Zwanger... en dan gaat het mis (3)

En zojuist realiseerde ik me ineens dat ik dus niet meer zwanger ben
Het is echt over.

Ach miss_sly toch

_Merisse

Ach miss_sly. Ik zou willen dat ik iets kon zeggen waar je iets aan zou kunnen hebben.
Ik vind het zo verdrietig voor je. Doe maar rustig aan met alles.

Och meisje toch

Klinkt heel heftig, het is nu echt zo definitief he Probeer nu zo veel mogelijk naar je lichaam te luisteren doe alleen wat voor jou goed voelt! Neem de tijd die je nodig hebt!! Sterkte meissie!!!

Vandaag met de gyn gebeld. Na de echo afgelopen maandag moest ik ook nog mijn HCG laten prikken. Vandaag de uitslag en deze was nog niet genoeg gedaald. Nu moet ik volgende week donderdag weer naar het ziekenhuis om te prikken.

Mijn HCG was op 12 oktober 9686, op 15 oktober, de dag van de miskraam was deze iets van 8750 en op 22 oktober was deze iets van 5500. Hij zakt dus heel langzaam. Het enige wat ik via google kan vinden is iets waar ik niet echt vrolijk van wordt en wat ik me ook niet voor kan stellen daar ze op de echo niks meer zagen.....

Heeft iemand een idee of dit normaal is? De gyn zei niet echt veel, alleen dat het niet goed zakte en ik dus weer moet prikken.

Miss-Sly Ik vind het echt zo heel erg rot, heb d'r geen woorden voor

quote:

Op woensdag 24 oktober 2007 21:59 schreef Diesz het volgende:
Vandaag met de gyn gebeld. Na de echo afgelopen maandag moest ik ook nog mijn HCG laten prikken. Vandaag de uitslag en deze was nog niet genoeg gedaald. Nu moet ik volgende week donderdag weer naar het ziekenhuis om te prikken.

Mijn HCG was op 12 oktober 9686, op 15 oktober, de dag van de miskraam was deze iets van 8750 en op 22 oktober was deze iets van 5500. Hij zakt dus heel langzaam. Het enige wat ik via google kan vinden is iets waar ik niet echt vrolijk van wordt en wat ik me ook niet voor kan stellen daar ze op de echo niks meer zagen.....

Heeft iemand een idee of dit normaal is? De gyn zei niet echt veel, alleen dat het niet goed zakte en ik dus weer moet prikken.

Ik hbe dat ook gehad. Bleek uiteindelijk dat toch niet alles vanzelf was losgekomen en daardoor mijn HCG hoog bleef. Dus toen moest ik na 2 maand nog een cuuretage.

Och miss-sly

Diesz, soms kunnen er hele kleine stukjes blijven zitten die niet op de echo te zien zijn. Bij mij hebben ze voor de curretage met een cameraatje gekeken en bleek er idd nog een ienieminiestukje te zitten wat nog voor problemen zorgde. Hierna was alles echt schoon en kwam mijn cyclus weer gewoon op gang.

Ik herken het gevoel, miss-sly. Opeens niet meer zwanger, opeens dat geheimpje niet meer in je buik. En daar liggen dan al die kaartjes met gelukwensen, en die tijdschriften die je van vriendinnen hebt gekregen. En het cadeautje dat je van je man al gekregen had op moederdag, en het cadeau dat jij had liggen voor vaderdag.... je hoort er niet meer bij en moet met je gevoel weer helemaal terugschakelen naar vroeger, toen je nog gewoon "ik" was, en niet 'wij". En ook al ben je maar een paar weken zwanger geweest, je voelt je helemaal moeder en zal nooit meer hetzelfde zijn.
Tenminste, zo ervaar ik het.

Heel veel sterkte, neem echt de tijd. Ik ben na de curretage nog 1,5 week thuis geweest, omdat ik zo veel moest huilen de hele tijd. En nu nog moet ik me bijna ziekmelden als ik ongesteld wordt, of als een vriendin komt vertellen dat ze zwanger is. Het is niet niks, dus zorg goed voor je zelf.
Sterkte!

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 09:33 schreef peterfan het volgende:
Ik herken het gevoel, miss-sly. Opeens niet meer zwanger, opeens dat geheimpje niet meer in je buik. En daar liggen dan al die kaartjes met gelukwensen, en die tijdschriften die je van vriendinnen hebt gekregen. En het cadeautje dat je van je man al gekregen had op moederdag, en het cadeau dat jij had liggen voor vaderdag.... je hoort er niet meer bij en moet met je gevoel weer helemaal terugschakelen naar vroeger, toen je nog gewoon "ik" was, en niet 'wij". En ook al ben je maar een paar weken zwanger geweest, je voelt je helemaal moeder en zal nooit meer hetzelfde zijn.
Tenminste, zo ervaar ik het.

Je verwoordt het erg goed. Ik heb de positieve testen (maar liefst 3 stuks, omdat ik het maar niet kon geloven), de felicitatiekaartjes en de echo van 12 oktober al bij elkaar gelegd. Ik wil daar een mooi doosje ofzo voor kopen om het bij elkaar te bewaren en weg te zetten, maar niet weg te gooien. Ook fysiek een eigen plekje te geven.
Vreemd is dat, hoe snel je 'wij' wordt. Ik zei gisteren nog tegen schaap dat het zo vreemd voelt dat we weer samen op de bank zitten ipv met z'n drietjes. in gedachten en gevoel waren we echt al een gezinnetje, en nu is dat ineens weg. En ik voelde me zo bijzonder, als zwangere vrouw, en ik moet er ook erg aan wennen dat ik weer gewoon ben.

quote:

Heel veel sterkte, neem echt de tijd. Ik ben na de curretage nog 1,5 week thuis geweest, omdat ik zo veel moest huilen de hele tijd. En nu nog moet ik me bijna ziekmelden als ik ongesteld wordt, of als een vriendin komt vertellen dat ze zwanger is. Het is niet niks, dus zorg goed voor je zelf.
Sterkte!

Ik heb vanaf de echo van 12 oktober al weinig gewerkt. Mijn verwerkingstraject begon toen al, denk ik, omdat we er toch, ondanks een beetje hoop, vanuit gingen dat het niet goed zou zijn. Ik ga maandag weer werken, denk dat dat wel gaat lukken. Afleiding is ook wel weer fijn.
Goed voor mezelf zorgen ga ik zeker doen. Gelukkig heb ik een heel lieve vriend en hebben we ontzettend lieve familie en vrienden om ons heen, dus het komt zeker weer goed.

Miss_Sly, ik kreeg veel kippenvel van je berichtje dat je je ineens realiseerde dat het 'echt over is'. Heel naar en verdrietig is het. Heel veel sterkte.

quote:

Op woensdag 24 oktober 2007 22:35 schreef MeNicole het volgende:

[..]

Ik hbe dat ook gehad. Bleek uiteindelijk dat toch niet alles vanzelf was losgekomen en daardoor mijn HCG hoog bleef. Dus toen moest ik na 2 maand nog een cuuretage.

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 07:49 schreef E.T. het volgende:
Och miss-sly

Diesz, soms kunnen er hele kleine stukjes blijven zitten die niet op de echo te zien zijn. Bij mij hebben ze voor de curretage met een cameraatje gekeken en bleek er idd nog een ienieminiestukje te zitten wat nog voor problemen zorgde. Hierna was alles echt schoon en kwam mijn cyclus weer gewoon op gang.

Het kan dus wel, dat er nog wat zit, ondanks dat ze niks meer konden vinden....... Afwachten dus Hoe gaat zo'n curretage dan? Plaatselijke verdoving? Narcose?? (blegh, moet er niet aan denken, ik heb het ziekenhuis de laatste maanden vaker gezien dan in de 32 jaar daar voor en heb het even helemaal gehad )

Mijn curretage was onder narcose. Dat raden ze iedereen aan, omdat het zo emotioneel is. Operatie zelf duurt een kwartiertje, je bent ongeveer een uurtje "weg". Het is mij alles meegevallen, geen pijn en behalve wat vloeien en last van de narcose niet echt lichamelijke klachten. In het ziekenhuis waren ze erg lief voor me, ze hielden voor mijn gevoel echt rekening met ons verdriet. Al met al is die dag in het ziekenhuis nog de minst zware geweest in de weken na de echo..

Ik heb ook al mijn spullen bewaard, miss-sly. Had zelf 4 testen , een koffertje van de verloskundige met allerlei info, en cadeautjes van onze ouders enzo. Heb dit allemaal bij elkaar gedaan en opgeborgen, hopelijk kunnen we het ooit weer eens te voorschijn halen..

Inderdaad, je voelt je ineens zo gewoon. Elke niet-zwangere dag is voor mij nu ook tijdsverpilling. Waar ik eerst moest wennen aan het zwanger zijn (niet meer drinken, niet meer stappen, zo moe enz.), kan ik me nu niet echt meer vinden in mijn leven van voor de zwangerschap. Hopelijk komt dat weer, maar nog hopelijker is dat over een paar maanden niet meer nodig..

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 10:13 schreef peterfan het volgende:
Ik heb ook al mijn spullen bewaard, miss-sly. Had zelf 4 testen , een koffertje van de verloskundige met allerlei info, en cadeautjes van onze ouders enzo. Heb dit allemaal bij elkaar gedaan en opgeborgen, hopelijk kunnen we het ooit weer eens te voorschijn halen..

Ik wil alleen de dingen die spcifiek voor deze zwangerschap waren opbergen. Het rompertje, de sokjes, het speentje en de twee kleine knuffeltjes blijven gewoon liggen. Misschien in een laatje ofzo, maar ik ga ervan uit dat over een paar maanden deze weer actueel zijn. Echter die kaartjes, testen en de echo zijn zo specifiek voor deze zwangerschap, dat ik die samen definitief wil opbergen.

quote:

Inderdaad, je voelt je ineens zo gewoon. Elke niet-zwangere dag is voor mij nu ook tijdsverpilling. Waar ik eerst moest wennen aan het zwanger zijn (niet meer drinken, niet meer stappen, zo moe enz.), kan ik me nu niet echt meer vinden in mijn leven van voor de zwangerschap. Hopelijk komt dat weer, maar nog hopelijker is dat over een paar maanden niet meer nodig..

Ik hoop dat die overstap terug naar mijn oude leven net zo gemakkelijk zal gaan als die naar het zwangere leven. Ik heb echt van het ene op het andere moment (omdat de zwangerschap zo onvrewacht was) de ommezwaai gemaakt en nooit ook maar een seconde ergens moeite mee gehad. Ik hoop dat ik for the time being weer net zo gemakkelijk terug kan schakelen en kan genieten van de dingen die ik nu weer wel mag en straks met alle liefde weer laat.

ontzettend veel sterkte miss_sly, Diesz en peterpan..

Miss_sly ik lees het nu pas Wat was het je gegund en wat ontzettend verdrietig Gelukkig kan ik hier niet over meepraten, maar ik wil je wel alle sterkte, kracht en warmte wensen om dit te doorstaan en het een plekje te geven

Miss_sly, heel veel sterkte!

Ik kom miss_sly nog even een hele dikke knuffel geven:

miss_sly, ook ik wil je sterkte wensen. En ik wil even laten weten dat ik het een hele mooie, ontroerende en goed bedachte manier vind, zoals je de spulletjes die je aan deze zwangerschap herinneren, zult bewaren.

En natuurlijk ook veel sterkte voor Diesz en peterpan.

Even een kort berichtje. Moest gisterenmiddag HCG weer laten prikken en moest meteen blijven. Kon door naar de OK. Inmiddels ben ik dus geopereerd en heb ik nog maar 1 eileider. Ik bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te hebben.

Ben net thuis, weinig geslapen en duik nu samen met mijn lief die de hele nacht bij me is gebleven mijn mandje in.

Jeetje, Diesz! Wat erg, wat heftig.
Ik hoop dat het gaat met je?
Sterkte.