OA is terug van vakantie in Chili!

quote:

Op maandag 5 november 2007 06:57 schreef OA het volgende:
Het hotel is dat oranje/rode gebouw uiterst links op de foto. Gelukkig krijgen we een ruime en schone kamer en het uitzicht is echt fantastisch!

Daar is dan ongetwijfeld ook een foto van..

quote:

Op maandag 5 november 2007 09:25 schreef De_Hertog het volgende:

[..]

Daar is dan ongetwijfeld ook een foto van..

Idd, maar nier hier. Wel thuis op de pc.

Mooi verslag

Overzicht van route dag 4 (en 5) toegevoegd aan verslag.

Toen we rond half 2 in het dorp aankwamen, wemelde het van de mensen, waren de winkels open en was het gewoon een gezellige drukke boel. Daarom wilden we wat gaan eten na het inchecken. Rond half 3 waren we terug in het dorp... uitgestorven, alles! Ah, siësta natuurlijk! Maar ja, dat betekent ook dat alle winkels en restaurantjes dicht zijn... op één na. Daar gaan we dan ook even binnen kijken. Het is een sfeerloos restaurant; fel licht, tv hard aan en niemand te zien... Maar we kunnen er wel wat te eten krijgen. De kok bazelt wat onverstaanbaars, maar ik hoor het woord "pollo" tussendoor. We nemen dus maar de pollo (kip) want de rest begrijpen we niet... Al snel komen er 2 borden met een grote kippenpoot, een berg rijst met avocado (net gekocht bij de supermarkt) en een bak salade op tafel. Verder hebben we nog een liter water en 2 sprites. Het smaakt allemaal uitstekend en het is zelfs bijna teveel... Omdat we nog even in de omgeving willen kijken, vragen we snel om de rekening... wat zouden we kwijt zijn? Worden we afgezet, of juist niet? Alles samen blijkt net iets meer dan 7 euro te kosten... We drukken de kok 1000 peso fooi in z'n handen (1,50 euro) en zoeken de koelte van de airco weer snel op.
Eenmaal in de auto besluiten we dat het rondkijken best kan wachten tot morgen.

De volgende morgen worden we om 8 uur verwacht in de eetzaal/wachtruimte/receptie van het hotel voor het ontbijt. Het is er ijskoud, maar het ontbijt smaakt prima. Op één ding na... Als rasechte koffieliefhebber kan ik de oploskoffie die men overal heeft (vaak met warme langhoudbare melk ) echt niet waarderen ! Dan neem ik nog liever thee!
Na het ontbijt, laden we onze spullen weer in, in de wagen en gaan op weg naar het Lauca national park. Hier hopen we een aantal vulkanen, flamingo's en een prachtig landschap te zien!

Al snel worden we beloond en zien we een aantal vicuña's, met 2 vulkanen op de achtergrond.


De vulkanen blijven de hele dag in zicht. Van alle kanten zijn ze zichtbaar. De ene keer met flamingo's in een meer op de voorgrond, de andere keer met een uitgestrekte kale vlakte.

Bergen en lama's via de zijspiegel


Na het bezoek aan dit park, rijden we terug naar Arica. In 3 uur tijd van 4500 meter hoogte terug naar zeeniveau. De terugreis gaat aanmerkelijk sneller dan de heenreis, vanwege het constante afdalen en omdat we niet regelmatig stoppen om foto's te maken.
Terug in Arica, checken we weer in in hetzelfde hotel. Helaas hebben we dit keer een kamer zonder zeezicht maar (zoals we later merkten) wel met gratis muziek....

's avonds eten we in het restaurant van het hotel, waar slechts 2 andere mensen zitten. Na een paar tellen komen we er achter dat het Nederlanders zijn... Hoe is het mogelijk?!
Tijdens het eten zien we dat de voorbereidingen voor een feest in volle gang zijn. Omdat wij direct op de binnenplaats kijken vanuit onze kamer, vrezen we dat het een onrustige avond wordt.. en dat blijkt juist te zijn... Vanaf 11 uur gaat het volume van de muziek vol omhoog en dat duurt tot 5 uur....

wat een foto's OA !

Er staat ons een rit van ruim 300 km te wachten, die voor het grootste gedeelte dwars door de woestijn loopt.
Onderstaande afbeelding geeft onze route aan, die van Arica naar Iquique loopt.



Op de laatste 40 km na, gaat de hele route over de Ruta 5, oftewel de Panamericana. Allereerst moesten we bij de "snelweg" zien te komen en dat was nog niet zo eenvoudig... we werden eerst om de stad heen geleid en toen stonden er ineens geen borden meer... Op goed geluk hebben we een brede weg gekozen, die iig de stad uitging en zowaar doken er weer wat borden op! De Panamericana is hier niets meer dan wat in Nederland een provinciale weg is; 2 banen, 1 heen en 1 terug.
Direct bij het verlaten van de stad, begint de weg te stijgen en rij je de bergen (en de woestijn) in. Grotendeels voert de weg over hoogvlakten en af en toe ga je door een vallei/kloof heen. Het landschap is echt prachig, maar wordt op den duur wel wat eentonig. De kaarsrechte wegen versterken dit nog eens!





Langs deze route komen we een aantal bezienswaardigheden tegen, zoals de "Giant de Atacama", een geoglyf van 86m hoog en verlaten mijnstadjes, uit de tijd dat de grond daar nog rijk was aan grondstoffen. Halverwege de route rijden we nog een stuk door een nationaal park. De enige reden die ik kan bedenken, waarom het een nationaal park is, zijn de bomen die er staan. Dit is nl. de enige plek in 300 km, die rijkelijk begroeid is!

Giant de Atacama


Zoals gezegd, verlaten we zo'n 40 km voor Iquique de Panamericana, om over een andere "snelweg" het laatste stuk te rijden. Dat de bewoonde wereld eraan komt, is duidelijk te merken aan de enorme hoeveelheid reclameborden die de woestijn ontsieren...
Vlak voor Iquique stoppen we nog even voor een sanitaire stop. Wat mij daar opvalt, is de grote hoeveelheid troep die zomaar in de woestijn is neegegooid... vuilniszakken, autobanden, koelkasten... je kan het zo gek niet bedenken...
Bij het binnenrijden van de (boven)stad hebben we een prachtig uitzicht over de (beneden)stad en de Pacific. Helaas zijn hier geen mogelijkheden om de auto even langs de kant te zetten om een aantal foto's te schieten. Aangekomen in de benedenstad helpt de LP ons weer om eenvoudig de weg te kunnen vinden. In één keer rijden we naar het hotel, waar we tot onze verbazing worden begroet door een perfect Engels sprekende receptionist! We krijgen een kamer op de 13e verdieping, met uitzicht over de oceaan! (we hadden niet anders verwacht van een 5 sterren hotel! )
We gooien snel onze spullen neer en gaan de boulevard en het strand verkennen! Het is zondag, iedereen is vrij, de zon schijnt en het is een gezellige drukke boel. De boulevard is hier verdeeld in een aantal stukken, met een fietspad, een hele kleine openbare dierentuin, speelplaatsen en een rommelmarkt. Na een wandeling van ruim anderhalf uur, nemen we in de kamer een verfrissende douche en kijken we tv totdat we kunnen aanschuiven voor het diner.



[ Bericht 4% gewijzigd door OA op 06-11-2007 21:10:20 ]

Leuk verhaal, maar je typt dit toch niet onder werktijd he?

quote:

Op vrijdag 9 november 2007 16:08 schreef schoonOA het volgende:
Leuk verhaal, maar je typt dit toch niet onder werktijd he?

Vandaag rijden we van Iquique naar San Pedro de Atacama. De blauwe lijn is weer onze route


De langste rit van de vakantie stond ons te wachten, ruim 400 km! Eerst een stuk langs de kust en vervolgens dwars door de woestijn heen naar San Pedro de Atacama.
Maar eerst eens even wat eten in het restaurant op de 15e verdieping van ons hotel. We hadden een tafeltje bij het raam uitgekozen, zodat we ook nog even van het uitzicht over de stad en oceaan konden genieten. We zaten amper, of we zagen al grote vogels beneden bij het water. O ja, pelikanen zouden we hier kunnen zien! Na het eten dus snel de camera gepakt en het terras opgegaan om wat foto's van deze beesten te schieten. Tijdens het fotograferen doken er ook nog wat zeehonden op!

Klikken om een grotere versie te bekijken

Het uitchecken duurder vervolgens een eeuwigheid hier, want men sprak amper Engels en werkte echt ongehoord traag...
We zouden eerst een heel stuk Ruta 1 volgen en dit stond zowaar direct bij het verlaten van het hotel aangegeven. De dag begon gelukkig direct al onbewolkt (wat een uitzondering is langs de kust) dus we konden direct kan het uitzicht over de oceaan genieten. Het landschap gaat hier bijna direct over van oceaan in bergen en alles is vanwege de droogte geheel kaal.

Op sommige stukken was de oceaan vrij wild


Halverwege de Ruta 1, passeerden we de grens tussen de eerste en tweede regio. Hier is een echte grenscontrole aanwezig, maar wij konden na een korte blik op de autopapieren weer doorrijden. Deze controle schijnt er te zijn vanwege de fruitvliegjes en ander ongedierte dat in fruit, groente en zuivel vanuit Peru kan zitten en daar is men in Chili blijkbaar erg bang voor!
Op de kaart hadden we al gezien dat we al snel na de grensovergang door een tunnel zouden gaan. Echter, de tunnel was in onderhoud, dus konden we er niet doorheen... De oplossing was in colonne over een bergpas rijden, onverhard uiteraard en erg smal, maar wel handig, want in de wijde omtrek is er geen enkele andere weg te bekennen...
Kort na deze bergpas volgde de stad Tocapilla, waar we even hebben getankt, gepind en brood hebben gekocht. Vanaf hier zouden we de kust verlaten en landinwaards gaan rijden, weer de woestijn in.
Eindeloze rechte wegen en uitgestrekte vlaktes vind je hier, grotendeels volgestampt met telefoon en elektriciteitsmasten; niet echt leuk om daar wat foto's van te maken... Ook de combinatie van een hoge temperatuur (35 graden), en een harde wind met zand deed ons besluiten om niet heel veel te stoppen onderweg. Daarnaast was de weg ook nog eens regelamtig opgebroken, waardoor we slechts 40/50 km/h konden rijden ipv 100.
Na 400 km rijden kwamen we aan bij de grootste kopermijn ter wereld, die van Chuquicamata. Even verderop ligt de stad Calama, van waar het nog ruim 100 km is naar San Pedro de Atacama. De oplettende lezer zal nu opmerken dat we dan al richting de 500 km gaan... Dat was ook zo. Uiteindelijk hebben we die dag 525 km gereden, terwijl het reisschema er 410 beloofde!
De weg van Calama naar SPdA was goed en er was naast de weg ook wat meer te zien, dan alleen maar zandvlaktes!

Rotsformaties en later kwamen er ook wat vulkanen in zicht


SP en ook het hotel waren vervolgens heel makkelijk gevonden!

quote:

Op dinsdag 13 november 2007 22:56 schreef vrolijke-frits het volgende:
Kom er maar weer in met een updeet

Ja, dat zou ik doen hè...
Druk, druk, druk... werkwerkwrekwerkwekrwerk....
Morgen komt er echt eentje!

Het hotel in SP was achteraf gezien één van de 2 beste hotels van de hele reis. Het waren allemaal aparte huisjes en wij hadden zelfs een open haard buiten bij de zitplaats. Alleen hebben we die niet gebruikt, want er zijn overal rieten daken en dat vonden we een beetje link.
Wij kwamen hier trouwens ook tot de ontdekking dat een aantal dagen daarvoor de zomertijd was ingegaan in Chili; ook wel handig om te weten als je nog wat vluchten moet halen...

De volgende dag zijn we rustig opgestaan, gaan douchen en gaan ontbijten. We zouden immers 3 dagen hier blijven, dus er was even rust, even niet meteen weer alles inpakken en wegwezen!
Na het ontbijt hebben we even een plan gemaakt voor de komende dagen; wat gaan we doen?
We besloten om SP te gaan bekijken, vervolgens naar Pukara de Quitor te gaan en aan het einde van de middag de maanvallei te bezoeken.
SP is maar een klein dorpje, met alleen onverharde straten, maar het was er wel erg druk. In een klein uurtje heb je alles wel gezien. Het Plaza de Armas, de kerk en.. tsja, dat was het wel. Op naar Pukara de Quitor dan maar! Deze ruïnes liggen slechts 2km voorbij het hotel, dus dat was snel bereikt. Voordat we er waren, moesten we nog wel even 3 keer door de rivier rijden en over een zeer gammel uitziend bruggetje heen...
We hebben bij deze Incaruïnes wat rondgelopen en gekeken en uiteraard zijn er nog wat foto's gemaakt. Aangezien alles tegen een stijle helling is aangebouwd, was het wel even klimmen naar boven en dat viel niet mee met de hitte... Maar eenmaal boven was dat direct weer vergeten, want wat een uitzicht heb je daar!!! Vervolgens zijn we nog een stukje verder stroomopwaards gereden, maar daar was verder niet zo heel veel te zien.

's middags hebben we op onze binnenplaats nog even lekker van de zon zitten genieten en later zijn we naar het zwembad verhuisd. Het water was echter dusdanig koud dat je na 2 minuten 'pootjebaaien' je voeten bijna niet meer voelde...
Aan het einde van de middag zijn we naar de Maanvallei vertrokken om daar het schouwspel van de zon op de bergen te zien. Helaas zouden dikke snel opkomende wolken roet in het eten gooien Dat weerhield ons er niet van om toch te gaan kijken! Bij de ingang werd ons een hele uitvoerige uitleg gegeven van wat er allemaal te zien was, maar dat bleek achteraf heel erg overdreven. Binnen 15 minuten stonden we aan de andere kant van het park... Toen zijn we maar omgekeerd om nog eens langzaam terug te rijden en een aantal keer onderweg te stoppen. Uiteindelijk zijn we een zandduin opgelopen en hadden we van bovenaf toch nog een prachtig uitzicht over de vallei en op een aantal vulkanen! Vanwege de bewolking waren veel toeristen weggebleven waardoor het heerljk rustig was!

Weer terug in het hotel hebben we ons opgefrist en zijn we gaan eten. Om het simpel te houden hebben we het dagmenu genomen, dat verrassend lekker was! We hadden geen tv op de kamer, dus na het eten hebben we nog even wat gelezen en we zijn vroeg gaan slapen, want morgen gat de wekker om 03:15. Een vroege rit naar de El Tatio geisers staat ons te wachten...

De huisjes van het hotel


Hoofdstraat in SPdA


Pukara de Quitor


Uitzicht vanaf Pukara


Maanvallei




[ Bericht 11% gewijzigd door OA op 14-11-2007 22:37:00 ]

Foto's toegevoegd.

San Pedro

Herkenbaar verhaal en foto's. Erg leuk om te lezen in ieder geval

Kwart over drie....
Vandaag gaan we de El Tatio Geisers bezoeken. Deze plek is te bereiken door 90km over een deels onverharde weg te rijden. De geisers liggen op 4500 meter hoogte en zijn het beste te bekijken rond zonsopgang. Dat is dus de reden van ons vroege vertrek.

We frissen ons op, kleden ons dik aan en pakken wat spullen. De vorige avond hebben we een ontbijt geregeld bij de receptie van het hotel en er staan inderdaad 2 zakken klaar met brood (weliswaar droog), ham, kaas, fruit, pakjes drinken (een soort taksi) en een rol koekjes. Lekker veel dus!
Als we in de auto stappen, zien we dat het slechts 9 graden is, maar ik had het kouder verwacht op deze hoogte (2500m). Door de bewolking zal het wel meevallen.

De vorige dag hadden we in het dorp al een bord zien staan naar de geisers, dus de goede weg was snel gevonden. Tot onze verbazing begint na een kort stukje onverharde weg een asfaltweg! Het eerste stuk gaat dus lekker snel. Als de onverharde weg weer begint, remmen we maar meteen af, want het is niet verantwoord om hier 100 te blijven rijden... Het vervolg van de weg is soms wel redelijk, maar meestal bijzonder slecht....

Ik zat net het volgende stukje van Tinkerbel_ACC_ die nu in Chili is.

quote:

Eenmaal in het busje begon de achtbaanrit over gravel, zoeits hebben we nog nooit meegemaakt! 3 uur lang met je hoofd tegen het dak is niet goed voor de maag.

Daar kan ik me iets bij voorstellen als ik zag hoe hard de busjes voorbij scheurden....
Wij reden in een jeep die gebouwd is op zulk terrein en dan nog zaten we te stuiteren, laat staan als je in een gewoon Hyundai busje zit...

Na een rit van meer dan 2 uur kwamen we aan bij de geisers. Althans, er moest eerst betaald worden en daarna volgde nog een klein stukje weg. Inmiddels was de temperatuur trouwens al gezakt tot -7 graden en dat merkten we toen we uitstapten!

Wat een kou, maar ook: wat een mooi landschap zeg! We hadden de hele rit in het donker gereden en in het licht van de koplampen was alleen de weg een stukje zichtbaar. Nu begon het licht te worden en langzaamaan werd alles zichtbaar. De geisers, de geel gekleurde berghellingen, de blauwe lucht... Ik weet er eerlijk gezegd niet veel meer over te vertellen, maar defoto's onderaan doen dat vast wel voor me!

Naast de geisers waren er ook kleine warmwaterbronnen. Chauffeurs van de busjes legden hier van alles in om op te warmen. Pakken melk, eieren, etc..
Helaas hadden wij niets warms meegenomen, dus moesten we genoegen nemen met de kachel van de auto.

Op de terugweg konden we eindelijk zien waar we een aantal uur eerder hadden gereden. Eindeloze vlakten strekken zich uit richting bergen en vulkanen. Af en toe kwamen we wat dieren tegen, zoals alpaca's, nandu's en vreemde vogels... . Verder alleen maar meertjes, bergen, vlaktes en cactussen. Saai? Welnee, prachtig juist!

Wat ook zichtbaar wordt zijn de gaten in de weg, vooral de grootte valt dan op. Ik blijf me erover verbazen dat die busjes dat trekken...

Rond 10 uur waren we weer terug in het hotel en de rest van de dag hebben we geluierd bij het zwembad en op ons terrasje. De wolken van de vorige dag waren namelijk weggetrokken en het was dus onbewolkt. De temperatuur was inmiddels opgelopen van -7 vroeg in de ochtend tot 35 graden midden op de dag! Toen het 's middags even te heet werd, ben ik even wat mensen hier op fok gaan lastigvallen... Tsja, je moet wat doen...

Tijdens het avondeten hebben we weer een ontbijtpakketje geregeld voor de volgende dag. We moesten alweer vroeg op. Dit keer om 100 km naar het vliegveld te rijden (volledig geasfalteerd gelukkig) en om om 7u in het vliegtuig te stappen naar Santiago. Het eerste deel van onze reis zat er alweer bijna op.

Geisers




Onderweg


Uitzicht vanaf ons huisje


[ Bericht 14% gewijzigd door OA op 16-11-2007 21:27:10 ]

Vanochtend zijn we weer vroeg opgestaan, aangezien we al om 7u gaan vliegen. Daarvoor moet wel eerst even 100 km worden gereden. Over een goede geasfalteerde weg, dat dan wel.

De avond van tevoren hebben we weer aangegeven dat we vroeg zouden vertrekken en er zou wederom een ontbijtpakketje klaarliggen. Niet dus . Er was alleen opgeschreven dat we vroeg zouden vertrekken en de avond ervoor al hadden uitgecheckt...
Goed, dan maar in de auto wat kaakjes en zuurtjes eten. Wellicht dat er op het vliegveld iets te eten is...

De reis naar het vliegveld verloopt vlot; binnen een uur zijn we in Calama. Daar tanken we nog even de auto vol en vervolgens rijden we naar het vliegveld. We zetten de auto in een "huurautoparkeervak" en gaan de sleutels inleveren. Het vliegveld van Calama is heel klein en overzichtelijk, maar van een balie van Hertz/Rentacar/etc is niets te bekennen... Ik vraag het aan iemand en die wijst ergens heen, waar alleen maar een deuren zijn.. Naar de uitgang en naar de aankomsthal, maar daar staat verboden toegang op. Na enige tijd vertwijfeld te hebben rondgekeken (er staan natuurlijk ook nergens bordjes), komt iemand ons te hulp. Blijkt dat je dus naar de aankomsthal moet, door de verboden toegangzone heen en daar staan idd de balies...

Het inchecken gaat snel en we kunnen ook al vlot het vliegtuig in. Net zoals tijdens de eerste binnenlandse vlucht, komen we pas aan boord te weten dat we ook nog een tussenstop zullen maken, waardoor de vlucht niet 1 uur maar 2,5 uur gaat duren... Als we dan uiteindelijk nog eens anderhalf uur te laat vertrekken is onze halve dag alweer voorbij als we in Santiago aankomen... Aankomst stond gepland voor 08:15u, maar we komen pas aan om 11:30u. Gelukkig heeft Fernando (de chauffeur) goed op teletekst o.i.d. gekeken, want hij heeft niet staan wachten. Hij brengt ons snel naar het hetzelfde hotel als een week eerder. Al onze gegevens hebben ze nog, dus we zijn zo ingecheckt.

We besluiten om een wandeling te maken naar een heuvel/stadspark verderop in de stad, Cerro Santa Lucia. Het is alleen maar rechtdoor lopen, dus zoeken is niet nodig. Anderhalf uur later zijn we eindelijk bij het park. Dit is trouwens nog lang niet het einde van dezelfde straat... Bij de ingang van het park staat een bewaker en er ligt een boek; je moet je inschrijven. Ook verderop in het park zijn bewakers te vinden. Blijkbaar is dit nodig. Het zorgt er iig voor dat het een veilig park is. Deze heuvel is ooit omgetoverd tot park door de eerste burgemeester van Santiago. Hij liet dus een park aanleggen en een soort fort bouwen. Meteen vanaf de ingang gaat het stijl omhoog. Boven zijn we dus even gaan zitten om wat uit te rusten (lopen en klimmen met een drukkende 28-30 graden is best wel vermoeiend) en om van het uitzicht te genieten. Het is niet helemaal helder, maar gelukkig wordt het zicht ook niet ernstig beperkt door smog (wat hier vaak het geval is).

Terug in het hotel nemen we maar weer eens een lekker bad en kijken we tot aan het diner wat tv. De dinerzaal blijkt een hele strakke en stijve bedoening te zijn. Iedereen loopt in pak en heeft een eigen ober... Daar zitten we dan in onze korte broek en sportschoenen... Het eten smaakt prima (ik had niet anders verwacht) en de prijs van reuze mee.
Na het eten kijken we maar weer wat tv en gaan we vroeg slapen. Elke dag hakt er toch weer harder in dan van tevoren gedacht... en dan zijn we nog niet eens bejaard...



[ Bericht 6% gewijzigd door eer-ik op 23-11-2007 15:20:24 ]

fantastisch OA!

Hee!
hier nog vlug een berichtje uit Chili onze laatste dagen zijn inmiddels ook ingegaan .. de weblog die je had gevonden was iid van mij .) we proberen die goed bij te houden, scheelt bel- en smskosten naar nederland Heb net je verhaal gelezen: ziet er wel een beetje vergelijkbaar uit als ik thuiskom zal ik onze verhalen overzetten naar Fok! Zit nu Puerto Natales en tid niet heel goed weer maar vooruit!

Groetjes!

quote:

Op woensdag 21 november 2007 21:27 schreef Tinkerbel_ACC_ het volgende:
Hee!
hier nog vlug een berichtje uit Chili onze laatste dagen zijn inmiddels ook ingegaan .. de weblog die je had gevonden was iid van mij .) we proberen die goed bij te houden, scheelt bel- en smskosten naar nederland Heb net je verhaal gelezen: ziet er wel een beetje vergelijkbaar uit als ik thuiskom zal ik onze verhalen overzetten naar Fok! Zit nu Puerto Natales en tid niet heel goed weer maar vooruit!

Groetjes!

Hey,
Wat leuk, een berichtje uit Chili! Heb net weer de laatste update van jullie weblog gelezen, leuk!
We zien de verhalen hier wel verschijnen.
Geniet van de laatste paar dagen!!

Vanochtend gaan we de volgende huurauto ophalen. Als het goed is, staat er een Toyota Yaris klaar. Na het ontbijt, vragen we of er een taxi gebeld kan worden. Binnen een paar tellen stopt er al eentje voor het hotel en onze spullen worden ingeladen. Je hoeft hier bijna niets zelf te doen!

Eenmaal bij Hertz blijkt dat we een Peugeot 206 meekrijgen. Een 1.6ltr sportuitvoering. Men vertelt ons hoe we het snelste bij de snelweg komen. Dit gebeurt d.m.v. strepen trekken op een kaart, ook daar waar geen wegen en/of bruggen zijn volgens de kaart... Later blijkt dat die wegen en bruggen er wel degelijk zijn! We hebben dan ook vrij snel, zonder verkeerd te rijden, de juiste weg gevonden. Op naar Santa Cruz dus!

In dit deel van Chili zijn de snelwegen hetzelfde als in Nederland. 2 of 3-baans, met vangrail, maar zonder de enorme drukte. Santa Cruz ligt op ± 150 km van Santiago en over goede (snel)wegen, zijn we hier binnen 2 uur. Eenmaal van de snelweg af, is het nog een klein stukje over de provinciale weg. Met behulp van de kaart én goede borden, is de weg vinden hier niet zo lastig als in het noorden van het land.

Toevallig namen we in de stad een goede afslag, waardoor we direct voor de deur van het hotel stonden! Aan de voorkant leek het niet veel, maar het was een heel groot hotel, met verschillende gebouwen, restaurants en winkeltjes. We kregen een kamer met balkon direct aan het Plaza de Armas.

De rest van de dag hebben we besteed aan het verkennen van de stad en luieren. Deze dag was de minst boeiende dag van de vakantie, maar wel een lekker rustige.
Het viel me hier trouwens voor het eerst op dat je door iedereen met grote ogen wordt gekeken en dat was niet altijd alleen uit (goede) interesse had ik het idee...

Morgen rijden we van Santa Cruz naar Talca. We nemen dan niet de snelweg, maar een alternatieve route!

Gemiddelde straat in Santa Cruz


Waar in Chili zijn we nu? -------------- Onze route van vandaag


[ Bericht 9% gewijzigd door OA op 23-11-2007 16:25:05 ]

Voor vandaag staat de kortste trip van de vakantie gepland. Slechts 115km over de Panamericana van Santa Cruz naar Talca. In de reisbeschrijving worden wel tips gegeven om onderweg eea te bekijken, maar dat bevalt ons niet.
De vorige avond hebben we een alternatieve route bedacht, die ons naar de kust voert en weer terug het binnenland in. (Zie ook het kaartje onderaan)
Al vrij snel na het verlaten van de stad, reden we de bergen in, waar we direct konden genieten van mooie uitzichten. In tegenstelling tot het noorden, is hier alles mooi groen en dat is ook wel weer eens leuk na 8 dagen woestijn en kale bergen!

De streek waar we doorheen rijden, staat bekend om zijn wijnen. De ene na de andere wijnboerderij kom je hier tegen. Aangezien we niet echt wijnliefhebbers zijn, scheuren we hier gewoon snel langs...
Na ruim een uur rijden begon het echte avontuur, namelijk met onze Peugeot 206 over een onverharde weg rijden (ongeveer 50 km). Net zoals de verharde weg, was ook de onverharde weg van veel betere kwaliteit dan in het noorden van het land, dus het was goed te doen met een wagen zonder 4-wielaandrijving. Op een gegeven moment was het de bedoeling om weer de verharde weg richting de kust te gaan volgen, maar daar is niets van terecht gekomen... Blijkbaar is men ergens na een vaag dorpje opgehouden met bordjes neerzetten, want na een tijdje zagen we dat we parallel aan de kust reden richting het noorden, terwijl we eigenlijk richting de kust moesten gaan en vervolgens moesten afbuigen richting het zuiden...

Bij de eerstvolgende wegwijzer hebben we de kaart eens geraadpleegd. Na enig zoekwerk kwamen we tot de conclusie dat de weg waar wij reden niet bestaat... Gelukkig loopt er wel een verharde weg door het volgende dorp heen en daar vinden we de juiste weg weer. Althans, we gaan weer de juiste kant op!
Hier zien we ook voor de laatste keer de Pacific, dus we gaan ook nog even het strand op! Helaas waait het erg hard en is het koud, dus we blijven niet te lang hangen.

Verderop eindigt de verharde weg alweer, maar men is wel druk bezig om er eentje aan te leggen. Helaas betekent dat, dat we weer "off-road" gaan met onze 206 en dit gaat niet altijd van harte.... Een aantal keer moeten we nogal stijl omhoog en zelfs terugschakelen naar de 1e versnelling, waardoor we enorm doorslippen en bijna niet bovenkomen... Maar het wagentje had er zin in en we kwamen overal boven!

Het laatste stuk konden we weer over een verharde weg rijden, door een prachtig landschap.
Bossen, meren, bergen en een strak blauwe lucht maken deze rit tot één van de mooiste van de vakantie!








De rode lijn is de route die ons reisschema hanteert.
De blauwe lijn is de route die wij hadden gepland.
De groene lijn is hoe we daadwerkelijk zijn gereden...


[ Bericht 4% gewijzigd door OA op 29-11-2007 11:25:34 ]

Mooie ervaring, offroad met een 206