MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
En de Papercuts zijn inderdaad erg leuk Pfaf. Alhoewel ik Can't Go Back een stuk minder vind dan Mockingbird.
Aldus.
1. The National - Boxer
2. Panda Bear - Person Pitch
3. Beirut - The Flying Club Cup
4. Seabear - The Ghost That Carried Us Away
5. Iron & Wine - The Shepherd's Dog
6. Radiohead - In Rainbows
7. Jens Lekman - Night Falls Over Kortedala
8. Susanna and the Magical Orchestra - Melody Mountain
9. Feist - The Reminder
10. Wilco - Sky Blue Sky
2. Panda Bear - Person Pitch
3. Beirut - The Flying Club Cup
4. Seabear - The Ghost That Carried Us Away
5. Iron & Wine - The Shepherd's Dog
6. Radiohead - In Rainbows
7. Jens Lekman - Night Falls Over Kortedala
8. Susanna and the Magical Orchestra - Melody Mountain
9. Feist - The Reminder
10. Wilco - Sky Blue Sky
Copypaste van dat andere topic:
1. Beirut - The Flying Club Cup. Zo'n perfecte album en nog zo jong.
2. Elliott Smith - New Moon. Z'n laatste. Net niet z'n mooiste, wel schitterend.
3. Spoon - Ga Ga Ga Ga Ga. Perfecte popplaat.
4. Radiohead - In Rainbows. Hij's toch wel weer erg fijn.
5. Animal Collective - Strawberry Jam. Gave gekte.
6. The Arcade Fire - Neon Bible. Niet zo goed als Funeral (duh), maar nog steeds erg mooi.
7. Okkervil River - The Stage Names. Toch wel beter dan ik gedacht had. Plus Ones.
8. Feist - The Reminder. Komt toch vooral door m'n vriendin dat ik hier veel naar geluisterd heb.
9. The White Stripes - Icky Thump. Weer een erg gaaf album van het duo.
10. Modest Mouse - We Were Dead Before The Ship Even Sank. Enkele weken niets anders op m'n ZEN geluisterd.
Miss pleur ik Person Pitch van Panda Bear er nog in, daar ben ik nog niet uit.
1. Beirut - The Flying Club Cup. Zo'n perfecte album en nog zo jong.
2. Elliott Smith - New Moon. Z'n laatste. Net niet z'n mooiste, wel schitterend.
3. Spoon - Ga Ga Ga Ga Ga. Perfecte popplaat.
4. Radiohead - In Rainbows. Hij's toch wel weer erg fijn.
5. Animal Collective - Strawberry Jam. Gave gekte.
6. The Arcade Fire - Neon Bible. Niet zo goed als Funeral (duh), maar nog steeds erg mooi.
7. Okkervil River - The Stage Names. Toch wel beter dan ik gedacht had. Plus Ones.
8. Feist - The Reminder. Komt toch vooral door m'n vriendin dat ik hier veel naar geluisterd heb.
9. The White Stripes - Icky Thump. Weer een erg gaaf album van het duo.
10. Modest Mouse - We Were Dead Before The Ship Even Sank. Enkele weken niets anders op m'n ZEN geluisterd.
Miss pleur ik Person Pitch van Panda Bear er nog in, daar ben ik nog niet uit.
Nou, hij is af! Alle gekochte platen uit 2007 op een rij!
66 O’DEATH – Head Home
Een soort folkpunk die een aardige adrenalinestoot geeft. Doet denken aan The Pogues, een krankzinnige Tom Waits en soms zang van de Pixies. Op den duur wel iets teveel van hetzelfde.
65 GREEN PITCH – Ace Of Hearts
Zweedse band die onbezorgde popnummers maakt waar de synthesizer een rol op speelt. Met zowel mannelijke als vrouwelijke vocalen. Uiteindelijk iets te weinig diepgang en pure klasse voor een topnotering.
64 ROCK PLAZA CENTRAL – Are We Not Horses
Naar country neigende indierock met geladen zang. Deze Canadese band doet wat denken aan Okkervil River qua stijl, maar is nog lang niet zo goed, al staan er enkele topsongs op deze plaat.
63 A HAWK AND A HACKSAW AND THE HUN HANGAR ENSEMBLE – Self Titled
Voormalig bandlid van Neutral Milk Hotel maakt met een bevriende celliste / violiste een instrumentale soundtrack voor een zwoele Balkannacht. Het Hongaars ensemble helpt vrolijk mee. De songs nodigen uit tot dansen, drinken of mijmeren. Jammer dat er geen zang is.
62 ENDRICK BROTHERS – Attraction Versus Love
Ryan Adams gaf zijn zegen aan deze alt. country band. Hij doet mee op de opener, gelijk de sterkste song van deze plaat. Deze Schotten maken een sympathieke plaat, waar liefhebbers van R.E.M., The Jayhawks en Ryan Adams best plezier aan kunnen beleven.
61 AU REVOIR SIMONE – The Bird Of Music
Drie lieftallige dames die meerstemmige droompop maken. Af en toe klinkt het een beetje als Azure Ray. Best leuk, maar als geheel toch nog iets te oppervlakkig om lang te kunnen bekoren.
60 KING ME – Guide Down
Denk Sparklehorse, Radiohead en een beetje Pavement en je hebt King Me. De band rond Michael Milo maakt fijne indiepop, maar voorganger Happy Happy was wat mij betreft toch beter. Al met al een band waar we trots op mogen zijn.
59 ANNUALS – Be He Me
Eclectisch, zo kun je dit schijfje noemen. De jonge band rond Adam Baker vliegt alle kanten op, van psychedelica tot melodieuze pop. Ze zijn zeer talentvol en ooit gaat dat meesterwerk vast komen. Dit is alvast een mooi voorproefje.
58 RIO EN MEDIO – The Bride Of Dynamite
Rio En Medio is Danielle Stech-Homsy. Zij is een Amerikaanse die ukelele speelt. Te plaatsen in het hoekje freefolk, ook al doordat Devendra Banhart haar ontdekte. Mist echter de pure klasse van een Joanna Newsom of een Jana Hunter om echt tot de hoogvliegers te behoren. Desondanks een aangenaam werkje.
57 KRAKOW – As The Heart Is
Ook Belgen kunnen slowcore maken. Met dames en heren achter de microfoon is dit op zijn best heerlijk majestueus voortschrijdende muziek. Uiteindelijk iets te veel van hetzelfde, maar Low krijgt concurrentie uit België!
56 BARR – Summary
Brendan Fowler maakt veel ellende mee. Daarover praat hij op deze plaat, want het is geen zingen wat hij doet over de begeleiding van piano, drum en bas. Denk Xiu Xiu en Casiotone For The Painfully Alone, maar dan van iets minder niveau. Wel een opmerkelijke release.
55 SIGUR RÓS – Hvarf / Heim
Een dubbelaar, met oud werk en een liveschijfje. We weten wat we krijgen bij Sigur Rós en dat is nog altijd heerlijk om bij weg te dromen. Helaas kennen we alles al en dat is toch een minpuntje.
54 THE TWILIGHT SAD – Fourteen Autumns & Fifteen Winters
James Graham is de zanger van deze band en met zijn Schotse accent bezingt hij zijn treurnis. Zie hier, een waardig opvolger voor het ter ziele gegane Arab Strap. Muzikaal veel rijker dan het spaarzaam begeleide Schotse duo, maar niet alle songs zijn even sterk. Maar toch fijn dat mensen in het gat dat Aidan Moffat en Malcolm Middleton achterlieten zijn gedoken!
53 BRYAN FERRY – Dylanesque
De oude held van Roxy Music eert in elf covers een andere oude held. Ferry doet songs van Bob Dylan. In de beste gevallen zet hij ze zeer succesvol naar zijn eigen hand, in minder geslaagde pogingen voegt hij niets toe aan het origineel. Een mooi eerbetoon is het wel.
52 MICHAEL J. SHEEHY – Ghosts On The Motorway
Engels singer / songwriter. Referenties als Leonard Cohen en Paul Simon zijn nimmer ver weg, maar is eigenzinnig genoeg om een Tom Waits-achtige song over een wild avondje stappen in New Orleans op plaat te zetten. Verdient meer luisteraars!
51 POX – On Your House
Belgen zijn geen Belgen als ze niet avontuurlijk zijn en niet met iedereen samenwerken. Zo duiken o.a. Craig Ward (inmiddels Belg qua muziekhart) en Rudy Trouvé op om toetsenist Koen Van de Camp en gitarist / zanger Mark Meyers te ondersteunen op dit album vol verrassende en experimentele songs. Soms iets te veel van een jamsessie, maar goed voor genoeg hoogtepunten.
50 THE RUDY TROUVÉ SEPTET – Songs And Stuff Recorded Between 2003 And 2007 Part One
Zelf kan Trouvé het natuurlijk ook. Met zijn septet pakt hij op met 25 miniatuurtjes, variërend van fijne lo-fi pop tot jazzy instrumentaaltjes en kleine aanzetjes. Niet alles is even geslaagd, maar de liefhebber weet genoeg.
49 WINDMILL – Puddle City Racing Lights
De getalenteerde Matthew Thomas Dillon maakt een plaat vol pakkende songs, met fijne refreinen en verrassende wendingen. Af en toe lekker kierewiet, zoals The Flaming Lips op hun beste werk. Breekpunt is de stem, die op de lange termijn toch kan gaan irriteren. Genieten, maar met mate.
48 PATTI SMITH – Twelve
De heldin van de punk doet twaalf covers van eigen muzikale helden. Soms verrassend, soms ook te dicht bij het origineel. Toch blijft het apart om Smith songs van Nirvana, The Beatles, Jimi Hendrix of Paul Simon te horen zingen. Een mooie ode aan de muziek.
47 JAAP BOOTS – Afkuil
Fraaie scheidingsplaat van eigen bodem. Boots verwerkt zijn stukgelopen huwelijk en doet dat met passende emoties. Beurtelings is hij begripvol, (zelf)verwijtend, verdrietig, vergevingsgezind of gewoon woest. Uit ellende komt vaak mooie muziek voort. De plaat van Boots is daarop geen uitzondering.
46 SEABEAR – The Ghost That Carried Us Away
Sufjan Stevens en Elliott Smith hebben overal bewonderaars. Ook in IJsland, zo blijkt. Sindri Már Sigfússon neemt namelijk een plaat op die refereert aan het werk van eerder genoemde grootheden. Dat hij zelf nog niet van dat niveau is mag duidelijk zijn, maar hij komt af en toe al aardig in de buurt.
45 RICHMOND FONTAINE – Thirteen Cities
Nieuwe plaat van het collectief rond rasverteller Willy Vlautin. Wederom vol verhalende teksten over mensen die op de één of andere manier even niet zo vrolijk in het leven staan of de zelfkant van de samenleving leren kennen. Qua geluid wat meer opschuivend richting Calexico deze keer. Wel minder dan de vorige twee, wat mij betreft.
44 ANDREW BIRD – Armchair Apocrypha
De violist en kunstfluiter is terug met een album vol doordachte indiepop. Wederom vol schitterende zang en boordevol met erudiete woorden, zoals in de titel. Op de beste momenten van grote schoonheid, maar soms iets te eenvormig.
43 MICHAEL CASHMORE – The Snow Abides
Een mini-album met vijf songs, die de kunst benaderen. Antony verzorgt in drie nummers de hemelse vocalen. Wie dit niet mooi vindt, heeft geen gevoel. Helaas veel te kort gezien de kwaliteit van het gebodene.
42 PJ HARVEY – White Chalk
PJ gaat gothic, ben je geneigd te denken als je haar met een hoge stem hoort kwelen. Veelal begeleid van achter de piano brengt ze een collectie nummers die zowel sprookjesachtig als angstaanjagend klinken. Weer een nieuwe stap, maar haar beste werk uit de jaren negentig benadert ze helaas niet.
41 MALCOLM MIDDLETON – A Brighter Beat
Muzikaal wat breder omlijst dan op zijn vorige platen brengt Malcolm Middleton een album volgens beproefd recept. Treurige teksten, al gloort er her en der zowaar wat hoop. Misschien dat de plaat daarom uiteindelijk minder kan overtuigen dan die vorige twee.
40 THE BEES – Octopus
Wederom een fijne plaat van dit collectief, dat de sixties doet herleven. Toch jammer dat ze de plaat niet in de zomer hebben uitgebracht, want dat is toch het perfecte seizoen voor de muziek van de heren.
39 PIEN FEITH – The Wilderness Sound
Mini-album, waarop de Utrechtse haar talent laat horen. Samen met haar band klinkt ze als een eigentijdse Bettie Serveert, met een snufje Cat Power of PJ Harvey. Volgende keer mogen er best nog wat van die klassesongs bij!
38 COPARCK – The 3rd Album
Een simpele titel voor een band die zelden simpele muziek maakt. Ook nu klinken de melodieuze nummers van Coparck weer ingenieus. De getergde zang van Odilo Girod maakt het plaatje af. Helaas toch niet zo overtuigend als voorganger Few Chances Come Once In A Lifetime.
37 WILCO – Sky Blue Sky
De band rond Jeff Tweedy laat het experiment van de vorige twee platen een beetje los. Wel nemen ze alle bagage uit die periode mee op dit album. Het levert weer enkele sterke songs op, maar toch is de betovering een beetje weg. Wilco is nu gewoon goed, in plaats van extreem goed.
36 BLITZEN TRAPPER – Wild Mountain Nation
Stelletje vlegels dat muzikaal alle kanten op schiet. Beatles, Pavement, Pink Floyd, vroege folk, alles komt langs op dit zeer uiteenlopende schijfje. Niet altijd even geslaagd, maar wel gedurfd en een goede opmaat voor meer in de toekomst.
35 THE SHINS – Wincing The Night Away
De druk was ook wel erg groot. The Shins maken met deze plaat de hooggespannen verwachtingen dan ook niet helemaal waar, naar mijn smaak. Wel staan er weer enkele zeer fraaie indiepareltjes op. Neem alleen al een onweerstaanbaar nummer als Australia. Goed album, maar niet wereldschokkend.
34 MERRY PIERCE – The Warm Aquarium
Nederlandse band met een Vlaamse sound. Kortom, vol experiment en diverse wendingen. Jarno Volman serveert weer enkele fraaie songs, beter dan de tennisdame de laatste jaren deed. Met mooie rol voor Anneke van Giersbergen in het slotnummer.
33 SPINVIS – Goochelaars & Geesten
Geen regulier album van Erik de Jong, maar een verzameling singles en ander speciaal vervaardigd materiaal. Stiekem staan er enkele van de beste songs uit zijn oeuvre op, zoals Wespen Op De Appeltaart. Alleen daarom al een goede notering waard.
32 PATRICK WATSON – Close To Paradise
Voldoet misschien niet helemaal aan de verwachtingen die de grote verhalen wekten. Wel is Watson gewoon een prima zanger, die goede songs schrijft en daar een prima album mee vult. Al het andere lijkt wat overdreven.
31 PATTY GRIFFIN – Children Running Through
De dame met de fantastische stem is weer terug en tovert in diverse nummers weer kippenvel op de armen. Niet elke song is even goed, maar Patty Griffin verzorgt wederom één van de beste albums binnen het genre van de alt. country.
30 EILEN JEWELL – Letters From Sinners & Strangers
Het beste alt. country album is namelijk gemaakt door deze 27-jarige dame. Met een stem die lijkt op die van Lucinda Williams brengt ze pure poëzie over reizen, drank en de liefde.
29 MURDER – Stockholm Syndrome
Twee Denen die grotendeels akoestische songs maken met een donkere sound. Denk aan Tindersticks, maar ook aan Johnny Cash of David Bowie. Opvallende plaat die per draaibeurt beter wordt.
28 DEVENDRA BANHART – Smokey Rolls Down Thunder Canyon
Een typische Banhart-plaat. Ofwel heel lang, vol folksongs en Spaanstalige vrolijke nummertjes. Eveneens nog altijd variërend in kwaliteit. Zijn beste plaat zal vast nog komen, tot die tijd is deze weer erg welkom.
27 THE TELLERS – Hand Full Of Ink
Jarenlang bepaalde Vlaanderen het Belgische muziekklimaat. The Tellers vonden het hoog tijd dat de Walen eens in beeld zouden komen en zie daar, hun poging dit te bewerkstelligen is geslaagd. Heerlijke popsongs die in een rechtvaardige wereld dagelijks op de radio zouden zijn. Neem alleen al Second Category!
26 JENS LEKMAN – Night Falls Over Kortedala
Lekman gaat voor de nachtclubs. Compleet met strijkers gaat de Zweedse indieheld op de bombastische toer, maar stiekem valt er in elk nummer wel weer iets geniaals of verrassends te ontdekken. Zonde dat Yab Yum dicht is…
25 THE FIERY FURNACES – Widow City
Wederom een plaat volgens beproefd recept. Matt & Eleanor Friedberger stoppen hun songs weer vol bizarre en abrupte wendingen, verhalende teksten, vreemde bijgeluiden en aparte zanglijnen. Een gewone plaat kunnen ze gewoon niet maken. Dat is niet erg, bewijst ook Widow City.
24 THE WHITE STRIPES – Icky Thump
Jack & Meg rocken weer de pan uit. Dit levert een plaat op die af en toe door je speakers scheurt op een manier waar de buren niet blij van worden. Niet zo goed als ze ooit deden, maar een song als A Martyr For My Love For You vergoedt in dat opzicht veel!
23 DO THE UNDO – Self Titled
Anne Soldaat laat horen dat hij misschien wel onderschat werd als schrijver bij Daryll-Ann. Dit debuut mag er wezen, vol vrolijke en springerige pop. Minder zwaar op de hand dan de wellicht beste band die Nederland ooit had, maar Soldaat toont aan dat er leven is na Daryll-Ann.
22 GRINDERMAN – Self Titled
Na al die fraaie melodieuze platen van de laatste jaren had Nick Cave zin weer eens ouderwets los te gaan. Hij liet zijn snor staan, verzamelde enkele vrienden en knalde met hen deze plaat op band. Grinderman rockt en beukt, maar trapt ook op de juiste momenten op de rem. Mooie wedergeboorte!
21 OF MONTREAL – Hissing Fauna, Are You The Destroyer?
Kevin Barnes had het een tijdje moeilijk en verwerkt dat op deze plaat. Somber qua teksten, maar de energieke sound stemt eerder vrolijk dan treurig. Sixties, psychedelica, funk en new wave vechten om een plaatsje. Het wordt tijd dat deze onderschatte band eens wat zieltjes wint.
20 SPOON – Ga Ga Ga Ga Ga
Weer een proeve van bekwaamheid van de band rond Britt Daniel. De basis is indie, maar moeiteloos trekt hij ook diverse andere invloeden de sound van dit album binnen. Bevat de nodige songs die zich snel onder de huid nestelen.
19 JOHN CARRIE AND MOOR GREEN – Folk Is Not Happy
Deze Ier vestigde zich in Nederland en maakte deze plaat vol emotioneel geladen melodieuze pracht. Denk The Prayer Boat, Ben Christophers en Tom McRae. Wellicht de fijnste onbekend gebleven release van 2007.
18 ELLIOTT SMITH – New Moon
Verzameling ouder en onuitgebracht werk van de veel te vroeg overleden singer / songwriter. Luisteren is genieten en opnieuw overtuigd raken van zijn talent. Helaas is het altijd de vraag of de songs zo zijn aangeleverd als hij zelf wilde en zijn niet alle songs op de dubbelaar even sterk voor een topnotering.
17 FUCK THE WRITER – Keeping The Aspidistra Flying
Fuck The Writer is Emil van Steenwijk. Deze vanuit Rotterdam opererende singer / songwriter weet op deze plaat een onderhuidse spanning op te bouwen en laat zich door veel stijlen beïnvloeden. Je zou hem best de Nederlandse Beck kunnen noemen, maar dat is eigenlijk te weinig eer voor dit volstrekt unieke talent.
16 BRIGHT EYES – Cassadaga
Op wat zonder twijfel zijn netste plaat is laat Conor Oberst toch horen nog altijd een bijzonder getalenteerd songschrijver te zijn. Weliswaar wat minder door merg en been gaand dan voorheen, maar wel in het bezit van enkele van zijn beste nummers ooit. Vooral als er een countrytintje aan zit, zoals in Four Winds.
15 DAVIE LAWSON – Konichiwa?
Elk jaar moet er wel één tussen zitten, een plaat van een zanger met een gitaar die verstilde liedjes maakt. Niets vernieuwends aan, maar wel uitermate fijn om te beluisteren. Deze jonge Welshman nam zijn plaat in Nederland op en doet denken aan Neil Young en Bob Dylan. Of wat moderner, Stephen Fretwell en Fionn Regan, de man van wie hij het stokje overneemt als leverancier van de beste plaat in het genre.
14 RYAN ADAMS – Easy Tiger
Staalkaart van alles wat Adams al eens gedaan heeft in zijn loopbaan, maar dan wel in een collectie nieuwe songs. Er is geen ruimte voor overdaad op dit album. Niet zijn beste plaat ooit, maar toch weer van een bijzonder hoog niveau.
13 FIXKES – Self Titled
Lekkere luisterliedjes uit België. Fixkes heeft in Sam Valkenborg een goede zanger en songschrijver in huis, met zijn teksten over alledaagse dingen en hang naar het verleden. Bovendien overwegend prima te verstaan voor ons Nederlanders.
12 MOSS – The Long Way Back
De band rond Marien Dorleijn komt met een uiterst volwassen plaat, waarop de bekende invloeden voor Excelsior-bands doorklinken. Ook groots in de klein gehouden liedjes. Moss bewijst een waardige aanvulling te vormen op de toch al rijke catalogus van het label.
11 THE GOOD, THE BAD & THE QUEEN – Self Titled
Eenmalig (?) project van een door Damon Albarn geformeerde superband. Met stuk voor stuk spannende songs, waar zijn nonchalante zang perfect bij past. Albarn en de mannen schetsen een doembeeld van Engeland anno 2007, maar doen dat op buitengewoon knappe wijze.
10 THE MADD – Ongeneeslijk Beat
Genezen is inderdaad niet mogelijk als je eenmaal verslingerd bent geraakt aan de beatmuziek van deze Rotterdammers. Ze hebben alles wat de sixties zo leuk maakte, van de pakken tot de songs. Een adrenalinestoot met een psychedelisch randje van nog geen half uur.
9 BEIRUT – The Flying Club Cup
Zach Condon is terug met een album vol invloeden uit de wereldmuziek, vermengd met eigentijdse effecten. Het Franse chanson is op dit album meermaals een referentiepunt en dat levert een fraaie, stemmige herfstplaat op.
8 FLIP KOWLIER – De Man Van 31
Kowlier is weer wat jaartjes ouder en dat hoor je terug. Meer singer / songwriter dan ooit laat hij horen dat hij steeds meer gaat genieten van de kleine dingen in het leven. Bevat weer enkele songs die zo tot het Vlaams erfgoed kunnen gaan horen. Hij benadert zijn magistrale Ocharme Ik dan ook zeker!
7 ALELA DIANE – The Pirate’s Gospel
Folky zangeres uit de kringen van Joanna Newsom en Devendra Banhart. Deze plaat is al enkele jaren oud, maar heeft nu de rest van de wereld alsnog gevonden. Dat is volledig terecht, want de nummers zitten stuk voor stuk knap in elkaar en de zang van Diane is ook zeer aangenaam. De freefolk blijft maar nieuwe en goede muzikanten opleveren!
6 THE NEW PORNOGRAPHERS – Challengers
Misschien minder direct pakkend als voorgaande platen, maar juist daarom extra fijn. Een groeiplaat pur sang, waarop toch ook weer alles aanwezig is wat de band rond Carl Newman zo leuk maakt: de riffjes, de refreintjes, de koortjes, de licht gestoorde bijdragen van Dan Bejar en de geniale nachtegaal Neko Case.
5 FEIST – The Reminder
Leslie Feist doet wat ze het beste kan, namelijk mooie liedjes zingen. Haar warme stem past perfect in de afwisselend lome en opzwepende muzikale omlijsting. Een zangeres die makkelijk een breed publiek zou kunnen aanspreken, maar dat gek genoeg nog niet lijkt te doen. Tot die tijd moeten de “kenners” maar van haar genieten.
4 ZITA SWOON – Big City
Stef Kamil Carlens heeft weer een heerlijke verzameling songs aangeleverd. Op de wat mindere cover van Bob Dylan na zijn er weer hoogtepunten te over. De dames van Radio Candip zingen mee, Carlens toont zich regelmatig een chansonnier in zijn Franstalige werken en gaat op diverse momenten weer heerlijk emotioneel op in de muziek. Beschaafder dan in de begindagen, maar daarom niet minder sterk.
3 COCOROSIE – The Adventures Of Ghosthorse And Stillborn
De zusjes slaan op diverse songs aan het rappen. Dat levert weer de nodige betoverende momenten op, vooral als de raps vermengd worden met heerlijk gezongen refreinen zoals in Werewolf. Al het goede is behouden, er zijn weer wat extra elementen aan toegevoegd en dus flikken de dames van CocoRosie het opnieuw. Je zou zulke zusjes hebben!
2 CHRIS CHAMELEON – Ek Vir Jou
Zuid-Afrikaans singer / songwriter met een paar zeer soepele stembanden. Kan alles aan, van rustige liefdesliedjes tot springerige nummers. Het Afrikaans geeft het geheel iets geheimzinnigs mee, hoewel grotendeels prima te begrijpen. Chameleon is de melodieuze opvolger van Gert Vlok Nel en misschien wel dé verrassing van 2007.
1 DEZ MONA – Moments Of Dejection Or Despondency
Vlaanderen boven! Dez Mona, de band rond superzanger Gregory Frateur, maakt kunst. Precies muziek die je zou verwachten bij een Belgische band: gedurfd, inventief en van grote klasse. Natuurlijk is het ook een pretentieus werkstuk dat evengoed kan irriteren als tot tranen toe kan roeren. Maar dan is daar altijd die stem van Frateur, die voor dikke lagen kippenvel zorgt en dagen door je hoofd blijft spoken. De Antony van Vlaanderen? Wellicht, maar dan wel één die met zijn band een al even memorabele plaat heeft gemaakt als de excentrieke Amerikaan dat twee jaar terug deed.
66 O’DEATH – Head Home
Een soort folkpunk die een aardige adrenalinestoot geeft. Doet denken aan The Pogues, een krankzinnige Tom Waits en soms zang van de Pixies. Op den duur wel iets teveel van hetzelfde.
65 GREEN PITCH – Ace Of Hearts
Zweedse band die onbezorgde popnummers maakt waar de synthesizer een rol op speelt. Met zowel mannelijke als vrouwelijke vocalen. Uiteindelijk iets te weinig diepgang en pure klasse voor een topnotering.
64 ROCK PLAZA CENTRAL – Are We Not Horses
Naar country neigende indierock met geladen zang. Deze Canadese band doet wat denken aan Okkervil River qua stijl, maar is nog lang niet zo goed, al staan er enkele topsongs op deze plaat.
63 A HAWK AND A HACKSAW AND THE HUN HANGAR ENSEMBLE – Self Titled
Voormalig bandlid van Neutral Milk Hotel maakt met een bevriende celliste / violiste een instrumentale soundtrack voor een zwoele Balkannacht. Het Hongaars ensemble helpt vrolijk mee. De songs nodigen uit tot dansen, drinken of mijmeren. Jammer dat er geen zang is.
62 ENDRICK BROTHERS – Attraction Versus Love
Ryan Adams gaf zijn zegen aan deze alt. country band. Hij doet mee op de opener, gelijk de sterkste song van deze plaat. Deze Schotten maken een sympathieke plaat, waar liefhebbers van R.E.M., The Jayhawks en Ryan Adams best plezier aan kunnen beleven.
61 AU REVOIR SIMONE – The Bird Of Music
Drie lieftallige dames die meerstemmige droompop maken. Af en toe klinkt het een beetje als Azure Ray. Best leuk, maar als geheel toch nog iets te oppervlakkig om lang te kunnen bekoren.
60 KING ME – Guide Down
Denk Sparklehorse, Radiohead en een beetje Pavement en je hebt King Me. De band rond Michael Milo maakt fijne indiepop, maar voorganger Happy Happy was wat mij betreft toch beter. Al met al een band waar we trots op mogen zijn.
59 ANNUALS – Be He Me
Eclectisch, zo kun je dit schijfje noemen. De jonge band rond Adam Baker vliegt alle kanten op, van psychedelica tot melodieuze pop. Ze zijn zeer talentvol en ooit gaat dat meesterwerk vast komen. Dit is alvast een mooi voorproefje.
58 RIO EN MEDIO – The Bride Of Dynamite
Rio En Medio is Danielle Stech-Homsy. Zij is een Amerikaanse die ukelele speelt. Te plaatsen in het hoekje freefolk, ook al doordat Devendra Banhart haar ontdekte. Mist echter de pure klasse van een Joanna Newsom of een Jana Hunter om echt tot de hoogvliegers te behoren. Desondanks een aangenaam werkje.
57 KRAKOW – As The Heart Is
Ook Belgen kunnen slowcore maken. Met dames en heren achter de microfoon is dit op zijn best heerlijk majestueus voortschrijdende muziek. Uiteindelijk iets te veel van hetzelfde, maar Low krijgt concurrentie uit België!
56 BARR – Summary
Brendan Fowler maakt veel ellende mee. Daarover praat hij op deze plaat, want het is geen zingen wat hij doet over de begeleiding van piano, drum en bas. Denk Xiu Xiu en Casiotone For The Painfully Alone, maar dan van iets minder niveau. Wel een opmerkelijke release.
55 SIGUR RÓS – Hvarf / Heim
Een dubbelaar, met oud werk en een liveschijfje. We weten wat we krijgen bij Sigur Rós en dat is nog altijd heerlijk om bij weg te dromen. Helaas kennen we alles al en dat is toch een minpuntje.
54 THE TWILIGHT SAD – Fourteen Autumns & Fifteen Winters
James Graham is de zanger van deze band en met zijn Schotse accent bezingt hij zijn treurnis. Zie hier, een waardig opvolger voor het ter ziele gegane Arab Strap. Muzikaal veel rijker dan het spaarzaam begeleide Schotse duo, maar niet alle songs zijn even sterk. Maar toch fijn dat mensen in het gat dat Aidan Moffat en Malcolm Middleton achterlieten zijn gedoken!
53 BRYAN FERRY – Dylanesque
De oude held van Roxy Music eert in elf covers een andere oude held. Ferry doet songs van Bob Dylan. In de beste gevallen zet hij ze zeer succesvol naar zijn eigen hand, in minder geslaagde pogingen voegt hij niets toe aan het origineel. Een mooi eerbetoon is het wel.
52 MICHAEL J. SHEEHY – Ghosts On The Motorway
Engels singer / songwriter. Referenties als Leonard Cohen en Paul Simon zijn nimmer ver weg, maar is eigenzinnig genoeg om een Tom Waits-achtige song over een wild avondje stappen in New Orleans op plaat te zetten. Verdient meer luisteraars!
51 POX – On Your House
Belgen zijn geen Belgen als ze niet avontuurlijk zijn en niet met iedereen samenwerken. Zo duiken o.a. Craig Ward (inmiddels Belg qua muziekhart) en Rudy Trouvé op om toetsenist Koen Van de Camp en gitarist / zanger Mark Meyers te ondersteunen op dit album vol verrassende en experimentele songs. Soms iets te veel van een jamsessie, maar goed voor genoeg hoogtepunten.
50 THE RUDY TROUVÉ SEPTET – Songs And Stuff Recorded Between 2003 And 2007 Part One
Zelf kan Trouvé het natuurlijk ook. Met zijn septet pakt hij op met 25 miniatuurtjes, variërend van fijne lo-fi pop tot jazzy instrumentaaltjes en kleine aanzetjes. Niet alles is even geslaagd, maar de liefhebber weet genoeg.
49 WINDMILL – Puddle City Racing Lights
De getalenteerde Matthew Thomas Dillon maakt een plaat vol pakkende songs, met fijne refreinen en verrassende wendingen. Af en toe lekker kierewiet, zoals The Flaming Lips op hun beste werk. Breekpunt is de stem, die op de lange termijn toch kan gaan irriteren. Genieten, maar met mate.
48 PATTI SMITH – Twelve
De heldin van de punk doet twaalf covers van eigen muzikale helden. Soms verrassend, soms ook te dicht bij het origineel. Toch blijft het apart om Smith songs van Nirvana, The Beatles, Jimi Hendrix of Paul Simon te horen zingen. Een mooie ode aan de muziek.
47 JAAP BOOTS – Afkuil
Fraaie scheidingsplaat van eigen bodem. Boots verwerkt zijn stukgelopen huwelijk en doet dat met passende emoties. Beurtelings is hij begripvol, (zelf)verwijtend, verdrietig, vergevingsgezind of gewoon woest. Uit ellende komt vaak mooie muziek voort. De plaat van Boots is daarop geen uitzondering.
46 SEABEAR – The Ghost That Carried Us Away
Sufjan Stevens en Elliott Smith hebben overal bewonderaars. Ook in IJsland, zo blijkt. Sindri Már Sigfússon neemt namelijk een plaat op die refereert aan het werk van eerder genoemde grootheden. Dat hij zelf nog niet van dat niveau is mag duidelijk zijn, maar hij komt af en toe al aardig in de buurt.
45 RICHMOND FONTAINE – Thirteen Cities
Nieuwe plaat van het collectief rond rasverteller Willy Vlautin. Wederom vol verhalende teksten over mensen die op de één of andere manier even niet zo vrolijk in het leven staan of de zelfkant van de samenleving leren kennen. Qua geluid wat meer opschuivend richting Calexico deze keer. Wel minder dan de vorige twee, wat mij betreft.
44 ANDREW BIRD – Armchair Apocrypha
De violist en kunstfluiter is terug met een album vol doordachte indiepop. Wederom vol schitterende zang en boordevol met erudiete woorden, zoals in de titel. Op de beste momenten van grote schoonheid, maar soms iets te eenvormig.
43 MICHAEL CASHMORE – The Snow Abides
Een mini-album met vijf songs, die de kunst benaderen. Antony verzorgt in drie nummers de hemelse vocalen. Wie dit niet mooi vindt, heeft geen gevoel. Helaas veel te kort gezien de kwaliteit van het gebodene.
42 PJ HARVEY – White Chalk
PJ gaat gothic, ben je geneigd te denken als je haar met een hoge stem hoort kwelen. Veelal begeleid van achter de piano brengt ze een collectie nummers die zowel sprookjesachtig als angstaanjagend klinken. Weer een nieuwe stap, maar haar beste werk uit de jaren negentig benadert ze helaas niet.
41 MALCOLM MIDDLETON – A Brighter Beat
Muzikaal wat breder omlijst dan op zijn vorige platen brengt Malcolm Middleton een album volgens beproefd recept. Treurige teksten, al gloort er her en der zowaar wat hoop. Misschien dat de plaat daarom uiteindelijk minder kan overtuigen dan die vorige twee.
40 THE BEES – Octopus
Wederom een fijne plaat van dit collectief, dat de sixties doet herleven. Toch jammer dat ze de plaat niet in de zomer hebben uitgebracht, want dat is toch het perfecte seizoen voor de muziek van de heren.
39 PIEN FEITH – The Wilderness Sound
Mini-album, waarop de Utrechtse haar talent laat horen. Samen met haar band klinkt ze als een eigentijdse Bettie Serveert, met een snufje Cat Power of PJ Harvey. Volgende keer mogen er best nog wat van die klassesongs bij!
38 COPARCK – The 3rd Album
Een simpele titel voor een band die zelden simpele muziek maakt. Ook nu klinken de melodieuze nummers van Coparck weer ingenieus. De getergde zang van Odilo Girod maakt het plaatje af. Helaas toch niet zo overtuigend als voorganger Few Chances Come Once In A Lifetime.
37 WILCO – Sky Blue Sky
De band rond Jeff Tweedy laat het experiment van de vorige twee platen een beetje los. Wel nemen ze alle bagage uit die periode mee op dit album. Het levert weer enkele sterke songs op, maar toch is de betovering een beetje weg. Wilco is nu gewoon goed, in plaats van extreem goed.
36 BLITZEN TRAPPER – Wild Mountain Nation
Stelletje vlegels dat muzikaal alle kanten op schiet. Beatles, Pavement, Pink Floyd, vroege folk, alles komt langs op dit zeer uiteenlopende schijfje. Niet altijd even geslaagd, maar wel gedurfd en een goede opmaat voor meer in de toekomst.
35 THE SHINS – Wincing The Night Away
De druk was ook wel erg groot. The Shins maken met deze plaat de hooggespannen verwachtingen dan ook niet helemaal waar, naar mijn smaak. Wel staan er weer enkele zeer fraaie indiepareltjes op. Neem alleen al een onweerstaanbaar nummer als Australia. Goed album, maar niet wereldschokkend.
34 MERRY PIERCE – The Warm Aquarium
Nederlandse band met een Vlaamse sound. Kortom, vol experiment en diverse wendingen. Jarno Volman serveert weer enkele fraaie songs, beter dan de tennisdame de laatste jaren deed. Met mooie rol voor Anneke van Giersbergen in het slotnummer.
33 SPINVIS – Goochelaars & Geesten
Geen regulier album van Erik de Jong, maar een verzameling singles en ander speciaal vervaardigd materiaal. Stiekem staan er enkele van de beste songs uit zijn oeuvre op, zoals Wespen Op De Appeltaart. Alleen daarom al een goede notering waard.
32 PATRICK WATSON – Close To Paradise
Voldoet misschien niet helemaal aan de verwachtingen die de grote verhalen wekten. Wel is Watson gewoon een prima zanger, die goede songs schrijft en daar een prima album mee vult. Al het andere lijkt wat overdreven.
31 PATTY GRIFFIN – Children Running Through
De dame met de fantastische stem is weer terug en tovert in diverse nummers weer kippenvel op de armen. Niet elke song is even goed, maar Patty Griffin verzorgt wederom één van de beste albums binnen het genre van de alt. country.
30 EILEN JEWELL – Letters From Sinners & Strangers
Het beste alt. country album is namelijk gemaakt door deze 27-jarige dame. Met een stem die lijkt op die van Lucinda Williams brengt ze pure poëzie over reizen, drank en de liefde.
29 MURDER – Stockholm Syndrome
Twee Denen die grotendeels akoestische songs maken met een donkere sound. Denk aan Tindersticks, maar ook aan Johnny Cash of David Bowie. Opvallende plaat die per draaibeurt beter wordt.
28 DEVENDRA BANHART – Smokey Rolls Down Thunder Canyon
Een typische Banhart-plaat. Ofwel heel lang, vol folksongs en Spaanstalige vrolijke nummertjes. Eveneens nog altijd variërend in kwaliteit. Zijn beste plaat zal vast nog komen, tot die tijd is deze weer erg welkom.
27 THE TELLERS – Hand Full Of Ink
Jarenlang bepaalde Vlaanderen het Belgische muziekklimaat. The Tellers vonden het hoog tijd dat de Walen eens in beeld zouden komen en zie daar, hun poging dit te bewerkstelligen is geslaagd. Heerlijke popsongs die in een rechtvaardige wereld dagelijks op de radio zouden zijn. Neem alleen al Second Category!
26 JENS LEKMAN – Night Falls Over Kortedala
Lekman gaat voor de nachtclubs. Compleet met strijkers gaat de Zweedse indieheld op de bombastische toer, maar stiekem valt er in elk nummer wel weer iets geniaals of verrassends te ontdekken. Zonde dat Yab Yum dicht is…
25 THE FIERY FURNACES – Widow City
Wederom een plaat volgens beproefd recept. Matt & Eleanor Friedberger stoppen hun songs weer vol bizarre en abrupte wendingen, verhalende teksten, vreemde bijgeluiden en aparte zanglijnen. Een gewone plaat kunnen ze gewoon niet maken. Dat is niet erg, bewijst ook Widow City.
24 THE WHITE STRIPES – Icky Thump
Jack & Meg rocken weer de pan uit. Dit levert een plaat op die af en toe door je speakers scheurt op een manier waar de buren niet blij van worden. Niet zo goed als ze ooit deden, maar een song als A Martyr For My Love For You vergoedt in dat opzicht veel!
23 DO THE UNDO – Self Titled
Anne Soldaat laat horen dat hij misschien wel onderschat werd als schrijver bij Daryll-Ann. Dit debuut mag er wezen, vol vrolijke en springerige pop. Minder zwaar op de hand dan de wellicht beste band die Nederland ooit had, maar Soldaat toont aan dat er leven is na Daryll-Ann.
22 GRINDERMAN – Self Titled
Na al die fraaie melodieuze platen van de laatste jaren had Nick Cave zin weer eens ouderwets los te gaan. Hij liet zijn snor staan, verzamelde enkele vrienden en knalde met hen deze plaat op band. Grinderman rockt en beukt, maar trapt ook op de juiste momenten op de rem. Mooie wedergeboorte!
21 OF MONTREAL – Hissing Fauna, Are You The Destroyer?
Kevin Barnes had het een tijdje moeilijk en verwerkt dat op deze plaat. Somber qua teksten, maar de energieke sound stemt eerder vrolijk dan treurig. Sixties, psychedelica, funk en new wave vechten om een plaatsje. Het wordt tijd dat deze onderschatte band eens wat zieltjes wint.
20 SPOON – Ga Ga Ga Ga Ga
Weer een proeve van bekwaamheid van de band rond Britt Daniel. De basis is indie, maar moeiteloos trekt hij ook diverse andere invloeden de sound van dit album binnen. Bevat de nodige songs die zich snel onder de huid nestelen.
19 JOHN CARRIE AND MOOR GREEN – Folk Is Not Happy
Deze Ier vestigde zich in Nederland en maakte deze plaat vol emotioneel geladen melodieuze pracht. Denk The Prayer Boat, Ben Christophers en Tom McRae. Wellicht de fijnste onbekend gebleven release van 2007.
18 ELLIOTT SMITH – New Moon
Verzameling ouder en onuitgebracht werk van de veel te vroeg overleden singer / songwriter. Luisteren is genieten en opnieuw overtuigd raken van zijn talent. Helaas is het altijd de vraag of de songs zo zijn aangeleverd als hij zelf wilde en zijn niet alle songs op de dubbelaar even sterk voor een topnotering.
17 FUCK THE WRITER – Keeping The Aspidistra Flying
Fuck The Writer is Emil van Steenwijk. Deze vanuit Rotterdam opererende singer / songwriter weet op deze plaat een onderhuidse spanning op te bouwen en laat zich door veel stijlen beïnvloeden. Je zou hem best de Nederlandse Beck kunnen noemen, maar dat is eigenlijk te weinig eer voor dit volstrekt unieke talent.
16 BRIGHT EYES – Cassadaga
Op wat zonder twijfel zijn netste plaat is laat Conor Oberst toch horen nog altijd een bijzonder getalenteerd songschrijver te zijn. Weliswaar wat minder door merg en been gaand dan voorheen, maar wel in het bezit van enkele van zijn beste nummers ooit. Vooral als er een countrytintje aan zit, zoals in Four Winds.
15 DAVIE LAWSON – Konichiwa?
Elk jaar moet er wel één tussen zitten, een plaat van een zanger met een gitaar die verstilde liedjes maakt. Niets vernieuwends aan, maar wel uitermate fijn om te beluisteren. Deze jonge Welshman nam zijn plaat in Nederland op en doet denken aan Neil Young en Bob Dylan. Of wat moderner, Stephen Fretwell en Fionn Regan, de man van wie hij het stokje overneemt als leverancier van de beste plaat in het genre.
14 RYAN ADAMS – Easy Tiger
Staalkaart van alles wat Adams al eens gedaan heeft in zijn loopbaan, maar dan wel in een collectie nieuwe songs. Er is geen ruimte voor overdaad op dit album. Niet zijn beste plaat ooit, maar toch weer van een bijzonder hoog niveau.
13 FIXKES – Self Titled
Lekkere luisterliedjes uit België. Fixkes heeft in Sam Valkenborg een goede zanger en songschrijver in huis, met zijn teksten over alledaagse dingen en hang naar het verleden. Bovendien overwegend prima te verstaan voor ons Nederlanders.
12 MOSS – The Long Way Back
De band rond Marien Dorleijn komt met een uiterst volwassen plaat, waarop de bekende invloeden voor Excelsior-bands doorklinken. Ook groots in de klein gehouden liedjes. Moss bewijst een waardige aanvulling te vormen op de toch al rijke catalogus van het label.
11 THE GOOD, THE BAD & THE QUEEN – Self Titled
Eenmalig (?) project van een door Damon Albarn geformeerde superband. Met stuk voor stuk spannende songs, waar zijn nonchalante zang perfect bij past. Albarn en de mannen schetsen een doembeeld van Engeland anno 2007, maar doen dat op buitengewoon knappe wijze.
10 THE MADD – Ongeneeslijk Beat
Genezen is inderdaad niet mogelijk als je eenmaal verslingerd bent geraakt aan de beatmuziek van deze Rotterdammers. Ze hebben alles wat de sixties zo leuk maakte, van de pakken tot de songs. Een adrenalinestoot met een psychedelisch randje van nog geen half uur.
9 BEIRUT – The Flying Club Cup
Zach Condon is terug met een album vol invloeden uit de wereldmuziek, vermengd met eigentijdse effecten. Het Franse chanson is op dit album meermaals een referentiepunt en dat levert een fraaie, stemmige herfstplaat op.
8 FLIP KOWLIER – De Man Van 31
Kowlier is weer wat jaartjes ouder en dat hoor je terug. Meer singer / songwriter dan ooit laat hij horen dat hij steeds meer gaat genieten van de kleine dingen in het leven. Bevat weer enkele songs die zo tot het Vlaams erfgoed kunnen gaan horen. Hij benadert zijn magistrale Ocharme Ik dan ook zeker!
7 ALELA DIANE – The Pirate’s Gospel
Folky zangeres uit de kringen van Joanna Newsom en Devendra Banhart. Deze plaat is al enkele jaren oud, maar heeft nu de rest van de wereld alsnog gevonden. Dat is volledig terecht, want de nummers zitten stuk voor stuk knap in elkaar en de zang van Diane is ook zeer aangenaam. De freefolk blijft maar nieuwe en goede muzikanten opleveren!
6 THE NEW PORNOGRAPHERS – Challengers
Misschien minder direct pakkend als voorgaande platen, maar juist daarom extra fijn. Een groeiplaat pur sang, waarop toch ook weer alles aanwezig is wat de band rond Carl Newman zo leuk maakt: de riffjes, de refreintjes, de koortjes, de licht gestoorde bijdragen van Dan Bejar en de geniale nachtegaal Neko Case.
5 FEIST – The Reminder
Leslie Feist doet wat ze het beste kan, namelijk mooie liedjes zingen. Haar warme stem past perfect in de afwisselend lome en opzwepende muzikale omlijsting. Een zangeres die makkelijk een breed publiek zou kunnen aanspreken, maar dat gek genoeg nog niet lijkt te doen. Tot die tijd moeten de “kenners” maar van haar genieten.
4 ZITA SWOON – Big City
Stef Kamil Carlens heeft weer een heerlijke verzameling songs aangeleverd. Op de wat mindere cover van Bob Dylan na zijn er weer hoogtepunten te over. De dames van Radio Candip zingen mee, Carlens toont zich regelmatig een chansonnier in zijn Franstalige werken en gaat op diverse momenten weer heerlijk emotioneel op in de muziek. Beschaafder dan in de begindagen, maar daarom niet minder sterk.
3 COCOROSIE – The Adventures Of Ghosthorse And Stillborn
De zusjes slaan op diverse songs aan het rappen. Dat levert weer de nodige betoverende momenten op, vooral als de raps vermengd worden met heerlijk gezongen refreinen zoals in Werewolf. Al het goede is behouden, er zijn weer wat extra elementen aan toegevoegd en dus flikken de dames van CocoRosie het opnieuw. Je zou zulke zusjes hebben!
2 CHRIS CHAMELEON – Ek Vir Jou
Zuid-Afrikaans singer / songwriter met een paar zeer soepele stembanden. Kan alles aan, van rustige liefdesliedjes tot springerige nummers. Het Afrikaans geeft het geheel iets geheimzinnigs mee, hoewel grotendeels prima te begrijpen. Chameleon is de melodieuze opvolger van Gert Vlok Nel en misschien wel dé verrassing van 2007.
1 DEZ MONA – Moments Of Dejection Or Despondency
Vlaanderen boven! Dez Mona, de band rond superzanger Gregory Frateur, maakt kunst. Precies muziek die je zou verwachten bij een Belgische band: gedurfd, inventief en van grote klasse. Natuurlijk is het ook een pretentieus werkstuk dat evengoed kan irriteren als tot tranen toe kan roeren. Maar dan is daar altijd die stem van Frateur, die voor dikke lagen kippenvel zorgt en dagen door je hoofd blijft spoken. De Antony van Vlaanderen? Wellicht, maar dan wel één die met zijn band een al even memorabele plaat heeft gemaakt als de excentrieke Amerikaan dat twee jaar terug deed.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Verdorrie ben ik Zita Swoon vergeten 
Kwalitatief hoogstaande flauwekul voor de intelligente onbenul!
Die hype is ook alleen te begrijpen als je hem een keer live hebt gezien. Op plaat is ie beduidend minder sterk dan tijdens concerten...quote:Op woensdag 19 december 2007 15:42 schreef methodmich het volgende:
32 PATRICK WATSON – Close To Paradise
Voldoet misschien niet helemaal aan de verwachtingen die de grote verhalen wekten. Wel is Watson gewoon een prima zanger, die goede songs schrijft en daar een prima album mee vult. Al het andere lijkt wat overdreven.
Deels mee eens. Ik ben de plaat wel beter gaan begrijpen nadat ik hem live had gezien.quote:Op woensdag 19 december 2007 15:55 schreef Grobbel het volgende:
[..]
Die hype is ook alleen te begrijpen als je hem een keer live hebt gezien. Op plaat is ie beduidend minder sterk dan tijdens concerten...
Mooie lijst trouwens MM!
Leuke verrassing dat Seabear erin staat, dat is een van mijn ontdekkingen dit jaar. De Singing Arc EP kun je trouwens in zijn geheel gratis downloaden en die is ook zeer de moeite waard.
Wel mis ik Interpol!! Erg goede plaat weer!
[ Bericht 20% gewijzigd door BUG80 op 19-12-2007 16:18:05 ]
Mijn mixtape: labtones.com/listener/JSP
Niet echt hoor. Jij mist Okkervil River.quote:Op woensdag 19 december 2007 16:34 schreef -Dries- het volgende:
Je mist Okkervil River, MM.
En BUG, Interpol, kom op.... Die hadden zich na plaat één moeten opheffen.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
quote:Op woensdag 19 december 2007 16:56 schreef methodmich het volgende:
En BUG, Interpol, kom op.... Die hadden zich na plaat één moeten opheffen.
foei
Doe eens niet, MM. Mijn HD is al zo vol en portomonee zo leeg. En nu zie ik tussen jou beschrijvingen weer een dozijn platen staan, die me interessant lijken.
Verrassend Chris Kameleon op 2. Want niemand die echt enthousiast reageerde toen ik erover poste in het indietopic. Op nummer 2 gaat die niet komen, maar vast wel hoog. Zie ook weer veel dat ik nog moet luisteren: Dez Mona, Cocorosie (ik durfde niet door al die negatieve reacties) ZITA en vooral Alele DianaE die ik nog steeds niet helemaal heb gehoord.
Merkwaardige spelling doe je.quote:Op woensdag 19 december 2007 18:09 schreef JelleS het volgende:
vooral Alele DianaE die ik nog steeds niet helemaal heb gehoord.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Album van het jaar: Nicole Atkins & The Sea - Neptune City
Wat een stem! Wat een lichaam! Wat een performance!
En die plaat, het ene na het andere opzwepende nummer, prachtig.
http://www.youtube.com/watch?v=j9niPWhNmKw
Voor de rest een beetje het jaar van de tegenvallende albums. En tegenvallende jaarlijstjes. Panda Bear op 1? (Pitchfork). Daar kan ik echt helemaal niks mee.
Wat een stem! Wat een lichaam! Wat een performance!
En die plaat, het ene na het andere opzwepende nummer, prachtig.
http://www.youtube.com/watch?v=j9niPWhNmKw
Voor de rest een beetje het jaar van de tegenvallende albums. En tegenvallende jaarlijstjes. Panda Bear op 1? (Pitchfork). Daar kan ik echt helemaal niks mee.
Ik ben hier niet om vrienden te maken
Ik ga hem nog noemen hoor.quote:Op woensdag 19 december 2007 22:17 schreef De-oneven-2 het volgende:
Echt bizar dat LCD Soundsystem nog niet genoemd is, hier.
Aldus.
En ik ook nog wel.quote:
Al dat saaie singersongwritergepiel is aan mij verder ook niet bepaald besteed.
En ik ga hem ook wel hoog in de lijst zetten. Met fijne saaie singersongwritergepielalbums er omheen.
1.Calabrese - The Traveling Vampire Show
2. Foo Fighters - Echoes, Silence, Patience & Grace
3. Volbeat - Rock the Rebel/Metal the Devil
4. The Unseen - Internal Salvation
5. Comeback Kid - Broadcasting
2. Foo Fighters - Echoes, Silence, Patience & Grace
3. Volbeat - Rock the Rebel/Metal the Devil
4. The Unseen - Internal Salvation
5. Comeback Kid - Broadcasting
|
|
