Gedichten over de dood (of de vergankelijkheid van het leven

ik heb er twee. Eentje van Toon die ik grappig vind, en de ander, die ik wel op mijn grafsteen terug wil vinden (wheheheh)

Die van Toon zal ik efkes op moeten zoeken, maar die ander heb ik uit een liedje, maar ik weet dat de schrijver(s) hem ws ook ergens anders vandaan hebben.

Beware my friends, as you pass by
as you are now, so once was I
As I am now, so you must be
prepare therefore to follow me.

Niet minder fatalistisch, wél erg mooi:

Come away, come away, death,
And in sad cypress let me be laid;
Fly away, fly away, breath,
I am slain by a fair, cruel maid.
My shroud of white, stuck all with yew,
O prepare it!
My part of death, no one so true
Did share it.

Not a flower, not a flower sweet,
On my black coffin let there be strown;
Not a friend, not a friend greet
My poor corpse, where my bones shall be thrown;
A thousand thousand sighs to save,
Lay me, O, where
Sad true lover never find my grave
To weep there!

(Shakespeare)

quote:

Op zaterdag 20 september 2008 04:18 schreef Metus het volgende:
Niet minder fatalistisch, wél erg mooi:

Come away, come away, death,
And in sad cypress let me be laid;
Fly away, fly away, breath,
I am slain by a fair, cruel maid.
My shroud of white, stuck all with yew,
O prepare it!
My part of death, no one so true
Did share it.

Not a flower, not a flower sweet,
On my black coffin let there be strown;
Not a friend, not a friend greet
My poor corpse, where my bones shall be thrown;
A thousand thousand sighs to save,
Lay me, O, where
Sad true lover never find my grave
To weep there!

(Shakespeare)

Het zou maar zo een nummer van Flogging Molly kunnen zijn

Over mijn buurvrouw die al een paar jaar weduwe was.
Toen ze zelf thuis op sterven lag (kanker), had ik op een avond dit gedicht verzonnen.

Die nacht was ze toevallig gestorven en ik heb het gedicht nog altijd bewaard:

Ik zal maar aan je denken

Aan zoals je was toen je alles nog kon

Aan al je kleine geschenken

Aan hoe je zat in de zon

Nu is die tijd voorbij

Binnenkort in de hemel ben je vrij

Eerdaags mag jij rusten

Mag jij wandelen in de zon

Net als in die tijd dat je alles nog kon

Het kan vanavond zijn, mischien morgen

Dat je in de hemel ontwaakt, zonder zorgen

Je man zal op je wachten

Die nu nog voort leeft in onze gedachten

Je hebt een mooi leven gehad in goede gezondheid

Het is nu gewoon je tijd


Best goed gemaakt vind ik.

Verhaaltje voor net na het slapen gaan

Mijn hoofd is als deeg
zo vloeiend en leeg
De omgeving is zacht
de duisternis lacht

Ben ik wakker of moe
wat doet het er toe?
Of denken kan krenken
diep in je hoofd

Waarheen is de tijd
waarlangs ik kon meten
Al wat me verblijdt
ik ben me vergeten

Ooit ontwaak ik
en blaak ik
en komt alles goed

Ronnie 23 september 2008

Deze las ik eens in een Engelse krant jaren geleden, heb ik uitgeknipt en het is een van de twee gedichten die ik uit mijn hoofd ken:
Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.

I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glint on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.

When you wake in the morning hush,
I am the swift, uplifting rush
Of quiet birds in circling flight.
I am the soft starlight at night.

Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
Do not stand at my grave and cry.
I am not there, I did not die!