[Centraal] Medicatie bij psychische klachten Deel 7

quote:

Op zondag 29 juni 2008 20:57 schreef Burdie het volgende:
Hoi DC . Bedankt voor je schopje, ik vind het altijd leuk om bij te lezen hoe het met de medicijnverslaafden onder ons gaat .
Knap dat je aan het stoppen bent met paroxetine, maar een dosis van een halve per 4 dagen lijkt me erg vreemd ? Heeft je psychiater dit zo aangeraden? Ik mag pas eind dit jaar voor het eerst een stoppoging wagen, maar heb toch een heel ander afbouwadvies gekregen van mijn shrink.
Even algemeen: zijn er ergens afbouwschema's op internet te vinden?

Uit bovenstaande kan je wellicht al opmaken dat het met mij prima gaat tegenwoordig . Ik ben pas verhuisd en geniet enorm van mijn mooie, nieuwe huisje, het samenwonen, de nieuwe meubels, het klussen... en van mijn nieuwe dorpje ! Ben van de stad naar een dorp verhuisd en voel me hier echt veel meer in m'n element . Ik moet wel m'n draai nog vinden, en heb soms echt eventjes flinke dips, maar die duren vaak niet langer dan een paar uur.
Ik loop zo met alles rond de verhuizing wel telkens weer keihard tegen mijn eigen grenzen aan, en dat vind ik af en toe wel heel lastig en confronterend, maar over het algemeen gezien heb ik de laatste tijd wat meer energie, wat meer fut, wat meer zin om dingen te ondernemen, wat meer sociale vaardigheden... zit gewoon een stuk lekkerder in m'n vel .

Zo, nu de andere updates .

Burrrrrrrrrrrrdie .

Ik moet je eerlijkheidshalve toegeven dat ik totaal nog geen overleg heb gehad met een psychiater of een anderssoortig persoon welke verstand heeft van psychofarmaca. Het besluit om te gaan minderen ontstond door niet veel meer dan een gesprek met de huisarts waarin wij allebei concludeerden dat het misschien wel goed was het weer eens een keer te proberen. De zon schijnt, de dagen zijn lang, en volgens mij dus ideaal om het erop te wagen!

Dat van die 1/2e per 4 dagen is zomaar gekomen hoor, ik ben van een hele tijd een halve per dag, gegaan naar een 1/2e per 2 dagen, toen een 1/2e per 3 dagen tot waar ik nu op zit. Ik weet precies hoe erg de ontwenningsverschijnselen kunnen zijn als je te enthousiast geweest bent met stoppen, dus dat wil ik hoe dan ook voorkomen! Het leek mij dus handig steeds minder te gaan gebruiken, tot je op gegeven moment zo weinig gebruikt dat je er ook geen ontwenningsverschijnselen meer van krijgt.
Misschien een heel onbezonnen methode, maar ik raak heel wantrouwig van al die enge verhalen van mensen die probeerden te stoppen (3 maanden of langer last houden van ontwenningsverschijnselen en meer van zulks) en bij wie het niet lukte, verder wil een huisarts je hoe dan ook altijd veel te snel van de AD af hebben.
Maar waarom denk jij dat een halve per 4 dagen niet zo slim is? Misschien dat jij wel gelijk hebt omdat ik nu al continu in een ontwenningsroes zit. .

Een van die resultaten van die zoektochten op het internet m.b.t. "afkicken" van A.D. is dat er te weinig handvatten zijn als ontwenningsschema's en informatie die je kunt gebruiken om een poging zo succesvol mogelijk te kunnen maken. Je zou toch ondertussen wachten dat er al het een en ander gedocumenteerd is nu hele volksstammen aan de seroxat geholpen worden, men moet er toch ook weer een keer van af?
Ik las toen ook een onderzoeksrapport van een of andere universitaire student die onderzoek had gedaan naar het feit dat er zo weinig gedocumenteerd was over ontwennen van A.D.: beetje een document waarin in wollig taalgebruik werd uitgelegd dat er een boel patienten op zoek waren naar goede informatie en die heel erg slecht konden vinden. De conclusie van dat document: [b]er valt nog een hoop te winnen als er informatie wordt vergaard en aangeleverd aan patienten die het nodig hebben[b]. Kijk, aan dat soort conclusies hebben we wat. !.

Om op een van je vragen terug te komen: ik ben in ieder geval geen afbouwschema tegen gekomen. Ik denk ook dat dat redelijk onmogelijk is gezien het verschil tussen de A.D.'s, zo schijn je zonder al teveel gevolgen van de fluoxetine (Prozac) af te kunnen, en is er met Zoloft ook meestal niet veel moeite af te bouwen. Met seroxat heb ik het gevoel dat het erg afhankelijk is van de persoon die ermee probeert te stoppen, op sommige mensen heeft het waarschijnlijk een dusdanig extreme invloed bij het afbouwen dat je na ettelijke maanden concludeert dat het niet haalbaar is om te stoppen omdat je nog steeds last hebt van afkickverschijnselen. .
Je zou voor het stoppen met A.D. hetzelfde soort schema's moeten hebben als voor mensen die willen starten met hardlopen, dat zou het leven makkelijker maken. .

Goed om te horen dat het lekker met je gaat trouwens Burdie! Ook dat je verbeteringen ziet in je leven, ik hoop wel dat je voldoende oplet als je dalijk gaat minderen... Niet dat er allerlei etterends onder de oppervlakte is waar je niet op gelet hebt en dat gaat opspelen als je in contact raakt met je gevoel.
Moet je nog veel spullen verzetten in je huis of is het meeste werk wel gedaan? Al nieuwe vriendjes en vriendinnetjes aan het maken daar in den vreemde? .

En toch zou ik zeggen dat je alleen af moet bouwen met behulp van de kennis van een psychiater, dat het jou redelijk gelukt is hoeft natuurlijk voor een ander niet zo te zijn...

[ Bericht 0% gewijzigd door Re op 01-07-2008 21:44:07 ]

Ik weet zo niet wat de halfwaardetijd van paroxetine is, maar mijn psychiater heeft nooit iets gezegd over dagen overslaan etc. Ik moet tzt eerst van 3 naar 2 tabletten, en op het moment dat dit 2 maanden goed gaat, van 2 naar 1 tablet per dag. En als het minder gaat, direct weer een stapje 'terug'.
Eens in de x dagen eentje innemen... lijkt me echt niet gezond, dan krijg je namelijk te maken met schommelende waardes van paroxetine in je bloed (terwijl het juist zo goed werkt als dit een stabiel level is) waardoor het afkicken mij echt niet gemakkelijk lijkt. Ik zou er iig (weer) de hulp van een psychiater bij zoeken .

quote:

Het uitsluipschema van paroxetine, dat gebruikt werd tijdens klinische studies, voorziet in een geleidelijke stopzetting van de behandeling, met afbouwen van de dagdosissen met wekelijkse stappen van 10 mg.

Paroxetine afbouwen ging bij mij gepaard met storingen in de hersens. Iedere dag kortsluiting alsof ik een fractie van een seconde kon flauwvallen, die storing kwam steeds naar voren als ik het hoofd zijwaarts bewoog, hield ik het hoofd stil dan had ik er geen last van. In die tijd afbouwd van 40 mg naar 20 mg in een keer. Daarna werd me verteld dat het wellicht beter geweest zou zijn om in hele kleine dosis af te bouwen. Die kortsluiting was dus echt een irritant gevoel. Arts zei eerst dat hij nog nooit zoiets gehoord had maar heb op internet vaker gelezen dat veel meer mensen er last van hadden als verschijnsel.

Ongeveer 1 maand last gehad van die bijwerking dus, ben 3 keer begonnen en gestopt met paroxetine en steeds last gehad ervan. Gevoel valt niet goed te omschrijven. Was niet echt het gevoel van flauwvallen maar een erg vreemde gewaarwording. Een kleine electrische schok waarbij ik een klein moment niet meer aanwezig was, zo kwam het ook over, en dat tientallen keren per dag.

Vraag me overigens af hoe het zit met serotine aanmaak. Tijden leek het nodig om anti depressiva te nemen om het op peil te houden en laatste tijd hoeft het ineens niet meer Is het zo dat hersens ineens wel genoeg gaan aanmaken. Of komt het door de depressie dat het niet wordt aangemaakt, dat de reden is dat je depressief geworden bent door omstandigheden en niet eens dat de hersens niet genoeg aanmaken in eerste instantie. Kortom: Dat de depressie ervoor zorgt dat serotine niet wordt aangemaakt en niet dat de hersens vanzelf ervoor zorgen dat die serotine te weinig aanwezig is.

Blijft moeilijk die grijze massa.

[ Bericht 11% gewijzigd door Topspin op 02-07-2008 12:47:03 ]

idd, je geeft het antwoord al: het is ingewikkelder dan alleen een tekort aan 1 stofje.

quote:

Op woensdag 2 juli 2008 12:26 schreef Topspin het volgende:

Vraag me overigens af hoe het zit met serotine aanmaak. Tijden leek het nodig om anti depressiva te nemen om het op peil te houden en laatste tijd hoeft het ineens niet meer Is het zo dat hersens ineens wel genoeg gaan aanmaken. Of komt het door de depressie dat het niet wordt aangemaakt, dat de reden is dat je depressief geworden bent door omstandigheden en niet eens dat de hersens niet genoeg aanmaken in eerste instantie. Kortom: Dat de depressie ervoor zorgt dat serotine niet wordt aangemaakt en niet dat de hersens vanzelf ervoor zorgen dat die serotine te weinig aanwezig is.

Blijft moeilijk die grijze massa.

Ingewikkeld verhaal inderdaad, serotonine levels in de hersenen zijn van een heleboel factoren afhankelijk, soms heb je meer nodig soms minder, deze fluctuaties zullen op een gezond lichaam weinig invloed hebben maar andere mensen zijn er gevoeliger voor. Bij depressie is het voornamelijk dat er een soort desensitisatie optreedt tussen de synapsen in de hersenen (seotonine wordt vrijgegeven door een neuron wat weer opgenomen wordt door het volgende neuron, serotonine wordt minder snel opgenomen en sneller afgebroken waardoor er minder signalen onstaan), waardoor er een verstoring optreedt binnen de hersenen. SSRIs zorgen ervoor dat tussen deze gedesensitiseerde neuronen het serotonine langer aanwezig blijft (vandaar selective serotonin reuptake inhibitors) zodat ze wel de connectie tussen de neuronen op peil kan houden. Maar ja dat is maar 1 klein aspect van alles.

En ja die zap gevoelens bij afbouwen is een bekend verschijnsel, en kan zelfs leiden tot epileptische aanvallen

quote:

Op woensdag 2 juli 2008 13:11 schreef Re het volgende:

[..]

Ingewikkeld verhaal inderdaad, serotonine levels in de hersenen zijn van een heleboel factoren afhankelijk, soms heb je meer nodig soms minder, deze fluctuaties zullen op een gezond lichaam weinig invloed hebben maar andere mensen zijn er gevoeliger voor. Bij depressie is het voornamelijk dat er een soort desensitisatie optreedt tussen de synapsen in de hersenen (seotonine wordt vrijgegeven door een neuron wat weer opgenomen wordt door het volgende neuron, serotonine wordt minder snel opgenomen en sneller afgebroken waardoor er minder signalen onstaan), waardoor er een verstoring optreedt binnen de hersenen. SSRIs zorgen ervoor dat tussen deze gedesensitiseerde neuronen het serotonine langer aanwezig blijft (vandaar selective serotonin reuptake inhibitors) zodat ze wel de connectie tussen de neuronen op peil kan houden. Maar ja dat is maar 1 klein aspect van alles.

En ja die zap gevoelens bij afbouwen is een bekend verschijnsel, en kan zelfs leiden tot epileptische aanvallen

Is er ook zoiets als teveel serotine in de hersens? Een soort van overdosis als het ware. Vraag me soms af hoe dat zit. Is er dan een bepaalde buffer waar serotine in gaat zitten en dat die buffer groter en kleiner kan worden of dat die buffer gelijk blijft maar kan overstromen. Weet niet of buffer het juiste begrip is maar ik bedoel een soort van cylinder waar iets inpast. Weet niet of het duidelijk is deze vraag.

Heb een tijd op wikipedia gelezen over de structuur binnen het hoofd, stond dus echt versteld hoeveel meespeelt. Kwam er niet altijd wijs uit en ben toen maar iets anders gaan doen. Alsnog van plan om verder erover te lezen een keer.

er bestaat wel zoiets als het serotonine syndroom ja. Van andere dingen die ik weet is dat als je een tevel aan serotinine loslaat in de bloedvaten van de hersenen je een migraine aanval krijgt

Ahzo

Vraag kwam naar voren omdat ik bij 40 mg zo druk werd ervan. Alles was te rooskleurig in die tijd. Het leven was te fantastisch dus. Onrealistisch ook. Maar dat ligt achter me gelukkig. Nu wel lamictal tegen depressie maar dat is geen SSRI. Het werkt wel maar niet zo sterk. Vraag me bij lamictal af of het geholpen heeft of dat het aan de tijd heeft gelegen. Lamictal ben ik 1 jaar geleden mee begonnen en sinds 1 maand pas dat het beter gaat. Dan zou het middel 11 maanden nodig hebben gehad voordat het ging werken dus ik twijfel aan de werking.

D'r is één antidepressivum op de markt dat het tegenovergestelde is van 'n SSRI: 'n zogenaamde SSRE (Selective Serotonin Reuptake Enhancer). Aangezien dit medicijn ook werkt tegen depressies, lijkt het me niet ondenkbaar dat bij sommige mensen de serotonine juist te langzaam wordt afgebroken. (ik kan 't niet zo goed verwoorden, sorry )

Bron: http://en.wikipedia.org/wiki/Tianeptine

M.

quote:

Op donderdag 3 juli 2008 16:54 schreef BlueMage het volgende:
D'r is één antidepressivum op de markt dat het tegenovergestelde is van 'n SSRI: 'n zogenaamde SSRE (Selective Serotonin Reuptake Enhancer). Aangezien dit medicijn ook werkt tegen depressies, lijkt het me niet ondenkbaar dat bij sommige mensen de serotonine juist te langzaam wordt afgebroken. (ik kan 't niet zo goed verwoorden, sorry )

Bron: http://en.wikipedia.org/wiki/Tianeptine

M.

nah zo simpel is het niet idd enhancers hebben op zich weinig te maken met wat er in de synapsen gebeurd maar dat werkt een nivo hoger op de neuroplasticiteit van de hersenen...

quote:

Op donderdag 3 juli 2008 17:19 schreef Re het volgende:

[..]

nah zo simpel is het niet idd enhancers hebben op zich weinig te maken met wat er in de synapsen gebeurd maar dat werkt een nivo hoger op de neuroplasticiteit van de hersenen...

Maar 't is toch juist als ik stel dat 't de SSRI maar dan net andersom is? Dus voor mensen waarvoor 'n SSRI niet werkt zou dit misschien wel helpen? (zoals ik al zei kan ik 't niet zo heel goed onder woorden brengen ik weet dat 't niet zo eenvoudig ligt allemaal )

M.

zou kunnen, maar er blijft een groot verschil, alleen al tussen de ssri's onderling. de protocollen wat betreft medicamenteuze behandeling van depressie geven niet voor niets aan dat je eerst meerdere ssri's moet proberen, dan een TCA (ander soort), en dan weer andere soorten medicijnen.
Er is dus zo'n enorm aanbad van medicijnen met verschillende werkingen, dat is het probleem op zich niet.
Ik ken het middel dat je noemde niet, persoonlijk. Misschien wordt het wat in de toekomst. Maar op dit moment zijn er zoveel (betaalbare) opties dat er niet zomaar massaal geswitcht zal gaan worden.

Ik slik nu sinds 2 dagen Prozac en ben al een beetje slaperig en voel me ook best bang/verdrietig/schuldig. Kan dat nu al? Want het lijkt me wel een beetje snel wat betreft die bijwerkingen.

Dat het even duurt voor het echt gaat werken wist ik al, maar verbaasde me toch wel over het feit dat de bijwerkingen vrijwel meteen aanwezig zijn dus . Gelukkig gaat het over, ja! Word alleen wel een beetje gek van de huilbuien .

Scheelt weer dat ik ze een paar uur voor het slapen gaan slik.

Nou hier dan ook maar even een update Met mij gaat het heel wisselend, van heel erg down tot redelijk gelukkig. Heftige week achter de rug, waarbij de maatschappelijk werkster me vertelde dat ik te 'zwaar' was voor maatschappelijk werk en langdurige therapie nodig zou hebben, ik zo down was dat ik het echt niet meer zag zitten, mijn beste vriend uitgezwaaid die geemigreerd is, ultiem geluk gevoeld met vrienden bij een concert en het uitgemaakt met mijn vriendje. Daartussendoor was ik ook nog jarig dus het was allemaal vreemd...

Zometeen weer naar de maatschappelijk werkster. Ik ben vooral erg moe op het moment, en heb ontzettend last van stemmingswisselingen. Sorry als mijn verhaal wazig is, maar zo voel ik me ook

Volhouden, Little_Angel .
Niet om je te ontmoedigen, maar de bijwerkingen kunnen de komende weken nog wel heftiger worden. Is alleen maar een teken dat het iets met je doet .
Als je er even doorheen zit, kom je maar gewoon in dit topic even je hart luchten, heb ik zelf ook vaak gedaan en het is echt fijn dat er altijd wel iemand is met meer ervaring dan jijzelf .
Wat voor dosis slik je?

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 13:31 schreef MaJo het volgende:
Nou hier dan ook maar even een update Met mij gaat het heel wisselend, van heel erg down tot redelijk gelukkig. Heftige week achter de rug, waarbij de maatschappelijk werkster me vertelde dat ik te 'zwaar' was voor maatschappelijk werk en langdurige therapie nodig zou hebben, ik zo down was dat ik het echt niet meer zag zitten, mijn beste vriend uitgezwaaid die geemigreerd is, ultiem geluk gevoeld met vrienden bij een concert en het uitgemaakt met mijn vriendje. Daartussendoor was ik ook nog jarig dus het was allemaal vreemd...

Zometeen weer naar de maatschappelijk werkster. Ik ben vooral erg moe op het moment, en heb ontzettend last van stemmingswisselingen. Sorry als mijn verhaal wazig is, maar zo voel ik me ook

Mwah, zo wazig is je verhaal niet hoor .
Zo te horen gaat het allemaal nog erg op-en-neer en zit er nog niet echt een stabiele lijn in. Heb je zelf wel het idee dat je over het grote geheel gezien op een stijgende lijn zit?
Dat je te 'zwaar' zou zijn voor het MW, daar hoef je je niet rot over te voelen ofzo . Volgens mij is dat al snel zo... het MW is volgens mij ook niet echt bedoeld voor mensen met een depressie. Daarvoor kan je veel beter terecht bij een psycholoog of psychiater. Die kunnen ook medisch gezien wat meer voor je doen, en bijvoorbeeld onderzoeken of je een ander medicijn nodig hebt, een bepaald dieet, of verzin maar wat (ik ben ook geen shrink ).
Je hebt zo te horen veel mee gemaakt deze week (een relatie beginnen of verbreken staat zelfs in de top 10 van heftigste stressfactoren! En dat geldt al voor 'gezonde' mensen, kan je nagaan wat het doet met depressieve mensen ). Gun jezelf ook wat tijd om dit allemaal te verwerken en weer lekker tot rust te komen. Het is juist heel normaal dat je je nu even wat vermoeider en onzekerder voelt. Maar weet je? Dat soort gevoelens moet je ook leren een plekje te geven. Dus voel je daar niet rot over, maar laat ze toe, ervaar ze, reageer, en laat ze vervolgens weer gaan .
Gut, wat klink ik ineens zweverig .

Hier gaat het overigens prima .

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 13:40 schreef Burdie het volgende:
Volhouden, Little_Angel .
Niet om je te ontmoedigen, maar de bijwerkingen kunnen de komende weken nog wel heftiger worden. Is alleen maar een teken dat het iets met je doet .
Als je er even doorheen zit, kom je maar gewoon in dit topic even je hart luchten, heb ik zelf ook vaak gedaan en het is echt fijn dat er altijd wel iemand is met meer ervaring dan jijzelf .
Wat voor dosis slik je?

Bedankt .
Ik weet wel dat het sowieso nog heftiger zal worden aangezien ik nog moet gaan opbouwen, ben begonnen met 10mg (laag dus) en ga maandag naar de 20mg. Dan heb ik vrijdag een gesprek om te kijken hoe het gaat met me en dan ws weer ophogen. Schaam me nu toch een beetje dat ik bij zo'n lage dosering al huilbuitjes heb .

Maar het is voor mij wel geruststellend te lezen dat het erbij hoort en dat ik echt niet de enige ben hiermee!

quote:

Op woensdag 9 juli 2008 13:48 schreef Burdie het volgende:

[..]

Mwah, zo wazig is je verhaal niet hoor .
Zo te horen gaat het allemaal nog erg op-en-neer en zit er nog niet echt een stabiele lijn in. Heb je zelf wel het idee dat je over het grote geheel gezien op een stijgende lijn zit?
Dat je te 'zwaar' zou zijn voor het MW, daar hoef je je niet rot over te voelen ofzo . Volgens mij is dat al snel zo... het MW is volgens mij ook niet echt bedoeld voor mensen met een depressie. Daarvoor kan je veel beter terecht bij een psycholoog of psychiater. Die kunnen ook medisch gezien wat meer voor je doen, en bijvoorbeeld onderzoeken of je een ander medicijn nodig hebt, een bepaald dieet, of verzin maar wat (ik ben ook geen shrink ).
Je hebt zo te horen veel mee gemaakt deze week (een relatie beginnen of verbreken staat zelfs in de top 10 van heftigste stressfactoren! En dat geldt al voor 'gezonde' mensen, kan je nagaan wat het doet met depressieve mensen ). Gun jezelf ook wat tijd om dit allemaal te verwerken en weer lekker tot rust te komen. Het is juist heel normaal dat je je nu even wat vermoeider en onzekerder voelt. Maar weet je? Dat soort gevoelens moet je ook leren een plekje te geven. Dus voel je daar niet rot over, maar laat ze toe, ervaar ze, reageer, en laat ze vervolgens weer gaan .
Gut, wat klink ik ineens zweverig .

Hier gaat het overigens prima .

Thanks voor je reactie

Wat mijn relatie betreft, dat was een van de factoren waardoor ik me de laatste tijd rot voelde. Ik voelde meer voor hem dan hij voor mij. En dat wisten we allebei maar we durfde er niet over te praten. Ik heb dit weekend aangegeven dat ik dit niet meer wil, omdat ik er ontzettend onzeker van word. Ondanks dat ik me verdrietig voel voel ik me ook opgelucht, en sterk omdat ik eindelijk er een punt achter heb durven te zetten. Maar leuk is anders natuurlijk Ik merk wel dat ik het nu even verdring, omdat ik de realiteit even te zwaar vind

Dat ik een te 'zwaar' geval was wist ik wel, maar het komt wel hard aan natuurlijk. Ik ben nu doorverwezen naar een psychotherapeut waar ik behandeld ga worden voor meerdere dingen. Depressie, angststoornissen en een lichte eetstoornis Ik ben wel blij dat er nu eindelijk iets aan gedaan wordt. Da ik 10 weken heb moeten wachten op hulp is echt belachelijk en mijn MW vindt dat ook een grote misser. Zij zegt ook dat als er een betere intake was geweest dat ik daar nooit beland was.

Over 1,5 week ga ik lekker 3,5 week op vakantie, eindelijk even rust

Ik ben vanmorgen begonnen met Paroxetine (20mg)...
ik heb een beetje hetzelfde gevoel al bij mijn eerste joint..afwachten tot je er iets van merkt (van de bijwerkingen dan).

quote:

Op donderdag 10 juli 2008 10:02 schreef ArTiC het volgende:
Ik ben vanmorgen begonnen met Paroxetine (20mg)...
ik heb een beetje hetzelfde gevoel al bij mijn eerste joint..afwachten tot je er iets van merkt (van de bijwerkingen dan).

het schijnt zelfs zo dat dat spul ook positief werkt op je depressie , kortom, waarom zo focussen op de bijwerkingen

quote:

Op donderdag 10 juli 2008 10:13 schreef Re het volgende:

[..]

het schijnt zelfs zo dat dat spul ook positief werkt op je depressie , kortom, waarom zo focussen op de bijwerkingen

Omdat die direct merkbaar zijn in tegenstelling tot de invloed op mijn depressieklachten.