12/07/2008The Gothenburg Greats: Part IIIIn de halve finale had Aberdeen veel geluk, ze mochten het namelijk opnemen tegen Waterschei. Waterschei? Inderdaad, niet echt een bekende naam vandaag de dag. Tegenwoordig staat Waterschei, na de fusie met stadsgenoot Winterslag, namelijk bekend als Racing Genk en is het een redelijk grote naam in België. Destijds was Waterschei ook best een ploeg waar rekening mee werd gehouden. De Limburgers wonnen in zowel 1980 als 1982 de "Beker van België" en na redelijke resultaten in het eerste Europese avontuur, ging het nu helemaal fantastisch. Vooral thuis, tussen de dampen uit de mijnschachten, was de ploeg onverslaanbaar. De eerste drie rondes werd er met 7-1, 4-1 en 3-0 gewonnen. Aberdeen was dus gewaarschuwd, maar had het geluk eerst thuis te mogen spelen.
Waar tegen Bayern in de eerste wedstrijd erg verdedigend werd begonnen, besloot Ferguson nu meteen de tegenstander bij de strot te grijpen en niet meer los te laten. De Belgen, toch ook geen kleintjes, werd compleet overdonderd. Dougie Bell speelde zijn beste wedstrijd in zijn carrière op het Schotse middenveld, zonder te scoren. Black, Simpson en McGhee scoorden voordat de Belgen wat terugdeden. Aberdeen was echter niet tevreden met de 3-1, gezien de thuisvorm van Waterschei en via Weir en McGhee kwam de 5-1 op het scorebord. Aberdeen had zo goed gespeeld dat de return slechts een formaliteit was. De 1-0 nederlaag zal dan ook niemand wat geïnteresseerd hebben. Aberdeen stond in de finale en mocht het in Gothenburg opnemen tegen Real Madrid.
Real Madrid dus, de grootste naam in het Europese voetbal. Vooraf was de club al de grote favoriet voor de beker en ze waren al een eind op weg door de finale te halen. Veel hadden gehoopt dat de finale tussen de Spaanse grootheden Barcelona en Real Madrid zou gaan, maar Barcelona vloog er eerder uit. Aberdeen werd dus de tegenstander en weinig mensen gaven de Schotten een kans. Goed, de stunt tegen Bayern was uniek, maar een tweede keer zoiets uithalen zou wel erg lastig worden. Alleen al door dat maagdelijk witte shirt en de aanwezigheid van Alfredo di Stefano als coach op de bank van Real Madrid zou Aberdeen zou in de war raken dat de beker wel naar Madrid moest gaan, was de algemene opinie.
Op 11 mei 1983 zou de wedstrijden worden gespeeld en die dag was er geen plek op een boot of vliegtuig meer te krijgen vanuit Schotland naar Zweden. Gothenburg zag rood van de Schotten, die de taxfreeshops op de boten helemaal hadden leeg gekocht. De hele dag was het dan ook feest in Gothenburg. Spanjaarden, famous for not travelling, waren maar met een paar honderd man aanwezig en zagen het met gefronste wenkbrauwen aan. Ze snapten niet dat de Schotten al zo aan het feesten waren, terwijl de wedstrijd nog gespeeld moest worden. Misschien dat de fans van Aberdeen wel een regendans aan het doen waren, want een slecht veld zou in het voordeel zijn van hun club. Of het een regendans was of niet, het werkte, want het ging de rest van de dag gieten in de Zweedse stad. Het veld in het Ullevi stadion was zompig en loodzwaar geworden. De gladde, Spaanse vedetten keken al geïrriteerd bij de warming-up, terwijl Ferguson met een grote grijns stond te kijken.
Ferguson had, voor het psychologische effect, Jock Stein uitgenodigd voor deze wedstrijd. Stein, de grootste Schotse manager ooit, die ondermeer de Europa Cup I in 1967 had gewonnen met Celtic gaf de spelers advies en vertelde over zijn ervaringen met Europese finales. Verder gaf hij Ferguson het advies om een goede fles whiskey te kopen voor Di Stefano en hem wat te paaien, om zo een beetje een onderdanige indruk te wekken. Op die manier zou Di Stefano misschien kunnen denken dat Aberdeen allang blij was met het bereiken van de finale en zichzelf weinig kans gaf in de finale. Of “De Blonde Pijl” dat heeft gedacht na het krijgen van de fles whiskey is onbekend, maar het zou zomaar kunnen dat het heeft geholpen.
Behalve dat Real Madrid een grotere naam had in het voetbal spraken ook de statistieken in het voordeel van de Spanjaarden. De vier jaar voor deze finale was er namelijk drie maal een Spaanse winnaar geweest. In 1980 was Valencia dat de finale won van Arsenal. De coach van Valencia op dat moment was… Di Stefano. Real Madrid zelf had ook al ervaring met Europa Cup II finales, want in 1971 stond de club ook al in de finale. Deze ging, na penalty’s, verloren tegen Chelsea. Real Madrid had een team dat barste van de sterren en achterin stonden enkele slagers, ondermeer het scheermes Camacho. Aan Real Madrid zat toen, net als tegenwoordig een Nederlands tintje, want John Metgod was centrale verdediger in dat team.
Voor de wedstrijd zat Ferguson weer flink te dubben of hij moest starten zoals tegen Bayern, dus erg behoudend, of zoals tegen Waterschei, vol op de aanval. Hij liet een bal op het veld vallen en die bleef doodstil liggen in het gras. De tactiek was dus snel bepaald, er zou hoofball worden gespeeld. Dat het een succesvolle keuze was bleek al in het begin. Binnen de vijf minuten was er een bal op de lat geweest na een schitterende volley van Black en, veel belangrijker, had diezelfde Black al een doelpunt gemaakt. De spits van Aberdeen was er als de kippen bij toen McLeish een hoge bal doorkopte. Het vervelende aan de voorsprong was dat niemand die verwacht had en er ineens twijfel ontstond bij de Schotten. Ferguson ging daarom, zoals we van hem gewend zijn, als een Tokkie staan schreeuwen langs de kant, maar de twijfel bleef en Real Madrid kwam langzaamaan in de wedstrijd.
De Madrilenen kregen enkele kansen en in de vijftiende minuut zelfs eentje die niet te missen was in de vorm van een penalty. Leighton kon hem niet stoppen en Juanito maakte de 1-1. Misschien wel een geluk bij een ongeluk, want hierdoor kon Aberdeen weer zijn fysieke spelletje spelen. Een doelpunt zat er helaas niet meer in voor ze en in de 87e minuut moest ook nog spits Eric Black eruit. Ferguson besloot Hewitt, de held tegen Bayern, erin te zetten. Die speelde echter zo waardeloos, dat Fergie hem in de verlenging er alweer uit wilde halen. Achteraf een geluk, want via een counter in de 112e minuut kwam de bal vrij op de linkerkant voor Aberdeen. Hewitt deed zijn eerste goede actie van de wedstrijd door goed mee te lopen. McGhee gaf hem perfect voor en Hewitt kopte hem langs Agustin.
De spelers van Real Madrid, die erbij liepen als verzopen katten, waren er zo door van slag dat ze in de laatste acht minuten niet echt meer een uitgespeelde kans kregen. Aberdeen won dus de cup en de 14.000 meegereisde fans werden helemaal gek. Ook in Aberdeen zelf ging het helemaal los en Union Street veranderde in een openlucht disco. De volgende dag kregen de Gothenburg Greats een parade in een open bus aangeboden door de stad en maar liefst 100.000 mensen stonden langs de kant om hun helden eer te bewijzen. Zelfs tijdens de eerste landstitel stonden er niet zoveel mensen langs de kant en dit aantal zou ook nooit meer bereikt worden. Met het winnen van de Europese beker was de club ineens naast de beide Old Firm clubs gekomen, was het gevoel van de mensen. Aberdeen was definitief een van de topclubs geworden en van een tweestrijd zou geen sprake meer zijn. Helaas voor hen is dat sinds eind jaren tachtig toch weer het geval.
Aberdeen zou een seizoen later ook de Europese Supercup winnen. Het is de enige Schotse club die daarin geslaagd is. HSV werd in Duitsland op 0-0 gehouden met de “Bayern-taktiek”. In Aberdeen speelde Aberdeen een schitterende wedstrijd en won met 2-0 dankzij goals van Simpson en McGhee. In de lijst van “Best European Games at Pittodrie” staat deze wedstrijd als derde geklasseerd, na de Bayern en Waterschei. Zo succesvol als in 1983 zou de club niet meer zijn in Europa. Landelijk bleef de club tot eind jaren tachtig top en tegenwoordig is de club een van de vele clubs die bij de subtop behoort. Een serieuze aanval op de top zit er niet echt in als je spelers als Dave Bus en Jeffrey de Visscher haalt. Toch denk ik dat Aberdeen de enige club is die het potentieel heeft om de Old Firm te bedreigen. De Edinburgh clubs zitten toch teveel in elkaars vaarwater en er de stad is minder voetbal-minded dan een Aberdeen. De toekomst zal uitwijzen of we nog ooit een topclub krijgen in Aberdeen. Stiekem zou het wel mooi zijn, als was het maar voor de spanning in de Schotse competitie
Aberdeen: Euro Giants