Niet! Niet! Niet! Hij heeft het echt niet van mij, ik kijk er nl altijd heel erg voor uit om haar gezag niet te ondermijnen (en dat kost me moeite genoeg
) door te benadrukken dat op school de juf de baas is enzo.
En weet je, ik klaag heus over van alles en nog wat, maar echt nooit over m'n kind, dat voelt zo tegennatuurlijk, maar vanmorgen bedacht ik me dat nooit eens even lekker janken of schreeuwen dat het toch zo (*%*^%*& zwaar is om zo'n menneke door het leven te moeten sjouwen, eigenlijk ook een beetje tegennatuurlijk is.
Het ís gewoon zwaar en al-tijd druk.
Simpelweg douchen vanavond als zij met z'n tweetjes in de kamer zitten is al iets waar je van te voren afspraken en beloftes over moet hebben gemaakt, en dan nog gaat het mis.
Voel me al schuldig dat ik zo negatief doe hier, want het is ook een ongelooflijk lief en knuffelig joch, goudeerlijk en altijd de eerste om het goed te maken, zelfs als ie niet fout zit.
Ik denk dat de drukte mij ook gewoon een beetje teveel wordt, dan is je weerstand wat lager en kun je minder hebben.
Zo'n dag is het denk ik, vandaar mijn uitbarsting vanmorgen en ook hier.
Ik ga 'm zo ophalen van z'n schoolreisje en onderweg een ijsje halen, beetje goedmaken dat ie helaas geen wondermoeder heeft.