Belgische Politiek #19 Met Leterme in het ziekenhuis ...

quote:

"Dossier-BHV onder controle houden"

vr 25/04/08 - Premier Yves Leterme (CD&V) zegt dat hij contacten zal leggen om het dossier-BHV "ordentelijk te beheren".

"Ik kan alleen zeggen wat mijn opdracht en verantwoordelijkheid is: proberen contacten te hebben die ertoe leiden dat het dossier op een goede ordentelijke manier wordt beheerd", zegt Leterme, die de hete adem van BHV in zijn nek voelt.

Nu de Franstalige partijen geen nieuw belangenconflict inroepen in de kwestie van de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, kunnen de Vlaamse partijen in principe hun eigen splitsingsvoorstel laten goedkeuren door de voltallige Kamer.

Voor de Franstaligen is dit onaanvaardbaar. Zij dreigen hun steun aan de regering-Leterme I in dat geval op te zeggen.

Als Leterme geen resultaat boekt, kunnen de Vlamingen wellicht op 8 mei hun splitsingsvoorstel goedkeuren. Ze hopen dat de Franstaligen tegen dan toch een belangenconflict inroepen zodat de stemming met drie maanden uitgesteld is.

Tegen 15 juli hoopt de regering een tweede pakket staatshervormingsmaatregelen klaar te hebben.

quote:

Tussenstand: B-H-V: blufpoker of Russische roulette?
Liesbeth Van Impe maakt de politieke tussenstand van de week op

Na zes maanden in de koelkast is Brussel-Halle-Vilvoorde helemaal terug en wel in vertrouwde vorm: die van de absurde crisis. Niemand wil het een crisis noemen, niemand weet of het echt wel een crisis is, maar iedereen weet dat de regering er binnen afzienbare tijd over kan vallen.

Die drôle de crise kennen we nog van 2005: wekenlang werd er onderhandeld aan de rand van de afgrond, tot de paarse partijen gezamenlijk besloten dat het in wezen om een tjevencomplot ging en ze zich even goed met iets anders konden bezighouden. Net op dat absolute dieptepunt leek paars trouwens zijn tweede adem te vinden. Even vreemd was de B-H-V-crisis tijdens de oranje-blauwe formatie vorig jaar: wekenlang werd er niet of nauwelijks over gesproken, tot iedereen vond dat er genoeg over gepalaverd was en de Vlamingen overgingen tot de eenzijdige stemming van de splitsingsvoorstellen. En zoals je van absurd theater mag verwachten, was het effect het omgekeerde van het beoogde: de communautaire onderhandelingen gingen even in de koelkast en de splitsing was verder weg dan ooit.

De aanzet van het laatste rondje B-H-V plaatst zich geheel in die surrealistische traditie. Officieel zorgden de Franstaligen voor ergernis met hun langgerekte procedureslag van belangenconflicten. Tot ze er mee ophielden en de Vlamingen collectief naar adem hapten. Intussen proberen ze voorzichtig mee te spelen. Misschien stemmen ze op 8 mei nog eens eenzijdig de splitsing, maar zeker is dat niet. De Vlamingen zijn er immers nog niet helemaal uit of ze echt voluit durven te dreigen. En zoals het hoort, zorgt de premier zelf voor de communicatieve kers op de taart: hij gaat "de komende uren en dagen contacten leggen om erover te waken dat het dossier rond de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde op een ordentelijke manier kan worden beheerd".

Ook met een tikkende tijdbom in de handen probeert Leterme nog altijd als Mister Goed Bestuur te klinken. B-H-V vandaag: twee auto's die op elkaar af racen om te testen welke chauffeur het eerst aan zijn stuur trekt om de crash te vermijden. Een dodelijk spelletje. Het lijkt frivool, maar het kan verdomd slecht aflopen.

Het gewicht van een kieskring

Al meer dan veertig jaar is B-H-V een onoplosbaar probleem. En dat komt echt niet omdat het Vlaamse politici nu al decennia aan politieke moed ontbreekt, zoals de flamingante mythologie wil. B-H-V is nu eenmaal het gruwelijk complexe sluitstukje van een België dat zelf alleen maar ingewikkelder geworden is. Het kleine compromisje dat er op het eind telkens bijgesleept werd om het grote compromis mogelijk te maken. Raak daaraan en er begint bijzonder veel te schuiven.

Dat is op zich geen argument om de kieskring, die ingaat tegen de administratieve taalindeling in dit land, niet te splitsen. Het is alleen een waarschuwing er niet al te lichtzinnig overheen te stappen. Denken dat je het in vijf minuten kunt oplossen, is dom. Zeggen dat het weinig belang heeft omdat alleen Michel Doomst er zijn slaap voor laat, is even onzinnig.

Twee omstandigheden maken de toestand nu extra zorgwekkend. Eén: het lijkt erop dat dit de finale ronde wordt. Als het er echt om spande, bleek er vroeger nog altijd een nooduitgang te zijn. Die lijkt nu niet voor handen. Daar zit de timing voor veel tussen: er kunnen eigenlijk geen federale verkiezingen meer georganiseerd worden zonder oplossing. Maar het gaat ook om politieke noodzaak, want Leterme kan nooit weggeraken met een niet-oplossing, zoals Verhofstadt dat kon. Daarvoor heeft hij zich persoonlijk te ver geëngageerd.

Twee: verzuurder kan het politieke klimaat nauwelijks worden. De regering hangt met haken en ogen aaneen, van loyauteit tussen de regeringspartners is nauwelijks sprake. De manier waarop B-H-V donderdag op Letermes bureau belandde is daar trouwens een voorbeeld van. Het was eenzijdig Franstalig overleg dat zijn agenda overhoop kwam gooien.

Als deze laatste episode iets bewijst, dan wel dat Leterme de controle kwijt is, als hij ze al gehad heeft. De liberalen spelen bijna openlijk met zijn voeten, fulmineren over het gebrek aan initiatief op de Zestien en doen vooral hun zin. PS en cdH, beide behoorlijk ongelukkig in deze regering zonder geld en onder rechtse druk, scharen zich enkel aan Letermes zijde als hen dat goed uitkomt. Als het erop aankomt hun beleid uit te tekenen, proberen ze vooral zoveel mogelijk de eigen achterban gerust te stellen.

En N-VA werkt iederéén op de zenuwen, omdat het zich een vrijheid permitteert die de anderen niet bepaald loyaal vinden. Op de beleidsnota's van Joëlle Milquet en Laurette Onkelinx, beiden toch vicepremier en samen goed voor het leeuwendeel van het sociaal beleid van deze regering, zal de partij zich onthouden. Voorzitter Bart De Wever was donderdag trouwens als eerste Vlaming weer bij zijn positieven en liet doodleuk weten dat B-H-V toch wel zeer binnenkort gestemd zal worden. Een onderhandelde oplossing? Graag, maar wel binnen twee weken alstublieft.

Wie zit er aan het stuur?

De Wetstraat is dus opnieuw in de ban van een spelletje 'wie knippert het eerst met de ogen?' De winnaar is hij die het risico van een crash durft te nemen. De Franstaligen lijken die keuze gemaakt te hebben. Als het echt fout gaat en de regering valt, dan wordt de grote machtsstrijd tussen PS en MR alleen wat vroeger dan verwacht uitgevochten. Voor de grote Vlaamse partijen ligt dat, sinds de opkomst van het VB en recentelijk LDD, een stuk moeilijker. Een regering laten vallen is per definitie een groter risico als álle klassieke partijen tegelijk kunnen verliezen.

Maar van alle partijen zit CD&V het meest gewrongen. Wat ze daar maar niet willen begrijpen, is dat de partij van de premier in dit soort confrontaties voor het compromis moet zorgen en dus, zeker op korte termijn, verliest. Voorzitter Wouter Beke zei gisteren nog op de radio dat hij verwacht dat "alle partijen oplossingen zullen aandragen". Hij bewees daarmee niet goed naar Reynders geluisterd te hebben, die in zijn interview vier keer liet vallen dat we "niet alleen een regering maar ook een eerste minister hebben". De Zestien is voor u? In juni vorig jaar klonk dat misschien nog vriendelijk, maar tegenwoordig is het synoniem voor: de miserie en, als het fout gaat, de afgang. Leterme zal echt wel wat meer moeten doen dan dit dossier "ordentelijk beheren".

En van N-VA moet hij dus weinig steun verwachten. De Wever kan het zich politiek gewoon niet permitteren lang te wachten met de historische kans B-H-V echt eenzijdig te splitsen. Zeker niet met het argument dat hij op een compromis zit te wachten dat per definitie minder acceptabel zal zijn.

De Franstaligen laten hun motoren loeien, De Wever drukt het gaspedaal al in. Open Vld kruipt desnoods in de kofferbak, om toch maar niet alleen achter te blijven. En CD&V? Een deel lijkt geneigd N-VA te volgen, al rijden ze zo willens en wetens hun eigen premier overhoop. Kartel of Zestien, als het zo doorgaat, worden zowel partij als premier nog sneller dan verwacht voor het onvermijdelijke dilemma gesteld.

quote:

Op maandag 28 april 2008 14:39 schreef Heero87 het volgende:

[..]

Compleet fout. Na de stemming in de Kamer moet het wetsvoorstel nog naar de Senaat, en daarna naar de regering. En als je geen regering hebt, geraakt ze dus nooit voorbij dat stadion...

quote:

Op maandag 28 april 2008 19:06 schreef Heero87 het volgende:

[..]

Een regering van voorlopige zaken, en die heeft dus geen bevoegdheid voor dit soort zaken.
Bovendien zit je sowieso met een pariteit in de ministerraad, zodat het er nooit door raakt.
Met andere woorden: je kan BHV er nooit doorkrijgen zonder compromis.

quote:

"Ik heb gezegd wat gezegd moest worden"

Minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht (Open VLD) blijft achter de forse uitspraken staan die hij in Congo deed. "Het was zo afgesproken in de regering."

Bij het begin van zijn verblijf in Congo had De Gucht fors uitgehaald naar de Congolese autoriteiten. Hij verweet de regering dat ze privileges verleende, en stelde ook dat echte democratie en goed bestuur nog veraf waren.

"Democratie moet ten goede komen van alle burgers, en niet alleen van een kleine elite, zoals nu nog het geval is", stelt De Gucht.

De kritiek schoot in het verkeerde keelgat bij de Congolese president Joseph Kabila. Toch vindt De Gucht zijn uithaal nog steeds gerechtvaardigd.

"Ik heb gezegd wat gezegd moest worden. We geven hen genoeg geld, dus mogen we kritiek geven. Zoals ze nu bezig zijn, vergooien ze het geld alleen maar."

"De Decker en Flahaut relativeerden sterk"

De Gucht wist zich in zijn scherpe uitspraken wel steeds gesteund door zijn twee reisgezellen, minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) en staatssecretaris voor Ontwikkelingssamenwerking Charles Michel (MR).

Ook premier Leterme bevestigde in het parlement dat De Gucht de mening van de hele regering vertolkte.

"Maar ook in de vorige regering dacht men er zo over", weet De Gucht, die aan zijn tweede ambtstermijn als minister van Buitenlandse Zaken bezig is. "Alleen vulden André Flahaut en Armand De Decker hun reizen naar Congo iets persoonlijker in. Zij relativeerden veel sterker."

Communautaire oprispingen

In eigen land kreeg de minister wel veel kritiek te slikken van de media, vooral dan ten zuiden van de taalgrens. De Gucht minimaliseert die communautaire oprispingen.

"Er zijn een paar Waalse politici die zout in de wonde willen strooien", weet hij. "Maar ik ben ervan overtuigd dat de Waalse publieke opinie er net zo over denkt als wij: iedereen wil toch dat het geld goed wordt gebruikt?"

Toch is De Gucht niet van plan om de hulp aan Congo terug te schroeven. Mogelijk laat hij wel herbekijken naar welke projecten het geld gaat. "Het is belangrijk dat het projecten zijn voor iedereen, en niet voor een kleine elite", benadrukt hij.

quote:

Op maandag 28 april 2008 23:40 schreef Oma het volgende:
Hoe zouden de Belgen reageren als de voormalige Ollandse kolonisator kritiek uit op hun bongabonga-landje.

quote:

Op donderdag 1 mei 2008 10:11 schreef Oma het volgende:
Belgique is echt de schandvlek van West-Europa. En veel Belgische politici zien hun land nog als model voor de EU ook.

quote:

Waalse vakbond bezorgd om staatshervorming

De Waalse socialistische vakbond FGTB maakt zich zorgen over de aangekondigde onderhandelingen over het tweede pakket voor de staatshervorming. Volgens de vakbond mag dat geen aanleiding zijn om de interpersoonlijke solidariteit te ontmantelen. Ook ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw verkondigde tijdens zijn 1 mei-speech die boodschap.

Klaar staan
"We moeten klaar staan om, desnoods met krachtige acties, te reageren op elke poging tot het ontmantelen van de interpersoonlijke solidariteit. Die solidariteit is de garantie voor onze sociale zekerheid", aldus FGTB-voorzitster Anne Demelenne.

Sterke gewesten
De vakbond is naar eigen zeggen voorstander van sterke gewesten met duidelijke economische hefbomen, maar niet van institutionele hervormingen die zouden leiden tot sociale regressie.

"Achter zo'n hervorming, schuilt een liberaal project dat zich bedient van een rookgordijn om de sociale zekerheid uit te kleden en de goede delen te privatiseren", aldus Demelenne.

Koopkrachtcontrole
Net als de Vlaamse vakbonden legt het Waals FGTB eisen voor een koopkrachtverhoging op tafel: prijscontrole, verlaging van de btw voor stookolie, gas en elektricitiet en een sociaal belastingtarief voor lagere en middeninkomens.

De socialistische vakbond rekent op haar "natuurlijke bondgenoten", met name de PS, voor ondersteuning. "We rekenen op de PS om zich binnen de regering te verzetten, ook al zit de partij niet in een krachtige positie. Maar ze moeten weten dat een simpele houding als 'zonder ons zou het erger geweest zijn' niet zal volstaan", waarschuwde Demelenne nog. (belga/edp)
01/05/08 15u11