Vreselijke, exotische of rare luchthavens

quote:

---

Op Wednesday 27 February 2002 12:00 schreef Hik het volgende:

Vreselijk was het 1,5 jaar geleden op het vliegveld van Managua: 's avonds laat, met (geheel tegen mijn gewoonte in) vl bagage omdat ik 3 maanden ging stagelopen, snikheet, lang wachten voor je visa-stempels en dan kom je die hal uit....
Honderden mensen die tegen je staan te gillen, emotioneel worden omdat ze staan te wachten op langverwachte familieleden, overal krijsende taxichauffeurs die je mee willen nemen en nrgens de persoon die me op zou halen...Wat een ellende...
_{Is later toch nog goedgekomen hoor...}

---

exotisch: adu dhabi, echt een gave architechtuur gewoon,

quote:

---

Op Wednesday 27 February 2002 14:02 schreef Singa het volgende:
komt ie weer:

exotisch: adu dhabi, echt een gave architechtuur gewoon,

[afbeelding]

[afbeelding]

---

Kan me nog een documentaire herinneren over dat vliegveld. Wat een hel moet dat zijn. Ik kan me nog een verhaal herinneren dat een ouwe KLM-vlieger mij verteld heeft dat ze daar eens een keertje 's nachts vertrokken waren zonder dat de baanverlichting het deed. Er was een legertje auto's opgetrommeld die naast de baan gingen staan om als baanverlichting te dienen..... Ik heb het nooit geloofd, tot ik die documentaire had gezien. En aan de chaos daar te zien zou het gewoon echt gebeurt kunnen zijn.

quote:

---

Op woensdag 27 februari 2002 18:30 schreef k_man het volgende:
In dat andere topic schreef ik in de openingspost al:
[..]

Beetje overbodig topic dus.

Maar goed: wat ik wel een grappig vliegveld vond is het vliegveld van Hofn in het zuidoosten van IJsland. Het kleinste vliegveld waar ik ooit geweest ben en waar dus absoluut niets is. Er staat temidden van helemaal nergens een soort loods met aan de ene kant een lap asfalt waar een paar keer per dag een vliegtuig opstijgt, en aan de andere kant een parkeerplaatsje en een weg het land in. De loods zelf bestaat eigenlijk alleen uit een wachruimte en een kleine balie. Er is geen bagageband, geen winkeltjes, laat staan een pier of iets dergelijks.

---

Er waren amper voorzieningen, bagage werd op een oude ouderwetse weegschalen gewogen. Er stonden meerdere weegschalen en op elke weegschaal kwamen we op een ander gewicht uit. Wel een leuke ervaring

Sta ik daar te wachten bij een gate voor een inlandse aansluitende vlucht, zie ik daar allemaal voor mij onbekende bestemmingen opgesomd staan. Nog maar effe informeren; blijkt er een gate met hetzelfde nummer aan de andere kant van het gebouw te zijn Rennen dus ! Net gehaald

heraklion: als je daar land is het alsof je kei hard de zee in stort.. t vliegveld ligt achter een berg dus je gaat ineens met een rotgang naar beneden.. best scary

quote:

---

Op vrijdag 2 januari 2004 13:59 schreef Jim_Morrisson het volgende:
Ik vind het vliegveld op Koh Samui erg exotisch.... alleen een klein hutje waar je in moet checken. Fantastisch gewoon....

---

Gevonden, dit is Ko Samui International Airport

quote:

---

Op zaterdag 3 januari 2004 17:54 schreef Jim_Morrisson het volgende:
Dat is toch schitterend..... ik wil weer terug

---

Het vliegveld van Guatemala City vond ik heel luguber. Ik vind die hele stad trouwens luguber. Op het vliegveld hangen nergens schermen met informatie, overal is beveiliging met mitrailleurs en je mag nergens langs. Zéér strenge beveiliging en mensen werden op naam het vliegtuig binnengehaald. Zelfs om vluchtgegevens op te vragen moet je steekpenningen aan de beveiliging betalen daar En van e-tickets hebben ze nog nooit gehoord.

quote:

---

Op vrijdag 2 januari 2004 13:59 schreef Jim_Morrisson het volgende:
Ik vind het vliegveld op Koh Samui erg exotisch.... alleen een klein hutje waar je in moet checken. Fantastisch gewoon....

---

Vreselijk was de vlucht Panama City - Quito:

Bij vertrek hebben we een uurtje vertraging. Tot dusver niets bijzonders. 's Avonds maakt de piloot echter tijdens de reeds ingezette landing een doorstart vanwege de plotselinge mist. Nu ben ik in de wetenschap dat er een groot aantal bergen om Quito heen liggen en ik ben niet de enige; een groot aantal medepassagiers wenden zich tot God.
Vervolgens blijven we rondcirkelen boven Quito. We zijn niet de enigen merk ik aan de luchtbundels die ik zie als ik naar buiten kijk. Na een half uurtje volgt de mededeling dat we uitwijken naar Guayaquil, omdat langer rondhangen inhoudt dat we qua brandstof het alternatief niet meer kunnen bereiken.
Tegen middernacht landen we op Guayaquil met de opmerking dat hotels door de grondstaf geregeld worden. Het luchtpersoneel verdwijnt en het grondpersoneel is in geen velden of wegen te bekennen. Na een half uur verschijnt daar één medewerkster, die zich zo geïntimideerd voelt door de grote menigte dat ze spontaan op fluistertoon begint te praten en haar volume niet meer kan verhogen. Drie grote Amerikanen (eikels!) weten haar de naam van het hotel te ontfrutselen door dit op een papiertje te laten schrijven en verdwijnen met het papier in een taxi.
De rest van de passagiers weet nog steeds niets.
De medewerkster is inmiddels verdwenen. Tegen één passagier heeft ze gelukkig gezegd, dat er weldra een bus komt om de passagiers naar het hotel te brengen. De taxichauffeurs laten zich inmiddels niet langer tegenhouden door de smoes dat je niet weet naar welk hotel je moet en proberen iedereen mee te voeren door de koffers te pakken en met passagier en al in de taxi te gooien. Een half uur later arriveert het eerste bestelbusje. Er zullen er nog genoeg volgen.
Inchecken in het hotel levert ook de nodige problemen op. Bellen kan alleen als je creditcardnummer geregistreerd staat bij de balie en het registreren van creditcardnummers vindt pas plaats na het inchecken van alle passagiers. Twee uur 's nachts kan ik dus eindelijk bellen naar degene die me zou oppikken in Quito. De hotelkamer is overigens prima. Jammer genoeg gaat om vijf uur de telefoon. Tijd om weer terug te keren naar het vliegveld, want om zeven uur stijgen we op.
Uiteindelijk vertrekken we om negen uur naar Quito. Twaalf uur later dan gepland land ik dan eindelijk op Quito. Nog vele vluchten van en naar Quito zullen volgen, maar altijd zorg ik ervoor, dat ik in de ochtend of middag vertrek dan wel aankom. De mist komt namelijk altijd en altijd 's avonds.

Singapore is een vand e beste. SUPER faciliteiten en natuurlijk hartstikke schoon

quote:

---

Op woensdag 27 februari 2002 15:21 schreef JBravo het volgende:
Ooit iemand in Lagos, Nigeria geweest?

Kan me nog een documentaire herinneren over dat vliegveld. Wat een hel moet dat zijn. Ik kan me nog een verhaal herinneren dat een ouwe KLM-vlieger mij verteld heeft dat ze daar eens een keertje 's nachts vertrokken waren zonder dat de baanverlichting het deed. Er was een legertje auto's opgetrommeld die naast de baan gingen staan om als baanverlichting te dienen..... Ik heb het nooit geloofd, tot ik die documentaire had gezien. En aan de chaos daar te zien zou het gewoon echt gebeurt kunnen zijn.

---

quote:

---

Op woensdag 27 februari 2002 14:02 schreef Singa het volgende:
exotisch: adu dhabi, echt een gave architechtuur gewoon,

---

was van de rest trouwens niet heel erg onder de indruk

Eenmaal uit het vliegtuig wordt je door een concorde agenten de weg gewezen: je wordt over een gang geleid; aan de ene kant grenzend aan de muur van het vliegveld en aan de andere kant doorzichtig glaswerk, afgewerkt met een gouden omlijsting. Aan het eind ga je de trap af en kom je bij de visumcontrole. Aan de rechterkant bevindt zich een WC, met een wastafel met ijskoud water. De mensen achter de loketten zijn voor het meerendeel vrouw, mét snor. Je paspoort wordt gescand en je ontvangt een stempel op je visum. Het plafond is opgebouwd uit een patroon van metalen goudkleurige open cilinders. Adembenemend! Er vindt geen enkele controle van goederen plaats ná de visumcontrole. Slechts als je een teveel aan valuta bij je hebt, 'moet' je de 'rode route' nemen. Zo niet; dan kun je zonder controle het vliegveld verlaten.