Dankjewelquote:
hehe, ja is niet het makkelijkste land. Maar een hotel en visum regelen moet kunnen toch? St Petersburg is geweldige stad. Gewoon lekker gaan rondlopen en alle highlights iig zien. Terrasjes pakken, rondje met rondvaartboot is leuk en misschien een concert meemaken oid.quote:Op vrijdag 18 april 2008 15:18 schreef Reddiablo het volgende:
ik wil ook naar Rusland, maar wat een gezeik om in dat land te komen zeg... pffff
ik wil gewoon normaal dat land in, geen gezanik - geen reisleiding, geen hotel, geen visum. Gewoon vakantie. Basta. Blin. Putin regel die shit nou even ofzo.
Anyway, iemand tips over St. Petersburg?
Mariisnky theater, elke auto die avonds rondrijdt fungeert ook als taxi, zorg dat je aan de goede kant van de Neva staat in de nacht, bezoek peterhof.quote:Op vrijdag 18 april 2008 15:18 schreef Reddiablo het volgende:
ik wil ook naar Rusland, maar wat een gezeik om in dat land te komen zeg... pffff
ik wil gewoon normaal dat land in, geen gezanik - geen reisleiding, geen hotel, geen visum. Gewoon vakantie. Basta. Blin. Putin regel die shit nou even ofzo.
Anyway, iemand tips over St. Petersburg?
Ik heb een vriendin wonen in St.P, dus wil daar lekker bivakkeren -- scheelt toch weer geld in een hotel.quote:Op zaterdag 19 april 2008 14:51 schreef Travelmonkey het volgende:
[..]
hehe, ja is niet het makkelijkste land. Maar een hotel en visum regelen moet kunnen toch? St Petersburg is geweldige stad. Gewoon lekker gaan rondlopen en alle highlights iig zien. Terrasjes pakken, rondje met rondvaartboot is leuk en misschien een concert meemaken oid.
Wees blij dat je daar überhaupt binnenkomt. EU-ambassades doen moeilijker tegenover Russische burgers dan Russische ambassades tegenover EU-burgers.quote:maar wat duurt dat godsgloeiend lang. Gaat toch nergens over???!
Dien een petitie in bij EU-ambassade's in Rusland.quote:Op zondag 20 april 2008 22:05 schreef Reddiablo het volgende:
tsja, blij..... maar droevig dat het zo triest moet gebeuren allemaal. Belachelijk.
Daar wordt Sinterklaas niet vrolijk van.quote:Op donderdag 24 april 2008 21:03 schreef ultra_ivo het volgende:
HOezo vliegen van Tallinn naar Riga? Er gaan ook bussen.
verder is de snelweg tussen riga en tallinn uitstekend, zeer goed te doen dusquote:Op donderdag 24 april 2008 21:13 schreef ultra_ivo het volgende:
mwah, zijn goede bussen daar. De Ikarussen zijn allang verkast.
Ongetwijfeld. Maar:quote:Op donderdag 24 april 2008 21:33 schreef ETA het volgende:
[..]
verder is de snelweg tussen riga en tallinn uitstekend, zeer goed te doen dus
t'is maar 310km......quote:Op vrijdag 25 april 2008 15:35 schreef Roellio het volgende:
[..]
Ongetwijfeld. Maar:Met het vliegtuig voor 100 euro 16 uur in de bus voor 20 euro
Die keuze is snel gemaakt.
Ik hou het meestal op 'bljad' als stopwoordje. Als er dan mensen omheen zijn die het verstaan kun je het altijd in 'bljaha' corrigeren.. erg handigquote:Op zaterdag 26 april 2008 15:51 schreef Reddiablo het volgende:
ik zei laatst pizda tegen mijn Russische vriendinnetje, die was helemaal gechoqueerd
nee, niet tegen haar, maar over de voetballers van ADO Den Haag
ik houd het maar bij blin
Volgens mij valt het nu wel mee. De laatste keer dat ik er was, was ik de eerste, en toen ik klaar was stonden er maar 3 of 4 buiten te wachten...Het scheelt echt enorm dat ze nu elke dag open zijn, en van 9 tot 1 geloof ikquote:Op maandag 23 juni 2008 12:18 schreef jeoren het volgende:
Andere vraag: hoe lang zijn tegenwoordig de rijen bij de Russische ambassade te Den Haag, nu ook op dinsdag en donderdag kan worden langsgegaan voor een visum?
Altaj is super. Let wel op met de bureaucratie daar. Toen ik er was eiste de OVIR in Gornij Altajsk een officieel verzoek van de OVIR uit de stad waar de uitnodiging vandaan kwam om mij te registreren. Voordeel is weer wel dat je in de Altaj je kunt laten registreren zonder een vast adres op te geven in de republiek. Dat kan ook in ieder districtscentrum.quote:Op maandag 23 juni 2008 13:32 schreef Ooster het volgende:
Komende zomer hopelijk naar Moskou en Novosibirsk/Altai gebergte.
Daar word ik bij voordat toch wel een beetje horendol van. Je moet bij het aanvragen van je visum al opgeven waar je naartoe gaat. Gedaan-> nu plannen veranderd en geen tijd/geld/zin om een nieuw visum aan te vragen. Ik denk dat ik het er maar op aan laat komen. Dan maar geen stempeltje uit Jekatarinenburg. Verder ga ik (als het allemaal goed gaat) een trektocht te paard maken. Niet echt een vast adres dus.quote:Op maandag 23 juni 2008 15:55 schreef ultra_ivo het volgende:
[..]
Altaj is super. Let wel op met de bureaucratie daar. Toen ik er was eiste de OVIR in Gornij Altajsk een officieel verzoek van de OVIR uit de stad waar de uitnodiging vandaan kwam om mij te registreren. Voordeel is weer wel dat je in de Altaj je kunt laten registreren zonder een vast adres op te geven in de republiek. Dat kan ook in ieder districtscentrum.
Mwah, zo precies moet je het niet nemen met de stempeltjes. Je moet van ergens een stempeltje hebben. Behalve dan de speciale gebieden. Autonome Republieken mogen namelijk op een aantal terreinen hun eigen wetten maken. De Republiek Altaj doet dat driftig. Met een aantal positieve en negatieve punten.quote:Op maandag 23 juni 2008 20:34 schreef Ooster het volgende:
[..]
Daar word ik bij voordat toch wel een beetje horendol van. Je moet bij het aanvragen van je visum al opgeven waar je naartoe gaat. Gedaan-> nu plannen veranderd en geen tijd/geld/zin om een nieuw visum aan te vragen. Ik denk dat ik het er maar op aan laat komen. Dan maar geen stempeltje uit Jekatarinenburg. Verder ga ik (als het allemaal goed gaat) een trektocht te paard maken. Niet echt een vast adres dus.
Als ik na half juli een jaar lang geen berichtje meer op FOK! heb geplaatst weten jullie waar ik zit .
Dat kan, als je alle benodigde papieren hebt.quote:Op maandag 23 juni 2008 20:45 schreef twentemeisje het volgende:
Misschien een stomme vraag, maar kan ik wanneer ik de uitnodiging van het hotel binnen heb rechtstreeks naar de Russische Ambassade in Den Haag gaan voor het visum? En hoe lang duurt dat dan?
Benzine kost er in ieder geval geen cent....quote:Hello,
I'm planning a trip to Russia and one the things I read is that their will be an eclipse this summer in some parts of Russia.
I would love to see it and travel by car from Yekaterinburg throw the swamps of Siberia to Nizhnevartovsk.The eclipse won't be 100% in Yekaterinburg and the roadtrip to Nizhnevartovs should be unforgettable!
Which native Russian or traveler would like to rent a car (share costs ), buy gasoline and make this (about 5 days, 2*1000km) roadtrip to one of the most special treasures of nature?
The eclipse will be august the 1st so we should leave Yekaterinburg in the morning of july the 30th to be on time I guess!
Please respond as soon as possible when you're interested, even if you're not sure to join the trip!
Greetings,
Waar heb je gekeken? 170 is wat erg fors qua prijs.quote:Op maandag 23 juni 2008 23:00 schreef Ooster het volgende:
Met het vliegtuig. Ik zou wel met de trein willen maar Moskou - Novisibirsk is me een beetje te ver voor de tijd dat ik ga (drie weken). Een enkeltje binnenlandsevlucht is 170 euro wat ik bekeken heb.
is dat het bedrag per liter??quote:Op dinsdag 24 juni 2008 16:32 schreef Ooster het volgende:
Zelf had ik ook zoiets in gedachten maar wegens te weinig belangstelling toch maar wat anders...
[..]
Benzine kost er in ieder geval geen cent....
ziet er uit dat je alles wel ziet...ik zou wel VROEG in de rij gaan staan voor het kremlin en Lenin Mausoleum...Ik was daar in de zomer, en de rij was echt BIZAR lang voor Lenin....quote:Op maandag 30 juni 2008 11:56 schreef Technoviking het volgende:
6 juli vliegen we op Moskou.
Wij verblijven bij een Russische collega van mijn vader die meerdere appartementen heeft. Wij verblijven op Novoostankinskaja Street. Volgens mij ligt dat redelijk centraal.
Iemand nog tips voor ons/onze Russiche tourguide?
Hij mailde vandaag wat wij graag willen zien, zodat hij zich even kan inlezen.
Ik heb nu:
• cocktails in de "Red Bar" op de 27ste etage van een luxe wolkenkrabber met uitzicht over nachtelijk Moskou!
• Rode Plein
• Gum
• De metro http://nl.wikipedia.org/wiki/Metro_van_Moskou
• Mausoleum van Lenin
• Gorki Park
• Kremlin
• boottocht over de rivier
• Basilius-kathedraal
• kathedraal van de Grote Verlosser
• Arbat boulevard
• het Pushkin museum, modern-arts museum en Church of Spilled blood
Probleem 1: Ik wil geen creditcard gegevens mailen of faxen, ik wil betalen via een secure webserver o.i.d. Is dit echt de gangbare manier om Russische tickets online te boeken? Ik krijg er een onveilig gevoel bij.quote:Dear xxx,
Thank you for your reply.
> Is it possible to pick them up at your travel agency in Moscow?
Yes, you will collect the tickets on the train station in Moscow.
Please, notice that no tickets left for the train #002. I can offer
you the following train:
Train #006 08.07 23:30 - 07:40.
The price and train type is the same.
> We would like to pay by credit card.
Two tickets are 314. In Russian Rubles:
314 * 25 + 5% (bank surcharges) = 8242 RUR
Please, complete the CREDIT CARDHOLDER'S AUTHORIZATION FORM attached
to this message in order to pay via your credit card and fax the
completed AUTHORIZATION FORM to +7 (3412) 45 00 37. We accept Visa and
Master Card.
Avoid, if possible, e-mail-ing us your completed CREDIT CARDHOLDER'S
AUTHORIZATION FORM as it can easily be intercepted by the third party
during the electronic transmission!
Please, note:
- the credit card will be authorized in Russian Rubles (the exchange
rate is 1 USD = 25 RUR);
- we need to receive a copy of the first page of your current passport
or I.D.;
- if you still want to send the required documents via e-mail as an
attachment, do not attach them as a text file and do not give it any
names related to money, payment or credit cards. The files with .doc
or .jpg should work out best.
Looking forward to hearing from you soon.
Best regards,
Tatiana Peresypkina
Svezhy Veter Travel Agency
Karla Marxa 288-a
Izhevsk 426008, Russia
Tel/Fax: + 7 (3412) 45 00 37
Tel/Fax: + 7 (3412) 45 00 38
E-mail:*
http://www.svezhyveter.ru
Svezhy Veter Agency
Karla Marxa 288-a
Izhevsk 426008, Russia
Tel/Fax: + 7 (3412) 45 00 37
Tel/Fax: + 7 (3412) 45 00 37
Jep ook wij met Meastro kaart nooit problemen gehad!quote:Op dinsdag 1 juli 2008 13:08 schreef cohen het volgende:
Ik ga zaterdag naar Moskou, maar heb nog een vraagje.
Ik las ergens dat je alleen geld kunt pinnen met Creditcard, maar ik kan toch ook wel met mijn postbank giropasje Roebles pinnen uit een pinautomaat??
Kan iemand mij hier svp antwoord op geven? Alvast bedankt!
Die prijzen op waytorussia zijn niet echt actueel volgens mij, http://nordictravel.ru/page/trains2.html Hier betaal je voor die trein die jij noemt al 117$ (daar staat bij dat het prijzen van 2008 zijn). Verder doet zo'n ticketbureau er natuurlijk een flinke toeslag op.quote:Op dinsdag 1 juli 2008 13:32 schreef Technoviking het volgende:
Wij vliegen zondag op Moskou en willen dinsdag met de nachttrein naar St. Petersburg. Omdat we bang zijn dat de treinen daar allemaal al volgeboekt zullen zijn wilden we van tevoren boeken.
Na wat googlen kwamen we bij de site "trains.waytorussia.net" uit (zie plaatje). Deze site vermeldt een prijs voor de nachttrein van $70 per persoon (+b+s). Een totaal van $140 dus.
[ afbeelding ]
De site in kwestie verkoopt zelf geen kaarten maar fungeert meer als tussenpersoon tussen consument en de ticketbureau's/reisbureau's die treinkaartjes aanbieden. Via de site krijgen we van het reisbureau dat wij aanschreven om onze tickets te boeken zojuist deze mail:
De schuingedrukte stukjes tekst zijn vragen van ons uit de vorige mail.
[..]
Probleem 1: Ik wil geen creditcard gegevens mailen of faxen, ik wil betalen via een secure webserver o.i.d. Is dit echt de gangbare manier om Russische tickets online te boeken? Ik krijg er een onveilig gevoel bij.
Probleem 2: De prijs zou moeten zijn: 2x$70=$140 x 25 +5% = 3675 Rubles.
zij rekent:
Two tickets are 314. In Russian Rubles:
314 * 25 + 5% (bank surcharges) = 8242 RUR
Zo duur kan dit toch niet zijn? Ik ben geneigd om te denken aan oplichting/bizar teveel betalen.
Ik heb via het hostel (Moscow Home Hostel) geboekt waar ik ga overnachten. Daar rekenden ze voor een nachttrein Moscow-St. Petersburg omgerekend 72 euro. Ik weet niet of ze er nog wat opslag bijdoen, maar ik verwacht niet heel veel.quote:Op dinsdag 1 juli 2008 16:28 schreef Helly het volgende:
[..]
Die prijzen op waytorussia zijn niet echt actueel volgens mij, http://nordictravel.ru/page/trains2.html Hier betaal je voor die trein die jij noemt al 117$ (daar staat bij dat het prijzen van 2008 zijn). Verder doet zo'n ticketbureau er natuurlijk een flinke toeslag op.
Ik ben momenteel toevallig ook met haar aan het mailen over kaartjes, ik vertrouw ze op zich wel, ze worden positief genoemd op het forum van waytorussia.
Je krijgt dan een soort E-ticket dat je moet uitprinten en in Moskou op vertoon van je paspoort en creditcard inruilt voor een echt ticket.quote:TransKreditBank OAO is the main partner of the Russian Railways JSC. It has a regional network comprising 32 branches, nine subsidiaries and three affiliated companies. TransKreditBank OAO is a 74.9%-owned subsidiary of Russian Railways JSC.
Welk bureau is dat dan?quote:Op dinsdag 1 juli 2008 17:11 schreef Technoviking het volgende:
Ik heb iig al een ander bureau voor $135 per ticket. (Met online secure betaling bij een Nederlandse payserver)
gewoon ff de EXIF info bekijkenquote:Op zaterdag 19 juli 2008 08:36 schreef DutchTrain het volgende:
[..]
Dat worden pas bijzondere foto's als je het tijdstip erbij vermeldt
Het was nog veel "lichter" dan je op de foto ziet. Helaas kreeg ik dat er met mijn kleine digicam niet goed op.quote:Op zaterdag 19 juli 2008 08:36 schreef DutchTrain het volgende:
[..]
Dat worden pas bijzondere foto's als je het tijdstip erbij vermeldt
De foto's die ik heb gemaakt zijn bewust iets donkerder gemaakt om de lucht er goed op te krijgen, neutraal belicht zijn ze een flink stuk lichter.quote:Op maandag 21 juli 2008 13:34 schreef Technoviking het volgende:
[..]
Het was nog veel "lichter" dan je op de foto ziet. Helaas kreeg ik dat er met mijn kleine digicam niet goed op.
(vorige week, St. Petersburg)
[ afbeelding ]
PARDON?quote:Op zaterdag 26 april 2008 15:51 schreef Reddiablo het volgende:
ik zei laatst pizda tegen mijn Russische vriendinnetje, die was helemaal gechoqueerd
nee, niet tegen haar, maar over de voetballers van ADO Den Haag
ik houd het maar bij blin
Gelukkig zijn we nog gepromoveerd, maar het hele reguliere seizoen was een grote scheldkannonade aan ergernis En dat was nog 1x zo met die uitwedstrijd tegen RKC.... BRRRRRR! Maar goed -- Guess who's back!quote:
Nou, lijkt me sterk dat als je op straat van je fiets lazert (bij wijze van) en je heel hard blin roept dat je dan in de bak belandt... misschien dat als er een agent in de buurt is je misschien een boete krijgt, maar als je dan gewoon beleefd bent niks aan de hand. Net zoals je hier een agent geen teringlijer (etc.) moet noemen.... vinden ze niet fijnquote:Op dinsdag 19 augustus 2008 14:58 schreef Breiniak het volgende:
Ruskiy mat is een wereld op zich. Het is één van de hoofdredenen dat de taal zo moeilijk is, denk ik. Opletten als je Rusland bezoekt: openbaar gebruik van de woorden пизда, бляд, хуй, ебать en alle mogelijke afleidingen is verboden en kan je in een cel doen belanden.
Een buitenlander die Ruskiy mat spreekt komt meestal toch belachelijk over. ^^
Geen geschreven verslag. Wel fotografeer ik bijna alles wat ik zie. Van de ruim 1100 gemaakte foto's staan er 611 op mijn website;quote:Op donderdag 31 juli 2008 19:18 schreef jeoren het volgende:
Dat klinkt als een zeer goede reis. Houd je ook nog een verslag bij?
bronquote:Oct 24, 2008
Russian Railways signs Memorandum of Intent with Talgo.
Russian Railways and the Spanish engineering corporation Patentes Talgo SA have signed a Memorandum of Intent to develop cooperation on high-speed rolling stock.
The parties have agreed to explore jointly the possibility of using Talgo trains permanently on the Tren Hotel Series 7 for high-speed passenger services between Moscow and Berlin.
The Talgo is equipped with an automatic system for switching between the narrow and broad gauges used in Eastern and Western Europe.
The companies will prepare a joint feasibility study, with Russian Railways to provide its Spanish partners with necessary information on future passenger volumes, forecast the expected economic benefit of passenger transportation and determine the logistics scheme of passenger services between Moscow and Minsk and Moscow and Warsaw.
For official confirmation of the technical feasibility of using Talgo rolling stock on the Moscow - Berlin route, the Spanish-made wagons will be tested at Shcherbinka, with Talgo lending Russian Railways three passenger cars for temporary use free of charge.
The contract for the transfer of rolling stock was signed between Talgo and RosZhelDorSnab, a subsidiary of Russian Railways.
Upon receipt of the technical and cost parameters of the Talgo wagons from the Spanish side, as well as of the conditions for their maintenance and repair, an evaluation will be made regarding the desirability of purchasing trains for permanent use.
Russian Railways will develop a concept for a joint business to operate passenger services with railway companies in Germany, Poland and Belarus.
If a contract is signed to supply Spanish-made rolling stock, the first train will be delivered to Russia two years following the signing the contract. According to preliminary estimates by Russian Railways, passenger services between Moscow and Berlin will require at least three Talgo units. Maintenance for the trains can be carried at the Talgo depot in Berlin.
Ik mocht gewoon zo doorlopen met dat ding op Sheremetyevo.quote:Op dinsdag 9 september 2008 17:43 schreef Reddiablo het volgende:
vorige week m;n aanvraag gedaan bij de Ambassade hier in DH -- als alles goed is mag ik morgen m'n Visum ophalen
Gelukkig gaat dat allemaal niet zo langzaam - wel is alles aan stricte regels gebonden en is het allemaal een bijzonder tafereel - maar goed
Vraagje -- denken jullie dat het problemen oplevert om een laptop mee te nemen - of gaat deze eerst helemaal kaalgetrokken worden door de KGB enzo?
Ik ook. En had nog wel meer apparatuur bij me en ik had dus ook alle bonnetjes meegenomen (er was me verteld dat ze daar ook zeker naar gingen vragen), maar ze waren meer geïnteresseerd in mijn schoenen.quote:Op woensdag 29 oktober 2008 08:23 schreef Aanvoerder het volgende:
[..]
Ik mocht gewoon zo doorlopen met dat ding op Sheremetyevo.
2 jaar geleden was Terug naar Siberie ook op tv, wellicht wordt het in 2010 weer herhaald..quote:Op woensdag 29 oktober 2008 14:08 schreef Arnem_ het volgende:
Is er iemand die de serie "Terug naar Siberië" op DVD-heeft? Heb alleen de laatste afleveringen gezien. Het schijnt dat de serie ooit op DVD is verschenen maar Joost mag weten waar. Ik heb ervan genoten en zou de andere zeven afleveringen ook dolgraag willen zien.
Daarnaast goed nieuws! De VPRO komt begin 2009 met een serie over Rusland op de buis. Zouden we eens een ander beeld van Rusland in onze media krijgen?
Ik weet niet of ik hier een open deur in trap maar misschien is de volgende link voor mensen met interesse in Rusland wel een goeie:
englishrussia.com
Naast het eindeloos dwalen op googleearth kan ik me op die website prima vermaken.
* Arnem_ moest op Sheremetyevo 1 ook wachten en met hem nog vele anderen.
* Arnem_ stuitert lekker verder op Цивильск - Never Sleeps
Meer staat er ook niet. Voor mij op zich voldoende info om al enthousiast te geraken. Corstius is een jonge journalist en schijnt een leuk boek over Rusland geschreven te hebben.quote:Rusland-correspondent Jelle Brandt Corstius schetst het dagelijks leven in Rusland.
Terug naar Siberie kun je overigens (tegen betaling) wel terugkijken op ooitgemist (een Belgische website)..quote:Op woensdag 29 oktober 2008 14:39 schreef Arnem_ het volgende:
Staat vandaag in de VK.
[..]
Meer staat er ook niet. Voor mij op zich voldoende info om al enthousiast te geraken. Corstius is een jonge journalist en schijnt een leuk boek over Rusland geschreven te hebben.
De belg zond tot afgelopen zondag "Terug naar Siberië" uit en ik was dus een beetje te laat met het gaan kijken van de serie. Ben zelf ook een ruime week in Siberië geweest en wil NU terug. Dat gaat even niet. (met nu bedoel ik natuurlijk, zo gauw als het daar weer een beetje op temperatuur begint te komen)
Ohjaquote:Op woensdag 29 oktober 2008 14:56 schreef Susi het volgende:
Klinkt superinteressant.
Aankomende woensdag ga ik naar Sint Petersburg. Kijk er enorm naar uit, zal veel foto´s maken
Pushkin ligt wel op zo'n half uurtje rijden van de stad. Laat staan als je files hebt. Maar het is zeker super mooi. Daarnaast weet ik ook niet of het openbaar vervoer er heen gaat, maar dat zullen ze bij de receptie van je hotel wel weten.quote:Op dinsdag 2 december 2008 18:56 schreef Reddiablo het volgende:
ik ga eind December weer, en een groot deel van Januari.... hmmm, da's misschien wel een leuke tip dat Pushkin - ik zal het opperen.... we moeten ook het Peterhof nog goed doen -- -maar ja, het weer is even leidend bij dat soort excursies
Fuck hotels... ik blijf bij m'n vriendinnetje slapenquote:Op dinsdag 2 december 2008 20:36 schreef Susi het volgende:
[..]
Pushkin ligt wel op zo'n half uurtje rijden van de stad. Laat staan als je files hebt. Maar het is zeker super mooi. Daarnaast weet ik ook niet of het openbaar vervoer er heen gaat, maar dat zullen ze bij de receptie van je hotel wel weten.
Zelf ben ik ook in Altai geweest en ik verheug me dan ook ontzettend op de eerste aflevering (en ook de volgende). In de VARA-gids van deze week staat een klein artikeltje over de serie. De serie gaat volgens mij vooral over sociologische problemen in Rusland. Dat zou een beetje jammer zijn want Rusland is echt wel meer dan sociale problemen. Ik hoop ongelijk te hebben en vooral mooie beelden te zien. Hoe dan ook, ik kan me weer ergens op verheugen!quote:Jelle Brandt Corstius komt tijdens zijn reis door Rusland bijzondere mensen tegen in absurde situaties. Een bezoek aan het Altai-gebergte. Bij het dorp Korgon valt er regelmatig ruimteafval uit de lucht
quote:Op woensdag 22 april 2009 19:28 schreef dingdang het volgende:
Afgelopen najaar heb ik een aantal russen leren kennen, en ze nodigden mij uit om binnenkort bij hun op bezoek te komen. Hierbij kan ik bij hun thuis logeren, en laten zij mij moskou zien.. Uiteraard lijkt dit mij echt super cool, want hoe kan je nou beter een land(iig deel van cultuur/gewoontes) leren kennen dan bij de mensen thuis.
Nu hebben we nog geen datum geprikt, maar willen we wel alvast de visum aanvragen ingang zetten. Hierbij hebben we 2 mogelijkheden: toeristenvusum of privé visum
Bij de eerste moet je vooraf je in/uitreis data opgeven, echter zijn die nog niet bekend. Voor het privévisum is het noodzakelijk dat mn vrienden een officiele uitnodiging sturen, echter kan dit behoorlijk lang duren. Dit laatste visum is 90 dagen geldig, en volgens mij meer flexibel met de in.uitreis data.
Helaas is de info over prive visum op internet erg beperkt, is er iemand die hier meer ervaring mee heeft??
Ik ga overigens alleen naar moskou. Zijn hierbij dingen die ik echt in de gaten moet houden? wat zijn echte do's / dont's in rusland/moskou? Hoe zit het met de veiligheid en corruptie (op vliegveld?)
Het lijkt me natuurlijk helemaal super om daar een paar dagen naartoe te gaan, maar vind het toch ook wel beetje eng om eerlijk te zijn
Alvast bedankt voor de tips!
De produkti!quote:Op woensdag 22 juli 2009 08:47 schreef Dynia het volgende:
Succes flying fox! Waarom siberian airlines? ben wel benieuwd met jouw aankomende ervaringen met deze vliegmaatschappij. Zelf heb ik alleen nog maar met Aeroflot gevlogen, maar ben wel erg nieuwsgierig naar andere maatschappijen...:)
Nee ik moet wachten op m'n uitnodiging, die wordt door de Migration Office geregeld, niet door de universiteit. Uni kan schijnbar niet vertellen wanneer dat ding precies komt. Ik regel volgend weekend de rest (Apostille op mn BSc diploma, HIV test etc.) en wacht dan wel op die uitnodiging zodat ik meteen de volgende ochtend naar Den Haag gaquote:Op woensdag 22 juli 2009 08:44 schreef Dynia het volgende:
Wat duren die visum aanvragen lang zeg...3 weken? Waar moet je op wachten dan? De ambassade of de uitnodiging? Als ik eenmaal mijn uitnodiging had (dat duurde dan wel weer 3 maanden ofzo ) dan had ik meestal binnen 3 dagen mijn paspoort met visum weer terug.
Ik ben zelf nooit lang in Moskou geweest, en at meestal gewoon in het hotel of bij vrienden...even langs de "Produkti" wat te eten halen...lekker goedkoop. Restaurants zijn volgens mij behoorlijk duur in Moskou.
http://www.tripadvisor.co(...)_Central_Russia.html
Bron: http://windowoneurasia.bl(...)-tatars-muslims.htmlquote:Window on Eurasia: Kazan Tatars, Muslims and Shamans Present Three New Challenges to Moscow
Paul Goble
Vienna, April 10 – Three very different actions by the Kazan Tatars, a major Muslim Spiritual Directorate, and the shamans of the Russian Federation both reflect the unintended consequences of Moscow’s approach to ethnic and religious issues and present new challenges to the Russian government that it may find difficult to dismiss out of hand.
First of all, having secured Moscow’s agreement to declare Kazan “the third capital” of Russia, some Kazan Tatars are now seeking to have the central government declare their language “the second state language of Russia” because the Tatars are the second largest language community there and serve as Russia’s bridge to other Turkic-speaking peoples.
The World Forum of Tatar Youth, which has organized this effort and put up a special website (uzebez.org/) to press its case, seeks more than just recognition. It hopes to use this campaign to reverse recent cutbacks in Tatar language use outside of Tatarstan because unlike other nations in Russia, most Kazan Tatars live beyond their republic’s current borders.
And to that end, the group plans an online petition campaign, something that will both raise national awareness among young Tatars (another goal of the group) and challenge Moscow’s policy under Putin and Medvedev of cutting back the national component of education in many areas (mariuver.wordpress.com/2009/04/09/tatar-2-gosjazyk/#more-7442).
Second, the Muslim Spiritual Directorate (MSD) of the European Part of Russia has pub two books by Said Nursi on its list of “approved Islamic literature,” even though these and other works of the Islamic writer have been declared “extremist” by Russian courts and are included in the Federal List of Extremist Materials (www.interfax-religion.ru/?act=news&div=29686).
On the one hand, this action by the MSD reflects a widespread view among many Muslim leaders that Russian courts lack the expertise to decide who is “extremist” among Muslims. And on the other, the timing of this action appears to be a protest against the composition of the new justice ministry group that is supposed to provide such testimony.
However that may be, at least some Muslims close to the Russian government, including Mufti Mukhammedgali Khuzin, who is himself a member of that new justice ministry group, say that the MSD’s actions represents “a challenge to the leadership of the country” (www.interfax-religion.ru/print.php?act=news&id=29689).
Such “a demonstrative approval of materials which form the ideological foundation of the Nurjilar organization, which the Supreme Court recognized last year as extremist, is an unconcealed challenge and may be considered as spitting in the face of the Russian powers that be,” Khuzin told Interfax.
At the very least, this decision of the MSD for the European Part of Russia, especially given the prominence of that group within the Union of Muftis of Russia and its authority among many Muslims as a traditional rather than radical forum, will spark new tensions between the government and Muslim leaders, at a time when Moscow would like to avoid them.
And third, there is another emerging challenge, although it may seem extraordinarily distant from Russia’s corridors of power. The shamans of Russia have announced plans to hold the “first popular elections of the Supreme Shaman of Russia,” thus creating a leader who could speak for them in Moscow (www.shamanstvo.ru/choice.htm).
In recent months, shamans in Siberia and the Far East have been among the leaders of protests against the destruction of the environment by Russian officials and Russian firms, and with a popularly elected leader, they are likely to demand that they should be represented in Russia’s Inter-Religious Council as one of the country’s “traditional” religions.
Patriarch Kirill, who in his earlier incarnation as the head of the Moscow Patriarchate’s External Affairs Department took the lead in organizing that group and using the term “traditional” to embrace only Orthodoxy, Islam, Judaism and Buddhism, will thus face a new test, especially since many in Russia see shamanism as part of their heritage.
But Moscow is unlikely to make a concession on this point because many would see the addition of yet another “traditional” religion as opening the way for the inclusion of other groups, including Catholics and Protestants, and that could destroy precisely the exclusionary, religious “power vertical” in which both Kirill and the Kremlin have invested so much.
De Terra Cotta is wel aan de prijs inderdaad...quote:Op maandag 23 november 2009 10:50 schreef superheist het volgende:
Kwam er dit weekend achter dat die tent Terra Cotta in Sint Petersburg van een Nederlander is, niet helemaal mijn stijl plek (beetje preppy/overpriced) maar toch grappig. Tevens is er een heuze Nederlanse vereniging: http://www.nlv-stpetersburg.com/
VK FTW! Prachtige Facebook-kloon.quote:Op maandag 23 november 2009 10:55 schreef ultra_ivo het volgende:
Dan moet je je eens inschrijven op vkontakte (Russische facebook). Kom je nog allerhande Nederlandstaligen tegen, ook van Russische afkomst of nog altijd woonachtig in Rusland.
Dat gaat 'm niet worden.quote:Op zaterdag 28 november 2009 10:35 schreef Xfade het volgende:
Ik haal het mischien uit het slop. Of ik ben lastig
Ik ben geen reiziger. Het verste is Duitsland voor mij.
Ik will graag 3 dagen naar Moskau en het liefst deze week.
Na een beetje googlen zie ik dat ik mischien een visum nodig heb.
Wat kan ik het beste doen? En niet zelf rijden
Wil een vriend bezoeken, en ik ben deze week vrij, dus het zou mooi uit komen.
http://www.ambru.nl/?a=10042quote:Op zaterdag 28 november 2009 11:39 schreef Xfade het volgende:
spoed linky? <3 en tbh wtf zo veel moeite
Bij de meeste visumbureaus zo'n 3-5 werkdagen.quote:Op vrijdag 11 juni 2010 15:40 schreef maok het volgende:
Klopt het dat je bij een visum aanvraag je paspoort zo een aantal weken kwijt bent?
Mij reisorganisatie regelt het voor mij en die hadden het over ongeveer 3 weken maar dat het soms nog wel langer duurt.quote:Op vrijdag 11 juni 2010 16:01 schreef DutchTrain het volgende:
[..]
Bij de meeste visumbureaus zo'n 3-5 werkdagen.
Ik kon met mijn pas naar Den Haag en daar plakten ze het visum in mijn paspoort.quote:Op vrijdag 11 juni 2010 15:40 schreef maok het volgende:
Klopt het dat je bij een visum aanvraag je paspoort zo een aantal weken kwijt bent?
bij mij duurde het iets langer dan een week. Vanuit Finland wel een keer 3 weken moeten wachten, maar dat was via reisorganisatie.quote:Op vrijdag 11 juni 2010 15:40 schreef maok het volgende:
Klopt het dat je bij een visum aanvraag je paspoort zo een aantal weken kwijt bent?
Woon je vlakbij Den Haag is dit een interesante optie. Woon je wat verder van Den Haag weg wordt de reistijd toch irritant en de kosten een stuk hoger dan via een visumburo.quote:Op vrijdag 11 juni 2010 17:56 schreef travelman het volgende:
[..]
Ik kon met mijn pas naar Den Haag en daar plakten ze het visum in mijn paspoort.
Ik heb ook een rijbewijs en omdat mijn portomonee een keer is gestolen inmiddels ook nog in zo'n mooi pasje formaat.quote:Op zaterdag 12 juni 2010 00:44 schreef ultra_ivo het volgende:
Ik vindt 't dan weer zonde om m'n paspoort altijd bij me te hebben vanwege de legitimatieplicht. Een identiteitskaart is dan handiger.
Ontzettend leuk tijdens oud en nieuw.quote:Op woensdag 15 juni 2011 00:33 schreef stoeltafel het volgende:
Kick
Hoe leuk is Moskou met oud en nieuw? Ervaringen? Hoeveel dagen kan je ongeveer in Moskou blijven wil je alle leuke dingen gezien te hebben, weekje?
2x geweest en ga over anderhalve maand weer. Absoluut genoeg te zien / doen.quote:
AirBerlin vanaf Düsseldorf. Tickets tussen de ¤120,- en ¤200,-quote:Op dinsdag 12 juli 2011 09:52 schreef KnutdeIJsbeer het volgende:
Iemand wel eens de trein gepakt naar Moskou? Ik zie dit regelmatig op het bordje staan op Utrecht Centraal en iedere keer voel ik de verleiding om nog snel een kaartje te kopen en in te stappen (wat uiteraard niet zo slim is zonder visum / paspoort)
Het duurt bijna 2 dagen maar dat lijkt me juist wel tof. Tijd om te lezen, uit het raam kijken, beetje tot rust komen. Dan een paar dagen Moskou en met het vliegtuig weer terug. Maar misschien verheerlijk ik het een beetje en is het eigenlijk een stinkende trein vol dronken russen door een zwart/grijs zure regen landschap.
Zijn er eigenlijk prijsvechters die vliegen op Moskou/St. Petersburg?
Ferry heb ik inderdaad niet gekeken. Wist niet dat dat ook kon. Maar gezien het feit dat ik niet kan zwemmen en het zinken van de Bulgaria geeft me dat nou niet echt een veilig gevoelquote:Op zaterdag 16 juli 2011 20:18 schreef Miendientje het volgende:
Ik heb geen idee wat het kost, maar heb je ook al gekeken naar de ferry? Of wil je perse met de trein?
Dat is inderdaad wel goedkoop ja! Dankjewel! Sta je echt zo lang bij de de grens te wachten? En is het mogelijk om de kaarten daar te kopen i.p.v. online?quote:Op zaterdag 16 juli 2011 20:29 schreef rosstek het volgende:
Er is geen rechtstreekse treinverbinding meer tussen St. Petersburg en Tallinn. Die 250 Euro zal dus voor een route met een grote omweg zijn.
Een alternatief is de bus; http://www.luxexpress.eu. Een enkeltje vanaf 20 Euro.
Ik ben in beide steden 1 dag geweest en ben tussen door in 1 dag van de ene naar de andere stad gereden. Zelfs dan krijg je van beide steden al wel een goede indruk maar ik had bijvoorbeeld geen tijd om musea te bezoeken. Ik wilde eigenlijk wel (even) naar de Hermitage maar die is helaas dicht op maandagen en ik was er precies op een maandag. Het ligt er maar net aan wat je allemaal wilt doen. Als je alleen langs de bekendste plekken wilt dan is 1 dag al genoeg maar als je de hele Hermitage wilt bekijken wel wat langer bezig. In Moskou kom je vanzelf op de metrostations aangezien het handigs is om met de metro te reizen daar. Ik heb toen zelf in mijn reisgids een rijtje met de mooiste opgezocht, heb een route gepland en ben daar zelf gewoon steeds uitgestapt.quote:Op zaterdag 23 juli 2011 00:04 schreef Kadoe het volgende:
Ik wil deze herfstvakantie een stedentrip van 6 dagen naar Moskou en Sint Petersburg maken. In de gids van Bolsjoj stond een trip van 6 dagen waarbij je met de nachtrein van Moskou naar Sint Peterburg kon reizen.
Is dit genoeg om van beide steden een goede indruk te krijgen? Of zouden jullie het aanraden om bijvoorbeeld nog een extra dag bij te boeken in Sint Petersburg?
Oh ik en mijn reisgenoot spreken beide geen Russisch, is dit een groot probleem? En is het bijvoorbeeld noodzakelijk om een 'Metro tour' in Moskou te boeken met een gids? Of kun je makkelijker zelf een aantal random metro's in de stad bekijken?
Ik vind 6 dagen persoonlijk veel te kort. Ben al twee keer in Moskou geweest (laatste keer 10dagen) maar heb nog steeds niet alle interessante dingen gezien. Maar dan moet ik wel bekennen dat ik ontzettend gefacineerd ben door Rusland en dus graag ALLES wil zien Maar als je alleen de hele belangrijke landmarks wilt zien en de musea over wilt slaan moet 6 dagen voor beide steden wel genoeg zijn.quote:Op zaterdag 23 juli 2011 00:04 schreef Kadoe het volgende:
Ik wil deze herfstvakantie een stedentrip van 6 dagen naar Moskou en Sint Petersburg maken. In de gids van Bolsjoj stond een trip van 6 dagen waarbij je met de nachtrein van Moskou naar Sint Peterburg kon reizen.
Is dit genoeg om van beide steden een goede indruk te krijgen? Of zouden jullie het aanraden om bijvoorbeeld nog een extra dag bij te boeken in Sint Petersburg?
Oh ik en mijn reisgenoot spreken beide geen Russisch, is dit een groot probleem? En is het bijvoorbeeld noodzakelijk om een 'Metro tour' in Moskou te boeken met een gids? Of kun je makkelijker zelf een aantal random metro's in de stad bekijken?
Voor een Rus valt het mee. Jij bent een buitenlander en betaalt dus de volle mep. Staat bij de meeste musea e.d. twee prijzen aangegeven: Een voor Russen en een voor buitenlanders (veelal 2-4x zo veel)quote:Op woensdag 27 juli 2011 15:02 schreef Kadoe het volgende:
Bedankt voor de reacties! Ik zal jullie tips meenemen.
6 dagen is idd heel erg kort maar ik heb helaas ook niet langer de tijd. Omdat ik beide steden toch graag wil doen heb ik hier maar voor gekozen. Ik hoop dat ik gunstige vluchttijden heb, anders heb ik helemaal niets aan de reisdagen
Kun je het rode plein en het Kremlin trouwens in 1 dag doen? Of moet ik daar meerdere dagen voor uitrekken?
Oja, zijn de entreegelden er trouwens duur? Kost het bijvoorbeeld erg veel geld om de basilius kathedraal te bezoeken?
Sinds wanneer is dit dan? Ik heb in Moskou iig niet zulke prijzen aangegeven zien staan.quote:Op woensdag 27 juli 2011 15:06 schreef Alec690 het volgende:
[..]
Voor een Rus valt het mee. Jij bent een buitenlander en betaalt dus de volle mep. Staat bij de meeste musea e.d. twee prijzen aangegeven: Een voor Russen en een voor buitenlanders (veelal 2-4x zo veel)
Heb het in talloze musea meegemaakt, maar bijv. ook St. Basil Cathedral.quote:Op donderdag 28 juli 2011 19:07 schreef MoChe het volgende:
[..]
Sinds wanneer is dit dan? Ik heb in Moskou iig niet zulke prijzen aangegeven zien staan.
Weird! Heb je de hele tijd met een fototoestel om je nek heen gehangen?quote:Op donderdag 28 juli 2011 22:23 schreef Alec690 het volgende:
[..]
Heb het in talloze musea meegemaakt, maar bijv. ook St. Basil Cathedral.
http://www.cccpamsterdam.nl/quote:Op donderdag 28 juli 2011 19:10 schreef MoChe het volgende:
Je hebt hier in NL trouwens veel Russische winkeltjes maar waar ik naar op zoek ben is een Russische Supermarkt zoals je die wel vaker in Duitsland aantreft. Dus een supermarkt als de AH (niveau van de AH is wellicht te hoog gegrepen) maar dan met Russische producten. Iemand tips?
Inmiddels is er een weg door de Amur-vallei. Daardoor hoef je de auto niet meer op de trein te zetten om een groot stuk moeras te doorkruisen.quote:Op dinsdag 16 augustus 2011 15:22 schreef hvan het volgende:
Is het eigenlijk mogelijk om per auto helemaal naar Vladivostok te rijden? Zijn er uberhaupt wegen die Vladivostok verbinden met Moskou?
Ik vlieg vrijdag en 1,5 week later terug voor 170 euro. AirBerlin vanuit Düsseldorf.quote:Op maandag 7 november 2011 22:51 schreef stoeltafel het volgende:
Update! Met oud en nieuw ga k naar Moskou. Heb een ticket gezien rond de 300e, is dit normaal? De29ste tot de 2/3e
Alleen heb geen hotel kunnen vinden voor een normale prijs. Wel wat hostels met een dorm, dan is het heel betaalbaar.
Heeft iemand ervaring met oud en nieuw in Moskou?
Hotel Zolotoy Kolos is 10min vanaf het Rode Plein met de Metro en redelijk betaalbaar.quote:Op maandag 7 november 2011 22:51 schreef stoeltafel het volgende:
Update! Met oud en nieuw ga k naar Moskou. Heb een ticket gezien rond de 300e, is dit normaal? De29ste tot de 2/3e
Alleen heb geen hotel kunnen vinden voor een normale prijs. Wel wat hostels met een dorm, dan is het heel betaalbaar.
Heeft iemand ervaring met oud en nieuw in Moskou?
leuk , ik wil ook welquote:Op zaterdag 19 april 2008 14:59 schreef Reddiablo het volgende:
[..]
Ik heb een vriendin wonen in St.P, dus wil daar lekker bivakkeren -- scheelt toch weer geld in een hotel.
Ik heb weleens gelezen dat je op zich ook op de een of andere manier voor een nacht kan boeken, of levert dat allemaal problemen op?
Zij is ook een business visum (ipv personal) aan het regelen, zodat ik wat ruimer kan regelen om daar 1 / 2 weken heen te gaan, maar wat duurt dat godsgloeiend lang. Gaat toch nergens over???!
Ik vlieg 30 december heen en 9 januari terug voor 178 euro. Lufthansa vanaf Amsterdam met korte tussenstop op Frankfurt. Lufthansa heeft vaak de beste prijzen Amsterdam-Moskou (met tussenstop in Frankfurt of München)quote:Op dinsdag 8 november 2011 19:17 schreef Alec690 het volgende:
[..]
Ik vlieg vrijdag en 1,5 week later terug voor 170 euro. AirBerlin vanuit Düsseldorf.
Brrr, autorijden in Rusland. Nooit zelf geprobeerd, maar voor zover ik het mij kan herinneren, hebben mensen hele andere ideeen over voorrang verlenen, zich houden aan het aantal vastgestelde rijstroken, e.d.quote:Op maandag 21 mei 2012 15:43 schreef Tinkerbel_ACC_ het volgende:
Hoi allemaal,
voor deze zomer staat Rusland (nou ja, Moskow en St Petersburg) op het programma met de eigen auto. Nu zat ik even te googlen op het visum, en vroeg me af hoe jullie aan de invite komen? Via een site (ik kwam oa http://invitationrussia.com/english/ tegen) of gewoon via de visumdienst (waarbij zij ook de uitnodiging verzorgen)? Want vind 40 euro nogal duur voor alleen een invite en de moeite van het naar de ambassade brengen ... (maar als het me heel vee ltijd en moeite kost dan mogen ze het toch doen)... Vandaar graag jullie ervaringen!
Bedankt!
We zijn inmiddels terug (sinds maart) dus we zijn inderdaad wel wat gewend ... In veel delen van de wereld rijden ze niet zo netjes als hier, met als "hoogtepunt" India Dus daar ben ik niet bang voor We hebben een Defender 110, dus die dwingt ook vaak al wat respect af.quote:Op woensdag 23 mei 2012 11:11 schreef sheonlydreams86 het volgende:
[..]
Brrr, autorijden in Rusland. Nooit zelf geprobeerd, maar voor zover ik het mij kan herinneren, hebben mensen hele andere ideeen over voorrang verlenen, zich houden aan het aantal vastgestelde rijstroken, e.d.
Oh, ik zie dat jullie met een wereldreis met de auto bezig zijn, dan hebben jullie vast in andere landen dat soort praktijken gezien
Volgens mij moet je die altijd zelf opvragen. Een telefoontje naar je zorgverzekering en het is geregeldquote:Op woensdag 23 mei 2012 09:47 schreef Tinkerbel_ACC_ het volgende:
-knip-
Hebben jullie ook die zorgverzekeringsbrief moeten regelen? Of zit dat in de support letter?
Dank je!quote:Op woensdag 23 mei 2012 16:08 schreef Miendientje het volgende:
Wij waren ook met eigen auto in Rusland en ik vond het verkeer nogal mee vallen. Ik heb zelfs in landen als Slowakije en Polen erger mee gemaakt. Alleen in Moskou was het een beetje eng, vooral die lui met geblindeerde ramen en een zwaailicht (geen hulpdiensten ovirgens) reden nogal hard.
[..]
Volgens mij moet je die altijd zelf opvragen. Een telefoontje naar je zorgverzekering en het is geregeld
Volgens mij moet je bij de grens wel iets van een verzekering afsluiten oid. Ik weet het niet precies, het was niet mijn auto dus ik heb dat toen niet geregeld.quote:Op woensdag 23 mei 2012 17:40 schreef Tinkerbel_ACC_ het volgende:
[..]
Dank je!
Voor de auto heb je verder geen verdere documenten nodig behalve eigendomspapieren en zo toch(voor de wereldreis hadden we een carnet nodig, maar zie daar rusland niet bijstaan)?
Jawel hoor, dat is wel van de zorgverzekering, heet in de volksmond 'Ruslandverklaring' Is een verklaring dat je verzekerd bent voor zorgkosten, reisverzekering is volgens mij niet verplicht.quote:Op woensdag 23 mei 2012 17:46 schreef ultra_ivo het volgende:
Nee, het is geen zorgverzekeringsbrief die je moet hebben maar een brief van je reisverzekering. Let op, sommige reisverzekeringen nemen ijskoud 2 weken de tijd om zo'n brief te sturen (ik wacht al een week op die van mij).
Als je in het zuiden des lands woont, kan ik je Maxmarkt in Merksem (bij Antwerpen) nog wel aanraden. Stuk groter en uitgebreider als de gemiddelde in Nederland.quote:Op donderdag 28 juli 2011 19:10 schreef MoChe het volgende:
Je hebt hier in NL trouwens veel Russische winkeltjes maar waar ik naar op zoek ben is een Russische Supermarkt zoals je die wel vaker in Duitsland aantreft. Dus een supermarkt als de AH (niveau van de AH is wellicht te hoog gegrepen) maar dan met Russische producten. Iemand tips?
makkelijker om zelf gewoon die brief te regelen, bv. via rusreis.nl. Minder gedoe.quote:Op donderdag 23 augustus 2012 16:06 schreef Grunner het volgende:
Ik heb het hele topic doorgelezen, maar kan het antwoord niet vinden. Als ik bijvoorbeeld een hotel boek via booking.com, hoe ontvang ik dan een (toeristische) uitnodigingsbrief? Ik neem aan dat die over de post naar me wordt verzonden?
Hm oke. Wat voor gedoe is dat dan? Het is dus niet zo dat je na je hotelboeking eenvoudig aan zo'n papier komt?quote:Op vrijdag 24 augustus 2012 00:04 schreef superheist het volgende:
[..]
makkelijker om zelf gewoon die brief te regelen, bv. via rusreis.nl. Minder gedoe.
Grappig is dat op reis had ik ook een russich meisje leren kennen die nodigde me ook gelijk uit om naar Moskow te komen. Misschien zijn westerse mannen toch wel een beetje status symbolen voor ze. Doe je voordeel ermee;)quote:Op maandag 6 mei 2013 19:29 schreef g0dz0r het volgende:
Ik kon zo snel geen andere vinden dus toch maar even een kick.
Op vakantie 2 Russische dames leren kennen en na niet al teveel whatsappen een uitnodiging gekregen om naar Moskou te komen. Ik kan daar pitten, moet alleen de hond uitlaten als zij er niet zijn en de bedoeling is daar eind mei een weekje gebruik van te maken.
Visum aanvraag is gedaan maar nu nog wat andere praktische zaken, simkaart met (ongelimiteerde) data bijv.
Zal allicht verkrijgbaar zijn op de luchthaven (Vnukovo) maar welke is aan te raden? En hoe ga ik dat daar duidelijk maken? Ik word wel opgehaald maar beide dames spreken erg weinig engels, zo goed als niet zeg maar. Nou werkt (Google) translate best prima maar zonder internet wordt dat wat lastig.
Vanaf het moment dat ik die simkaart heb gaat het verder wel lukken.
Ik zal me wel vreselijk slecht ingelezen hebben maar registreren? Euhm?quote:Op maandag 6 mei 2013 22:12 schreef ultra_ivo het volgende:
Denk eraan dat je je visum ook moet registreren. Als de dames zelf ingeschreven zijn in Moskou dan moeten zij dat voor je doen.
Ik heb ze van beide kanten leren kennen, behoorlijk nors en onvriendelijk maar ook openhartig en vriendelijk. Dit is ook maar een beetje een gok, alles lijkt te kloppen dus waarom niet? Ik neem mijn visa kaart mee voor het geval dat en de rest zie ik daar wel.quote:Op maandag 6 mei 2013 23:14 schreef Bombshell het volgende:
Grappig is dat op reis had ik ook een russich meisje leren kennen die nodigde me ook gelijk uit om naar Moskow te komen. Misschien zijn westerse mannen toch wel een beetje status symbolen voor ze. Doe je voordeel ermee;)
De hele procedure bestaat eigenlijk uit 4 delen.quote:Op dinsdag 7 mei 2013 10:22 schreef g0dz0r het volgende:
[..]
Ik zal me wel vreselijk slecht ingelezen hebben maar registreren? Euhm?
Wat, waar en hoe? Het is officieel niet zo dat ik bij hun blijf maar dat de invitatie door iemand anders gedaan wordt of begrijp ik je verkeerd?
Voor jou is de registratieprocedure niet zo'n gedoe. Jij kunt er niet veel aan doen. Bij het volgende contact met de 2 dames gewoon ff vragen of zij je kunnen registreren bij de OVIR.quote:Op dinsdag 7 mei 2013 22:11 schreef g0dz0r het volgende:
Euhm. Jeetje. Weekje Moskou. Het leek in theorie best een goed idee.
Invitatie heb ik geregeld via CIBT. Migratiekaart invullen moet ook lukken maar waar moet ik me dan registreren?
Daar stond dus niks over in de aanmeldingsprocedure.
Ik zal nog wel even gaan googlen. Wat een gedoe...
Ik heb het een dame gevraagd en geen idee maar ik druk ze de kaart wel in handen. Komt vast goed.quote:Op dinsdag 7 mei 2013 22:50 schreef ultra_ivo het volgende:
[..]
Voor jou is de registratieprocedure niet zo'n gedoe. Jij kunt er niet veel aan doen. Bij het volgende contact met de 2 dames gewoon ff vragen of zij je kunnen registreren bij de OVIR.
Ik heb meegemaakt dat de chauffeur van onze auto de afslag voorbij reed, vervolgens zet ie m in de achteruit en rijdt hij, op de snelweg, een stuk achteruit om alsnog de afslag in te rijdenquote:Op woensdag 23 mei 2012 16:08 schreef Miendientje het volgende:
Wij waren ook met eigen auto in Rusland en ik vond het verkeer nogal mee vallen. Ik heb zelfs in landen als Slowakije en Polen erger mee gemaakt. Alleen in Moskou was het een beetje eng, vooral die lui met geblindeerde ramen en een zwaailicht (geen hulpdiensten ovirgens) reden nogal hard.
[..]
Volgens mij moet je die altijd zelf opvragen. Een telefoontje naar je zorgverzekering en het is geregeld
Gewoon de plaatselijke Eurosvet binnenlopen. Daar is meestal een verkoper die redelijk engels spreekt. Wel je paspoort of identiteitskaart meenemen, die moet je laten zien als je een SIM kaart koopt. MTS en Beeline zijn twee betrouwbare mobiele operators daar.quote:Op dinsdag 8 oktober 2013 10:20 schreef Erasmo het volgende:
Ik zit binnenkort een korte tijd in Sint Petersburg en ik wou graag een lokale sim in de telefoon stoppen voor voornamelijk internet.
Weet iemand toevallig welk prepaid kaartje je het beste kan halen? Heb ongeveer een gig nodig...
Bedankt maar ik heb het kunnen redden met wifi leechen bij de eurasia tenten die door de hele stad zatenquote:Op dinsdag 8 oktober 2013 15:30 schreef ultra_ivo het volgende:
[..]
Gewoon de plaatselijke Eurosvet binnenlopen. Daar is meestal een verkoper die redelijk engels spreekt. Wel je paspoort of identiteitskaart meenemen, die moet je laten zien als je een SIM kaart koopt. MTS en Beeline zijn twee betrouwbare mobiele operators daar.
Belangrijkste tip idd: boek oprijd. en boek platzkart. veel leuker dan eerste en tweede klasse )quote:Op woensdag 26 februari 2014 18:10 schreef ultra_ivo het volgende:
Tussen St. Petersburg en Moskou zijn veel nachttreinen. De meesten daarvan zitten ieder nacht vol. Zorg ervoor dat je op tijd boekt. Je kunt in principe vanaf hier al boeken via www.poezd.ru.
Russische nachttreinen kennen 3 klasses, alles met bedden
1e klasse, lux, 2 personen per coupé, luxe spul. Behoorlijk aan de prijs.
2e klasse, kupe, 4 personen per coupé. prima te doen, duidelijk ruimer en luxer da West-Europese nachttreinen.
3e klasse, platzkart. Geen aparte coupé's, wel tussen schotten. Nog altijd meer ruimte dan in West-Europese nachttreinen Het is mijn favoriet, veel plek voor bagage en veel contact met andere reizigers.
In alle nachttreinen zijn er 2 conducteurs (eigenlijk eerder gastvrouwen/gastheren) per wagon. Zij verkopen kleine versnaperingen, houden de zaak schoon en houden lastige pasagiers in toom. En vooral, ze beheren de Samovar. Vergeet vooral niet je kop, je thee en je instantsoep. Warm water is gewoon gratis.
Zeker als je platzkart naar St. Petersburg gaat zul je allerhande tips voor je tijd daar krijgen onderweg.quote:Op vrijdag 28 februari 2014 10:25 schreef MoChe het volgende:
D
[..]
Belangrijkste tip idd: boek oprijd. en boek platzkart. veel leuker dan eerste en tweede klasse )
Moet je wel een grensovergang vinden waar je overheen mag. En je komt door wat behoorlijk linke gebieden. Niet doen. Niet verder naar het zuiden dan Pjatigorsk.quote:Op maandag 10 maart 2014 18:53 schreef Baran09 het volgende:
Hoe veilig is het om via Rusland richting Georgie te gaan per auto?
Iemand enig idee?
Dankje! Ook niet de snelweg volgen naar Azerbijan? Als je daar de grens over kan. Of toch gewoon via Turkije?quote:Op maandag 10 maart 2014 18:54 schreef ultra_ivo het volgende:
[..]
Moet je wel een grensovergang vinden waar je overheen mag. En je komt door wat behoorlijk linke gebieden. Niet doen. Niet verder naar het zuiden dan Pjatigorsk.
Dwars door Dagestan? Dat is een stuk gevaarlijker dan Tsjetsjenië. Snelweg is trouwens een mooi woord, zie het eerder als een krakkemikkige tweebaansweg met veel vrachtverkeer.quote:Op maandag 10 maart 2014 19:13 schreef Baran09 het volgende:
[..]
Dankje! Ook niet de snelweg volgen naar Azerbijan? Als je daar de grens over kan. Of toch gewoon via Turkije?
Moet kunnen toch? Via visum organisatie kun je sneller visa aanvragen..quote:Op zaterdag 28 november 2009 11:21 schreef superheist het volgende:
omdat je voor een visum een uitnodiging vanuit rusland nodig hebt, sneller dan 2 weken zit er echt niet in.
Bijvoorbeeld via yourvisa..quote:Op dinsdag 27 mei 2014 16:36 schreef zuidje het volgende:
[..]
Moet kunnen toch? Via visum organisatie kun je sneller visa aanvragen..
Dat klinkt best positief gelukkig :-)quote:Op zondag 1 juni 2014 08:03 schreef cohen het volgende:
Op vraag 1 kan ik deels antwoord geven. Ik ben een paar jaar terug eerst in Moskou geweest en daarna in St. Petersburg. Het viel mij op dat St. Petersburg veel en veel westerser is dan Moskou. Of ik daarmee kan concluderen dat ze ook meer "open minded" zijn weet ik niet, maar het feit dat ze daar ook veel meer Engels praten en dus open staan voor andere culturen lijkt erop dat ze ook meer multicultureel zijn ingesteld
Ok, dat eerste is natuurljk niet leuk. Maar als dat 1-malig was in 5 maanden dan is het nog te overzien. Al was het misschien anders afgelopen als er geen (brede) Russische gast bij jullie groep was.quote:Op zondag 1 juni 2014 11:59 schreef superheist het volgende:
Toen ik 4 jaar terug in St. Petersburg studeerde was er een studiegenoot van Afrikaanse afkomst, tijdens een avond stappen kwamen er opeens een paar Russen langs die geld aan een andere (Russische) klasgenoot aanboden om weg te gaan zodat zij die studiegenoot uit Afrika in elkaar mochten trappen..
Gelukkig was onze Rus een beer van een gast en trok zich er niets van aan, allemaal snel een taxi in gestapt en dat was het.
Verder is er niks gebeurd geloof ik in de vijf maanden dat hij er was, Af en toe zie je mensen uit Afrika; soms mensen uit de Kaukas, verder voornamelijk blank. In St Petersburg hebben ze het verder meer tegen homoseksuelen dan buitenlanders geloof ik.
Het is een normale stad waar je meestal, vooral met z'n drieen, gewoon veilig bent op straat.
Oke bedankt. Kosten van nederlandse banken weet ik, maar het ging meer om andersom. sommige buitenlandse banken willen nog al eens 'extra kosten' aanrekenen. Dat is daar dus niet?quote:Op zondag 25 januari 2015 20:09 schreef rosstek het volgende:
Je kan met een Maestropas geld opnemen bij oneindig veel geldautomaten in heel Rusland. De kosten daarvan kan je bij je eigen bank navragen. Meestal zo'n 2 Euro + 1%.
Meer ervaring met Moskou dan st P, maar over het algemeen is Rusland NIET multi-cultureel. Blanken lopen met blanken over straat, en 'zwarten' (en dat is dus iedereen die niet blank is) lopen samen...ook voor de veiligheid. Er is in sommige wijken veel geweld tegen niet blanken die niet goed opletten waar ze lopen, en op welke tijden. Ik wil niet zeggen dat je je dus per definitie onveilig moet voelen, maar als je getint bent, moet je toch een beetje oppassen. Een paar jaar geleden was ik op vakantie aan de Zwarte zee, in Gelenzjik, en ik was daar praktisch de enige westerling, en de enige negers die daar waren, stonden op de boulevard, in grasrokjes, en met speren. Kon je mee op de foto voor geld. Niemand die dat raar vond.quote:Op zondag 1 juni 2014 10:29 schreef Cracker26 het volgende:
[..]
Dat klinkt best positief gelukkig :-)
Zag je er ook wel veel culturen door elkaar lopen?
Kijk wel even of jouw bank Rusland als deel van 'europa' ziet of niet. Je bankpasje is als het goed is automatisch geblokkeerd voor pinnen buiten 'Europa'. Indien nodig zou je je pinpas daarvoor dus aan moeten zetten. Banken volgen daarin niet altijd een logische lijn inquote:Op zondag 25 januari 2015 20:18 schreef Speculant. het volgende:
[..]
Oke bedankt. Kosten van nederlandse banken weet ik, maar het ging meer om andersom. sommige buitenlandse banken willen nog al eens 'extra kosten' aanrekenen. Dat is daar dus niet?
Reken er op dat alle tours volledig in het Russisch zijn. Als je al een tour in een andere taal kunt vinden weet je zeker dat je de hoofdprijs betaalt.quote:Op donderdag 23 april 2015 14:45 schreef Knakker het volgende:
Wij gaan in September 3 weken naar Rusland. Wij gaan iemand een weekend bezoeken in de regio van Novosibirsk, en daardoor is het idee geboren om een dag of 6 naar de Altai te gaan. Ik snap dat de afstanden groot zijn, en dat daardoor de meeste tours minimaal 11-12 dagen zijn.
Iemand kennis/ervaring met een betrouwbaar reisagentschap dat kortere tripjes kan aanbieden? Twee volle dagen en een paar uur per dag reizen is echt geen probleem (in dat soort gebieden is de reis zelf vaak toch het doel).
Als dat lastig is: in hoeverre zijn er 'ter plaatse' goede dagtrips te regelen? De nachttrein gaat tot Biysk (bus naar Gorno-Altaysk->Teletskoye zo genomen?) en er gaat ook een rechtstreekse bus naar Chemal vanaf Novosibirsk. Spreken alleen geen Russisch; kan het alfabet wel lezen mocht dat wat uitmaken
Tips? Dank!
quote:Veel overuren maken heeft als voordeel dat je veel op vakantie kunt. Dit
jaar had ik genoeg verzameld om de hele zomer in Rusland door te brengen. Ik
begon de reis in St. Petersburg met een 800km randonneursbrevet. Dan een
aantal esperantobijeenkomsten in diverse Russische steden. Maar de hoofdmoot
van de vakantie was een fietstocht van dik 3 weken door het Altaj-gebergte,
aan de Russisch-Mongoolse grens.
Na een korte treinreis komen we rond de middag in Barnaul aan. Dima staat
ons al op te wachten samen met enkele lokale esperantisten. We zetten snel
onze fietsen weer in elkaar en laden de bagage op. Vooral Dima popelt van
ongeduld om te vertrekken. We nemen afscheid van de Barnaulse esperantisten
en maken de officiële beginfoto.
Dima kent Barnaul goed. Zijn vrouw komt er vandaan. Hij ziet zijn
schoonfamilie niet vaak, hij woont in Charkov, in het oostelijk gedeelte van
de Oekraïne, toch al snel 3 dagen met de trein van Barnaul. Hij gidst ons de
stad uit. Via de brug over de Ob rijden we het platteland op. Nu ben ik
gewend dat in Rusland een plaatsnaambord ruim uitgevoerd wordt, Barnaul doet
er nog een schepje bovenop. Metershoge letters staan er aan de oever van de
Ob, naast de brug. Je moet stekeblind zijn om niet te zien dat je Barnaul in
rijdt.
Al snel bereiken we de Chutski Trakt, de grote weg van Novosibirsk naar
Mongolië. Deze weg is een leidraad tijdens onze reis, het grootste gedeelte
van deze weg zullen we volgen. Voor een grote weg is ie relatief rustig.
Veel personenauto's rijden er niet, wel veel vrachtverkeer.
Het rijden gaat erg vlot. Zonder dat we er erg in hebben vliegen de
kilometers onder de wielen door. Ondanks de late start rijden we zo'n 75km.
Vooral Dima is verbaast. Hij heeft nog nooit met een kilometerteller
gereden. Ik ben tevreden over de groep. Ik hoef geen groepsgevoel te kweken,
dat is er vanaf het begin. Tegen de avond vullen we onze waterflessen bij
een klein dorpje. Een groepje ganzen scharrelt wat rond in de buurt van een
roestige tractor.
Een kampeerplek vinden we 's avonds zonder probleem. Langs de weg wonen
weinig mensen. Gewoon een kwestie van een zijweggetje inrijden, dan het bos
in en ergens op een aangename plek de tent neerzetten.
Over het weer hebben we niets te klagen. Het is lekker warm, maar niet te
warm. De noordenwind helpt ons een handje. Eigenlijk een te groot handje. We
gaan wel erg snel naar het zuiden. Op zaterdagochtend zijn we nog geen 150km
van Gorno-Altajsk af. Dat is wel erg dichtbij, we hebben geen zin de hele
zondag door de stad te banjeren. We besluiten om na Biisk een ommetje te
maken via diverse kleinere wegen. Onderweg naar Biisk willen we wat honing
kopen bij een verkoper langs de kant van de weg. Hij is zo onder de indruk
van onze plannen dat hij mijn honingfles gratis bijvult.
Biisk is een tegenvallende stad. Eigenlijk is Biisk alleen interesant voor
treinreizigers, het is het laatste station voordat je de Republiek Altaj
ingaat. De Loenly Planet beschrijft Biisk echter goed, twee uurtjes zijn
genoeg voor ons om alle bezienswaardigheden te zien.
De stad is zeker niet klein (236.000 inwoners), maar een internetcafé zoeken
we tevergeefs. We moeten ook lang zoeken naar de twee brug over de Bija. De
brug waar de Chutski Trakt over voert is makkelijk te vinden. Maar wij
willen een kleine hebben. Na lang zoeken vinden we de brug. Het is een
pontonbrug die alleen via achterafstraatjes te bereiken is. Gewoon
neergeplempt zonder logische aansluiting.
We hebben maar een paar kilometer om een goede kampeerplek te zoeken.
Verderop, langs de Katun zijn er moerassen. Eerst proberen we links van de
weg. We rijden een paar honderd meter het bos in en stoppen om een plekje te
zoeken. Direct worden we aangevallen door hele zwermen muggen. Ik pak direkt
mijn muggenspray en begin mijn benen en armen in te sprayen. Het helpt niet
veel. Tientallen muggen zitten al op m'n benen en armen. Ook Aleksej en Dima
worden aangevallen. We houden het maar een paar minuten vol en vluchten dan
terug naar de weg. Dit is wel erg bar. Bij een tankstation buigen we een
klein weggetje in. De eerste kilometer rijden we langs Datsja's, we zien de
weg door een eindeloze vlakte verdergaan. Een kilometer of wat verder zien
we een bossage langs de weg. Direkt erachter is een vlak gebied, voordat een
akker begint. Niet ideaal als kampeerplek, maar het moet maar. Gelukkig zijn
hier maar weinig muggen.
's Ochtends is Dima weer als eerste wakker. Hij wil zo min mogelijk in een
tent slapen, wordt dus snel wakker van de zon. Terwijl we geen haast hebben
zijn we toch vroeg op. Dat moet wel, de boeren beginnen het land te
beperken. Een traktor op een tankonderstel komt vervaarlijk dicht in de
buurt van onze tenten.
We breken snel op en rijden terug naar de weg. Als we vandaag weer zo snel
rijden als gisteren zijn we een dag te vroeg in Gorno-Altajsk. Maar dat is
niet nodig. Na een paar kilometer zien we een aangenaam meertje liggen. Hier
hadden we moeten kamperen. Ik kijk de anderen aan en we besluiten direkt
hier de ochtend door te brengen. We wassen onze kleren, Aleksej en Dima
scheren zich, het weer nodigt uit om het ervan te nemen.
In de loop van de middag gaan we weer op pad. Iets moeten we toch nog doen
vandaag. We steken de Katun over en verlaten de grote weg. Even het
materiaal testen op een onverharde weg is wel handig voordat we de laatste
stad van betekenis ingaan. Het onverhard rijden gaat redelijk. Aleksej en ik
hebben er niet zo'n probleem mee. Dima meer. Hij rijdt op een oude Turist
fiets van Oekraïense makelei. Een fiets die al heel wat kilometers gereden
heeft. De versnellingen doen het niet goed.
We rijden door een ruim opgezet dorp. Na het dorp zien we hoe een groepje
herders het vee binnendrijft. Met grote zwepen wordt het vee opgejaagd. Na
een tijdje merken we dat het weinige autoverkeer op het zandpad naast de weg
rijdt. We proberen dit zandpad uit, dit rijdt inderdaad een stuk beter. Ook
nu weer kamperen we direkt naast een akker. In de ochtend besluiten we om
over het zandpad verder te rijden. Dit is welliswaar twee kategoriën
slechter dan het keienpad, tenminste als we de kaart moeten geloven, maar
het rijdt een stuk beter. Beter rijden doet het tot het begint te regenen.
Direkt plakken onze banden vol modder, de wielen draaien mooizaam door de
enorme hoeveelheden modder onder de spatborden. Gelukkig is het nog maar een
paar kilometer tot de verharde weg. Via een klein dorpje rijden we naar de
brug over de Katun. Het is erg link hier, de brug is helemaal van ijzer, erg
glibberig in de regen. Aan de overkant mogen we van de brugwachter schuilen
in zijn huisje.
Ver is het niet meer naar Gorno-Altajsk. Tussen de regenbuien door rijden we
erheen. Ook op zondag zijn er nog veel winkels open in Gorno-Altajsk. Maar
het winkelen stellen we even uit. Het museum van Gorno-Altajsk sluit
redelijk vroeg. Echt groot is het niet, maar een goed overzicht van de
geschiedenis van het Altaj gebergte geeft het wel. Ik merk dat Aleksej een
echte ingenieursopleiding heeft gehad. Van geschiedenis weet hij niet veel.
Ik praat hem wat bij over de Mongoolse Hordes en andere basiskennis. Hij
vertaalt voor mij de verschillende opschriften van de vitrines. Dima had
geen zin in het museum, hij wacht buiten en kletst wat met voorbijgangers.
Tegen de avond zoeken we een overnachtingsplek. in Gorno-Altajsk is er een
turbaza. Het overnachten hier is spotgoedkoop, 30 roebel (36 roebel = 1
euro). Helaas is de turbaza vol. Maar er is een bijgebouw waar we op de
vloer kunnen slapen. Diverse andere reizigers komen die avond ook nog aan,
ook zij slapen in het bijgebouw.
Naar Gorno-Altajsk zijn we echter niet gekomen om musea te bezoeken.
Bureaucraten bezoeken, dat is onze reden. Zowel Dima als ik moeten ons als
buitenlanders nog eens extra laten registreren in de Republiek Altaj. Op
maandagmorgen staan we dan ook stipt om 9 uur bij het kantoor van OVIR, de
vreemdelingenregistratiedienst. Gelukkig zijn er weinig mensen, we zijn snel
aan de beurt. Dima heeft geen enkel probleem. Zijn Oekraïense paspoort wordt
snel geregistreerd. Wel moeten we nog even naar een bank om een klein bedrag
(20 roebel) te gireren aan de OVIR. Bij mij zijn er wel wat problemen. Als
de bureaucrate mijn visum bekijkt ziet ze dat ik een visum heb dat
uitgegeven is op basis van een uitnodiging uit de Republiek Chuvasjië. "Dat
gaat zo maar niet" antwoord ze, "ik heb een schriftelijk verzoek van de OVIR
van de Republiek Chuvasjië nodig om u te registreren". Wat we ook doen, ze
is niet te vermurwen. Aleksej gaat nog eens een keer naar binnen om haar te
proberen te overtuigen. Ook dat lukt niet. Wel zegt ze dat we ons in elk
rajoncentrum kunnen laten registreren en is ze zo vriendelijk om ons het
faxnummer van de OVIR in Ust-Kan te geven, het volgende rajoncentrum waar we
doorheenkomen.
Direkt gaan we naar het internetcentrum in het postkantoor van
Gorno-Altajsk. De Esperantojongeren uit Cheboksari (hoofdstad van Chuvasjië)
hebben mijn uitnodiging verzorgd. Aleksej kent alle Russische bureacratische
begrippen en stuurt een urgent mailtje naar Sasja uit Cheboksari. We
proberen haar ook te bellen maar ze is nog niet op kantoor. Dan Lena maar
gebeld, van haar heb ik een mobiel nummer. Zij belooft om Sasja te bellen en
te vragen dringend haar e-mail te bekijken.
De hele ochtend hebben we verloren met dit nutteloze gejaag op stempeltjes.
We doen snel boodschappen en koken ons eten in het overwinningspark. Zoals
overal in Rusland staat er een groot monument ter nagedachtenis aan de 2e
Wereldoorlog.
Op de kaart dacht ik een afkorting gevonden te hebben vanuit Gorno-Altajsk
naar de vallei van de Katun. Dacht ik, de afkoritng loopt ergens dood. Via
een wandelpaadje dalen we weer af naar de grote weg. Fietsen lukt er niet
altijd. Een korte tijd volgen we de Chutski Trakt weer opnieuw. Nu is er
veel toeristenverkeer. Bij de brug over de Katun is het zelfs een echte
toeristenkermis. Overal stalletjes waar ze van alles verkopen, vanaf de brug
bekijken veel mensen voorbijkomende rafters. De brug zelf heeft geen echte
toeristenkwaliteit.
Langs de Katun fietsen we verder naar Aja. Links en rechts van de weg zijn
er veel aanbiedinen voor overnachtingsadressen. Neit dat dat voor ons
relevant is, we willen nog een eindje verder fietsen, onze eerste bergpas
staat op het programma. Onderweg naar boven horen we plotseling van
achteruit wat gefluit. Het is Dima. Hij heeft een lekke band. Ik bekijk de
schade. Zijn achterband is finaal versleten, hier valt niets meer aan te
repareren. Gelukkig heeft hij dezelfde wielmaat als ik, 2 reserve
buitenbanden heb ik nog bij me. Ik geef een aan hem. Welliswaar is deze al
fors gebruikt, maar hij kan in ieder geval verder. We praten wat over
fietsbanden. Aleksej heeft het liefst autoventielen op zijn fietsbanden,
"dan kan ik altijd van een automobilist zijn pomp lenen" geeft hij als
argument. Hij is verbaasd als ik hem zeg dat er in Nederland maar een merk
auto verkocht wordt met pomp, de Lada. "Zijn ze bij jullie dan zo
ongeciviliseerd dat ze zichzelf niet kunnen helpen" is zijn verbaasde antwoord.
Bijna op pashoogte worden we verrast door verdwijnend asfalt. Langzaam
ploegen we voort. Boven aan de pas zien we de oorzaak, wegwerkers zijn bezig
de weg te verbeteren. Dat ze voordien eerst de weg verslechteren is een
klein detail. Maar de afdaling is in ieder geval goed geasfalteerd. Ik laat
me als een baksteen naar beneden vallen. Beneden zie ik een lange rij mooie
meertjes. Bij een ervan zie ik kampeerders. Ik stop en wacht op de anderen.
Zij zijn het direkt met mijn voorstel eens om hier te kamperen.
We moeten langs een slagboom om bij de andere kant van het meer te komen. Ik
probeer mijn fiets onder de slagboom door te duwen, dat lukt bijna, alleen
mijn fietscomputertje zit in de weg. Het conflict met de slagboom is
dodelijk voor de computer, de draadjes zijn gebroken. Als we een goed plekje
aan het zoeken zijn horen we een geschreeuw en gevloek vanaf het water. Het
blijkt dat dit gesloten terrein is. De beheerder is niet erg vriendelijk
gestemd. We wachten niet tot hij weer aan land komt en rijden terug naar de
weg. Er zijn nog genoeg meertjes. Vlak voor Altajskoje zien we een ander
meertje. Direkt horen we een forse knal. Dima's band is weer gesprongen. "We
blijven dus hier" merkt Aleksej op. De plek is niet zo ideaal als de vorige,
maar nog altijd goed te doen. Terwijl Dima hout klaarmaakt en Aleksej het
vuur aansteekt bekijk ik het achterwiel van Dima. Ik zie dat de band flink
verschoven is. Hij heeft teveel geremd in de afdaling, door de hitte is zijn
band gaan verschuiven en de ventiel onder spanning komen te staan. Niets
meer aan te doen, de buitenband is kompleet kapot. Ik geef hem mijn laatste
reserve, morgenvroeg kijken we wel in Altajskoje of er een andere band te
vinden is.
In Altajskoje vragen we de volgende ochtend wat lokale fietsers waar we
banden kunnen kopen. In de automaterialenhandel is het antwoord. En
inderdaad, ze hebben de goede banden hier. Dima legt direkt een nieuwe band
om zijn wiel.
Ik ga met Aleksej op jacht naar een reparatiemogelijkheid voor de
fietscomputer. Met wat zoeken komen we uit bij een televisie en
radioreparateur. In mum van tijd heeft hij de draadjes weer aan elkaar
gesoldeerd. Voor zo'n klein werkje wil hij niet eens geld hebben.
het is goed heet geworden als we Altajskoje verlaten. Een uurtje of twee
later stoppen we in een dorpje. Helaas is de vriezer van de dorpswinkel
kapot, geen ijs om af te koelen. We gaan aan de overkant van de weg in de
schaduw zitten. Even later komt er een oude man aanlopen. Hij raakt direkt
in gesprek met Dima. Honderduit vertelt hij over de oorlog, toen hij als
soldaat deelnam aan de slag om Berlijn.
Op het eind van de dag kunnen we ons toch niet meer bedwingen, we verlaten
het asfalt om binnendoor naar een goede kampeerplek te fietsen. Natuurlijk
is het hier onverhard. Maar nog altijd goed te berijden. Een enkel riviertje
moeten we doorfietsen. Maar er wacht ons een mooie kampeerplek. Er is tijd
genoeg om eerst van de rivier te genieten. Wrakhout van de
lenteoverstromingen ligt er genoeg. Bij het kampvuur genieten we nog een
tijdje na.
Op de valreep voor het slapen gaan probeert Aleksej zijn GSM nog eens uit. Er
is een heel zwak signaal. Maar nog altijd sterk genoeg om zijn SMS'jes te
kunnen ontvangen. Er zit er eentje bij uit Cheboskari, Sasja meldt dat er een
fax is verstuurd naar de OVIR in Ust-Kan, de OVIR heeft zelfs een
ontvangstbevestiging gestuurd. Opgelucht ga ik slapen.
Asfalt zullen we de volgende dag niet meer veel zien. De eerste kilometers nog
wel, maar na Solonesjnoje houdt het asfalt voorlopig op. We vrezen zelfs dat
het voor de hele komende week op zal houden. In Solonesjnoje doen we
uitgebreid boodschappen. We gaan de Altasjkij Kraj verlaten. In het
grensgebied tussen de Kraj en de Republiek Altaj zijn amper dorpen te vinden.
Over slechte wegen zwoegen we voort. Vooral Dima heeft het zwaar. De
versnellingen van zijn fiets werken amper, bij slecht wegdek moet hij iedere
helling omhooglopen.
De weinige dorpjes zijn erg landelijk. Er is inderdaad bijna niets te koop. De
weg is ook navenant, van gewoon onverhard gaan we langzaam richting beroerd
onverhard. Dit is echt het eind van de wereld volgens de autoriteiten, niemand
wil erin investeren. Af en toe kruisen we een klein riviiertje. Houten
bruggetjes zijn er nog wel.
Maar net als we het tijd vinden om eens te kamperen zitten we in een langerekt
dorp. Echte lintbebouwing die zich kilometerslang voortzet. Dima is aan het
eind van zijn krachten. We stoppen bij een winkel. Hij gaat direkt zitten. Ik
haal wat cola en chocolade voor hem. Langzaam komt hij weer op krachten. Niet
ver na het dorp zoeken we een kampeerplek. We waden door een zijriviertje en
vinden een van de mooiste kampeerplekken van de hele tocht.
's avonds doe ik de was. Ik heb niet veel schone kleding meer over.
De volgende ochtend vertrekt Dima wat vroeger. De eerste echte bergpas staat
op het programma. Aleksej en ik zullen hem wel ergens in halen. De onverharde
weg slingert door een laag gebergte. Zo ver we kunnen zien ontbreekt het
asfalt. Al snel zien we DIma voortsjokken. Hij heeft weer een lekke band, zijn
voorraad reserve binnenbanden is helemaal op. Gelukkig heb ik nog en kan hij
weer vooruit.
Via diverse hobbelwegen rijden we de Republiek Altaj in. Niet ver na de grens
is er eindelijk een dorpje met enige voorzieningen. We stoppen om boodschappen
te doen en banden te plakken. Het dorpje is behoorlijk vervallen. Vee sjokt
door de straten, een mager paard snuffelt rond in een vervallen huis.
De beklimming van de Kelenskij-pas begint redelijk eenvoudig. De weg stijgt
maar langzaam, het mooie landschap zorgt voor een aangename afleiding. Maar de
weg blijft beroerd.
Het laatste stuk is veel erger. De laatste kilometers lopen stijl omhoog. Al
fietsend ga ik amper sneller dan Dima die zijn fiets weer voortduwt. Aleksej
is a l lang uit het zicht verdwenen. Hij heeft veel kleinere versnellingen dna
ik, kan dus makkelijk blijven trappen.
Ust Kan ligt op een hoogvlakte, minder dan 300m onder pashoogte. We wachten
dus tevergeefs op een mooie lange afdaling. In plaats daarvan rijden we een
mooie hoogvlachte op. In het laatste dorp voor Ust-Kan nemen we een afkorting
naar een meertje. Ust-Kan zullen we niet voor kantoorsluitingstijd bereiken.
Morgen moeten we maar proberen te registreren. Via wat veldweggetjes bereiken
we een mooi bergmeer. Hier kamperen we.
We hebben veel te doen in Ust Kan. Gelukkig is het een klein rajoncentrum,
alles is makkelijk te vinden. We rijden direkt naar het dorpsplein. Hier
zijn een paar winkels en een bushalte. Achter de huizen zijn de bergen te zien.
Na even zoeken vinden we een automaterialenhandel die ook fietsenbanden
verkoopt. We slaan aardig in, de plakkertjes en lijm zijn zowat op, een
nieuwe voorraad binnenbanden kan Dima wel gebruiken. Daarna is het tijd voor
de burokratie. We kijken rond en zien snel een hoge radioantenne. Daar zou
wel eens de militsija kunnen zitten. En inderdaad, het is het kantoor van de
militsija en de MVD. Samen met Aleksej ga ik ernaartoe, Dima blijft bij de
fietsen. De portier weet van me af. Hij heeft een paar dagen geleden de fax
uit Tsjeboksari gekregen. De fax doet zijn werk. De portier gaat direkt aan
de slag. Een klein probleempje, de verantwoordelijke voor de registratie van
buitenlanders is op dienstreis naar Gorno-Altajsk. Maar een oplossing is
snel gevonden. De portier belt naar de vervangster. Die heeft eigenlijk een
vrije dag maar belooft snel te komen. Een jonge agent wordt opgedragen ons
te begeleiden naar de plaatselijke bank om de registratiekosten te betalen.
Alles gaat heel flexibel en soepel, heel anders dan ik gewend ben van de
gebruikelijke registraties in Rusland. Als we terugkomen van de bank moeten
we nog even wachten. Een klein kwartiertje later komt de plaatsvervangster
binnen. Zij leest aandachtig de fax en bekijkt mijn papieren. Alles is
volgens haar in orde en ze geeft me de gevraagde stempels. Ik wordt
geregistreerd tot 15 augustus, dan hoef ik me niet opnieuw te registreren in
een andere stad.
het is al middag geweest als we weer bij de fietsen aankomen. Tijd om
boodschappen te doen en verder te rijden. In de verte kondigt zich al slecht
weer aan. Nog voor we Ust Kan verlaten hebben we de eerste regenbui al
overleefd. Helaas hebben we geen tijd meer om de grotten rond Ust Kan te
bezoeken. Vanaf de grote weg ziet het ernaar uit dat ze goed toegankelijk zijn.
Droog houden we het vandaag niet. Al snel volgt de ene regenbui de andere
op. Als het droog is waar wij fietsen kunnen we in de verte de volgende
regenbui al zien aankomen. Het blijkt dat alleen ik mij goed heb voorbereid
op regen. Aleksej heeft nog een redelijk waterdichte jas bij zich, Dima een
of ander plastic zeiltje. Koud wordt het ook nog, voor hem een groot
probleem. Tussen de regenbuien door rijden we verder. Voor Dima proberen we
tijdens de ergste buien te schuilen
Na Ust Kan gaat het weer flink omhoog. We moeten een bergpas van dik 1400
meter over. Boven zijn weer overal religieuze tekens te zien. Lintjes in
diverse kleuren hangen aan de bomen, steenmannetjes zijn door Altajanen
gebouwd. Gelukkig is er ook een schuilhutje.
Toch is het nog aardig vochtig als we naar beneden rijden. We rijden zo snel
als verantwoord is door de regen. In het eerste dorpje stop ik bij de
bushalte en ga schuilend de anderen opwachten. Aleksej en Dima komen even
later aan en vluchten ook de bushalte in. We zoeken naar droge kleren in
onze tassen, het is knap koud geworden. Echt veel zin om verder te rijden
hebben we niet. Tegenover de bushalte is een kleine winkel. Tussen de
regenbuien door kopen we wat te eten en te drinken.
Na een tijdje gaat Dima op verkenning. Achter de bushalte ligt een
werkplaats, het is de plaatselijke MTS, masjinaja i traktornaja stancia, een
soort algemeen reparatiebedrijf. Binnen een paar minuten komt DIma terug met
een prettige mededeling. We worden uitgenodigd om in de kantine van de MTS
thee te drinken.
Tijdens het theedrinken krijgen we het aanbod om in de werkplaats op de
grond te overnachten. Daar hoeven we ons niet over te bedenken. Zeker niet
als we ook nog eten aangeboden krijgen. De baas van de MTS blijft nog lang
bij ons om te kletsen. Zijn zoon en een andere stagiair proberen op een
droog moment onze fieten uit.
's Avonds wordt het toch nog droog. Maar de warmte van de MTS lokt en we
blijven er slapen.
In de ochtenduren ziet het er heel anders uit op de MTS. Het zonnetje
schijnt, maar in de verte hangen nog dikke wolken. Nikolaj is met zijn
mannen al bezig wat traktoren te repareren. Het werk wordt neergelegd als we
onze fietsen opladen, iedereen wil zien hoe dat gaat.
Niet ver buiten het dorp blijkt dat de dag van gisteren goed besteed was. We
stuiten op een wegversperring. Het blijkt een vliegende brigade van de
grenswacht te zijn. We moeten onze papieren laten zien. Aleksej moet met de
grenswacht het kantoortje in. Een kwartier later komt hij weer naar buiten.
Onze paspoorten zijn opnieuw geregistreerd en we hebben de toestemming om
door het grensgebied te fietsen. Zonder de stempels die we in Gorno-Altajsk
en Ust-Kan gekregen hebben was verder rijden onmogelijk geweest. Nu kunnen
we wel verder, zelfs onder een aangenaam zonnetje.
We rijden door het dal van de Koksa. Af en toe komen we een klein dorpje
tegen, maar voor de rest is het dal behoorlijk onbewond. Wel is de weg goed
en ook nog eens vals plat naar beneden. Op een grasveldje boven de Koksa
eten we. Het is hier prettig toeven totdat we in de verte gerommel horen. We
breken snel op en proberen Ust-Koksa te bereiken voordat het onweer
losbarst. Maar helaas, het onweer is sneller. In een klein dorpje proberen
we te schuilen. We worden uitgenodigd door een oude man. Hij blijkt van
Oekraíense afkomst te zijn en kan het direkt goed vinden met Dima. Nog lang
nadat het onweer voorbij is zitten we bij hem. Hij maakt speciale thee van
wortels die hij vindt in de bossen.
Toch moeten we weer verder. Even voor Ust-Koksa verdwijnt weer eens het
asfalt. De weg kruipt omhoog, hoog boven de Koksa rivier. Het uitzicht is
spectaculair, het fietsen vordert maar langzaam. Een enkele gammele bus
haalt ons in. Even later stort de weg zich in de diepte, vlak langs de Koksa
rivier.
Laat in de namiddag komen we in Ust-Koksa aan. Het is zaterdagmiddag, de
dagelijkse bussen zijn al aangekomen, de stad wordt gesloten voor het
weekend. Het lukt ons noch om genoeg voorraden voor de komende dagen te
kopen. Na Ust-Koksa zijn er alleen nog maar kleine dorpjes en wildernis. In
Ust-Koksa zijn ook de laatste bezienswaardige gebouwen. Het houten kerkje is
de moeite waard. We mogen niet naar binnen, de zaterdagmis is al bezig.
Eigenlijk wilden we proberen vanuit Ust-Koksa Verch-Ujmon te bezoeken. Hier
is een museum over de oud-gelovigen, een kleine secte die in weggestopte
dorpjes in Siberië zit. Maar het is zaterdag late namiddag. Verch-Ujmon zal
al dichtgetimmerd zijn, het lijkt ons niet dat het museum van de
oud-gelovigen op zondag open is.
We gaan dus maar richting bergen. Daarvoor moeten we eerst een lange steppe
van 60km oversteken. Het geluk is op onze hand. Het regent niet meer, wel
hebben we een forse wind in de rug. De weg is goed en we gaan snel vooruit.
Zelfs Dima kan nu hoge snelheden volhouden. De volgende 50km gaan snel voorbij.
Pas ver weg op de steppe gaat het langzamer. Het asfalt verdwijnt en Dima
komt ook niet meer vooruit. Maar Semerenko heeft ons wat spek meegegeven.
Bij Dima werkt dit als echte doping, hij kan er weer tegen.
Toch halen we Tjungur net niet. Vlak voor het donker vinden we een mooie
kampeerplek vlak aan de Katun-rivier, met 121km op de teller.
Alles wat we tot nu toe gezien en beleefd hebben is kinderspel bij de
volgende twee dagen. We gaan nu echt de bush in. Over het stuk na Tjungur
spreken de kaarten elkaar tegen. Volgens de Dutise wegenatlas is er nog
gewoon een genummerde weg, de Russische kaarten zijn veel pessimistischer.
Bospad en veldweg is hun definitie van het volgende stuk. ALs ik de
berichten op internet mag geloven is deze definitie nog aan de hoge kant. We
zullen zien.
In de ochtend rijden we eerst naar Tjungur. Al tussen Katanda en Tjungur
zien we hoe mooi de regio is. De weg slingert langs de Katun rivier met
perfekte vergezichten.
Vlak voor Tjungur stopt er een auto. Het blijken fietsers uit Novosibirsk te
zijn die nu zonder fiets onderweg zijn in de Altaj. Zij geven ons
uitgebreide informatie over de route. Tjungur is een echt
bergbeklimmersdorp. Overal Turistbaza's, voor de rest bijna geen
voorzieningen. We rijden de brug over de Katun over om bij de belangrijkste
klimbasis meer informatie te vragen. Maar bij de tourbaza is er niemand die
iets weet. Alle gidsen zijn met groepen onderweg in de bergen. En al hun
kaarten zijn uitverkocht. We zullen het dus moeten doen met het
kaartenmateriaal dat ik in St. Petersburg en vorig jaar in Moskou kocht.
Niet dat dat slecht is, 1:200.000 topografische kaarten geven heel wat
informatie. Maar toch had ik liever een echte wandelkaart gehad. We vullen
onze watervoorraden aan en gaan maar weer de Katun over, het ongewisse tegemoet
De eerste kilometers buiten Tjungur zien we nog een herkenbare weg. Twee
wielsporen van auto's leiden ons over grasvelden en vlak langs de Katun. Af
en toe zien we wat vakantiehuisjes langs de rivier staan, af en toe komen we
mensen tegen. Maar na een kleine 10km verandert dit. We staan voor een
zijrivier. Geen brug te bekennen, aan de overkant gaat alleen een pad
verder. Dit is minder dan de slechtste berichten die ik tot nu toe gelezen
heb. Maar niet geaarzeld, we laden een deel van onze bagage af en waden naar
de overkant.
De eerste serieuze tegenslag had ik al voor de zijrivier. Mijn kamera wil
plotseling niks meer. Vorig jaar heb ik 'm nog laten repareren in Nizhnij
Novgorod, maar dat heeft dus niet gewerkt, film transporteren lukt niet
meer. M'n kleine camera had in Gorno-Altajsk al de geest gegeven. Gelukkig
heeft Aleksej nog een camera bij zich die hij aan mij wil uitlenen. Iets
moderns compacts, een tegenstelling met mijn klassieke Praktica. Volgende
keer neem ik maar een reserve body mee, die stond lang op mijn paklijst maar
heb ik op het laatst thuisgelaten.
Jammer is het vooral als ik merk dat het pad schitterende gezichten op de
Katun biedt. We genieten van iedere kilometer, het is helemaal niet erg dat
het langzaam gaat.
Het pad is inmiddels een echt wandelpad geworden. Af en toe vlak langs de
rivier, af en toe hoog boven de rivier. Omhoog gaat het zo stijl dat ik
ondanks een verzet van 28x32 vaak moet lopen. Ook Aleksej's mountainbike is
het af en toe nog te zwaar.
Met mijn zware bagage gaat het vaak mis. Een enkele keer moet Dima zelfs
helpen met duwen. Uiteraard halen we de overkant niet vandaag. Daar hadden
we ook niet op gerekend. Op de kaart kijken we waar een zijriviertje is. We
zitten zo'n 200m boven de rivier dus even afdalen om water te halen gaat
niet zo makkelijk. Rond het enige zijriviertje is er weinig plek om te
kamperen. We moeten onze tenten midden op het pad neerzetten.
Terwijl Dima en Aleksej het kampvuur maken loop ik naar het riviertje. In de
verte zie ik plotseling een blauw lampje. Ik doe direkt mijn Petzl uit en
luister goed. Ook het blauw lampje verdwijnt. Na een tijdje loop ik in de
schemering verder. Plotseling verschijnt het blauwe lampje weer. Ik doe mijn
zoeklicht aan en zie een wandleaar die met zijn hand water uit het riviertje
aan het scheppen is. Het blijkt een Moskoviet te zijn die samen met zijn
vriendin vanuit Inja is komen wandelen. Ik leen hem mijn mok uit om
makkelijker water te scheppen. Aleksej hoort onze stemmen en komt even
kijken. Hij krijgt van onze Moskoviet nog wat informatie over het volgende
stuk. Het zal nog beroerder worden dan we al gehad hebben.
De eerste kilometers zijn nog redelijk. We kunnen zowaar de helft van de
tijd fietsen. De weg slingert nog altijd hoog boven een kloof. Maar na een
tijde dalen we af naar een laaggelegen grasvlakte. Hier zien we ook een
huisje. Eigenlijk hadden we hier willen overnachten, maar de dag was een
paar uur te kort hiervoor.
Rondom het huisje zijn kralen voor vee. We hebben al eerder tekenen van
transhumance gezien. Herders die in het voorjaar met het vee naar de hoge
bergweiden trekken en in de herfst weer afdalen. Dit ziet uit als een
tussenstation. Over het zijriviertje liggen zelfs wat boomstammen als
geïmproviseerde brug. Weer kunnen we de fiets afladen om alles naar de
overkant te dragen.
We zijn weer afgedaald naar ruim onder de 800meter. Dat terwijl we op 1000
meter zaten. Direkt na de boomstammenbrug gaat het weer omhoog naar 1000
meter. Hier is weer geen fietsen mogelijk. Met vereende krachten duwen we de
fietsen omhoog. Uren later zijn we weer op een hoogvlakte. Hier loopt zelfs
een herkenbaar spoor over de grasvlakte. Plotseling zien we iets naast het
spoor staan. Het is een kameny baba, een religieus beeld uit de steentijd.
Niemand weet wat deze beelden werkelijk betekenden, behalve dan dat ze een
religieuze betekenis hadden. Alle toegankelijke kameny baba's staan in
musea. Deze niet, je hebt al een helicopter nodig om 'm weg te krijgen. Aan
de voet van de kameny baba liggen diverse muntstukken, zelfs oude
Sovjet-munten uit de 80-er jaren. We besluiten ook wat te offeren, dat kan
zeker geen kwaad. Ik leg er 10 eurocent bij, Dima enkele Oekraïense kopeken.
Aleksej houdt het bij Russische kopeken.
Na de grasvlakte met enige sporen van beschaving gaan we weer terug naar de
wildernis. De weg wordt weer beroerder. Maar ook hier nog altijd sporen van
mensen. We passeren een hek en zien een grote muurschildering. In 1967 is
hier een groep motards langsgekomen. Dat is pas echt zwaar, een fiets is een
onhandelbaar kreng op dit pad, met een motor moet het echt een ramp zijn.
De weg kruipt weer omhoog langs een rotswand. Fietsen is al lang onmogelijk.
Ik ben blij als ik mijn fiets alleen vooruit kan duwen. Aleksej heeft er op
zijn lichtbeladen mountainbike minder last van. Dima op zijn oude tourist is
helemaal niet vooruit te branden.
Langzaam bereiken we weer een grotere hoogte. Diep onder ons kolkt de Katun.
Het pad is uitgehakt in de rotswand. Aan de overkant van de Katun zien we
een basis voor rafters. Onbereikbaar voor ons. Wij kunnen hen prima zien,
voor hen zijn wij onzichtbaar. Langzaam is het tijd geworden om weer wat te
eten. En wat is nou mooier dan eten met een perfekt uitzicht?
In de middag wacht ons nog een zware hindernis. Vrijwel loodrecht gaat het
pad omhoog, slingerend tussen rotsblokken. Aan fietsen valt niet te denken.
Na een paar honderd meter worstelen besluiten we alles af te laden en in
etappe's naar boven te dragen. Zo'n twee uur lang sjouwen we onze spullen
naar boven. Echt warm is het ook niet meer, een enkele regendruppel is te
voelen. Gelukkig zet de regen niet door. De rotsen zien er glad uit in de
regen. Nu zijn we echt bezig met Siberische strafarbeid.
Maar ook hieraan komt een eind. Boven aangekomen zien we plotseling sporen
van beschaving. Diverse paden doorkruisen een grasvlakte. We moeten zelfs
goed kijken dat we het juiste pad nemen.
Even later rijden we rond een bossage. Terwijl we het riviertje doorfietsen
zien we plotseling een groep fietsers. Zij zijn nog verbaasder dan wij.
Natuurlijk stoppen we voor een uitgebreid gesprek. Ze komen uit Tomsk en
blijken onze vriend Sasjoek, degene die mij het idee voor deze tocht gaf, te
kennen. We geven hun uitgebreide informatie over de ontberingen die hen te
wachten staan. Zij vertellen ons over hun trip. Zij zijn al bij het
Teletskoje meer geweest. Vanaf de zuidoever zijn ze via een jeeptrack naar
de grote weg gereden, nu willen ze verder naar Tjungur. Ze hadden gerekend
op een makkelijke rit, veel makkelijker dan dat wat ze zijn tegengekomen. De
volgende twee dagen zijn voor hen veel moeilijker. WIj gaan weer verder. We
willen nog boodschappen doen in het eerstvolgende dorp voor de avond. Via
een droge rivierbedding dalen we af naar het dorp. We kunnen het natuurlijk
niet laten de mooiste route te nemen
Na het dorp wordt alles makkelijk. Er is weer weg. We moeten zelfs wennen
aan het stof dat de auto's opwerpen. Vlak voordat we de grote weg bereiken
stoppen we voor de nacht. Net op deze plek komen we een groep wandelaars uit
St. Petersburg tegen. Zij willen in het dorp paarden huren om zo naar
Tjungur te reizen. De oever van de Katun is meer dan groot genoeg voor onze
twee groepen.
Direkt na het ontbijt vraag Dima even onze aandacht. Hij zegt dat de
afgelopen dagen erg zwaar waren. Hij ziet het niet zitten om nog de omweg
naar Kosj Agasj te maken, hij wil meer tijd doorbrengen bij het Teletskoje
meer. Hij heeft vannacht de beslissing genomen alleen terug te rijden naar
Gorno-Altajsk. Veel zin heeft het niet hiertegenin te gaan, het is ons ook
erg duidelijk dat Dima deze reis onderschat heeft. We delen de uitrusting
op. Dima krijgt het merendeel van het eten mee. Ik geef hem nog wat banden
en plakspullen. Ik vraag hem of zijn remmen nog goed zijn. "Ik hoop het" is
zijn antwoord. "je moet niet hopen maar weten" zeg ik hem terwijl ik een
paar passende remblokjes geef. Dan pakt Dima zijn fiets en loopt naar de weg.
Samen met Aleksej blijf ik achter. We bespreken de situatie. Ook voor ons is
er niet genoeg tijd om heen en terug te fietsen naar Kosj Agasj. Echt handig
is dat ook niet, het is dezelfde weg heen en terug. We besluiten te liften
naar Kosj Agasj, eventueel tegen betaling. Via een oude hangbrug over de
Katun fietsen we naar de grote weg.
Na een kwartiertje liften is er nog geen auto voorbijgekomen. We besluiten
naar het eerstvolgende wegrestaurant te fietsen om daar te porberen een lift
te regelen. Onderweg naar het restaurant zien we onze kampeerplek onder ons
liggen.
Niet veel later bereiken we het wegrestaurant. Het is zo goed als
uitgestorven. We besluiten hier te eten. Zelfs voor Russische begrippen is
dit een goedkoop restaurant, met z'n 2-en kunnen we goed eten voor 100
roebel (=3 euro).
Volgens de reisgids zijn er achter het restaurant petroglifen te zien,
voorhistorische rotstekeningen. De serveerster weet van niets, maar een paar
kilometer verderop zijn er wel zegt ze. We besluiten ernaartoe te fietsen.
En inderdaad, een paar kilometer later staat er een bordje dat verwijst naar
de rotstekeningen. Diverse mensen bekijken ze al. Een man is bezig de
rotstekeningen te kopieren op doorzichtig plastic.
Kort nadat we wegrijden van de rotstekeningen van Jalbak Tasj vinden we
uiteindelijk onze lift. De vrachtwagens die we tot nu toe zagen waren
volgeladen met steenkool. Nu stopt er een bus die naar Ust-Ulagan rijdt. Dat
betekent dat de bus door Aktasj rijdt. We stappen in en verstouwen onze
bagage en fietsen.
Niet veel later zijn we in gesprek verwikkeld met de chauffeur, de pasagiere
en haar zoon. De bus heeft schoolkinderen uit Ust-Ulagan naar een kinderkamp
gebracht en rijdt nu vrijwel leeg terug. Als de vrouw hoort dat we
esperantisten zijn vertelt ze dat haar schoonmoeder esperanto geleerd heeft
als studente in Barnaul. "Dat betekent dat ze les heeft gehad an Anatolij
Gontsjarov" zeg ik. Ze weet het niet precies, maar het kan bijna niet
anders. Anatolij was de grote inspirator van de esperanto-groep in Barnaul
in de 60-er jaren.
Al snel komen we in Aktasj aan. We zijn al halverwege Kosj Agasj. We stappen
uit en bedanken de chauffeur. Aktasj is echt een dorp. We betwijfelen of we
hier een lift kunnen regelen. We kopen wat eten. Dan proberen we te
telefoneren. Maar de telefoons in het telefooncentrum van Aktasj zijn kapot.
We rijden maar weer terug naar de grote weg waar we even een poging wagen
weer te liften. Die is niet echt succesvol. We fietsen verder richting Kosj
Agasj. De eerste besneeuwde bergen zijn al te zien.
Regelmatig kijken we achterom of we een vrachtauto zien. Dat is maar
sporadisch. En de vrachtauto's zijn allemaal vol. Kilometers verderop hoor
ik weer een vrachtwagen aankomen. We kunnen niet zien of het een vrachtwagen
of een bus is. Toch geef ik het liftsignaal. De vrachtauto is inderdaad een
dorpsbus en stopt. Er is zowaar plaats.
Snel geeft Aleksej de tassen door het raam aan de pasagiers terwijl ik de
fietsen door de deur til. Het is geen echte bus, meer een vrachtwagen met
pasagiersopbouw. Een echt probleem is het niet. De vrachtwagen is met een
lading Kazachse studenten onderweg naar Kazachstan. Vanuit Kosj Agasj gaan
ze verder over een jeeptrack naar een kleine grensovergang. De sfeer is
prima in de vrachtwagen. Er wordt veel gekletst en de Kazachen beginnen na
een tijde te zingen.
Door de raampjes zien we een schitterend landschap met kamelen, jurten en
besneeuwde bergen. Dat belooft wat voor morgen. Bomen ontbreken volledig,
het landschap ziet er droog uit. Van een andere lifter horen we dat het
zelden regent in de buurt van Kosj Agasj. Het is er zo droog dat sommige
mensen hun huizen zonder echte daken bouwen. Rijk is het zeker niet hierboven.
Het schemert al als we uitstappen in Kosj Agasj. Koud is het ook, mijn
hoogtemeter wijst 1800m aan. Snel fietsen we het dorp uit op zoek naar een
kampeerplek. Dat is nog knap moeilijk, de grond is steenachtig en er zijn
geen bossen om ons in te verbergen. Uiteindelijk vinden we een lager gelegen
stukje grond achter wat struiken. Hier zetten we onze tenten neer. De hele
nacht horen we zware vrachtwagens die onderweg zijn naar Mongolië. De grens
is maar 70km verderop.
We zijn 's ochtends snel klaar met het bekijken van Kosj Agasj. Er is
eigenlijk maar een bezienswaardigheid, de moskee. En die is zo klein dat je
'm snel gezien hebt. We merken wel direct het voordeel van een islamitisch
dorp, er wordt maar weinig gezopen hier. Zelfs de oude mannen die je geld
voor wodka proberen af te troggelen doen dat niet meer als er anderen aankomen.
Wel werkt hier de telefoon. Aleksej belt met zijn vrouw. Die is ook terug
van vakantie. Ik kan nog niet bellen, er is een tijdsverschil van 5 uur met
Nederland.
Ondanks de hoogte stelt het fietsen niet veel voor hier. We hebben een lange
afdaling van een paar dagen te goed. Het wegdek op de hele Tsjutskij Trakt
is goed, vergeleken met de afgelopen dagen is dit luxe fietsen. Al snel
verlaten we Kosj Agasj. De steppe is inderdaad erg droog. Toch zien we
verschillende riviertjes, gletsjerwater. Langs de kant zien we wat de
werkelijke situatie is, gebleekte geraamtes doen ons denken aan de Sahara.
Veel mensen wonen hier niet. De natuur kan hier maar een heel beperkt aantal
mensen voeden. In de kleine dorpjes leven veel mensen in armoede. Veeteelt
is hun enige inkomstenbron. Voor de kinderen zijn wij een enorme attractie.
We hoeven maar even te stoppen en een hele drom staat om ons heen.
Naarmate we verder afdalen komen we onze eerste bomen tegen. Het
hogergelegen gedeelte van de Altaj bestaat uit steppedalen verbonden door
nauwe kloven. Langs de weg staan af en toe verkopers. Een jurt is zelfs
omgebouwd tot (duur) sjaslikrestaurant. Wij rijden door, het is nog geen
tijd om te eten. De rotsformaties zijn heel mooi om te zien hier.
Maar het afdalen heeft ook als nadeel dat het weer vochtiger wordt. Ergens
in de namiddag stoppen we in het dorpje Kuraj. We hebben eten nodig. Vlakbij
de winkel zien we plotseling mensen die niet in het straatbeeld passen. Een
groep Letse bergbeklimmers wacht hier op vervoer naar Barnaul. We blijven
een tijdje met hen kletsen. Dan merken we dat er onweer in aantocht is. We
staan goed hier, in de ingang van het cultuurhuis van Kuraj. Hier kunnen we
de bui wel uitzitten.
Het blijft merkwaardig om in deze uithoek mensen te ontmoeten die weer
mensen kennen die jij kent, maar ook bij hen is dat het geval. De meesten
van hen werken op het milieuministerie. En laat ik nu een aantal jaar
geleden veel contact met mensen uit de milieuhoek in Letland gehad te
hebben. Hun oude baas heb ik ooit nog eens ontmoet.
Nadat de bui voorbij is gaan we verder. Aktasj zullen we wel niet halen
vandaag, maar echt erg is dit ook niet.
In Aktasj zien we 's ochtends een erg stoffige motorfiets staan bij een
reparateur. Met een nummerbord uit St. Petersburg. We voelen ons gelijk wat
minder extreem. Een naderend onweer doet ons direkt het dorp uitvluchten, we
willen zover mogelijk komen voordat het losbarst. Echt ver komen we niet,
maar we vinden een goede schuilmogelijkheid. Gelukkig duurt deze bui kort en
is het de enige bui van de dag. We rijden verder over steppen en door
kloven. Halverwege de dag komen we langs een wegrestaurant. We besluiten
hier weer te eten, het was ons goed bevallen de vorige keer. We zitten net
als de motorrijder aankomt. Hij stopt en we maken een praatje. Hij is niet
alleen op de motor van St. Petersburg naar de Altaj gekomen, hij reed zelfs
via Archangelsk. En terug wil hij via Jalta rijden. Een enorme tocht. En dat
met een erg brakke kaart op de motor. Toppunt is dat hij ons gewoon vertelt
dat hij ook via het Tjungur-Inja pad is gekomen. Alleen op de motor. Hij
werd gejaagd door de angst bekende hij aan ons. Nu doet een van z'n remmen
het niet meer, kapot gegaan ergens tussen Tjungur en Inja.
Terwijl wij eten gaan halen in het restaurant rijdt hij verder richting
Barnaul en dan naar de Krim. De rotstekeningen slaan we dit keer over. We
hebben ze al gezien. Het uitgestorven wegrestaurant van de heenweg is
inmiddels aardig druk geworden. We eten er dit keer alleen maar een ijsje.
We willen nog een flink stuk komen. Even voor Inja stoppen we om wat Kameny
Baba's te zien. Volgens de Lonely Planet zien ze er niet al te best uit.
Vergeleken met de Kameny Baba die we tussen Tjungur en Inja zagen is dit
drie keer niks. Snel rijden we door. We willen proberen op een camping te
overnachten daar waar we het dal van de Katun moeten verlaten. Maar dat
halen we niet. We moeten een zijdal eerder stoppen. Terwijl we een
kampeerplek zoeken stuiten we op een camping. Een welkome verrassing. Zeker
las we horen dat de camping een banja heeft. De halve avond brengen we
hierin door voordat we helemaal schoon onze tenten opzoeken.
Malajo Jaloman heeft een heel speciaal micorklimaat. We merken het wel, het
is lekker warm die nacht. De volgende dag fietsen we door een nauwe kloof
het dorpje uit.
Een tiental kilometer verderop verlaten we het dal van de Katun. Dat wordt
echt te wild. Via twee bergpassen rijden we over de grote weg. Daar waar de
weg de Katun verlaat moeten volgens de Lonely Planet mooie
stroomversnellingen zijn. Direct ernaast ligt de camping die we hadden
willen bereiken. We gaan even kijken. De stroomversnellingen vallen erg
tegen. We hebben al veel mooiere gezien. Op de camping raken we in gesprek
met een familie uit Novosibirsk. Zij hebben hun fietsen op de auto staan.
Het dal van de Ilgjumen is een van de mooiere dalen van de Altaj. We
genieten van vrijwel iedere kilometer. Naarmate we hoger komen wordt het
mooier en mooier. Het is wel zwaar klimmen.
Vlak voor pashoogte komen we Franse toestanden tegen. Een familie uit
Novosibirsk begint ons wild aan te moedigen. Tussen de aanmoedigingen door
krijgen we een uitnodiging om mee te eten. Dat laten we ons geen twee keer
zeggen.
We pauzeren lang. Het belangrijkste van de dag zit er toch al op. De
Novosibirske familie vertrekt zelfs eerder dan wij, met achterlating van nog
wat mondvoorraad voor de hongerige fietsers.
Wij dalen af naar Onguday. DIt is de eerste grotere plaats die we tegenkomen
sinds weken. Vanuit het telefooncentrum kan ik eindelijk eens naar huis
bellen. Maar ik moet wel de code van Nederland geven, die hebben ze niet.
Niet ver van Onguday houden we het voor gezien. Het begint een beetje te
regenen, de tenten slaan we op in een bossage naast een hooiveld.
Aan het ontbijt worden we onaangenaam verrast. De eigenaar van het hooiveld
komt aan om te hooien. Hij heeft er een probleem mee dat we op zijn land
kamperen. Dit is de eerste keer dat ik zoiets in Rusland meemaak. Normaal
kan het nietmand wat schelen dat we ergens kamperen.
We breken dan maar snel op en duwen onze fietsen naar de weg.
De lucht voorspelt niet veel goeds. De halve nacht heeft het geregend. Ook
nu weer zien we dreigende wolken. En inderdaad, hoe hoger we komen, hoe
natter en kouder het wordt. En vandaag moeten we juist een hoge pas over, de
Siminskij Pereval van 1728m. Boven aangekomen is het nat en koud. We
vluchten onder een afdakje en zoeken naar allerhande warme kleren. Gelukkig
is dit al de bewoonde wereld, er staat een stalletje met koffie en thee
boven op de pas. We blijven niet te lang boven, juist genoeg om een bak thee
te drinken en een foto van ons te laten maken.
Het wordt echt een dag van het wegvluchten in restaurantjes. Een paar
honderd meter na de top zien we het eerste. We stoppen direkt en eten hier
warm. Een tijdje na de afdaling komen we nog een ander restaurantje tegen.
Ook hier stoppen we om op te warmen.
Tegen de avond komen we aan in Tsjerga. Het is niet meer ver tot het dal van
de Katun. Morgen zullen we weer in Gorno-Altajsk aankomen. Maar eerst hebben
we onderdak nodig. Echt veel zin om te kamperen hebben we niet. In de
dorpswinkel vraagt Aleksej of er overnachtingsgelegenheid is. Die is er, de
Zoöbasis heeft gastenkamers. Een kilometer buiten het dorp komen we deze
basis tegen. Het blijkt een klein natuurparkje te zijn. We kunnen voor 150
roebel slapen in een kamertje naast de Banja. Het ziet er echt luxe uit.
Meer bedoeld voor de wat rijkere Russen. Maar 150 roebel is voor Aleksej nog
te doen. Er zijn nog ander gasten op de basis. Van een van hen krijgen we
nog wat meloen aangeboden.
het wordt een dag van terugkeer in de beschaving. Tsjerga is nog wat dorps,
een tiental kilometer verderop komen we terug in het dal van de Katun. En
direct zitten we in een toeristenkermis. De doodlopende weg langs de Katun
is de standaard bestemming voor veel Siberische vakantiegangers.Het stikt
hier van de hotels, turistbaza's en toeristenondernemingen. Raften is immens
populair hier. Om de haverklap komt een groepje rafters voorbij. Bij de brug
over de Katun krijgen ze veiligheidsinstructie. Allemaal uit de boot en er
weer in terugklimmen. We bekijken een tijdje hun pogingen om snel weer in de
boot te komen.
Over smaak valt niet te twisten. Dat merken we heel goed even verderop. Een
nijvere zakenman heeft een kozakkenfort laten nabouwen om er een
toeristenrestaurant in te vestigen. Het is stervensdruk hier. En voor de
zoveelste keer worden de gebruikelijke vragen op ons afgevuurd. Waar komen
jullie vandaan, hoe ver hebben jullie gefietst, waar gaan jullie naartoe.
Vooral Aleksej is er doodmoe van geworden. Bij het 'kozakkenfort' spreekt
een familie me aan waarvan een van de dochters engels spreekt. Aleksej houdt
zijn mond en doet net of hij geen Rus is. Dan kan ik tenminste een keer het
woord voeren en hoeft hij niet de gebruikelijke antwoorden te geven.
Overal langs de weg naar Gorno-Altajsk kommen we mensen tegen die leven van
het toerisme. De een laat mensen op een kameel rijden, de ander verzorgt
raftingtochten, weer een derde verkoopt fruit aan voorbijgangers. We moeten
toch wennen aan deze situatie. Op de kaart zien we een meertje op een
perfecte afstand om te eten. Maar als we bij het meertje aankomen blijkt dat
we moeten betalen om bij het meer te komen. Daar trappen we niet in, er zijn
genoeg mooie plekken hier. Als we omdraaien wordt er snel gezegd dat we er
toch in mogen, zonder te betalen.
In Gorno-Altajsk overnachten we weer op onze bekende plek, aan de overkant
van de rivier. Eindelijk rust hier. Voor we ernaartoe gaan doen we eerst
boodschappen. Vanuit de winkel zie ik dat vier rugzakkers belangstellend
naar onze fietsen kijken. Ik ga naar buiten om poolshoogte te nemen. Het is
een gemeleerd gezelschap. Twee Poolse bergbeklimmers, een Hongaar met zijn
Tataarse vriendin. We raken direct in gesprek. Even later komt Aleksej naar
buiten met de boodschappen. De vier rugzakkers gaan naar een restaurantje.
Later op de avond komen we ze tegen bij de tursitbaza. Het wordt een
gezellige avond. We zitten nog lang buiten en drinken thee.
De maandagochtend hebben we ingepland voor allerhande klusjes. Allereerst
wil ik proberen mijn camera gerepareerd te krijgen. Ik gebruik nog altijd
Aleksej's compactje. Gisteravond hebben we al een reclamebord van een
fotograaf gezien. Direct als hij open gaat staan we al bij hem binnen. Hij
kent het probleem, bij een van de twee mogelijkheden weet hij een oplossing.
Hij probeert wat, maar hem lukt het niet. Hij geeft ons een adres van een
andere reparateur. Die is in een achterafstraatje. Na wat heen en
weergepraat wil hij het wel direct proberen. Anderhalf uur later mogen we
terugkomen. Die anderhalf uur kunnen we goed besteden in het internetcafé.
Het eerste wat we tegenkomen sinds we Gorno-Altajsk twee weken geleden
verlieten. We geven de reparateur ruim de tijd. Een kleine twee uur later
zijn we weer bij hem. En jawel, hij heeft mijn camera weer in aan de praat
gekregen. Er was een palletje verbogen. Over de kosten kan ik helemaal
tevreden zijn, 250 roebel.
Wel is het inmiddels midden op de dag geworden. Aleksej wil zijn treinreis
naar huis reserveren. Gorno-Altajsk heeft welliswaar geen station, maar wel
een loket van de Russische spoorwegen. Het duurt een tijdje voorat het hem
gelukt is. In de tussentijd trek ik de aandacht van een plaatselijke agent.
Ik moet mijn papieren laten zien. Hier heeft hij niets op aan te merken, een
probleem vormt het niet. In het busstation heeft Aleksej inmiddels gekeken
naar vervoer naar het Teleckoje meer. Er gaat nog een bus vandaag. Hij stelt
voor niet te fietsen maar die te nemen. Veel probleem heb ik er niet mee.
Met wat overreden mogen de fietsen mee in de bus. De bus is stampvol. Het
Teleckoje meer is een populaire toeristenbestemming. Via een bochtige en
slechte weg rijdt de bus erheen. Helemaal door elkaar geschud stappen we
uren later uit. Fietsen is toch een stuk aangenamer. Maar eenmaal bij het
meer aangekomen vergeten we alle moeilijkheden.
Het Teleckoje meer is inderdaad de moeite waard. Langzaam rijden we langs de
oever. Soms hebben we vrij uitzicht, soms belemmeren toeristenvoorzieningen
ons uitzicht. We informeren naar boottochten op het meer. Er zijn
particuliere aanbieders die onststellend veel geld vragen en er is een
grotere toeristenboot. We besluiten morgenvroeg de grote boot te nemen. Niet
ver van de steiger moet een camping zijn. We gaan ernaar op zoek. Als we
langs de camping rijden zien we plotseling twee mensen wild zwaaien. Het
zijn Mark en Lena, het Hongaars-Tataarse koppel. We zetten onze tenten naast
hun tent op. Dat moeten we snel doen, een regenbui nadert. Direct na de
regenbui is het fantastisch mooi, een regenboog met een heel mooi zicht over
het Teleckoje meer.
De avond is weer heel gezellig. Mark en Lena zijn heel prettig gezelschap.
"Probleem" is dat je in september buiten de Russische vakanties zit. Aanbod en flexibiliteit zal daardoor minder groot zijn. Gaan geen massa's buitenlandse toeristen naar toe wat ik begrijp.quote:Op donderdag 23 april 2015 17:26 schreef Knakker het volgende:
Mja, dat je 'teveel' betaald bij een tour is bijna standaard Hoe zit het met reisbureaus in de grotere steden? Hebben die wel wat aanbod/flexibiliteit?
Mooie trip. Qua diversiteit zit er niet veel verschil in de grote regionale steden (Yekaterinburg / Novosibirsk / Irkutsk), allemaal groot en Soviet. Dus ik zou een van die twee skippen, bv. direct naar je kennis in Kurgan gaan vanaf Kazan, heb je daar wat meer tijd. Vind het zelf altijd leuker met de locals.quote:Op dinsdag 4 augustus 2015 22:21 schreef Knakker het volgende:
Onze visa zijn goedgekeurd dus het is tijd om een planning te maken!
Schiet maar raak! Wat wel, wat niet, wat anders?
Dank
Dank voor de feedback! Probleem met Yekaterinburg of Novosibirsk overslaan is dat de treinreis dan meteen zo lang wordt - nu stappen we 's avonds in en zijn rond het middaguur op plaats van bestemming. Het valt me tegen hoe weinig 'directe' binnenlandse vluchten er zijn, dus zie weinig alternatieven als we niet 20+ uur in een trein willen zitten.quote:Op woensdag 5 augustus 2015 23:52 schreef superheist het volgende:
[..]
Mooie trip. Qua diversiteit zit er niet veel verschil in de grote regionale steden (Yekaterinburg / Novosibirsk / Irkutsk), allemaal groot en Soviet. Dus ik zou een van die twee skippen, bv. direct naar je kennis in Kurgan gaan vanaf Kazan, heb je daar wat meer tijd. Vind het zelf altijd leuker met de locals.
Dank voor de tip al helpt het denk ik te beseffen dat onze media ook niet bepaald onbevooroordeeld is.quote:De meeste mensen zijn een soort zombies geworden, ik sprak daar met de zus van m'n vrouw d'r opa die vroeg "Обама или Путин?" ik zei "Obama natuurlijk", zij vertrok boos het huis..
Ik was een paar weken geleden op Olkhon. Prachtig mooi eiland met sjamanencultuur. Regel je transfer van Irkutsk naar Olkhon echt ruim van te voren. Er gaan maar een paar busjes per dag en per busje kunnen er 12 mee. Als je niet in zo'n busje zit, maar een prive transfer regelt heb je een probleem. De ferry naar Olkhon kan per keer maar een auto of 5 meenemen en gaat ieder half uur. De rij voor prive auto's loopt soms op tot 12/13 uur. Op Olkhon zijn 3 standaardexcursies, 2 dag excursies met bus (naar noorden en zuiden) en 1 met boot. Probeer die boot op de aankomstdag te doen. Heb je al een accommodatie? Omul is top ja, maar vergeet de pozi (dumplings) ook niet.quote:Op dinsdag 4 augustus 2015 22:21 schreef Knakker het volgende:
Onze visa zijn goedgekeurd dus het is tijd om een planning te maken!
Samengevat:
• Aanleiding van onze trip is het bezoeken van een kennis in Kurgan, in west Siberië.
• We hebben drie weken, waarin we de voornaamste hoogtepunten maar vooral ook diversiteit van Rusland willen zien.
• We zijn niet echt van de hip en happening in grote steden. Ter illustratie: 3-4 dagen in Tokyo en New York was meer dan voldoende. Echter geen (eerste) bezoek aan Rusland is natuurlijk compleet zonder een bezoek aan Moskou & St Petersburg.
• Ik wou dolgraag naar de Altai, maar daar hebben we geen tijd voor. Lijkt ook bar weinig aanbod van reisbureau's te zijn - het is al buiten seizoen. Zal 'm onthouden voor de volgende keer, als ik ooit nog weer eens een lange reis ga maken.
• Mijn vriendin wil dolgraag naar het Baikal meer. Ik wil graag naar Ulan Ude i.v.m. verwantschap met de Mongolen, kneuterige tempels bekijken enzo. De terugvlucht is vanaf St Petersburg. Dat bepaalt het wel zo'n beetje, niet?
Het plan (september):
• 0: Middagvlucht naar Moskou, aankomst 's avonds.
• 1: Moskou.
• 2: Moskou. Waarschijnlijk een dagtrip naar Suzdal o.i.d.
• 3: Moskou. Nachttrein naar Kazan (12 uur)
• 4: Kazan.
• 5: Kazan. Nachttrein naar Yekaterinburg (14.5 uur)
• 6: Yekaterinburg.
• 7: Yekaterinburg. Trein in de avond naar Kurgan (5 uur)
• 8: Kurgan. Waarschijnlijk trip in omgeving.
• 9: Kurgan. Waarschijnlijk trip in omgeving.
• 10: Kurgan. Trein in de middag naar Novosibirsk. (18 uur)
• 11: Novosibirsk.
• 12: Novosibirsk. Late vlucht naar Irkutsk. (2.5 uur) Overnacht in Irkutsk.
• 13: Reizen naar Khuzir, Olkhon.
• 14: Olkhon.
• 15: Olkhon.
• 16: Reizen naar Irkutsk. Paar uur stad bekijken en dan nachttrein naar Ulan Ude (8 uur).
• 17: Ulan Ude.
• 18: Ulan Ude.
• 19: Ochtendvlucht naar St Petersburg (9 uur). Door tijdsverschil aankomst half 2 's middags.
• 20: St Petersburg.
• 21: St Petersburg.
• 22: Uitslapen en midagvlucht naar huis.
Schiet maar raak! Wat wel, wat niet, wat anders?
Dank
Nee,mijn vrouw en zoon zitten soms bijna te schreeuwen tegen het journaal als ze weer eens een Russische quote volkomen verdraaien of zelf fout vertalen bij de NOS, en ze woont hier sinds 1999, en mijn zoon is hier geboren dus ze zijn niet bepaald gehersenspoeld door de Russische propagandaquote:Op maandag 10 augustus 2015 19:57 schreef Knakker het volgende:
al helpt het denk ik te beseffen dat onze media ook niet bepaald onbevooroordeeld is.
Dank voor de tip. Ik had al gekeken op avtovokzal on-line maar het lijkt erop dat ik maar 2 weken van te voren kan boeken. Ik neem aan dat je dit bedoeld? Ik zie allemaal busjes van 15-18 personen. Lijkt er op dat een rit 6.20 uur duurt - dat zal wel standaard, zijn, niet? Is er dan nog tijd voor die bootexcursie (waarnaartoe)?quote:Regel je transfer van Irkutsk naar Olkhon echt ruim van te voren. Er gaan maar een paar busjes per dag en per busje kunnen er 12 mee. Als je niet in zo'n busje zit, maar een prive transfer regelt heb je een probleem.
Zal het meenemen!quote:Twee dagen Moskou is betrekkelijk weinig. Zijn zeker 5 musea de moeite waard. Beide Tretjakov Gallery's, Pushkin museum, de musea bij het Kremlin en het Ruimtevaartmuseum bij VDNH (VDNH is sowieso een aanrader!). Trip naar Suzdal kan, maar je zou ook Sergej Posad overwegen, is kleiner, dichterbij maar wel heel bijzonder. Is het centrum van de Russisch Ortodoxe kerk.
Als ze zeggen dat iets nodig is zal het wel nodig zijn. Ik weet dat als je niet doet wat nodig is je nooit verlenging gaat krijgen. Zoek eens contact met de universiteit daar, je zal vast niet de eerste zijn. Die kunnen het je vast uitleggen.quote:Op zaterdag 16 juli 2016 22:05 schreef TheFastOne het volgende:
Schop, en wat voor één.
Ik ga van september tot en met december in Moskou studeren en hier heb ik natuurlijk een visum voor nodig. Het is me duidelijk geworden dat een Russisch standaardvisum maximaal 3 maanden geldig is, deze dien je dan in Rusland verder te verlengen.
De periode dat ik in Rusland ben is net iets langer dan deze 3 maanden. Nu wilde ik vorige week mijn visum ophalen in Den Haag toen ik aldaar te horen kreeg dat alleen een studentenvisum niet verlengd zou kunnen worden.
Ik heb een extra uitnodiging van de Federal Migration Service nodig, met deze uitnodiging zou ik in combinatie met het studentenvisum wél kunnen verlengen.
Heeft iemand ervaring met een visum voor 3+ maanden in Rusland? Is alleen de studentenuitnodiging genoeg voor in Rusland verlengen of is de uitnodiging van de federale immigratiedienst echt een vereiste?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |