OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Hij is net van school veranderd, z`n vorige school vertrouw ik niet meer dus daar kan ik geen zinnige informatie vandaan halen, helaas.
♫ Saartje ♫
Van de site van MEE Zuid-Holland-Zuid
quote:Hoe worden autisme spectrum stoornissen vastgesteld?
Ouders die bang zijn dat hun kind een autisme spectrum stoornis (ASS) heeft, gaan meestal eerst naar de huisarts. De huisarts onderzoekt uw kind en stuurt u door naar de kinderpsychiater.
De kinderpsychiater stelt de diagnose autisme spectrum stoornissen (ASS). Zij laat uw kind allerlei tests doen. Ze zoekt goed uit welke vorm van ASS uw kind heeft. Daarvoor gebruikt ze de DSM-IV. Dat is een boek waarin alle psychiatrische ziekten staan, dus ook alle vormen van ASS. De DSM-IV wordt wereldwijd gebruikt.
Daarnaast kijkt de kinderpsychiater of uw kind misschien nog een andere aandoening heeft, zoals ADHD of een verstandelijke handicap. Sommige kinderen hebben ASS samen met nog een andere aandoening.
Kinderpsychiaters die gespecialiseerd zijn in ASS vindt u bij een autismeteam.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ok, dan ga ik de huisarts er maar eens mee lastig vallen..als ik mijn wederhelft er van overtuigd heb dat het handiger is om te weten met oog op jochies toekomst en een zo goed mogelijke begeleiding 
♫ Saartje ♫
Weet je, stèl dat er nu wel wat is (wat ik uiteraard niet voor je hoop!). Dan heeft je oudste misschien wel te maken met veel onbegrip of corrigeer je hem op dingen waar hij misschien helemaal niets aan kan doen.
Als je dat weet kun je je kind alleen maar beter helpen. Dit even als argument voor je wederhelft 
.
Als je dat weet kun je je kind alleen maar beter helpen
. Dit even als argument voor je wederhelft .
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Dat waren ook precies mijn argumenten Kijk, hij is onze eerste en je eerste is nou eenmaal een beetje een broddelwerkje 
maar je voelt wel aan of iets er ergens iets aan scheelt. Nou is het ook wel een beetje een zenuwpees en een perfectionist en een controleur maar er is meer. Hij is vaak 'niet thuis' zoals wij dat noemen. Dan zit hij zo in zichzelf dat je amper tot hem doordringt. Hij kan dwars door je heen kijken dan :-/
Kijk, hij is onze eerste en je eerste is nou eenmaal een beetje een broddelwerkje maar je voelt wel aan of iets er ergens iets aan scheelt. Nou is het ook wel een beetje een zenuwpees en een perfectionist en een controleur maar er is meer. Hij is vaak 'niet thuis' zoals wij dat noemen. Dan zit hij zo in zichzelf dat je amper tot hem doordringt. Hij kan dwars door je heen kijken dan :-/
♫ Saartje ♫
maar bij een normaal begaafd/functionerend kind kán een etiketje ook nadelen hebben, bijv bij toelating op vervolgonderwijs. Daar komen ook steeds meer verhalen over (oa op internet dus wel te Google'en waarschijnlijk).
Ok en dat was dus het argument van papa 
Moet je altid wat doen met zo`n etiketje? Is dat iets wat je levenslang achtervolgt?
Moet je altid wat doen met zo`n etiketje? Is dat iets wat je levenslang achtervolgt?
♫ Saartje ♫
Wie doet hier wat bij of van stichting Mee?
Weten zij waar ze het over hebben of is dat net zo'n nitwit zooi als het RIAGG?
Weten zij waar ze het over hebben of is dat net zo'n nitwit zooi als het RIAGG?
met het EKD misschien wel ja.. iig volgens een artikeltje op OOL wordt dat tot minimaal je 34e bewaard.
http://www.ouders.nl/mjur2008-ekd.htm
en ook een particulier onderzoeksbureau schijnt zijn resultaten daarin te moeten zetten. Het is de vraag of je het er uit kunt krijgen als je dat zou willen.
http://www.ouders.nl/mjur2008-ekd.htm
en ook een particulier onderzoeksbureau schijnt zijn resultaten daarin te moeten zetten. Het is de vraag of je het er uit kunt krijgen als je dat zou willen.
Ik heb in de verstandelijk gehandicapten zorg gewerkt en veel contact gehad met MEE. Het kwam op mij over als een professionele organisatie, met mensen die weten waar ze het over hebben en je helpen de weg te wijzenquote:Op woensdag 25 juni 2008 23:27 schreef Rimpelhond het volgende:
Wie doet hier wat bij of van stichting Mee?
Weten zij waar ze het over hebben of is dat net zo'n nitwit zooi als het RIAGG?
@ Maneki.Neko
Je kan altijd naar de huisarts. Het feit dat school niets merkt zegt niets. Ik ken genoeg autisten die op school wel goed functioneren en thuis niet. En trouwens wat is op school goed functioneren? Hij is slim, maar hoe zijn de sociale contacten, hoe reageert hij op onverwachte wijzingen in de dagstructuur?
Gezien je in mijn regio lijkt te wonen (MEE DElft) heb je verschillende optie's:
- huisarts -> verwijzing psychiatrie (geen prive psychiater nemen die zijn duur!)
- Bureau jeugdzorg -> onderzoek aanvragen en eventueel ambulante pedagogische ondersteuning zodat jullie thuis al aan de slag kunnen gaan om te kunnen met jouw irritatie's (of te wel welke veranderingen zijn nodig en hoe bereiken jullie dat?)
- MEE, welke een ontzettende wachtlijst heeft en zij moeten alle onderzoeken en hulp aanvragen via bureau jeugdzorg dus eigenlijk een lange weg.
Ik zou zelf gaan voor de optie jeugdzorg. Ondanks dat wij (help ik werk daar... sttt.. niet door vertellen) ook onze wachttijden hebben is de inzet van de ambulante thuisbegeleiding een sterk hulpmiddel wat jullie echt kan helpen bij de irritatie's en verdriet. Plus als er in eerste instantie volgens jeugdzorg niet voldoende grond is voor een onderzoek. Dan kan de ambulant begeleider je vraag zo nodig versterken. Zij komen bij je thuis, hebben de ervaring en zien dan ook snel wat echt afwijkend gedrag is. En kunnen dus zorgen dat er een gerichte onderzoeksvraag komt.
Daarbij is mijn persoonlijke ervaring met MEE Delft slecht. Zij verzorgen voor mij de indicatie's voor het kdc en that's it. Ik wilde wat extra info en kreeg te horen dat ik dit maar op internet moest opzoeken
En tja etiketten... het was voor mij ook een reden om in eerste instantie Thijs niet te laten onderzoeken. Maar een etiket heeft ook zijn positieve kanten. Je kan namelijk verklaren waar gedrag vandaan komt. Je geeft daarmee een oorzaak aan en krijgt daardoor (hopelijk) meer begrip van de omgeving. Je zoon is slim en het zou hem ook kunnen helpen, meer duidelijkheid waarom hij zich gedraagt op een bepaalde manier. Dankzij een etiket kan je zo nodig hulp en ondersteuning krijgen. En beter nu kijken of er iets serieus aan de hand is dan over een paar jaar spijt hebben dat je niet eerder iets hebt gedaan.
En negatief? Tja officieel blijven onderzoeksgegevens maar 2 jaar geldig... dus ik vraag me serieus af in hoeverre je hier last van blijft hebben. Denk echt dat de voordelen groter zijn.
@ Lois... Wat een super huisarts en wat een stomme apotheker. We zijn nu een dag verder en ik hoop dat je ondertussen de melatonine in huis hebt! Ben erg benieuwd naar het effect hiervan. Moet bekennen dat ik naar aanleiding van jouw verhaal ook naar de huisarts ben gestapt. Maar die had te weinig ervaring met melatonine en wist alleen dat adhd/odd-kinderen dit voorgeschreven kunnen krijgen. Dus hij ging overleggen met de opper-huisarts.... moet nu binnenkort terugbellen. Vanmorgen was het al feest om 4 uur
en ik ben moe zo moe .
De luierbroekjes heb ik opgegeven. Thijs wil gewoon echt niet... en tja dat hoort ook bij onze kinderen. Sommige dingen kunnen we nu eenmaal niet veranderen, anders was het niet zo moeilijk geweest om een autistisch kind te hebben. De apotheker heeft overleg gehad met een medewerker van absordin en ze hebben nu xx-small luiers van Absordin besteld (ha ha zelfs de small junior waren te groot voor het mannetje). Dus ik heb de hoop dat hij heel snel weer passende luiers heeft.
Volgens mij heb ik ondertussen een heel boekwerk geschreven dus ik ga Thijs maar voederen... want die heeft honger
.
Je kan altijd naar de huisarts. Het feit dat school niets merkt zegt niets. Ik ken genoeg autisten die op school wel goed functioneren en thuis niet. En trouwens wat is op school goed functioneren? Hij is slim, maar hoe zijn de sociale contacten, hoe reageert hij op onverwachte wijzingen in de dagstructuur?
Gezien je in mijn regio lijkt te wonen (MEE DElft) heb je verschillende optie's:
- huisarts -> verwijzing psychiatrie (geen prive psychiater nemen die zijn duur!)
- Bureau jeugdzorg -> onderzoek aanvragen en eventueel ambulante pedagogische ondersteuning zodat jullie thuis al aan de slag kunnen gaan om te kunnen met jouw irritatie's (of te wel welke veranderingen zijn nodig en hoe bereiken jullie dat?)
- MEE, welke een ontzettende wachtlijst heeft en zij moeten alle onderzoeken en hulp aanvragen via bureau jeugdzorg dus eigenlijk een lange weg.
Ik zou zelf gaan voor de optie jeugdzorg. Ondanks dat wij (help ik werk daar... sttt.. niet door vertellen) ook onze wachttijden hebben is de inzet van de ambulante thuisbegeleiding een sterk hulpmiddel wat jullie echt kan helpen bij de irritatie's en verdriet. Plus als er in eerste instantie volgens jeugdzorg niet voldoende grond is voor een onderzoek. Dan kan de ambulant begeleider je vraag zo nodig versterken. Zij komen bij je thuis, hebben de ervaring en zien dan ook snel wat echt afwijkend gedrag is. En kunnen dus zorgen dat er een gerichte onderzoeksvraag komt.
Daarbij is mijn persoonlijke ervaring met MEE Delft slecht. Zij verzorgen voor mij de indicatie's voor het kdc en that's it. Ik wilde wat extra info en kreeg te horen dat ik dit maar op internet moest opzoeken
En tja etiketten... het was voor mij ook een reden om in eerste instantie Thijs niet te laten onderzoeken. Maar een etiket heeft ook zijn positieve kanten. Je kan namelijk verklaren waar gedrag vandaan komt. Je geeft daarmee een oorzaak aan en krijgt daardoor (hopelijk) meer begrip van de omgeving. Je zoon is slim en het zou hem ook kunnen helpen, meer duidelijkheid waarom hij zich gedraagt op een bepaalde manier. Dankzij een etiket kan je zo nodig hulp en ondersteuning krijgen. En beter nu kijken of er iets serieus aan de hand is dan over een paar jaar spijt hebben dat je niet eerder iets hebt gedaan.
En negatief? Tja officieel blijven onderzoeksgegevens maar 2 jaar geldig... dus ik vraag me serieus af in hoeverre je hier last van blijft hebben. Denk echt dat de voordelen groter zijn.
@ Lois... Wat een super huisarts en wat een stomme apotheker. We zijn nu een dag verder en ik hoop dat je ondertussen de melatonine in huis hebt! Ben erg benieuwd naar het effect hiervan. Moet bekennen dat ik naar aanleiding van jouw verhaal ook naar de huisarts ben gestapt. Maar die had te weinig ervaring met melatonine en wist alleen dat adhd/odd-kinderen dit voorgeschreven kunnen krijgen. Dus hij ging overleggen met de opper-huisarts.... moet nu binnenkort terugbellen. Vanmorgen was het al feest om 4 uur
en ik ben moe zo moe . De luierbroekjes heb ik opgegeven. Thijs wil gewoon echt niet... en tja dat hoort ook bij onze kinderen. Sommige dingen kunnen we nu eenmaal niet veranderen, anders was het niet zo moeilijk geweest om een autistisch kind te hebben. De apotheker heeft overleg gehad met een medewerker van absordin en ze hebben nu xx-small luiers van Absordin besteld (ha ha zelfs de small junior waren te groot voor het mannetje). Dus ik heb de hoop dat hij heel snel weer passende luiers heeft.
Volgens mij heb ik ondertussen een heel boekwerk geschreven dus ik ga Thijs maar voederen... want die heeft honger
.
Gistermiddag ging ik vol optimisme naar de apotheek, de beloofde capsules halen. Vol verbazing zag ik echter pilletjes in het potje zitten met daarop 1 maal daags 2 tabletjes. Eh 2?
Dus ik aan de vriendelijke apothekersass. uitgelegd wat ik eergister ook al had uitgelegd maar zij zei vol trots: "dit leek ons handiger, dit zijn kleine pilletjes"
Dus ik moest echt vreselijk lachen, of dit nou echt logisch was gezien de problematiek met medicijnen? Ja hoor, ze keek er nog trots bij ook, dit was logisch.
Omdat ik een vrij helse dag achter de rug had met Eva kon ik niet eens meer boos worden maar ik heb wel gevraagd wat er dan gebeurd was met de beloofde capsules. "eh.... die bestaan zeker niet" Waarop ik vroeg of dat niet even nagekeken kon worden "eh... nou dat hoeft niet.... die zijn er vast niet"
Oke...laat maar zitten, we gaan het wel proberen.
Eva heeft er gisteren 2 ingenomen maar begon ze in een reflex te kauwen, ondanks onze uitleg dat ze ze gewoon moest doorslikken. Dat was natuurlijk hartstikke vies....
Ze heeft wel ontzettend goed geslapen maar we durven nog niet te juichen, want ze was ook ziekjes die dag en had koorts.
Vandaag wilde ze echt die pilletjes niet meer, dat was vies en dat deed ze niet meer.
Ik heb ze dus in appelmoes gestopt, niet fijngemalen maar gewoon in een hapje appelmoes geduwd en dat aan Eva uitgelegd. Ze vond het doodeng, stond helemaal te trillen maar na veel aanmoediging durfde ze het wel aan.
En het lukte
We hebben haar de hemel ingeprezen en ze was heel trots op zichzelf.
Tijdens het voorlezen lag ze al enorm te gapen vertelde Jeroen, en we hebben haar niet meer gehoord.
Ben benieuwd hoe het vannacht gaat
Dus ik aan de vriendelijke apothekersass. uitgelegd wat ik eergister ook al had uitgelegd maar zij zei vol trots: "dit leek ons handiger, dit zijn kleine pilletjes"
Dus ik moest echt vreselijk lachen, of dit nou echt logisch was gezien de problematiek met medicijnen? Ja hoor, ze keek er nog trots bij ook, dit was logisch.
Omdat ik een vrij helse dag achter de rug had met Eva kon ik niet eens meer boos worden maar ik heb wel gevraagd wat er dan gebeurd was met de beloofde capsules. "eh.... die bestaan zeker niet" Waarop ik vroeg of dat niet even nagekeken kon worden "eh... nou dat hoeft niet.... die zijn er vast niet"
Oke...laat maar zitten, we gaan het wel proberen.
Eva heeft er gisteren 2 ingenomen maar begon ze in een reflex te kauwen, ondanks onze uitleg dat ze ze gewoon moest doorslikken. Dat was natuurlijk hartstikke vies....
Ze heeft wel ontzettend goed geslapen maar we durven nog niet te juichen, want ze was ook ziekjes die dag en had koorts.
Vandaag wilde ze echt die pilletjes niet meer, dat was vies en dat deed ze niet meer.
Ik heb ze dus in appelmoes gestopt, niet fijngemalen maar gewoon in een hapje appelmoes geduwd en dat aan Eva uitgelegd. Ze vond het doodeng, stond helemaal te trillen maar na veel aanmoediging durfde ze het wel aan.
En het lukte
We hebben haar de hemel ingeprezen en ze was heel trots op zichzelf.Tijdens het voorlezen lag ze al enorm te gapen vertelde Jeroen, en we hebben haar niet meer gehoord.
Ben benieuwd hoe het vannacht gaat
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Wat goed van Eva dat ze die pilletjes op heeft! Echt super goed.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Goed van Eva dat ze ze nam ondanks dat ze al geproefd heeft dat ze vies smaken!
En ongelooflijk...als een arts iets in overleg met jou voorschrijft, dan is dat wat je hebben moet!
En als je het dan ook nog een keer zelf extra hebt uitgesproken en ze er alsnog iets anders van maken.... je zou ze toch?
En ongelooflijk...als een arts iets in overleg met jou voorschrijft, dan is dat wat je hebben moet!
En als je het dan ook nog een keer zelf extra hebt uitgesproken en ze er alsnog iets anders van maken.... je zou ze toch?
Een super stoere Eva inderdaad! En wat een ontzettend eigenwijze apotheker 
.
En nu zijn we natuurlijk heel benieuwd of jullie vannacht hebben doorgeslapen?
.En nu zijn we natuurlijk heel benieuwd of jullie vannacht hebben doorgeslapen?
Eva heeft heerlijk geslapen tot half 8 en wij dus ook!
Ik hoop dat jouw opperhuisarts snel terug belt Maroetje want het is wel een goed middel. Ik moest wel lachen om je luierrelaas, inderdaad als veranderingen niet zo moeilijk waren waren het geen autistjes.
en wij dus ook!Ik hoop dat jouw opperhuisarts snel terug belt Maroetje want het is wel een goed middel. Ik moest wel lachen om je luierrelaas, inderdaad als veranderingen niet zo moeilijk waren waren het geen autistjes.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Geniaal! Echt goed spul, ze heeft geslapen 
en jullie ook
en jullie ook
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Eva was 2 jaar toen de onze vermoedens eindelijk bevestigd werden door een kinderpsychologe. Dat was niet ivm met een test, dat was tijdens een spraak-taal onderzoek omdat Eva nog geen geluid voortbracht.
Vandaar uit het traject ingegaan, via de kinderarts doorverwezen naar het vroeghulpteam,en tegelijk een medisch traject opgestart om lichamelijke oorzaken uit te sluiten. Via de kinderarts zijn we verwezen naar het Sylvia Toth centrum waar allerhande neurologisch, genetisch en lichamelijk onderzoek heeft aangetoond dat er geen lichamelijke oorzaken zijn.
Tot de leeftijd van ongeveer 4-5 jaar durft geen enkele arts een definitieve diagnose te stellen, die hebben we pas bijna een jaar geleden gekregen van de kinderpsychiater. Tot die tijd heette het gewoon " ontwikkelingsachterstand met autistiforme kenmerken" op de papieren en de termen " klassiek autisme" " kernautisme" " autisme zoals Kanner het beschreven heeft" " verstandelijk gehandicapt" " laagbegaafd' vlogen ons om de oren.
Vorig jaar is de diagnose volgens DSM-IV gesteld " klassiek autisme met verstandelijke beperking" en heeft Eva officiele papieren die dit bevestigen.
Vandaar uit het traject ingegaan, via de kinderarts doorverwezen naar het vroeghulpteam,en tegelijk een medisch traject opgestart om lichamelijke oorzaken uit te sluiten. Via de kinderarts zijn we verwezen naar het Sylvia Toth centrum waar allerhande neurologisch, genetisch en lichamelijk onderzoek heeft aangetoond dat er geen lichamelijke oorzaken zijn.
Tot de leeftijd van ongeveer 4-5 jaar durft geen enkele arts een definitieve diagnose te stellen, die hebben we pas bijna een jaar geleden gekregen van de kinderpsychiater. Tot die tijd heette het gewoon " ontwikkelingsachterstand met autistiforme kenmerken" op de papieren en de termen " klassiek autisme" " kernautisme" " autisme zoals Kanner het beschreven heeft" " verstandelijk gehandicapt" " laagbegaafd' vlogen ons om de oren.
Vorig jaar is de diagnose volgens DSM-IV gesteld " klassiek autisme met verstandelijke beperking" en heeft Eva officiele papieren die dit bevestigen.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Dat is dan netjes gegaan.quote:Op zaterdag 28 juni 2008 19:51 schreef Lois het volgende:
Eva was 2 jaar toen de onze vermoedens eindelijk bevestigd werden door een kinderpsychologe. Dat was niet ivm met een test, dat was tijdens een spraak-taal onderzoek omdat Eva nog geen geluid voortbracht.
Vandaar uit het traject ingegaan, via de kinderarts doorverwezen naar het vroeghulpteam,en tegelijk een medisch traject opgestart om lichamelijke oorzaken uit te sluiten. Via de kinderarts zijn we verwezen naar het Sylvia Toth centrum waar allerhande neurologisch, genetisch en lichamelijk onderzoek heeft aangetoond dat er geen lichamelijke oorzaken zijn.
Tot de leeftijd van ongeveer 4-5 jaar durft geen enkele arts een definitieve diagnose te stellen, die hebben we pas bijna een jaar geleden gekregen van de kinderpsychiater. Tot die tijd heette het gewoon " ontwikkelingsachterstand met autistiforme kenmerken" op de papieren en de termen " klassiek autisme" " kernautisme" " autisme zoals Kanner het beschreven heeft" " verstandelijk gehandicapt" " laagbegaafd' vlogen ons om de oren.
Vorig jaar is de diagnose volgens DSM-IV gesteld " klassiek autisme met verstandelijke beperking" en heeft Eva officiele papieren die dit bevestigen.
Ik raak hier wat gefrustreerd want ik heb nog niet lang geleden een bizar traject met mijn man afgelegd, nu begint het tegenwerken rondom mijn zoontje. (waarvan al duidelijk is dat hij asperger plus ontwikkelingsvoorsprong heeft, dat later hoogbegaafd zal gaan heten)
Vandaag of morgen trek ik íemand over zijn bureau en duw ik op uiteraard beleefde manier zijn of haar neusbotje de toch al niet functionerende hersens binnen.
Nu eerst het grut even naar boven brengen... en even week worden bij de aanblik van opgepoetste snoetjes met schaapachtige oogjes die net boven de rand van de dekens uitkomen.
Ik klink ook heel netjes maar vergis je niet, ik heb voor elk onderzoek, voor elke stap moeten vechten hoor. Steeds maar weer bellen, steeds maar weer vragen, steeds maar weer eisen.... Het traject staat bol van bureaucraten en papierwerk, maar met een goeie kinderarts en veel bellen en aandringen kom je een eind.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
quote:Op zaterdag 28 juni 2008 19:59 schreef Rimpelhond het volgende:
[..]
Dat is dan netjes gegaan.
Ik raak hier wat gefrustreerd want ik heb nog niet lang geleden een bizar traject met mijn man afgelegd, nu begint het tegenwerken rondom mijn zoontje. (waarvan al duidelijk is dat hij asperger plus ontwikkelingsvoorsprong heeft, dat later hoogbegaafd zal gaan heten)
Vandaag of morgen trek ik íemand over zijn bureau en duw ik op uiteraard beleefde manier zijn of haar neusbotje de toch al niet functionerende hersens binnen.
Nu eerst het grut even naar boven brengen... en even week worden bij de aanblik van opgepoetste snoetjes met schaapachtige oogjes die net boven de rand van de dekens uitkomen.
Ik heb gereageerd in het topic over autisme/schyzofrenie inzake de voeding.
Vwb de diagnostiek; ik lees dat veel ouders hier tegen exact dezelfde problematiek aanlopen als ik destijds.
Ik had de pech dat ik via mijn huisarts terecht kwam bij Mesos; doorgestuurd werd naar Altrecht en vervolgens een hele rits aan verkeerde diagnoses te horen kreeg. Eerst was ik een narcist, toen een borderliner ( immers, ik ben een vrouw
) toen een ADD-er, toen depressief en weet ik veel wat.Het ergste vond ik nog dat ik de mensen daar ZELF moest uitleggen dat ik helemaal niet depressief was, dat ik niet voldeed aan de kenmerken voor de classificatie en dat ze op een verkeerd spoor zaten.
Ik heb echt een schurfthekel gekregen aan dit soort GGZ instellingen.
Ze hebben me zelfs medicijnen laten slikken die ik helemaal niet nodig had. ( Seroquel 25mg )
Tot ik een psychiater tegen het lijf liep die zich verwonderde over de manier waarop Altrecht was omgegaan met de diagnose.
Hij heeft mij uiteindelijk doorverwezen naar het Autismecentrum en ik ben voor de zoveelste keer door een heel scala aan testen gegaan.
Enfin, Asperger als resultaat.
Nu had ik de medicijnen sowieso al in de prullenbak gegooid, maar ik was nog het meest blij met het feit dat ik gewoon weer verder kon met het aanpakken van mijn beperkingen. Op een constructieve manier.
Jij kent je kind het best. Laat je niet afschepen, wees duidelijk en laat je niets wijsmaken. Ik zou zelf de GGZ instellingen mijden als de pest, maar via een psychiater die je vertrouwd werken aan een gedegen diagnose.
Wat voor mij echt fantastisch werkt is een combinatie van neurofeedback en (hoe voor de handliggend ) rust, regelmaat en reinheid. Daarnaast is ook gebleken dat bepaalde voedingsstoffen mijn functioneren kunnen beinvloeden. Maar de directe relatie is zoals ik in het topic al zei, niet onomstotelijk bewezen. Ik ben dus gematigd enthousiast
GGZ.. het RIAGG daar weiger ik ook naartoe te gaan.
Die hebben mij bijna mijn hele gezin gekost in het traject met mijn man.
Die hebben mij bijna mijn hele gezin gekost in het traject met mijn man.
Begin dit jaar heb ik op het cb aangegeven dat ik het tijd vind dat we iets met mijn zoontje van 2 jaar gaan doen. Hij functioneert nog prima, maar ik merk dat de kenmerken steeds meer naar voren komen en ik steeds bewuster met hem bezig moet.
Ik wil graag vast begeleiding/psycho-educatie of informatie of cursussen over alles rondom kinderen met asperger, wat ik in de opvoeding en de ontwikkeling kan verwachten, hoe ik hem het beste kan benaderen, hoe ik zaken voor kan zijn en een stukje erkenning en herkenning.
Zéker met het oog op wachttijden en het feit dat hij over 1,5 jaar naar de basisschool gaat.
Ik wil vooraf weten hoe kinderen met asperger zich op een basisschool ontwikkelen, waar je tegenaanloopt etc etc... zeker in combinatie met hoogbegaafdheid.
(de woordenschat van het kereltje is gelijk aan die van een veel ouder kind. De articulatie en het aparte denkpatroon zijn ook typerend. Familie en kennissen noemen de snelheid waarmee hij dingen oppikt en hoe hij verbanden legt eng.)
Als hij naar de basisschool gaat en het loopt niet allemaal zoals gemiddeld, dan zetten ze hem zo in een hoek. Op hij is onhandelbaar, of ze benaderen hem verkeerd waardoor er niets uit komt verzin het allemaal maar. (op het cb denken ze ook al dat hij niet kan praten... ja duh! hij weigert gewoon als hij daar op commando plaatjes moet lezen.)
Als hij eenmaal in een hoek zit of als hij als vervelende klier bekend staat in de lerarenkamer dan kom je daar niet meer vanaf. Plus dat als ze dan pas met diagnoses of onderzoeken of begeleiding komen.. dan worden we tegen die tijd dus op de wachtlijst geplaatst.. wat maakt dat hij pas aan de beurt is als hij 6 of 7 is??
Dan is het te laat!
Ik wil NU weten wat ik kan verwachten en ik wil NU weten hoe en wat en waar... ik wil geinformeerd worden, ik wil vast de weg verkennen, ik wil vast in het circuit zitten met mijn zoontje
het cb was echter een langzaam aan actie.
Ja nou, weet je ik zal de mogelijheden even vertellen. Nou nee weet je... we praten er de volgende keer over.
Dus ik aangegeven of ik ons op kon geven voor dat vroegtijdige opsporingsgedoe.
Ja, nou.... wie weet is dat niet zo gek. Maar de volgende keer maar.
Volgende keer.
Hallo, ik wil mijn zoontje aanmelden voor dat vroegtijdige opsporingsgedoe.
ik heb mij wat verder geinformeerd en ik wil hier beginnen.
Nou... ik ga je een folder opsturen.
En dan praten we de volgende keer verder.
Ik: nee, ik wil het nu graag afhandelen. want ik heb al besloten.
... nou weet je, ik zal je er wat over vertellen. Autisme... en euh nee het is allemaal een beetje ingewikkeld en als ik dat aan je vertel word het misschien wat te veel voor je. Het is wat ingewikkeld.
Ik: maar ik heb al besloten, ik wil dit gewoon.
........... ik kreeg een foldertje
Ik begin april naar de huisarts.
Ik wil dat mijn zoon getest word. Mijn einddoel is * insert bovenstaand verhaal*
HA: oke, ik stuur je door naar het riagg.
ik: nee, absoluut niet! en bla bla bla
HA zou mij doorverwijzen naar het sofia kinderziekenhuis.
Hardstikke fijn! Dat zag ik wel zitten.
Ik heb 2 maanden gewacht op een bericht. Ik verwachtte een bevestiging van plaatsing op een wachtlijst of een uitnodiging voor een gesprek als er geen wachtlijst is.
Ik heb niets gehoord.
Afgelopen week heb ik een email naar het Sofia gestuurd.
Er werd diezelfde dag nog gereageerd op mijn email door het Sofia, dat vond ik erg netjes!!
Wat blijkt.
Het sofia heeft 22 april al contact gehad met de huisarts en de huisarts verteld dat ze niets met mijn zoon kunnen en willen op het moment omdat hij één naar hun maatstaven te jong is om een diagnose in het autistisch spectrum vast te kunnen stellen en twee er een wachttijd tot nov/dec 2008 is. Daarbij hebben ze de huisarts gevraagd dit met mij door te spreken en samen met mij een ander traject op te zetten, waaronder in ieder geval mij met stichting mee in contact te brengen.
De huisarts heeft mij dus gewoon thuis laten wachten op een bericht dat niet ging komen.
ondertussen veranderd mijn zoontje in een sneltreinvaart. Weer twee maanden verder.
Als ik op de site van MEE kijk zie ik dat deelname aan het aanbod waarin ik geïnteresseerd ben alleen is voor mensen met oudere kinderen dan mijn zoontje en kinderen waar al een diagnose bij gesteld is.
Een prachtig rondje.... de diagnosefiguren vinden dat ik daar even mee moet wachten maar al wel met de activiteiten mee moet/mag doen... de activiteitenfiguren stellen de eis dat ik eerst langs een diagnose figuur ben geweest.
Ondertussen ben ik nog wat andere draadjes aan het volgen, maar ik geloof dat mijn mail te lang en te onoverzichtelijk wordt.
Overigens zijn al wel verschillende mensen uit de medische/psychiatrische/psychologische wereld het met mij eens dat de uiteindelijke diagnose zeer vermoedelijk asperger gaat worden. Helaas zijn deze niet bevoegd hier iets mee te doen. Het zijn mensen van de werkvloer.
Ik wil graag vast begeleiding/psycho-educatie of informatie of cursussen over alles rondom kinderen met asperger, wat ik in de opvoeding en de ontwikkeling kan verwachten, hoe ik hem het beste kan benaderen, hoe ik zaken voor kan zijn en een stukje erkenning en herkenning.
Zéker met het oog op wachttijden en het feit dat hij over 1,5 jaar naar de basisschool gaat.
Ik wil vooraf weten hoe kinderen met asperger zich op een basisschool ontwikkelen, waar je tegenaanloopt etc etc... zeker in combinatie met hoogbegaafdheid.
(de woordenschat van het kereltje is gelijk aan die van een veel ouder kind. De articulatie en het aparte denkpatroon zijn ook typerend. Familie en kennissen noemen de snelheid waarmee hij dingen oppikt en hoe hij verbanden legt eng.)
Als hij naar de basisschool gaat en het loopt niet allemaal zoals gemiddeld, dan zetten ze hem zo in een hoek. Op hij is onhandelbaar, of ze benaderen hem verkeerd waardoor er niets uit komt verzin het allemaal maar. (op het cb denken ze ook al dat hij niet kan praten... ja duh! hij weigert gewoon als hij daar op commando plaatjes moet lezen.)
Als hij eenmaal in een hoek zit of als hij als vervelende klier bekend staat in de lerarenkamer dan kom je daar niet meer vanaf. Plus dat als ze dan pas met diagnoses of onderzoeken of begeleiding komen.. dan worden we tegen die tijd dus op de wachtlijst geplaatst.. wat maakt dat hij pas aan de beurt is als hij 6 of 7 is??
Dan is het te laat!
Ik wil NU weten wat ik kan verwachten en ik wil NU weten hoe en wat en waar... ik wil geinformeerd worden, ik wil vast de weg verkennen, ik wil vast in het circuit zitten met mijn zoontje
het cb was echter een langzaam aan actie.
Ja nou, weet je ik zal de mogelijheden even vertellen. Nou nee weet je... we praten er de volgende keer over.
Dus ik aangegeven of ik ons op kon geven voor dat vroegtijdige opsporingsgedoe.
Ja, nou.... wie weet is dat niet zo gek. Maar de volgende keer maar.
Volgende keer.
Hallo, ik wil mijn zoontje aanmelden voor dat vroegtijdige opsporingsgedoe.
ik heb mij wat verder geinformeerd en ik wil hier beginnen.
Nou... ik ga je een folder opsturen.
En dan praten we de volgende keer verder.
Ik: nee, ik wil het nu graag afhandelen. want ik heb al besloten.
... nou weet je, ik zal je er wat over vertellen. Autisme... en euh nee het is allemaal een beetje ingewikkeld en als ik dat aan je vertel word het misschien wat te veel voor je. Het is wat ingewikkeld.
Ik: maar ik heb al besloten, ik wil dit gewoon.
........... ik kreeg een foldertje
Ik begin april naar de huisarts.
Ik wil dat mijn zoon getest word. Mijn einddoel is * insert bovenstaand verhaal*
HA: oke, ik stuur je door naar het riagg.
ik: nee, absoluut niet! en bla bla bla
HA zou mij doorverwijzen naar het sofia kinderziekenhuis.
Hardstikke fijn! Dat zag ik wel zitten.
Ik heb 2 maanden gewacht op een bericht. Ik verwachtte een bevestiging van plaatsing op een wachtlijst of een uitnodiging voor een gesprek als er geen wachtlijst is.
Ik heb niets gehoord.
Afgelopen week heb ik een email naar het Sofia gestuurd.
Er werd diezelfde dag nog gereageerd op mijn email door het Sofia, dat vond ik erg netjes!!
Wat blijkt.
Het sofia heeft 22 april al contact gehad met de huisarts en de huisarts verteld dat ze niets met mijn zoon kunnen en willen op het moment omdat hij één naar hun maatstaven te jong is om een diagnose in het autistisch spectrum vast te kunnen stellen en twee er een wachttijd tot nov/dec 2008 is. Daarbij hebben ze de huisarts gevraagd dit met mij door te spreken en samen met mij een ander traject op te zetten, waaronder in ieder geval mij met stichting mee in contact te brengen.
De huisarts heeft mij dus gewoon thuis laten wachten op een bericht dat niet ging komen.
ondertussen veranderd mijn zoontje in een sneltreinvaart. Weer twee maanden verder.
Als ik op de site van MEE kijk zie ik dat deelname aan het aanbod waarin ik geïnteresseerd ben alleen is voor mensen met oudere kinderen dan mijn zoontje en kinderen waar al een diagnose bij gesteld is.
Een prachtig rondje.... de diagnosefiguren vinden dat ik daar even mee moet wachten maar al wel met de activiteiten mee moet/mag doen... de activiteitenfiguren stellen de eis dat ik eerst langs een diagnose figuur ben geweest.
Ondertussen ben ik nog wat andere draadjes aan het volgen, maar ik geloof dat mijn mail te lang en te onoverzichtelijk wordt.
Overigens zijn al wel verschillende mensen uit de medische/psychiatrische/psychologische wereld het met mij eens dat de uiteindelijke diagnose zeer vermoedelijk asperger gaat worden. Helaas zijn deze niet bevoegd hier iets mee te doen. Het zijn mensen van de werkvloer.
