Zwanger.... en dan gaat het mis #5

'geniet' van elkaars gezelschap vandaag miss.. lekker uitwaaien aan het strand lijkt me een heel goed plan

miss_sly...

miss_sly, hopelijk hebben jullie vanavond samen nog een gezellig avond!

Miss_Sly, heel veel sterkte vandaag, ook voor je vriend/man

Ik hoop echt voor je dat het maar snel raak mag zijn voor jou/jullie
(En de rest van de meiden die in de MMM zitten, maar daarvoor is dit het verkeerde topic)

Een nieuw topic...ik hoop dat het weer gauw heel ver omlaag gaat en voor niemand nodig is.

Vandaag is op zich redelijk gegaan. Begonnen met een huilbui heb ik er kennelijk meteen het ergste uitgegooid. Daarna een paar uur gewerkt, tot schaap ook klaar was met zijn afspraken. Helaas was het te laat om naar Scheveningen te rijden, in de spits is dat niet zo leuk. Dus zijn we bezig geweest met iets wat zeker in onze toekomst ligt: ons nieuwe huisje. Vanmiddag hebben we bij verschillende winkels 3 nieuwe kastjes besteld. Was toch wel erg prettig om mee bezig te zijn.
Daarna hebben we heerlijk rustig tapas gegeten. Fijn gepraat over van alles, ook over deze datum en alle pogingen.

Misschien was het wel goed om weer even emotioneel met dit alles bezig te zijn. Ik heb het gevoel dat ik er weer tegenaan kan. En nog steeds, ondanks alles, ben ik heel blij voor die kostbare ervaring van deze korte zwangerschap!

quote:

Op woensdag 21 mei 2008 21:17 schreef miss_sly het volgende:

En nog steeds, ondanks alles, ben ik heel blij voor die kostbare ervaring van deze korte zwangerschap!

Pffff, nu schiet ik vol.
Het is ook zó bijzonder...
Ik hoop met alle andere posters (en lurkers...) mee voor jou en de vele andere dames die zo graag moeder willen worden.

quote:

Op woensdag 21 mei 2008 21:20 schreef Moonah het volgende:

[..]

Pffff, nu schiet ik vol.
Het is ook zó bijzonder...
Ik hoop met alle andere posters (en lurkers...) mee voor jou en de vele andere dames die zo graag moeder willen worden.

Ja, dat is precies wat deze lurker hoopt, vandaag heel erg voor jou miss-sly
maar ook voor alle andere wachtenden.

Ook een hele dikke knuffel van mij Miss_Sly
Ik vind het zo bewonderenswaardig hoe je hiermee omgaat, echt!

Thanks
Mijn vriendinnetje zei gisteren nog: je lijkt wel een strohalmpje. Wat er ook gebeurt, je veert altijd weer terug en dan gaat het weer goed met je.

Vond ik erg lief, en ik denk dat het misschien wel zo is. Maar ja, ik zou niet weten hoe het anders moet...

Ik verhuis weer terug naar het andere topic. Ik wilde dat niet 'vervuilen' met deze gevoelens en dit dipje.

Ik deel de bewondering voor jouw optimistische aard en de manier waarop je hiermee omgaat. Het fijne voor mij is dat je het met ons deelt, want dan kan ik er een graantje van mee pikken.

Door deze zin van jou:

quote:

Op woensdag 21 mei 2008 21:17 schreef miss_sly het volgende: En nog steeds, ondanks alles, ben ik heel blij voor die kostbare ervaring van deze korte zwangerschap!

ben ik me er inderdaad ineens weer van bewust dat het ook heel fijn was, zo kort als het duurde. Dat gevoel wil ik koesteren, niet vergeten en weggedrukt laten worden door het verdriet. Dankjewel.

sombie, wat vind ik het fijn om dat te horen! Ik pink er een traantje om weg. Ik deel het omdat ik het kwijt moet, maar ik vind het echt heel erg fijn dat jij er wat mee kan!

Sterkte, meid

_{Ooo, hier is het topic! Ik had wel een gesloten deel 4 gevonden, maar geen deel 5 meer. Het zou ook mooi zijn als dit topic er niet hoefde te zijn, maar toch.}

Misschien kan een andere ervaringsdeskundige mij verder helpen? Ik heb drie weken geleden een curretage gehad ivm een missed abortion. Ik heb meer dan een week niet gevloeid en toen ineens wel. Op zich niet veel meer de laatste dagen, maar zo af en toen nog wat slijmig en wat oud bloed. Kan dit ook het gevolg zijn van een (te) goed doorbloede baarmoedermond??
En heeft iemand hier na een mk of curretage nog zwangerschapstesten gedaan om te zien of ze negatief waren? Ik heb bij mijn huisarts gevraagd of ze het hcg gehalte wilden testen, maar dat doen ze niet zelf en dus zou ik ervoor terug moeten naar het ziekenhuis. Daar heb ik nu nog even geen zin in.

En speciaal voor Mijsje: Veel succes morgen!

Miss_sly: ik wou dat ik er net zo positief over kon zijn als jij. Rationeel is het heel makkelijk: het kindje was niet goed, dus dit is goed. Alleen, ik heb helemaal niet genoten van mijn zwangerschap. Heb constant het gevoel gehad dat er iets niet goed was, een beetje alsof ik op de vlucht moest slaan (tja, lastig uitleggen zo). Volgens de vk is dat juist een teken geweest van mijn lichaam om aan te geven dat het dus ook niet goed was. Ik hoop zo dat ik dat de volgende keer dus niet heb, dat ik dan wel kan genieten....

mefke, ik vrees dat je voor het hcg-gehalte toch echt naar het ziekenhuis moet voor bloedonderzoek. het hcg dat eventueel achterblijft als de miskraam niet volledig is, is volgens mij veel te weinig om te testen met een zwangerschapstest. Het kan dan echt gaan om maar een heel klein beetje weefsel en dat geeft gewoonweg niet voldoende hcg af om in urine te zien.

Wat ik begreep van mijn arts is dat het vloeien (af en aan) wel een aantal weken kan duren.

en mefke, in de eerste periode na de miskraam was ik ook niet positief hoor! Dat rationiele wat jij hier nu neerzet, dat kan ik niet eens bedenken, daar wil ik niet eens aan. Ik hou het maar op de 'vette pech' zoals de arts zei. Ik heb gelukkig wel (niet constant maar toch zeker echt) kunnen genieten van de zwangerschap en daar ben ik echt heel blij om. Het moment dat ik misschien wel onder ogen moet zien dat het voor ons niet is weggelegd, komt snel dichterbij en dus probeer ik maar het positieve te halen uit dat wat ik wel heb mogen ervaren.

Sterkte iig Als ik zo hoor wat een nare mensen je tegen het lijft loopt met hun vervelende opmerkingen, heb ik bewondering voor het feit dat je niet al eens heel erg vreselijk uitgevallen bent tegen iemand

Ik heb twee weken erna een test gedaan thuis en die was duidelijk negatief.
Het bloedverlies durf ik je niet te zeggen, ik heb dat een week gehad en toen was het weg, cyclus duurde wel wat langer, maar kwam snel weer op gang.

Ik zal je zeggen dat bij een volgende evt. zwangerschap het lastig genieten is. Ik heb er nu moeite mee, ben heel voorzichtig, heb een hartje zien kloppen, maar durf het nog steeds niet te geloven. Mijn man gelukkig wel, dus die haalt af en toe de negativiteit wat omlaag. Maar het is moeilijk.

Veel sterkte!

Ik kan het me voorstellen Koningin. Ik heb me voorgenomen (en in hoeverre dat gaat lukken, zie ik dan wel) om de volgende keer nog meer vanaf het begin heel bewust proberen te genieten. Ondanks alles vond ik de zwangerschap een geweldige ervaring en die wil ik eigenlijk niet laten overheersen door angst.

Miss_Sly: ik hoopte dat de huisarts het ook kon prikken. Begreep dat die dat ook soms doen. Vandaar. Maar ja, ik moest daar eerst even gaan uitleggen wat hcg was, dusseh...dat zou het ziekenhuis worden. En dat is het me nog niet waard. Ik kan altijd nog een urinetest doen. Al heb ik het idee dat mijn cyclus al weer op gang is.

Ik ben juist erg rationeel geweest, al vanaf het begin. Zodra ik wist dat het vruchtje niet meer leefde en ik er al drie weken meer rondgelopen had, kon ik alleen maar denken: weg ermee. Had er ook helemaal niets mee. Tuurlijk, de klap kwam daarna en ik vind het nog steeds lastig als ik dikke buiken zie of als ik iemand hoor met ongeveer dezelfde datum als ik had. Maar wat me nog het meeste is tegengevallen is dat ik het zo niet zag zitten tijdens de zwangerschap zelf. Ik heb nooit een roze flardje gehad, laat staan een roze wolk. Terwijl ik toch echt heel graag een kindje wil. Dus ik hoop maar dat ik de volgende keer een beetje roze wolk meekrijg, al zal het inderdaad erg spannend zijn, die eerste weken. En dat ik een beetje kan genieten...

weet wat het is ,heb 6 zwangerschappen gehad waarbij 5x een miskraam in 4e maand van de zwangerschap.heb een cromosomentest laten doen in het ziekenhuis en bleek dat de setjes om het zo maar te zeggen door elkaar zaten de zgn translocatie.heb wel een mooie dochter nu en 3 prachtige kleinkids,goed zoals je ermee om gaat en laat de rest maar lullen hoor met uitspraken als ;je bent nog jong ect.je verliest wel je kindje want dat is het voor jou hoe klein ook.

Anderhalve week geleden heb ik te horen gekregen dat ik inmiddels 10 weken zwanger ben. Dit is naast mijn mirena gebeurt ( erg zeldzaam dus ) en deze wordt aankomende woensdag verwijderd. Nu heb ik sinds een aantal dagen bloedverlies en is dit de afgelopen uren ineens verergerd. Sinds die tijd verlies ik ook bloedstolsels waarvan er eentje erg groot was en leek op vruchtzakje ( weet het niet zeker ). Inmiddels heb ik de dokter al gebeld en volgens hem is het goed mogelijk dat het een miskraam is. Ik zal sowieso tot woensdag moeten wachten voor ik het zeker weet maar het rare is dat ik helemaal geen pijn heb gehad. Terwijl dat bij de meeste vrouwen wel zo is. Ik vraag me nu af of dit vaker voorkomt of niet? Wil iemand zijn ervaringen met mij delen?

@ danya: ik heb het gevoel gehad dat ik bij mijn mirena even zwanger ben geweest, maar dat dat mis is gegaan. Ik was nl. bijna nooit ongesteld door de Mirena, ineens voelde ik me 'anders' en net toen ik een test ging kopen had ik wat jij had, met die stolsels, had ik normaal nooit. Ik had ook geen pijn. Waaraan ik het merkte was dat ik me heel anders voelde dan normaal, en daarna intens intens verdrietig was en me heel leeg voelde(terwijl ik toen nog geen echte kinderwens had). Dus mijn gevoel gaf het eerder aan dan fysiek. Ik denk dat ik ongeveer 6 weken zwanger was. Mijn huisarts vond het onwaarschijnlijk maar ik weet het bijna zeker.

@miss sly: bovenstaande is mijn ' mini' ervaring in vergelijking met wat jij doormaakt, ik vind het heel mooi dat je aangaf de korte zwangerschap te willen koesteren ipv te focussen op het negatieve. Ik wou dat ik me dat toen gerealiseerd had en ik wens je alle goeds toe. Ik vind het super hoe je ermee omgaat!

@ oa mefke en koningin: ik ben zooo opgelucht dat ik dit van jullie lees. Ben nu 27 weken zwanger en naast de roze wolk waar ik me gelukkig regelmatig op bevind, maak ik me ook regelmatig zorgen. In het begin kon ik het amper geloven, ik was ' medisch' dus ben gelukkig verwend met heel veel echo's, en ik was iedere keer zo opgelucht. Zat morbide op sites over miskramen me maar alvast ' voor te bereiden'...Terwijl ik (durf het uit bijgeloof amper op te schrijven) dus alleen een soort ' onbewuste' miskraam had gehad, maar wel heel veel slecht nieuws over mijn vruchtbaarheid. Kan me dat gevoel dus zo goed voorstellen.
Ik heb er dus helaas geen advies in, ik doe zelf maar me onverantwoord voor de geest halen dat ik op een crisisafdeling heb gewerkt. Prostituerende, verslaafde en zichzelf uithongerende dames kregen daar soms geweldig gezonde kinderen, terwijl die kans van 1 op een miljoen hadden op uberhaupt een zwangerschap gezien hun medische achtergrond. Niet het beste voorbeeld, maar meer om mezelf moed in te praten.

Ik heb 11 september een miskraam gehad. Verloor bloed vanaf het weekend ervoor en zou donderdag (de 11e) afspraak hebben bij de vk voor een echo.
2 uur voor mn afspraak ben ik het vruchtje verloren, heb het gelukkig op kunnen vangen en we hebben het begraven. Dat voelt wel fijn, echt een beetje afscheid kunnen nemen voor mn gevoel.
Het vloeien is voorbij, dus ik denk dat alles ook echt weg is.
Volgens de vk was er geen reden (lichamelijk gezien) om te wachten om weer te proberen zwanger te worden.
Aan de ene kant heb ik zoiets van, misschien kunnen we beter een menstruatie afwachten, dan weet je tenminste weer een beetje of je cyclus weer enigzins op de rit is...
Aan de andere kant wil ik er ook wel weer voor gaan. Maar ja, waar ga je dan van uit qua cyclus...
En loop je niet de kans dat je vals positief test omdat misschien de HCG nog niet uit je lijf is?
Ik heb eigenlijk niet echt een idee hoe dat werkt en ook vergeten aan de vk te vragen. Die zei dat het wel 4-6 weken of nog wel langer voor er weer een menstruatie zou komen...

Nijna, ik heb op een gegeven moment gewoon een zwangerschapstest gedaan om te kijken of die negatief was. Nog nooit zo blij geweest met een negatief resultaat. En die ene cyclus wachten heeft echt alleen maar t maken met het feit dat je dan beter kunt berekenen hoe ver je bent. Mijn gyn zei tegen me dat ik daar echt niet op hoefde te wachten. Je lichaam wordt toch niet eerder zwanger dan dat het weer kan.
Over die vier tot zes weken...dat klopt. En is eigenlijk ook wel biochemisch te verklaren. Het hcg gehalte moet dalen tot niveau 'niet zwanger' en dan moet je cyclus weer op gang komen. Dalen hcg duurt even en een cyclus duurt ook vier weken, zo komen ze op die vier tot zes weken. Mijn lichaam pakte vrolijk mijn 'oude' cyclus op van voor de zwangerschap. En dat duurde 5 weken.
Veel succes komende tijd, hopelijk ben je snel weer zwanger!

Bedankt voor je antwoord. Ik denk dat ik er dan misschien voor mn eigen idee toch een testje tegenaan ga gooien met hopelijk een negatief resultaat .
Morgen maar ff in buurdorp naar de drogist . Ik durf hier niet zo goed, bang dat ik een bekende tegenkom .