Het maakt toch niet zoveel meer uit, ze leest toch niet op fok en niemand zou toch weten wie het zou zijn behalve wij tweetjes, dus vooruit. Ik ben ik, en zij is je. Maar dat begrijp je ook zonder uitleg wel
Het bosHet was een warme lentedag. We zouden een wandeling maken in het bos. Ik was ontzettend blij die dag, eindelijk een echte date. We waren net aangekomen en begonnen over de wandelpaden te lopen.
We lopen langs het water. Opeens pak ik je hand. 'Je vind het toch niet erg? Anders zeg je het maar
'. Mijn hart bonkt in mijn keel. Maar je glimlacht alleen maar. Plots voel ik dat je vingers mijn palm aan het strelen zijn. Ik begin te blozen en ik wordt ontzettend opgewonden.
We lopen langs het water. Overal om ons heen zijn mensen, maar er is een heg van bomen en struiken tussen het pad en het water. 'Laten we langs het water gaan lopen' zeg ik, hopende op een rustig plekje. Je laat mijn hand los en we glijden langs een verborgen zijpad naar de over toe. In de verste verte is niemand meer te bekennen.... behalve dan nog de tientallen mensen op het bospad.
Ik pak je hand weer en samen lopen we naar een beschut plekje. We gaan liggen in het gras, naast elkaar. Vlakbij ons horen we de mensen lopen. Mijn hart bonkt nu nog harder. We liggen zachtjes te praten en opeens begin je me weer te strelen. Dit keer over mijn arm. Ik kijk je aan en je legt zachtjes je mijn hand op jouw arm. 'Voel maar, ik bijt niet' zeg je, en je ogen stralen van plezier. Ik begin langzaam je lichaam te verkennen en doe mijn ogen dicht, genietend van je strelingen.
Na een kwartier kijk je me plots aan en vraagt of ik weleens gezoend heb. 'Nee...
' zeg ik en ik schaamde me een beetje. Je doet je lippen van elkaar en zegt 'kom maar'. Ik buig mijn hoofd naar je toe en begin je te zoenen. Plots voel ik je tong tussen mijn lippen en ik duw de mijne tegen de jouwe aan.
We liggen weer naast elkaar. Ik kijk je schuin aan en ik vind je stralen als de zon. Je legt mijn hand op je borsten en ik begin ook dat deel van je lichaam te verkennen. Je trekt je shirt en BH uit, zodat ik er beter bij kan. Ik begeef het bijna van de spanning en ik verzamel moed. Ik leg je hand op mijn broek en je kijkt me vragend aan. 'Mag het? Vind je dat niet te eng?' vraag je. Ik schud mijn hoofd, en je knoopt mijn broek los. Terwijl je me aankijkt pak je mijn penis en begint hem te strelen. 'Mijn andere borst heeft ook aandacht nodig' zeg je opeens, en ik besef me dat ik de hele tijd met je linkerborst bezig ben geweest. Ik verschuif mijn hand.
Ik hou het niet meer, ik word gek van lust. Ik begin je broek los te knopen. Ondertussen horen we nog steeds de mensen op het bospad langs lopen, pratend met elkaar, niks in de gaten. Af en toe is er een achterkant van een hoofd te zien als er iemand vlakbij loopt. Ik maak mijn vinger nat en begin met je klit te spelen. 'Weet je zeker dat je nog maagd ben?' vraag je. 'Ik kijk veel films
' geef ik dan als antwoord en ik ga door.
We zijn nu helemaal naakt. Je ligt met je benen open en kijkt me liefdevol aan. Ik laat mijn lichaam op de jouwe zakken en ik probeer met mijn hand mijn penis bij je naar binnen te leiden. Je lacht zachtjes. 'Laat mij maar, dat is de taak van de vrouw' zeg je, en je hand gaat naar beneden. 'Toe maar'. Ik glij naar binnen en ik geniet.
Ik begin langzaam te stoten, maar de harde grond doet pijn. 'Wat is er?' vraag je, en ik vertel dat ik last krijg van mijn knieen. We ruilen van plaats. Ik verwachtte dat je bovenop me ging zitten, maar je knielt bij mijn middenrif. 'Kom bovenop me' zeg ik en je glimlacht. 'Nee, blijf jij maar even lekker liggen en genieten' zeg je, waarna je mijn lid in je mond neemt. Je begint zachtjes te zuigen en ik weet niet wat ik voel.
En dan gaat er iets mis. Ik krijg een raar gevoel en mijn lust begint te verdwijnen. Ik gebaar je te stoppen. 'Wat is er?' zeg je. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, dus verzin ik snel iets. 'Ik wil wat anders, kom bovenop me' zeg ik en ik hoop dat mijn rare gevoel vanzelf wel weer weggaat. Je laat jezelf over mijn penis zakken en ik begin naar binnen te stoten. En dan is het plots helemaal weg. Geen lust meer, geen spanning en ik ben helemaal bij zinnen. Ik kijk je aan. 'Zo is het wel genoeg.' zeg ik. 'Wat is er dan toch?' vraag je en ik begrijp ook wel dat het niet helemaal normaal is. 'Ik heb geen zin meer, ' zeg ik, ' en de grond is ook wel erg hard. Misschien kunnen we beter gaan.'
We staan op en ik trek mijn broek weer aan. Dan besluit ik om nog eens goed te kijken langs de rivier en ik zie een man met honden recht op ons af lopen. Nog een minuut of 2 en hij zou ons betrapt hebben. Ik slaak een zucht van verlichting. Soms lopen de dingen zoals ze moeten.
En zo eindigt dan mijn verhaal. Het was mijn ontmaagding en ik ben er best blij mee dat het zo is gegaan. Ik ben er ontzettend blij mee en ook al was het de enige keer met haar, we zijn nog jaren bevriend gebleven.