As promised heb ik even de verschillen tussen wielrennen en hardlopen (middellange tot lange afstand) op virtueel papier gezet. Dit is puur mijn beleving en je hoeft het dus niet met me eens te zijn.
Trainingen:HardlopenHardlopen is wat trainingen betreft vrij eenvoudig. Je traint je duurvermogen, je snelheid en tempohardheid. De basis bestaat uit het lopen van duurlopen in verschillende tempo's: je lange exentensieve duurloop zal immers wat langzamer gaan dan een duurloop van een uurtje. Snelheidstrainingen kun je uitvoeren op de baan en zullen voor middellange tot lange afstandlopers (10, 15, 16, 21, 42 km) vooral bestaan uit 800m, 1000m, 1200m en 1500m bestaan: uitgevoerd boven wedstrijdtempo. Deze trainingen zijn perfect uit te voeren zonder onderbrekingen. Bovendien neem je de tijden op en zodoende weet je precies hoeveel progressie je boekt. Het werkt tevens extra stimulerend om tegen de klok te lopen en zodoende je pr's te verbeteren.
Dan heb je de tempohardheid trainingen. Het handigste is om een vast rondje te pakken en de tijd op te nemen. Ik neem een iets kortere afstand dan de wedstrijd en probeer op of iets boven wedstrijdtempo te lopen. Boven wedstrijdtempo is wel pittig, aangezien je een training simpelweg niet kan vergelijken met een wedstrijd.
Andere trainingsvormen als ritmelopen, hersteltrainingen, loopscholing en krachttrainingen (voor het hele lichaam) laat ik achterwege vanwege de geringe trainingsprikkel. Dit wil niet zeggen dat het onbelangrijk is!
De geplande trainingen kunnen vrijwel altijd doorgaan en zijn nagenoeg perfect uit te voeren en dat vind ik zeer belangrijk. Door de geringe snelheid heb je geen last van medeweggebruikers (uitzonderingen daargelaten), weersomstandigheden (op kou kun je je kleden, regen is enkel pretverhogend
en wind mee of tegen maakt ook weinig uit). Op de baan is het bovenstaande überhaubt niet van toepassing. Een prettige gedacht is dat je ook in slechts een uurtje tijd een flinke trainingsprikkel kunt krijgen.
Wielrennen:Bij het wielrennen heb je te maken met veel meer trainingsvormen. Dit hoeft direct een nadeel te zijn, maar het vraagt wel wat meer aandacht. Zo heb je de gebruikelijke duurtrainingen, intensief en extensief, tempo-duurtrainingen (d2 en d3 *1), intervaltraingen (intensief, extensief, weerstand), souplessetraining en natuurlijk herstel- en krachtwerk.
Goed, dit lijkt een hele hoop maar tot dusver is het vergelijkbaar met hardlopen. Alleen bij de loopsport wordt intensief of extensief bepaald door de afstand. Het verschil zit vooral in trainen voor bepaalde soorten wedstrijden. In Nederland zal je vooral criteriums rijden (rondjes om de kerk). Hierdoor komt het accent te liggen op korte intensieve intervallen, explosiviteit, sprintjes en kracht (pelotonrijden, koersinzicht, bochtenwerk etc. zul je leren door veel te koersen). Het probleem ligt voor mij bij de uitvoering. Ik ben misschien wel een mierenneuker wat training betreft, maar té vaak worden trainingen gehinderd door auto's, fietsers op de fietsenpaden die laat reageren, weersomstandigheden. De intervaltrainingen moeten hier in Nederland uitgevoerd worden op vlakke weg en als redelijk getraind renner trap je je lens en loopt de snelheid flink op. DIt is niet erg veilig en het traint niet lekker. Er zijn onvoldoende lange, rechte en rustige wegen (of bergen!) om je intervallen correct uit te voeren.
Bovendien kost het enorm veel tijd en dat strookt niet altijd met werk/studie. Ik was afgelopen maanden 15+ uur kwijt per week aan training. Extensieve duurtrainingen slokken zo 4 á 5 uur op en een goed opgebouwde intervaltraining houdt je ook zo 2.5 uur bezig.
Tijdens wedstrijden komen de verschillen écht bovendrijven. Wat de training betreft is het maar net hoeveel waarde je hecht aan een perfecte uitvoering (ik heb dat vrij hoog zitten).
Wedstrijden:In een loopwedstrijd sta je sterk als individu. In de trainingen heb je ervaring opgedaan en heb je geleerd wat voor tijd je kan lopen. Je zal waarschijnlijk in een groepje terecht komen, maar toch je eigen plan trekken. De trainingsarbeid zal echt de uitwerking hebben die je wil: harder en beter(!) trainen zal resulteren in betere tijden en misschien zelfs winst brengen (goede en slechte dagen daargelaten).
Een wielerwedstrijd is veel grilliger wat dat betreft. Om te winnen moeten veel zaken samenvallen: je moet sterker zijn dan de rest, je moet in een goede positie zitten, je moet geen materiaalpech hebben, niet vallen etc. Ervaring, inzicht en je mannetje staan in een groep zijn dus minstens zo belangrijk als training. Je bent altijd afhankelijk van anderen aangezien je alleen geen kans maakt tegen een groep in een vlakke koers. Grotere investeringen qua trainingsarbeid resulteren dus niet per sé in betere resultaten en dat is niet altijd even prettig en motiverend.
Samengevat: wielrennen is naast training vooral tactiek, inzicht, positioneren en geluk. Hardlopen leunt meer op het principe: train hard, win easy.
Algemeen:Wielrennen heeft natuurlijk ook een heleboel dingen die me wél trekken, anders zou ik er geen 15 uur p/w in steken. Zo ben ik gek op het materiaal, het stampen op de pedalen (snelheid en lekker je kracht kwijt kunnen) en het feit dat je 'ergens komt'. Mooie gebieden, vakanties in de bergen, het hele wielersfeertje, gezelligheid van groepritten, het taaltje, evenementen op tv, mooie toertochten. Het lopen stelt daar tegenover: geweldige kick na een flinke training, een 'leeg' hoofd en een heerlijke flow. Helaas is het lichaam wel wat gevoeliger voor blessures en andere lichaamsongemakken, maar verstandig trainen voorkomt een hoop leed.
Ik ben vast nog een hoop mooie dingen vergeten. Het is zomaar even een simpele opsomming.
*1 De meeste wielrenners trainen met een hartslagmeter en de trainingsintensiteiten worden (bij een gebruikelijke methode) ingedeeld in herstel, d1, d2, d3, weerstand.