Het grote Robin Haase topic #2: Op weg naar de top 50!

quote:

De man die geen twijfel kent
Door PIM SEDEE
ALMERE - Drie jaar was Robin Haase, toen al bleek dat hij aanleg had voor tennis. In de Duitse plaats Hamm, waar het gezin Haase woonde, gooiden vriendinnen van zijn zus tennisballen naar hem. Het jochie sloeg ze soepeltjes terug met zijn racket. Alle ballen belandden precies in de handen van de werpsters.

,,Eigenlijk,’’ zegt Haase droogjes na zijn training in een Almeerse indoorhal, ,,wist ik vanaf dat moment dat ik een wereldtopper in het tennis wilde worden.’’

Hij is nu 17 jaar ouder en op weg dat doel te bereiken. Haase mag zich de beste tennisser van Nederland noemen en staat 90ste op de wereldranglijst.

De Hagenaar ontwikkelt zich snel. In 2005 bereikte hij de finale van het juniorentoernooi op Wimbledon. Vorig jaar won hij in Rotterdam voor het eerst een wedstrijd op een ATP-toernooi. Sindsdien heeft hij verscheidene spelers van naam afgetroefd.

Haase lepelt wat van zijn slachtoffers op: ,,Tomas Berdych (huidige nummer 10 op de wereldranglijst), Marcos Baghdatis (17), Ivo Karlovic (23) – ik heb ze allemaal verslagen.’’

Vorige maand was hij in de eerste ronde van de Australian Open te sterk voor Ivan Ljubicic, die in 2006 derde stond op de wereldranglijst.

,,Als je van één speler wint die hoger staat op de ATP-ranglijst, kun je nog denken dat je boven jezelf bent uitgestegen. Ik heb echter een aantal van die jongens naar huis gestuurd. Die overwinningen hebben mij de bevestiging gegeven dat ik het hoogste niveau aankan.’’

Hij ziet zichzelf als een topspeler, maar nog niet als een wereldtopper. Dat ben je naar zijn mening pas als je in de top-30 staat. Haase is er stellig van overtuigd dat hij daarin terechtkomt. ,,Sommige tennissers hebben een plafond,’’ zegt hij. ,,Die weten dat ze niet verder zullen komen. Ik heb geen idee waar mijn grens ligt. Ik weet niet of ik wel een plafond heb,’’ voegt hij er gekscherend aan toe.

Op de vraag of hij wel eens twijfelt over zijn capaciteiten, antwoordt Haase meteen en luid ‘nee’. ,,Vanaf mijn vijfde, het moment dat ik voor het eerst tenniswedstrijden mocht spelen, ben ik altijd goed geweest. Het probleem was dat ik vroeger een kleine krullenbol was. Langere tegenstanders sloegen mij helemaal weg. Als ik eenmaal gegroeid ben, dan win ik van ze, dacht ik.’’

De groeispurt kwam - Haase is nu 1,90 meter - en zijn talent openbaarde zich. ,,Ik heb me als junior steeds met de besten kunnen meten, bijvoorbeeld op Wimbledon, waar ik de finale haalde. Nu heb ik geen enkele reden meer om niet zelfverzekerd te zijn. Ik ben pas 20 jaar en sta bij de eerste 100 van de wereld. Ik lig voor op schema, veel andere talenten zijn ouder als ze dat bereiken. Oké, Novak Djokovic heeft op jongere leeftijd de top gehaald, maar hij is sinds zijn veertiende niet meer naar school gegaan en heeft zich sindsdien volledig op tennis kunnen richten. Ik heb mijn vwo afgemaakt.

,,Ik vond het trouwens irritant hoe Djokovic en zijn familie zich tijdens de Australian Open gedroegen. Die emotie hoeft van mij niet. Als de moeder van Djokovic tijdens een toernooi jarig is, zal hij dat voortdurend uitdragen. Ik stuur in dat geval een kaartje naar huis, schrijf erop ‘gefeliciteerd mam’, bel haar misschien even en speel verder.’’

Hij heeft een uitgesproken mening. Michaëlla Krajicek wordt tegenwoordig begeleid door alleen een fitnesstrainer, de Zuid-Afrikaan Allistair McCaw. Robin Haase heeft er een opinie over en houdt deze niet voor zich.

,,Misa mag best weten dat ik het gek vind dat zij geen specifieke tennistrainer meer heeft. Ik ben er over aan het nadenken om net als zij een vaste begeleider voor het fysieke werk te nemen, maar zal er altijd een tenniscoach naast houden.’’

Over vrouwentennis zegt hij: ,,Die speelsters gunnen elkaar niets. Ik heb gehoord dat ze van de WTA geen iPods meer mogen dragen tijdens toernooien. Ze zetten namelijk altijd dat ding op en zeggen niets meer tegen elkaar. Mannen zijn gezelliger, hebben naast de baan lol samen, drinken soms een biertje.’’

Hij is een tennisser zonder twijfel. Ook in het leven naast de sport is hij zeker van zichzelf. Op de middelbare school koos Haase naast zijn tennisverplichtingen voor het zwaarste, exacte, vakkenpakket. Hij voltooide zijn schooltijd glansrijk.

Hij praat zelfverzekerd over de liefde. Haase is na een relatie met een oudere vriendin weer vrijgezel. ,,Maar als ik iemand leuk vind dan ga ik er voor,’’ benadrukt hij. ,,Ik ben niet het type dat het nog verprutst als een vrouw op mij valt en ik op haar.’’

Haase neemt een hap van een broodje kaas en glimlacht. Hij beseft dat hij zichzelf vol bravoure heeft gepresenteerd. Daarom zegt hij snel: ,,Tennissen gaat me aardig af, maar voetballen kan ik niet. Een balletje hooghouden lukt wel en ik kan een pass geven, maar iemand uitspelen zit er voor mij niet in.’’

Als tennisser heeft hij ook zwakke punten, erkent hij. Al moet Haase even nadenken voordat hij er één kan opnoemen. ,,Ik beheers alle onderdelen van het spel, ben vrij allround. Ik kan bovendien op elke ondergrond uit de voeten.

,,Misschien dat mijn slice-slag beter kan, maar als ik echt moet slicen dan gaat het overigens meestal prima.’’

Dat hij, ondanks zijn positieve toekomstvisie, een lange weg te gaan heeft om daadwerkelijk de wereldtop te bereiken, bleek vorig jaar bij de US Open. In de eerste ronde trof Haase Djokovic. Die veegde de Nederlander in anderhalf uur van de baan.

Zulke nederlagen brengen hem niet aan het wankelen. Haase heeft voor zichzelf een pad uitgestippeld. Aan het einde van dit seizoen hoopt hij in de top-50 te staan, een jaar later wil hij bij de beste 30 spelers ter wereld horen.

Ver komen op een Grand Slam-toernooi is een ander doel dat Haase zichzelf heeft gesteld. Vanzelfsprekend volgde hij de zegereeks van Fransman Jo-Wilfried Tsonga bij de afgelopen Australian Open, die pas in de eindstrijd werd gestuit door Djokovic.

Haase, stoïcijns: ,,Wat Tsonga heeft bereikt, moet ik ook kunnen.’’