Het grote 'rammelaars' topic, deel 16

quote:

Op zaterdag 8 december 2007 00:47 schreef GreatWhiteSilence het volgende:

[..]

Hij beslist door zo te twijfelen toch ook voor haar? Waarom zou zij niet voor hem mogen beslissen, maar hij wel voor haar?

Ik zou het trouwens uitmaken, desnoods doe ik het dan maar alleen. Zijn er ook zat van...

Hij beslist helemaal niet voor haar, hij beslist voor zichzelf : geen kids, niet nu.

Zij hoeft niet bij hem te blijven... hij kan wel bij haar blijven, want hij heeft al wat hij wil nu, geen kids...

Zou zij nu morgen besluiten geen enkel voorbehoedsmiddel te dulden, dan beslist zij ook niet voor hem, hij kan namelijk dan beslissen het uit te maken.... of geen sex meer te hebben met haar

Ja, het is kiezen, linksom of rechtsom, het alternatief is wat er nu is, en dat schiet niet op, hè.. dus of je blijft bij hem en wacht 2,3 jaar met het risico dat hij dan nog steeds niet wil.
Of je maakt het uit, en stelt je zelf open voor iemand, tzt, waarvan je weet dat die wel een kinderwens heeft, uiteraard niet binnen no time, er moet wel een basis zijn eerst, liefde, vertrouwen, weten dat dit blijft (voor zolang mogelijk, zekerheid daarin heb je uiteraard nooit).
Dan ben je ws ook 2,3 jaar verder (even buiten beschouwing gelaten of het ook 'gaat lukken' allemaal ueberhaupt) .... maar wel mét kind.

Als ze tips wil hoe iemand over te halen om wél NU te willen, ja, sorry, die zijn er niet.
Het is aan niemand anders dan aan haar, en de keuzes die ze heeft, dat zijn er maar 2.

leuker kan echt niemand het maken, hoor.

Oh Smoez, zo herkenbaar. Maar dat weet je he.
Het enige dat je imo kunt doen is het loslaten, naar hem toe dan. Het heeft geen zin erover te jengelen, zeuren, drammen, ruzie te maken. Dat heb je allemaal al gedaan en hij heeft aangegeven dat hij het nú nog niet wil (durft....). En ik snap dat dat heel oneerlijk naar jou toe voelt, maar het is zijn goed recht. Hij voelt de druk nu alleen maar opgevoerd worden, hetgeen niet bevorderlijk is voor een positieve beslissing denk ik.
Probeer het er met hem niet meer over te hebben. Hij wéét dat jij dolgraag wil. Heb het er maar met je vriendinnen over, uit je frustraties en je verdriet maar hier, maar probeer het nu even niet bij hem te doen. Geef hem de tijd. Maar stel wel een termijn, voor jezelf, en expliciet naar hem toe. Een maand of wat, of een half jaar. Blijkbaar heeft hij dat nodig, die tijd, om over zijn koudwatervrees heen te komen. Daar kun jij absoluut niets aan afdwingen, hoe graag je dat zou willen. En hoeveel pijn jou dat ook doet. Vaderschap valt (op een eerlijke manier) niet af te dwingen....
Lieverd, heel veel sterkte maar weer hoor.
_{En 37 is nog steeds een prachtleeftijd om moeder te worden hoor.}

Milagro zei: ..., je praat er met "jan en alleman" over (op dit forum dan, en we kennen je niet eens)...

Laat ik nou toch steeds gedacht hebben dat dát juist het grote voordeel was van redelijk anoniem zijn op een forum als dit? Dat was juist wat ik fijn vond, er met anderen over kunnen praten zonder dat die mensen uit mijn directe omgeving komen. Net als dat er AA praatgroepen zijn enzo, zeg maar
Tis niet zo dat ik er hier over praat maar thuis niet. Integendeel. Maar ik heb eerlijk geen zin meer om te moeten verdedigen dat ik er hier over praat.

Mijn OUD kloon gaat even lekker in de kast. Hoewel ik het enigszins vervelend vind klinken wat Milagro zegt, zit er ook wel een kern van waarheid in. Ik kan adviezen vragen, maar ik moet het zelf doen.

Mocht het duidelijk zijn geworden hoe het is afgelopen, dan kom ik het melden. Tot die tijd zoek ik het zelf wel uit. En dat is niet dramatisch of aanstellerig bedoeld, maar gewoon nuchter. Ondanks het feit dat er hele lieve dames hier zitten die met de best bedoelde adviezen van de wereld komen, die ik ontzettend waardeer Milagro neem ik verder ook helemaal niets kwalijk, ik kan me er ook niets van aantrekken, maar ik doe het toch. En dat is mijn keuze.

Ik blijf lezen hoor meiden! En misschien meld ik me over een tijdje ook wel weer, kan omslaan als een blad aan een boom

Ja, je moet er idd zelf mee zien om te gaan.
Maar steun en herkenning en gewoon je spuien bij 'Jan en alleman' kan wel lucht geven.
Kom maar gewoon terug hoor!
Verder PM.

quote:

Op zaterdag 8 december 2007 11:18 schreef Smoezie het volgende:
Milagro zei: ..., je praat er met "jan en alleman" over (op dit forum dan, en we kennen je niet eens)...

Laat ik nou toch steeds gedacht hebben dat dát juist het grote voordeel was van redelijk anoniem zijn op een forum als dit? Dat was juist wat ik fijn vond, er met anderen over kunnen praten zonder dat die mensen uit mijn directe omgeving komen. Net als dat er AA praatgroepen zijn enzo, zeg maar
Tis niet zo dat ik er hier over praat maar thuis niet. Integendeel. Maar ik heb eerlijk geen zin meer om te moeten verdedigen dat ik er hier over praat.

Mijn OUD kloon gaat even lekker in de kast. Hoewel ik het enigszins vervelend vind klinken wat Milagro zegt, zit er ook wel een kern van waarheid in. Ik kan adviezen vragen, maar ik moet het zelf doen.

Mocht het duidelijk zijn geworden hoe het is afgelopen, dan kom ik het melden. Tot die tijd zoek ik het zelf wel uit. En dat is niet dramatisch of aanstellerig bedoeld, maar gewoon nuchter. Ondanks het feit dat er hele lieve dames hier zitten die met de best bedoelde adviezen van de wereld komen, die ik ontzettend waardeer Milagro neem ik verder ook helemaal niets kwalijk, ik kan me er ook niets van aantrekken, maar ik doe het toch. En dat is mijn keuze.

Ik blijf lezen hoor meiden! En misschien meld ik me over een tijdje ook wel weer, kan omslaan als een blad aan een boom

Zoals je kan lezen staat dat J & A tussen aanhalingstekens.
Jij vat het op als kritiek, het is echter een bewijs dat het jouw menens is, je wil NU een kind, je praat er "konstant' over, je bespreekt het niet alleen met hem, zijn/jouw ouders, vriendinnen, maar óók hier, ergo het is 5 voor 12, zeg maar, je loopt over...

Dát bedoel ik ermee.
En jij moet kiezen, het is jouw "probleem", niet het zijne, en ja dat klinkt 'gemeen' want "we zijn toch een stel, en we moeten er toch samen uitkomen, en mijn probleem is dan toch ook zijn probleem??".... nee, eigenlijk niet dus,. hij heeft wat hij wil, jou, dat is voor hem op dit moment, en ms wel altijd, genoeg.

Voor jou is dat duidelijk niet zo... en sommigen zaken in een relatie zijn dus incompatible, daar valt niet te 'compromiseren' , het is ja of nee.
Nee, die heb je al.... om ja te krijgen , zo snel mogelijk, is er maar 1 oplossing, en die heb ik al genoemd.
En ik denk dat het er steeeeeeeds weer over beginnen, omdat jij de tijd voelt dringen, enkel averechts werkt, hij vóelt het nu niet gewoon, het is er niet, dat kindgevoel, en hoe meer jij 'jengelt' hoe negatiever het vooruitzicht wordt, hoe meer die twijfel een negatieve bijsmaak krijgt en die groeit en groeit.

Niet alles is op te lossen binnen een relatie, kom je er samen niet uit, omdat er nu eenmaal geen tussenweg is, het is ja of nee, dan is het einde oefening gewoon.
Jij kan je niet neerleggen bij een kinderloos leven, de ander kan zich niet neerleggen bij een "okay, jij je zin, dan maar een kind" .... in de hoop, jouw hoop, dat hij wel bijdraait als het er eenmaal is... dat kan best, hoor, maar het legt vaak dan toch een zware druk op de relatie, een man kan zielsveel van zijn "opgedrongen" kind houden, maar toch in zijn achterhoofd 'dat opgedrongen zijn' blijven voelen, en het onbewust de partner verwijten... dat ms niet uitspreken, maar het saboteert de relatie wel.

Ja, het zal best hard klinken, voor de "ach meisje toch" zijn er genoeg andere dames hier, je hebt gewoon , vind ik, een reality check nodig, JIJ moet kiezen, niet hij, en jij bent de enige die actie kan ondernemen, hij heeft al wat hij wil, jou, punt.

Ik ben het helemaal eens met Milagro hoor.
Al denk ik meer en meer (op basis van je posts dan, want je vent heb ik nooit ontmoet) dat het een erg vergelijkbare situatie is als die van ons. Wellicht is dat een strohalm.

Smoez, het is idd jouw eigen keuze. En op dit moment is die 'wil ik op hem wachten of niet'.
En als dat 'ja' is, dan is het idd een kwestie van proberen de boel weer even wat rustiger te krijgen vanbinnen.

Ik vind het overigens wel jammer dat je zegt niet meer te posten hier, hoewel ik nog wel weet van mezelf dat het dat ook wel aan kan wakkeren. Strohalmen die op velerlei wijzen uitgelegd worden etc. etc.

Anyway, ik hoop toch gewoon dat hij over niet al te lange tijd bij draait want ondanks dat ik ook altijd heb gegild 'ik zou niet bij iemand kunnen blijven die geen kinderen wil, dan maar alleen' is dat natuurlijk niet een stap die je zomaar even zet.

Bedankt Milagro, voor je uitgebreide post en toelichting.
Het enige dat me een beetje stak is dat het klinkt alsof ik de enige ben hier die er 'steeeeeeds' maar weer over begint. Dat hebben alle rammelaars hier toch juist en er zijn er hier toch meer waarvan hun man het (nog) niet ziet zitten? Het zal de frustratie wel zijn, dat ik me een beetje aangevallen voelde, alsof ik er hier niet meer over zou mogen 'zeuren'.

BE, ik heb juist nooit gegild dat ik nooit bij iemand zou kunnen blijven die geen kinderen wil. Ik blijf bij hem, we hebben het superleuk (ook al komt dat misschien wel eens wat anders over, ik 'zeur' meer hier dan tegen hem, hij ziet het niet als vervelend of negatief, behalve dan die keer dat ik aan het strijken was ). We maken er grapjes over, het is geen bom onder onze relatie. Maar dat kan het wel worden, daar ben ik me van bewust. Ik wil heel graag een kindje, maar ik moet er niet aan denken hem kwijt te raken. Dus dan eventueel een leven zonder kinderen, maar dan wil ik niet dat er een 'twijfel' open blijft, snap je? Dat is waar ik mee rommel in mezelf, ik kan niet tegen de twijfel en het 'misschien dan toch...'.

Ik ga in elk geval even een tijdje een stuk minder posten over hoe erg ik rammel, om wat meer rust in mijn kont te krijgen. Hoewel ik echt een stuk minder labiel en jengelig ben irl dan dat ik hier op jullie misschien over lijk te komen helaas

En nu gaan we ons klaarmaken voor de kraamvisite, waar we zo heen gaan en waar we zojuist de kadootjes voor hebben gekocht. Isn't it ironic?

Oh, jullie zijn tof. Werkelijk

Oh nee, dat bedoelde ik idd ook niet, ik weet dat jij dat nooit gezegd hebt, maar ik kan me wel voorstellen dat je je af vraagt 'wat nou als'. Die bom idd.

Lieve Smoezie, ik vind het zo vreselijk om dit allemaal te lezen. Zo begrijpelijk dat je het graag wilt en wel NU en hoe vervelend het moet zijn als jouw partner daar (nog) niet voor te vinden is.
Toch wil ik gewoon nog eens zeggen dat het misschien echt best is om een termijn te stellen en er in tussentijd niet meer over te hebben (met hem toch niet met ons mag dat uiteraard wel want hier zitten we toch ook om af en toe eens uit te razen ).
Ik merk het bij mijn man namelijk ook als ik er te veel over doordram (kun je dat nu geloven dat ik kan doordrammen? ). Dan is het opeens over en uit. Gedaan met zelfs nog maar het onderwerp aan te snijden want "daar ben ik er weer mee".

Mijn man heeft onlangs aangegeven waarom hij het liever nu nog niet zou hebben en geloof het of niet, ik moet hem echt gelijk geven, maar ik kan het gewoon niet. Omdat we nu bij zijn ouders wonen, moeten we altijd verantwoording afleggen voor wat we doen en hij wil niet verhuizen en twee maand later weer gebonden zijn aan iemand anders (ook al is het ons eigen kind) waardoor we eigenlijk nooit eens kunnen doen wat we écht willen. Ik begrijp hem, écht waar, maar ik vind het zo moeilijk om nog maar te moeten overwegen dat we in februari de pil niet weg gaan gooien. Ik had me er namelijk zo op ingesteld. Daarom hebben we dan maar gezegd dat we het eind januari ongeveer nog eens opnieuw gaan bekijken. En ondertussen gaan zien hoe de bouw van ons huis vordert (mijn schoonouders beseffen echt niet wat de gevolgen zijn van dat eeuwig uitstellen van bij ons te werken...)
Waarom dan eind januari en niet nu constant? Omdat mijn man letterlijk zei dat hij zich echt niet beter zal voelen bij de situatie omdat ik er constant over bezig ben...

Ik vind het vreselijk om er niet meer over te praten en nog steeds in die onzekerheid te zitten, maar de andere kant is ook geen oplossing want dat brengt ons geen stap verder. Vriendinnen heb ik niet echt om er over te praten. Ook met collega's is dat nogal moeilijk aangezien we op hetzelfde werk zitten en ik dus daar ook niet eens kan 'uitrazen'. Dus is het heel vaak op de tanden bijten, maar ik denk dan maar altijd dat het voor "het goede doel" is.

Ik wou dat ik je kon helpen en dat ik het rammelen eventjes van je kon overnemen, maar ik vrees dat mijn eierstokken dat niet meer aankunnen

Smoez.

Mijn man en ik hebben gisteren een goeie regeling getroffen voor onze kerstwensen. Hij ons huis en ik een zwangerschap voor 2008 (tot zover mijn goed voornemen om er een tijd niet meer over te praten ik wist gewoon dat goeie voornemens mijn ding niet zijn )

Je kan met kerst toch een wens doen he?

[ Bericht 1% gewijzigd door leonieke op 10-12-2007 09:17:44 ]

Smoezie, jeetje wat moeilijk zeg! Het lijkt me vreselijk, die onzekerheid, wel of niet...
Mijn man heeft ook heel lang getwijfeld, ins ons geval over wel of geen 2e kindje. Ik wil dat heel erg graag, manlief schoof het steeds voor zich uit. Eerst was het najaar 2006, toen voorjaar 2007 en toen heb ik gezegd dat ik gewoon een duidelijk antwoord wil, zonder gelul, zonder omslachtigheid dus: Wil je uberhaupt een tweede kind? Ja? Wanneer dan? En toen hebben we besloten (mede door omstandigheden waar ik me ook nog wel in kon vinden) dat we voorjaar 2008 weer gaan proberen.
Dit keer weet ik zeker dat manlief hierin meegaat, we zijn momenteel al bezig met kamers omgooien om ruimte te maken voor een tweede.
Maar goed, dat is het enige wat hier hielp, de duidelijkheid eisen, waar daar heb je recht op! Sterkte meis

Smoes wat een vervelende situatie zo
Ik hoop dat je zelf wat rust vind en je mannetje snel een keus op tafel gooit zodat je in elk geval weet hoe het er voor staat.

Smoez, heb niet alles gelezen, maar veel sterkte ermee.
Na een weekendje weg, maken jullie gelijk weer een topic vol!

Ik weet dat ik erg ben, maar ik kon het niet laten
deze heb ik net besteld (krijg alleen de foto niet geplakt, dus dan maar de link)

http://www.olliewood.nl/product.php?geslacht=gbaby&part=bottom&seizoen=2&id=5329

dat zou ik dus niet durven..wat nou als je alleen maar jongens krijgt

quote:

Op woensdag 12 december 2007 14:13 schreef jolene het volgende:
dat zou ik dus niet durven..wat nou als je alleen maar jongens krijgt

Dat roep ik dus zelf ook haha, krijg ik jongetjes!

Ooh maar dan maak ik er gewoon iemand anders blij mee hoor, en wie weet krijg ik wel kinderen die dat helemaal niet aankunnen ivm het seizoen ofzo, dan moet het dus ook alsnog weg, maar ik vond het te leuk (zoals inmiddels een heel krat vol) om niet te doen, ik MOEST het gewoon kopen

haha mevrouwKoRn, je bent wel ECHT erg inderdaad. maar ik snap 't wel hoor! ze hebben er ook zulk mooi spul! ik ben er laatst ook weer gezwicht voor van alles. (en ze hebben me het volledige bedrag teruggestort voor een truitje dat ik zelf kapot heb getrokken bij het passen, erg netjes qua service dus!).

quote:

Op woensdag 12 december 2007 14:24 schreef bixister het volgende:
haha mevrouwKoRn, je bent wel ECHT erg inderdaad. maar ik snap 't wel hoor! ze hebben er ook zulk mooi spul! ik ben er laatst ook weer gezwicht voor van alles. (en ze hebben me het volledige bedrag teruggestort voor een truitje dat ik zelf kapot heb getrokken bij het passen, erg netjes qua service dus!).

Die site is echt zooo al die meisjesdingen daar zijn geweldig, en ook zijn de spulletjes best nog voor een redelijke prijs, veeeel opruiming hebben ze er altijd!
Ooh ik hoop over een aantal maanden dat ik daar flink aan het bestellen kan gaan

Ik kan me eigenlijk zelf niet voorstellen dat ik al spullen zou kopen vooraleer ik zwanger ben... En eerlijk toegegeven, ik vind het soms zelf wat bizar dat er hier mensen zijn die al vanalles gekocht hebben. Niet slecht bedoeld ofzo, maar ik snap gewoon niet waarom je dat doet...

ik heb dat ook nooit gedurfd hoor leonieke.

quote:

Op woensdag 12 december 2007 14:49 schreef leonieke het volgende:
Ik kan me eigenlijk zelf niet voorstellen dat ik al spullen zou kopen vooraleer ik zwanger ben... En eerlijk toegegeven, ik vind het soms zelf wat bizar dat er hier mensen zijn die al vanalles gekocht hebben. Niet slecht bedoeld ofzo, maar ik snap gewoon niet waarom je dat doet...

Haha omdat ik dat erg leuk vind, weet eigenlijk geen andere reden.
Heb al behoorlijk wat intussen, ook mn eigen oude knuffelaap ligt erbij.
Soms dan ben ik bang dat als ik wat leuks zie dat ze dat dan niet meer hebben tegen de tijd dat ik zwanger ben, dus dan moet ik het even kopen

Ik geef ook wel toe dat ik een beetje koopziek ben hoor(gelukkig echt niet dat ik schulden maak ofzo hoor, totaal niet) ik MOET gewoon altijd wat kopen als ik aan het winkelen ben(voor mezelf dan he, ik ben echt niet hysterisch babydingen aan het kopen), anders is een winkeldag niet geslaagd.