Mammapoli

Jeetje Krln, sterkte met je moeder! Dat het op een anoniem forum makkelijker is ben ik absoluut met je eens!


Maandag moet ik naar A'dam (VU) voor een CT scan maar ik kan mijn arm wrsch niet voldoende omhoog strekken! Omdat ik de boel niet mocht forceren heb ik de oefeningen gericht op "normale" dingen die heel goed gingen, maar vooronderzoek heeft laten zien dat mijn arm echt niet de hoogte bereikt die noodzakelijk is voor die scan en bestralingen! Niemand heeft van te voren gezegd dat dat moest!
lees paniek

Goed idee Poeke, nooit over nagedacht ! En BBQ-kip: mijn lymfklieren zijn verwijderd uit mijn oksel en alles staat nog strak in mijn oksel , MRI scans heb ik al gehad tijdens mijn chemo's en dat hoorde bij die kuren. Ik zal morgen meteen de fysio bellen, wat jammer dat ik zoveel dagen heb verspilt

Sjo, weer ff wat nieuws zeg maar! Heb de CT afgelopen maandag in het VU ondergaan en dus de voorbereidingen voor de bestralingen die as maandag gaan beginnen. Ik heb práchtige Rietvelt belijningen over mijn bovenlichaam gekalkt gekregen met afgevende inkt (mijn lichte zomerkleding kan ik dus voorlopig niet aan) met de opdracht die lijnen vooral niet te laten vervagen door douche en/ of schrob beurten (het is toch wel errug warm, wil wel 3 maal daags onder de douche ) want als de lijnen vervaagd blijken zijn word ik niet bestraald werd mij streng medegedeeld door de allereerste ábsoluut onaangename persoon die ik in dit hele traject ben tegengekomen Mijn arm werkte gelukkig prima mee, ondanks het feit dat ik achteraf toch niet heb gekozen voor fysio ! Absoluut niet forceren was het advies van mijn "chemo ziekenhuis" nadat ik ze om advies had gevraagd
Voel me nog steeds heel goed en droom er alweer van om aan het werk te gaan

Ben er stil van Vivi, heel veel sterkte.

Zo, weer effe een update. Ik heb de eerste week van de bestralingen alweer achter de rug en het is tot nog toe goed te doen! Het zoeken naar een parkeerplekkie, en de wandeling naar het ziekenhuis (en weer terug ) duurt meestal langer dan een bestraling! Het is wel heel vervelend dat ik met dit kleffe weer niet uitgebreid mag douchen met doucheschuim (ivm de belijningen) want ik voel me nu echt supersupervies ! Ik ben een paar weken geleden bij een lingeriezaak geweest van een mevrouw die gespecialiseerd is in borstprotheses en de daarvoor geschikte bh's die mij vertelde dat ik een tijdelijke prothese had gekregen van het ziekenhuis omdat mijn overgebleven borst nog wel een paar maten kon gaan groeien! Dat wist ik dus helemaal niet en ik ben nu heel blij dat ik na de operatie geen dure nieuwe beugelloze bh's heb gekocht omdat de combinatie bh en vers litteken van oksel naar borstbeen me beangstigde Het is overigens wel een heel gedoe voordat ik de deur uit ben, ķf mijn neptiet ķf mijn pruik zit scheef of beide Mijn hoofdhaar groeit alweer een beetje (superzacht en blond) , op mijn benen zitten zwarte stoppeltjes en vreemd genoeg zijn mijn wenkbrauwen en wimpers pas twee weken geleden uitgevallen Langdradig en warrig verhaal, maar ik heb een paar glazen rosé achter de kiezen


_{Hoe is het met je moeder Vivi? En de moeders van de rest?}

[ Bericht 3% gewijzigd door milia op 13-07-2008 00:44:55 (Spellingsfoutje?) ]

Zo, ik ben er weer effies. Nog een week bestralingen voor de boeg en dan heb ik het voorlopig achter de rug . Het vreemde is dat ik de hele dag aan het knikkebollen ben en dat had ik met de chemo's helemaal niet....een heel andere vermoeidheid dus. Eigenlijk had ik vanavond een feestje, maar omdat ik zo vreselijk ruik heb ik ervoor gekozen om thuis te blijven De walmen schijnen voor mezelf erger te zijn dan voor mijn medemens (zeggen ze), maar volgens mij zijn ze alleen maar aardig voor me Je zou mijn bovenlichaam eigenlijk moeten zien, allemaal vieze plekken op en rond mijn litteken en oksel die niet zomaar schoon te krijgen zijn
Nu ga ik maar eens lekker lang dromen over badschuim en aanverwante zaken

Nog effies een editje over hoe het me allemaal meezit; dankzij de bouwvak kunnen we steeds zonder files naar en van het VU Amsterdam rijden

[ Bericht 8% gewijzigd door milia op 21-07-2008 00:56:55 ]

quote:

Op maandag 21 juli 2008 08:13 schreef Liejannuh het volgende:
Lang leve de bouwvak!

Heb je naast de vermoeidheid nog meer last van bijverschijnselen Milia? Of gaat dat allemaal wel goed?

Heb verder he-le-maal nergens last van! Het gevaarlijke van mijn ervaringen (namelijk fluitje van een cent) is natuurlijk wel dat ik er te makkelijk over ga denken (als ik dat al niet doe) en mensen in de toekomst met dezelfde ziekte niet al te serieus neem

Dank je wel Raissa, en ik ben ook benieuwd naar de moeders van de rest

Ja MissyMirjaM, ik merk zelf ook nog steeds dat mijn omgeving het er moeilijker mee heeft dan ik zelf en zeker bepaalde (naaste) familieleden.
Ik heb wel ķver dat boek gelezen maar het boek zelf nog niet, kan me nog steeds niet zo goed concentreren met lezen helaas.
Wens je moeder sterkte als je haar spreekt, 6 weken lijkt nog zo vreselijk lang! maar het is helemaal niet eng, er komen geen stralen ā la star trek uit het apparaat schieten waar ik de eerste keer helemaal gespannen op lag te wachten
(Mijn apparaat stopte overigens verleden week een keer toen ik eronder lag, moest ik weer naar de wachtkamer om te wachten op een ander apparaat )

quote:

Op donderdag 7 augustus 2008 16:54 schreef MissyMirjaM het volgende:
zo, mijn moeder heeft haar eerste bestraling erop zitten.
ik ging mee, wat eigenlijk niet mocht, om eventuele steun te bieden, en te tolken mocht dat nodig zijn.

dan zie je ineens voor het eerst je moeder zonder t shirt, en onder de stift strepen..
dat was wel heel heftig.
ook toen ze daar maar lag, maakte wel impact

zijzelf trok het goed, het enige wat ze lastig vond, is dat ze zo lang met haar arm omhoog moest liggen, dat is erg pijnlijk nog

Zo, de kop is er dus af voor je moeder MissyMirjaM! Fijn dat je toch meemocht, mijn vriendinnen mochten ook mee naar binnen, dat vonden ze in het VU heel normaal! Ze vonden het zelfs prima dat ik foto's maakte van de ruimte en het apparaat maar dat neemt niet weg dat mijn vriendinnen het ook akelig vonden om te zien, zo "echt"
Wat ze echter niet aan mij hadden verteld is dat de huid zo erg zou "verbranden", wat ik aanzag voor vies bleek dus verkleurd te zijn! Een kwart van mijn romp is nog steeds paarsachtig inclusief mijn oksel, mijn sleutelbeen en een stuk van mijn rug. Dat ik toen ook met mijn arm omhoog moest heeft mij erg geholpen om het onder dwang zeg maar soepeler te maken .
Je zou alvast lekker mild badschuim oid voor je moeder kunnen kopen, als ze straks van die bestralingen af is zal ze minstens een uur of zo onder de douche of in bad willen want dan mogen eindelijk die lijnen eraf

En nog iets, een shirtje met smalle schouderbandjes die je zo kunt laten zakken vond ik zelf heel fijn, dan hoef je niet halfnaakt door het gangetje te lopen en in de ruimte te wachten tot je kunt gaan liggen. Als het zover is, stroop je het shirtje zo naar beneden en als het klaar is, zo weer omhoog

Verder moed voor je moeder gewenst, en hopelijk werkt het verkeer ook een beetje mee.

Ik ben gelukkig niet meer zo moe dus ben ik weer heftig mijn huis aan het opruimen en schoonmaken na al die tijd ! De plekken worden langzaamaan minder, vooral op mijn romp. Gelukkig jeukt het alleen op mijn rug en borstbeen en niet op en rond mijn litteken . Volgende week moet ik naar een arbo arts, eind september naar "mijn" ziekenhuis, en pas in januari naar het vu
Als mijn haar nog twee of drie centimeter gegroeid is ga ik ook weer lekker aan het werk, dat wordt wel weer eens tijd Het gekke is wel dat het haar aan de zijkanten van mijn hoofd veel langzamer groeit dan de rest