Een trieste binnekomer in dit topic... Tranen rollen over mijn wangen bij het typen van deze post
Voor een paar jaar terug, ik gok in 2004 hebben wij een konijn in huis genomen. Was als "knuffelbeestje" gekocht voor een nichtje door haar vader. Alleen hield "Konijn"
bij dierenarts bekend als Flip er niet altijd even veel van om alsmaar opgepakt te worden, en hij begon te bijten. Niet gek, maar sindsdien zat het lieve beestje buiten in een kooi en zag nog amper daglicht. In een dolle bui zei mijn moeder, ow dan nemen wij hem wel mee
Vanaf die dag hadden wij dus een konijn
In het begin heeft hij ook buiten in een kooi gezeten, af en toe de deksel los maar geen haar op zen lijf die er aan dacht om er uit te komen
Ook nog erg schuw en al gauw kreeg je een bek vol tanden als je hem probeerde te aaien
Dit werd gelukkig met de weken steeds minder erg, althans hij beet niet meer, maar rende eerder weg. Met het mooie weer besloot hij uiteindelijk toch om af en toe naar buiten te gaan, naar binnen dat was dan weer een hele opgave
Toen kwam er een wel heel koude winter aan, en besloten we om hem in huis te halen. Een mooie kooi gekocht, met aparte plasbak, en zowaar na wat weken was hij zindelijk
Proberen om hem los te laten lopen in huis? Ook dat ging goed, zelfs geen geknabbel aan stroomdraden
Maar nog steeds, een zeer schuw beestje...
De afgelopen 3 jaar kwam er steeds meer verbetering, hij werd iets minder schuw, en kwam zelfs af en toe op de bank zitten
Ook om geaaid te worden
De hond en hij gaven elkaar niet zo veel aandacht, al gingen ze regelmatig samen in de tuin liggen zonnen
Afgelopen nachten hebben ze samen op de bank geslapen 's nachts, best ontroerend om te zien eerlijk gezegd.
Al eerdere tegenslagen met Konijn meegemaakt, verkeerd groeiende kiezen enz, plots vocht uit de ogen, al meerdere keren opgegeven, en toch steeds kwam hij er weer wat bovenop
Maar afgelopen week, het was genoeg geweest
Hij vermagerde sterk, de ogen gingen weer tranen, haren vielen uit... Hij gaf zelf de indruk dat hij het ook wel goed vond zo, heeft nog wat genoten van het mooie weer, de lekkere planten
En gister was het dan zover, toen ik thuis kwam was mijn moeder net terug van de dierenarts, het was vredig gegaan. Wel apart, want hij lag in een bakje, als een echt dood konijn. Het lieve beestje wat zo'n poos bij ons was, nu liggend op zijn zij , oren naar achter, ogen open... Mijn god, moest dat nou
's Avonds zijn we naar het bos gegaan, waar wij onze kippen ook begraven hebben destijds. Ook vrij emotioneel om te zien hoe onze hond nog 1 laatste keer afscheid nam. Mijn moeder was bezig met het konijn in de grond te leggen, en terwijl ze dat deed keek Gregor nog even van, wat doe je nou ? Waar ga je heen ?
Toen was het een kwestie van zand erover en gaan
Niet helemaal dus, want ik vond de tuin net wel erg leeg, en de hond wist ook nog niet waar hij vandaag moest zoeken. En dan komt dit topic in AT ook nog eens voorbij, normaal nooit
+ 23-07-2008