De oer oude grotten van Juan Moricz en de afgang:von Daniken

quote:

Oeroude ondergrondse tunnel-complexen: van Ecuador tot aan Peru

We mogen ons nogmaals afvragen; zouden de steden waar Kolonel Fawcett (de gouden stad) over sprak, of de steden die Tatunca Nara noemde bestaan? Zou het verhaal over de ondergrondse tunnelcomplexen die de vele steden met elkaar in verbinding zouden stellen en waar dergelijke indianen nog steeds gebruik van zouden maken (en zouden verdedigen), op waarheid berust zijn? Zoals gezegd, is het een zeer lang en gedetailleerd verhaal dat hij in twee weken tijd aan Karl Brugger vertelde. En dat is niet niks. We mogen zelfs stellen, dat niemand een expeditie (ook niet met Tatunca Nara als 'gids') zou ondernemen wanneer het om een 'gewone oude stad met een paar tunnels' zou gaan, waar wellicht nog wat indianen zouden wonen.

quote:

Toch is het verhaal over de tunnelcomplexen zeer interessant. Want dit soort tunnelstelsels bestaan namelijk echt. Erich von Däniken vertelde in 1973 in zijn boek 'Het Goud der Goden', dat hij ter plaatse foto's had gemaakt van een enorm tunnelcomplex in Ecuador. Hij vertelde dat de Hongaarse Argentijn Juan Moricz, dit gangenstelsel vond en er via een notariële akte in 1969 eigenaar van werd. Dit klopt als een bus. Dit is middels akte en handtekeningen gedocumenteerd. Moricz ontmoette in 1972 Erich von Däniken en nam hem mee naar de plaats waar hij een rondleiding kreeg. Dit werd wonderlijk genoeg naderhand door Moricz zelf, tegenover de Duitse pers ontkend toen zij hier naar vroegen (hier zodadelijk meer over - want Erich von Däniken moet daar weldegelijk geweest zijn!). Erich von Däniken schreef in zijn boek vol lof over het enorm grote gangenstelsel;

quote:

von Däniken schreef hierover:
"Voor mij is het het ongelofelijkste, onwaarschijnlijkste verhaal van de eeuw. Het zou een science-fiction-story kunnen zijn, als ik het niet zelf gezien en gefotografeerd had. Ik heb het met eigen ogen gezien. Het is droom noch fantasie, het is realiteit. Onder het Zuidamerikaanse continent ligt een reusachtig door wie en wanneer dan ook aangelegd tunnelsysteem. Het ligt heel diep onder de aarde en is meerdere duizenden kilometers lang. In Peru en Ecuador werden honderden kilometers betreden en uitgemeten. En dat is nog maar het begin van iets waar de wereld niets van afweet."

quote:

Daarna liepen ze door naar een prachtige reusachtige zaal waarvan het grondoppervlak 110 bij 130 meter meet. Midden in de zaal staat een tafel met 'zeven stoelen'. Deze stoelen zijn niet van steen of hout. Ze voelen niet als steen aan, zo zegt Moricz. Ze voelen aan als 'zelf getempereerde kunststof' zo zei hij. Ook de metalen bibliotheek bevind zich in deze grote zaal. Het bestaat gedeeltelijk uit metalen platen en gedeeltelijk uit metalen bladen, die maar enkele millimeters dun zijn. Deze staan als 'gebonden bladen van reusachtige folianten naast elkaar.' Daarbij blijkt elk blad beschreven te zijn in een vreemd schrift, draagt stempels en is 'gelijkmatig als met een machine bedrukt.' Erich von Däniken vertelde dat Moricz in die tijd nog niet in staat was geweest om het aantal 'bladzijden' van zijn metalen bibliotheek te tellen, maar hij schatte ze op een paar duizend. Wie deze bibliotheek heeft geschapen, dat blijft een raadsel. Deze grote onbekende en zijn helpers beheersten niet alleen de techniek om metaalbladen in zo'n veelvoud naar maat te kunnen maken, maar zij kenden ook lettertekens waarmee zij mensen in een verre toekomst iets belangrijks wilden vertellen, zo concludeerde von Däniken. Verder vertelde hij, dat de muren en gangen van het tunnelsysteem kaal zijn. Er staan geen reliëfs op of muurschilderingen. 'In plaats daarvan zijn hier zoveel stenen figuren dat je er bij iedere voetstap over struikelt' zo constateerde hij. Ook is er een stenen plaat, waar een figuur van een dinosaurus in is gegraveerd.

quote:

Een aantal zeer interessante foto's van de binnenkant van de ruimte na de ingang en een deel van het stelsel werden gemaakt. Er is zelfs een foto gemaakt van een merkwaardig 'stenen skelet'. Doordat von Däniken dit in zijn boek publiceerde, iets dat heel erg controversieel was, tekende hij als bekend auteur bijna zijn eigen 'doodvonnis', omdat Moricz naderhand ontkende dat hij Erich von Däniken naar de vindplaats had meegenomen, toen journalisten van de Duitse nieuwsbladen Der Spiegel en Stern hem een interview kwamen afnemen. Sindsdien werd Erich von Däniken als auteur niet 'alleen maar belachelijk' gemaakt, maar werd hij ook nog eens uitgemaakt voor een persoon die 'alleen maar leugens schrijft'. Toch moet het de waarheid zijn geweest, want Erich von Däniken had veel vijanden in het 'academische millieu', en hij moet heel goed hebben geweten dat dit gegeven meteen tegen hem gebruikt zou worden als het een leugen zou zijn. Men gebruikte bijna alles tegen hem om zijn theorie belachelijk te maken en naar beneden te halen. Eén enkele leugen zou daarbij fataal zijn. Dit moet hij hebben geweten! Want hij sprak erg vaak in zijn voorgaande boeken over de enorme tegenstand die hij kreeg over zijn hypothese. Toch wijdde Erich von Däniken zo'n 22 bladzijden aan zijn ontmoeting met Moricz inclusief de rondleiding en zijn verdere reis samen met hen

quote:

Wanneer we aan een grote naam denken die te maken heeft gehad met het zoeken naar de juiste locatie van dit tunnelstelsel, dan komen we bij de naam Stanley Hall. Stan Hall had het boek van Erich von Däniken gelezen, en werd bevriend met Juan Moricz. Juan Moricz zou de plaats hebben genoemd die leidde naar de ondergrondse metalen bibliotheek. Dit zou de Cueva de los Tayos zijn geweest, maar - zo zeggen onderzoekers - er kwam in 1969 geen bericht dat er een metalen bibliotheek werd gevonden. Toch beweerde Erich von Däniken dat Moricz hem deze in 1972 had laten zien. Erich von Däniken geeft in zijn boek niet de exacte plaats voor de ingang van de grot, en ook geeft hij geen benaming voor de grot. Hij geeft een kleine kaart van Morona Santiago, een provincie van Ecuador dat grenst aan Peru, waarbij hij zegt; 'In de provincie Morona-Santiago ligt in de driehoek van de steden Gualaquiza - St. Antonio - Yaupi de geheime, door vijandige Indianen bewaakte ingang van het verborgen gangensysteem.' In deze driehoeks-verhouding, vinden we inderdaad de Cueva de los Tayos vlakbij Yaupi. De foto die in Erich von Daniken's boek staat weergegeven van het tunnelsysteem, en waar hij geen verdere benaming aan gaf, staat tegenwoordig bekend als 'Gastón Fernandez (onderzoeker) in de los Tayos grot - 1969'. Erich von Däniken had bij deze foto in zijn boek 'Goud der Goden' het volgende commentaar;

"In het binnenste van het kunstmatige tunnelsysteem. Het wemelt er van de talrijke zeldzame vogels. De guanolaag heeft een dikte van 82 tot 90 cm. op twee plaatsen waar de laag gemeten werd. Het plafond is effen en de wanden zijn rechthoekig en dikwijls als met glazuur bedekt."

quote:

1991 overleed Juan Moricz. Toch was er nog sprake van de 'onbekende gids' waarover Moricz in 1973 niets wilde vertellen tegenover 'Der Spiegel'. Wie was uiteindelijk deze gids? Na de dood van Juan Moricz besloot de eerder genoemde Stan Hall deze onbekende gids na te gaan trekken. Hij had niets anders dan een enkele naam voor handen; 'Petronio Jaramillo'. Volgens Hall was dit een probleem, want er bestaan heel veel Jaramillo's. Uiteindelijk wist hij zijn moeder te bereiken, die hem in september 1991 zijn telefoonnummer gaf. Jaramillo bevestigde dat hij in 1964, toen Moricz in Guayaquil arriveerde, begon samen te werken met Geraldo Matheus Pena. Volgens Hall was Moricz er met het verhaal van Jaramillo vandoor gegaan, en wilde Moricz daarom ook niet zijn naam zeggen tegenover Der Spiegel in 1973. Stan Hall zou Moricz een document hebben toegestuurd dat over de expeditie in 1976 ging. Moricz zou dit manuscript nooit hebben terug gegeven, iets wat hun vriendschap zou beëindigen. Hall begreep jaren lang niet waarom hij het manuscript niet wilde teruggeven, maar zou het zichzelf later herinnert hebben toen hij uiteindelijk Jaramillo ontmoette; de naam 'Petronio Jaramillo' kwam er namelijk in voor. En dit zou Moricz hebben willen verdoezelen door het manuscript te houden.

quote:

The need for cooperation
So, what happened next? Hall was 64 years old when he last travelled to the region; now he is seventy. When he was 68, he decided that more than likely he would not see this story come to its conclusion. However, he does not consider it to be his story, and he does not want to make the same mistake that Moricz did.
So, on 17 January 2005, Hall informed the Ecuadorian government of the location of the cave that fits Jaramillo's description, and which he hopes will become the focus of an expedition.
For anyone who is interested, the location is at 77º 47' 34" west and 1º 56' 00" south. GoogleEarth brings you very close and can satisfy any initial curiosity. But knowing the location doesn't mean it will be easy finding it.
Hall thinks it will take decades or a paradigm shift before people can work together in a manner that will result in a successful "occupation". He argues that the 1976 expedition only succeeded because a military regime was in power; "a democratic bureaucracy will swamp the expedition before it crosses any swampy river".
What is required is a sense of cooperation and openness. Too many people have tried to use the library as evidence for their own theory, whether involving aliens, globe-conquering Hungarians or Edgar Cayce and his Hall of Records. Perhaps that is why the missions were doomed. Perhaps we should just let the library speak for itself. The answers to questions as to who built it, where they came from, what they accomplished, etc. may all be found inside the structure itself. After all, it is a library. ∞

quote:

For anyone who is interested, the location is at 77º 47' 34" west and 1º 56' 00" south. GoogleEarth brings you very close and can satisfy any initial curiosity. But knowing the location doesn't mean it will be easy finding it.

quote:

Sun Born Model of 'The Birth of Heaven and Earth'

Galactricity model of the mytho-history of ancient peoples who – despite fabrications by others – witnessed and captured for posterity the major Creation events – including the Golden age of Saturn. Somebody, somewhere, was there!



"Thunderbolts are the fires of the three upper planets... heavenly fires are spit forth by the planets as crackling charcoal flies from a burning log."
Pliny

"The twins {poles} had hardly moved from their stations when the world, with no-one to control it, teetered off balance, spun round crazily, then rolled over twice."
Book of the Hopi

"Hey Diddle Diddle, the Cat and the Fiddle, the Cow jumped over the Moon. The Little Dog laughed to see such fun, and the Dish ran away with the Spoon."
Mytho-Historical Nursery Rhyme

Mytho-Historical Theory of Creation and Human Origins

"From the smallest particle to the largest galactric formation, a web of electrical circuitry connects and unifies all of Nature, organizing galaxies, energising, giving birth to planets and, on our own world, controlling weather and animating biological organisms."
Thunderbolts of the Gods by David Talbott and Wallace Thornhill

"The boundless sea rang terribly around, and the earth crashed loudly: Wide Heaven was shaken and groaned; and high Olympus reeled from its foundation under the charge of the undying gods; and a heavy quaking reached dim Tartarus and the deep sound of their feet in the fearful onset and of their hard missiles. So, then, they launched their grievous shafts upon one another; and the cry of both armies as they shouted reached to starry heaven; and they met together with a great battle-cry. Then Zeus no longer held back his might; but straight his heart was filled with fury and he showed forth all his strength. From Heaven and from Olympus he came forthwith, hurling his lightning ..."
Hesiod's Theogony

The Newton Stone


Privately located near Pitmachie, 20 miles west of Aberdeen, Scotland, on the A96 road.

The Newton Stone is the most important human record of interplanetary 'galactric' conflict in existence; illustrating the birth of gas-globe Jupiter-Zeus-Isis (left) from Saturn-Cronus-Osiris, and the pending birth of Venus-Athene-Horus from the former thus completing the cycle of planetary births in the Solar System, and showing the umbilical, smoking-tailed, serpent-dragon Typhon-Seth charged by electromagnetic lightning(s) hurled by Zeus. (S. Hall interpretation of engraving after a visit to the Stone in 2005)

The Moricz Stone


Located near Mendez Morona Santiago Ecuador Moricz Hall expedition 1975

Note similar prehistoric record of planetary cataclysmic events, similar to those shown on the Newton Stone in Scotland. These are just two examples of hundreds of similar stones found worldwide.
bron: http://www.goldlibrary.com/sunborn.html

quote:

In the World Explorers Club magazine, David Hatcher Childress has added a photographic section on Father Crespi at the end of the 'Metal Library of Atlantis' article.

(left) The enigmatic Crespi plate. Magyar? Sanskrit? Pali? (right) Father Crespi

Salesian Padre Carlos Crespi Croci, born in Italy in 1891, dedicated his life to Ecuador from 1923 to 1982. Educator, anthropologist, botanist, artist, explorer, cinematographer, humanitarian and musician, his unfathomable wealth of talents and benevolence served and illuminated rich and poor alike, in recognition of which an impressive sculpture to his memory was erected in Cuenca, his adopted city, by an adoring populace. After meeting Padre Crespi (see photo) in 1975-76, presbyterian-raised Stan Hall declared to a friend, ‘If ever I felt I'd been in the presence of a Saint it was Padre Crespi!’

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 10:46 schreef Buschetta het volgende:
Op zich denk ik dat het verhaal wel een kern van waarheid bevat. Maar wat ik niet snap is dat hij wel foto's heeft van die 2 beeldjes maar niet van die "metalen bibliotheek". Of van die vogels. Ik twijfel dus ook sterk aan die 2 laatste dingen.

Dat Indianen grote gangenstelsels hebben gebruikt in Z-amerika was al bekend. Daarnaast zijn er natuurlijk locaties die bijna onmogelijk door mensen zijn gebouwd door precisie te gebruiken die wij nog steeds niet kunnen evenaren. De kristallen schedels zijn daar ook onderdeel van.

Al met al in ieder geval een interesant verhaal.

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 11:00 schreef Buschetta het volgende:

[..]



Inderdaad dat filmpje bekeken.... Die Padre wat een oude gek. Bijna crimineel om zulke artifecten bij zo'n oude man in huis te laten liggen. Vond het echt erg om dat te moeten zien. Er ligt daar voor jaren studie materiaal.....

Vraag je je meteen af wat voor een geheimen er opgeslagen liggen bij exentrieke rijke verzamelaars.

Die platen zijn inderdaad echt.

Dat Armstrong verhaal brengt ons natuurlijk meteen weer bij de illuminatie.

quote:

In 1991 overleed Juan Moricz. Toch was er nog sprake van de 'onbekende gids' waarover Moricz in 1973 niets wilde vertellen tegenover 'Der Spiegel'. Wie was uiteindelijk deze gids? Na de dood van Juan Moricz besloot de eerder genoemde Stan Hall deze onbekende gids na te gaan trekken. Hij had niets anders dan een enkele naam voor handen; 'Petronio Jaramillo'. Volgens Hall was dit een probleem, want er bestaan heel veel Jaramillo's. Uiteindelijk wist hij zijn moeder te bereiken, die hem in september 1991 zijn telefoonnummer gaf. Jaramillo bevestigde dat hij in 1964, toen Moricz in Guayaquil arriveerde, begon samen te werken met Geraldo Matheus Pena. Volgens Hall was Moricz er met het verhaal van Jaramillo vandoor gegaan, en wilde Moricz daarom ook niet zijn naam zeggen tegenover Der Spiegel in 1973. Stan Hall zou Moricz een document hebben toegestuurd dat over de expeditie in 1976 ging. Moricz zou dit manuscript nooit hebben terug gegeven, iets wat hun vriendschap zou beëindigen. Hall begreep jaren lang niet waarom hij het manuscript niet wilde teruggeven, maar zou het zichzelf later herinnert hebben toen hij uiteindelijk Jaramillo ontmoette; de naam 'Petronio Jaramillo' kwam er namelijk in voor. En dit zou Moricz hebben willen verdoezelen door het manuscript te houden. Jaramillo en Hall werden vrienden, ook al zei Jaramillo weinig over de 'echte vindplaats'. Dit laatste zat in de overeenkomst van de vriendschap, want Jaramillo wilde daarintegen over vanalles praten dat Hall ter discussie stelde over het onderwerp. Jaramillo kwam weldegelijk met een interessant verhaal aan, want hij zou de plaats waar de metalen bibliotheek zich bevond, in zijn prille jeugd al gevonden hebben. In 1945 zou hij de metalen bibliotheek al zijn binnengegaan. Hij was toen 17 jaar. Het werd hem getoond door zijn oom, wiens naam niet bekend is, maar die bekend stond als 'Blanquito Pelado'. De plaats zou hém weer getoond zijn door een plaatselijke indianenstam. Hij zou ingewijd zijn geweest in dit grote geheim als dank voor wat hij allemaal voor hen had gedaan. Jaramillo is er daarna nog een keer geweest. Hij vond toen een bibliotheek die bestond uit duizenden metalen boeken die op planken waren gestapeld, elk met een gemiddeld gewicht van 20 kilo. Elke bladzijde vol met ideografen, geometrische ontwerpen en geschreven inscripties. Er was een tweede bibliotheek, die bestond uit harde, smalle doorzichtige tabletten die eruit zagen als kristal. Er waren zoömorphische beelden (zoals Erich von Däniken ook vertelde!!!!) en beelden van mensen aanwezig, waarvan een aantal op zware kolomvormige plinten. Ook metalen balken, gesloten deuren (waarschijnlijk 'tombes') versierd met verschillende gekleurde half-edelstenen. Er stond een grote Sarcofaag uitgehouwen uit een hard doorzichtig materiaal, met daarin een skelet, met bladgoud over alle beenderen van een groot menselijk wezen. Jaramillo nam volgens het verhaal ooit eens 7 boeken van de planken om ze te bestuderen, maar kreeg ze niet naar buiten verplaatst vanwege het gewicht. Ze zouden dus volgens het verhaal te zwaar zijn om uit de grot te krijgen en ze aan de wereld te onthullen. Stan Hall vroeg aan Jaramillo waarom hij er nooit foto's van zou hebben gemaakt, waarop hij antwoordde; 'het zou niets bewijzen'. Toch zou Jaramillo zijn initialen hebben achter gelaten in de zeven boeken zodat men kon zien dat hij het was die de vertrekken als eerste had betreden, en dus in feite de ontdekker was van de bibliotheek. Het is vreemd te noemen dat Jaramillo een 'metalen boek' niet mee zou hebben kunnen nemen uit het vertrek, want het gemiddelde gewicht zou volgens hem zo'n 20 kilo zijn. Dit moet gemakkelijk te vervoeren zijn geweest. Hij zou het in een paar keer voor elkaar hebben gekregen, om een aantal van deze boeken uit de bibliotheek naar boven te krijgen. Het is jammer dat er geen foto's door Jaramillo zouden zijn genomen. Foto's bewijzen niet altijd iets, maar vaak wel. Het geeft ons in ieder geval een impressie van hoe het vertrek eruit moet zien. Dat Jaramillo zijn initialen achterliet in de zeven boeken, geeft natuurlijk geen bewijs dat hij de eerste moet zijn geweest die deze bibliotheek ontdekte. Het gouden skelet lijkt bevestigt te worden, precies zoals Erich von Däniken er in 1973 al over sprak. Of had Jaramillo dit gelezen in het boek van Erich von Däniken?

quote:

Stan Hall en Jaramillo begonnen langzamerhand samen te werken om te zien of de metalen bibliotheek geopend kon worden. Jaramillo kende de vindplaats en Hall was de man die goede expedities kon organiseren. Stan Hall pakte het groots aan, en het eerste dat hij deed is contact met verschillende ambassadeurs en politici maken. Hij probeerde ervoor te zorgen dat het aan niets kon ontbreken, en probeerde zelfs UNESCO erbij te betrekken. Toch werd de expeditie elke keer uitgesteld. In 1995 bombardeerde een Peruaans vliegtuig een militaire basis van Ecuador. Hierdoor werd het project volgens Stan Hall stil gelegd. In 1997 probeerde hij via een grootse antropologische conferentie het idee voor de expeditie te winnen. Zes antropologen kwamen naar hem toe om hem te ontmoeten, omdat ze enorm geïnteresseerd waren in wat hij wilde ondernemen. Maar in het zelfde jaar veranderde het politieke regime van Ecuador. Hij dacht dat zijn ideeën over een expeditie naar de metalen bibliotheek geen kans van slagen zouden hebben bij de nieuwe overheid die daar plaats nam. Uit veiligheidsmaatregelen vertrok hij met zijn familie opnieuw terug naar schotland. Toch werden de plannen voor de expeditie voortgezet. Uiteindelijk zou de expeditie plaatsnemen in 1998. Maar de expeditie in 1998 werd weer van de agenda geschrapt, want Stan Hall kreeg een teleurstellend telefoontje; het was de moeder van Jaramillo, die hem te kennen gaf dat Jaramillo was vermoord. We mogen ons afvragen of hij vermoord werd voor de plannen die in het verschiet lagen. Volgens het verhaal zou Jaramillo vermoord zijn doormiddel van een overval. Hij zou op dat moment een grote som geld bij zich hebben gehad, en hij zou zijn vermoord en beroofd vlakbij zijn huis. Er waren nu twee sleutelfiguren dood; Jaramillo en Moricz. Waar zou de locatie dan zijn van de grot? Verschillende 'schattenjagers' probeerden de grot te vinden, en volgens Jaramillo was het de Graaf Pino Turolla die in de jaren '60 contact met hem opnam. Turolla zou enorm geobsedeerd zijn geweest door de 'Hall of Records' van Edgar Gayce. Hij dacht dat deze 'Hall of Records' hier te vinden zou zijn, en beschouwde dit als het 'in vervulling gaan van Gayce's profetie'. Toch zou Turolla's toon en manier van organiseren niet hebben geleidt tot een lange samenwerking. Turolla zou Jaramillo enigszins onder druk hebben gezet om de nodige details uit hem vandaan te trekken, details die hij niet zou hebben willen geven. Toen Turolla de details niet kreeg, besloot hij te gaan zoeken bij de Cueva de los Tayos, waarna hij niets anders overhield dan lege handen.

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 11:18 schreef Burghardt het volgende:
Ik zet toch even een paar kanttekeningen bij allerlei conclusies in dit topic: de link Armstrong met de grotten om het verhaal geloofwaardiger te maken, de tijdlijn van gebruikname van de grotten door verschillende groepen die daar rond gedwaald hebben (Peru, Ecuador), de grotten zijn daadwerkelijk grotten behalve op 1 plaatje dus niet helemaal met de hand bewerkt, dat daar grottenstelsels zijn is niet onbekend, de naam Daniken aan een topic verbinden is bij voorbaat al kansloos, wie is eigenlijk deze Stan Hall, waarom zwermt het daar niet van de onderzoekers over de hele wereld dit lijkt welhaast te uniek, de link met Schotland/Mesopotamie, allerlei meningen van of Von Daniken of Hall worden hier in het topic gebruikt alszijnde feiten etc, etc. etc.

quote:

Many may not be familiar with what we call the Crespi Collection, but it was/is one of the more amazing collection of artifacts from South & Central America that has every been brought together.

Father Carlos Crespi was a Silesian-monk who lived in Ecuador. He did missionary work among the Indian population in remote valleys during his lifetime.

Crespi received or bought many artifacts from the indigenous people in Ecuador.

When questioned, they told him they had found them in subterranean cave systems in the jungles. As time progressed, many of these relics were brought together and kept in the courtyard of the church Maria Auxiliadora.

Unfortunately, many of the artifacts were destroyed in a fire in 1962 or later when the church was restored. Also, many were lost or wound up with treasure hunters.

After Father Crespi passed away, the remaining artifacts of the original collection were removed and made inaccessible to the public.

Some may still be stored in the cellar archive of the church Maria Auxiliadora.
The age and origin of these items is still unknown today. Father Crespi never tried to classify them. The picture motifs are strange, their meaning not understood. These objects show the pictures of an unknown culture. Were they left by unknown civilizations?

The most well known pieces are tablets made of silver, gold foil or other alloys with unknown letters and mysterious symbols.