quote:
.... Meneer-de-voice-over, 'k ben er .... eh .... sorry .... 'k bibber nog een beetje .... maar het is ook zo gek allemaal .... d'r gebeurde iets heel raars zo net .... 'k droomde mezelf in een dagboekhutje en er werd tegen me gezegd dat ik best m'n emoties mocht laten gaan .... 'k moest toen op een rare manier een beetje achterover gaan staan .... spanningsboog zei de stem .... enne toen moest ik zo maar aan de terechtwijzingen van Voyeur denken en toen moest ik plotseling heel erg huilen .... en ik hoorde toen weer een stem die zei dat ik naar een ander hutje moest en toen ik om me heen keek was't hutje weg ....
wat-t-is-er toch ....
Ik wacht met spanning op het vervolg, groen van jaloezieä.
Een maand lang was hij als vergroeid geweest met zijn PC. Steeds die streams en dat forum, altijd die ingesprektoon als ik hem probeerde te bellen. Een week geleden had hij na lang aarzelen besloten om naar Drenthe af te reizen en ik was hem enkele dagen later gevolgd.
We waren snel in de groep opgenomen en hij voelde zich er schijnbaar volledig thuis. Zo zeer zelfs, dat hij zich het abrupte vertrek van TanjaLies erg had aangetrokken. En nu, enkele dagen later, stond hij zelf op het punt?!
Ik ging naast hem zitten. "Waarom, Arjuno?" vroeg ik hem. "Ik wil de echte wereld weer in" zei hij zacht. "Naar de mensen van vlees en bloed. In die korte tijd dat ik hier in het hutje zit, en eigenlijk daarvoor al, thuis achter mijn PC, ben ik aan dit plekje verslaafd geraakt. Maar hoe heerlijk het hier ook kan zijn, ergens maakt het me diep ongelukkig. Hier, zo geļsoleerd op de heide, voel ik me als in een cocon. Alsof ik langzaam uitdoof. En dat terwijl ik van elke dag een feest zou willen maken. Ik wil mijn vrienden weer zien. Ik wil mijn leven weer vorm geven...."
Ik hoefde niet na te denken. Even later liepen we samen de toekomst tegemoet. Voor de bewoners die ons zo dierbaar waren geworden, hebben we een briefje achter gelaten: "het allerbeste, en een hele, hele dikke knuffel, Arjuno en Arjuna". Arjuno heeft er nog snel onder gekrabbeld: "geen bloemen en pindakaas graag".
[Dit bericht is gewijzigd door Arjuna (Datum 10 November 1999).]
Een eenzame gedaante doemt op uit de duisternis. De flap van zijn hoed verbergt zijn gezicht, de zweep aan zijn riem hangt voor het grijpen. Hij draagt een grote rugzak waar onder andere een bezem en een houweel uitsteken. De man is op zijn hoede. In de nevel kunnen alledaagse dingen in spookachtige gedaantes. De boom die hij zojuist passeerde leek voor een moment twee katachtige ogen te openen. Eventjes was ook een mysterieuze zoemtoon te horen. In de verte klinkt het lugubere gejank van een beest in doodsangst. De man rilt, hij herinnert zich de verhalen van de stamgasten van De Laatste Kroeg Aan Dit Eind Van De Wereld die vertelden dat de laatste dagen het 'verschrikkelijke beest van de Westerhei' geregeld was waargenomen. Andere stemmen vertellen echter dat het een waanzinnige kluizenaar betreft, die slechts primale klanken weet voort te brengen.
De man is aan de rand van de krater gearriveerd. Duidelijk is nu te zien dat het zweethutje geheel is verdwenen. Overal liggen half verbrande CD-hoesjes. Hoewel de het dak van de hoofdhut is weggeblazen, staan de muren dįįrvan nog wel overeind. De camera in de tuin draait zich hoopvol zijn kant op.
De man zucht. Toen hij vele dagen na de explosie uiteindelijk de bewoonde wereld had weten te bereiken hadden ze hem al op staan wachten: Don Quichot en Hummie. Ze hadden hem het contract laten zien dat hij met zijn bloed ondertekend had. De kleine lettertjes onder paragraaf 13, sub 21 waren duidelijk: Opgave was niet mogelijk. Het hutje kon alleen verlaten worden na wegstemming of tussen zes planken.
Een aantal dagen hadden ze hem nog gegund om te recupereren van de gruwelijke verwondingen. Maar nu had de redactie zich aan gene zijde weer gemeld: het was tijd om terug te keren.
Op de drempel ligt een grafkrans, de tekst van het bijbehorende briefje is geheel onleesbaar geworden. Hij stapt er overheen en overziet de ravage. Overal zit ongedierte. Spinnen hebben hun webben geweven tussen de microfoon's, ratten hun nest gebouwd in het dubbelbed van de two sisters. Hij zou zweren dat iets dat op een klein draakje leek zojuist schielijk door de achterdeur verdween. Een kaasschaaf bedekt met rode vlekken ligt verlaten op de grond.
Nogmaals een zucht. Na vijf minuten van radeloze lethargie pakt zijn bezem en begint te vegen. Vijftien camerįs volgen elke beweging die hij maakt.
He's Hunter, a Man with a Mission
Het was bekend: het gevaar zou komen uit nooit verwachtte hoek: niet van buiten, maar van binnenuit.
De oogjes spieden...en zien dat het zo goed was. Het is gezien, lijken zij te fluisteren,
het is gezien, en kan niet meer on-gezien passeren.....
[Dit bericht is gewijzigd door Moor (Datum 17 November 1999).]
[Dit bericht is gewijzigd door Hunter (Datum 02 December 1999).]
In een flits vloog de hand van de man naar zijn rugzak, pakte de houweel en smeet het in de richting van het geluid.
Een angstwekkend geluid vulde de van angst doordrenkte nacht, en stierf langzaam weg....
Een van de camera`s knipperde even met zijn lens, de man zonk op zijn knieen en begon onbedaarlijk te snikken.
... Kriiiiiiiiiep ...
De infrarood camera's zien meteen wat er aan de hand is, er komt een nieuwe bewoner aan !
Greetinx [eNeRGy]
De ander kijkt neer op het vormeloze hoopje mens, biedt hem een handdoek aan en zegt:"Mijn naam is Ford Prefect, en ik kom net van de late lunch in 'Het Restaurant aan het einde van het Universum'...
Wat een bullshit, dacht de man. Hij pakte een doosje rozijnen dat toevallig naast hem lag en...
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |