens goed na. Je moet het niet opgeven, want weet je: iedereen heeft het wel eens moeilijk. Iedereen huilt wel eens, of heeft pijn. Dat overkomt ons allemaal wel eens.

Ja, en depressief zijn is wanneer je die notie al heel lang gepasseerd bent

Wat ik "the hard way" heb geleerd als partner van iemand met een depressie / burn out is dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken. Val niet in die valkuil!

Als je partner zich rot voelt is (meer voor vrouwen dan voor mannen denk ik wel eens) de neiging heel sterk om te gaan zorgen. "Wat vervelend dat je je zo rot voelt, wat naar, kan ik iets voor je doen, vertel me alles waar je mee zit en ik zal t fixen voor je".
En voor je 't weet komt je partner 't huis niet meer uit (waarom zou die, als jij alles voor m doet), ben jij degene die namens hem afspraken af belt als hij zich niet goed voelt (want hij voelt zich al zo rot en is nu echt, echt, echt even niet in staat om die confrontatie aan te gaan), en blijft je partner "lekker" in die depressie hangen. Want na een poosje is die depressie nog steeds kut, en misschien nog wel veel erger als kut, maar tenminste wel bekend en altijd aanwezig zonder dat er moeite voor gedaan hoeft te worden.

Nee, dan therapie / gesprekken met de huisarts / zelfhulpboeken / een schop onder z'n achterwerk. Da's nog veel kutter want dan moet ie aan de slag! En daar heeft ie echt, echt, echt de energie niet voor! En dat helpt toch niet, niet bij hem iig. Jij weet toch hoe complex hij in elkaar zit? Jij kent hem toch? Dan moet je ook weten dat hij niks met therapeuten / gesprekken met de huisarts / zelfhulpboeken op heeft! Dat het bij andere mensen wel geholpen heeft zal allemaal wel, maar die zitten anders in elkaar als hij, en zitten met heel andere dingen als waar hij mee zit!

Bovenstaande klinkt heel naar, dat weet ik. En ik weet ook dat een depressie / burn out heel erg echt kan zijn, heel erg zwaar en ingrijpend en bovenal gewoon heel erg is. Maar wat ik hierboven schrijf is wat zich vaak afspeelt in het begin van een depressie. En dat is die valkuil die ik bedoel.

Mijn partner heeft in de 10 jaar dat we bij elkaar zijn twee keer een depressie / burn out gehad. De eerste keer was ik Florence Nightingale in eigen persoon. En maar zorgen, en maar meeveren, en hem maar afschermen van de grote boze buitenwereld waar hij nu echt even niet tegen kon. Maar vooral mezelf veel te veel opzij zetten en zijn depressie mee in stand houden! Eind van het liedje was dat ik ook tegen een burn out aan zat en gillend op de rem heb getrapt. Geëist heb dat hij in therapie ging, anders was ik weg.
Veel zware gesprekken, tranen,slapeloze nachten en 4 weken later was hij in therapie.

Toen waren de problemen natuurlijk niet als sneeuw voor de zon opgelost, maar er werd aan gewerkt. En dat gaf mij ruimte om meer mezelf in acht te nemen en voor mezelf op te komen.

Voor ons samen kocht ik het boek "Stress voor Dummies" (uit die gele serie ja). Niet dat mijn partner ooit zal toegeven dat boek gelezen te hebben (zelfhulpboeken zijn nog steeds niks voor hem roept ie) maar t ligt al een paar jaar heel strategisch op de wc. En hij kijkt er toch geregeld in, dat weet ik zeker omdat er af en toe kreten voorbij komen die in dat boek staan

Toen de tweede depressie / burn out er aan zat te komen herkenden we dat allebei veel sneller, en was mijn partner ook veel eerder bereid in therapie te gaan en sloeg de therapie ook veel sneller aan.

@TS: alleen je vriend zelf kan die depressie te lijf gaan, dat kun jij niet voor hem doen. Wijs hem op de mogelijkheden die er zijn, blijf hem er op wijzen, koop een zelfhulpboek wat je laat slingeren als het niet anders kan. Wees lief en begrijpend, maar niet TE lief en begrijpend. Een depressie is zwaar voor de depressieve persoon maar laat je niet mee ten onder trekken. Trap bij tijds op de rem en wees niet bang hem een ultimatum te stellen mocht het echt nodig blijken te zijn. Echt waar, zachte heelmeesters maken stinkende wonden gaat hier zeer zeker op!
Veel sterkte voor jullie allebei!

Jij bent een ferme meid Babsjuh !
Jouw vriendje mag zich gelukkig prijzen met zo iemand

een depressie en een burn-out zijn twee verschillende dingen..hoewel je van een burn-out wel depressief kunt raken.

TS, je schrijft dat je bang bent dat ie zichzelf wat aan gaat doen, waaruit maak je dat dan op? Als iemand down is, gaat ie niet direct denken aan zelfmoord..en zelfs bij zelfmoordgedachten ("ik zie het leven niet meer zitten" bv.) hoef je niet direct bang te zijn dat iemand het ook daadwerkelijk gaat doen (maar blijf alleen alert, meer niet)

Het klinkt meer als dat je vriendje zich down voelt omdat de studie niet gaat zoals het moet gaan (of van zichzelf vindt dat het moet gaan). Dat het thuis niet lekker gaat altijd, helpt natuurlijk niet. Het zou kunnen dat hij een lichte depressie heeft, maar ziet hij dat zelf ook? Ik ben zelf psycholoog, maar vindt niet dat je bij elke scheet die dwars zit direct hulp moet gaan zoeken, eerst zelf eens kijken wat je kunt doen.

Bij depressies is het goed om actief te blijven (letterlijk als in sporten bv.), tóch je vrienden op te zoeken ook al heb je geen zin (je kunt namelijk EN geen zin hebben EN je vrienden opzoeken voor een biertje bv.), tóch je dagelijkse dingen blijven doen zoals boodschappen, schoonmaken, naar school gaan etc. en op tijd naar bed en op tijd er weer uit (dus niet hele nachten doortrekken en hele dagen in bed). Voor zijn zelfbeeld is het misschien goed om een zelfhulpboekje te lezen? Die kunnen soms best helpen!
Jij zou hem kunnen helpen hierin, door hem te ondersteunen, hem (lief) aan te moedigen (niet een enorme halszaak ervan te maken dat ie z'n vrienden ziet, maar bv. dingen voorstellen als: ik ga met je mee)

Mocht dit allemaal na een maand ofzo nog niet werken, dan is het misschien zinnig om een psycholoog te zoeken. Maar ook die kan niet toveren, die zal je alleen helpen om bovenstaande dingen op te pakken.
Een huisarts is nog al eens geneigd om medicijnen voor te schrijven (niet alle huisartsen, begrijp me niet verkeerd) daar zijn de meningen over verdeeld, maar m.i. is het niet nodig om bij lichte depressies medicatie te slikken. Bij forse suicidaliteit lijkt me dat wel op z'n plaats, ook omdat een therapie anders heel moeizaam en langdurig is voordat het effect heeft....en medicijnen kun je altijd weigeren, daar hoeft hij niet bang voor te zijn!

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 01:24 schreef Revolverheld het volgende:

[..]

Je huidige vriend die straks hopelijk je ex-vriend is, bedoel je?

Spijker op z'n kop!

Mannen zijn wel over het algemeen gezien misschien iets minder gevoelig als vrouwen , echter ook wij voelen aan of iemand echt van ons houdt of dat er andere belangen in het spel zijn

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 22:19 schreef fm07 het volgende:
Mannen zijn wel over het algemeen gezien misschien iets minder gevoelig als vrouwen , echter ook wij voelen aan of iemand echt van ons houdt of dat er andere belangen in het spel zijn

Die moet je (mij in ieder geval) even uitleggen ben ik bang...

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 15:03 schreef misteriks het volgende:
Jij bent een ferme meid Babsjuh !
Jouw vriendje mag zich gelukkig prijzen met zo iemand

* babsjuh mompelt iets over door schade en schade wijzer worden en zo...

Maar thanx

quote:

Op woensdag 6 augustus 2008 22:55 schreef babsjuh het volgende:

[..]

Die moet je (mij in ieder geval) even uitleggen ben ik bang...

Ik heb het gevoel , en nogmaals is een gevoel kan dit niet rationeel onderbouwen (wat eigenlijk wel zou moeten als je iets post) dat de TS niet echt van haar vriendje houdt en niet zit te wachten op dit soort vaagheden , en hem de keuze geeft of "normaal" te doen of op te hoepelen.

Niks doen en hem laten zwelgen in zelfmedelijden (of hier zelf aan bijdragen) ben ik ook geen voorstander van.
Echter is het wel zo als je merkt dat mensen echt om je geven , jou echt begrijpen en niet zoals 90% van de wereld een response afgeven van goh wat rot voor jou zeg een zeer positieve bijdrage kunnen hebben aan het herstel.
Maarja op die leeftijd...........
Ik had vroeger ook struggles met mijn exen en voelde me niet begrepen , nu wat jaartjes verder ben ik samen met een leuk meisje die me wel begrijpt en waar we (als het nodig is ) alles tegen elkaar kunnen zeggen zonder medelijden maar wel op een manier dat je je ook beter voelt na het gesprek en niet dat je denkt wtf begrijpt zelfs zij me niet meer enzo

Mijn ervaring, maar dat is vanuit mezelf gezien, het beste om het bespreekbaar te maken. Probeer een goed gesprek met hem aan te gaan.

Ga niet 'zeuren' dat ie hulp moet zoeken, dat gaat echt niet werken.
Laat zulke dingen absoluut uit zich zelf komen.
Ik was er zeker niet blij mee toen dat voor mij werd gedaan.
Sterker nog, ik deed er niks mee en zag het als een dienst aan de ander.
Als het even kon loog ik erover dat ik in behandling/gesprek was met een hulpverleningsinstantie.
En ja, dat voelt nog een stuk kutter.
Dit waren echter mensen uit mijn directe omgeving, waarop ik niet heel kwaad kon reageren.

Later is er met een soort gelijk iets ook zo gedaan. Dit was echter mijn beste vriend.
De huisarts stond zelfs bij hem in huis. 'Leuk' gesprekje en wimpelde zo de huisarts af (moet toch vanuit jezelf komen). Die vriend zie ik dus nooit meer, dit was niet meteen het punt, maar toen begon het 1 en ander wel te rollen. Zijn drang om te helpen was beklemmend en deed mensen in mijn nog directere omgeving pijn, ik wou het voor mezelf houden en er zelf wat aan doen. Ook al was het resultaat niet zichtbaar, de stap was (al was dat niet eens direct duidelijk toen/daarvoor), al gezet.

Verwacht dus geen resultaat, doe stapje voor stapje en kap als hij er geen zin in heeft of niet los komt.
En duik er zelf niet te veel in.

Ik kon nog een hele lap teksten produceren maar daar heb ik geen zin in. Ben daar nu veel te vrolijk voor..
Weet gelukkig een nummer wat het erg goed verwoord, wat tevens een zeer goede tip is (en ja, het gaat soms echt zo):

quote:

Hulp met eigen gevaar - Osdorp Posse
Gezonde mensen hebben zichzelf in de hand
Met een positief en negatief nadenkende kant
Om met een juiste instelling door het leven te gaan
Moet je positieve kant je negatieve verslaan
Persoonlijk kom ik deze worsteling wel door
Soms is het wel moeilijk, maar geluk gaat voor
Een depressie is sterk, maar mijn positieve kant
Heeft mijn negatieve shitgedachtes goed in de hand
Ken je dat gevoel, je denkt dat alles goed gaat
Tot je met je beste vriend of vriendin goed praat
En je merkt dat diegene zeer negatief denkt
En je maakt je er zo druk om dat het ook jou krenkt
Want dan heb je weer het woord 'zelfmoord' aangehoord
En tot je grote schrik lijkt het niet eens zo gestoord
Je negatieve kant heeft er versterking bij
En je positieve kant vecht nu voor jullie allebei
En of je wilt of niet, het houdt je toch steeds bezig
Gedachtes dwalen af en je bent vaak afwezig
Dan bied je hulp en ze gaan zich verzetten
Want dat geeft hun het gevoel dat hun vrienden op hun letten
En dan is het net of het ze niets interesseert
En ga jij zelf denken: "he doe ik iets verkeerd"
Dus pas op voor de rollen worden omgedraaid
Want depressies zijn besmettelijk en zeer gehaaid, dus

refr.:
Ik ben jouw hulp met eigen gevaar,
En toch sta ik voor jhe klaar dus gebruik me maar
Ik ben jouw hulp met eigen gevaar,
Dus wil je mij niet gebruiken, dan ga ik maar

Met depressieve mensen valt moeilijk te praten,
Soms weet je niet of je van ze moet houden of haten
Je probeert je constant aan hun gevoelens aan te passen
Maar ondertussen zijn ze jou aan het brainwashen
Dus als je niet oppast dan zul je leren
Dat degene om wie je geeft je laat creperen
En het grootste gevaar is dat je goeie gedachten
Het dan moeten afleggen tegen negatieve krachten
En als je ervaring hebt met aan depressies lijden
Dan doe je echt alles om een nieuwe te vermijden
Dus als je voortaan iemand uit de put bevrijdt
Let dan wel op dat je er niet opeens zelf inglijdt
Want je kan wel aan ze trekken en het in hun oren gillen
Maar ze komen pas uit die put als ze het zelf willen
Daarom kun je maar het beste die depressieve mensen
Goed duidelijk maken wat wij nou van ze wensen
En op die manier de hulp bij hun gaan zoeken
En als ze die niet geven willen, dan vervloeken
Zij alleen zichzelf, en jij hebt je best gedaan
En dan kun je ze alleen nog maar laten gaan
En hopen dat ze ooit op hun eigen kracht
Zullen vechten voor hetgeen waarop jij wacht
Het is moeilijk om een vriend of een vriendin te vergeten
Maar wie geen hulp wil, die moet het zelf maar weten, want

refr.

(vooral het einde is een zeer goed, maar lastige tip. Voor het gemak even bold gemaakt)